treen. 1Y O No. 14364 Woensdag 14 Jili 1920. 59e Jaargang. Feuilleton. ■J Trouwen!! luis.n h deSchlekade •elefoon 12800. to'! *7^ WieTJ/ws exx uöb.d.’vertezxtï.elDlsLcL voor GFou-cL®. •sa. ir-m-rx Nieuwe verwijdering. 0e Vrouwe van Darracourt Redactie: Telel. Interc. 545. e wordt 'ern 4 !HH6 I na DA. hem mibb over r «in vol i pei f «ijn I een oogen aunpassen aan den stan-l en tört economische toe Den Haag. i. N. v. ZESSEN. 3495 60 itie len I V E E N. abonnementen ff ^anoninn doer BOOM, WnddiMvt»». Wat toe- jhin- gevoelen 2 kunnen 1 ’eëisöhte hoe moeten volst GOUD A. 1«ge woorden beverti- 1 1 Frankrijk MM 3057 8U luiskatnertneubelcn ,nenk«»ten. Spiegel» I».Eikenhouten Buf- Jlubfauteuil», Zijden ten, LeerameuMe- itaen, Wollen- en atraaaen, «na. enz. PJES 111 20 )OR JONGELUI K8PLANNEN. gemeld, dat een Beretlnafront i* de richting van Minsk, genood- jlajewiH- - 44) -En toch, ofschoon hij dit wist, kon ügheid geen »eide. totdat heid.” Hij hield op en strekte mol een «lie pen zucht de htinden uit. .Voor een tijd liefkoost!* geheim, zichzelf wijsmakend tfwaas. dat 1^1 kon verbergen vooral voor de ha- eetlust op. maakt tdcleur blozend en en, en dat gevoel oor een algeheele anguinose probee •hte krijgt, en r „Era” 'onderen anders mis. drukkerij JON GOED*. fiOUDSCHE (OIRAXT VERSCHUDT D A G E L IJ KS AfOXN'EMENTSPRIJS: per kwartaal 2.25. pei weak \1 cent, met Zondagsblad HM kwartaal 2.90. per wedt 22 cent, overal waar de beawging per looper geschiedt I ralco per post per kwartaal 2.75. met Zondagsblad ƒ.3.40. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Markt 31. GOUDA. hij onze agenten, den boekhandel en de postkantoren. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken liehoorende tot den beeorgkrtug) 1—5 regels 1.30. elke regel ineer 0.25. Van buiten Gou^a en den bezorgkring 1—5 tegels 1.55. elke regel meer p.3ü. Advertentrën van publieke vermakelijkheden 15 cent per regel. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 bijslag op den prijs. Naar Raad vaiiuit wn- zonden betreffende den Nu zün er, zegt de allerlei tendentieuze en verk ten over de Poolsche kweatie Hjj heeft bjj een persoonljjkl Pool ache delegatie inlichtingen winnen over den juteten toestand, verklaarde dat G nister-<preaident e George heeft geht wij geregeld tijdig i ontvangen van rten vermakalijk i in onze agenda len. in zijn geheugen gegrift zou wor den om. hem te martelen tot hij stierf maar hij wist, dut de dag moest ko men. dat. overdieeeterd door zijn liefde, hij die verachting oj> ziel; zou doen nederdalen." Er was een seconde 'lang, stilzwij gen. terwijl hij adem schepte; toen g«ng hij weer voort mot 2achte slem: .Wat was er overgebleven voor j— voor dien krankzinnige Darracourt. dan. weg te gaan dan de KutMiach* kwestie. De tjjd, waarin ze fel protesteerden tegen het zenden van wapens naar de anti-boUjewieksche leg^h ia voorbij. De leren hebben nu hun nwree- - len steun. In deaelfde vergadering I* de lor-, Mhe kwestie besproken. Do bond van spoorwegpersoneel diende een motie in voor een wapenstilstand tua- schen de lerache partijen, met het doel een einde te maken aan de moorden, voor bet terugnemen van het Brltsch bezettingsle ger en voor het geval zulk een wapenstil stand tot stand komt vpor de onmlddellUke opening van net lersche parlement door de regeering. Een motie van den mijnwerkers- bond oeval het staken van de munitie fabri cage voor het gebruik tegen Ierland en Ruslana aan. Thomas, die voorzat, zakte, dat de stemming voor algemeene staking was, tenzij de regeering de Britsche troe pen terugnam uit Ierland en de zevenhon derd lersche spoorwegmannen, die ge schorst of ontslagen aijn tengevolge van de politiek, die door de lersche spoorwegraan nen gevolgd wordt, weer werden aangeno men. Hü en de anderen, die Ierland bezocht hebben, z(jn overtuigd, dat indien de huidi ge toeataml zou blijven bestaan, de grond vesten van het rijk ernstig geschokt zouden wordgn. Cathery, de vertegenwoordiger van den zeelieden- en stokershond zeid«-, dat h|j zich zou verzetten togep een directe actie in de lersche kwestie. Bromley van den bond van machinisten en stokers diende een amendement in up de resolutie der spoor wegarbeiders, waarin wordt gepleit voor een stemming over de algemeen* staking. Lralien de regeering zou weigeren* de troe pen terug te nemen. Smillle van de intyn werkers bestreed de motie der spoorwegar bolders en Bromley’s amendement Dit laat *- •te ia ward I De Bfltsehe arbeidersdelegatle, die ren bezoek aan Rusland heeft gebracht, is n0 volledig teruggekeerd en ze heeft dezen #ndag uitgebracht in een druk bezocht buitengewoon congres dor arbeiders. Hun boodschap kwam in *t kort hierop neer: „Rusland heeft ons heden noodip wij zullen Rusland morgen noodig hebben". 'De heer Lansbury presideerde de verga dering, meldt de „Times", welke geopend werd met het zingen van „The Red Flag’*. Er werd een Tnotie aangenomen, waarin geprotesteerd tegen de dubbelzinnige hou ding van Churchill en de Engelache regee ring in de politiek ten opzichte van Rus land. Robert Williams deelde mede, in het Kremlin met Lenin te hebben gesproken die hem verklaarde: „Ga terug en vertel het geen gij gezien hebt, maar wanneer gij* «te toestanden in proletarisch Rusland be schouwt, vergelijk ze d&n niet met dia in Groot-Brittannië. op heden Vergelijk zs met de toestanden" in die deelen van Rut land, welke van het oude Rusland zijn los gescheurd en nu de kapitalistische deekpi van Ruslahd uftmaken." hij aan zijn krankzinnigheid geen weer stond bieden,. Zij groeide, totdat zij hem vervulde nis een hooze geest naar lichaam en ziel. Hij leefde slechts met 6én gedachte het verlangen bij haar te zijn, haar ïdeni te hooren. het licht in te drinkenr dat uit haar oogbn scheen. «Ie oogen, die hij in zijn hart hield opgesloten. Dag aalh dag nam Zijn dwaasheid toe. totdat alles daarmede gekleurd was. Voor hem bestond de g«iheele wereld uit dat óéne mooie echcpsel. waarvan hij de hediende was Hij bewaarde als een schat elk woord, ’lat zijtot hem sprakde levenlooze voorwerpen, die zij met haar dierbare 1 vingers had aangeraakt, werden k«»st- haar voor hem, een handschoen, dien zij gedragen had. werd een heilige zaak en opgeborgen, zooals een gieri gaard zijn goud ophergt. Toch wist hij «I dien tijd, dat de hartstocht waarte gen hij streed, ten laatste hem moedt verscheuren, dat het vuur, dat in zijn hart brandde, hem ten laatste moest Blekte, ntie, hoest, bronchi- neuralgie, jicht, b- eczeem en alle huid-, iekten, aderepatzwe- >lkomen genezing brief, door dt ctracten van dokter ad voor elke ziekte. fr>. 85 met bewijzen (ABILIE, Gr Majfl uwkeurige omech® Voor de Britsche arbeiders Is er een zaak die hen voor 't oogenblik meer interesseert opgegrucid in gtm groots schmd. wairt in nooit iets r^mmtisch voorviel. Zij had goen moeder gehad, die'haar eef- bied had ingeprent voor de ge|msthf den en regels, die de conventiuneele IhwmjH ordenen. Zij had nog nooit «y«Z woofd van liefde van mannenlippen ge h«»or«l. dan op dit oogenblik. \ls schip in den storm, zonder anker zog <ler roer, dreef haar gewt heen eo w'cer in hulpelooze verwarring en hj>- sluiteloosljeid. Maar te midden vah al deze weldigendc verwarring was vreemd gevoel van wMd geluk en v,J 4 doening Hij Imd haai, lief beze groo te knappe man. die Ijatr leven ger^u had. had haar lief. Hij VrA jkaar be diende, dal is waar-, maar welke la* diende had oojt z«i<» gwproken1' Er waa geen onkel woonl.. geen hoigiiu.' fn «U* mirzikalo stem, die niet die vsüi een patriciër had kunnen zijn. Ep hii hun haar lief, zoo diep zoo hurtaloeb lelijk, dat hij weg mm*»d gaan vaji haar, buiten haar gezicht. Een plotse Huge, folterende tfin kwam er een an dere gedachte bij naar op. Een woëai dwaas denkbeeld; maar het kwant, en 5>leef een oogenblik. Als zij zich nu tol hem wcndile en sprak: .Harrv ga niet weg! Rl'jf, wan( Ik hol» geen ver achting voor je. sieefrx liefde! Bij «He gedachte stnWuude het. bloed wi\rm door haar aderen, en haar hart sii-ong woetd op. Toen hedneht zij. wnt* hij gezegd ha l er lag n schadutb over zijn leven die hen als «wn ef eteit „Ons Genoe- Vergadering van iging van Kaaa- r en gebruik uw i helpen u niet d, en probeer het u eens niet terug- Immers niet Geen vriendelijkheid meer. Onafhnnkelykheid van Simons. Foch en Wilson naar Spa geroepen. De interventie der geallieerden in Polen. erslag der üritsche arbeiderscommissie over Rusland. Eisch tot sta king der wapenzendingen naar Ierland. Campagne tegen Deschanel. Opstand in Bolivia. ONS OVERZICHT. Neen, de innige toon, de warme vrieodachap, welke Zaterdag tot verbazing van ieder die ’t aanschouwde, plotseling neerschten tuaschen Millerand en Sfcmons. hebben de afgevaardigden der tegenovet elkaar staande delegaties niet meer kun nen terugvinden, 't Was niet meer dan een vleugje van hartelijkheid, de nacht had de gemoederen gekalmeerd. Zondag stonden stonden ze weer al aanmerkelijk koeler te genover elkaar en thans is er geen grein tje genegenheid meer te bespeuren. De heeren zjjn geer geheel in den ouden toon vervallen, de Duitschers maken weer tac tische fouten, de geallieerden zijn opnieuw achterdochtig en de wachtende journalis ten constateeren voor de zooveelste maal, dat enkele leden der conferentie met ver stoord g/laat de vergaderzaal verlieten. Inderdaad! De leden der entente-delegat zyn niet al te best te spreken over dt.. gang der onderhandelingen, voor de eer ste maal misscdiien sinds ze met vertegen woordigers van de Duitsche republiek te maken hebben, gevoelen ze eenige mach teloosheid. ze kunnen Duitschland niet dwingen de geëisöhte hoeveelheden kolen te leveren. Ze moeten volstaan met bedrei gingen. reeds is Foch ter conferentie ont boden. wfat geljjk staat met een veelzeg «end ballen der Vuisten, maar als *t er op aankomt hebben de Duitschers de macht in handen. Wanneer hyn mijnwerkers er dtaMteeMroudfg voor bedanken in ruit voor een karig stuk brood hard te werken voor den vroegeren Vjjan<l, heeft d? entente niets te vertellen., Ze heeft gemeend uit een verklaring vam Simons te moeten- af leiden. dat de Duitschers zjch niet weinig triomfanteljjk gevoelen, een onhandigheid van Simons, die de partijee Weer verder van elkaar hééft gebratóbt <jan in ’t belang der goede (Saak gewenscht fs. ’t Was gis teren weer een dag vol emoties en con flicten. De correspondent van de N. R. Ct. vertelt daarvan het volgende: Men was <len vorigen avond tot dé overtuiging ge komen. dab het met loven en bieden in een groot? vergadering niet meer ging. Daar om nam men zijn toevlucht tot een ver- trouwelftke bespreking in ..petit comité". Duitschland was door den directeur van het kolenftyndicaat. dr. Lübsen. vertegen woordigd. Frankrijk. België en Italië heb ben ieder een afgevaardigde gezondén en een Engelschman presideerde. Discussie vond niet plaats. De Duitschers gaven een heel uitvoerige schets van den toestand in hun land, zooalf! ze dien in kleinen kring konden geven. Daaover werd niet verder gediscussieerd. De stemming was vriend schappelijk, maar de Duitschers kwamen niet te weten wat 4$ hadden bereikt. door CHARLES GARV1CE. GeauthoriHeerde vertaling van 1 P. WESSELINX-v. ROSSI M i (Nadruk verbodan Deze bespreking was de grondslag voor de zitting van de ministers van *s middags. Aanwezig waren Lloyd George, Millerand. Delacroix, Fehrenbach en Simons. Het be gin was al moeilijk. Het was bii het bin nenkomen den drie geallieerden premiers aan te zien dat zjj niet veel goeds ver wachten van deze bijeenkomst. Toen kwam er nog bij, dat Simons niet bijster geluk kig was. Hij scheen het besluit genomen te hébben, de conferentie in het FHuisch toe te spreken. Waarschijn lijk rekende hij daarmede meer onmiddelljjk op de «moe deren te werken. In werkelijkheid echter bereikte hjj het tegendeel. Hij bleek het Fransdh niet genoeg te beheerschen voor de taak die hjj zich had gesteld. Wal hij bedoelde was moeilijk te omschriiven en juist gistermiddag had hü zich voorgeno men over uiterst subtiele dingen te spre ken. Hij sprak bjj>v. evenals Hue deze week over het feit, dat de mogelijkheid van een regeling van de kolenkwestie van de ar beiders afhing. De geallieerden vatten dit als een bedekt dreigement met de arbei dersbeweging op en raakten zeer ontsemd. Dan beging Simons de oi^oorzichtlgheid om in deze atmosfeer de kwestie van Op- per-Silezië ter sprake tè~ brengen. Dat moestden imdruk maken, alsof hü dit ge bied omvoorwaardeljik voor Duitschland oipeischte alz een voorwaarde voor de loo- lenlevering. Bovendien door het worstelen mpt de taal vatte Simons deze dingen, die irt ieder geval een uiterst delicate behan deling eiachten, met al te groote grofheid aan. Dit heeft waarschijnlijk den doorslag gegeven. De' Belgische premier, Delacroix, die tot nog t»e een zeer tegamwetkametad voorzitter was'geweest, hield een scherpe redevoering, waarin hij betoogde dat het zoo niet verder ging. De entente had e^n groot gedeelte van haar recht op de kolen reeds laten schieten en nog' wilden de Duitschers hunne verplichtingen niet ver vullen. De zitting wefli-dus als hopeloos opgegeven en een tüd voor een volgende bijeenkomst werd niet bepaald. De entente heeft toen dadelijk getoond niet met zich te laten gekscheren. Ze heb ben maarschalk Foch telefonisch ontboden er. ook maarschalk Wilson, die In 't bezet te gebied vertoeft, is telegrafisch naar Spa geroepen. Waarschünlü'k zullen «Je gealli eerden hedenochtend onderling beraadsla gen, om dan, één van zin.ule Duitsche af gevaardigden ter verantwoording te roe pen over hun poging het verdrag van Ver sailles te ontduiken, want als zoodanig be schouwen de geallieerden den onwil om zooveel kolen te leveren als wordt geëischt. Duitschland heeft steeds geroepen dat het vredestractaat onuitvoerbaar is; het dbet verteren. Hij begreep, dut de toekoniM gAx'ter ellende voor hem zou ba ren. M'iik zou er iemand komen, haara* gelijke die haar zou liefhebben o, niet zooals hij haar liefhad, niemand kon haar zoo liefhebben’ die zou ko men «4i haar weghalen Er was geen zweem van hoop in zijn hart, zijn kranzinnigheid was nooit zoo hoog gestegen; er was alleen zwarte wan hoop en hulpolooze woede tegen het lot. dat z.ülk een diepen afgrond ge- Btelu had tuaschen hen. in alle eeuwig- 2.676.000 tegen 1.H6.000 «temnwm met overweldigende meerderheid ver- -liet veerztel verwerpee <nu eeMHÉb* kingspulltlek te volgen tenrinik «Ie rege«- ring tpNdwtngen tot het terugtrekken «ter troepe^ KiW Ierland. ..(frJnpagne tegen Deschanel". plaalateQ we ^gróteren boven een telegram waarin sprake was van de verkiezing voor e«m pre 4 sident en vice-president. D«« zaak ia, dat of ficieel geen enkel besluit, voor welke ver kiezing ook, genomen ia. Enkele «lagen ge leden ro bben we al opgenierkt, dat «ie wen scheltyicheid wel cens 1h betoogd van de in stelling van een vice-presidentschap, doclj, dit ia’kl. En wat het benoemen voor t volger van Deschanel betreft, de 1 president denkt niet aan aftreden./ meer Is. zegt de Petit Parisien", zjja stan«l heeft den president nimmer vel derd om de belangrijke plichten van hooge waanflghekl te vervullen. Behalve <l» twee afgevaardigden, waarvan bepaalih was, dat zij naar Rambouillet zouilen ggan, in er nog een derde heen gegaan, die .«ui z(jn bevindingen een gunstigen indriV heeft mei’gebracht. De.vhnnel zeide 1 ih was in zeer goede ztenwn>ng. misschien wat vermaged. maar volstrekt niet ziek, noch lichamelijk, noch anders. Wii hebben ten minste met hem gepraat, en wÜ kunnen verzekeren, dat alles, wat gemompeld en grond s« heidde Wat ImUielde hij W il was het Op een onbekende »ee rond drijvend, vroeg zij zich dit herhaalde lijk af, In de weinjge minuten die hij daar zwijgend stond; toen hoorde zij zijn «tem en kwam terug uit het droo gsHiland <>m naar hem te luisteren j - Miss Darracourt, ik hob u het ver final gedaan van <le kranzinnlghei<f van dien man. Hij was oen lalnird' >uh gij zeggen. O, ja, dat weet ik. Ik Voel ook niets dan verachting voor hem Hij had zijn dwaasheid m*teton ver rappeh. hij had zich moeten her 4nneren «lal hij lager stond dan haar •H<-naar en hij had «Ie liefde moeten uit deny en. die niets dan een l>eleediging voor haar'waa. maar hij kon het nut en daarom was hij zoo’n hifaard dooi te vluchten. al>“Aij geweeM zou <.ijn wansM^er hij w«^gebleven Maar er was slot hls óén ding” Hi] hieltl op... en zijn gelaat werd somberder .Als hij -gebleven waa* zou hijeenige vreugde geVomMn hebben, een verbor gen geluk -«»n> over haar te kiuinen waken. Want die dame die hij bemin «ie stond «a»g<-veer alleen In de wereld tornier vriend om haar te Iswhermen en «-r waren gevaren op haar pad. wanrhmtrent hij wel ietR wint, hoewel Jtii vr niet alles van kon vdrtellen Er wm een ntan. een naaste buurman van haar v «m edelman van wlen hij meer wist dan «ij. gemeld werd heeft de Opperste tuit Spa een nota aan Rusland ge- den oorlog met Polen. de Tel.-correapondant. - verkeanle berich- gepubliceerd, een persoonlijkheid van de atie inlichtingen kunnen in- ,en iuteten toestand. Deae t Grahpki. de Poolsch? mi- trhoud met Lloyd ïïngelsche premier heeft zich bereid verklaard om zijn inter ventie te verleenen ivoor het verkrijg«efci van een wapenstiletaiW. Lloyd George was, aooals men weet, voor de enkennitag van de bolsjewistische tempering door Engeland en is niet togen een interventie gekant, maar intusschen duurt de strijd voort. De toestand aan Poolzcha zijde is intussenen de laatste «lagen aanmerkelijk verbeterd. De bolsjewiki zifn v«hor Minsk tot staan gebracht en zü hebben in Galicië nog geen voet geeet. In Polen is het aantal vrijwil* ligers dat dienst neemt bii het Ploofl<Sche leger is enorm. Wat het eventueel aanbod van wapenstilstandsvoorwaarden betreft, daaromtrent is nog niets zekers bekend, Alles wat men kan zeggen, is dat de Hn- t« nte niet onverschillig staat tegenover de gebeurtenissen en tlat er' waarschjjlnHik niets buiten haar om zal gebeuren. Pool- sche kringen zyn zeer optimistisch^ex stemd over, «len afloop van den strinr Volgens deze lezing zou er dus geen no ta. toat, staan een ultimatum aan Rusland gezonden ziin. De TimeecoiTespondent houdt echter vol dat dit wel is geschiedt, doch tot heden ie geen antwoord ontvan gen op het telegram aan Moskou, hntiu? schen moet Rusland al vredesvoorwaarden hebben opgesteld, die bjjna een copy vor men van het traktaat van Versailles. Ber- lijnsche bladen ontleenen de voorwaarden aan den Kommunist, het orgaan vap de Oekraiensche sovjet-regeering. 2e luiden: lo. Polen doet afstand van al ziin aan spraken op Wilna. Minsk. Grodno, Öholm. Polesië. Over de nationale toekomst van deze gebieden zal sovjet-regeering be slissen in overeenstemming met den wil der bevolking. Bureau; MARKT nu niet anders «lari gen, aldus meent men*» Gisteren had behulvf gewone genoem de conferenties een bijeenkomst plaats van de commissie, dio te aangewezen om lapport uit te brengen over de Duitsche voorstellen inzake de tMbhadeloofwtelUngen. De Duits«die gedelegetrUen zetten uiteen, «lat Duitschland het bedrag van zjjn schuld wilde vereffenen door tearliiksche afbeta lingen. Zü zouden eveneens verzoeken, die schuld vast te stellen. Aldus zou Duitsch land te voixn de verpiidhtingen kennen, welke het ieder ihar no<jdzakeliik zal moe ten nakomen en zich bovendien kunnen tot taak stellen, die schuld spoediger te del gen. Aldus zou het «iin laarlyksche be talingen kunnen zijner financiën stand. Ilfinn >ni 1 u< <1111 1 I Maar wnar hij ook heenging, de w«»n do moest hij med«Mlragen. Zoolang bij met welk een V««n»iprtding zij htgn van zien <*n denken |fo>». 1‘i.i haar zien en hooriui. ofsefiooy er mijlen tURRclim hen waren: maar ifu kon hij ten 1111 n- Rte wegigaan en zich de «diende «puren van Ie weten, dat zij zijn ge heim kende en hem veraehlte.” Zijn «tem brak: ztju hoofd zonk ia gei «-n «>enige ««ogenblikken heerwhte «fr Htilte. Lucille leunde tegen «let» lN>om. -heweginglooR als een standlH>ekl schoon het «cheen. dat liet kloppen van haar hart door hem gehoord moest worden. Ieder woont, dat hij geuit had scheen als vuur te vallen in haar ooren. haar gelaat wan donkerrood, en «lob wit haar lippen beefden. Wat sou «ij d«ien? Wat «on zij zog gen? Een gewoon melflje. onder «Ie «brgsame vlehgelen van een nwder opgevo«Ml. zou oogen hllkk elf jk gewe ten hehhen. wat /.ij doen moëto. en zou hel ook gedaan b«-hlM*n: maar Lu cil’e was geen .gewoon lüèi^je. Zij was 2o. «et Poobdw leger zal wordt» af- geschaft en vervangen door e«o volksmi litie. 3o> Polen betaalt de oorlogstee Rusland in industrleqr«xluctan nss. 4o. Över den rageeringavon» van Po len beslist, binnen één jaar na hst' ottdsr- teekenen van dep vrede, hot Poolscbe volk door volksstemming. Tot zoodanig oefent; een volksregeefnÉ het bewind. 5o. De fovjet-regeering laat gedurende 12 laat haar mlfltaiie reserves op Poolseh^ gebied. 60. De Poolsche steenkolenmijnen konten onder c«>ntrdle van een door de sovjet-rv- «reering te benoemen capujtisirie. Men bemerkt, de ««ivjet-h-egeëring is goed op «Ie hoogte van het werk «l»t «Ie entente heeft samehgesteld. Of zou hot een „mop’” zün van de „Kcmrmnnist’*? ^'Information** en „Pwris-mldi** bevatten een draadloos bericht, dat de bolsjewisten zouden weigeren «Ie vijandelijkheden tegen Polen te sdKotsen. Uit 'Warschau nieuwe, ajknval tegen het ondernomen in waaidoar de Polen zich opnieuw r*" zaakt ^g«'n terug te trékken. De bolsjev. tlschelr«?epen staan voor Minsk. Ook ten Noorden van Wilna wonlt hevig gevochten. De bolajewikf concentreereii hunne bewegingen in de richting van h«*t veelgenoemde Moloetsjno, dat tusschen «ld Dwina en Minsk ligt. Een draadloos telegram uit Moskof meldt, dat de Poolsche legers welke tegen den opmarseh der bolsjewisten aan het zuj* «lelijk front strjjden, nab(j Rovno tot hef offensief zün overgegaan. Mee.- zuidelijk zetten de sovjetleger» hun i oprt\ar»ch noordelijk van den Dnjestr mei succes voort. als l»ij het voor aller re. Maar ten laatste kwam er een tijd, da', hij wist, dat de kracht hem hogaf. dat zijn krankzinnigheid hom or toe zou aanzetten, om het haar te zeg gen. aan haar? zijn meesteres? zijn godin! dat haar hediende. de onge lukkige man op wiens leven zoo’n groo- te smet rustte, die man. dien zij be schouwde als Weinig meer waart! te zijn dan haar hond, haar paard, on die haar liefhad mot zulk een hartstochte- lijke toewijding als een vorst zou k«Hn nen voelen haar zoo teer beminde, dat hij niet langer in den zonneschijn van haar tegenwoordigheid kon leven, zonder het haar te zegge^Mfei wist zich zou nrijven-. hij srtRL^ffT«le Ver achting. die ,ult haar oogen zou .«tra BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN. Adv«rt«Rtiën kunnen wortian lagniondon dour lUMchenkornnt van soiled» Boakhaa dela'ren. A«h ertenttabUmnuz <jh onze Agenten

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1920 | | pagina 1