Co.
A
Dinsdag 9 November 1920. 59t» J wr’- tH
lermen
iën
ken
in enz.
k
F
1
CHALKN,
Feuilleton,
STERKE MAC.
XTxeu-"W®. axi axCfveitoXxw. *s-cx*v oox ovi.cü. Vxxxa xx
Herdenking van den wapenstilstand
Tnuwtnü
1—4 regels 2 J5. elke regel meer
«.60
Administratie: Tetef. Interc. 82.
EM.
en om
VAM
De
O
t*
geven aan een ander uit te
xü
zou
A.
Schouwburg Con-
Wordt vervolgd.)
Gewon* adverUutila en ingezonden mededeelingen b(j contract tot zeer geredu
ceerden pr^s. Groot# lettere en randen worden berekend naar plaateruimte.
Advertentiln kannen worden ingezonden door tnaechenkumet van soliede Boekhan
delaren, Advertentiebureau! en onze Agente*.
ukker#
)N - 0O¥DA,
5228 27
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN:
Op de voorpagina 60 booger
istrantechd Kerk
iV. Th. C. v.
voor
Hot
al#
dat
skgmer Remon-
l.A.
in omstreken!
!1. GOUDA
ing van *t conflict.
OVERZICHT.
eregeld tijdig Me
ngen van verged»-
keiykheden, an».
te vermelden.
iga-eiroop
nest lo»
n klein.
h« Schotseh ru S. B. CBOCtin'.
Geauthoriseerde vertaling van
L P. WESSEUNI-w. ROfiSUM.
(Nadruk reibedea.)
BureanM A R K T 31, GO U D A.
ken ronder gestoord te worden. Ieder bosje
(helm, ieder veerkrachtig stukje heideplant
■kwam juist onder zijn voet op de plaats,
waar hij het verwachtte.
Er zijn oogenblikken in het leven van
(lederen jongen man, waarin hy zich zdf
schijnt te zien en met buitengewone juist
heid tot een besluit kan komen. In plaats
van veel plannen heeft hy er maar één,
en gewoonlijk heeft dat ééne betrekking
op een vrouw. Zoo niet, dan, volgens zijn
noodlot, wordt hy een groot legerbevel
hebber of hy eindigt zyn leven op het
schavot.
Zoo dacht Sterke Mac na. Op zyn leef
tijd is de jeugd te snel geneigd om afsteno
te doen van de wereld, omdat men de
Benige Aanbiddelijke van het oogenolik
niets kan krijgen maar die luim duurt
zelden tot hét einde van het jaar.
Maar Roy had waarlijk iets, dat voor
hem sprak tenminste hy verbeeldde het
zich
„Wie heeft zooveel recht op haar als
ik?” dacht hy by zich zelf. „Zoolang ik
my kan herinneren heb ik aan haar ge
dacht, het eerst in den morgen, het laatst;
des avonds. Op school leerde ik mijn les
sen, niet omdat ik wilde leeren, maar om
Aidora Gracie een genoegen te doen.”
'Doen kwiam het bij Sterken Mac op, dat
b(j hem eenige van de teekenen wan ware
Liefde niet voorhanden waren, zooate die
wenden beschreven in de weinig romans
die hij gelezen had Want er waren en
kele oude romans uit de achttiende eeuw
in het „Huis van Muir", behalve de vlag-
geboeken van zy-n vader en zijn grootva
ders ingewikkelde berekeningen met do
juist van pas
van een koe in
>rder, kwamen de Duit-
Om kwart over vijven
den oorlog nadert; zend mij een ambte
naar van het ministerie van buitenlandsche
zaken, om my van de vredesvoorwaarden,
due gij voorbereidt, op de hoogte te stel
den, opdat onze legers alle streken bezet
ten, die tot waarborg moeten dienen voor
de uitvoering van het verdrag, dat u gaat
maken.”
Clemenceau antwoordde: „Daar hebt u
niet mee te maken.”
In den nacht van 10 op 11 November,
vertelde Foch verd<
schers om één uur. -
teeltenden zy, met nydiife groote letters.
Om zoven uur ging ik naar Parys
9 uur was ik by Clemenceau.
Clemenceau was niet al te vriéndelijk,
toen hy van Foch hoorde, dat de wapen
stilstand was geteekend.
In April 1919 omschreef Foch in den mi
nisterraad den vrede, die mem wilde gaan
teekenen, als: geen waarborgen, geen ze-
kerheid. Voor de veiligheid van Frankrijk
vias volgens hem de Rijngrens als mili
taire grens noodag. W(at de aan Frankrijk
verschuldigde vergoeding betrof, vroeg hij
ibezeting van den. linker Rijnoever totdat
het vredesverdrag geheel uitgevoerd zou
zyn, omdat dat z.L het eenige middel was
om vergoeding te krijgen. Alleen Pbincaré
ondersteunde Foch echter.
Den 6en Mei heb ik in de voltallige ver
gadering van de vredesconferentie nog een
poging gewaagd, vertelt Foch verder. De
vertegenwoordigers der mogendheden ont
vingen toen ver verdrag, dat in den nacht
geëindigd was. Ik ontvouwde opnieuw mijn
opvatting. Men hoorde my aan, niemand
zedde iets en de zitting werd opgeheven.
Ik ging naar Clemenceau en zeide: „Ik had
de eer u een vraag te ‘doen on zou gaarne
een antwoord hebben”. Ik zag hem daarop
een oogenblik met Wdlson en Lloyd George
praten, waarop kwam hy weer naar mij
■toe en zedde: „Ons antwoord ia, dat er
igeen antwoord is!” Waarop ik antwoordde:
„Mijnheer <5e president, ik vraag m^af of
ik u morgen naar Versailles zal vertezel-
lem. Ik sta voor een gewetensvraag, die
ernstiger is dan ik in mijn leven gekend
heb. Dit verdrag wys ik af en ik wil. naast
u zittend, er de verantwoordelijkheid niet
van dragen." Ten einde de zaak van de
Geallieerden niet te verzwakken, heb ik
ten slotte toegestemd toch te gaan.
Al vroej>r blij kien Foch en Clemenceau
met elkaar overhoop gelegen te hebben.
In den oorlogsraad op 14 Maart 1918 te
Londen vroeg Foch den Engelschen troe-
ipen af te staan voor het manoeuvreleger,
waarvan hy tot opperbevelhebber was be
noemd. Maarschalk Haig verklaarde hem
uit naam van de Engelse he regeering, dat
zulks ónmogelijk was. Foch wou hem juist
van repliek dienen, toen Clemenceau hem
toebeet: „Zwijg! ik ben het, die uit naam
van de Fransche regeering spreek en ik
VERSCHIJNT DAGELIJKS
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
r kwartaal 2.H. per waak 22 caat, overal waar da bezorging per looper geschiedt
Fnaco par poet per kwartaal 2.75, mat tondagsblad f 2.4B.
Abon**m*nt#n wordea dagel^ks aaageaomea aan ons Bureau: Markt 31. GOUDA,
onze agenten, dea boekhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring)
1-4 regels 1.M, elke regel meer ƒ1.25. Van buiten Gouda en dea besorgkring:
1-4 regels 111», eik» regel meer Ml. Adverteatifa van publieke varmakeltjkheden
15 cent per regel. AdwtenWfa in het Za**rdagnunimer 20 tQslag op den prijs
ven.
hun bent
winnen.
Don tweede factor die verergering van
den toestand doei vreezen, bestaat in de
ontevredenheid van verschiltew-le groepen
arbeiders, duo met de hun toegocemke
loonsverhoogung niet tevreden zyn.
Van de 16.963 hulpkrachten in gemeente-
diienst hebben niet minder dan 16461 zich
tegen de salarisregel ing van het gemeente
bestuur uitgesproken en slechts 327 er
voor, terwyd 7b stemmen ongeldig waren.
Dut resultaat zou vandaag nog aan
burgemeester van Berlijn worden medege
deeld. Het personeel vwlangt thans, dat
liet gemeentebestuur voor morgen, Dms-
diagochtend, 10 uur, verklaart, dat het be
reid is om nieuwe onderliandelingeu in to
leiden. Indjen <Lt met het geval is, zullen
de hulpkrachten nogmaals stemmen en wei
over het al of te et prociameeren van de
staking.
Volgens de berichten, die minister Seve
ring had ontvangen, neemt hot personeel
der waterleiding en uer jpasfubrieken een
staking der electricians te Berlijn
duurt voort en ’t is te voorzien, dat de
beweging zich heden aanz.en.ijK zal uit-
bre.den. Verscheidene categor.een van ar
beiders hadden, voor d© electricians in
staking gung^n, al besloten het werk van
daag, den tweeden jaardag der revolutie,
neer te leggen.
Nu bestaat er vrees, dat velen van de
gelegenheid gebruik zullen maken om van
heden af maar tevens in staking te bly-
De radiicale eleinementen doen erg
om de arbeiders hiervoor
(ililIffllE COURANT.
BEHALVE Z’ON- EN FEESTDAGEN.
Het is begrijpelijk dat de bladen in de
wtapens-tilstandsvieong aanleiding vinden
de gebeurtenissen uit due gedenkwaardige
dagen op te rakelen en thans bijzonder
heden kunnen vertellen die destijds nog
verzwegen moesten, worden. Sauerwein, de
bekende medewerker van de Matin is ei
dn geslaagd in den trein van Amiens Foch
aan H piraten te krijgen over hetgeen zich
op die voor de wereldhistorie zeer betee-
kenisvolle dagen, heeft afgespeeld, waar
bij de gryze veldheer onthulde, dat het
tusschen regeering en legerleiding in
Frankrijk niet alles Jooek en ei” was.
In het eind van September 1918 had
Foch, aldus vertelde de maarschalk, aan
Clemenceau geschreven. „Het einde van
mannen dwtazen?” raid»
L heI(iere «Mankvoiie stem. „Vhn-
aan ean moeb6n vragen
ik
loc. 0ns Geno*-
Jond van K*m-
hy arou leeren. Zyn broeder Jacob in Drum-
fiea zou hem zooveel boeken zenden aisihii
van zyn vader kon ver«crygun o.n te koo-
pen. Die zou hy lezen en daAfovar mot
Aidora Gracie sprekten. Het verstand mpe»t
eerst tot het verstand sproken en Jaarna
(hij wist niet beter!) zou het hart het
hart beantAvoonlen.
In de twepde plaats, en bevend..en, zou
hij de gelegenheid opzoeken om iets nut-
Lgs voor haar te doen.
Roy werd gedwongen om over hel twee
de punt w’at zorgvuldiger na te donken.
Axlora was zoo moeilijk te helpen, in het
geheel niet I ijkend op de meisjes uit dJr
boeken. Due konden zoo
flauw vullen bij het zien
een laan of een stier in een weid». Adora
zou den eersten den besten stok opgeno-
men, of een steen gegrepen hebben uit
den droogen slootkant. Nog waarschijnlij
ker zou z\j eenvoudig met haar w tte
schort gezwaaid en ,Jcst!” geroepen heb
bel». Zy had ook naet noodg om over een
hek of uit moeilykhedem geholpen te wor
den. Ruwe rotsen en nuoerasee® waren
haar speelplaats geweest, en zy kon van
zode tot zode over de meest verraderlijke
^nvoeraastge plaatsen” spriagon. zoo n->el
als Sterke Mac. Het was werkeLyk om den
moed te verhezen. Toch zag hij een paar
Lichtpunten mogelijkheden vor weg en
vaag inderdaad, maar niet hopeloos. Voor-
eerrt, de duivei in den meester was nog
niet dood. Ieder oogenhlik kon die wm
ontwieken. Nu. Donald Gracie hield van
h?m. Darr ’ras hij ze’"e” vin.
handelaars van het eiland Man. Maar
Aidona Gracie wias geenszins een heldin
volgpns de regelen. Hy glimlachte by zich
«elven by dat denkbeeld.
Een jonkman, die het waagde bij haar
aan te komen met een dwaas compliment,
kon, al naar zyn stand, en Adoru’e luim,
een bytende vermaning of een klap om de
ooren krijgen; maar liefde Roy glimlichte
weer.
De meisjes uit de boeken bloosden, beef
den, trilden. Maar Adora Gracie was
in het geheel niet zoo overgevoelig. Hen
voudig in haar praten, vast in haar doen,
was Adora Gracie even goed te onder
scheiden van alle andere jonge meisjes als
kalk van kaas. Dit kon Roy M’c Óullock
getuigen.
„Wat kan ik doen om Adora Gracie te
behagen?”
Dit was de vraag, die hy zichzelf stelde,
terwijl hij over de heide naar hui» gmg.
Hij had haar dezen avond beleedigd, dat
wist hy, maar zoo iets zou niet w«eer ge
beuren. In het vervolg zou hij zijn eigen
gevoel geheel buiten sped laten. Hij zou al
leen nagnan, hoe hy hara vriendschap kon
winnen. Het is waar, hy muntte uit in ei
ken sport van dut gedeelte van het land.
Hij was zoo onbetwistbaar de eerste in
het schyfwierpen, den harrter «joo-ien, in
het worstelen, springen en hardloopen, dat
er niemand gevonden kon worden om met
hem in het strijdperk te treden. Welnu,
dat alles moest nu uit zyn. Adora min
achtte zegepralen van lichamelijke kracht
en hrfiemdig^e’d. Roy wns daar zeker van.
Voor het over ge hield zy van boeken. Hy
sras niet knap, dat wwt hy zelf wiel, maar
■Ben Mein deel hunner ruimte staan de
bladen af voor de bespreking van Ameri
ca’s verhouding tot de entente. welke
kwtestie door Harding’s verkiezing tot pre
sident der Vkireenigde Staten opnieuw aan
de orde is gekomen. Te voren liet men
alle vragen rusten, ’t wias een ty'd van
wachten, men begreep, dat in de laatste
maanden van Wilson's bewdnd geen in
grijpende besluiten meer zou<len worden
genomen.
Thans worden allerlei vraagstukken
naar voren gebracht. De „Temps” o.a.
merkt bij de bespreking van de a.s. Vol-
Ikonibondsconteréntie te Genève op, dat,
aangezien Amerika niet aan de bijeen
komst deelneemt, het uitgesloten aal zijn,
dat over de algemeene ontwapening be
sluiten kunnen worden genomen, terwijl
het eveneens moeilijk zal zyn, om die toe
lating van Duntschland tot den Volken
bond te behandelen. Het blad is echter
van meening, flat Amerika, wanneer de
geheele wereld bij den Volkenbond aange
sloten zal zyn, onmogelijk daarbuiten kan
blijven, en zegt ten slotte, dat de nieuwe
Amerikaansche regeering zeker zal be
grepen, dat Amerika de wereld evengoei
noodig heeft als omgekeerd de wereld
Amerika. Heit bflad is er van overtuigd dat
»»ood heb ik al
wt Min -raden, hui. t« Würaa. Moet
hietaeiftle doent Neen", ging
b u* iKX>s VOOT1l .AM Mn daarvnor
kZf. Sjeest Roy, loom, neem
11 leb iats t« neggen, dat beter
"■“«■nme gezegd kan worden. Zeg mijn
goedenavond.”
«V- D* irtewter
«m slappe. luaMoow hand uit Hii
verdiept ia Ma WIUm.
MnT” ?™”d" Mi- »K«m It™*
2a Sbllen weer een goede Uad-
55 Lu“ter «WO. Ik kwam hier
met”, .prak Mn
haastig, „u moot Rny niet onhon-
„hMn SM Met op voor
at T*!Om- hem naar bet hek
■aj* °f hij het werkelijk aluü. Het
leven, ala hot
m?**1** teoloten la.
naman ntt ta da hoela w-
Het tam raai, edmmerig
Radactie: Talaf. latere. 545.
Rumoerige Kamerzitting. De onbekende Poilu wordt onder den Are
de Triomphe begraven. Foch vertelt van z|jn twist met de regeering.
Amerika en de Volkenbond. Geep verdrag met Frankrijk. De sta
lde te Berlijn. Gevaar voor uitbreiding. De hoofdstad in ’t duister.
Hoop op bijleg)
ONS C”
De Ftr&nschen höbbetn op *t opgenblik
oog en oor voor één ding: de herdenking
vee den wapenstilstand en het halve eeuw
feest der republiek op 11 November. Za
terdag zijn de feestelijkheden al begon
nen met een gala-matdnée in het Theatre
Smah Bemardt te Parys, welke was ge-
orpiniseerd door de vereen.iging „Les
unu de Paul Déroulède” om het werk en
het patriottisch streven van den dichter-
poliücus Déroulède te huldigen. Majar-
schalk Foch was president dezer viering.
De groote dag is 11 November, wanneer
bet twee jaar geleden i» dat de xyiipenstil-
itand wend gesloten. Men weet dart; het
voornaamste punt van ’t programma was
de overbrenging van ’t hart van Gambetta
het atoffblylk overschot van «en onbe-
Fkenden Poilu naar het Pianthéon. Het denk
beeld vond sympathie, echter er ontstond
een beweging met de Matin aan den spits
om de soddalt niet in ’t Panthéon, de
itae-ts der geestelijke groeten onder t®
brengen, doch hem een graf te bereiden
«der den Are de Triomphe. Voor dit ge-
rjjagd program voelde de regeering even-
tez veel, zoodat ze, na het reces der Ka-
HK, het voorstel indi«nde om Donderdag
Khet lyk van den ,Jnconnp” onder de
TwsCboog bij te zetten., een voorstel dat
tlkea tegienkanting had gevonden in
l’Oeuvre, dat een scherp artikel te,gen den
Are de Triomphe en voor het Panthion
idutef. Het waa gericht tegen Daudet,
wkn de republikeinen het wijten, dat de
Ȇftigste jaardag van de repoibliek in
plaats van 4 September 11 November, te
gelijk met de herdanking van d.en wupen-
rtilstand gevierd wordt. Bracke, de woord
eerder der socialisten, ontvouwde Ln de
Earner dit bezwaar, na meedeeling dat
«jjn partygenooten het gevraagde c red iet
Mn 300.000 francs goedkeurem. Toen hij de
heideniking der sluiting van den wapen-
«tilatand een feest voor den genera! en staf
noemde, brak er een kabaal los. Centrum
rechterzijde voerden ean geregelde ob
structie. Bracke loon zich niet verstaanbaar
•«aken. Stedlig had de party handiger ge
daan om een lid naar de tribune te zen
den, die ty'dens den oorlog metterdaad va-
deriandsliefide had getoond. Daudet leidde
herne, oa. door heriiaaldelyflc te bulde-
dat het Panthéon, dart; door sommigen
*x>r den onbekenden soldaat wordt opge-
«*»ht, door de asch van Zda is bezoedeld.
«chreeuwd» h(j eendg» malen dwars
onder de pynboonïen van het schoolge
bouw. Het dorp lag onder hen, zonder rook
en helder, de wat bepleisterde huizen en
lichte daken, met pannen bedekt, volgden
de onregelmatige lyn aan weerszijden van
den weg. Ver weg hoorde men liet vroo-
lyk geluid van kinderen, nog laat aan het
spelen anders overal volkomen stilte.
„En nu”, zeide Adora Gracie, de hand
leggende op den arm van den jongen man,
inert het gemak van een onbevreesde, lan
delijke negentienjarige, Juister even. Ik
zal je iets zeggen, wat ik my niet de
moeite
leggen. Ik zou even bereid zijn om be
vriend te wezen met Sydney Lowran als
«net jou dat wil zeggen, als hy niet
Lord Lotimer was. Maar ik wil niet, dat
men over mij spreekt ten minste als ik
het voorkomen kan. Ik geef niet meer om
jou dan om hem, behalve dat ik je langer
gekend heb. Hy heeft even weinig recht
om my te berispen, omdat ik je vriendin
ben, als jij om met my te twisten, omdat
hy hier aan huis komt; dat wü zeggen,
niet het minste recht Als je mijn vriend
wilt zyn, Roy, mijn jongen, zdt dan een
wacht voor je lippen. Zoodra ik niet meer
in staat ben, mijn eigen zaken te behan
delen, zal ik het je zeggen. En nu, goeden
avond. Sluit het schoolhek achter je en
ala je mij gaarne een genoegen doet Wijf
dtan de eerste veertien dagen weg van den
heuvel van Bennanbrack.”
Toen Roy Mc Oullock naar huis ging in
den grauwdonkeren schemer van den avond
op de heide, had hy iets om over na te
denken. Hy was zoo volkomen bekend met
den wet, d*t hij, voortgaande, kon den-
AmenkM zonder bwyïel een vorm van m-
■teritauouale munenwanung nu voorstel
len, hetzy door den Volkenbond van vorm
te Uoen vteranderun, iuitiy uoor &uu t»
vervangen door een andere veroemguutf
van nauee. Wy beuioevun do Veieeiugu»
Staten onze ideeën met op te urmken,
doch wachten <te hunne af, auiu» busiuic
luit tooiuiauigeveaule kranache buui.
De „MoniuJig Post” heeft een
Frateuryk. zuer ongelukkige ly<lkng.
blad verneemt uit Washington, out
vaatsUuuid kun woidcu aangenomen,
de Vtr. Staten met zullen terugkomen op
hort bek.uit, het Engeisch-l'ranscii-^man-
kaansche verdrag inulpverleenmg aan
Frankryk door Eugelund en de Lme, tny
dien Frankryk wordt aangevallen door
Duitschland, zonder dat het daartoe lieert
uatgelokt) niet te ratificeeren.
Het g<evolg daarvan zou zyn, dat ook
Engeland de toezegging vim hulp aan
hulp aan Frankryk ipkekt. De regeeruig
te Parijs zal er dus nog meer op uit &yn
den vroege ren tegeiu tonder, DuiUcmand,
onschadelyk te maken, door met mie gK>-
strengheud uitvoering van het vredesver
drag van Versailles te ehchen.
door Leygues’ rede: Dat is niet waar, toen
de president van den ministetrraiad uitriep;
het repubiikeinsche stelsel redde het va
derland!
Toen de uiterst conservatieve Baudry
d’Atsson wilde voonsteilen om de bijzetting
raai Gambetta's hart in bet Panthéon ge
heel te scheiden van de bijzetting van den
onbekenden soldaat onder den Are de
Triongxhe, betaalde uiterst links hem met
gelijke munt. Daar de orde niet te herstel
len was, schorste Péret de zitting. Ln den
tusschentijd kwam een schikking tot stand.
Maar onder de volgende toespraken bleef
het woelig. Leygues kreeg met de huldi
ging van Gambetta de meeste leden mee.
Na de schorsing van de zitting zette de
vioorziter van den ministerraad het dub
bele karakter van de betoognng van Don
derdag uiteen. Hy verheerlijkte den Fran-
schen soldaat en zeide: regeering en par
lement zullen ondeelbaar één zijn met ge
heel Frankrijk, zonder onderscheid van
meening of geloof, bij het\overbrenger
van het stoffedyk overschot van den onbe
kenden soldaat naar den Are de Triomphe.
Het wetsontwerp is daarna aangenomen.
Een andere kwestie die de Bary zenaars
levendig heeft bezag gehouden, was de
vraag of eerst de Pöalu naar zijn, eere-
rustjplaats moest worden geleid en vervol
gens het hart van Gambetta naar ’t Pan
théon., of omgekeerd. De ministerraad
heeft nu beslist, dat na het overbrengen
van het hart van Gambetta naar het Pan
théon, de stoeit zich naar de Place de
l’Etoile zal begeven, om het stoffelijk
overschot van den onbekenden poilu onder
den Are de Triomphe te begraven.
Foch
maakte zich een beetje boos en antwoord
de: „Maar, mijnheer de president, gij
geeft mij een verloren slag. Ik neem hem
aan, nu vindt gij, dat gij mij een cadeau
hebt gegeven. Ik heb al myn argeloosheid
noodig om het onder die onhandigheden
aan te nemen.”
Huiskamermeu-
ilen. Linnenkas
te rji en, Tbeeta-
‘fetten, Boeken-
Zijden pluche
ameublementen.
Hen- en Satijn
en. enz. nni.
JES1I! M
)R JONGELUI
5PLANNEN.
i, ülittliiiii
iefoon 12800.
verklaar het antwoord van maarschalk
Haig te aanvaarden.
D<en volgenden dag, toen de oorlogsraad
op het punt stond uiteen te gaan, nam
Foch het woord en ditmaal werd het hem
niet ontnomen. Hjy verklaarde, dat een ge
ducht offensief in voorbereiding was en
voegde er b|j: ijk weet van de slagen der
geallieerde legers mee te praten. Ziehier
welk verband er tussohen de legers moet
be.srt.aaiu, hoe zij met elkaar moeten sa-
menwierkten, w-elke voorzorgen wjj moeten
penlen, enz. enz. Ik dee! u mede, dat er
ntets gereed is om het vyandelijk offen
sief het hoofd te bieden en dat het op een
ramp kan uitloojien.
Daar wiaren ay toch wel door getroffen,
vervolgde Foch.
Toen het mis dreigde te gaan loopen,
Pétain op Parijs terugtrok en Haig den
kant van de zee uit, herinnerden ztf zich
Foch.
Haig bepleitte de eenige verstandige
oplossing, die er ui. was: aan Foch het
opperbevel op te dragen over alle legers
op het westelijk front. Olemenceau gaf
toe. Aan het dejeuner, diat volgde, zeide
Clemenceau tot Poch: „Welnu, thans hebt
gy de positie die ge wenschte.”
8 5471
