:n”
NDARTS
■■J
59e Jaargang.
No. 14373
I
)OP
3URG.
1 Augustus
Revue
Eerste Blad.
Feuilleton.
in de Sneeuw.
:r s
oeders M
R's
ders
1SSEK,
een (l)r.)
2STx©xx“w©- ©xx ^.cL-v-extexx'ti ©Tols-oL-v-q©x Oo-kxcL®. ©xx Oxxxstx©Jjc©xx
0e Vrouwe van Darracourt
door
0e vacantiedagen.
s
5
26 JULI
V E R S C H IJ N T D A G E I. U K S
REHALVE ZON- KN FEESTDAGEN.
I 4 regrln 2.05 elk* regel meer 0.50.
Markt 11. GOUDA
Redactie: Teief. Interc. 545.
Admiaiatratie: Teh/. lahrc. 62.
HAGENAAR.
omg(
mt h
EERSTE KAMER.
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD.
Den Haag.
fn van
R E Ji 1
I
heusch.
neen.
voor
zeide Hope.
WEEK
ea jul<
E R K E N
uitvoering, belast
Adverlentien kunnen worden lagezonden dooi tuMchenkomut van .wtieds Boek ha n
dolaren. Advertentiebureaus en onze Agenten
Gewone adVei
voerden pr{j». I.
3727 50
toonstelling.
Dit umner bestaat uit twee Naden
met inbegrip van de Kindercourant.
abonnementen
ogenomen voor
Br
enwoude.
iterbroek door
sche. Stolwijk.
invang 8
2.29.
1.35.
iblad
iedt
van
hin-
goeden
«tem
IHUlSt
ter is geschied, is het doel voorbij gescho
ten.
En zoo was het Zaterdag by de inarine-
betooging.
akaeri}
N GOWDA.
dat er
i heel
zea-
I on
eenB.
het
van
Lu
Heen na ’s tnid-
3754 86
onds 8 uur, voor
etling, 's morgens
schien, waar nu op
meren als groote
boeiers scheren, hun 1
ven het lage, groene
ze, tot in de klei
herkenbare
streken van ons land. En
maar aan te zien om te
allerlei
rijkeren hun zomei
verscheidenheid is een
van de ven
standighede
ten zoo vee
dan vroege
meerderde
i half uur H
pijn,tand-
spijn.
ikkon der
verbodig. fll
-J
zo allen over miV heen dra
gen. als ie dat wilt zei Lucille glim
lachend .Laat mij eens kijken Wal aar
„Suste, dat tref
naar huis.
e. wil je Hope?"
l l.. „....I
wormen
verier- I
i elkeen
wordt
nt per H
I ANTON COOPS,
ON, Markt 6te
d. BRUGGEN en
o«: Fa. B. ME1N-
1057 68
WÏBSCHE 0I R A XT.
wonin
derj
Maar
brutale» komen het
In c
dooi
de bt
van I
gez<
Bcht
zijn best. Dan li<
ke en vrom
rigen mede
marine-
oud-strf
zooals
«ie hee’-
met een
men had
voor
dut i
maar
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondags!)
oer kwartaal 2.90. per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper ereschi<
Franco per post per kwartaal 2.75. met Zondagsblad 3.40.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau
bjj onze agenten, den boekhandel en de postkantoren
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den be«orgkring
1 5 regels ƒ1.30. elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring
1—5 regels ƒ1.55. elke regel meer ƒ0.30. Advertentiën van publieke vermakelijkheden
15 cent per regel Advertentiën tn het Zaterdagnumtner 20 beslag op den prijs
enu partij op do Grange, en zij wensen
te eenige wilde slingerplanten voor het
haar, en ik khvam hierheen, omdat ik
ze u .laren geleden zag planten."
Zij hield ademloos op en Harry zag
haai ernstig ontsteld aan.
..Heeft miss Darracourt je gezonden
zoo laat in den avond, om wilde bloe
men te plukken, Susie?" vroeg hij rus
tig.
INGEZONDEN MEDKDEEL1NOEN
Op de voorpagina 50 cr hooget
'edWfittën en ingezonden mededaetingM by contract lot zeer g«r«du-
Arooie (etters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
531
Susie kleurde, toen hij glimlachen^
('II ARLES GARY ICE
teaulhoriseerde vertaling van
1 I’ WHSSELlNK-v ROSSI M
(Nadruk verboden
gedachte, waar hij ziehzeli nauwelijks
rekenschap van gaf.
-Heel goed, mijnheer Harry,
de Susie toe en trippelde weg
I lope.
Mooie avond, Susie, voor
zeide Hope. cjn
«lig dat jij die voor mij gehaald hebt!
Heh je dat zelf gedaan?"
„Eeiilge", zeide Susie; en zij waoht-
le tot Marie naar de nabijzijnde kamer
was gegaan, om te zeggen: mijnheer
Harry plukte ze, miss; en hij plukte
dit hikje speciaal voor u. omdat het
liet mooiste was.
Een lichte blos kleurde Lucille h ge
laat. en zij nam het takje met heven
de hand aan.
.Het het is zeer vriendelijk van
hem. Susie," zeide zij, zoo achteloos
als zij kon. Dat zal Ik natuurlijk dra
gen. Hoe het in mijn haar neen
ik zal het zelf vast steken,zeide ze
het terugnemend, als afkeerig, dat een
ander het zou aanraken .Wanneer heh
je het gekregen
.Pas, miss."
LuclHe draaide het hoof<| oin en keek
haar aan.
„Nu. Zoo laat in den avond?” zei-
de zij met een lachje.
„O ja. miss Dat «el mijnheer Har
ry ook, maar ik hen niet bang. O, wat
ziel u er mooi uit» zooals het daar ligt
op uw prachtig haar! O, ik wou. dat
mijnheer Harry dat eens kon zien.
LneHIe deed «Ie handen in de hoog
te, om het takje vast te maken, en
verborg op die wiize har gelaat.
.Het was heel vriéndelijk van hem
Susie! zeide zij «achtjee. .en de eer
Rte maal, dat je hem ziet, moet je het
hem zeggen, zal je er aan denken?"
vroeg zij op zachten toon.
(Wordt vervolgd).
i de glinsterende Friesche
zeevogels de jachten en
witte zeilen ver uit bo-
j land. Overal ziet men
jinste dorpjes, de dadelijk
gasten uit de steden en vlakke
men behoeft ze
weten, dat er van
gading is en «lat niet enkel meer de
i hun zomeruitstapje hebben. Die
L, een eigenaardig bewijs
»randerlykc maatschappelijke om-
den, waardoor zoo’n vacantie bui-
?el meer binnen ieders bereik valt
ter. Maar het teekent ook de ver-
liefde voor het buitenleven en
daarnaast het steeds verder doordringen
van het begrip, «lat vacantie ook een levens
behoefte is.
We leven tegenwoordig in een tyd, die
zich bewust raakt van «Ie noodzakelijkheid
van beperking van den veelal te langen ar
beidsduur. Het verzet «Ier arbeidende klasse
en een beter inzicht in «Ie waarde en praes-
taties van het menschel yk arbeidsvermo
gen, hebben de werkdagen en de werkwe
ken ingekrompen. Deze inkrimping
«len laatsten tyd misschien wel
erg ver en wat
nood vermeerd<
eischt. Maar niemand
DXV.
Het is te begrijpen, dat in een groote
stad tal van ongure elementen leven, die
aan de overheid veel last berokkenen. Zoo
zijn er ook die met iedereen en altijd over
hoop liggen. Zy zyn ala huurders van een
woning lastig; meestal verzorgen zij het
gehuurde niet, zyn ze slechte betalers en 't
eind is natuurlijk, «lat zy op de straat ko
men te staan. Dan kloppet zij natuurlijk bij
het gemeentebestuur aan en dat kan er zich
niet aan onttrekken. Het i« dus natuurlijk
dat het gemeentebestuur op een weg zon
om deze lastige dames en hecren op te ber
gen. Een geheel nieuw plan werd ontwor
pen, «lat, vergissen wij ona niet, nieuw ia in
ons land. Er zullen woningen gebouwd wor
den, een complex vormend, dat op een be
paalde, gecentraliseerde wyze wordt sa
mengesteld, zoodat het heel geinakkelyk is
te overzien. De keurige naam van „contró-
le-woning” is er voor dit nieuwe systeem
uitgevonden. De bewoners die daar een on
derdak vinden, komen under contrdle te
.staan. Ze zullen 's avonds op een vast uur
thuis moeten zijn, het licht wordt gemeen
schappelijk opgestoken en uitgedraaid; een
speciale politieagent lyordt met het toezicht
belast; om te voorkomen dat de buren ruzie
krijgen, komt er in de straat een schei
dingsmuur enz. Men ziet het wordt een chi-
«|ue boel, een kolonie njejfs beperkte vrijhe-
Tot zoover is het fraai maar onder in den
zak ligt de rekening. Het nieuwe snuifje
kost., een millioen gulden. We kunnen ge
rust zeggen dat daarvan nooit een cent
wordt teruggezien. De huren zullen natuur
lijk zeer laag zyn en nauwelijks voldoende
om de loopende kosten te bedragen, alleen
een speciale politiepost gedurende het gan-
sche etmaal kost zesduizend gulden ’s jaars.
Verder komt er een speciale badinrichting
bjj, een ontsmettingsdienst en zal het noo-
dig zyn nog een speciale toezichthouder
aan te stellen. En dat alles voor 56 wonin
gen. Rekenen we nu eens dat de gezinnen
gemiddeld uit acht personen bestaan dan
kan de rekening aldus worden opgemaakt:
rente en aflossing van het kapitaal 9 '7< is
90.000 gld. 's jaars, verdere onkosten 10.000
gld., geeft totaal een jaarlijksche kosten
van één ton voor 450 personen. Ieder van
die lastige kolonie kost dus 220 gld. 's jaars,
per woning 1750 gld.! Daarvoor huurt men
in den Haag een mooie villa! En dat alleen
t/m onsociale elementen van «Ie vlakte te
helpen! Duurdere sociale hulp is wel niet
denkbaar. Toch heeft de gemeenteraad dit
zaakje onmiddellijk goedgekeurd en alleen
de mogelijkheid dat het Rijk niet het noo-
dige voorschot voor deze soort van woning-
i«‘ rol in de moeilijkheden van latere
gebeurtoidssen en pinkte gemakke-
liik ««eu hos clematis.
dat is prachtig, mijnheer Har
ry' riep zij uit. toen hij haar «Ie lan
ge, slepende bloemen aangjif. „Wat zal
miss Lucille in haar schik zijia
Hij hield een takje in de hand
keek er een oogenblik naar „Kijk t
Susie.” zei hij. .ik denk dut dit
mooiste is. Houdt ditafzonderlijk
de andere en geef het aan miss
cille."
„Dat zal ik. mijnheer Harry. riep
zij dankbaar uit. .En ik zal zeggen,
dat u hot voor haar hebt uitgezócht.”
„Neen, dat hoeft niet of zooals
je wilt," zeide hij zich omdraaSeude.
o]4l,|t «ij de. hooge kleur niet zou zien
die zijii gelaat bedekte.
„Zoo aan het bloemen plukken, jon
ge lui?" zeide een stem achter hen> op
dat oogenblik.
,-lllet was Hope, de bosehwaehter.
die daar stond, hen aan kijkende met
een goedkeurenden glkmlach en goed
aardigen spot.
.Ja zei Harry, „C-
en heb je gezelschap i
(net haar mee
-•Ta. mijnheer Harry
Tk ga denzelfdeu weg.
-Goeden nacht. Susie." zeide Har
ry toen, terwijl hij ging, riep hij haar
ter zijde: Ie behoeft niet aan Hope
te zeggen, waarom je kwam, en waf
je gekreget) hebt zeide hii zacht
jes. gehoor gevend aan een opwellende
BureauMARKT 3^G O D A.
schuld, en minder frisch en gezond. Maar
ook die dorpeling heeft deze ontspanning
noodig. En het zou goed zjjn, dat ieder, wie
ook, een korten vacantietw had en de gele
genheid daarvan ergens buiten eigen huis
ert eigen omgeving te pfofiteeren. Mis
schien komt het er nog eens van. Maar
voorloopig zijn we, hel aas,-zoover nog niet.
geweest zijn
Harry. ging
maar de mooiste van do
mijn bereik, en
niets tegen heb-
if te snijden. Uw
bouw wil geven, kan de uitvoering voorko
men.
Er is waarlik wel een beter middel om
een guedkoqper tevens om deze hinderlijke
gezinnen onder dak te brengen en mores te
leeren. Het hinderlijke in het optreden
het gemeentebestuur ten bate van de
derlijke elementen is wel dat er vele g:
nog steeds zonder woning romiioopen,
waarvoor niet op een dergelijke coulante
wijze wordt gehandeld. Maar zoo gaat het
ultjjd: de brutalen komen het eerst aan het
bod en hebben de halve wereld.
Wy hebben hier onze Marine-dag gehad,
optocht met muziek en vaandels zijn ze
>r «Ie stall gegaan en hebben zij zich aan
lurgery vertoond, die er echter niet veel
begreep. In den stoet liep het muziek-
ïzelschap lustig te blazen en het gezel-
aap van postbeambten deed niet minder
Dan liepen er groepjes m&nnelij-
vrouwelijke turners, meest minderja-
mede en verder zagen wy een clubje
e-officieren en adelborsten, dan wat
rijders, voorts diverse autoriteiten
daar zjjn de heer Henri ter Hall en
Van der Bilt. Ten slotte een wagen
paar zee-mijnen en dat alles te sa-
I ten doel belangstelling te wekken
r onze marine. Nu ligt het voor de hand
iedere dergelyke optocht publiek trekt,
wil men succes hebben met een
straat-demonstratie dan dient ze te spreken
opdat het doel duidelijk worde. Dit nu was
niet het geval. De dagen van onze roem
zuchtige marine zyn allang voorbij. Thans
moet getracht worden de belangstelling wat
op te warmen. Zal het gaan? Wij betwijfe
len het. De weerzin tegen alles wat aan den
heilloozen oorlog herinnert is zóó groot dat
het niet mogelijk is voor iets dat daarop
«luidt, belangstelling te wekken. Wij blij-
ven af van de vraag of het al dan niet juist
is dat onze marine gestadig vermindert,
maar wij houden er aan vast, dat de propa
ganda die thans wordt gevoerd, niet tot het
gewenschte doel kan leiden. De mentaliteit
van de overgroote meerderheid is thans on
toegankelijk daarvoor. Wil men succes heb
ben, dan zal men heusch naar andere mid
delen moeten omzien. Welke, dat laten wij
gaarne ter beoordeeling aan de leiders,
maar uit tal van uitlatingen in allerlei krin
gen maken wy ondubbelzinnig op dat deze
marine-dagen weinig effect sorteeren in de
opvattingen der buitenstaanders. Het nut
van dergelijke betoogingen op de straat is
in hel algemeen aan twijfel onderhevig. Het
publiek is er al veel te veel aan gewend.
Men kykt even op als de stoet passeert en
en een minuut daarna is men het „geval”
alweer vergeten. Het publiek is allang
doodgedemonstreerd, zooals het ten slotte
in een groote stad blasé wordt voor alles
wat telkens weer wordt vertoond. Men zal
heusch naar andere middelen moeten om
zien om indrukwekkende reclame te maken.
Het zelfde middel, te veelvuldig toegepast,
werkt ten slotte in omgekeerde richting.
Over het algemeen is men in het organisee-
ren van groot betoogingen niet vindingrijk.
En het is juist de verscheidenheid die
steeds weer «Ie attractie vormt. Zoodra men
moet constateeren dat hetzelfde al eens be-
een wan
deling. zeide Hope. (|n haar
•ziende met denzelfden glimlach
juist een avond om bloemen te pluk
ken. O. wij zijn allen jong geweest,
maar, heusch. ik benijd mijnheer
Harry!"
„Wees toch niet zoo dwaas!" hit
ste Susie; maar zii bloosde onder het
gaalr. en Hope onderdrukte een lachje,
vast overtuigd, «lat hij de twe«> over
vallen had bij een vrijaadje.
Toen Susie terugkwam, was Lucille
haast gekleed, daar Marie Verner zich
aangeboden had haar te helpen, zoo
lang Susie weg was. Lucille zat met
«Ie handen in den schoot, de oogen in
den spiegel gericht, maar daardoor ver
w«‘g ziende naar de open plek io het
lx»seh. waar zij gduisterd had naar
haar eerste liefdesverklaring. Zij keer
de zich om, toen Susie binnentrad en
ui'te een zachten kreet van bewomle
ring bij het zien van die vracht bloemen,
_O. S|>sie. wat een prachtige clema
tis! Waar heb je die gekregen?"
..Zij zijn voor u miss." zei Susie,
blozende van genoegen. „Laat ik er
eenige van in uw haar doen, vindt u
dal goed?"
Ik zal i
gen
op haar neer«ag op zijn vriéndelijk^
manier.
„Wel. Susie, wat wil je?" zeide liii.
„O, mijnheer Harry,’ autovoord.de zij
met kleine, befjpesde woorden. „Ik wi»s
niet zeker of u thuis was. maar «H
dacht, ik zal maar eens aankloppeii
om te zien."
„Wel. ik ben nti thuis", hervat»*
hit, trachtende luchthartig te spreiien.
„Wat kan ik voor je doen? Is er iets
gebeurd?"
O. neen. neen, mijnheer Harrv<!
Maar hierom kwam ik: miss Darras
court zal zich dadelijk Sleeden
partij op de Grange, en zij wensch
Met Juli komt voor velen eigenlijk de zo
mer pas in het land. Hy ia er al lang, vroeg
al» hy gekomen is dit jaar. De heerlijke,
warme dagen van Juni en einde Mei zijn
tot één glinsterende krans van zomersch-
heid aaneengevlochten. Maar voor de mees
ten was dit toch alleen de voorbereiding
van den tyd, waarop zy wachtten. Nu die
gekomen is, trekken ze uit naai- veld en
bosch, naar het heerlijke, vrye, luchtige
buiten, waarheen al heel «len winter door
hun verlangens gingen. .Buitenmenschen be
grijpen dat zoo niet. Heel het jaar kennen
ze de ruimte om zich en «Ie heerlijkheid van
het natuurleven, «lat ook in het barste van
den winter nog zijn schoonheid en eigen
aardige bekoring heeft. Maar de stadsmeij-
schen zitten opgesloten in de huizenstratefa
en tusschen «Ie benauwde wanden hunner
woningen. De sneeuw zien ze als vieze mod
der op het asfalt en de wazige misten in
«len herfstschemer als nattige nevel, waar
door vroeg al de electrische lampen lichten.
Het ruischen van den regen kennen ze niet
en als in het voorjaarNeen, in het
voorjaar beginnen ze ook het buiten te rui
ken in de uitbottende boomen van het stads
park en de bloesemende bloemen in hun
vensterkozijn. Maar sterker, veel heviger
nog worden ze dat voorjaar gewaar in de
vreemde onrust van hun hart en in het
groeiende verlangen, dat hen de Zondagen
naar buiten drijft op fietstochtjes en uit
stapjes. Van dan af wachten ze op den zo
mertijd, .op wat voyr. hw. de. zomertijd is, «ie
maanden Juli en Augustus. Nu krijgen cte
scholen vacantie en «ie bureaux en krijgen
de kantoormenschen hun vrije weken. Fin
langzaam aan begint de uittocht.
Vroeger was dat een uitzondering, waren
er maar weinigen, die zich die weelde ver
oorloofden en veroorloven konden. Maar h$t
gemakkelyker verkeer en de betere levens
omstandigheden hebben verandering gé
bracht. En niet alleen de rijken of meergo-
goeden, maar ook de beter gestelde arbei
der gaat voor korter of langer tijd met va
cantie naar buiten. Er zijn er, die van begin
Juli tot begin September genieten kunnen.
Anderen moeten zich met een paar dageai
tevreden stellen. En daartusschen in liggejn
velerlei nuances en schakeeringen. Het zijn
niet alleen stadsmenschen. Ook van het
platteland, uit de Hollandsche stadjes en
groote dorpen of vanuit het hooge Noorden,
uit Friesland en Groningen, komen ze naai
de Geldersche heuvelen met hun krans van
bosschen, en naar Twente en Zuid-Limburg
of naar de blanke duinen en schilderachtigje
dorpjes van ons Noordzeestrand. Er zijn
ei-, die het weer verder gaan zoeken, nu na
den oorlog de wereld weer geopend schijnt.
Maar dat zijn er weinigen, vooral nu, nu
het reizen nog zoo lastig is. De meesteen
zoeken het niet verder dan het Oosten <|f
Zuiden van ons land, of het Noorden mi|-
f
r gaat in
iyd misschien wel eens wat
erg smal, omdat «Ie wereld
lerde productie gebiedend
zal toch terug willen
naar de overmatig lange werktijden van
vroeger, die toch ten slotte de intensiteit
van den verrichten arbeid verminderden en
dus de voortbrenging niet naar evenredig
heid vooruitbrachten. Men begrypt, «lat de
mensch geen machine is, maar een levende
werkkracht, die niet alleen de rust van den
slaap noodig heeft, maar ook ontzien en
verstandig en voorzichtig gebruikt moet
worden om intact te blijven. En in een tyd,
waarin dit begrip helderder en vrywel ge
meen goe«l werd, moest van zelf het inzicht
veld winnen, «lat naast den dagelijkschen
en wekeljjkschen rusttijd nog een vacantie-
tijd noodig is. De mensch, dié voortdurend
en ingespannen werkt, heeft behoefte om
er eens uit te zyn en in volslagen afwezig
heid van allen arbeid en inspanning tot zich
zelf te komen. Hij heeft ontspanning noodig,
dat wil zeggen, ontspanning in den meest
letterlijken zin. Hij moet eens uitgespannen
worden uit het gareel van zijn dagelijksche
werkzaamheden en plichten en zich voelen
als een paard in de weide, dat niets heeft
te doen en zich om niets heeft te bekomme
ren dan om eten en drinken en slapen en
kyken naar de zon en de wolken en de mooie
wereldwonderen. Hij moet eens vry zyn,
volkomen vry, om van den morgen tot den
avond en van den nieuwen morgen tot den
nieuwen avond te doen wat hem lust zonder
eenige gedachte aan zyn werk of zyn thuis.
Daarom is het ook zoo goed zyn vacantie
niet in zijn eigen huis en zijn eigen streek
door te brengen, omdat men er dan nooit
zoo geheel uit is. En instinctief voelt ieder
dat en trekt men, zoodra «Ie zomervacantie-
dagen komen, de wereld in, weg van eigen
huis en eigen dorp en stad.
De behoefte hieraan zal bij den stedeling
ongetwijfeld over 't algemeen sterker zyn
«lan bij den plattelandbewoner, omdat zijn
leven gewoonljjk vermoeiender en inspan
nender is, zij het gedeeltelijk door eigen
„O, neen, neen! riep Siwie snel.
„Het was nHRfd Lucille in het geheel
niet; miss Verner deed het. Ik zei
toevallig hoe aardig die zojwlen staan
iti het mooie haar van miss Lucille, en
miss Verner, die er bij was, riep mij
temjde en vroeg mij of ik er eenige
wilde halen. Ik zei natuurlijk, dat liet
goed was en ik vertelde haar, f
hier eenige groeiden. Zij scheen
blij, dat ik mij dat herinnerde en
de. dat ik dadelijk moesl gaan.
„Was je niet bang vroeg hij, afge
trokken?
„Batag? Neen, ik ben wel duizend
maal 's avonds last door de bosschen
gegaan. Wat voor kwaad zou mij kun
nen overkomen? Bovendien al was het
zoo." voegde zij er dapper bij. „ik zou
overal en door alles gaan om miss
Lucille een genoegen te doen.’
„Velen van on» zouden dat willen,
Stitsie, mompelde hij.
„Ik zou niet zoo vrij
om u testoren, mijnheer
Susie voort."
lakken waren boven
ik dacht u zoudt er
ben die voor mij al
armen zijn langer dan de mijne.
„Wel een beetje, Susie," zeide hij
glimlachend. „Kom nvaar en wij zul
len er genoeg krijgen om een krans
te maken voor miss Lucille, als zij
er een wenseht."
Hij ging blootshoofds naar buiten
dit schijnt een kleinigheid, maar hoe
dikwijls spelen kleinigheden een groo-
ervolg van de zitting van gisteren.)
I 'o heer M o n d e 1 s na de pauze
zijn r<slo voorlzetlende, betoogt dat de
vasigesUdde strafmaat te hoog is. Hij
ontkent dut algemeen kiesrecht en de
moeratie elkaar dekken. Ook onder al
gemeen kiesrecht Iwhoeft revolutie niet
uitgesloten te zijn en met wetten ais
de voorgesMde houdt mew haar niet
tegen.
I Je heer V a n Lans c hoi betoogt
dat de wijze, waarop het ontwerp is
bestreden, de positie der reaeering
slechts heeft versterkt. Ifij weerlegt «Ih
bewering «lat in ons land de meerder
heid niet in werkelijkheid zou regee-
r»n.
Hun, die logen het ontwelp bezwaar
hebben oiiwlat het de vrijheid zou aan
tasten wijst er op, dat juist in
tijden van revolutie de vrijheid het
meest wordt nangerand. Het ontwerp
>laat de vrijheid van propaganda en
van vakorganisatie (Jugerept en
voorgetitelde bepalingen zijn niet
rekbaar.
I >e heer Van den Hoeve n acht
het on'werp gemotiveerd door de ge
beurtenissen van den laatsten lijd, liet
is niet alleen in het belang van de
vrHheld doch ook van de zedrlijklM»id
en de gezondheid.
De heer Bergs ma hoeft bezwa
ren. Hij hoopt echter van ongelljk over
tuigd t«« worden omdat hij gaarne de
Regeertng wil steunen. Zijn bezwaren
zijn va» taetisehon aard. Het ontwerp
is namelijk strijdig met het Neder
landscho volkskarakter, dat bestrijding
van een idee do beste projsiganda er voor
doet zijn. Bovendien zijn sommige be
palingen kwalijk vereenigbaar met de
staatkuiulig«‘ vrijheid en het vrijzinnig
beginsel.
Mevrouw I’ o t h u i sS m i t komt
tegen de vereenzelviging van anti-
godsdienstigheid en socialisme. Zij be
toogt voorts, dat de belonging >>p H
Juni wel als staking mislukte, doch
a's deiiiOTustratie schitterend slaagde.
|)«- to«>stan«len in Rusland keurt »ok
spr niet onvoorwaardelljk goed maar
zij zijn «Ie overgang naar beter»» toe
standen.
Te I uur 10 worden de beraadsla
gingen verdaagd t«>t Dinsdag half ft
rte
Ie