ON Co. s moei weg. No. 14409 Zaterdag 4 September 1920. 59e Jaargang. :en n enz. Feuilleton. De Vrouwe van Darracourt dit Blad. ermen ën TULEN, Blad. rx JSTie'u.’wrs- exx ^.d.-vdxtexxtxeTolsucL -voor GFovlcLo. exx Oxxxstxeicezx Onze eventatai mdaard. I si 1— 4 regel» ƒ2.05. elke regel meer ƒ0.50. Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boekhan- AdministratieTelef. Interc. 82. 28 LAND- EN TUINBOUW. Mr. K. IM. VAR de hand ge- rs [ercuriuB. (Wordt vervolgd). j i omstreken OOUDA. it uit twee bladen Kindercourant. ♦J door CHARLES GARVICE Geautoriseerde vertaling van 1 P WESSELlNK-v ROSSUW (Nadruk verboden rjnst Mjeli Ditij nu STE'5 TER n m ■e»eld tifdig en van vergade Itfkheden, enz vermelde». I gekofnen. Welisvmar is, het een troost, zc^lang mf spraak niet in eige jr zij geeft hoop I ré zij het streven t om r^ken, een streven naar si oök op ons leven ztfn invlbe den. Deze uitspraak bete» INGEZONDEN MEDEDEEUNGEN: p de voorpagina 50 hooger. Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen by contract tot zeer geredu- erden prijs. Groots letters en randen worden berekend naar plaatsruimte. u die plaats doen EN BOOKEKr route NAPOLEON JSSjJeellta 7 TIP-POP 4 cent »rkt S4. 2832 g ilüm, ZOJ r weer, i worden. 1 >r. iSwide. slVmop. influeua gaat als landverhuizer?" zekle mikkend. „Ik weet daarover mee Al» het nu geen al te vrije kan hem uit zijn eigen hui» smtf- zei Harry streng, terwijl een plek brandde op ziin verbrandde GOIBSCHE (OÏRANT VERSCHIJNT DAGELIJKS BEHALVE BON- EN FEESTDAGEN. ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal 2.75, met Zondagsblad 3.40. q Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Markt 31. GOUDA, bjj onze agenten, den boekhahdel en de postkantoren. 1 ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring) t 1—5 regels 1.30, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring: 1—5 regels 1.55, elke regel meer 0.39. Advertentiën van publieke vermakelijkheden 15 cent per regel, ^dvertentiën in het Zaterdagnummer 20 bijslag op den prijs. laat zich ookiniet aanzien, eersten tijd £en gunstige er natuurlijk ig Aierkbaar, - t ne* rztfds ook voon de minder j [schappelijke kuisen, voor f eiders, beammsn. ambte- loona(ty- 0 ie Ecónp- voon van) süikler ■_tqf«? •n enZ' ®e vergelijking deze» lijsten geeft eèn kijk dp den gang der prijken en toont voor de laat ste maanden een «geregelde daling. Men moet echter bedenken, dat deze lijsten voor al voor Engeland gelden. En al blijft Na tuurlijk, nu het internationaal verkeer wNer zoowat vrij JjS, iedere binnenlandsche markt onder den invloed dor internationale, ttfde- Itfk kunnej^ er vooral in dezen tijd nog groote versdhillen voorkomen. Zoo is voor ons land, waar melk, kaas en eieren de eerste maarnoen van dit jaar in pry's daal den (de laarate weken gaan ze weer aan merkelijk omhoog) door het Bureau voor Statistiek pen stijging der prijzen voor brood, grutterswaren, vleesch, visch, suiker en aardappelen geconstateerd; kleeren ble ven in prijs vrijwel gelijk; de kosten van verlichting, brandstof, contributies, perio dieken enz. namen toe. Volgens de lijsten in het Engelsche tijdschrift daarentegen is de daling der prijzen sinds Maart vrijwel algemeen. In die maand Maart zou dus de stijging haar hoogtepunt bereikt hebben en zou dus voorloopig althans, het eind bereikt zijn van de lijn, die sinds begin 1919 onaf gebroken naar boven loopt. De duurte, die zich thans laat voelen, is weliswaar grootendeels een gevolg van den oorlog, maar zij heeft zich thans eerst eeni- gen tijd na het einde van den feitelijken oorjog het duidelijkst geopenbaard. Feitelyk werken de oorzaken van deze duurte reeds van voor den oorlog. Ook toen klaagden we over de duurte en alleen de jongste prijsstijging heeft ons dat doen vergeten. Maar de eerste maanden na tien wapenstil stand was een duidelijke en geleidelijke da ling merkbaar. Stellen we den stand der prijzen in November 1918 op honderd, dan zien we na den wapenstilstand een gelei delijke daling tot 92. Daarna begint eenige maanden na den wapenstilstand een stijging die tot Maart van dit jaar aanhoudt, in welke maand zij met het ctffer 134 haar hoogtepunt bereikt. Hierna begint dan de weer loopen, terwy'l hy het op een kalmee renden toon toesprak, zooals een paard graag heeft; en toen, nadat hij het arme dier ten volle overtuigd had van het denk beeld, dat hem geen kwaad zou geschie den, sprong h(j er op, en reed het nu rus tig en kalm als een schaap over de brug naar het schip, zag dat het gemakkelijk gestald werd en ging terug naar de kade. De Yorkshireman stond aan het begin van de plank de stalknechts waren ner gens te zien. ,4e bent een flinke vent!” zeide de man, Harry goedkeurend aanziende. „WH je voor de andere zorgen? Ik kan niet; ik durf dezen jongen duivel niet alleen laten en ik zal je betalen voor je moeite. Ik zal die twee andere domkoppen wegsturen!” Harry knikte, en het duurde niet lang of de overige paarden stonden rustig naast hun makkers. Toen nam de man uit Yorkshire den hoed af, veegde zich het voorhoofd af en zeide: „Kom met mij mede.” Harry volgde hem naar een herberg en de reus bestelde bier. Terwijl zij het dron ken, nam hy Harry op, zooals hij een goed paard zou doen, met vriendelijke bewonde ring en goedkeuring. ,4e bent een knappe kerel,” zei hij ten laatste. „Het is zeker niet voor het eerst, dat je een paard onder je handen hebt, wel?” „Neen," zeide Harry glimlachend. ,4a, dat dacht ik wel. Ik kreeg die twee kerels van een stalhouder. Ik denk, dat ztf alleen gewend waren met oude, afgewerkte beesten om te gaan, en mijn jongen maak ten ze schichtig. Ik weet niet, wat ik han Uw borst en Uw i van de taaie, vast- xlat Uw ustig en Je Abdij- geprezen HodActieTelef. Interc. 545. MtiLnmmeF bestuit uit nietlitibegr p; van H<> Ki Wv Het'1 is voor dé m||fflen toer om hun uitgaven W? link kaar in' evenwicht te pfpngu daarom wellicht een tróóst zyi dat vojgfens het tegenwwrdigp levensstand#! mate ia sverbeterd, dat hy'OJin zijn genedl be.^houj oonog i schrale dezer uil ziet. Mé in zoovqj verhoudingen aantoont i nog een heele |inkomsten met el- pngen en het kan >=tfn te vernemen, ttens hét Bureau der Statistiek! de prdigp levensstandaard in zilke .verbéterd, dat hy'OJin zijn genedl ld, weer op het pen van voor den 'ik het een de Jfraarheifl wen bevestigd r de toekomst oeconomischè evenwicht te iliseenng, dat loet doen gel- j—nt allerminst, dat de duurte, waaronder dfe' meestén onzer nog lyden, afneemt en de 'prijzen der be- noodigdhede^i dalen, maar heeft alleen be trekking op verhoudingen. Duurte is natuurlijk een betrekkelijk be- grip, in zooverre de vraag, of iets al of niet duur is, afhangt van verhoudingen. Prijs stijging beteekent pog geen duurte, inaar wordt het, wanneer de loonen en inkomsten niet evenredig stijgen. Aanvankelijke prijs stijging heeft dus altijd duurte tengevolge, omdat de stijging der loonen achteraan komt. Zoodra echter die loonstijging alge meen volgt, merken we de stijging der pry sen niet meer dan alleen in het begin, wan neer we ons nog de oude pryzen herinneren. Het geld heeft dan een andere waarde ge kregen, wat zich in de verhooging van alle prjjzen ook van de loonprijzen en ten slotte ook in de kapitaalverhoudingen uitdrukt. En wanneer nu het Bureau voor Statistiek zegt, dat de tegenwoordige levensstandaard in het algemeen weer op het peil van voor den oorlog gekomen is, dan wil het daarmee natuurlijk niet zeggen, dat de pryzen weer gedaald ztfn tot de vóór-ooriogspryzen, maar dat over ’t algemeen de loonen zich aangepast hebben aan de pryzen en dus weer het evenwicht van normale verhoudin gen en normale toestanden bereikt is. Het komt mij echter voor, dat deze uit spraak in haar algemeenheid onjuist is, en alleen geldt voor bepaalde categorieën van menschen, speciaal voor de loonarbeiders in de steden, wier loonen het meest gestegen ztfn. Ook voor de plattelandsarbeiders, al thans voor de landarbeiders, is de toestand nog minder rooskleurig, al is ook hun loon zeer belangryk in de hoogte gegaan. Maar voor de kleine burgery, de intellectueele arbeiders en het grootste deel van den niet- handeldryvenden middenstand is het even- 83) De paarden waren jong-Iersche, be merkte Harry zenuwachtig en geschrok ken. door het ongewone leven ei) schouw spel, en de twee mannen, die hen geleid den, waren niet berekend voor hun werk. Een man leidde een paard naar de steile plank van de kade naar het schip en trachtte het toen te trekken, terwyl de an dere het van achter sloeg. De dikke Yorks- hire-man, die een jong, volbloed paard bereed, kon dit niet alleen laten, schreeuw de bevelen uit, doorspekt met vloeken; maar de mannen waren niet bekwaam voor hun taak en de zenuwachtige paar den werden ieder oogenblik onrustiger en meer onhandelbaar. Harry zag dit aan zoo lang als h\j kon, toen ging hy naar het bezweete en zenuw- achtrige paar en bood hun zyn diensten aan. De mannen keken naar hem en antwoord den met een boos gezicht, maar Harry, die een toestemmenden knik van den Yorks- hire-man opving, nam hun het paard uit de handen, leidde het op eenigen afstand van het schip naar een rustige plek op de kade. Daar liet hy het een poosje heen en moeten doen, als jij niet by weest was. Ik dank je zeer." Hij stak de hand in den zak en haalde er een halve sovereign uit; maar Hiarry schudde het hoofd. ,4k dank u z«er," sprak hjj, „ik verlang de er erg naar wat te doen te hebben, en dus staan wy quitte.” De ander staarde hem nieuwsgierig aan, toen veranderde hy van toon. „Vergeef my, mynheer,” sprak hij. „Ik hield u véor een der arbeiders hier; maar ik kon niet uitmaken, wie u was. Maar nu ziet ik het, u bent een heer.” Weer schudde Harry het hoofd. „U vergist u,” zeide hij, „ik ben een werkman.” „Werklieden spreken doorgaans niet als u,” zeide de man uit Yorkshire droogjes. „Wat is uw ambacht, als ik u niet be- leedig?” „Niets," zei Harry. „Ik ben juist van buiten gekomen en ik ga buitenslands.” ,/O, ik begrijp het een pachter.” „Neen,” zeide Harry eenigszins ver maakt door de nieuwsgierigheid van den man. „Neen, ik ben eenvoudig een land verhuizer.” „Wel," zeide de Yorkshirer, „het kan my niet schelen wie u bent of liever wat u zegt te ztfn ik geloof, dat ik een heer kan onderscheiden, al is htf als een boer verkleed. Hoe dan ook, ik ben u zeer ver plicht, ik geloof, dat ik het aan nu te dan ken heb, dat mtfn paarden hun beenen niet gebroken hebben!” „Dank u," zeide Harry, ,jk houd veel van paarden en ben gewend er mee om te gaan.” ztfn eigen menschen gaa| men nog met een verkeerde maatstaf te werk. Wanneer iemand een zeker aantal jaren een hooge functie heeft vervuld, ontstaat er voor de regeering een soort rechtsvermoeden van verdienstelijkheid. Zekerheid daaromtrent is niet te verlangen. Onder de thans weer ge zagenden zagen wij btfvoorbeeld er één die een hooge orde ontving, hoewel htf de man is die nhar de meaning van talloos velen één der voornaamste schuldigen aan de desor ganisatie van één der groote staatsbedrij ven is. Misschien ziet de Regeering dit an der», mfear de waarde die de onderscheiding heeft irt de oogen van het publiek, zakt er wel wat door. Trouwens die waarda is toch al minimaal, juist omdat de wtfze van uit- keeripg. nog altijd een coterie-geest aan wijst. We bedoelen daarmede niet dat een regeering dezen opzettelijk zoekt, maar ztf moet er toe komen omdat ztf het fijngevoe lige orgaan mist dat individueel» waarde van personen in hun werk ten opzichte van de maatschappij kan meten. Het gevolg daarvan is dat één deel onverdiend wordt uitgereikt, één deel verdiensteltfk wordt geten en slechts een derde deel toeva goed is. Daarom ware het gewenscht weest nu de gelegenheid zoo mooi was, om het verouderde zaakje voor goed af te schaf fen. Het zomerseizoen loopt ten einde en het einde is niet fraai. Weervoorspellers «eg gen dat September wel veel goed zal maken, maar voor de badplaats is Augustus slecht geweest. Dat is niet meer op te halen. Met de zeevisschertf gaat het ook niet gelukkig omdat de uitvoer naar Duitschland niet ge opend wordt De winter die reeds in aan tocht is, belooft dus weinig goeds. Al ver betert er op de wereld al veel, het Is alles nog zoo onvast en onbetrouwbaar. HAGENAAR. wicht tusschen 'inkomsten en uitgaven nog ^dfl lang niet bereikt en is er nog geen sprake cij van, dat hun levensstandaard alweer op het peil van voor (ten ooijog gekomen is. Hun leyenskosten blijven nog altyd belangrijk boven hyn loonen en salarissen of andere inkomsten en hét dat daarin den eersten ttfd verandering zal komen, al is een beweging in die richtin dqprdat een kleine prijsdaling1 (fmen valt en andj*—«*•- '’bevoorrechte mai jntellectue^le arl i^aren en.'.dergelKken een gerlp4r ging is tJiiponstttpeeren. /W In het Eh^elsqhe tijdschrift 'j,Tl mist” komt, iederje maand een Itf® de prtfzei]i vap gfraan, vleesch, ;t$ee, s en andertèi wedjngsmiddden, w^efstqffert!' delfstoffeó,' rubber, hout, petroleupi Bureau; M A I<K T 31, gO U ling, zoodat voor April, Mei en Juni de jfers <yn 132, 182, 126. peze ctffers jtfn echter algemeen. Zoo wyst de yorige maand' ilvoor vleesch en graan een Verhooging van flhet cijfer aan. Daarentegen is er een zeer geringe teruggang In den prtfs der delf stoffen en een groote teruggang in dien van weefsjxrffen ,rqet uitzondering van vlas. Dit laatste is wel opmerkelijk, omdat men juist algemeen meende, dat kleeren wel het langst tlupr zouden bltfven, maar de voe- dingrtjmddfele'rr snel in prtfs zouden dalen. Het tefept ook, hoe gevaarlijk het is te voor spellen en uit statistieken voor de toekomst conclusies te trekken. Ofschoon de daling der vrachtprijzen en de berichten omtrènt goede oögstèn wel doen vermoeden, dat de ingetreden daling zal aanhouden, is hét nog lang niet zeker. In elk geval zal de daling langzaam gaap, omdat de gevolgen van den oorlog, die Rich ook in verminderde pro ductie, een enórme schuldenlast en een nog ontwricht internationaal verkeer openbaren, nog lang hup invloed zullen doen gelden. De tegenwoordige pryzen ztfn dan ook nog, als uit de statistieken blijkt, een heel eind bo ven de prtfzen op het oogenblik van het eindigen van den oorlog. Niettemin is ver betering merkbaar, in zooverre daling.is ingetreden, de productie begint te vehneer- deren en het economische leven met aller hulp meer en meer zyn gewonen stand be gint te hernemen. Bovendien is tegenover deze daling der prtfzen een lichte verhooging van loonen en salarissen merkbaar, ook voor die maat schappelijke groepen, die tot nu toe achter bleven. De Uitspraak van het Bureau der Statistiek moge dus wat voorbarig ztfn, een verbetering van den levensstandaard is voor allen merkbaar. En we mogen hopen, dat deze uitspraak, die nog slechts voor een enkel maatschappelijke klasse geldt, haar waarheid binnen niet al te langen ttfd in ons aller leven zal bevestigen. ,4k ga mtfn geld terug halenI” riep Har ry rustig. De. man lachte maar niet onvriendelijk. „Uw geld even goed kunt u probee- ren tfzer met handen te breken!” riep htf uit. ./jool uw tyd niet weg, mynheer, maar neem plaats voor Melbourne, als u toch het beste land van de wereld verlaten moet.” ,/Maar ik heb geen geld over voor een tweeden overtocht," zeide Harry. „Danku voor uw raad, ik ga dadeltfk naar dien man.” „En wat kunt u doen?” vroeg de York shireman. „U kunt uw geld niet terug- krtfgen, dat i» v-ekerl" .A ten!” vuurrood wangen. „De twtffel er niet aan dat u dat kunt,” hernam de man, zyn flinke houding van het hoofd tot de voeten opnemend, „en ik zou niet graag die man ztfn. Maar wat sou u er mee ópschieten hem uit het raam te smtften? Morgen sou u voor het ge recht staan en minstens zee maanden krij gen en u zou precies even ver ztfn al» vóór die geschiedenis!" „U hefat groot feltfk,” zei Harry bitter, na een oogenblik te hebben nagedacht ,Jk kan uw raad aannemen, niet uw geld." rdt zach|b eigensrhappei' Michitis, inflw kinkhoest, rouderdei hard- p hoes t. verwjuo. oudheid, iatarriï? aeon van 230 gram 550 gram ƒ3.60, van m 6.Alom ver- icht rooden band met :ening: L. I. AKKER, 4308 38 1 BRIEVEN UIT DE HOFSTAD. DXXI. Toen de fiets nog in haar eerste dagen van opkomst was en zy niet meer dan een speeltuig voor kinderen was, een hinderlijk speeltuig op de openbare straat, maakten verschillende gemeentebeèturen drastische maatregelen tegen de ontveiliging van de wegen. Langzamerhand kreeg de fiets een taak maar toch was ten slotte de tusschen- komst van den rijkswetgever noodig om aan die oude verordeningen een eind te maken. Met de auto en den motor is het precies zóó gegaan en thans is de beurt aan de vlieg machine om deze fases door te maken. Hoe wel dit nieuwste middel van verkeer reeds een belangrijken werkkring heeft veroverd, is het toch nog niet geheel de speeljaren te boven. En daarom acht de gemeente den Haag zich genoodzaakt eenige bepalingen tegen de luchtvermaken in te stellen. Eeni- kerf 4 GOUDA. jaren geleden werd btf verordening ver boden boven de stad te vliegen. Natuurlijk van deze bepaling niets terecht gekomen, MUngezien de politie nu eenmaal niet tot die jtoort hoogvliegers behoort, dat ztf in staat (was de vliegers te achterhalen. Er is geen Wpke16 ..bekeuring” gemAakt, mdkr het aan- |U1 dat gevlogen heeft vlak bovéh de huizen vin de residentie, loopt in de duizenden. In plaats van nu stil deze verordening weer in té trekken en er nooit meer over te spre ken, is er een voorstel gekomen om ze te wtfzigen. Het laag-vliegen heet %«n gevaar te ztfn speciaal voor de badplaats en daar om stelt de Commissie voor de Strafveror- de^nken tharis voor een verbod, van lager aan 250 M. vliegen uit te vaardigen. Na- tourlyk is het wel iets gemakkeltfker te cpnstateeren, maar in de praktijk wordt het niets. Bovendien zal de techniek het vlieg- wezen voortdurend zóó ontwikkelen, dat een bepaling als deze een dwaasheid wordt. Het Ware daarom verstandiger geweest ze te Voorkomen en te zorgn dat in later jaren niet de lachwekkende reputatie aan de re sidentie zal verbonden ztfn, dat ztf met po- litie-verordeningen de verovering van de lucht trachtte te regelen. Het is moeielijk sommige vraagstukken tot oplossing te brengen. Zoo zit men hier ter stede te tobben met de belasting op de vermakelijkheden, die niet strookt met het toenemende verlangen om de kunst te steu nen. Deze belasting is een fout geweest en in plaats dat nu openltfk te bekennen en ze van de baan te helpen, wil men schipperen. Wat geen kunst is maar vermaak moet meer opbrengen en dus grijpt men naar de bioscopen, die dadeltfk meer door den fis cus zullen worden aangepakt. Een vtfftal percentjes op de belasting op de bioscopen en dadeltfk komt er een vtff en zestig mille in het laatje. Deze geeft men dan weer uit ter aanmoediging van heusche kunst. Na tuurlijk ontstaat dan aanstond» de moeie- Itfkheid om de goede, echte, heusche kunst te onderscheiden van de vermakelijkheid, maar op die moeilijkheid mag het goede doel niet afstuiten. Intusschen is men nog bezig om deze scheiding aan te brengen. Het systeem echter om de vermakelijkheden te belasten om de kunst te steunen, is geen gelukkig systeem en het ware wel ge- wenscht dat verband los te laten. In Am sterdam is men één fase verder en heeft men al dat bijkomstige op zij gezet en zich er toe bepaald rechtstreeks de kunst te steunen. Daat gaat dan den goeden kant uit. Op 31 Augustus is een inalsch regentje van ridderorders over ons land neergedaald. Het is aan twtffel onderhevig of het wel ge- wenscht was deze sluis weer open te zetten, nadat we zes jaar lang van deze zegening verschoond ztfn gebleven. Veel heeft men in die jaren overigens niet geleerd en het is weer het zelfde oude slechte systeem dat btf de uitdeeling is gevolgd. Het ztfn weer voor het overgroote deel ztf, die direct of indirect in staatsdienst ztfn, welke thans met een orde zyn bedacht. De Staat mist nu eenmaal het orgaan om verdiensten te beoordeelen en daarom beperkt men zich tot diegenen van wie men uit eigen ervaring den tfver kent. Zelfs btf die bedeeling va^ „En u de man ki te praten, vraag is: „Waar gaat u heen?” vroeg de man. Harry noemde de haven en het schip. De man keek op en floot. „Wat ter wereld heeft kiezen?” vroeg htf. Harry vertelde heift, dat de agent die plaats hem had aanbevolen, en dat alle plaatsen voor hem hetaelfde waren* De Yorkshireman zette z’n glas neer en vloekte. „U kon naar geen slechter plaats gaan'/’ riep htf uit. „Kom hier eens ritten.” Htf wierp ztfn zwaar lichaam op een bank. „Het geeft u niets daarheen te gaan. Het arbeidsveld is daar uitgeput. De agent wordt betaald door de reeders en de men schen aan de overzijde, en krtfgt commis sieloon voor iederen passagier, die htf daar heen zendt. Htf heeft u beet gehad af gezet I” Harry zat met gefronst gesicht te luisteren. ,Jk zeg u,” vervolgde ztfn nieuwe vriend, ztfn vuist op de bank slaande, „dat menschen ztfn, die daar drie maanden ge leden heen gingen, en die alle» wat ztf hadden zouden willen geven om terug te komen. Wel het is daar erger dan hier, en dat wil veel zeggen; laat ik het u vertel len. Als u een volleerde boer was. zoudtu er niets kunnen uitroeren, en wat paarden betreft, daarmee zult u niets te doen krij gen, al blijft u er tot u rtokoud bent!” Harry stond ernstig en vastbesloten op. „Whar gaat u heen?” vroeg de man. De Ziektewet en onze Lsnd- en Tuinbouwer». Weten onze I*and- en Tuinbouwers, wat hen met de invoering der Ziektewet boven het hoofd hangt? vraagt F. P. Klein in het „Ned. L. W.„r Spoedig na herzien te ztfn, wordt die wet in werking gesteld. Ze zal tweemaal zooveel kosten als de Invaliditeits wet. „De ziekten zullen 60 per 1000 loon gaan kosten en uw tegenwoordige verzeke ringen gaan te niet.” Zeker, de zieke arbei der moet geholpen worden. Velen hebben dan ook hun personeel verzekerd btf een of andere instelling of dragen zelf het risico. Maar 60 voor elke duizend gulden van loon, dat heeft men toch nooit betaald. Toch zal dit de prtfs moeten ztfn, waarvoor men de Rtfksziekteverzekering moet aanvaarden. Moet aanvaarden? Ja, want de Ziektewet, zooals die nu luidt, maakt het btfna niet mogeltfk zich btf particuliere instellingen te verzekeren, waardoor de onkosten zeker tot op de helft zouden wonlen teruggebracht. Men heeft geen rekening gehouden met het platteland, inzonderheid met het boeren- en tuindersbedrtff. Meer nog: men breekt af, wat na verloop van jaren niet anders dan met krachtige inspanning en met vele op- I

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1920 | | pagina 1