I
Blad.
1
IferlUll
59e Jaargang.
UPPELS
f’
s
Dinsdag 7 September 1920.
•I
i
Feuilleton.
1
De Vrouwe van Darracourt
IsTie'o.'ws- en -^■■cL’v®x‘t®xx,t3,e'biSL^5_ voor G-ovlcLsl en OtrxxetxeliEoxx
De roering in Opper-Silezië.
X"
ruiende documenten, voor het bezit waar-
van hü veroordeeld werd, verklaarde hij.
dat zyn volgelingen hun doel zouden na
jagen zonder genade te vragen en zonder
compromis te sluiten. Hü werd gearres
teerd toen hü de aangelegenheden der or
ganisatie van de rebellen leidde onder den
dekmantel van een zitting van het gemeen
tebestuur. Had men hem aan ziin woord
gehouden en met hem gehandeld als met
een erkenden rebel, dan zou hü volgens de
algemeen aanvaarde practük m beschaafde
landen, gezien de omstandigheden zijner
gevangenneming, in de termen zijn geval
len om onmiddellük te worden doodgescho
ten. In plaats daarvan wend hij berecht
door een wettig samengestelde rechtbank,
veroordeeld tot een matige gevangenis
straf en werden hem alle voorrechten ver
leend van een politieke gevangene. Van
het oogenblik zijner aanhouding af trachtte
hü het doel der justitie te verijdelen en de
Kroon tot onmacht te doemen door voed
sel te weigeren, ongetwüfeld in het geloof
dat dit tot een spoedige vrijlating zou lei
den. Gevangenen vrö te laten als den Lord
Mayor, dia medeplichtig ziin aan een be
lat de eetlust dik-
i sa.
BEHALVE BON- EN FEESTDAGEN.
14 regal, l.M. .Ik. regel meer t.M.
Redactie: Telef. Interc. 545.
Bureau: MARKT
Administratie: Telet. Interc. 82.
Den Haag.
5126 27
BUITENLAND8CM NIEUWS.
17081
14266
I
aten
ziin
zag 't dadelyk.
85)
ongeduldig.
Remonstrantsche
(Wordt vervolgd.)
j
de roode doos.
V HAAG.
Gewone advertentie» «a ingesonden mededaeliage» bjj contract tot teer geredu-
ceerden pry». Groot» lettor» e» raaden worden berekend naar plaatsruimte
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tneaehenkomet van aoiiede Boekhan
delaren, Advertentiebureau! en onee Agenten
INGEZONDEN MEDEDELINGEN:
Op de voorpagina 50 booger.
oïde en dergeltfke
Mir. In geen enkel
12 fl. 21.—.
4324 50
1—6 regels 1.55,
15 cent per regel.
Zü
hü
j keerde om, om dat
zeide een der dame»
Kil
IDGEEST".
imers ten overstaan
6. MUblE.
ptember 1920
men
iroorloven.
zulk een
naast
n. die
na-
le-
regeld tijdig me
ten van vergade-
siykheden. «na-
vermelden.
ÜMÏ
N GOUDA.
FBANKBUK.
President Deeohanel.
In officieele kringen gelooft men. dat
Deschanel tot begin October te Rambouil
let zal blijven.
heroveren; wier
;n slaap behoefte
BELGIS.
Erneet Nü» overleden.
Ernest Njjs,
gebied van in1
leden.
Den laataten tijd schreef deze geleente
veel tegen Nederland.
een bekend geleerde op het
iternatkmaal recht, ia over-
imels
doch
gedreigd
aan dit
Duitsch-
riep of dergelyke
levensopge-
'Tieteren i
wordt
commissie
arbeiders.
om het conflict op te tossen.
In geheel Italië is de toeetaod normaal,
saint Havas- Router uit Rome, waar het
::j te «tftt Het Ie nu maar de
vraag wat men onder ..rustig" verstaat.
- - ---van
minister-president verwachten dat
ader deze omstandigheden voor
ïhe volk een geweldige ontnuch-
Dat zou*
om hef
en zoo een
tiek Van naci
Dr. Pol Demade.
>n. Tweemaal per
..jp c
st de
►itein von Arni
irnizoen won
met O]
de baan.
een prachtige ge*
kabinet-Millerand
eind te ma-
:ificatie met
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal ƒ2.75, met Zondagsblad ƒ3.40.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Markt 31. GOUDA,
bjj onze agenten, deiFboekhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den beaorgkring)
1—5 regels f 1.30, elke regel meer 7 0.23. Van buiten Gouda en den bezorgkring
elke regel meer 0.3(1. Advertentiën van publieke vermakelijkheden
Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 bijslag op den prijs.
houden.
Het paard stood er bjj, bevend en tril
lend en keek naar de groep met veraten-
digen blik.
Een van de dames nam Harry’s hoofd
op haar schoot, bevend toen het roode bloed
haar rijkleed bevlekte en mompelde mede
lijdend
,Js hü dood?”
De agent stelde haar gerust.
„Neen, mevrouw. Ik heb een dokter la
ten halen. Hebt u het zien gebeuren? Hebt
u een kaartje, miss? Ik had gaarne uw
naam en woonplaats.”
Ja. ik zag het Hij
rijtuig na te rijden." 1
de oudste en het paard viel."
Toen zij sprak, opende Harry de oogen
en keek haar aan met een blik, dien het
meisje zich nog lang herinnerde.
„Laat mjj als 't u blieft gaan!” zeide hü
hijgend. „Ik kan hier niet blijven ik
moet naar haar toe*-
Hij poogde op te staan, maar viel steu-
-watk achterover.
„Wie wenscht u te stoo, mijnheer? Hoe
is uw naam en waar woont u?" vroeg de
agent, zich neerbuigend.
Harry keek verwilderd van hem naar het
meisje, dat nog zjjn hoofd steunde.
„Wilt u my laten gaan?" vroeg hij. „Ik
moet naar haar toe - die dame in het rij
tuig. Zjj ging hier juiat voorbij. D, laat
mij gaan!”
18401 93
12 20530
18517 53
38
512ÜO4Z
18711 V
73
GOIDSCIIE COURANT.
VERSCHIJNT DAGELIJKS
door
('MARLES GARVICK
G»authoria»erde vertaling vau
I P WE88EL1NK v ROSSI M
(Nadruk verboden 1
g| GOUDA.
den val te lokken. De Stegenstanders
den minister-president verwachten
Genève onder deze omstandig!
het Fransche v<
tering zal zijn,
legenheid zijn
ten val te brengen
ken aan de politi
Duitsehland.
Daarom echter juist wil Millerand zich
niet aan Genève wagen.
Hü is ook van meening dat daar niets te
bereik"* 5’
Wai
dat hv,
te betalei
'aanhot1
stel, f
elke
ten
gemeenscha™
wanneer Mi.,
met succes
weerkeeren. - a-
handelingen daar te beginr'
In verband met de uuaest
De vertegenwoordiger van de lersche
republiek.
De ..Morningpost" verneemt, dat de
Fransche regeering bjj de uitwümng van
Gavan. Duffy, de Sinn Feiner. die te Pa
rijs optrad als „diplomatiek vertegenwoor
diger van de lersche republiek”, geen rug
gespraak, rechtstreek» of indirect hoeft ge
öp een ochtend reed een eenvoudig uit
ziend dicht rijtuig het erf op. Doyle riep
dadelijk Harry.
>Dat is een van je klanten!” zeide hy-
Harry wilde naar buiten gaan, maar daaJ^*
tapte uit het rijtuig een lang, mager heer,
met een bleek gelaat en grijze, stalen
«ogen. Harry bleef staan en ging het klei
ne kantoor weer binnen. Hy had Merle
herkend.
Het zien van hem scheurde de wond in
«Ön borst weer open en deed hem bijna be
zwijmen; en toen Doyle terugkwam, vond
h|j hem met het hoofd in de handen en
zeer bleek.
„Wel?” zeide hjj, „wat scheelt er aan?”
„Niets, niets!” sprak Harry
..Wel heb je zaken gedaan?”
Doyle vloekte.
„Zaken? Neen! Zoo’n lastige klant als
je maar kunt vinden en zoo achterdochtig
als een pad! Ik zou dien man graag eens
beet nemen, vervloekt als ik dat niet wou!
Het is de Markies van Merle!"
„Dat weet ik”, zei Harry afgetrokken.
„Ken je hem?"
6606 13808
19523
(eigen geld)
12250 14540 16958 19381
112317 14641 82
I 52 75 91
'12410 79 17118 1{
17 14706 48
65 11 72
95 58 79
12520 14835-
i 23 14914
28 36
12630 73
12706 I5C09
weging, die als een harer voornaamste
werktuigen moord en geweldpleger be-
1 niet» minder zijn dan verraad te-
die trouwe beambten, o» wi»r toe-
aan hun taak de openbar» en
nsppeUlke orde in Ierland rust. Se-
de arreetatie van den Lord Mhvnor
zijn vijftien beambten moedig en flink den
dood ingegaan «onder zelfs de kaas te heb
ben gehad sich te verdedigen. Zeker is de
sympathie, die zoo in volle mate aan de»
IajixI Mayor wordt geschonken, wiens too
stand is teweeggebracht door lijn eigen
vrijwillige daden, eerder op haar plaat»
tegenover de weduwen en gezinnen d»r
vermoorde lersche beambten.
'Bladen als de Daily News en de Times
zijn het hier volstrekt niet mee eens en
waarschuwen tegen de algemeene lersche
verontwaardiging.
eerden bezwaar hebben, behalve de belang
hebbenden zelf: Polen en Frankrijk. Een
andere vraag is of het werk eener
dergeiijke arbitrage-commissie ten slotte
goede resultaten en practische ge
volgen zal hebben. Wat Duitsehland
hiervan
haast wc.
komt de V'
is te Erfui
een millioen geweerpatronen i
De eene kist na de andere wei
ploffing gebracht. De rjjkswi
heeft onmiddellijk ontslag
(allen spoorwegbeambten)
van hun kant hebben die
bevel
land
rechtmatij
Harry begaf zich het was hem ge
heel onverschillig werwaarts hü ging
instinktmatig naar het park. Als hü maar
een ruime plaats kon vinden voor een ge
vecht en galop met dezen viervoetige®
duivel, voelde hü, dat hü bevnjd zou wor-
Intusschen is gisteren het Trade Union
congres geopend, waarbij de voorzitter
slechts zeer vluchtig de mjjnwerkerecriaüi
heeft aangestipt. Het bleek echter duide
lijk, dat ook dit congres over het algemeen
tegen een staking gekant is.
Een vooraanstaand 1M. wiens meenuur
steeds veel gewicht in de schaal legt, ver
klaarde, dat de uitweg uit de moeilijkheden
'zou worden gevonden. De staking zou alk
vakvereenigingen zwaar treffen en
kan één vekvereeniging niet veroorli
de andere vakverenigingen in
moeiliike positie te* brengen.
Omtrent den toestand in Italië, is sinds
gisteren weinig nieuws te meiden. Ook
hier wordt de zaak toevertrouwd aan »en
van drie leden, gekozen door de
industrieeten en de regeering,
De Poolsche Terreur. Verbittering onder de bevolking. De houding
der Fransehen. Een protest der Duitsche partijen. Een nota der
regeering. Millerand over de toetreding 1 usschen Frankrijk en Duitsch-
land. Een Poolsch-Lithausche oorlog? Toch nog af gewikkeld.
Lloyd George terug uit Zwitserland. De burgemeester van Cork. Bo-
nar Law’s antwoord. Het Trade-Union Congres geopend. De toe
stand in Italië.
ONS OVERZICHT.
Is het incident-'Breslau betrekkeliik met
een sisser afgeloopen. nu de Duitsche Mi
nister van Buitenlandsche Zaken den Franu
schen gezant zün verontschuldigingen heeft
aangeboden en Frankrijk er genoegen meè
heeft genomen, dat kapitein von Arnim
naar een klein próvincie-garnizoen wordt
overgeplaatst, de moeilijkheden met Op-
per-Silezië zün nog lang niet van
De bevolking is er verbitterd en heeft diè
gevoelens geuit in een krachtig protest defc
Duitsche partijen in Opper-Silezië. aan den
Franschen generaal Lerond.
De Fransche bezetting, zoo heet het
daarin, heeft niet alleen de Polen rustig
met hun geweldplegingen hun gang laten
gaan, maar ze veeleer de hand gedrukt.
'Fransche officieren stonden rustig r-
de machinegeweren der opstandelingen,
over Fransche wapens beschikten. Met
druk wordt nogmaals bescherming van
ven en beaetting der Duitsche bevolking
geëischt. en machteloos-dreigend luidt het
slot: „Met Hif en ziel verzetten wii ons
tegen een syisteem. dat een hoogstaand
cultuurvolk zou terugdrijven tot een toe
stand van wildheid."
Ook de Duitsche regeerini
niet onbetuigd gelaten en aar.
ter der vredesconferentii
te werken tot het mi<«..
de instellii
en
thauen
te trekt
ber nel
l'oleu e
aan bei
het eene.
het andere. Nu brengt wel een telegram
uit Warschau via Pania de geruststellende
tiding, dat de vüandehilfiheden tusschea
de Polen en de Litauer» geëindigd zun e»
de vredesonderhandelingen onverwijld te
Manunpol zullen beginnen: maar men zal
goed doen hiervan eerst nog een officieele
bevestiging af te wiachten. Een dergeliue
toenadering dient ons eerst nog wat aan*-
nemeluker te worden gemaakt. Wellicht
'blijkt heden reeds het tegendeel in de
„Laatste Berichten”.
den van den boezen aanval, dien het zien
van Merle in hem verwekt had.
Spoedig begon het gevecht; gelukkig
was het park bjjna leeg en Harry kreeg de
ruimte die hü weischte. 'n Kwartier lang
beproefde het dier iederen streek, dien het
kende, om den last, die op hem zat, kwüt
te raken. Het sloeg achteruit, steigerde,
sprong met de achterbeenen omhoog,
trachtte voor uit te rennen, alles tever
geefs: de banden die hebvasthielden. sche
nen van metaal, de berüder scheen iederen
lagen streek te kennen en te voorzien. Ten
laatste gaf het paard het op als een ver-
geefsch werk en stemde er in toe om ver
der te gaan als een redelijk dier. Het
schuim overdekte zijn flanken, de oogen
puilden uit, zijn mond deed p(jn. Harry’s
handen waren moede, maar er was iets van
vrede in zün hart, en voor een tüd ten
minste had hü den duivel bezworen, die on
ophoudelijk bleef luisteren: „Werp eer en
geweten voor de honden, ga haar tot uw
vrouw maken, gij dwaas! Waarom uw le
ven weg te werpen? Ga uw voordeel doen
met haar liefde en trouw haar!”
Hü reed verder met hangend hoofd, den
teugel slap in de hand, maar beste maatjes
met het paard, toen plotseling een njtuig
naar hen toekwam. Harry keek eerst op,
toen het vlak by was; iets scheen hean er
toe te dwingen, een vreemde ingeving, die
hy zoo sterk voelde, alsof iemand hem by
den naam riep. Hij hiefd het hoofd op: en
het volgende oogenblik was hü buiten zich
zelf van schrik.
Daar, in de landauer, xat Lucille!
Zy was alleen en leunde achterover met
bleek gelaat en half gesloten oogen.
was veranderd, wonderljk veranderd,
..381
88
98
19413
80
98
97
17202 19617
74 ÏO
86 19823
17331 34
58 55
"’78 21 17408 58
12839 44 17 88
66 63 49 80
12920 64 58 19716
61 70 72 40
74 «7 85 19845
13002 15165 17600 49
23 6ö 10 51
4215224 21 97
70 75 49 19005
96 97 94 23
13201 15467 17712 08
72 71 1783020013
13308 15569 48 45
3515600 49 73
61 53 18011 20213
97 6» 12 43
13465 82 33 72
13537 15753 18157 88
73 69 18235 95
13683 15834 71 20333
87 49 72 b4
97 1592918343 20467
13716 1604618401 W
43 03 ••"“ean
65 16141
68 43
I39J1 58
431629611 m
14145 81 18810 28831
14201 86 31 45
o 98 18967 55
9 16441 19057 71
2ü 63 6020919
14303 87 191ÜJ 84
tb 95 32
14408 1655319210
52 77 32
54 16655 «5
14506 16742 19300
1316859 H
ige wijze zet zij ih
iliikheki hiervan uit-
„De regeering is tegenover het Duit-
volk verplicht al het mogeliike te
om klaarheid te scheppen aangaande
tebeurde en er voor te zorgen, dat er
rordt. voor zoover dit in
..r,.. uit is zij niet
om een verder onderzoek in te
een gebied, dat onder beheer
de Ententecommissie. Wanneer
commissie zelf het onderzoek
de opgewonden bevolking zeer
weigeren het voor onpartijdig te hou-
na te streven doel is slechts te
wanneer er een onderzoek wordt
door een commissie, welke in de
onpartijdig zal door
zag 't dadelijk. Zoo schoon als ooit, met
dezelfde lieftalligheid, en toch waar
was het verschil? Haar naam klonk hem
in de ooren, hy meende, dat hy haar geroe
pen had, maar dat was slechts verbeelding.
Het rytuig kwam langzaam aan zj
sloeg de oogen niet op, het ging voorby
voorbij, zoo dichtby, dat hÜ haar had kun
nen aanraken, door voorover te buigen.
Toch had zy niet opgekeken.
Hy haalde diep adem, zijn oogen straal
den, zijn hart beefde. Het hielp met, dat hü
langer worstelde, hij moest, hy zou haar
opeischen. Met een kreet, die inwerkelyk-
heid niet meer dan een gefluister wa».
schoon hy meende dat het een luid geroep
was, wendde hy zyn paard om en snelde
het rijtuig na. Hy wilde tot haar spreken,
haar naam noemen, zeggen: „Lucille, lie
veling, heb medeljden met mü. ik kan niet
langer leven zonder je!”
In zün dolle haast gaf hü het paard de
sporen en sloeg het met zyn karwarts. De
duivel in het dier, die niet overmand, maar
alleen uitgeput was, verhief zich. Snuivend
en met de beenen omhoog, vloog het opzj
en viel.
Zelfs op dat oogenblik zou Harry voor
bereid zyn voor iederen anderen streek;
maar wanneer een kwaadaardig paard cich
neergooit, moet de ryder ook vallen. De
hooge, slanke figuur viel op den grond met
een zwaren slag en lag d»ar uitgestrekt,
alsof die door een catapult was wegge-
schoten.
Twee dames, die te paard voorbyreden,
hielden op, stegen af, bogen sich over hem,
vol schrik en medeljden. Als naar gewoon
te verzamelde zich een menigte en als naar
gewoonte trachtte een agent ze tegen te
„Ik heb hem gezien. En?”
„O, hy kocht niets. Het is een fyn lid!
Zoo zyn er maar weinigen. Hy brengt
den meesten tijd in de Hazard door. Men
zegt, dat hy naar den kelder gaat, zoo
hard als hy loqpen kan. Ga naar huis,
myn jongen, en ga naar bed; je ziet er
beroerd uit. Het komt omdat je meer dan
jedeel van het werk doet. Ga rusten!"
„Rusten?" sprak Harry. „Neen, rust
heb ik niet noodig, maar opwekking. Ik
denk, dat ik een ritje zal maken.”
Den volgenden dag was er een jong
paard gekomen, een prachtig beest, maaj
slecht van aard. Harry had het in den
vroegen morgen geprobeerd en had het
haast te veel gevonden, zelfs voor zün be
kwame handen. Hy ging naar het dier toe,
zadelde het, maar het dier legde de ooren
achterover en sloeg achteruit, zoo wild als
een tijger.
„Hier”, sprak Doyle. „Berüd dat dier
niet. Neem mjn paard.”
Harry schudde het hoofd. „Ik moet wat
te doen hebben!" zei hy streng.
„Nu, dat zal hy je zeker geven", zeide
Doyle. „Maar berydt hem niet, neem een
makker paard!"
Harry’s wil was overmachtig op het erf,
en zelfs, terwyl hy deze waarschuwing uit
sprak, wist Doyle dat die vruchteloos was.
Hy sloeg de twee, beiden even onbuigzaam,
gade, toen zj het erf verlieten, vol ang
stig voorgevoel.
gelijke verzoeningsgezindheid om noode
loos bloedvergieten te vermijden. En nu
lezen wij die zelfde laatste woorden ook ia
de nota van den Lithauschen minister va»
buiteniahdsche zaken aan zijn Poolschea
collega, met de bijvoeging echter, dat Li*-
ni®t van plan is haar troepen terug
uien achter de lijn, die ztl 2 Septem-
ibben overschreden en die door de
eenajjdig is vastgesteld. Men is du»
inde kanten zoowel zeer geneigd tot
als evenzeer vastbesloten tot
Nu brengt wel een telegi
Parus de gerustatellendl
vyandelukiheden tusscU.
ing heeft zich
in den voorzit-
ntie verzocht, mede
...iddel om twisten te
beslechten: de instelling eener uit Duit-
schers. Polen en Geallieerden bestaande
commissie, om een nader onderzoek in tf
«tellen. Op verstandig-' ••*■»-*•' -«
haar nota de wenschel
een:
sche
doen
het gi
hulp verleend wordt, voor
haar macht ligt. Van Berlijn
in staat
stellen in
staat van
echter die
leidt, zal de
zeker wei
den. Het
bereiken,
ingesteld
oogen van allen voor onpartii<
gaan.”
Een mes dat aan twee kanten snijdt:
De Süezische bevolking weet nu. dat het
oude hart van Duitsehland voor haar blijft
kloppen en de Franschen kunnen het ver
wijt van een dergeiijke handelwijze in hun
zak steken. Tegen de instelling eener der-
gelyke commissie zal wel geen der gealli-
resultaten en practische ge-
zal hebben. Wat Duitsehland
verwacht? In elk geval is eenige
rel aan te bevelen, want ook elders
Verontwaardiging tot uiting. Zoo
rurt een trein met transport van
geplunderd.
jrd tot ont-
gebracht. De rijksweerminister
...niddellük ontslag der belhai
spoorwegbeambten) bévolen.
j kant hebben die weer
repressaille-maatregelen. zoo
uitvoering wordt gegeven.
gaat zich voor het eerst tegen on
matige daden weer sterk voelen: met
een drietal witboeken zal ten slotte de re
geering trachten gelyk te krijgen. Zal
Frankrijk dan openlijk door haar Geallieer
de vrienden worden verloochend? Derge
lyke gebeurtenissen zyn al heel ongeschikt
om weer sprake te doen zijn van een toe
nadering tusschen Frankrijk en Duitsch-
land, waarop de Fransche gezant bij het
bezoek van Dr. Simons zinspeelde.
De Voss. Zeitung geeft aangaande die
toenadering een zeer belangrijk artikel, ge1-
wyd aan de schijnbare tegenstelling tus
schen de twee feiten, dat Millerand voor
toenadering tot Duitsehland en tegen de
conferentie van Genève is. De oorzaken
daarvan liggen op h^t gebied der binnen-
landsche politiek.
Zooals men weet heeft minister Simons
zich beklaagd over de^afwerende houding
door de Fransche regeering aangenomen
jegens <le conferentie te Genève. In Frank
rijk zelf krijgt Simons nu hulp van ver
dachte zijde. De Petit Parisien. het offi-
cieuse blad van Clemenceau doet namelijk
een aanval op Millerand een zijn schijn
bare onverschilligheid voor de conferentie.
In dat artikel bespreekt het blad Mille-
rand’s politiek in 't begin van zijn optre
den. Toen heeft Millerand getracht Frank
rijk te verlossen van de beroemde rol van
bankier van Duitsehland te zijn en verder
om met een slag de financieele en econo
mische machine van Europa weer in gang
te zetten. In Spa heeft Mallerand dit voort
gezet. Maar wat hü nadien doet is onbe
grijpelijk. Genève had in elk geval voor
Brussel moeten gaan, want nu komt het
hoofdnummer voor Brussel te vervallen.
De bedoeling van dit alles is. zegt de
correspondent, om Millerand in Genève in
bereiken is.
anneer Duitsehland uiteen gaat zetten,
het in de onmogelijkheid verkeert om
stalen en Frankrijk daarentegen blijft
.ouden aan den eisch tot volledig her-
dan blijven de onderhandelaars langs
laar heen praten. Men moet eerst trach-
i door voorbereidende besprekingen een
lappeljjke basis te vinden. Eerst
dilleraml verwachten kan dat hij
uit Zwitserland zal kunnen
zal hij bereid zün de onder-
men.
natie der schade
loosstelling haalt de correspondent dan een
artikel aan uit de „Proffrès civique”.
Daarin wordt betoogd dat economische
samenwerking tusschen Duitsehland en
Frankrijk noodzakelijk i«. Mark en franc
rijzen en dalen gelijk; omdat Frankriiks
crediet van het criediet van ziin schulde
naar afhankelijk is. Frankrijk heeft dus
belang bii den wederopbouw van Duitsch»
land. De benoeming van Laurent te Ber
lijn duidt er op. dat de Fransche regeering
ook deze opvatting huldigt.
Het is vom frankrijk ook voordeel iger
Duitsche goederen te ontvangen, dan met
Duitbch geld dure Aanerlkaansche waren
te moeten koopen.
De meaning van de „Progrès" noemt het
blad een in Frankrijk reeds veel verbreide.
De mogelijkheid van toenadering zal af
hangen van DuitBchland’s Troudinr in het
Aruagstuk van het herstel.
iDe wereld is in spanning of het aantal
oorlogen der laatste zes jaren meer met
één zal vermeerderen, n.1. tusschen Polen
en Lithauen. Dat de Lithausche troepen
maar vast rustig met de Bolsjewieken mee
vechten zal wel niemand verbasen: iets
wat vroeger als hoogverraad werd aange
merkt en een staat onherroepelijk aan dfe
schandpaal bracht, wordt tegenwoordig
zonder meer aanvaard. Polen houdt zich
m dit opzicht correcter en werkt met nota’s,
waarop de Lithausche regeering antwoordt
bereid te zjjn onmiddeljjk de vijandelijk
heden te zullen doen ophouden (sic!) oip
tot onderhandelen over 'te gaan. Polen
komt wel in een lastig parket. Het jonge
rijk wordt door een nabuur aangevallen
over grenskwesties. Het zou zeer
graag Lithauen daarvoor eens afstraf-
fen. doch heeft het tegen de Bolsjewiki nog
zoo druk, dat zyn regeering wel voor vre
desengel moet spelen en met het vertoon
van nota’s en ultimata er zeer den nadruk
oplegt, dat men in officieele kringen be
zielt is door een geest van de grootst mo-
Lloyd George zal weinig hebban genote»
van Alpenglócken en Alpenglühen en al
het heerlijke dat Europa’s vacantieoord
meer biedt. Hij heeft dan ook maar ineens
tot tcrugkeeren besloten, nu zyn vaderland
van dag bot dag meer last krijgt van Sin»
Feinvandulismen en miinwerkersactie.
Het is nu de vraag of en hoe de schuld
zai worden afgedaan. Het centrale deel
van het oude Vereenigde Koninkrijk schijnt
«ich zeer sterk te voelen, getuige het ant
woord van Bonar Law. collectief gegeven
op alle verzoeken, dreigementen, enz. om
vrijlating van den Lord Mayor van Cork,
wiens zeldzaam uithoudingsvermogen al*-
leen al haast het vermelden waard is. Deze
(nl. Mc. Swiney) was, schrijft Bonar Law,
een der leiders van het lersche republi-
keinsche leger dat verklaarde in oorlog te
ing,
etui*
zigt. zou
genover
wüding
maatschi
dert c
