nssie Maandag 23 Augustus 1920. No. 14398 59o Jaargang. UZ1EK 7 1132-211. I JAK half acht, ies enz. Feuilleton. Gouda. 1 I ORUIT" I I en eL^r®xtexxt' eblac. voor CS-oxxcLs^ ert OxxxstxeJjcsxx De Vrouwe van Darracourt door De houding der arbeiders. degenen, die BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN. 1—4 regels ƒ2.45, elke regel meer ƒ0.50. mers Bureau: MARKT 31, GOUD A. Redactie: Telef. Interc. 545. Administratie: Tetof. latere. 81 IDA. f 20 hadden LACHEN! aunspo- en zegt geen woord, .1.,* terras Merit (Wordt vervolgd). ng, dat op het >esteld, terwijl kaarten voor dat 1 Een- vóór 15 Sep- kzaam op ge- antsoen meer jtrict Gouda, ur. ivr. de Wed. raat, tevens 5059 40 Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bjj contract tot zeer geredu ceerden prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte. Advertentiën kunnen worden ingezonden door tuMeheakemat van «oliede Boekhan delaren, Advertentiebureaux en onze Agenten. ?T, Orgel. NCK, zijn iangza ateenen Iets Verboi roletariaat der gansche alle macht tegen den de dal zien, INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: Op de voorpagina 50 hooger. wilt een u mee. een dat ad 4.10. ad 3.45. ad 3.85. ad 3.45. 1.30 (2 H.L.) 1.50 (2 H.L.) Igende spel 5054 40 fiot«sciie courant. VERSCHIJNT DAG EL IJ KS ongarye jlegd en Daar- llen; geen schip, belt riaal, de haven vei' ag worden ver a oorlog worden aaich zoo sterk, dat ze troepen hebben durven gretig gehoor zoo goed als in ’t ;n toeloop, van Vakv een aant altijd**, bromde misdaad was. Dc oude man stond lot Marie's 1 sluipen, toen stap op de CHARLES GARVICE Ge&uthorisserde vertaling van 1 P WE8SELINK v ROSSOM (Nadruk verboden is misschien aantijging, met innige voldoening. „Ja, ja. hij is zooveel Markies van Merle a'ls ik het l>en! Hij trok zijn mond in een stillen grijns, vreeeelijk om te zien. „Niet meer riep Sinlclair. ter wijl Marie de bank krainpachtig vast greep door haar verbazing. „Neen, luister, jonge man! U hebt mii beschimpt over mijn slecht geheu gdn, u hebt willen beweren, dat al oorende tot den bezorgkring) ida en den bezorgkring: publieke vermakelijkheden bijslag op den prjjs. rewapende arbei- rekomen waren. het raadhuis en de overige openbare gebouwen en zetten het spoorwegverkeer over Koethen stop. Ook goederentreinen worden niet doorge laten. De boemel- en sneltreinen worden langs een anderen weg gezonden. De raad van staten te lAessau zond een militaire patrouille op vrachtauto's naar Koethan en oek zjjn er aMeelingen veiligheidspolitie uit Hallen en 'Dessau onderweg. De communistische onderneming is ook staa,h in liet licht, dat uit de vensters straalde. Op dat oogenblik kwaftn er licht in de oogen van den ouden man, alsol er o» sprankel vuur der herinnering in scheen, en zijn1 lippen' openden en slo ten zich werktulgelijk. „Het is de markies van Merk* zei- de bij, dof fluisterend. „O, zoo sprak Sinclair genie! lit „Wie het ook zij, hij zal ons zien en dan hebben wij de poppen aan het dansen. Drommels toch, ik wilde dat ik u had thuis gelaten. „De Markiew van Merle herhaalde de oude man met een Inwefridigen lach, alsof hij hem niet gehoord had. „Ha! ha! daar staat hij. zoo trotach als een pauw! Hij weet in het geheel niet, dat ik zijn geheim ken.” ..Wat?” riep Sinclair, rood van op gewondenheid en den ouden man bij deh arm pakkende, duwde hij hein te- ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal 2.75, met Zondagsblad 3.40. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Markt 31, GOUDA, bij onze agenten, den boekhandel en de postkantoren. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoe 1—5 regels ƒ1.30, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Goud. 15 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiën van 15 cent per regel.' Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 Duitschland da onlusten in Ow*er-Sil«ië zou hebben in de hand gewerkt, een be schuldiging, waartegen de Duiteche re- geering te Parijs al moet hebben gepro testeerd. Te Kattowitz is de rust weer zoo goed als herateld. De bezettingstroepen zijn den toestand volkomen meester. Da omme landen van Kattowitz ziin daarentegen nog geheel in handen der Pootodbe oootan- delingen, die Zaterdag hun verrichtingen tot den iKreits Pless hebben uitgebreid. Daar hebben «ii in het gehucht Anhalt den rooden haan laten kraaien. Op sommige plaatsen is het tot zware en bloedige ge vechten gekomen tuaschen de veiligheids politie en de ©opstandelingen. De veilig heidspolitie is wat getal en bewapening be treft in de minderheid en heeft het buiten gewoon hard te verduren. Het schijnt vaat te staan, dat geregelde Poolsche soldaten aan den opstand deelnemen. Te Beuthen, Gleiwite en in heel Opper-^Silexië ten Wes ten van de kreits Pless is het volmaalt kalm. mijn kennis over de arristocratie maar ijdele bluf is, luister en oordeel zelf. Het is mij alles weer te binnen geko men en ik kan het mij herinneren^ het gisteren is gebeurd.” „Wat kunt u zich herinneren W’ smeekte Sinclair. „Kijk een«, het kip zijn, dat ik ongeduldig, ja zelfs rw tegen u was, Pollard, inaar ik u - het was maar voor de grap. Na tuurlijk weet u allee omtrent hem. Wie zou hot beter weten? Nu, vertel allee, dan bent u de beete.” De oIkIo man hief de wijsvinger met nadruk op. I k kende den vader van dien man daar die zich Markies Vftii noemt,” zeide hij. terwijl zijn holle Htem lieefde door een zekeren trota. „Hij de vader heette John De lemere Merle. Hij was een vroolij^ meuRch, een doordraaier. Ik herinner mij hoe de lichten in dit huis” hij wees niet den vinger naar den Hof „een week lang bleven branden.. Men danste, dronk en speelde kaart hij kaarslicht, gedurende zeven dagbn Hij was een wildebras, maar hij had een knap ui ter lijk en iedereen hield van hem. Er was geen jong meisje, mijlen in den omtrek, of zij had een goed woord voor hem. Er was een meisje, de dochter van een pachtër, Richards was haar na am, een meisje met don kere oogen en blond haar. langzaam op, en bitteren spijt wilden ze weg- 1 er plotseling een voqt- stoep klonk en iemand zeide „Ik wil nri.fï sigaar op het rocken.” Het wuh Merle, die op me. geruischlooze manier de treden afkwam. Sinclair trok den man ruw in schaduw der struiken, zoo ruw, de oude Pollard opkeek om te wat de reden was en hij zag de hoo- ge, magere gestalte van den markies 76) - Als zij gezien had, dat het een vrouw was zou zij maar al te Verheugd ge weest zijn, want dan, zou ziij het als excuus gebruikt hebben om met Sin clair te breken, maar het zien va/n den ouden man met zijn vaalbleek gelaat en wit haarK verwonderde haar. Er moest een reden zijn, behalve om ge zelschap te hebben, dat er Sinclair toe gebracht had zoo’n ouden man mee te brengen, eb Marie, vast besloten er achter te komen wat de reden was, kroop voort tot dicht achter hem. nWelnu,” zeide Sinclair, naar 'hem toegaande, „bent u klaar? Ik heb do persoon geeproken, voor wie ik kwam, ®n nu doen we beter terug te gaan.” De oude man sloeg er geen acht op. „In slaap gevallen, de oude gek!” mompelde Sinclair. „Hei!” De oude man schrikte op en wendde net bleeke gelaat naar zijn makker. Jk slaap niet”, sprak hij langhaam, ik was in gedachten.” „Ach, dat bent u Sinclair, alsof het een verlangt het voor het Russische volk waar borgen tegen nieuwe aanvallen, op grond van de verklaring der Russische regeering, waarin deze plechtig te kennen geeft, dat zy vrede met Polen wenscht ie sluiten op grondslag van een onafhankelijk Polen en van de vrijheid van het Poolsche volk om zichzelf te regeeren. Gedreven door den wensch dit proletarisch en diep menscheljjk doel te bereiken, verlangt het Internationa le Verbond van Vakvereenigingen van alle georganiseerde vakarbeider^ dat zy niet de medeplichtigen zullen zyn Van het kapita listisch imperialisme en dat zij in den volstreksten zin elk transport van troe pen en oorlogsgoederen zullen weigeren. De doelbewuste actie der volken moet, wil zjj de menschheid redden, de reactionnaire „Heilige Alliance” breken, die men opnieuw tracht in het leven te roepen. Geen trein met munitie mag rollen; geen schip, bela den met oorlogsmateriaal, de haven verla ten; niet één soldaat mag worden vervoerd. Elk voedsel moet den oorlog worden ont houden. Het Internationale Verbond van Vakver- eenigingen dringt verder aan op het voeren eener actie, opdat in alle landen de vervaar diging van oorlogsmateriaal worde stopge zet, opdat eindelijk de algemeene ontwape ning werkelijkheid worde, die de volken van alle militairiame zal bevrijden en de pro ductieve kracht zal doen toenemen. Kameraden! In 1914 was onze organisa tie te zwak om zich tegen den oorlog te ver zetten. Thans, sterk door haar 27 millioen leden, maar boven alles sterk door den geest, die haar bezielt, anti-kapitalistisch en anti-militaristisch, socialistisch en revo lutionair, moet het Internationale Verbond van Vakvereenigingen in en bij zichzelf de middelen vinden voor zijn actie en de macht om de wereld te behoeden voor een herha ling van de gruwelen, die achter ons liggen. Oorlog aan den oorlog! Ziedaar de kreet, die de arbeiders aller landen moet vereeni- gen! Oorlog aan den oorlog! is thans eerst recht het parool dat de arbeiders in Euro pa elkaar toeroepen, deze strijdkreet (ge rechtvaardigde contra dictio in deze) heeft voor 't oogenblik het oude devies: „Prole tariërs van alle landen, vereenigt u over stemd. Het „vereenigt u” zeide eigenlijk al genoeg, al voor 1914 wilden de socialisten geen oorlog, jse streefden naar de interna tionale en de leden van den Bond die zijn vertakkingen in alle landen had, mochten niet tegen elkaar de wapens opvatten. Toch ontstond de volkerenkrijg en tóch trokken Fransche en Duitsche socialisten tegen el kaar te velde, tot teleurstelling van de idea listen, die hadden gemeend dat de socialis ten in alle landen als één man zouden heb ben geweigerd dienst te nemen in de res pectieve legers. Zelfs by de leiders was er eenige ontmoediging te bespeuren, de oor log, het ten strijde gaan ook van de sociaal democraten leek een bewijs dat de Interna tionale veel minder krachtig was dan ze hadden gedacht. Hun volgelingen waren niet minder gedesillusioneerd en onder den indruk van de algemeene deceptie moesten de leiders hun optimisme wel terugvinden, wilden ze de groote massa het geloof aan de mogelijkheid van een heilstaat in de toe komst doen behouden. En ze hervonden hun optimistischen kijk op de dingen en gingen uit om hun aanhangers met nieuwen moed te bezielen. Wie in den winter van 1914|’15 gelegenheid had vergaderingen der sociaal democraten by te wonen heeft telkens weer, op verschillende manier maar met de zelfde bedoeling kunnen hooren betoogen, dat de Internationale den oorlog wel had willen tegenhouden maar dat ze te zwak was. Dat was de schuld van de arbeiders zelf, die zich nog by neutrale of christelijke vereenigingen aansloten of ongeorganiseerd bleven. Dat was uit den booze en altijd weer volgde het refrein: Sluit u aan bij de S. D. A. P, de S. D. P., etc., al naar een Troelstra- man of een Wjjnkopiaan optrad. Inderdaad, in de laatste zes jaren is de Internationale sterker geworden. De duurte, de levensmid- delenschaarschte en de ontevredenheid hier door ontstaan maakte dat de lokstem der Rooden gretig gehoor vond, in andere lan den zoo goed als in 't onze en dank zjj dien ruimen toeloop, telt het Internationaal Ver bond van Vakvereenigingen nu 27 millioen leden, een aantal, waarmee de mogendhe den in bepaalde gevallen rekening dienen te houden. Een wereldoorlog tegenhouden, neen, dat zou zeker niet kunnen al was 't alleen maar, omdat als 't puntje bij 't paal tje komt de aanhangers der Internationale chauvinistischer zouden blijken dan ze zelve De Duitsche regeering heeft nog to kem pen tegen de communisten. In Velbert, waar een Radenregeering was uitgeroepen, h de orde henrtekl. Zaterdagochtend vroeg is een afdeeling groene politie het stadje binnengerukt en maakte ze een einde aan de communistische dictatuur. Na een kort gevecht, waarin eenige dooden en gewon den vielen, aün de communisten overwel digd, ontwapend en gevangen genomen. Slechte twee raddraaiers zijn ontkomen. Over de gebeurtenissen van Zaterdag nog dit: Nadat gewapende communisten, na een onbloedige botsing met de veilig- heidsweer deze hadden ontwapend, namen zü dadelijk het raadhuis, de banken en het postkantoor in bexit In het rijkabankfiliaal eigenden zii zich 100.000 iM. toe. Oofc in het postkantoor en de spaarbank vielen hun groote bedragen in banden. In den loop van den dag verscheen een proclamatie, waarin de artwiders werden opgewekt een „roode strijdmacht” te vor men. 's Avonds trachtten «ie communisten in vergaderingen de arbeiders van de Ifrn- kerpartjjen voor hun plannen te winnen. Deze pogingen mislukten echter. In de industrieele bedrijven te Velbert werd gisteren nergens gestaakt. Ook het spoorweg-, tram- en postverkeer ging on gestoord. Alleen de telefoon werkte niet. Terwijl in Velbert de beweging werd on derdrukt. stak Spartacus elders weer het hoofd op, n.l. in het stadie Koethen in An halt. In den nacht van Vrijdag op Zater dag werd het door 100 gewaï ders. die van buitenaf geko overvallen. Deze bezetten hoofd van Pultusk te hebben bezet. Deze verrichting bedreigt den eenigen weg, die den vooruitgeschoven Russischen troepen Mlawa en Soldau nog voor den aftocht open blyft. De Poolsche troepen op het front Modlin-Danzig vervolgen deze Russische afdeelingen intusschen. In den overwinningsroes is er alle kans, dat de Polen in blinde vervolgingszucht, de vluchtende Russen zullen blijven naaitten en daardoor de ethnografische grens, aan geduid in 't verdrag van Versailles, en na der uitgestippeld door lord Curzon, zullen overschrijden om de Russen op hun eigen gebied aan te tasten. DAt zou men te Parys weer wat te-erg vinden. Maarschalk Foch, die naar beweerd wordt, het krijgsplan voor de Polen heeft opgesteld, zou daarom zyn „Tot hiertoe en niet verder” hebben laten hooren. Hy moet gezegd hebben, dat he» doel der Polen behoort te zyn de roode troe pen tot buiten de ethnografische grenzen van Polen te dringen en de Poolsche troe pen moeten onder geen omstandigheden, uitgezonderd oogenblikkelyke strategische noodzakelijkheid, ten Oosten komen van de lyn, die door den oppersten raad als de oos- telyke grens van Polen is vastgesteld. De Polen zullen verstandig doen hier naar te luisteren. Wie zegt hun, dat God Mars hun gunstig gezind zal blijven, het is beter ten halve halt te houden dan ten heele te dwalen. Zetten ze den opmarsch op Russisch grondgebiecl voort, dan zou de krijgskans zich weer wel eens opnieuw, en dan in hun nadeel, kunnen keeren. Ook zou» er dan van de vredesconferentie te Minsk vooreerst niet veel terecht komen. Of men nu te Mdnsk iets brouwt en wat, weten we niet. De Poolsche delegatie be waart nog steeds het diepst zwijgen. Mis schien vragen Trotsky en de ziinen de be sprekingen om te (wachten tot de Russen weer een gunstiger positie innemen. Op sommige deelen van 't front, o.a. in den zoogenaamden Corridor, verdedigen de Rooden zich hardnekkig, toch moet hun positie ook hier niet biina onhoudbaar ziin. De invloed der Internationale. Manifest van het I.V.V. Poolsche successen. Frankrijk vóór gematigdheid. Foch verbiedt overschrij ding der ethnografische grens. Poolsche legerafdelingen in Opper-Si- lezië. Verdachtmaking, beschuldiging en protest. In Kattowitz rust. Vele plaatsen in handen der Polen. Kortstondige Radendictatuur. Hongaarsch-Oostenrijksch grensincident. Onlusten in Ierland. Een martelaar. ONS OVERZICHT. wisten te zijn. Iets anders is het, nu het In ternationaal Verbond van Vakvereenigin gen (verkort I.V.V.) uitbreiding, van den PoolschRussischen oorlog wil voorkomen. De invloed, die van een dergelyke actie kón en vermoedeljjk zAl uitgaan, is niet geheel weg te cjjferen, ook niet nA het echec van den boycot tegen Hongarije. Hierbjj betrof het $en actie, die moreel was Af te keuren en die zelfs in socialistische kringen geen onverdeelde instemming vond, hetgeen ons in particuliere gesprekken met toonaange vende sociaal-democraten bevestigd werd. Persoonlijk voelden vele socialisten het be zwaar dat in de eerste plaats vele Hongaar- sche partjjgenooten en in de tweede plaats onschuldige vrouwen en kinderen door dien stap werden getroffen. De plicht Hor te boycotten werd van boven opgele noode of in 't geheel niet uitgevoerd. entegen is, zoodra de Poolsch-Russische oorlog een ernstig karakter kreeg en er sprake was van entente-steun aan Polen, in den boezem der arbeiders zelve het plan ge rezen geen munitie- of troepentransporten door te laten en zonder dat het bestuur van het I.V.V. iets dergeljjks bevolen had, wer den niet alleen in Duitschland maar ook el ders (Antwerpen) munitie-transporten aan gehouden. Daarom is te verwachten dat het manifest door het Hoofdbestuur van het I.V.V te Amsterdam opgesteld en tot de arbeiders van alle landen gericht, een gun stig onthaal en zooveel mogelyk getrouwe naleving zal ondervinden. Aan het manifest ontleenen we het volgende: In de ernstige omstandigheden, waarin de wereld verkeert, vraagt het Internatio nale Verbond van Vakvereenigingen aan het georganiseerd pr< wereld, om zich met oorlog te verzetten. Het moet onmogelyk worden gemaakt, dat de oorlog wordt voortgezet. De Vakver- eenigingsinternationale veroordeelt op grond van het beginsel, dat de volken het recht moeten hebben om zichzelf te regee ren, ieder interventie van buiten af in de politieke aangelegenheden van een volk, evenals elke militaire hulp, welke ter ondersteuning van reactionnaire bewegin gen wordt verleend. Het Internationaal Verbond van Vakver eenigingen verlangt van alle arbeiders, zich hiertegen daadwerkelyk te verzetten. Op grond van deze beginselen en overwegend, dat de Russische revolutie door Polen is aangevallen en bedreigd, eischt het Interna tionaal Verbond van Vakvereenigingen, dat onmiddellyk alle contra-revolutionnaire aanvallen tegen Rusland zullen eindigen en „Maar daar schijnt niets goeds van. te komen. Nu heb ik de1 kosten gemaakt om u hier te brengen!, in de hoop, dat het zien van de oude plaats uw oud geheugen zou opwekken, en u zit op een bank en zegt geen woord, maar vertelt mij dat u in gedachten bent, bah De ohdo man staarde voor zich uit. „Laat ons nog even blijven!” zeide hij langzaam, „ik herken de plaats, ik heb hier gewoond. Daar is de klok van den stal die herken ik en het park lüer. Verderop is een weg naar de rivier. Ja. dat herinner ik mij. „O, als u denkt, dat u zich het een en ander herinnert, dan wil ik blijven zoo lang als u maar wilt!” zeide Sin clair, zich op de bank zettende naast den ouden man. Marie bukte zich achter hem, ver wonderd en verrast. Wat er ook ge beurde, zij moest meer van den ouden man weten, en waarom Sinclair hem hier gebracht had. Een hal'f uur verliep. Er wefrdon stemmen op het terras gehoord, de piano klonk uit de ontvangkamer, on nog zaten de twee mannen daar zwij gend; maar ten laatste was Sinclair’s gedkijd -uitgeput, ofl zijn voorzichtig heid begon te spreken. „Hoor eens,” zeide hij, „wij kunnen hier niet langer blijven. Die groote lui zijn klaar met eten, en willen nu een luchtje scheppen, zij zullen ons hier dadelijk zien en dan komt er wat kijken. Kom mee.” De Polen voelen een deel van hun afzonderen om deel te nemen aan de one- ratien in Opper-Silezië, want, naar latere berichten leeren. waren het geen ongeregel de benden, maar wel degelijk goed ge disciplineerde troepen, die de grens van het volksstemmingsgebied zjjn overgetrok ken en die verschillende Duitsche grens plaatsen hebben beset. In Duitschland vindt men deoe manoeu vre behalve een schending van het vredes verdrag, een zeer verdacht feit. Men ge looft, dat de Poolsche opperste legerlei ding die afdeelingen met voorbedachten rade naar 't gebied, dat een Fransch be zettingsleger heeft, gezonden heeft om daar zoodoende de wanorde te vergrooten en od die manier de Fnansche regeering een reden te geven meer troepen naar Od- per-iSilezië te zenden. En van Oost- Duitschland naar 't Poolsche front is maar een stapje. Deze verdachtmaking repressaille voor de rug op de bank. ‘„'Wat <zegt u toch? Dat is de Markies van Merle niet Heelt hij een geheim? Kom, denk eens goed na!” I >e oude man scheen geen i ring meer noodig te hebben. „Ik weet het, ik weet het!” zeide hij met holle stem en knikte met het hoofd, zoodat de langt», witte haren opwaaiden door don avondwind. „Ik weet hot. O, zij zijn allen zoo trotsch en uit de hoogte, alsof zij niets ge daan hadden en nergens bang voor waren. Maar ik weet alles!” „Wat weet u?” vroeg Sinclair, tor- •wijl zijn kleine oogjes gretig glinster den. „kom er mee voor den dag. Hier, ga zitten. Tracht u nu alles om trent hem te binnen te brengen, u; D heibt gezegd, dat het ons klein fortuintje kon oploveren, weet wel? N'u dan, voor den dag er De Markies van Merle Mario kroop zoo dicht bij de bank, dal zij de jas van den ouden man zou hebben kunnen aanraken. „De Markies van Merle van Darra court,” zeide de oude man en knikte met innige voldoening. „Ja, ja. hij is WL A. Appleton, voorzitter. L. Jouhaux, ie onder-voorzitter. C. Mertens, 2e onder-voorzitter. Edo Fimmen en J. Oudegeest, secre tarissen. De houding der arbeiders, die, zooals we boven uiteenzetten, gewicht in de schaal legt, b(j ’t beoordeelen van den politieken toestand, gevoegd by Amerika’s weigering (hoe anti-bolsjewieksch men te Washington ook is) om Polen daadwerkelyk te steunen, Lloyd George’s Russische sympathieën en de overweging dat het hoe eer hoe liever vrede moet worden in Europa, maant Frankryk tot gematigdheid inzake het ge ven van raad en steun aan Polen. Een prin cipieel© beslissing moet nu Worden geno men. De Polen hebben hun successen voort gezet: de troepen, die uit Demblin zijn op gerukt en Siedlce en Biala hadden bezet, zijn thans tot den linkeroever van de Boeg en tot Brest-Litowsk gekomen. De Poolsche rechtervleugel staat thans ook ten Z. van Brest-Litowsk. Een deel van deze regimen ten is over de Boeg getrokken in de rich ting van Kowel, ten N.O. van Warschau. In de vork van Boeg en Naref rukken de Polen op naar Ostrolenka, na het brugge-

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1920 | | pagina 1