treen.
1Y
O
No. 14364 Woensdag 14 Jili 1920. 59e Jaargang.
Feuilleton.
■J
Trouwen!!
luis.n h deSchlekade
•elefoon 12800.
to'!
*7^
WieTJ/ws exx uöb.d.’vertezxtï.elDlsLcL voor GFou-cL®. •sa. ir-m-rx
Nieuwe verwijdering.
0e Vrouwe van Darracourt
Redactie: Telel. Interc. 545.
e
wordt
'ern
4
!HH6
I
na
DA.
hem
mibb
over
r «in
vol
i pei
f «ijn
I een
oogen
aunpassen aan den stan-l
en tört economische toe
Den Haag.
i. N. v. ZESSEN.
3495 60
itie
len
I V E E N.
abonnementen ff
^anoninn doer
BOOM,
WnddiMvt»».
Wat
toe-
jhin-
gevoelen 2
kunnen 1
’eëisöhte hoe
moeten volst
GOUD A.
1«ge
woorden beverti- 1
1 Frankrijk
MM 3057 8U
luiskatnertneubelcn
,nenk«»ten. Spiegel»
I».Eikenhouten Buf-
Jlubfauteuil», Zijden
ten, LeerameuMe-
itaen, Wollen- en
atraaaen, «na. enz.
PJES 111 20
)OR JONGELUI
K8PLANNEN.
gemeld, dat een
Beretlnafront i*
de richting van Minsk,
genood-
jlajewiH-
- 44)
-En toch, ofschoon hij dit wist, kon
ügheid geen
»eide. totdat
heid.”
Hij hield op en strekte mol een «lie
pen zucht de htinden uit.
.Voor een tijd liefkoost!*
geheim, zichzelf wijsmakend
tfwaas. dat 1^1
kon verbergen vooral voor de ha-
eetlust op. maakt
tdcleur blozend en
en, en dat gevoel
oor een algeheele
anguinose probee
•hte krijgt, en
r „Era”
'onderen
anders
mis.
drukkerij
JON GOED*.
fiOUDSCHE (OIRAXT
VERSCHUDT D A G E L IJ KS
AfOXN'EMENTSPRIJS: per kwartaal 2.25. pei weak \1 cent, met Zondagsblad
HM kwartaal 2.90. per wedt 22 cent, overal waar de beawging per looper geschiedt
I ralco per post per kwartaal 2.75. met Zondagsblad ƒ.3.40.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Markt 31. GOUDA.
hij onze agenten, den boekhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken liehoorende tot den beeorgkrtug)
1—5 regels 1.30. elke regel ineer 0.25. Van buiten Gou^a en den bezorgkring
1—5 tegels 1.55. elke regel meer p.3ü. Advertentrën van publieke vermakelijkheden
15 cent per regel. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 bijslag op den prijs.
Naar
Raad vaiiuit wn-
zonden betreffende den
Nu zün er, zegt de
allerlei tendentieuze en verk
ten over de Poolsche kweatie
Hjj heeft bjj een persoonljjkl
Pool ache delegatie inlichtingen
winnen over den juteten toestand,
verklaarde dat G
nister-<preaident e
George heeft geht
wij geregeld tijdig
i ontvangen van
rten vermakalijk
i in onze agenda
len. in zijn geheugen gegrift zou wor
den om. hem te martelen tot hij stierf
maar hij wist, dut de dag moest ko
men. dat. overdieeeterd door zijn liefde,
hij die verachting oj> ziel; zou doen
nederdalen."
Er was een seconde 'lang, stilzwij
gen. terwijl hij adem schepte; toen
g«ng hij weer voort mot 2achte slem:
.Wat was er overgebleven voor
j— voor dien krankzinnige
Darracourt. dan. weg te gaan
dan de KutMiach* kwestie. De tjjd, waarin
ze fel protesteerden tegen het zenden van
wapens naar de anti-boUjewieksche leg^h
ia voorbij. De leren hebben nu hun nwree- -
len steun. In deaelfde vergadering I* de lor-,
Mhe kwestie besproken.
Do bond van spoorwegpersoneel diende
een motie in voor een wapenstilstand tua-
schen de lerache partijen, met het doel een
einde te maken aan de moorden, voor bet
terugnemen van het Brltsch bezettingsle
ger en voor het geval zulk een wapenstil
stand tot stand komt vpor de onmlddellUke
opening van net lersche parlement door de
regeering. Een motie van den mijnwerkers-
bond oeval het staken van de munitie fabri
cage voor het gebruik tegen Ierland en
Ruslana aan. Thomas, die voorzat, zakte,
dat de stemming voor algemeene staking
was, tenzij de regeering de Britsche troe
pen terugnam uit Ierland en de zevenhon
derd lersche spoorwegmannen, die ge
schorst of ontslagen aijn tengevolge van de
politiek, die door de lersche spoorwegraan
nen gevolgd wordt, weer werden aangeno
men. Hü en de anderen, die Ierland bezocht
hebben, z(jn overtuigd, dat indien de huidi
ge toeataml zou blijven bestaan, de grond
vesten van het rijk ernstig geschokt zouden
wordgn. Cathery, de vertegenwoordiger van
den zeelieden- en stokershond zeid«-, dat h|j
zich zou verzetten togep een directe actie
in de lersche kwestie. Bromley van den
bond van machinisten en stokers diende een
amendement in up de resolutie der spoor
wegarbeiders, waarin wordt gepleit voor
een stemming over de algemeen* staking.
Lralien de regeering zou weigeren* de troe
pen terug te nemen. Smillle van de intyn
werkers bestreed de motie der spoorwegar
bolders en Bromley’s amendement Dit laat
*-
•te ia
ward I
De Bfltsehe arbeidersdelegatle, die ren
bezoek aan Rusland heeft gebracht, is n0
volledig teruggekeerd en ze heeft dezen
#ndag uitgebracht in een druk bezocht
buitengewoon congres dor arbeiders. Hun
boodschap kwam in *t kort hierop neer:
„Rusland heeft ons heden noodip wij
zullen Rusland morgen noodig hebben".
'De heer Lansbury presideerde de verga
dering, meldt de „Times", welke geopend
werd met het zingen van „The Red Flag’*.
Er werd een Tnotie aangenomen, waarin
geprotesteerd tegen de dubbelzinnige hou
ding van Churchill en de Engelache regee
ring in de politiek ten opzichte van Rus
land.
Robert Williams deelde mede, in het
Kremlin met Lenin te hebben gesproken die
hem verklaarde: „Ga terug en vertel het
geen gij gezien hebt, maar wanneer gij* «te
toestanden in proletarisch Rusland be
schouwt, vergelijk ze d&n niet met dia in
Groot-Brittannië. op heden Vergelijk zs
met de toestanden" in die deelen van Rut
land, welke van het oude Rusland zijn los
gescheurd en nu de kapitalistische deekpi
van Ruslahd uftmaken."
hij aan zijn krankzinnigheid geen weer
stond bieden,. Zij groeide, totdat zij
hem vervulde nis een hooze geest naar
lichaam en ziel. Hij leefde slechts met
6én gedachte het verlangen bij haar
te zijn, haar ïdeni te hooren. het licht
in te drinkenr dat uit haar oogbn scheen.
«Ie oogen, die hij in zijn hart hield
opgesloten. Dag aalh dag nam Zijn
dwaasheid toe. totdat alles daarmede
gekleurd was. Voor hem bestond de
g«iheele wereld uit dat óéne mooie
echcpsel. waarvan hij de hediende was
Hij bewaarde als een schat elk woord,
’lat zijtot hem sprakde levenlooze
voorwerpen, die zij met haar dierbare 1
vingers had aangeraakt, werden k«»st-
haar voor hem, een handschoen, dien
zij gedragen had. werd een heilige
zaak en opgeborgen, zooals een gieri
gaard zijn goud ophergt. Toch wist hij
«I dien tijd, dat de hartstocht waarte
gen hij streed, ten laatste hem moedt
verscheuren, dat het vuur, dat in zijn
hart brandde, hem ten laatste moest
Blekte,
ntie, hoest, bronchi-
neuralgie, jicht, b-
eczeem en alle huid-,
iekten, aderepatzwe-
>lkomen genezing
brief, door dt
ctracten van dokter
ad voor elke ziekte.
fr>. 85 met bewijzen
(ABILIE, Gr Majfl
uwkeurige omech®
Voor de Britsche arbeiders Is er een zaak
die hen voor 't oogenblik meer interesseert
opgegrucid in gtm groots schmd. wairt
in nooit iets r^mmtisch voorviel. Zij
had goen moeder gehad, die'haar eef-
bied had ingeprent voor de ge|msthf
den en regels, die de conventiuneele
IhwmjH ordenen. Zij had nog nooit «y«Z
woofd van liefde van mannenlippen ge
h«»or«l. dan op dit oogenblik. \ls
schip in den storm, zonder anker zog
<ler roer, dreef haar gewt heen eo
w'cer in hulpelooze verwarring en hj>-
sluiteloosljeid.
Maar te midden vah al deze
weldigendc verwarring was
vreemd gevoel van wMd geluk en v,J 4
doening Hij Imd haai, lief beze groo
te knappe man. die Ijatr leven ger^u
had. had haar lief. Hij VrA jkaar be
diende, dal is waar-, maar welke la*
diende had oojt z«i<» gwproken1' Er
waa geen onkel woonl.. geen hoigiiu.'
fn «U* mirzikalo stem, die niet die vsüi
een patriciër had kunnen zijn. Ep hii
hun haar lief, zoo diep zoo hurtaloeb
lelijk, dat hij weg mm*»d gaan vaji
haar, buiten haar gezicht. Een plotse
Huge, folterende tfin kwam er een an
dere gedachte bij naar op. Een woëai
dwaas denkbeeld; maar het kwant, en
5>leef een oogenblik. Als zij zich nu
tol hem wcndile en sprak: .Harrv ga
niet weg! Rl'jf, wan( Ik hol» geen ver
achting voor je. sieefrx liefde!
Bij «He gedachte stnWuude het. bloed
wi\rm door haar aderen, en haar hart
sii-ong woetd op. Toen hedneht zij. wnt*
hij gezegd ha l er lag n schadutb
over zijn leven die hen als «wn ef
eteit „Ons Genoe-
Vergadering van
iging van Kaaa-
r en gebruik uw
i helpen u niet
d, en probeer het
u eens niet terug-
Immers niet
Geen vriendelijkheid meer. Onafhnnkelykheid van Simons. Foch en
Wilson naar Spa geroepen. De interventie der geallieerden in Polen.
erslag der üritsche arbeiderscommissie over Rusland. Eisch tot sta
king der wapenzendingen naar Ierland. Campagne tegen Deschanel.
Opstand in Bolivia.
ONS OVERZICHT.
Neen, de innige toon, de warme
vrieodachap, welke Zaterdag tot verbazing
van ieder die ’t aanschouwde, plotseling
neerschten tuaschen Millerand en Sfcmons.
hebben de afgevaardigden der tegenovet
elkaar staande delegaties niet meer kun
nen terugvinden, 't Was niet meer dan een
vleugje van hartelijkheid, de nacht had de
gemoederen gekalmeerd. Zondag stonden
stonden ze weer al aanmerkelijk koeler te
genover elkaar en thans is er geen grein
tje genegenheid meer te bespeuren. De
heeren zjjn geer geheel in den ouden toon
vervallen, de Duitschers maken weer tac
tische fouten, de geallieerden zijn opnieuw
achterdochtig en de wachtende journalis
ten constateeren voor de zooveelste maal,
dat enkele leden der conferentie met ver
stoord g/laat de vergaderzaal verlieten.
Inderdaad! De leden der entente-delegat
zyn niet al te best te spreken over dt..
gang der onderhandelingen, voor de eer
ste maal misscdiien sinds ze met vertegen
woordigers van de Duitsche republiek te
maken hebben, gevoelen ze eenige mach
teloosheid. ze kunnen Duitschland niet
dwingen de geëisöhte hoeveelheden kolen
te leveren. Ze moeten volstaan met bedrei
gingen. reeds is Foch ter conferentie ont
boden. wfat geljjk staat met een veelzeg
«end ballen der Vuisten, maar als *t er op
aankomt hebben de Duitschers de macht
in handen. Wanneer hyn mijnwerkers er
dtaMteeMroudfg voor bedanken in ruit voor
een karig stuk brood hard te werken voor
den vroegeren Vjjan<l, heeft d? entente
niets te vertellen., Ze heeft gemeend uit
een verklaring vam Simons te moeten- af
leiden. dat de Duitschers zjch niet weinig
triomfanteljjk gevoelen, een onhandigheid
van Simons, die de partijee Weer verder
van elkaar hééft gebratóbt <jan in ’t belang
der goede (Saak gewenscht fs. ’t Was gis
teren weer een dag vol emoties en con
flicten. De correspondent van de N. R. Ct.
vertelt daarvan het volgende: Men was
<len vorigen avond tot dé overtuiging ge
komen. dab het met loven en bieden in een
groot? vergadering niet meer ging. Daar
om nam men zijn toevlucht tot een ver-
trouwelftke bespreking in ..petit comité".
Duitschland was door den directeur van
het kolenftyndicaat. dr. Lübsen. vertegen
woordigd. Frankrijk. België en Italië heb
ben ieder een afgevaardigde gezondén en
een Engelschman presideerde. Discussie
vond niet plaats. De Duitschers gaven een
heel uitvoerige schets van den toestand in
hun land, zooalf! ze dien in kleinen kring
konden geven. Daaover werd niet verder
gediscussieerd. De stemming was vriend
schappelijk, maar de Duitschers kwamen
niet te weten wat 4$ hadden bereikt.
door
CHARLES GARV1CE.
GeauthoriHeerde vertaling van
1 P. WESSELINX-v. ROSSI M
i (Nadruk verbodan
Deze bespreking was de grondslag voor
de zitting van de ministers van *s middags.
Aanwezig waren Lloyd George, Millerand.
Delacroix, Fehrenbach en Simons. Het be
gin was al moeilijk. Het was bii het bin
nenkomen den drie geallieerden premiers
aan te zien dat zjj niet veel goeds ver
wachten van deze bijeenkomst. Toen kwam
er nog bij, dat Simons niet bijster geluk
kig was. Hij scheen het besluit genomen
te hébben, de conferentie in het FHuisch
toe te spreken. Waarschijn lijk rekende hij
daarmede meer onmiddelljjk op de «moe
deren te werken. In werkelijkheid echter
bereikte hjj het tegendeel. Hij bleek het
Fransdh niet genoeg te beheerschen voor
de taak die hjj zich had gesteld. Wal hij
bedoelde was moeilijk te omschriiven en
juist gistermiddag had hü zich voorgeno
men over uiterst subtiele dingen te spre
ken. Hij sprak bjj>v. evenals Hue deze week
over het feit, dat de mogelijkheid van een
regeling van de kolenkwestie van de ar
beiders afhing. De geallieerden vatten dit
als een bedekt dreigement met de arbei
dersbeweging op en raakten zeer ontsemd.
Dan beging Simons de oi^oorzichtlgheid
om in deze atmosfeer de kwestie van Op-
per-Silezië ter sprake tè~ brengen. Dat
moestden imdruk maken, alsof hü dit ge
bied omvoorwaardeljik voor Duitschland
oipeischte alz een voorwaarde voor de loo-
lenlevering. Bovendien door het worstelen
mpt de taal vatte Simons deze dingen, die
irt ieder geval een uiterst delicate behan
deling eiachten, met al te groote grofheid
aan. Dit heeft waarschijnlijk den doorslag
gegeven. De' Belgische premier, Delacroix,
die tot nog t»e een zeer tegamwetkametad
voorzitter was'geweest, hield een scherpe
redevoering, waarin hij betoogde dat het
zoo niet verder ging. De entente had e^n
groot gedeelte van haar recht op de kolen
reeds laten schieten en nog' wilden de
Duitschers hunne verplichtingen niet ver
vullen. De zitting wefli-dus als hopeloos
opgegeven en een tüd voor een volgende
bijeenkomst werd niet bepaald.
De entente heeft toen dadelijk getoond
niet met zich te laten gekscheren. Ze heb
ben maarschalk Foch telefonisch ontboden
er. ook maarschalk Wilson, die In 't bezet
te gebied vertoeft, is telegrafisch naar Spa
geroepen. Waarschünlü'k zullen «Je gealli
eerden hedenochtend onderling beraadsla
gen, om dan, één van zin.ule Duitsche af
gevaardigden ter verantwoording te roe
pen over hun poging het verdrag van Ver
sailles te ontduiken, want als zoodanig be
schouwen de geallieerden den onwil om
zooveel kolen te leveren als wordt geëischt.
Duitschland heeft steeds geroepen dat het
vredestractaat onuitvoerbaar is; het dbet
verteren. Hij begreep, dut de toekoniM
gAx'ter ellende voor hem zou ba
ren. M'iik zou er iemand komen, haara*
gelijke die haar zou liefhebben o,
niet zooals hij haar liefhad, niemand
kon haar zoo liefhebben’ die zou ko
men «4i haar weghalen Er was geen
zweem van hoop in zijn hart, zijn
kranzinnigheid was nooit zoo hoog
gestegen; er was alleen zwarte wan
hoop en hulpolooze woede tegen het
lot. dat z.ülk een diepen afgrond ge-
Btelu had tuaschen hen. in alle eeuwig-
2.676.000 tegen 1.H6.000 «temnwm
met overweldigende meerderheid ver-
-liet veerztel verwerpee <nu eeMHÉb*
kingspulltlek te volgen tenrinik «Ie rege«-
ring tpNdwtngen tot het terugtrekken «ter
troepe^ KiW Ierland.
..(frJnpagne tegen Deschanel". plaalateQ
we ^gróteren boven een telegram waarin
sprake was van de verkiezing voor e«m pre 4
sident en vice-president. D«« zaak ia, dat of
ficieel geen enkel besluit, voor welke ver
kiezing ook, genomen ia. Enkele «lagen ge
leden ro bben we al opgenierkt, dat «ie wen
scheltyicheid wel cens 1h betoogd van de in
stelling van een vice-presidentschap, doclj,
dit ia’kl. En wat het benoemen voor t
volger van Deschanel betreft, de 1
president denkt niet aan aftreden./
meer Is. zegt de Petit Parisien", zjja
stan«l heeft den president nimmer vel
derd om de belangrijke plichten van
hooge waanflghekl te vervullen. Behalve
<l» twee afgevaardigden, waarvan bepaalih
was, dat zij naar Rambouillet zouilen ggan,
in er nog een derde heen gegaan, die .«ui
z(jn bevindingen een gunstigen indriV
heeft mei’gebracht. De.vhnnel zeide 1 ih
was in zeer goede ztenwn>ng. misschien wat
vermaged. maar volstrekt niet ziek, noch
lichamelijk, noch anders. Wii hebben ten
minste met hem gepraat, en wÜ kunnen
verzekeren, dat alles, wat gemompeld en
grond s« heidde Wat ImUielde hij W il
was het Op een onbekende »ee rond
drijvend, vroeg zij zich dit herhaalde
lijk af, In de weinjge minuten die hij
daar zwijgend stond; toen hoorde zij
zijn «tem en kwam terug uit het droo
gsHiland <>m naar hem te luisteren
j - Miss Darracourt, ik hob u het ver
final gedaan van <le kranzinnlghei<f
van dien man. Hij was oen lalnird'
>uh gij zeggen. O, ja, dat weet ik. Ik
Voel ook niets dan verachting voor
hem Hij had zijn dwaasheid m*teton
ver rappeh. hij had zich moeten her
4nneren «lal hij lager stond dan haar
•H<-naar en hij had «Ie liefde moeten uit
deny en. die niets dan een l>eleediging
voor haar'waa. maar hij kon het nut
en daarom was hij zoo’n hifaard
dooi te vluchten. al>“Aij geweeM zou
<.ijn wansM^er hij w«^gebleven Maar
er was slot hls óén ding” Hi] hieltl
op... en zijn gelaat werd somberder
.Als hij -gebleven waa* zou hijeenige
vreugde geVomMn hebben, een verbor
gen geluk -«»n> over haar te kiuinen
waken. Want die dame die hij bemin
«ie stond «a»g<-veer alleen In de wereld
tornier vriend om haar te Iswhermen
en «-r waren gevaren op haar pad.
wanrhmtrent hij wel ietR wint, hoewel
Jtii vr niet alles van kon vdrtellen
Er wm een ntan. een naaste buurman
van haar v «m edelman van wlen
hij meer wist dan «ij.
gemeld werd heeft de Opperste
tuit Spa een nota aan Rusland ge-
den oorlog met Polen.
de Tel.-correapondant.
- verkeanle berich-
gepubliceerd,
een persoonlijkheid van de
atie inlichtingen kunnen in-
,en iuteten toestand. Deae
t Grahpki. de Poolsch? mi-
trhoud met Lloyd
ïïngelsche premier
heeft zich bereid verklaard om zijn inter
ventie te verleenen ivoor het verkrijg«efci
van een wapenstiletaiW. Lloyd George was,
aooals men weet, voor de enkennitag van de
bolsjewistische tempering door Engeland
en is niet togen een interventie gekant,
maar intusschen duurt de strijd voort. De
toestand aan Poolzcha zijde is intussenen
de laatste «lagen aanmerkelijk verbeterd.
De bolsjewiki zifn v«hor Minsk tot staan
gebracht en zü hebben in Galicië nog geen
voet geeet. In Polen is het aantal vrijwil*
ligers dat dienst neemt bii het Ploofl<Sche
leger is enorm. Wat het eventueel aanbod
van wapenstilstandsvoorwaarden betreft,
daaromtrent is nog niets zekers bekend,
Alles wat men kan zeggen, is dat de Hn-
t« nte niet onverschillig staat tegenover de
gebeurtenissen en tlat er' waarschjjlnHik
niets buiten haar om zal gebeuren. Pool-
sche kringen zyn zeer optimistisch^ex
stemd over, «len afloop van den strinr
Volgens deze lezing zou er dus geen no
ta. toat, staan een ultimatum aan Rusland
gezonden ziin. De TimeecoiTespondent
houdt echter vol dat dit wel is geschiedt,
doch tot heden ie geen antwoord ontvan
gen op het telegram aan Moskou, hntiu?
schen moet Rusland al vredesvoorwaarden
hebben opgesteld, die bjjna een copy vor
men van het traktaat van Versailles. Ber-
lijnsche bladen ontleenen de voorwaarden
aan den Kommunist, het orgaan vap de
Oekraiensche sovjet-regeering. 2e luiden:
lo. Polen doet afstand van al ziin aan
spraken op Wilna. Minsk. Grodno, Öholm.
Polesië. Over de nationale toekomst van
deze gebieden zal sovjet-regeering be
slissen in overeenstemming met den wil
der bevolking.
Bureau; MARKT
nu niet anders «lari
gen, aldus meent men*»
Gisteren had behulvf gewone genoem
de conferenties een bijeenkomst plaats
van de commissie, dio te aangewezen om
lapport uit te brengen over de Duitsche
voorstellen inzake de tMbhadeloofwtelUngen.
De Duits«die gedelegetrUen zetten uiteen,
«lat Duitschland het bedrag van zjjn schuld
wilde vereffenen door tearliiksche afbeta
lingen. Zü zouden eveneens verzoeken, die
schuld vast te stellen. Aldus zou Duitsch
land te voixn de verpiidhtingen kennen,
welke het ieder ihar no<jdzakeliik zal moe
ten nakomen en zich bovendien kunnen tot
taak stellen, die schuld spoediger te del
gen. Aldus zou het «iin laarlyksche be
talingen kunnen
zijner financiën
stand.
Ilfinn >ni 1 u< <1111 1 I
Maar wnar hij ook heenging, de w«»n
do moest hij med«Mlragen. Zoolang bij
met welk een V««n»iprtding zij htgn van
zien <*n denken |fo>». 1‘i.i haar zien
en hooriui. ofsefiooy er mijlen tURRclim
hen waren: maar ifu kon hij ten 1111 n-
Rte wegigaan en zich de «diende
«puren van Ie weten, dat zij zijn ge
heim kende en hem veraehlte.”
Zijn «tem brak: ztju hoofd zonk ia
gei «-n «>enige ««ogenblikken heerwhte
«fr Htilte. Lucille leunde tegen «let»
lN>om. -heweginglooR als een standlH>ekl
schoon het «cheen. dat liet kloppen van
haar hart door hem gehoord moest
worden. Ieder woont, dat hij geuit
had scheen als vuur te vallen in haar
ooren. haar gelaat wan donkerrood, en
«lob wit haar lippen beefden.
Wat sou «ij d«ien? Wat «on zij zog
gen? Een gewoon melflje. onder «Ie
«brgsame vlehgelen van een nwder
opgevo«Ml. zou oogen hllkk elf jk gewe
ten hehhen. wat /.ij doen moëto. en
zou hel ook gedaan b«-hlM*n: maar Lu
cil’e was geen .gewoon lüèi^je. Zij was
2o. «et Poobdw leger zal wordt» af-
geschaft en vervangen door e«o volksmi
litie.
3o> Polen betaalt de oorlogstee
Rusland in industrleqr«xluctan
nss.
4o. Över den rageeringavon» van Po
len beslist, binnen één jaar na hst' ottdsr-
teekenen van dep vrede, hot Poolscbe volk
door volksstemming. Tot zoodanig oefent;
een volksregeefnÉ het bewind.
5o. De fovjet-regeering laat gedurende
12 laat haar mlfltaiie reserves op Poolseh^
gebied.
60. De Poolsche steenkolenmijnen konten
onder c«>ntrdle van een door de sovjet-rv-
«reering te benoemen capujtisirie.
Men bemerkt, de ««ivjet-h-egeëring is goed
op «Ie hoogte van het werk «l»t «Ie entente
heeft samehgesteld. Of zou hot een „mop’”
zün van de „Kcmrmnnist’*?
^'Information** en „Pwris-mldi** bevatten
een draadloos bericht, dat de bolsjewisten
zouden weigeren «Ie vijandelijkheden tegen
Polen te sdKotsen.
Uit 'Warschau
nieuwe, ajknval tegen het
ondernomen in
waaidoar de Polen zich opnieuw r*"
zaakt ^g«'n terug te trékken. De bolsjev.
tlschelr«?epen staan voor Minsk.
Ook ten Noorden van Wilna wonlt hevig
gevochten. De bolajewikf concentreereii
hunne bewegingen in de richting van h«*t
veelgenoemde Moloetsjno, dat tusschen «ld
Dwina en Minsk ligt.
Een draadloos telegram uit Moskof
meldt, dat de Poolsche legers welke tegen
den opmarseh der bolsjewisten aan het zuj*
«lelijk front strjjden, nab(j Rovno tot hef
offensief zün overgegaan.
Mee.- zuidelijk zetten de sovjetleger» hun
i oprt\ar»ch noordelijk van den Dnjestr mei
succes voort.
als
l»ij het voor aller
re. Maar ten laatste kwam er een tijd,
da', hij wist, dat de kracht hem hogaf.
dat zijn krankzinnigheid hom or toe
zou aanzetten, om het haar te zeg
gen. aan haar? zijn meesteres? zijn
godin! dat haar hediende. de onge
lukkige man op wiens leven zoo’n groo-
te smet rustte, die man. dien zij be
schouwde als Weinig meer waart! te
zijn dan haar hond, haar paard, on die
haar liefhad mot zulk een hartstochte-
lijke toewijding als een vorst zou k«Hn
nen voelen haar zoo teer beminde,
dat hij niet langer in den zonneschijn
van haar tegenwoordigheid kon leven,
zonder het haar te zegge^Mfei wist
zich zou nrijven-. hij srtRL^ffT«le Ver
achting. die ,ult haar oogen zou .«tra
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
Adv«rt«Rtiën kunnen wortian lagniondon dour lUMchenkornnt van soiled» Boakhaa
dela'ren. A«h ertenttabUmnuz <jh onze Agenten