nssie
Maandag 23 Augustus 1920.
No. 14398
59o Jaargang.
UZ1EK
7
1132-211.
I
JAK
half acht,
ies enz.
Feuilleton.
Gouda.
1
I
ORUIT"
I
I
en eL^r®xtexxt' eblac. voor CS-oxxcLs^ ert OxxxstxeJjcsxx
De Vrouwe van Darracourt
door
De houding der arbeiders.
degenen, die
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
1—4 regels ƒ2.45, elke regel meer ƒ0.50.
mers
Bureau: MARKT 31, GOUD A.
Redactie: Telef. Interc. 545.
Administratie: Tetof. latere. 81
IDA.
f
20
hadden
LACHEN!
aunspo-
en zegt geen woord,
.1.,*
terras
Merit
(Wordt vervolgd).
ng, dat op het
>esteld, terwijl
kaarten voor
dat 1 Een-
vóór 15 Sep-
kzaam op ge-
antsoen meer
jtrict Gouda,
ur.
ivr. de Wed.
raat, tevens
5059 40
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bjj contract tot zeer geredu
ceerden prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tuMeheakemat van «oliede Boekhan
delaren, Advertentiebureaux en onze Agenten.
?T, Orgel.
NCK,
zijn iangza
ateenen
Iets
Verboi
roletariaat der gansche
alle macht tegen den
de
dal
zien,
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN:
Op de voorpagina 50 hooger.
wilt
een
u
mee.
een
dat
ad 4.10.
ad 3.45.
ad 3.85.
ad 3.45.
1.30 (2 H.L.)
1.50 (2 H.L.)
Igende spel
5054 40
fiot«sciie courant.
VERSCHIJNT DAG EL IJ KS
ongarye
jlegd en
Daar-
llen; geen schip, belt
riaal, de haven vei'
ag worden ver a
oorlog worden
aaich zoo sterk, dat ze
troepen hebben durven
gretig gehoor
zoo goed als in ’t
;n toeloop,
van Vakv
een aant
altijd**, bromde
misdaad was.
Dc oude man stond
lot Marie's 1
sluipen, toen
stap op de
CHARLES GARVICE
Ge&uthorisserde vertaling van
1 P WE8SELINK v ROSSOM
(Nadruk verboden
is misschien
aantijging,
met innige voldoening. „Ja, ja. hij is
zooveel Markies van Merle a'ls ik het
l>en! Hij trok zijn mond in een stillen
grijns, vreeeelijk om te zien.
„Niet meer riep Sinlclair. ter
wijl Marie de bank krainpachtig vast
greep door haar verbazing.
„Neen, luister, jonge man! U hebt
mii beschimpt over mijn slecht geheu
gdn, u hebt willen beweren, dat al
oorende tot den bezorgkring)
ida en den bezorgkring:
publieke vermakelijkheden
bijslag op den prjjs.
rewapende arbei-
rekomen waren.
het raadhuis en
de overige openbare gebouwen en zetten
het spoorwegverkeer over Koethen stop.
Ook goederentreinen worden niet doorge
laten. De boemel- en sneltreinen worden
langs een anderen weg gezonden. De raad
van staten te lAessau zond een militaire
patrouille op vrachtauto's naar Koethan en
oek zjjn er aMeelingen veiligheidspolitie
uit Hallen en 'Dessau onderweg.
De communistische onderneming is ook
staa,h in liet licht, dat uit de vensters
straalde.
Op dat oogenblik kwaftn er licht in
de oogen van den ouden man, alsol er
o» sprankel vuur der herinnering in
scheen, en zijn1 lippen' openden en slo
ten zich werktulgelijk.
„Het is de markies van Merk* zei-
de bij, dof fluisterend.
„O, zoo sprak Sinclair genie! lit
„Wie het ook zij, hij zal ons zien en
dan hebben wij de poppen aan het
dansen. Drommels toch, ik wilde dat
ik u had thuis gelaten.
„De Markiew van Merle herhaalde
de oude man met een Inwefridigen lach,
alsof hij hem niet gehoord had. „Ha!
ha! daar staat hij. zoo trotach als een
pauw! Hij weet in het geheel niet, dat
ik zijn geheim ken.”
..Wat?” riep Sinclair, rood van op
gewondenheid en den ouden man bij
deh arm pakkende, duwde hij hein te-
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal 2.75, met Zondagsblad 3.40.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Markt 31, GOUDA,
bij onze agenten, den boekhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoe
1—5 regels ƒ1.30, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Goud.
15 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiën van
15 cent per regel.' Advertentiën in het Zaterdagnummer 20
Duitschland da onlusten in Ow*er-Sil«ië
zou hebben in de hand gewerkt, een be
schuldiging, waartegen de Duiteche re-
geering te Parijs al moet hebben gepro
testeerd.
Te Kattowitz is de rust weer zoo goed
als herateld. De bezettingstroepen zijn
den toestand volkomen meester. Da omme
landen van Kattowitz ziin daarentegen
nog geheel in handen der Pootodbe oootan-
delingen, die Zaterdag hun verrichtingen
tot den iKreits Pless hebben uitgebreid.
Daar hebben «ii in het gehucht Anhalt den
rooden haan laten kraaien. Op sommige
plaatsen is het tot zware en bloedige ge
vechten gekomen tuaschen de veiligheids
politie en de ©opstandelingen. De veilig
heidspolitie is wat getal en bewapening be
treft in de minderheid en heeft het buiten
gewoon hard te verduren. Het schijnt vaat
te staan, dat geregelde Poolsche soldaten
aan den opstand deelnemen. Te Beuthen,
Gleiwite en in heel Opper-^Silexië ten Wes
ten van de kreits Pless is het volmaalt
kalm.
mijn kennis over de arristocratie maar
ijdele bluf is, luister en oordeel zelf.
Het is mij alles weer te binnen geko
men en ik kan het mij herinneren^
het gisteren is gebeurd.”
„Wat kunt u zich herinneren W’
smeekte Sinclair. „Kijk een«, het kip
zijn, dat ik ongeduldig, ja zelfs rw
tegen u was, Pollard, inaar ik
u - het was maar voor de grap. Na
tuurlijk weet u allee omtrent hem. Wie
zou hot beter weten? Nu, vertel allee,
dan bent u de beete.”
De oIkIo man hief de wijsvinger met
nadruk op.
I k kende den vader van dien man
daar die zich Markies Vftii
noemt,” zeide hij. terwijl zijn holle
Htem lieefde door een zekeren trota.
„Hij de vader heette John De
lemere Merle. Hij was een vroolij^
meuRch, een doordraaier. Ik herinner
mij hoe de lichten in dit huis” hij
wees niet den vinger naar den Hof
„een week lang bleven branden.. Men
danste, dronk en speelde kaart hij
kaarslicht, gedurende zeven dagbn Hij
was een wildebras, maar hij had een
knap ui ter lijk en iedereen hield van
hem. Er was geen jong meisje, mijlen
in den omtrek, of zij had een goed
woord voor hem. Er was een meisje,
de dochter van een pachtër, Richards
was haar na am, een meisje met don
kere oogen en blond haar.
langzaam op, en
bitteren spijt wilden ze weg-
1 er plotseling een voqt-
stoep klonk en iemand
zeide
„Ik wil nri.fï sigaar op het
rocken.”
Het wuh Merle, die op
me. geruischlooze manier de
treden afkwam.
Sinclair trok den man ruw in
schaduw der struiken, zoo ruw,
de oude Pollard opkeek om te
wat de reden was en hij zag de hoo-
ge, magere gestalte van den markies
76) -
Als zij gezien had, dat het een vrouw
was zou zij maar al te Verheugd ge
weest zijn, want dan, zou ziij het als
excuus gebruikt hebben om met Sin
clair te breken, maar het zien va/n den
ouden man met zijn vaalbleek gelaat
en wit haarK verwonderde haar. Er
moest een reden zijn, behalve om ge
zelschap te hebben, dat er Sinclair toe
gebracht had zoo’n ouden man mee te
brengen, eb Marie, vast besloten er
achter te komen wat de reden was,
kroop voort tot dicht achter hem.
nWelnu,” zeide Sinclair, naar 'hem
toegaande, „bent u klaar? Ik heb do
persoon geeproken, voor wie ik kwam,
®n nu doen we beter terug te gaan.”
De oude man sloeg er geen acht op.
„In slaap gevallen, de oude gek!”
mompelde Sinclair. „Hei!”
De oude man schrikte op en wendde
net bleeke gelaat naar zijn makker.
Jk slaap niet”, sprak hij langhaam,
ik was in gedachten.”
„Ach, dat bent u
Sinclair, alsof het een
verlangt het voor het Russische volk waar
borgen tegen nieuwe aanvallen, op grond
van de verklaring der Russische regeering,
waarin deze plechtig te kennen geeft, dat
zy vrede met Polen wenscht ie sluiten op
grondslag van een onafhankelijk Polen en
van de vrijheid van het Poolsche volk om
zichzelf te regeeren. Gedreven door den
wensch dit proletarisch en diep menscheljjk
doel te bereiken, verlangt het Internationa
le Verbond van Vakvereenigingen van alle
georganiseerde vakarbeider^ dat zy niet de
medeplichtigen zullen zyn Van het kapita
listisch imperialisme en dat zij in den
volstreksten zin elk transport van troe
pen en oorlogsgoederen zullen weigeren. De
doelbewuste actie der volken moet, wil zjj
de menschheid redden, de reactionnaire
„Heilige Alliance” breken, die men opnieuw
tracht in het leven te roepen. Geen trein
met munitie mag rollen; geen schip, bela
den met oorlogsmateriaal, de haven verla
ten; niet één soldaat mag worden vervoerd.
Elk voedsel moet den oorlog worden ont
houden.
Het Internationale Verbond van Vakver-
eenigingen dringt verder aan op het voeren
eener actie, opdat in alle landen de vervaar
diging van oorlogsmateriaal worde stopge
zet, opdat eindelijk de algemeene ontwape
ning werkelijkheid worde, die de volken van
alle militairiame zal bevrijden en de pro
ductieve kracht zal doen toenemen.
Kameraden! In 1914 was onze organisa
tie te zwak om zich tegen den oorlog te ver
zetten. Thans, sterk door haar 27 millioen
leden, maar boven alles sterk door den
geest, die haar bezielt, anti-kapitalistisch
en anti-militaristisch, socialistisch en revo
lutionair, moet het Internationale Verbond
van Vakvereenigingen in en bij zichzelf de
middelen vinden voor zijn actie en de macht
om de wereld te behoeden voor een herha
ling van de gruwelen, die achter ons liggen.
Oorlog aan den oorlog! Ziedaar de kreet,
die de arbeiders aller landen moet vereeni-
gen!
Oorlog aan den oorlog! is thans eerst
recht het parool dat de arbeiders in Euro
pa elkaar toeroepen, deze strijdkreet (ge
rechtvaardigde contra dictio in deze) heeft
voor 't oogenblik het oude devies: „Prole
tariërs van alle landen, vereenigt u over
stemd. Het „vereenigt u” zeide eigenlijk al
genoeg, al voor 1914 wilden de socialisten
geen oorlog, jse streefden naar de interna
tionale en de leden van den Bond die zijn
vertakkingen in alle landen had, mochten
niet tegen elkaar de wapens opvatten. Toch
ontstond de volkerenkrijg en tóch trokken
Fransche en Duitsche socialisten tegen el
kaar te velde, tot teleurstelling van de idea
listen, die hadden gemeend dat de socialis
ten in alle landen als één man zouden heb
ben geweigerd dienst te nemen in de res
pectieve legers. Zelfs by de leiders was er
eenige ontmoediging te bespeuren, de oor
log, het ten strijde gaan ook van de sociaal
democraten leek een bewijs dat de Interna
tionale veel minder krachtig was dan ze
hadden gedacht. Hun volgelingen waren
niet minder gedesillusioneerd en onder den
indruk van de algemeene deceptie moesten
de leiders hun optimisme wel terugvinden,
wilden ze de groote massa het geloof aan
de mogelijkheid van een heilstaat in de toe
komst doen behouden. En ze hervonden hun
optimistischen kijk op de dingen en gingen
uit om hun aanhangers met nieuwen moed
te bezielen. Wie in den winter van 1914|’15
gelegenheid had vergaderingen der sociaal
democraten by te wonen heeft telkens
weer, op verschillende manier maar met de
zelfde bedoeling kunnen hooren betoogen,
dat de Internationale den oorlog wel had
willen tegenhouden maar dat ze te zwak
was. Dat was de schuld van de arbeiders
zelf, die zich nog by neutrale of christelijke
vereenigingen aansloten of ongeorganiseerd
bleven. Dat was uit den booze en altijd weer
volgde het refrein: Sluit u aan bij de S. D.
A. P, de S. D. P., etc., al naar een Troelstra-
man of een Wjjnkopiaan optrad. Inderdaad,
in de laatste zes jaren is de Internationale
sterker geworden. De duurte, de levensmid-
delenschaarschte en de ontevredenheid hier
door ontstaan maakte dat de lokstem der
Rooden gretig gehoor vond, in andere lan
den zoo goed als in 't onze en dank zjj dien
ruimen toeloop, telt het Internationaal Ver
bond van Vakvereenigingen nu 27 millioen
leden, een aantal, waarmee de mogendhe
den in bepaalde gevallen rekening dienen
te houden. Een wereldoorlog tegenhouden,
neen, dat zou zeker niet kunnen al was 't
alleen maar, omdat als 't puntje bij 't paal
tje komt de aanhangers der Internationale
chauvinistischer zouden blijken dan ze zelve
De Duitsche regeering heeft nog to kem
pen tegen de communisten. In Velbert,
waar een Radenregeering was uitgeroepen,
h de orde henrtekl. Zaterdagochtend vroeg
is een afdeeling groene politie het stadje
binnengerukt en maakte ze een einde aan
de communistische dictatuur. Na een kort
gevecht, waarin eenige dooden en gewon
den vielen, aün de communisten overwel
digd, ontwapend en gevangen genomen.
Slechte twee raddraaiers zijn ontkomen.
Over de gebeurtenissen van Zaterdag
nog dit: Nadat gewapende communisten,
na een onbloedige botsing met de veilig-
heidsweer deze hadden ontwapend, namen
zü dadelijk het raadhuis, de banken en het
postkantoor in bexit In het rijkabankfiliaal
eigenden zii zich 100.000 iM. toe. Oofc in
het postkantoor en de spaarbank vielen
hun groote bedragen in banden.
In den loop van den dag verscheen een
proclamatie, waarin de artwiders werden
opgewekt een „roode strijdmacht” te vor
men. 's Avonds trachtten «ie communisten
in vergaderingen de arbeiders van de Ifrn-
kerpartjjen voor hun plannen te winnen.
Deze pogingen mislukten echter.
In de industrieele bedrijven te Velbert
werd gisteren nergens gestaakt. Ook het
spoorweg-, tram- en postverkeer ging on
gestoord. Alleen de telefoon werkte niet.
Terwijl in Velbert de beweging werd on
derdrukt. stak Spartacus elders weer het
hoofd op, n.l. in het stadie Koethen in An
halt. In den nacht van Vrijdag op Zater
dag werd het door 100 gewaï
ders. die van buitenaf geko
overvallen. Deze bezetten
hoofd van Pultusk te hebben bezet. Deze
verrichting bedreigt den eenigen weg, die
den vooruitgeschoven Russischen troepen
Mlawa en Soldau nog voor den aftocht open
blyft. De Poolsche troepen op het front
Modlin-Danzig vervolgen deze Russische
afdeelingen intusschen.
In den overwinningsroes is er alle kans,
dat de Polen in blinde vervolgingszucht, de
vluchtende Russen zullen blijven naaitten
en daardoor de ethnografische grens, aan
geduid in 't verdrag van Versailles, en na
der uitgestippeld door lord Curzon, zullen
overschrijden om de Russen op hun eigen
gebied aan te tasten. DAt zou men te Parys
weer wat te-erg vinden. Maarschalk Foch,
die naar beweerd wordt, het krijgsplan voor
de Polen heeft opgesteld, zou daarom zyn
„Tot hiertoe en niet verder” hebben laten
hooren. Hy moet gezegd hebben, dat he»
doel der Polen behoort te zyn de roode troe
pen tot buiten de ethnografische grenzen
van Polen te dringen en de Poolsche troe
pen moeten onder geen omstandigheden,
uitgezonderd oogenblikkelyke strategische
noodzakelijkheid, ten Oosten komen van de
lyn, die door den oppersten raad als de oos-
telyke grens van Polen is vastgesteld.
De Polen zullen verstandig doen hier
naar te luisteren. Wie zegt hun, dat God
Mars hun gunstig gezind zal blijven, het
is beter ten halve halt te houden dan ten
heele te dwalen. Zetten ze den opmarsch
op Russisch grondgebiecl voort, dan zou
de krijgskans zich weer wel eens opnieuw,
en dan in hun nadeel, kunnen keeren. Ook
zou» er dan van de vredesconferentie te
Minsk vooreerst niet veel terecht komen.
Of men nu te Mdnsk iets brouwt en wat,
weten we niet. De Poolsche delegatie be
waart nog steeds het diepst zwijgen. Mis
schien vragen Trotsky en de ziinen de be
sprekingen om te (wachten tot de Russen
weer een gunstiger positie innemen. Op
sommige deelen van 't front, o.a. in den
zoogenaamden Corridor, verdedigen de
Rooden zich hardnekkig, toch moet hun
positie ook hier niet biina onhoudbaar
ziin.
De invloed der Internationale. Manifest van het I.V.V. Poolsche
successen. Frankrijk vóór gematigdheid. Foch verbiedt overschrij
ding der ethnografische grens. Poolsche legerafdelingen in Opper-Si-
lezië. Verdachtmaking, beschuldiging en protest. In Kattowitz rust.
Vele plaatsen in handen der Polen. Kortstondige Radendictatuur.
Hongaarsch-Oostenrijksch grensincident. Onlusten in Ierland. Een
martelaar.
ONS OVERZICHT.
wisten te zijn. Iets anders is het, nu het In
ternationaal Verbond van Vakvereenigin
gen (verkort I.V.V.) uitbreiding, van den
PoolschRussischen oorlog wil voorkomen.
De invloed, die van een dergelyke actie kón
en vermoedeljjk zAl uitgaan, is niet geheel
weg te cjjferen, ook niet nA het echec van
den boycot tegen Hongarije. Hierbjj betrof
het $en actie, die moreel was Af te keuren
en die zelfs in socialistische kringen geen
onverdeelde instemming vond, hetgeen ons
in particuliere gesprekken met toonaange
vende sociaal-democraten bevestigd werd.
Persoonlijk voelden vele socialisten het be
zwaar dat in de eerste plaats vele Hongaar-
sche partjjgenooten en in de tweede plaats
onschuldige vrouwen en kinderen door dien
stap werden getroffen. De plicht Hor
te boycotten werd van boven opgele
noode of in 't geheel niet uitgevoerd.
entegen is, zoodra de Poolsch-Russische
oorlog een ernstig karakter kreeg en er
sprake was van entente-steun aan Polen, in
den boezem der arbeiders zelve het plan ge
rezen geen munitie- of troepentransporten
door te laten en zonder dat het bestuur van
het I.V.V. iets dergeljjks bevolen had, wer
den niet alleen in Duitschland maar ook el
ders (Antwerpen) munitie-transporten aan
gehouden. Daarom is te verwachten dat het
manifest door het Hoofdbestuur van het
I.V.V te Amsterdam opgesteld en tot de
arbeiders van alle landen gericht, een gun
stig onthaal en zooveel mogelyk getrouwe
naleving zal ondervinden. Aan het manifest
ontleenen we het volgende:
In de ernstige omstandigheden, waarin
de wereld verkeert, vraagt het Internatio
nale Verbond van Vakvereenigingen aan
het georganiseerd pr<
wereld, om zich met
oorlog te verzetten.
Het moet onmogelyk worden gemaakt,
dat de oorlog wordt voortgezet. De Vakver-
eenigingsinternationale veroordeelt op
grond van het beginsel, dat de volken het
recht moeten hebben om zichzelf te regee
ren, ieder interventie van buiten af in de
politieke aangelegenheden van een volk,
evenals elke militaire hulp, welke ter
ondersteuning van reactionnaire bewegin
gen wordt verleend.
Het Internationaal Verbond van Vakver
eenigingen verlangt van alle arbeiders, zich
hiertegen daadwerkelyk te verzetten. Op
grond van deze beginselen en overwegend,
dat de Russische revolutie door Polen is
aangevallen en bedreigd, eischt het Interna
tionaal Verbond van Vakvereenigingen, dat
onmiddellyk alle contra-revolutionnaire
aanvallen tegen Rusland zullen eindigen en
„Maar daar schijnt niets goeds van. te
komen. Nu heb ik de1 kosten gemaakt
om u hier te brengen!, in de hoop, dat
het zien van de oude plaats uw oud
geheugen zou opwekken, en u zit op
een bank en zegt geen woord, maar
vertelt mij dat u in gedachten bent,
bah
De ohdo man staarde voor zich uit.
„Laat ons nog even blijven!” zeide
hij langzaam, „ik herken de plaats, ik
heb hier gewoond. Daar is de klok van
den stal die herken ik en het
park lüer. Verderop is een weg naar
de rivier. Ja. dat herinner ik mij.
„O, als u denkt, dat u zich het een
en ander herinnert, dan wil ik blijven
zoo lang als u maar wilt!” zeide Sin
clair, zich op de bank zettende naast
den ouden man.
Marie bukte zich achter hem, ver
wonderd en verrast. Wat er ook ge
beurde, zij moest meer van den ouden
man weten, en waarom Sinclair hem
hier gebracht had.
Een hal'f uur verliep. Er wefrdon
stemmen op het terras gehoord, de
piano klonk uit de ontvangkamer, on
nog zaten de twee mannen daar zwij
gend; maar ten laatste was Sinclair’s
gedkijd -uitgeput, ofl zijn voorzichtig
heid begon te spreken.
„Hoor eens,” zeide hij, „wij kunnen
hier niet langer blijven. Die groote
lui zijn klaar met eten, en willen nu
een luchtje scheppen, zij zullen ons
hier dadelijk zien en dan komt er wat
kijken. Kom mee.”
De Polen voelen
een deel van hun
afzonderen om deel te nemen aan de one-
ratien in Opper-Silezië, want, naar latere
berichten leeren. waren het geen ongeregel
de benden, maar wel degelijk goed ge
disciplineerde troepen, die de grens van
het volksstemmingsgebied zjjn overgetrok
ken en die verschillende Duitsche grens
plaatsen hebben beset.
In Duitschland vindt men deoe manoeu
vre behalve een schending van het vredes
verdrag, een zeer verdacht feit. Men ge
looft, dat de Poolsche opperste legerlei
ding die afdeelingen met voorbedachten
rade naar 't gebied, dat een Fransch be
zettingsleger heeft, gezonden heeft om
daar zoodoende de wanorde te vergrooten
en od die manier de Fnansche regeering
een reden te geven meer troepen naar Od-
per-iSilezië te zenden. En van Oost-
Duitschland naar 't Poolsche front is maar
een stapje.
Deze verdachtmaking
repressaille voor de
rug op de bank. ‘„'Wat <zegt u toch?
Dat is de Markies van Merle niet
Heelt hij een geheim? Kom, denk eens
goed na!”
I >e oude man scheen geen i
ring meer noodig te hebben.
„Ik weet het, ik weet het!” zeide
hij met holle stem en knikte met het
hoofd, zoodat de langt», witte haren
opwaaiden door don avondwind. „Ik
weet hot. O, zij zijn allen zoo trotsch
en uit de hoogte, alsof zij niets ge
daan hadden en nergens bang voor
waren. Maar ik weet alles!”
„Wat weet u?” vroeg Sinclair, tor-
•wijl zijn kleine oogjes gretig glinster
den. „kom er mee voor den dag. Hier,
ga zitten. Tracht u nu alles om
trent hem te binnen te brengen,
u; D heibt gezegd, dat het ons
klein fortuintje kon oploveren, weet
wel? N'u dan, voor den dag er
De Markies van Merle
Mario kroop zoo dicht bij de bank,
dal zij de jas van den ouden man zou
hebben kunnen aanraken.
„De Markies van Merle van Darra
court,” zeide de oude man en knikte
met innige voldoening. „Ja, ja. hij is
WL A. Appleton, voorzitter.
L. Jouhaux, ie onder-voorzitter.
C. Mertens, 2e onder-voorzitter.
Edo Fimmen en J. Oudegeest, secre
tarissen.
De houding der arbeiders, die, zooals we
boven uiteenzetten, gewicht in de schaal
legt, b(j ’t beoordeelen van den politieken
toestand, gevoegd by Amerika’s weigering
(hoe anti-bolsjewieksch men te Washington
ook is) om Polen daadwerkelyk te steunen,
Lloyd George’s Russische sympathieën en
de overweging dat het hoe eer hoe liever
vrede moet worden in Europa, maant
Frankryk tot gematigdheid inzake het ge
ven van raad en steun aan Polen. Een prin
cipieel© beslissing moet nu Worden geno
men. De Polen hebben hun successen voort
gezet: de troepen, die uit Demblin zijn op
gerukt en Siedlce en Biala hadden bezet,
zijn thans tot den linkeroever van de Boeg
en tot Brest-Litowsk gekomen. De Poolsche
rechtervleugel staat thans ook ten Z. van
Brest-Litowsk. Een deel van deze regimen
ten is over de Boeg getrokken in de rich
ting van Kowel, ten N.O. van Warschau.
In de vork van Boeg en Naref rukken de
Polen op naar Ostrolenka, na het brugge-