I idagm-idtlay uur. 10UTI 59e Jaargang. Zaterdag 14 Augustus 1920. No. 14391 voor G-otxcLa. ezx Oxxxstxoicexx ons. Eerste Blad. abrieken Feuilleton. De Vrouwe van Darracourt door USTienx-ws- ezx ^iud.-v-ertexj.tie'bl DeZondagsd wang van Ruys. i. '„'*4 Maa too 3 Nic-Nac BBHALVB ZON- BN FEESTDAGEN. VERSCHIJNT DAGELUKS GOUDA. Administratie: Tetot. latere. SZ Duma: MARKT Redactie: Telef. Interc. 545. iln Dit nammer bestaat uit twee Maden HOFSTAD. Ai <le nog jgjf r»u in liimn |k van zeker zelden der dan twee electri- <p door 34 STER” «n W> L. ambeei de zakken N merk W.L. Voedingswaarde. ouden Medailles. BILLIJK, u >«zorgd. p 5ELS ivernement zul- >niën reasortee- k kop van een paard, 8. i weg”, zei het paard, CHARLES GA RVI CE. Geauthoriseerde vertaling van I P WESBEUflR-v ROSS Li M (Nadruk verboden. het „Staatsblad” el afleggen. 4e heer Ruys de ►d achten. tet da Kamer hem i hjj etch met dit i Biscuit, en u <111 ala ren -reifte'nl" It d (lOIDSCHE COURANT te noemen, den weg Mij niet zonder onfelukikenN Vmc Mik weak nwci Beereabroucfc zich te flj Na hü dit riet deed, fl het tehee wreric op den hals IridW BRIEVEN UIT M DXVIR Staten, nog niet J •wieren: t uit 17 letters en ia dat toch alleen ge lige omstandigheden, ig- rijjk dier. Let ééns op, wat er van deze wet in de roomsche provinciën zal terecht komen! De roomsche Minister, die alles en nog wat op Zondag verbiedt, laat dan ook een achterdeur open, om zijn eigen party- genooten de gelegenheid te geven aan de wet iedere uitwerking te ontnemen— leikever, die nota be- j maar vinden kan, hem wou oppikken: pas als wü uit den i Lente, dus wie ons Ie Lente nooit meer INGEZONDEN MEDEDEELINGEN i Op da voorpagina 60 hooger. Gewone advertentiën en ingetehden mededeelingen bij contract tot ceerden prijs. Groote lettere en randen worden berekend naar plaatarui Advertentten kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van delaren, Advertentiebureau* en onze Agenten. Wly leven onder wat men noemt .chris telijk” bewnttri, d. w. z. dat de verschillen de Excellentie*, voor zoover zy niet poli- tiek-kleurloos zjjn, léd zijn van de roomsch- katholieke, anti-revolutionnaire en chris >e- Ijjk-historische partijen. Men kan het mi- nisterie-iRuye de Beerenbrouck het vierde „christelijke” ministerie noemen, doch het onderscheidt aich van zijn drie voorgan gers hierin, dat voor het eerst thans de premier niet is orthodox-protestant maar roomsch. Over den schrik daarover begint men al aardig heem te komen. Van het spe- cifiek-roomsche bemerkt men wéinig, ja, aan het algemeen-„christelijk” cachet moest met tot voor kort af en toe herin nerd worden, wilde men het niet vergeten. 'Natuurlijk was dit onzerzijds geen grief; integendeel. Het zwaaien te pas en te on pas met de vlag van den godadaenst in de politiek heeft ons steeds tegengestaan en van onzen kant zal er dus geen bezwaar komen, indien het Kabinet-Ruys niet „chrirtelyk” genoeg regeert. Er is echter nog een anderen kant, waafrm.ee de heer Ruys te rekenen heeft en van die zijde komt er telkens aandrang om toch vooral „christelijk” te regeeren. Wij verstaan zulks. Men is niet voor niets politiek-christelijk georganiseerd en men heeft ’t niet voor niete by de stembus gewonnen. En de een voudige man, wien jaren lang verteld is, dat de christelijke” party» heel anders regeeren dan de „revolutionnairen", vraagt zich allicht na eenigen tijd van coalitie- bewind af, wanneer er nu eens iete chris telijks komt. Mannen als de heer Duymaer van Twist en Scheurer komen ieder jaar weer by verschillende begroetingen met hun aandrang om toch te laten bemerken, dat Nederland het geluk heeft op de we reld te worden geregeerd door mannen der „christelijke” coalitie, die, zooals men weet eenig is. Aan dien aandrang van die anti-revolu- tionnaire zijden heeft de heer Ruys niet blijvend1 weerstand kunnen of wdllep bie den. Wü betreuren dit zeer. De antithese, de beruchte antithese mag men wel teg- gen, was hoe langer hoe meer op den/hch- tergrond geraakt en het uitricht op betere politieke tijden was daardoor verhelderd. Mr. Ruys, een practisch katholiek, was juist de man om de linksche elementen niet op één hoop te jagen en dit gelukte hem dan ook aanvankelijk zeer wel. Wjj vreezen, dat de heer Ruys bezig is zijn succes te bederven. Hy heeft de laat ste maandeta niet meer wat men noemt een gelukkige hand. ms zien zei de goede indelfjke beesten be dde het beest op en t lied de Lente nog r”, zei de vlieg» ïkken en ik spoor je er je ook nog,” die zei „wacht, dom lentakje sloeg hij de nkbaarheid trok het Zij drong zich t wrong in angst de gvest zag Harry Herne, don man. die zij liefhad, gebogen door achande, de polsen ge- Vroeger n It zoo heel langgeleden, kon een man ontsnappen, er waren lan den waarheen hij kon vluchten en vei lig zijn. Maar zoo is het nu niet meer. Aan de gerechtigheid moet voldaan worden, en dat zal niet zijn, voordat Harry Herne het gevangenispak draagt”, ging Lord Merle voort. De woorden langzaam gesproken, met wyibakauohtigje d ui dikheid, »n<- 14 regel» ƒ2.85. elke regel meer «At, t teer geredu- ii0>V »4M« ÉSakkaa. in we den haar dogr het hart. „O, houd on! houd op!” klaagde zij treurig. „Lord Merle, u u hebt ge zegd dat dat u mijn vriend bent.” „Ja!’ mompelde hij. haar handvat tende. die als vuur in zijn greep brandde. „Weert mijn vriend”, ging «Rheesch voort. „Ik ik weet dat Ik uw vriendschap afgewezen heb, dat ik koud I 0. 1 tegen u geweest ben, maar maar ynoe vergeef mij.” Zij boog het trotwheA k dieren. b aan zyn trotschen s morgens toch zoo De nieuwe regeling van de vervanging van. burgemeesters was een zeer ongeluk kige inval, een gelegenheWswetje van o» slechte soort. Intuaschen mag men hopen, dat het geval, waarvoor'deee regeling ge maakt b, zich niet vaak zal voordoen en dat het pubMck «r daardoor weinig vaa ondervinden tel. Erger, veel enger, is het ontwerp van wet betreffende de lyioveibranding. Wjj hebben daarop reeds gewezen: een geniepe regeling, zonder den durf om wat men ver- keerd acht vierkant te verbieden, doch mW den durf om allen groei van wat men wet tel jjk geoorloofd verklaart, te beletten en een voorbeeld van ongeljjke behandeling door de wet van de Nederiandache burgers. Het ergste is echter het ontwerp voor een nieuwe Zondagswet, dat de heer Ruys gemeend heeft bij de Tweede Kamer te moeten indienen. Op het regeeringspro- gram kwam dit plan niet voor. Het is den Mftflster van Biimenlandsche Zaken blijk baar afgeperst door de Duyunaer’s en Scheureria Dat Z. Exe. met een nieuwe Zondagswet komt is zijn recht; de gelden de wet is meer dan een eeuw oud en ver ouderd. Dat deze wet t desondanks zqo lang heeft uitgehouden, had den heer Ruys allicht een vingerwijzing kunnen zijn, dat vele Kabinetten deze materie met aange roerd hebben, men mag veilig zeggen, om dat een goede Zondagswet voor ons land met zjjn zeer gemengde bevolking niet tot algemeene bewredtlging is te maken. Hoe dit zij, het ontwerp-Ruys ligt er en is voor ons volk van genoegzaam gewicht, om er een aparte beschouwing aan te wij den. Dit tot een volgend artikel uitstellen de, willen wij thans reeds verklaren, dat o.i. dit ontwerp geen wet mag 8*®*, worden. Het is een onwaarachtige rege- z^n. ling, een dwang-oplegging feitelijk door een minderheid die tot niets goeds kan leiden en tot de meest ergerlijke ongelijk heid voor de bevolking. Wht dat onwerp e g t te willen, doet het niet, wat het zegt niet te willen, doet het wèl. Het .s waar schijnlijk als een ,4mndiff” ontwerp be doeld, dat slechts één werkelijk doel kan hebben: een politieke meerderheid te krij gen om deze wet er door te halen. Maar wij hopen van harte en we zjjn zelfs niet geheel zonder vertrouwen dat deze zoogenaamd-wettelijke regeling „Jn het belang der heiliging van den Zondag”, die naar onze vaste overtuiging oen Zon dag eer zal ontheiligen dan heiligen en die wjj niet aarzelen een legislatief pi-ul tlgenover de maatschappij, hem te leveren aan het gerecht. tegen het raam en e handen. In haar zij de slanke gestalte van ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad per kwartaal 2.80, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper gexhiedt. Franco per peat per kwartaal 2.75, met Zondagsblad 8.46. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan odb Bureau: Markt 11, GOUDA, bü onze agenten, den boekhandel en de postkantoren. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (beboerende tot den bezorgkring) 15 regels ƒ1.30, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en den hezorgkring: 15 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiën van publieke vermakelijkheden 15 cent pey regel. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 bjjslag op den prijs. 68) „Ja, zij heeft hem lief’, stemde hij grimmig toe, op den knevel bijtend. „Maar zij zal er wei over heenko men.” Marie Verner haaide de schouders op, terwijl zij hem minachtend aan keek. r„Ja, zij zal er wel over heenko men; maar hem vergeten een vrouw vergeet haar eerste liefde niet zoo gouw, markies.” „Zelfs wanneer hij zich valsch tegen over haar getoond heeft, en daarbij een is”, zeide hij woest. Marie lachte weer zachtjes. „Vrouwen zijn vreemde schepsels; maar zij zal er over heenkomen; haar trots zal haar helpen. Er is geen irot- scher vrouw in de wereld, en daar moet u partij van, trekken.” „Ik weet hoe te handelen”, zei hij norech, Marie Verner trok zich terfeg. „Die oude vrouw kijkt door het raam”, zeide zij. _Ik zal mi naar bo- rngeren: onder een afdak? ,n eens lang en dan b het altijd een voet doen”, antwoordde hij met kennelijke verontwaardiging. „Geen man, die zoo lang gehandeld heeft, moest ongestnut blijven. De politie zal hem spoedig op het spoor zijn en liem aan het gerecht overleveren. Wat het arme mewte be treft, dat hij bedrogen en gelokt heett om medeplichtige aan zijn misdaad te zijn, voor haar koester ik sleclfs me delijden en ik zal trachten te bewer ken dat zij niet gestraft wordt. Weer ging een lichte trilling haar. „Neen”, fluisterde zij smartelijk, het haar van het voorhoofd strijkend, a's- of het gewicht van de zware krullen haar te zeer drukte. „U moet hem vrij laten. U u weet niet ados! Ik kan het u niet zeggen. Het zou mij «lomlen om het u te verte'len! Vraag mij mot, waarom ik voor hem pled; maar ik pleit voor héhi.” Hij keok haar vol begeerte aan We kenlang, eigenlijk sedert hij haar ont moet had, had zij hem koud behan deld. soms met minachting, maar altijd met ijzige behoedzaamheid. Nn knielde zij, als het ware, aan zijn voeten. Hejjy wbs een zoet gevoel, en hij genoot innerlijk van. „U pleit voor hem -j- voor een man, die u bedrogen heeft, een onschuldig meisje ongelukkig gemaakt en zic*i ver- laagje heeit tot een lagen, gemeenen diefstal!” zeide hij langzaam. „O. miss Darracourt!” Zij sidderde en Huiverde van de met opzei boosaardige woorhen. m shoudelijk voorwerp, ieel van het geheel, randerd geplaatst, oor Hans IJ. de S. 2|3 wön? st wel de afschuwe- en is het toch alles „Ja, ik!” zeide zij. „Ik pleit voor hem. Nog eens, vraag mij niet waar om, Lord Morle, hij is in uw macht. Wees barmhartig!” „En waarom zou ik dat?” zeide hij vast, maar zacht. „Hij heeft mij be stolen, on hij heeft u bedrogen. Rij moet gestraft worden, het is een plicht tlgenover de maatschappij, hem over ven gaan, en haar vertellen, dat u zoo woedend bent, omdat Harry Her ne haar bedrogen heeft, dat u van plan bent hem dadelijk door de politie te la ten achtervolgen. Dat zal maken, dat zij gauw naar h zal laten vragen. Merle liep op en neer met zijn lang- zamen, sluipenden stap. Wat zoit hij die duivelin moeten betalen, zij, die het plan beraamd en ultgevoerj had? Terwijl hij over dit belangrijk punt nadacht), kwam Marie Verner naar hem terug. „Zij heeft mij gevraagd, om u te roepen. U zult haar in de kleine ont vangkamer vinden. Pas op uw tellen. Lucille had naar Merle gevraagd, maar wat ze doen of zeggen moest, wist zij zelf niet. Met looden schreden begaf zij zich naar de ontvangkamer en leunde tegenhet venster, met een gelaat, zonder de minste uitdrukking, en zoo koud als van een marineren beeld. Toen Merle binnenkwam, draai de zij zich zoo, dat het licht achter haar viel. Hij kwam, vatte haar hand, en stond naast haar, met ernstig en sympathiek gelaat. „U hebt naar gevraagd?” zeide hij zacht, met teedwen eerbied. „Ja. ik wenschte u te spreken.” Het scheen bijna of zij niet verder kon, en hij wachtte eenlge oogenblik- ken met neergeslagen ooge». „Ik wenechte u te vragen, wat n van plan bent te doen, Lord Merle zeide zij ten laatste. „Er is slechts één ding, dat ik kou sm heel fier aan en reet gy nu nog niet, Ie zon niet wakker. altjjd in ’t donj^ ;ie al weer: trotache dom. bedenkeiyic element in, dat de vrijheid van eigendom aan banden worden gelegd. Het moet dan ook onometooteiyk vartataan dat daartegenover een belangrijk goed ten •!- gemeene nutte «laat. Over de waarde van de kunstwerken is men het gewoonljjk niet eens en in den loop der jaren ia het oordeel nogal eens gewyxigd. Het standbeeld van Willem 11 op het Buitenhof heeft men by de oprich ting waanwhyniyk mooi gevonden. Thana is dat wel iete anders. Het monument van de gebroeders Maris, dat weinige jaren ge leden in onthuld, valt nu zeer in den smaak, maar het is de vraag of dit bljjft. Aan de grillen van de kunstbeoordeelaars mag niet gebonden xijn de vraag of iemand In zijn eigendomsrecht geknot zal worden. Vooral in den tegenwoordigen tyd, waarin de over heid heel wat losser In haar rechteopvatti gen is geworden, is het rewenscht, dat niet te lichtvaardig en te luchthartig wordt ge handeld. De zomer verloopt helaas snel en niet op een wijze als wü wel wenschten. Het blyft killig najaarsweer en voor de bad plaats is dit onaangenaam. Men moet zich nu op andere wijze vermaken en misschien is het daaraan te wijten, dat acrobatische luchttoeren, die weer eens oprDuindigt zün vertoond, attractie hadden. We kunnen dit overigens niet begrijpen, want we dachten heusch, dat het luchtverkeer zich reeds te ver had ontwikkeld dan dat de luchtvaart nog als een Spielerei kon worden aange zien. Helaas blijft een groot deel van het mo- torverkeer alleen vermaak en een onaange naam vermaak. Men zegt, dat de regeering eindeiyk gaat ingrijpen, maar naar hetgeen wü ervan vernemen, belooft dat niet veel, leder weet, dat het systeem van rij- en voerbewljzen larie te. Er zijn duizenden rij bewijzen uitgereikt die niet meer gebruikt worden of in andere handen zün overge gaan. Voerbewfjzen worden met de auto zelf overgedaan en herhaaldeiyk is geble ken, dat daarvan misbruik werd gemaakt. De politie noteerde een nummer en de wer- kelyke houder kon bewijzen, dat hij op het moment der noteering daar ter plaatse niet aanwezig was geweest. Men zal inderdaad naar -mn ander systeem moeten zoeken om de woestelingen te achterhalen, want het thans gevolgde is ondeugdelijk gebleken. Trouwens de ganache verkeersregeling in de groote steden vraagt dringend herzie ning. Misschien vindt eindelijk het Ameri- kaansche stelsel navolging, dat veel verder gaande persoonlijke aansprakelijkheid stelt aan allen, die debet zün aan een ongeluk of een verkeerabelemmering. Wat is voor den eigenaar van een automobiel een boete van eenige tientallen guldens? Alleen per soonlijke verantwoordelijkheid kan tot be ter handelen leiden. Voorloopig is het echter de vraag hoe de wilde ryders in letterlijken zin achterhaald kunnen worden. De Minister nchünt de In stelling van een rij-examen te overwegen. Of dat helpen zal valt te betwütelen. Het ia niet de onmacht om goed te ryden, die ongelukken veroorzaakt, maar wel de onwil. En daartegen helpt een papieren diploma van bekwaamheid niet. Inmiddels gaat de zomer voorbij en i we met gemengde gevoelens den winter deren. Wat die ons zal brengen? Laten wü hopen, dat de weerprofeten gelük hebben en dat we na 18 Augustus nog vele weken prachtig weer krijgen. Me nigeen heeft het zoo hard noodig, dat hy eens vol-op geniet van de vrüe natuur. Da gelijks trekken lange rjjen kinderen door den Haag. Het is mms zeote zielig gericht, dat de zomerzon hen zoo in den steek laat. HAGENAAR. LAND^FNZEEMACfiT:- .anvaUinx van het korpa beroepaofftetenm. Men schrijft aan de Avp.: Oneer de officieren deden dezer dagen geruchten de ronde, dat in de eerste vtef jaren geen luitenants tot kapitein zeudon worden benoemd, over welk feit gru* te ont stemming heerschte. Daar wü ons niet konden voorstellen, <lst men tot zulk een aartsdomme, alle ambitie fnuikenden maatregel zou kunnen en dui ver overgaan, als het vooraf be;»alen, ge durende welk tijdstip geen promotie zou plaste vinden, togen wfj op informatie uit, waarbü het ons bleek, dat in verban! met mogelyke reorganisatieplannen, inderdaad voorloopig geen kapiteins zulten worden aangesteld, ook al zijn er volgfe..„ bestaande organisatie, vacatures in •itei»w~ Ritmeesters kunnen niet worden aange- •teW, aangezien er nog verscheidene nt- ineesters overcompleet zijn. Het wordt inderdaad buitengewoon /»ret- Verder vernamen wij, dat voor 42 aan de K. M. A. opengestelde plaatsen zich in to taal slecht» 29 liefhebbers hebben aange meld. Als deze allen stegen en men neemt dus iedereen «n nog wat maar asm, heeft men reeds een ganzieniyk tekort. Het was te verwachten. Wie wil er thans nog cadet en officier worden en wat voor officieren zullen het zjjn, die onder deze omstandigheden worden geplaatst? Het ergste is, dat ook voor Indië op die manier de vacante plaatsen niet woniea be zet en het gehalte der adspirant-offlcieren wel niet hoog zal staan. Want Indië heeft zjjn officieren wei hard noodig. Ten slotte de volgende open vraag: Tot dusver werden de voor het offictem- examen geslaagde cadetten nog steeds niet aangesteld. Naar wü vernamen, zou die aanstelling eerst in October zün te ver wachten. ‘Gaarne zouden wü eens willen vernemen, welke redenen er bestaan om deze jonge- lieden gedurende plm. 4 maanden tusachen vleesch en visch te laten rondloopen en dus... zonder traktement. Men moge dan in Holland geen gebrek aan officieren hebben, Indlë heeft zün offi cieren hard noodig en ook de Indieehe offi cieren zjjn nog niet aangesteld. v»n Koloniën tegen der- geijjk drüven niet kunnen opkomen en de belangen behartigen van hen, die weldra dienaar van het Indische gouv len zjjn en dus onder Kolo» rrt>? hoofd omlaag. „Ik vraag u ti gutori! U suit mij dit niet weight „Ik kan u niete weigeren d«u alleen zeide hij, haar doordring gadeslaande. „Maar Het ia dit Juist dit alw», dat Ik u vraag!” klaagde sij. .O, wil kan deze ellendige hoop zilver vooyu uitmaken. Het ia niete!” „Neen, stemde hij toe, „het ia niets Ik denk daar niet ouer. Het ia, omdat deze man eens een onschuldig meisje bedrogen en haar verleid heeft, dat mij «oo op mijn «tuk doet staan. Miaa Darracourt, wees mij dankbaar, dat ik voor hem gewaarschuwd heb!” „Ja, ja, Ik Meet het!” stemde «ij toe. „Dat ik u zeide, dat hij een slecht karakter had en niet te vertrouwen was. Ik vrees, dat hij u ook heatoien heeft”. „Mij bestolen!” herhaalde zij half onbewust „Ja, hij heelt mij bertolen! Hij heefr mij al bet geloof en vertrou- wexL.in de menschen ontnomen!” ging zij voort, als tot zichzelf sprekend. „En toch vraagt u htij hwn te •paren?” „Ja. ik vraag, ik smeek het o!” riep zij, de handen tütatrekkende. Hij greep die, en hield ze in zijn dunne, koude handen en nu liet 1H dit toe. „Ik vraag het ais een gunst, ttoaar hem, teat hem vrij gaan, en Ik wU O. Lord Merle, n kunt niet begrijpen, dankbaar ik sa! sijn!” (WWt vevalgg.) van hem van Zuid-Holland jm hetzelfde kali- •estaren, die maar lannemen die over »en nu weer eens len aan de veror den Haag waarbjj Wen of gedeelten teel van B. en V» rorden beschouwd iwd of afgebroken het gemeentebe- bd al gewezen op lening, niet omdat jtnz waren met de ztet deze verorde- irteeren. -Mutin F stellen. Wie dus kunstwerk wordt njn gang gaan en jgen, FaFbiJ hy ben boéte van ten tezien hetlbjj een afbraak aknstonds jaat loopek ia een geen pUnt van wüzen nu Gedeputeerde Staten X;.bescherming van kunstwerken welke deze verordening zich ten doel stelt, alleen effect kkn hebben, In- «ver zioh met het »eval i eerst kan er sprake bestraffing en wat verhindering van de Gedeputeerde zjjn gelukkig a ber ais zoovele raak doen en voorstelleMl de schreef gaan. Zfj ha hun goedkeuring onthm dening van de gemeentq werd bepaald dat gebó daarvan die naar bet 04 als kunstwerk kunnen^, niet mogen worden verb zonder goedkeuring va; stuur. Wy hebben indei het dwaze van deze vere wij het in principe niet strekking, maar wel o: ning geen effect kon sprteeren. Een ge- meente-verordening kanjUz maximum-straf een boete van 25 gul<MB een huis bezit, dat als aangemerkt, kan rustig dat afbreken of venBM alleen de kans loopt opï hoogste 25 gulden. Aamb dergelHke veibouwing oF| in de duizenden guldens 1 zoo luttele boete natuurlij overweging. Terecht w“„L-2,^ er op, dat een dengeiyke stwei doel dien de Rijkswetgevt bemoeien. Dan van een zware I veel meer beduidt verhindering van de voornemens tot afbraak of vernietiging. Zelfs dan is het niet aityd te voorkomen, maar in elk geval zal dan de zware repres sieve werking van de verordening gewicht in de schaal leggen. Het was zoo’n mooi gebaar, dat de ge meenteraad deed; byna te mooi voor een dergeiyk college en alleen zH die met een papieren bepaling meenen de zwakheden en ondeugden van de menschheid te kunnen verbeteren, zullen thans in hun illusie ge stoord zjjn. Het denkbeeld is ongetwyfeld aan iedereen sympathiek, maar wat heb je aan een denkbeeld als het in de praktik niet goed wordt uitgevoerd of krachtig kan worden toegepast? Inderdaad zou de R’yks- wetgever hier tusschen beide moeten treden en wanneer alles wat van het Ryk uitgaat niet zoo langzaam ging, zou een wetteH’ke bepaling in een oogwenk zijn vast te stellen, wanneer deze slechts aan de gemeentebe sturen opdroeg om toezicht te hou den. Langs den weg dien het Haag- sche gemeentebestuur wilde indaan, is niets te bereiken als het Ryk niet rugge steun verleent bij de uitvoering van de be paling. Bovendien is het gewenxht, dat alle willekeur uitgesloten is: er zit al een zeer

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1920 | | pagina 1