I
idagm-idtlay uur.
10UTI
59e Jaargang.
Zaterdag 14 Augustus 1920.
No. 14391
voor G-otxcLa. ezx Oxxxstxoicexx
ons.
Eerste Blad.
abrieken
Feuilleton.
De Vrouwe van Darracourt
door
USTienx-ws- ezx ^iud.-v-ertexj.tie'bl
DeZondagsd wang van Ruys.
i. '„'*4
Maa too
3 Nic-Nac
BBHALVB ZON- BN FEESTDAGEN.
VERSCHIJNT DAGELUKS
GOUDA.
Administratie: Tetot. latere. SZ
Duma: MARKT
Redactie: Telef. Interc. 545.
iln
Dit nammer bestaat uit twee Maden
HOFSTAD.
Ai
<le nog jgjf
r»u in liimn
|k
van
zeker zelden
der dan twee electri-
<p
door
34
STER” «n W> L.
ambeei de zakken
N merk W.L.
Voedingswaarde.
ouden Medailles.
BILLIJK, u
>«zorgd. p
5ELS
ivernement zul-
>niën reasortee-
k kop van een paard,
8.
i weg”, zei het paard,
CHARLES GA RVI CE.
Geauthoriseerde vertaling van
I P WESBEUflR-v ROSS Li M
(Nadruk verboden.
het „Staatsblad”
el afleggen.
4e heer Ruys de
►d achten.
tet da Kamer hem
i hjj etch met dit
i Biscuit, en
u <111 ala ren
-reifte'nl"
It
d
(lOIDSCHE COURANT
te noemen, den weg Mij
niet zonder onfelukikenN
Vmc Mik weak nwci
Beereabroucfc zich te flj
Na hü dit riet deed, fl
het tehee
wreric op den hals IridW
BRIEVEN UIT M
DXVIR
Staten,
nog niet J
•wieren:
t uit 17 letters en ia
dat toch alleen ge
lige omstandigheden,
ig-
rijjk dier.
Let ééns op, wat er van deze wet
in de roomsche provinciën zal terecht
komen! De roomsche Minister, die alles en
nog wat op Zondag verbiedt, laat dan ook
een achterdeur open, om zijn eigen party-
genooten de gelegenheid te geven aan de
wet iedere uitwerking te ontnemen—
leikever, die nota be-
j maar vinden kan,
hem wou oppikken:
pas als wü uit den
i Lente, dus wie ons
Ie Lente nooit meer
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN i
Op da voorpagina 60 hooger.
Gewone advertentiën en ingetehden mededeelingen bij contract tot
ceerden prijs. Groote lettere en randen worden berekend naar plaatarui
Advertentten kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van
delaren, Advertentiebureau* en onze Agenten.
Wly leven onder wat men noemt .chris
telijk” bewnttri, d. w. z. dat de verschillen
de Excellentie*, voor zoover zy niet poli-
tiek-kleurloos zjjn, léd zijn van de roomsch-
katholieke, anti-revolutionnaire en chris >e-
Ijjk-historische partijen. Men kan het mi-
nisterie-iRuye de Beerenbrouck het vierde
„christelijke” ministerie noemen, doch het
onderscheidt aich van zijn drie voorgan
gers hierin, dat voor het eerst thans de
premier niet is orthodox-protestant maar
roomsch. Over den schrik daarover begint
men al aardig heem te komen. Van het spe-
cifiek-roomsche bemerkt men wéinig, ja,
aan het algemeen-„christelijk” cachet
moest met tot voor kort af en toe herin
nerd worden, wilde men het niet vergeten.
'Natuurlijk was dit onzerzijds geen grief;
integendeel. Het zwaaien te pas en te on
pas met de vlag van den godadaenst in de
politiek heeft ons steeds tegengestaan en
van onzen kant zal er dus geen bezwaar
komen, indien het Kabinet-Ruys niet
„chrirtelyk” genoeg regeert. Er is echter
nog een anderen kant, waafrm.ee de heer
Ruys te rekenen heeft en van die zijde
komt er telkens aandrang om toch vooral
„christelijk” te regeeren.
Wij verstaan zulks.
Men is niet voor niets politiek-christelijk
georganiseerd en men heeft ’t niet voor
niete by de stembus gewonnen. En de een
voudige man, wien jaren lang verteld is,
dat de christelijke” party» heel anders
regeeren dan de „revolutionnairen", vraagt
zich allicht na eenigen tijd van coalitie-
bewind af, wanneer er nu eens iete chris
telijks komt. Mannen als de heer Duymaer
van Twist en Scheurer komen ieder jaar
weer by verschillende begroetingen met
hun aandrang om toch te laten bemerken,
dat Nederland het geluk heeft op de we
reld te worden geregeerd door mannen der
„christelijke” coalitie, die, zooals men weet
eenig is.
Aan dien aandrang van die anti-revolu-
tionnaire zijden heeft de heer Ruys niet
blijvend1 weerstand kunnen of wdllep bie
den. Wü betreuren dit zeer. De antithese,
de beruchte antithese mag men wel teg-
gen, was hoe langer hoe meer op den/hch-
tergrond geraakt en het uitricht op betere
politieke tijden was daardoor verhelderd.
Mr. Ruys, een practisch katholiek, was
juist de man om de linksche elementen
niet op één hoop te jagen en dit gelukte
hem dan ook aanvankelijk zeer wel.
Wjj vreezen, dat de heer Ruys bezig is
zijn succes te bederven. Hy heeft de laat
ste maandeta niet meer wat men noemt een
gelukkige hand.
ms zien zei de goede
indelfjke beesten be
dde het beest op en
t lied de Lente nog
r”, zei de vlieg»
ïkken en ik spoor je
er je ook nog,”
die zei „wacht, dom
lentakje sloeg hij de
nkbaarheid trok het
Zij drong zich t
wrong in angst de
gvest zag
Harry Herne, don man. die zij liefhad,
gebogen door achande, de polsen ge-
Vroeger n It zoo heel langgeleden,
kon een man ontsnappen, er waren lan
den waarheen hij kon vluchten en vei
lig zijn. Maar zoo is het nu niet meer.
Aan de gerechtigheid moet voldaan
worden, en dat zal niet zijn, voordat
Harry Herne het gevangenispak
draagt”, ging Lord Merle voort.
De woorden langzaam gesproken,
met wyibakauohtigje d ui dikheid, »n<-
14 regel» ƒ2.85. elke regel meer «At,
t teer geredu-
ii0>V
»4M« ÉSakkaa.
in we
den haar dogr het hart.
„O, houd on! houd op!” klaagde zij
treurig. „Lord Merle, u u hebt ge
zegd dat dat u mijn vriend bent.”
„Ja!’ mompelde hij. haar handvat
tende. die als vuur in zijn greep
brandde.
„Weert mijn vriend”, ging «Rheesch
voort. „Ik ik weet dat Ik uw
vriendschap afgewezen heb, dat ik koud I 0. 1
tegen u geweest ben, maar maar ynoe
vergeef mij.” Zij boog het trotwheA
k
dieren.
b aan zyn trotschen
s morgens toch zoo
De nieuwe regeling van de vervanging
van. burgemeesters was een zeer ongeluk
kige inval, een gelegenheWswetje van o»
slechte soort. Intuaschen mag men hopen,
dat het geval, waarvoor'deee regeling ge
maakt b, zich niet vaak zal voordoen en
dat het pubMck «r daardoor weinig vaa
ondervinden tel.
Erger, veel enger, is het ontwerp van
wet betreffende de lyioveibranding. Wjj
hebben daarop reeds gewezen: een geniepe
regeling, zonder den durf om wat men ver-
keerd acht vierkant te verbieden, doch mW
den durf om allen groei van wat men wet
tel jjk geoorloofd verklaart, te beletten en
een voorbeeld van ongeljjke behandeling
door de wet van de Nederiandache burgers.
Het ergste is echter het ontwerp voor
een nieuwe Zondagswet, dat de heer Ruys
gemeend heeft bij de Tweede Kamer te
moeten indienen. Op het regeeringspro-
gram kwam dit plan niet voor. Het is den
Mftflster van Biimenlandsche Zaken blijk
baar afgeperst door de Duyunaer’s en
Scheureria Dat Z. Exe. met een nieuwe
Zondagswet komt is zijn recht; de gelden
de wet is meer dan een eeuw oud en ver
ouderd. Dat deze wet t desondanks zqo
lang heeft uitgehouden, had den heer Ruys
allicht een vingerwijzing kunnen zijn, dat
vele Kabinetten deze materie met aange
roerd hebben, men mag veilig zeggen, om
dat een goede Zondagswet voor ons land
met zjjn zeer gemengde bevolking niet tot
algemeene bewredtlging is te maken.
Hoe dit zij, het ontwerp-Ruys ligt er en
is voor ons volk van genoegzaam gewicht,
om er een aparte beschouwing aan te wij
den. Dit tot een volgend artikel uitstellen
de, willen wij thans reeds verklaren, dat
o.i. dit ontwerp geen wet mag 8*®*,
worden. Het is een onwaarachtige rege- z^n.
ling, een dwang-oplegging feitelijk door
een minderheid die tot niets goeds kan
leiden en tot de meest ergerlijke ongelijk
heid voor de bevolking. Wht dat onwerp
e g t te willen, doet het niet, wat het zegt
niet te willen, doet het wèl. Het .s waar
schijnlijk als een ,4mndiff” ontwerp be
doeld, dat slechts één werkelijk doel kan
hebben: een politieke meerderheid te krij
gen om deze wet er door te halen.
Maar wij hopen van harte en we zjjn
zelfs niet geheel zonder vertrouwen dat
deze zoogenaamd-wettelijke regeling „Jn
het belang der heiliging van den Zondag”,
die naar onze vaste overtuiging oen Zon
dag eer zal ontheiligen dan heiligen en
die wjj niet aarzelen een legislatief pi-ul
tlgenover de maatschappij, hem
te leveren aan het gerecht.
tegen het raam en
e handen. In haar
zij de slanke gestalte van
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.80, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper gexhiedt.
Franco per peat per kwartaal 2.75, met Zondagsblad 8.46.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan odb Bureau: Markt 11, GOUDA,
bü onze agenten, den boekhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (beboerende tot den bezorgkring)
15 regels ƒ1.30, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en den hezorgkring:
15 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiën van publieke vermakelijkheden
15 cent pey regel. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 bjjslag op den prijs.
68)
„Ja, zij heeft hem lief’, stemde hij
grimmig toe, op den knevel bijtend.
„Maar zij zal er wei over heenko
men.”
Marie Verner haaide de schouders
op, terwijl zij hem minachtend aan
keek.
r„Ja, zij zal er wel over heenko
men; maar hem vergeten een vrouw
vergeet haar eerste liefde niet zoo gouw,
markies.”
„Zelfs wanneer hij zich valsch tegen
over haar getoond heeft, en daarbij een
is”, zeide hij woest.
Marie lachte weer zachtjes.
„Vrouwen zijn vreemde schepsels;
maar zij zal er over heenkomen; haar
trots zal haar helpen. Er is geen irot-
scher vrouw in de wereld, en daar
moet u partij van, trekken.”
„Ik weet hoe te handelen”, zei hij
norech,
Marie Verner trok zich
terfeg.
„Die oude vrouw kijkt door het
raam”, zeide zij. _Ik zal mi naar bo-
rngeren:
onder een afdak?
,n eens lang en dan
b het altijd een voet
doen”, antwoordde hij met kennelijke
verontwaardiging. „Geen man, die zoo
lang gehandeld heeft, moest ongestnut
blijven. De politie zal hem spoedig op
het spoor zijn en liem aan het gerecht
overleveren. Wat het arme mewte be
treft, dat hij bedrogen en gelokt heett
om medeplichtige aan zijn misdaad te
zijn, voor haar koester ik sleclfs me
delijden en ik zal trachten te bewer
ken dat zij niet gestraft wordt.
Weer ging een lichte trilling
haar.
„Neen”, fluisterde zij smartelijk, het
haar van het voorhoofd strijkend, a's-
of het gewicht van de zware krullen
haar te zeer drukte. „U moet hem vrij
laten. U u weet niet ados! Ik kan
het u niet zeggen. Het zou mij «lomlen
om het u te verte'len! Vraag mij mot,
waarom ik voor hem pled; maar ik
pleit voor héhi.”
Hij keok haar vol begeerte aan We
kenlang, eigenlijk sedert hij haar ont
moet had, had zij hem koud behan
deld. soms met minachting, maar altijd
met ijzige behoedzaamheid. Nn knielde
zij, als het ware, aan zijn voeten. Hejjy
wbs een zoet gevoel, en hij genoot
innerlijk van.
„U pleit voor hem -j- voor een man,
die u bedrogen heeft, een onschuldig
meisje ongelukkig gemaakt en zic*i ver-
laagje heeit tot een lagen, gemeenen
diefstal!” zeide hij langzaam. „O. miss
Darracourt!”
Zij sidderde en Huiverde van de met
opzei boosaardige woorhen.
m
shoudelijk voorwerp,
ieel van het geheel,
randerd geplaatst,
oor Hans IJ. de S.
2|3 wön?
st wel de afschuwe-
en is het toch alles
„Ja, ik!” zeide zij. „Ik pleit voor
hem. Nog eens, vraag mij niet waar
om, Lord Morle, hij is in uw macht.
Wees barmhartig!”
„En waarom zou ik dat?” zeide hij
vast, maar zacht. „Hij heeft mij be
stolen, on hij heeft u bedrogen. Rij
moet gestraft worden, het is een plicht
tlgenover de maatschappij, hem over
ven gaan, en haar vertellen, dat u
zoo woedend bent, omdat Harry Her
ne haar bedrogen heeft, dat u van plan
bent hem dadelijk door de politie te la
ten achtervolgen. Dat zal maken, dat
zij gauw naar h zal laten vragen.
Merle liep op en neer met zijn lang-
zamen, sluipenden stap. Wat zoit hij
die duivelin moeten betalen, zij, die het
plan beraamd en ultgevoerj had?
Terwijl hij over dit belangrijk punt
nadacht), kwam Marie Verner naar hem
terug.
„Zij heeft mij gevraagd, om u te
roepen. U zult haar in de kleine ont
vangkamer vinden. Pas op uw tellen.
Lucille had naar Merle gevraagd,
maar wat ze doen of zeggen moest,
wist zij zelf niet. Met looden schreden
begaf zij zich naar de ontvangkamer
en leunde tegenhet venster, met een
gelaat, zonder de minste uitdrukking,
en zoo koud als van een marineren
beeld. Toen Merle binnenkwam, draai
de zij zich zoo, dat het licht achter
haar viel. Hij kwam, vatte haar hand,
en stond naast haar, met ernstig en
sympathiek gelaat.
„U hebt naar gevraagd?” zeide
hij zacht, met teedwen eerbied.
„Ja. ik wenschte u te spreken.”
Het scheen bijna of zij niet verder
kon, en hij wachtte eenlge oogenblik-
ken met neergeslagen ooge».
„Ik wenechte u te vragen, wat n
van plan bent te doen, Lord Merle
zeide zij ten laatste.
„Er is slechts één ding, dat ik kou
sm heel fier aan en
reet gy nu nog niet,
Ie zon niet wakker.
altjjd in ’t donj^
;ie al weer: trotache
dom.
bedenkeiyic element in, dat de vrijheid van
eigendom aan banden worden gelegd. Het
moet dan ook onometooteiyk vartataan dat
daartegenover een belangrijk goed ten •!-
gemeene nutte «laat.
Over de waarde van de kunstwerken is
men het gewoonljjk niet eens en in den
loop der jaren ia het oordeel nogal eens
gewyxigd. Het standbeeld van Willem 11
op het Buitenhof heeft men by de oprich
ting waanwhyniyk mooi gevonden. Thana
is dat wel iete anders. Het monument van
de gebroeders Maris, dat weinige jaren ge
leden in onthuld, valt nu zeer in den smaak,
maar het is de vraag of dit bljjft. Aan de
grillen van de kunstbeoordeelaars mag niet
gebonden xijn de vraag of iemand In zijn
eigendomsrecht geknot zal worden. Vooral
in den tegenwoordigen tyd, waarin de over
heid heel wat losser In haar rechteopvatti
gen is geworden, is het rewenscht, dat niet
te lichtvaardig en te luchthartig wordt ge
handeld.
De zomer verloopt helaas snel en niet
op een wijze als wü wel wenschten. Het
blyft killig najaarsweer en voor de bad
plaats is dit onaangenaam. Men moet zich
nu op andere wijze vermaken en misschien
is het daaraan te wijten, dat acrobatische
luchttoeren, die weer eens oprDuindigt zün
vertoond, attractie hadden. We kunnen dit
overigens niet begrijpen, want we dachten
heusch, dat het luchtverkeer zich reeds te
ver had ontwikkeld dan dat de luchtvaart
nog als een Spielerei kon worden aange
zien.
Helaas blijft een groot deel van het mo-
torverkeer alleen vermaak en een onaange
naam vermaak. Men zegt, dat de regeering
eindeiyk gaat ingrijpen, maar naar hetgeen
wü ervan vernemen, belooft dat niet veel,
leder weet, dat het systeem van rij- en
voerbewljzen larie te. Er zijn duizenden rij
bewijzen uitgereikt die niet meer gebruikt
worden of in andere handen zün overge
gaan. Voerbewfjzen worden met de auto
zelf overgedaan en herhaaldeiyk is geble
ken, dat daarvan misbruik werd gemaakt.
De politie noteerde een nummer en de wer-
kelyke houder kon bewijzen, dat hij op het
moment der noteering daar ter plaatse niet
aanwezig was geweest. Men zal inderdaad
naar -mn ander systeem moeten zoeken om
de woestelingen te achterhalen, want het
thans gevolgde is ondeugdelijk gebleken.
Trouwens de ganache verkeersregeling in
de groote steden vraagt dringend herzie
ning. Misschien vindt eindelijk het Ameri-
kaansche stelsel navolging, dat veel verder
gaande persoonlijke aansprakelijkheid stelt
aan allen, die debet zün aan een ongeluk
of een verkeerabelemmering. Wat is voor
den eigenaar van een automobiel een boete
van eenige tientallen guldens? Alleen per
soonlijke verantwoordelijkheid kan tot be
ter handelen leiden.
Voorloopig is het echter de vraag hoe de
wilde ryders in letterlijken zin achterhaald
kunnen worden. De Minister nchünt de In
stelling van een rij-examen te overwegen.
Of dat helpen zal valt te betwütelen. Het
ia niet de onmacht om goed te ryden, die
ongelukken veroorzaakt, maar wel de onwil.
En daartegen helpt een papieren diploma
van bekwaamheid niet.
Inmiddels gaat de zomer voorbij en i
we met gemengde gevoelens den winter
deren. Wat die ons zal brengen?
Laten wü hopen, dat de weerprofeten
gelük hebben en dat we na 18 Augustus
nog vele weken prachtig weer krijgen. Me
nigeen heeft het zoo hard noodig, dat hy
eens vol-op geniet van de vrüe natuur. Da
gelijks trekken lange rjjen kinderen door
den Haag. Het is mms zeote zielig gericht,
dat de zomerzon hen zoo in den steek laat.
HAGENAAR.
LAND^FNZEEMACfiT:-
.anvaUinx van het korpa beroepaofftetenm.
Men schrijft aan de Avp.:
Oneer de officieren deden dezer dagen
geruchten de ronde, dat in de eerste vtef
jaren geen luitenants tot kapitein zeudon
worden benoemd, over welk feit gru* te ont
stemming heerschte.
Daar wü ons niet konden voorstellen, <lst
men tot zulk een aartsdomme, alle ambitie
fnuikenden maatregel zou kunnen en dui
ver overgaan, als het vooraf be;»alen, ge
durende welk tijdstip geen promotie zou
plaste vinden, togen wfj op informatie uit,
waarbü het ons bleek, dat in verban! met
mogelyke reorganisatieplannen, inderdaad
voorloopig geen kapiteins zulten worden
aangesteld, ook al zijn er volgfe..„
bestaande organisatie, vacatures in •itei»w~
Ritmeesters kunnen niet worden aange-
•teW, aangezien er nog verscheidene nt-
ineesters overcompleet zijn.
Het wordt inderdaad buitengewoon /»ret-
Verder vernamen wij, dat voor 42 aan de
K. M. A. opengestelde plaatsen zich in to
taal slecht» 29 liefhebbers hebben aange
meld.
Als deze allen stegen en men neemt dus
iedereen «n nog wat maar asm, heeft men
reeds een ganzieniyk tekort.
Het was te verwachten. Wie wil er thans
nog cadet en officier worden en wat voor
officieren zullen het zjjn, die onder deze
omstandigheden worden geplaatst?
Het ergste is, dat ook voor Indië op die
manier de vacante plaatsen niet woniea be
zet en het gehalte der adspirant-offlcieren
wel niet hoog zal staan. Want Indië heeft
zjjn officieren wei hard noodig.
Ten slotte de volgende open vraag:
Tot dusver werden de voor het offictem-
examen geslaagde cadetten nog steeds niet
aangesteld. Naar wü vernamen, zou die
aanstelling eerst in October zün te ver
wachten.
‘Gaarne zouden wü eens willen vernemen,
welke redenen er bestaan om deze jonge-
lieden gedurende plm. 4 maanden tusachen
vleesch en visch te laten rondloopen en
dus... zonder traktement.
Men moge dan in Holland geen gebrek
aan officieren hebben, Indlë heeft zün offi
cieren hard noodig en ook de Indieehe offi
cieren zjjn nog niet aangesteld.
v»n Koloniën tegen der-
geijjk drüven niet kunnen opkomen en de
belangen behartigen van hen, die weldra
dienaar van het Indische gouv
len zjjn en dus onder Kolo»
rrt>?
hoofd omlaag. „Ik vraag u ti
gutori! U suit mij dit niet weight
„Ik kan u niete weigeren d«u
alleen zeide hij, haar doordring
gadeslaande.
„Maar Het ia dit Juist dit alw»,
dat Ik u vraag!” klaagde sij. .O, wil
kan deze ellendige hoop zilver vooyu
uitmaken. Het ia niete!”
„Neen, stemde hij toe, „het ia niets
Ik denk daar niet ouer. Het ia, omdat
deze man eens een onschuldig meisje
bedrogen en haar verleid heeft, dat mij
«oo op mijn «tuk doet staan. Miaa
Darracourt, wees mij dankbaar, dat ik
voor hem gewaarschuwd heb!”
„Ja, ja, Ik Meet het!” stemde «ij toe.
„Dat ik u zeide, dat hij een slecht
karakter had en niet te vertrouwen
was. Ik vrees, dat hij u ook heatoien
heeft”.
„Mij bestolen!” herhaalde zij half
onbewust „Ja, hij heelt mij bertolen!
Hij heefr mij al bet geloof en vertrou-
wexL.in de menschen ontnomen!” ging
zij voort, als tot zichzelf sprekend.
„En toch vraagt u htij hwn te
•paren?”
„Ja. ik vraag, ik smeek het o!” riep
zij, de handen tütatrekkende.
Hij greep die, en hield ze in zijn
dunne, koude handen en nu liet 1H
dit toe.
„Ik vraag het ais een gunst, ttoaar
hem, teat hem vrij gaan, en Ik wU
O. Lord Merle, n kunt niet begrijpen,
dankbaar ik sa! sijn!”
(WWt vevalgg.)
van hem
van Zuid-Holland
jm hetzelfde kali-
•estaren, die maar
lannemen die over
»en nu weer eens
len aan de veror
den Haag waarbjj
Wen of gedeelten
teel van B. en V»
rorden beschouwd
iwd of afgebroken
het gemeentebe-
bd al gewezen op
lening, niet omdat
jtnz waren met de
ztet deze verorde-
irteeren.
-Mutin
F stellen. Wie dus
kunstwerk wordt
njn gang gaan en
jgen, FaFbiJ hy
ben boéte van ten
tezien hetlbjj een
afbraak aknstonds
jaat loopek ia een
geen pUnt van
wüzen nu Gedeputeerde Staten
X;.bescherming van
kunstwerken welke deze verordening zich
ten doel stelt, alleen effect kkn hebben, In-
«ver zioh met het »eval
i eerst kan er sprake
bestraffing en wat
verhindering van de
Gedeputeerde
zjjn gelukkig a
ber ais zoovele
raak doen en voorstelleMl
de schreef gaan. Zfj ha
hun goedkeuring onthm
dening van de gemeentq
werd bepaald dat gebó
daarvan die naar bet 04
als kunstwerk kunnen^,
niet mogen worden verb
zonder goedkeuring va;
stuur. Wy hebben indei
het dwaze van deze vere
wij het in principe niet
strekking, maar wel o:
ning geen effect kon sprteeren. Een ge-
meente-verordening kanjUz maximum-straf
een boete van 25 gul<MB
een huis bezit, dat als
aangemerkt, kan rustig
dat afbreken of venBM
alleen de kans loopt opï
hoogste 25 gulden. Aamb
dergelHke veibouwing oF|
in de duizenden guldens 1
zoo luttele boete natuurlij
overweging.
Terecht w“„L-2,^
er op, dat een dengeiyke
stwei
doel
dien de Rijkswetgevt
bemoeien. Dan
van een zware I
veel meer beduidt verhindering van de
voornemens tot afbraak of vernietiging.
Zelfs dan is het niet aityd te voorkomen,
maar in elk geval zal dan de zware repres
sieve werking van de verordening gewicht
in de schaal leggen.
Het was zoo’n mooi gebaar, dat de ge
meenteraad deed; byna te mooi voor een
dergeiyk college en alleen zH die met een
papieren bepaling meenen de zwakheden
en ondeugden van de menschheid te kunnen
verbeteren, zullen thans in hun illusie ge
stoord zjjn. Het denkbeeld is ongetwyfeld
aan iedereen sympathiek, maar wat heb je
aan een denkbeeld als het in de praktik
niet goed wordt uitgevoerd of krachtig kan
worden toegepast? Inderdaad zou de R’yks-
wetgever hier tusschen beide moeten treden
en wanneer alles wat van het Ryk uitgaat
niet zoo langzaam ging, zou een wetteH’ke
bepaling in een oogwenk zijn vast te stellen,
wanneer deze slechts aan de gemeentebe
sturen opdroeg om toezicht te hou
den. Langs den weg dien het Haag-
sche gemeentebestuur wilde indaan, is
niets te bereiken als het Ryk niet rugge
steun verleent bij de uitvoering van de be
paling. Bovendien is het gewenxht, dat alle
willekeur uitgesloten is: er zit al een zeer