ON
Co.
s
moei weg.
No. 14409
Zaterdag 4 September 1920.
59e Jaargang.
:en
n enz.
Feuilleton.
De Vrouwe van Darracourt
dit Blad.
ermen
ën
TULEN,
Blad.
rx
JSTie'u.’wrs- exx ^.d.-vdxtexxtxeTolsucL -voor GFovlcLo. exx Oxxxstxeicezx
Onze eventatai
mdaard.
I
si
1— 4 regel» ƒ2.05. elke regel meer ƒ0.50.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boekhan-
AdministratieTelef. Interc. 82.
28
LAND- EN TUINBOUW.
Mr. K.
IM.
VAR
de hand ge-
rs
[ercuriuB.
(Wordt vervolgd).
j
i omstreken
OOUDA.
it uit twee bladen
Kindercourant.
♦J
door
CHARLES GARVICE
Geautoriseerde vertaling van
1 P WESSELlNK-v ROSSUW
(Nadruk verboden
rjnst
Mjeli
Ditij
nu
STE'5
TER
n m
■e»eld tifdig
en van vergade
Itfkheden, enz
vermelde».
I gekofnen. Welisvmar is, het een
troost, zc^lang mf
spraak niet in eige
jr zij geeft hoop I
ré zij het streven
t om
r^ken, een streven naar si
oök op ons leven ztfn invlbe
den. Deze uitspraak bete»
INGEZONDEN MEDEDEEUNGEN:
p de voorpagina 50 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen by contract tot zeer geredu-
erden prijs. Groots letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
u die plaats doen
EN BOOKEKr
route NAPOLEON
JSSjJeellta 7
TIP-POP 4 cent
»rkt S4.
2832 g
ilüm, ZOJ
r weer, i
worden. 1
>r.
iSwide. slVmop.
influeua
gaat als landverhuizer?" zekle
mikkend. „Ik weet daarover mee
Al» het nu geen al te vrije
kan hem uit zijn eigen hui» smtf-
zei Harry streng, terwijl een plek
brandde op ziin verbrandde
GOIBSCHE (OÏRANT
VERSCHIJNT DAGELIJKS BEHALVE BON- EN FEESTDAGEN.
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal 2.75, met Zondagsblad 3.40. q
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Markt 31. GOUDA,
bjj onze agenten, den boekhahdel en de postkantoren. 1
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring) t
1—5 regels 1.30, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
1—5 regels 1.55, elke regel meer 0.39. Advertentiën van publieke vermakelijkheden
15 cent per regel, ^dvertentiën in het Zaterdagnummer 20 bijslag op den prijs.
laat zich ookiniet aanzien,
eersten tijd £en gunstige
er natuurlijk
ig Aierkbaar,
- t ne*
rztfds ook voon de minder j
[schappelijke kuisen, voor f
eiders, beammsn. ambte-
loona(ty-
0
ie Ecónp-
voon van)
süikler
■_tqf«?
•n enZ' ®e
vergelijking deze» lijsten geeft eèn kijk dp
den gang der prijken en toont voor de laat
ste maanden een «geregelde daling. Men
moet echter bedenken, dat deze lijsten voor
al voor Engeland gelden. En al blijft Na
tuurlijk, nu het internationaal verkeer wNer
zoowat vrij JjS, iedere binnenlandsche markt
onder den invloed dor internationale, ttfde-
Itfk kunnej^ er vooral in dezen tijd nog
groote versdhillen voorkomen. Zoo is voor
ons land, waar melk, kaas en eieren de
eerste maarnoen van dit jaar in pry's daal
den (de laarate weken gaan ze weer aan
merkelijk omhoog) door het Bureau voor
Statistiek pen stijging der prijzen voor
brood, grutterswaren, vleesch, visch, suiker
en aardappelen geconstateerd; kleeren ble
ven in prijs vrijwel gelijk; de kosten van
verlichting, brandstof, contributies, perio
dieken enz. namen toe. Volgens de lijsten
in het Engelsche tijdschrift daarentegen is
de daling der prijzen sinds Maart vrijwel
algemeen. In die maand Maart zou dus de
stijging haar hoogtepunt bereikt hebben en
zou dus voorloopig althans, het eind bereikt
zijn van de lijn, die sinds begin 1919 onaf
gebroken naar boven loopt.
De duurte, die zich thans laat voelen, is
weliswaar grootendeels een gevolg van den
oorlog, maar zij heeft zich thans eerst eeni-
gen tijd na het einde van den feitelijken
oorjog het duidelijkst geopenbaard. Feitelyk
werken de oorzaken van deze duurte reeds
van voor den oorlog. Ook toen klaagden
we over de duurte en alleen de jongste
prijsstijging heeft ons dat doen vergeten.
Maar de eerste maanden na tien wapenstil
stand was een duidelijke en geleidelijke da
ling merkbaar. Stellen we den stand der
prijzen in November 1918 op honderd, dan
zien we na den wapenstilstand een gelei
delijke daling tot 92. Daarna begint eenige
maanden na den wapenstilstand een stijging
die tot Maart van dit jaar aanhoudt, in
welke maand zij met het ctffer 134 haar
hoogtepunt bereikt. Hierna begint dan de
weer loopen, terwy'l hy het op een kalmee
renden toon toesprak, zooals een paard
graag heeft; en toen, nadat hij het arme
dier ten volle overtuigd had van het denk
beeld, dat hem geen kwaad zou geschie
den, sprong h(j er op, en reed het nu rus
tig en kalm als een schaap over de brug
naar het schip, zag dat het gemakkelijk
gestald werd en ging terug naar de kade.
De Yorkshireman stond aan het begin
van de plank de stalknechts waren ner
gens te zien.
,4e bent een flinke vent!” zeide de man,
Harry goedkeurend aanziende. „WH je
voor de andere zorgen? Ik kan niet; ik
durf dezen jongen duivel niet alleen laten
en ik zal je betalen voor je moeite. Ik zal
die twee andere domkoppen wegsturen!”
Harry knikte, en het duurde niet lang of
de overige paarden stonden rustig naast
hun makkers. Toen nam de man uit
Yorkshire den hoed af, veegde zich het
voorhoofd af en zeide: „Kom met mij
mede.”
Harry volgde hem naar een herberg en
de reus bestelde bier. Terwijl zij het dron
ken, nam hy Harry op, zooals hij een goed
paard zou doen, met vriendelijke bewonde
ring en goedkeuring.
,4e bent een knappe kerel,” zei hij ten
laatste. „Het is zeker niet voor het eerst,
dat je een paard onder je handen hebt,
wel?”
„Neen," zeide Harry glimlachend.
,4a, dat dacht ik wel. Ik kreeg die twee
kerels van een stalhouder. Ik denk, dat ztf
alleen gewend waren met oude, afgewerkte
beesten om te gaan, en mijn jongen maak
ten ze schichtig. Ik weet niet, wat ik han
Uw borst en Uw
i van de taaie, vast-
xlat Uw
ustig en
Je Abdij-
geprezen
HodActieTelef. Interc. 545.
MtiLnmmeF bestuit uit
nietlitibegr p; van H<> Ki
Wv
Het'1 is voor dé m||fflen
toer om hun uitgaven W? link
kaar in' evenwicht te pfpngu
daarom wellicht een tróóst zyi
dat vojgfens het
tegenwwrdigp levensstand#!
mate ia sverbeterd, dat hy'OJin zijn genedl
be.^houj
oonog i
schrale
dezer uil
ziet. Mé
in zoovqj
verhoudingen aantoont
i nog een heele
|inkomsten met el-
pngen en het kan
>=tfn te vernemen,
ttens hét Bureau der Statistiek! de
prdigp levensstandaard in zilke
.verbéterd, dat hy'OJin zijn genedl
ld, weer op het pen van voor den
'ik het een
de Jfraarheifl
wen bevestigd
r de toekomst
oeconomischè
evenwicht te
iliseenng, dat
loet doen gel-
j—nt allerminst,
dat de duurte, waaronder dfe' meestén onzer
nog lyden, afneemt en de 'prijzen der be-
noodigdhede^i dalen, maar heeft alleen be
trekking op verhoudingen.
Duurte is natuurlijk een betrekkelijk be-
grip, in zooverre de vraag, of iets al of niet
duur is, afhangt van verhoudingen. Prijs
stijging beteekent pog geen duurte, inaar
wordt het, wanneer de loonen en inkomsten
niet evenredig stijgen. Aanvankelijke prijs
stijging heeft dus altijd duurte tengevolge,
omdat de stijging der loonen achteraan
komt. Zoodra echter die loonstijging alge
meen volgt, merken we de stijging der pry
sen niet meer dan alleen in het begin, wan
neer we ons nog de oude pryzen herinneren.
Het geld heeft dan een andere waarde ge
kregen, wat zich in de verhooging van alle
prjjzen ook van de loonprijzen en ten slotte
ook in de kapitaalverhoudingen uitdrukt. En
wanneer nu het Bureau voor Statistiek zegt,
dat de tegenwoordige levensstandaard in het
algemeen weer op het peil van voor den
oorlog gekomen is, dan wil het daarmee
natuurlijk niet zeggen, dat de pryzen weer
gedaald ztfn tot de vóór-ooriogspryzen,
maar dat over ’t algemeen de loonen zich
aangepast hebben aan de pryzen en dus
weer het evenwicht van normale verhoudin
gen en normale toestanden bereikt is.
Het komt mij echter voor, dat deze uit
spraak in haar algemeenheid onjuist is, en
alleen geldt voor bepaalde categorieën van
menschen, speciaal voor de loonarbeiders in
de steden, wier loonen het meest gestegen
ztfn. Ook voor de plattelandsarbeiders, al
thans voor de landarbeiders, is de toestand
nog minder rooskleurig, al is ook hun loon
zeer belangryk in de hoogte gegaan. Maar
voor de kleine burgery, de intellectueele
arbeiders en het grootste deel van den niet-
handeldryvenden middenstand is het even-
83)
De paarden waren jong-Iersche, be
merkte Harry zenuwachtig en geschrok
ken. door het ongewone leven ei) schouw
spel, en de twee mannen, die hen geleid
den, waren niet berekend voor hun werk.
Een man leidde een paard naar de steile
plank van de kade naar het schip en
trachtte het toen te trekken, terwyl de an
dere het van achter sloeg. De dikke Yorks-
hire-man, die een jong, volbloed paard
bereed, kon dit niet alleen laten, schreeuw
de bevelen uit, doorspekt met vloeken;
maar de mannen waren niet bekwaam
voor hun taak en de zenuwachtige paar
den werden ieder oogenblik onrustiger en
meer onhandelbaar.
Harry zag dit aan zoo lang als h\j kon,
toen ging hy naar het bezweete en zenuw-
achtrige paar en bood hun zyn diensten aan.
De mannen keken naar hem en antwoord
den met een boos gezicht, maar Harry,
die een toestemmenden knik van den Yorks-
hire-man opving, nam hun het paard uit
de handen, leidde het op eenigen afstand
van het schip naar een rustige plek op de
kade. Daar liet hy het een poosje heen en
moeten doen, als jij niet by
weest was. Ik dank je zeer."
Hij stak de hand in den zak en haalde
er een halve sovereign uit; maar Hiarry
schudde het hoofd.
,4k dank u z«er," sprak hjj, „ik verlang
de er erg naar wat te doen te hebben, en
dus staan wy quitte.”
De ander staarde hem nieuwsgierig aan,
toen veranderde hy van toon.
„Vergeef my, mynheer,” sprak hij. „Ik
hield u véor een der arbeiders hier; maar
ik kon niet uitmaken, wie u was. Maar nu
ziet ik het, u bent een heer.”
Weer schudde Harry het hoofd.
„U vergist u,” zeide hij, „ik ben een
werkman.”
„Werklieden spreken doorgaans niet als
u,” zeide de man uit Yorkshire droogjes.
„Wat is uw ambacht, als ik u niet be-
leedig?”
„Niets," zei Harry. „Ik ben juist van
buiten gekomen en ik ga buitenslands.”
,/O, ik begrijp het een pachter.”
„Neen,” zeide Harry eenigszins ver
maakt door de nieuwsgierigheid van den
man. „Neen, ik ben eenvoudig een land
verhuizer.”
„Wel," zeide de Yorkshirer, „het kan my
niet schelen wie u bent of liever wat u
zegt te ztfn ik geloof, dat ik een heer
kan onderscheiden, al is htf als een boer
verkleed. Hoe dan ook, ik ben u zeer ver
plicht, ik geloof, dat ik het aan nu te dan
ken heb, dat mtfn paarden hun beenen niet
gebroken hebben!”
„Dank u," zeide Harry, ,jk houd veel
van paarden en ben gewend er mee om te
gaan.”
ztfn eigen menschen gaa| men nog met een
verkeerde maatstaf te werk. Wanneer
iemand een zeker aantal jaren een hooge
functie heeft vervuld, ontstaat er voor de
regeering een soort rechtsvermoeden van
verdienstelijkheid. Zekerheid daaromtrent is
niet te verlangen. Onder de thans weer ge
zagenden zagen wij btfvoorbeeld er één die
een hooge orde ontving, hoewel htf de man
is die nhar de meaning van talloos velen één
der voornaamste schuldigen aan de desor
ganisatie van één der groote staatsbedrij
ven is. Misschien ziet de Regeering dit an
der», mfear de waarde die de onderscheiding
heeft irt de oogen van het publiek, zakt er
wel wat door. Trouwens die waarda is toch
al minimaal, juist omdat de wtfze van uit-
keeripg. nog altijd een coterie-geest aan
wijst. We bedoelen daarmede niet dat een
regeering dezen opzettelijk zoekt, maar ztf
moet er toe komen omdat ztf het fijngevoe
lige orgaan mist dat individueel» waarde
van personen in hun werk ten opzichte van
de maatschappij kan meten. Het gevolg
daarvan is dat één deel onverdiend wordt
uitgereikt, één deel verdiensteltfk wordt
geten en slechts een derde deel toeva
goed is. Daarom ware het gewenscht
weest nu de gelegenheid zoo mooi was, om
het verouderde zaakje voor goed af te schaf
fen.
Het zomerseizoen loopt ten einde en het
einde is niet fraai. Weervoorspellers «eg
gen dat September wel veel goed zal maken,
maar voor de badplaats is Augustus slecht
geweest. Dat is niet meer op te halen. Met
de zeevisschertf gaat het ook niet gelukkig
omdat de uitvoer naar Duitschland niet ge
opend wordt De winter die reeds in aan
tocht is, belooft dus weinig goeds. Al ver
betert er op de wereld al veel, het Is alles
nog zoo onvast en onbetrouwbaar.
HAGENAAR.
wicht tusschen 'inkomsten en uitgaven nog ^dfl
lang niet bereikt en is er nog geen sprake cij
van, dat hun levensstandaard alweer op het
peil van voor (ten ooijog gekomen is. Hun
leyenskosten blijven nog altyd belangrijk
boven hyn loonen en salarissen of andere
inkomsten en hét
dat daarin den eersten ttfd
verandering zal komen, al is
een beweging in die richtin
dqprdat een kleine prijsdaling1
(fmen valt en andj*—«*•-
'’bevoorrechte mai
jntellectue^le arl
i^aren en.'.dergelKken een gerlp4r
ging is tJiiponstttpeeren. /W
In het Eh^elsqhe tijdschrift 'j,Tl
mist” komt, iederje maand een Itf®
de prtfzei]i vap gfraan, vleesch, ;t$ee, s
en andertèi wedjngsmiddden, w^efstqffert!'
delfstoffeó,' rubber, hout, petroleupi
Bureau; M A I<K T 31, gO U
ling, zoodat voor April, Mei en Juni de
jfers <yn 132, 182, 126. peze ctffers jtfn
echter algemeen. Zoo wyst de yorige maand'
ilvoor vleesch en graan een Verhooging van
flhet cijfer aan. Daarentegen is er een zeer
geringe teruggang In den prtfs der delf
stoffen en een groote teruggang in dien
van weefsjxrffen ,rqet uitzondering van vlas.
Dit laatste is wel opmerkelijk, omdat men
juist algemeen meende, dat kleeren wel het
langst tlupr zouden bltfven, maar de voe-
dingrtjmddfele'rr snel in prtfs zouden dalen.
Het tefept ook, hoe gevaarlijk het is te voor
spellen en uit statistieken voor de toekomst
conclusies te trekken. Ofschoon de daling
der vrachtprijzen en de berichten omtrènt
goede oögstèn wel doen vermoeden, dat de
ingetreden daling zal aanhouden, is hét nog
lang niet zeker. In elk geval zal de daling
langzaam gaap, omdat de gevolgen van den
oorlog, die Rich ook in verminderde pro
ductie, een enórme schuldenlast en een nog
ontwricht internationaal verkeer openbaren,
nog lang hup invloed zullen doen gelden. De
tegenwoordige pryzen ztfn dan ook nog, als
uit de statistieken blijkt, een heel eind bo
ven de prtfzen op het oogenblik van het
eindigen van den oorlog. Niettemin is ver
betering merkbaar, in zooverre daling.is
ingetreden, de productie begint te vehneer-
deren en het economische leven met aller
hulp meer en meer zyn gewonen stand be
gint te hernemen.
Bovendien is tegenover deze daling der
prtfzen een lichte verhooging van loonen en
salarissen merkbaar, ook voor die maat
schappelijke groepen, die tot nu toe achter
bleven. De Uitspraak van het Bureau der
Statistiek moge dus wat voorbarig ztfn, een
verbetering van den levensstandaard is voor
allen merkbaar. En we mogen hopen, dat
deze uitspraak, die nog slechts voor een
enkel maatschappelijke klasse geldt, haar
waarheid binnen niet al te langen ttfd in
ons aller leven zal bevestigen.
,4k ga mtfn geld terug halenI” riep Har
ry rustig.
De. man lachte maar niet onvriendelijk.
„Uw geld even goed kunt u probee-
ren tfzer met handen te breken!” riep htf
uit. ./jool uw tyd niet weg, mynheer, maar
neem plaats voor Melbourne, als u toch
het beste land van de wereld verlaten
moet.”
,/Maar ik heb geen geld over voor een
tweeden overtocht," zeide Harry. „Danku
voor uw raad, ik ga dadeltfk naar dien
man.”
„En wat kunt u doen?” vroeg de York
shireman. „U kunt uw geld niet terug-
krtfgen, dat i» v-ekerl"
.A
ten!”
vuurrood
wangen.
„De twtffel er niet aan dat u dat kunt,”
hernam de man, zyn flinke houding van
het hoofd tot de voeten opnemend, „en ik
zou niet graag die man ztfn. Maar wat
sou u er mee ópschieten hem uit het raam
te smtften? Morgen sou u voor het ge
recht staan en minstens zee maanden krij
gen en u zou precies even ver ztfn al» vóór
die geschiedenis!"
„U hefat groot feltfk,” zei Harry bitter,
na een oogenblik te hebben nagedacht ,Jk
kan uw raad aannemen, niet uw geld."
rdt
zach|b
eigensrhappei'
Michitis, inflw
kinkhoest,
rouderdei hard- p
hoes t. verwjuo.
oudheid, iatarriï?
aeon van 230 gram
550 gram ƒ3.60, van
m 6.Alom ver-
icht rooden band met
:ening: L. I. AKKER,
4308 38
1
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD.
DXXI.
Toen de fiets nog in haar eerste dagen
van opkomst was en zy niet meer dan een
speeltuig voor kinderen was, een hinderlijk
speeltuig op de openbare straat, maakten
verschillende gemeentebeèturen drastische
maatregelen tegen de ontveiliging van de
wegen. Langzamerhand kreeg de fiets een
taak maar toch was ten slotte de tusschen-
komst van den rijkswetgever noodig om aan
die oude verordeningen een eind te maken.
Met de auto en den motor is het precies zóó
gegaan en thans is de beurt aan de vlieg
machine om deze fases door te maken. Hoe
wel dit nieuwste middel van verkeer reeds
een belangrijken werkkring heeft veroverd,
is het toch nog niet geheel de speeljaren te
boven. En daarom acht de gemeente den
Haag zich genoodzaakt eenige bepalingen
tegen de luchtvermaken in te stellen. Eeni-
kerf
4 GOUDA.
jaren geleden werd btf verordening ver
boden boven de stad te vliegen. Natuurlijk
van deze bepaling niets terecht gekomen,
MUngezien de politie nu eenmaal niet tot die
jtoort hoogvliegers behoort, dat ztf in staat
(was de vliegers te achterhalen. Er is geen
Wpke16 ..bekeuring” gemAakt, mdkr het aan-
|U1 dat gevlogen heeft vlak bovéh de huizen
vin de residentie, loopt in de duizenden. In
plaats van nu stil deze verordening weer in
té trekken en er nooit meer over te spre
ken, is er een voorstel gekomen om ze te
wtfzigen. Het laag-vliegen heet %«n gevaar
te ztfn speciaal voor de badplaats en daar
om stelt de Commissie voor de Strafveror-
de^nken tharis voor een verbod, van lager
aan 250 M. vliegen uit te vaardigen. Na-
tourlyk is het wel iets gemakkeltfker te
cpnstateeren, maar in de praktijk wordt het
niets. Bovendien zal de techniek het vlieg-
wezen voortdurend zóó ontwikkelen, dat een
bepaling als deze een dwaasheid wordt. Het
Ware daarom verstandiger geweest ze te
Voorkomen en te zorgn dat in later jaren
niet de lachwekkende reputatie aan de re
sidentie zal verbonden ztfn, dat ztf met po-
litie-verordeningen de verovering van de
lucht trachtte te regelen.
Het is moeielijk sommige vraagstukken
tot oplossing te brengen. Zoo zit men hier
ter stede te tobben met de belasting op de
vermakelijkheden, die niet strookt met het
toenemende verlangen om de kunst te steu
nen. Deze belasting is een fout geweest en
in plaats dat nu openltfk te bekennen en ze
van de baan te helpen, wil men schipperen.
Wat geen kunst is maar vermaak moet
meer opbrengen en dus grijpt men naar de
bioscopen, die dadeltfk meer door den fis
cus zullen worden aangepakt. Een vtfftal
percentjes op de belasting op de bioscopen
en dadeltfk komt er een vtff en zestig mille
in het laatje. Deze geeft men dan weer uit
ter aanmoediging van heusche kunst. Na
tuurlijk ontstaat dan aanstond» de moeie-
Itfkheid om de goede, echte, heusche kunst
te onderscheiden van de vermakelijkheid,
maar op die moeilijkheid mag het goede
doel niet afstuiten. Intusschen is men nog
bezig om deze scheiding aan te brengen.
Het systeem echter om de vermakelijkheden
te belasten om de kunst te steunen, is geen
gelukkig systeem en het ware wel ge-
wenscht dat verband los te laten. In Am
sterdam is men één fase verder en heeft
men al dat bijkomstige op zij gezet en zich
er toe bepaald rechtstreeks de kunst te
steunen. Daat gaat dan den goeden kant uit.
Op 31 Augustus is een inalsch regentje
van ridderorders over ons land neergedaald.
Het is aan twtffel onderhevig of het wel ge-
wenscht was deze sluis weer open te zetten,
nadat we zes jaar lang van deze zegening
verschoond ztfn gebleven. Veel heeft men in
die jaren overigens niet geleerd en het is
weer het zelfde oude slechte systeem dat
btf de uitdeeling is gevolgd. Het ztfn weer
voor het overgroote deel ztf, die direct of
indirect in staatsdienst ztfn, welke thans
met een orde zyn bedacht. De Staat mist
nu eenmaal het orgaan om verdiensten te
beoordeelen en daarom beperkt men zich
tot diegenen van wie men uit eigen ervaring
den tfver kent. Zelfs btf die bedeeling va^
„En u
de man ki
te praten,
vraag is:
„Waar gaat u heen?” vroeg de man.
Harry noemde de haven en het schip. De
man keek op en floot.
„Wat ter wereld heeft
kiezen?” vroeg htf.
Harry vertelde heift, dat de agent die
plaats hem had aanbevolen, en dat alle
plaatsen voor hem hetaelfde waren*
De Yorkshireman zette z’n glas neer en
vloekte.
„U kon naar geen slechter plaats gaan'/’
riep htf uit. „Kom hier eens ritten.” Htf
wierp ztfn zwaar lichaam op een bank.
„Het geeft u niets daarheen te gaan. Het
arbeidsveld is daar uitgeput. De agent
wordt betaald door de reeders en de men
schen aan de overzijde, en krtfgt commis
sieloon voor iederen passagier, die htf daar
heen zendt. Htf heeft u beet gehad af
gezet I”
Harry zat met gefronst gesicht te
luisteren.
,Jk zeg u,” vervolgde ztfn nieuwe vriend,
ztfn vuist op de bank slaande, „dat
menschen ztfn, die daar drie maanden ge
leden heen gingen, en die alle» wat ztf
hadden zouden willen geven om terug te
komen. Wel het is daar erger dan hier, en
dat wil veel zeggen; laat ik het u vertel
len. Als u een volleerde boer was. zoudtu
er niets kunnen uitroeren, en wat paarden
betreft, daarmee zult u niets te doen krij
gen, al blijft u er tot u rtokoud bent!”
Harry stond ernstig en vastbesloten op.
„Whar gaat u heen?” vroeg de man.
De Ziektewet en onze Lsnd- en
Tuinbouwer».
Weten onze I*and- en Tuinbouwers, wat
hen met de invoering der Ziektewet boven
het hoofd hangt? vraagt F. P. Klein in het
„Ned. L. W.„r Spoedig na herzien te ztfn,
wordt die wet in werking gesteld. Ze zal
tweemaal zooveel kosten als de Invaliditeits
wet. „De ziekten zullen 60 per 1000 loon
gaan kosten en uw tegenwoordige verzeke
ringen gaan te niet.” Zeker, de zieke arbei
der moet geholpen worden. Velen hebben
dan ook hun personeel verzekerd btf een of
andere instelling of dragen zelf het risico.
Maar 60 voor elke duizend gulden van
loon, dat heeft men toch nooit betaald. Toch
zal dit de prtfs moeten ztfn, waarvoor men
de Rtfksziekteverzekering moet aanvaarden.
Moet aanvaarden? Ja, want de Ziektewet,
zooals die nu luidt, maakt het btfna niet
mogeltfk zich btf particuliere instellingen te
verzekeren, waardoor de onkosten zeker tot
op de helft zouden wonlen teruggebracht.
Men heeft geen rekening gehouden met het
platteland, inzonderheid met het boeren- en
tuindersbedrtff. Meer nog: men breekt af,
wat na verloop van jaren niet anders dan
met krachtige inspanning en met vele op-
I