an
i
kers?
sverla- o
m «in J
BUITENLAND.
Ie zakken
Het Verloren Tehuis.
NIÉUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
BERGAMBACHT, BERKENW0UDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT. MOORDRECHT, MOERCAPELLE, NIEUWER-
KERK a. d. D., OUDERKERK a. d. IJ., OUDEWATER. REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz,
Zaterdag 28 Januari 1922.
60e Jaargang -
o. 14841
EERSTE BLAD.
‘leken
l
Dit Bommer bestaat uit 2 bladen
FEUILLETON?
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon-en Feestdagen
»u-
0
It
De nlem Pensioenwetten.
V
Medaille»
K
(Woedt vervolgd).
I
Tork vertrok 23|
am pass. 25 Jan*
812 BI
ABONNEMENTSPRIJS» per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt*
Franco per post per kwartaal ƒ8.14, met Zondagsblad ƒ8.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 11, GOUDA»
>jj onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 9—4 uur.; Administratie TeL Int 82;
Radactie TeL 54*.
dat Lucy heel
enen, tot welke
ord. Zij had al
bekoorlijk» en
door
DAVID L7ALL.
Uit het Engelsch door
Mevr. J. P. WESSELINK-VAN ROSSUM.
10
feen ernstige levensopvatting.
er van; binnen was
de heerlijke niet te beschrijven bekoring, die
vrouwen zooals Lucy Ferrars éan de meest een
voudige omgeving kunnen geven.
Speed was niet in staat het verschil te verkla
ren of te beschrijven tusschen zijn schoonzuster
en zjjn vrouw, mai
anders wast ZnJ»h^
ook zijn^MM
haar
morgen m;
5.
ufahrwasser.
■ncia.
van 28 Januari
meest zw’aar bes
•rden waarschijn-
forst, in het zuis
met lichte vorst
ur om het vriea*
zullen worden gepensii
bepalini* der drie jaar
derviriden, wordt een1
gel getroffen.
Ten behoeve van hen, die voor 1923
""""-"iwinecrd en van de
kadcel zouden on-
vvergangsmaatre-
GillIISCHE WURMT
dat het te I nemen,
«lukt op on- I tot dus
Duitschland zal er van afhangen, welke uitwerking onze uit-
LlUtllf-
grondslag van 3000 berekend. Het maxi
mum weduwenpensioen bedraagt dus
f 1400.
Het weezenpensioen bedraagt voor hal
ve weezen 10 voor volle weezen 20
van den grondslag. Het gezamenlijk be
drag aan weduwen- en weezenpensioen
gaat 80 van het bedrag, waarover deze
pensioenen zijn berekend, niet te boven.
Het Rijk, de provincie, de gemeente, het
waterschap, het veenschap en de veen
polder zijn jaarlijks als pensioenbijdrage
verschuldigd: voor het ambtenarenpen
sioen 10 van het gemiddelde van de
gezamenlijke grondslagen op 1 Januari, 1
April, 1 Juli en 1 October der op die tijd
stippen in hitn dienst zijnde ambtenaren;
voor het weduwen- en weezenpensioen
van het pensioenfonds voor gemeente
ambtenaren en een wetlelijk recht heeft
op weduwen- en weezenpensioen, kan
zich voor zijn wedutrir en weezen het
recht op een percentswijze verhooging
van dit pensioen verzekeren.
Bedoeld percentage bedraagt ten hoog
ste 50.
De gepensionneerde ambtenaar, die
gebruik maakt van deze bevoegdheid
draagt jaarlijks aan het fonds bij volgens
een tarief, vastgesteld bij algemeenen
maatregel van bestuur.
Zij, die op het tijdstip' van het in wer
king tredch van de nieuwe wet uitzicht
hebben op pensioen ten laste van den
Staat en van het pensioenfonds voor de
gemeenteambtenaren of ten laste van het
fonds en van het weduwen- en weezen-
fonds voor burgerlijke ambtenaren en wier
pensioenen, werden zij met ingang van
dat tijdstip gepensionneerd, te zamen
meer dan 4000, respectievelijk meer dan
1400 zouden hebben bedragen, ontvan
gen, wanneer zij onder de werking van de
ingevolge art. 171 yan de wet vervallen
pensioenwetten, dat uitzicht tot hun ont
slag of tot het overlijden van den echtge
noot of vader zouden hebben behouden,
in totaal aan pensioen het bedrag, dat
hun of haar in het geheel aan pensioen
zou zijn toegekend, wanneer zij met in
gang van bedoeld tijdstip waren gepen
sionneerd.
den leeftijd van 65 jaar had bereikt;
r b. de wêduwe van een gepensiop^
neerd ambtenaar, tenzij het huwelijk Was
gesloten, nadat hij was ontslagen^nadat
t hij den leeftijd van 65 jaar had*bereikt.
c. de weduwe van een op wachtgeld
t gesteld ambtenaar, tenzij het huwelijk was
i gesloten, nadat hij was ontslagen of na-
dat hij den leeftijd van 65 jaar had bereikt.
Indien de weduwe van een ambtenaar,
i die twee of meer betrekkingen achtereen
volgens heeft bekleed, in meer dan één
hoedanigheid recht heeft op pensioen, kan
zij slechts aanspraak maken op één pen
sioen, en wel op het hoogste.
Een gewezen ambtenaar, dig op het tijd
stip van de inwerkingtreding van de wet
pensioen geniet ten laste van den Staat of
Wie niet streeft naar vooruitgang, heeft
5J4 van het gemiddelde van die geza
menlijke grondslagen.
Deze bijdragen wordep gestort .ten be
hoeve van het pensioenfonds. Uit dit fonds
worden zoowel de eigen als de weduwen
en weezenpensioenen betaald. De be
staande pensioenen worden naar het
nieuwe fonds overgebracht.
De Burgerlijke Pensioenraad en de Pen
sioenraad voor de Gemeente-ambtenaren
worden ontbonden en een nieuwe Pen
sioenraad ingesteld. Bij dat college berust
de toepassing van de nieuwe wet. Die
Raad beslist op aanvragen om pensioen
en voert ook het geldelijk beheer van her
fonds.
Van een beslissing van <len Raad kan in
beroep worden gekomen bij den Centra-
len Raad van Beroep te Utrecht.
De pensioenen zullen maandelijks en
bij vooruitbetaling worden voldaan. De
wijze van uitbetaling zal bij maatregel
van bestuur worden geregeld.
De nieuwe Pensioenwet maakt geen on
derscheid meer tusschen tijdelijke en vas
te diensten. Tijdelijke diensten staan ge
lijk met vaste diensten.
Recht op weduwenpensioen heeft:
a. de weduwe van een ambtenaar ten-
bizondere in haar. En om al die redenen werd
zijn manier bedaarder en verloor zijn stem veel
van haar hardheid, toen hij haar begroette, bij
de deur harer zitkamer, waar zij met haar brie
ven bezig was.
„Hoe gaat het met je, Thomas? Ik hoorde, dat
je overgekomen waart. Er is een telegram van
Henry, dat meldt, dat hij onverwachts een plaats
vervanger voor morgen heeft gekregen en dat
hij dus Paaschzondag bij ons zal zijn.”
„Goed! Maar denk erom, dot Stubbs het niet
te weten komt, anders haalt die hem over,
morgen te preeken,” merkte Speed grappig op.
„O, neen, dat zal hij niet doen. Je kunt er op
rekenen, dat Henry voelt dat hij behoefte aan
rust heeft, anders zou hij lijn eigen parochie op
Paaschzondag niet verlaten hebben. Ik zal hem
morgenochtend naar den vroegdienst laten gaan
en h m in zijn bed houden voor de rest van den
dag. ik wilde dat Geoffrey ook gekomen zou zijn _r
Hoe maken Mary en Naomi het toch goed, „Iedere vrouw moest trouwen. Als dat rou kun-
naar ik hoop”.
Zij legde het telegram op de lage eikenhouten
schrijftafel die over het raam stond en ver
zocht hem met haar oogen plaats te nemen
in een stoel dicht bij den haard, waar
een blokk-nvuur zorgde voor voldoende warmte
en een gloed, die aangenaam aandeed op den
scherpen Maartochtend.
„Ik ben altijd wat bedroefd, als wij zoo een
Tom, jij niet? En
m later dan ge-
Zijn tweede vrouw, die in de diepste schuil-
I plaatsen van haar teruggetrokken natuur hem
I !?rtst<x;htelijk beminde, had nooit eenigen weer-
,^em gevonden. Het was vriendelijk en
Edelmoedig jegens haar, maar zij was niet lang
met hem getrouwd, toen zij bemerkte, dat zijn
nart begraven lag in het graf zijner eerst»
£ouw. H t strekt haar tot eer, dat zij hem nooit
otndekking mededeeldemisschien hoopte
J nog tegen beter weten in, dat zij zijn hart
|angen tijd later nog zou kunnen vinden.
I i. koesterde die hoop nu niet meer, maar rij
l haar plicht met die hardnekkige plichts-
traohting, die de Schotsche vrouw kenmerkt
t k froot9ebradit is, den plicht als een god
ten k u'**’*' ^aar ^art’ aangewe-
«n, had rich om haar dochter gewonden met
«•rtstochtelijke ranken en voor die het geluk
wo?eri°Veren’ dat haar ontzegd was, werd de
*P"sch *an haar leven.
leren Thomas Speed was bizonder
*®8Tuns deze vreemde aan-
chakeling van omstandigheden onder een
FW>0o"b»ke eenzaamheid, wat een minder rterk 1
heeft niemand gehad die hem hielp. Zijn vader
is schoolmeester geweest in Ayrshire. Gij En-
gelschen," (hij gebruikte die uitdrukking op
geen beleedigende wijze, maar alleen om een
bewering te uiten), „gij Engebchen behandelt
alles wat den schoolmeester betreft en alles wat
daarmede in betrekking staat uitgezonderd
misschien uw groote volksscholen alsof het
de kleermakerij betrof, eigenlijk nauwelijks met
Henzelf den eerbied. In Schotland zijn wij anders.
Een schoolmeester is een koning en de oud»
schoolmeester eener parochie vertegenwoordigd*
de adem van hun beroep. Dat was, omdat zi|
gel-erden waren echte geleerden, niet ter
wille van het geld, maar uit liefde voor huw
beroep. Ferguson’s vader behoorde tot de laat
steen van die bizonder heldere sterren. Dé jon
gen kreeg op veertienjarigen leeftijd een beurs
en heeft sedert dien tijd steeds voor zijn eigen
onderhoud gezorgd. Hij is altijd belemmerd ge
worden door zijn gebrek aan geld.”
„Maar Naomi kan toch niet met «en arm man
trouwen, Tom! Zij heeft nooit geweten, wat het
is, zich te moeten behelpen.
Jk sal je dat ook vertellen, mijn beste. Geel
mij wat den tijd. Ik heb hem dus gadegeslagen
zooals ik al gezegd heb. Ik heb mij tot taak ge
steld, een onderzoek naar hem te doen en hij is
de beste vriend der armen van Sl Panera». Je
broeder, de predikant, weet ook wel iets van hem
af, ofschoon ik nooit over hem gesproken heb
met den eerwaarden Vfrkary. Waarom? Omdat
hij de vooroordeelen van zijn stand heeft,* dl*
hier in Engeland wanhopig langzaam
nen, indien zij ooit verdwijnen.”
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (bahoorwod» tot das bMorgirrtnglt
1—5 regels ƒ1.80, elk» regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda »n den besargkringt
1—5 regel» 1.55. elke regel meer 0.80. Advertentiën in hat Zaterdagsummer M
beslag op den prjjs. Ucfdadigheids-advertentiën de helft van den prijs
INGEZONDEN MEDEDEELINGENt 1—4 regels alk* regel maar /(LM. Of
de voorpagina 50 honger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bü contract tot zeer geredueeer-
den prijs. Groote letters «n randen worden berekend naar plaatsruimte
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tuMchenkomst van soiled» boekhss-
delaren, Advertentiebureaus en onze Agenten en moeten daag» vóór da plaatriaf
aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opnam» verzekerd ta sijs.
dclijke ingeving, die haar nooit ontbrak, dat die
vriendschappelijke omgang hem op zijn gemak
zette en hem deed voelen, of hij tot de haren
behoorde.
En hij was zoo goed in stoffelijke dingen voor
haar geweest, dat zij hem dit geringe voorrecht
niet kon of wilde ontnemen.
„Ik heb geen flauw vermoeden, maar hat is
klaarblijkerjk iets, dat je niet mishaagt.”
„Neen, ik geloof, dat ik het erg prettig vind.
Naomi (hij sprak den naam uit met den vollen
klemtoon op de laatste letter) heeft zich ver
loofd.” 1
Hij genoot ten volle van de verrassing, waar
mede deze tijding ontvangen werd.
„NaomiMaar wat ven-ukkelifk I Zeg mij
ééns vlurr, wie is de man Ik ben dol op liefdes
zaken. Ik hoor veel liever iets van een geluk
kige liefdeszaak dan van een kroning F
„En dat behoort ook zoo", zei Speed hartelijk.
van de redding van Rusland en Midden-Europa
uit hun economisch isolement zal worden be
raadslaagd. Wij juichen dezen wederopbouw van
Rusland toe. Wij zullen naar Genua gaan met
de leus, welke ook die van ’t confcrentiepro-
gramma is: overeenstemming tusschen alle na
ties, armen en rijken, winnaars en overwonne
nen.
Daarna preciseerde de kanselier Dukschland’s
positie ten opzichte van Frankrijk. De Duitsche
politiek neemt tegenover elke Fransche regie
ring, hetzij deze door Briand, hetzij deze door
Poincaré wordt geleid, dezelfde houding aan, n.l.
de uit eerlijken vredeswil en nuchter, klaar besef
van de reëele politieke machtsverhoudingen blij
kende bereidwilligheid in zoover Frankrijk'» be
langen te bevredigen, als in onze macht ligt. De
rijkskanselier stelt zich van de lange sametv-
sprekingen der leidende staatslieden over een
historische ontwikkeling niets voor op 't oogen-
blik, dat het erop aankomt de grondslagen voor
een vreedzame en gelukkige toekomst van
Europa te zoeken. De rijkskanselier sprak na-
diukkelijk de eerste rede tegen van Poincaré,
waardoor de indruk moest worden gewekt, dat
Duitschland nog heelemaal niet begonnen is rijn
verplichtingen inzake de schadeloosstelling te
vervullen. Duitschland heeft alleen sinds de aan
vaarding van 't Londensche ultimatum aan de
Entente in contanten 11.08 millioen mark in goud
en in natura 420 millioen mark in goud betaald.
Hierbij kwamen 500 millioen mark in goud bij
verrekening. Ook de sinds het sluiten van den
wapenstilstand tot het Londensche ultimatum ge
dane betalingen mag men niet buiten rekening
laten: aflevering van de handelsvloot, locomo
tieven, spoorwegwagens, zeekabels, enz. Poin-
coiré is echter verder gegaan, toen hij zeide,
dat Duitschland niet heeft willen betalen en met
opzet een politiek heeft gevoerd, die leidde tot
verrijking van zich zelf en benadewling van de
Fransche financiën en belangen. In de rede van
Poincaré komen wij ten aanzien ven Duftsch-
lancTs financiën en economischen toestand ver
wijten tegen, die op een volkomen onvoldoende
opvatting van den economischen grondslag en
de Duitsche ontwikkeling in den laotsten tijd be
rusten en die wij sinds maanden ons beijveren
door een ernstige en waarachtige opheldering te
niet te doen. De verwijten van Poincaré wekken
den indruk, alsof wij in Frankrijk voor doove
deuren hebben gepredikt en men daar niet naar
ons wil luisteren.
De beweringen, als zou Duitschland stelselmatig
zijn staatsinkomsten verminderen, als zou het
minder belastingen heffen dan Frankrijk en na
laten ze te innen, als zou het door een kunst
matige inflatie de export-industrie begunstigen
en als zou het annsturen op een staatsbankroet,
zijn verwijten, die blijk geven van een opper
vlakkig waarnemen der Duitsche toestanden en
een onvoldoend economisch inzicht, en telkens
terugkeeren in de rede van den Franschen mi
nister-president.
Wij zullen de verplichtingen om onzen finan-
cieelen en economischen toestand, enz. uiteen te
zetten ingevolge de wenschen van de commissie
van herstel vervullen en daarbij ingaan tegen de
hardnekkige dwalingen, die wij in de rede van
Poincaré moesten tegenkomen, hoewel wij aan-
dat zij door de uiteenzettingen, die wij
isver hebben gedaan, zijn geschokt. Veel
man knorrig en zwijgzaam gemaakt zou hebben.
Mhar niets van dat alles was het geval met
Speed. Hij sprak vlug en snoevend, en drukte
zich uit met luide eenigszins rauwe stem en
een gemeenzaamheid, oie hij somtijds aannam
om een vreemde verlegenheid of onzekerheid
te verbergen.
De stem en de gemeenzaamheid hadden
Nugent Ferrars altijd hoogst onaangenaam be
roerd, want hij bezat de ingetogen manieren
van een vorst, gevoegd bij de hoffelijkheid ven
een geestelijke, kortom, zij hadden niets ge
meen had.
Speed floot, terwijl hij liep op dien morgen,
toevallig een Zaterdagmorgen in de Paaschweek,
en had het aangename voorkomen van voor
spoed en zelfvertrouwen, dat een vreemdeling in
het oog zou moeten vallen. Maar het voorkomen
en de stem werden onwillekeurig gematigder,
toen hij in de schaduw der taxisboomen van de
Pastorie kwam.
Een nieuwe pastorie was eenige jaren geleden
gebouwd op een gemakkelijk bereikbare plek
in het dorp, terwijl de Oude Pastorie als weduw-
goed aan de Ferrars bleef. Zoo werd ze door
Thomas Speed geschonken aan de weduwe van
Nugent Ferrars bij den dood van den laatste.
Het was een aardig, oud huis met overhan
gend afdak en kleine getraliede vensters, van
binnen niet erg geschikt, daar alle moderne ge-
makken ontbraken. Maar al de Ferrars hielden I erg vroege Paschen hebben. Tc*
de woning ook mooi door de dingen in den tuin schijnen
o a:» woonlijk dit jaar te zijn.”
„Dat maakt voor mij zoo'n groot verschil niet
uit, beste”, antwoordde Speed. „Ik ben gekomen,
om je wat nieuws te vertellen. Raad eens, Lucy.”
Hij vond het heerlijk, dat hij het voorrecht had,
haar bij haar voornaam te noemen. Toen hij
daartoe verlof gevraagd had, had Lücy het hem
niet geweigerd, ofschoon haar echtgenoot haar
gezegd had, het te doen. Zij wist, met die god-
De nieuwe Pensioenwetten, die zooals
Bien weet, zullen omvatten alle ook niet-
militaire ambtenaren van Rijk en Ge
meente, zullen binnen korten tijd in het
Staatsblad verschijnen en dan in werking
Ikeden.
Deze nieuwe wet betreft de nieuwe pen
sioenregeling voor alle ambtenaren, hun
weduwen en weezen; zij onderscheidt
zich van de thans geldende dat zij alle
groepen van niet-militaire ambtenaren
omvat.
Volgens de nieqwe wet, waarvoor de
belangstelling ongetwijfeld groot is, zijn
ambtenaren, allen, die benoemd zijn door
het Rijk, de Provincie, Gemeente, Water
schap, Veenschap of Veenpolder, een be
trekking bekleeden, waaraan een wedde is
verbonden, uit de inkomsten van een of
meer dier lichamen.
Verder vallen onder de nieuwe wet het
onderwijzend personeel en de beambten
aan de verschillende bijzondere inrichtin
gen van hooger, middelbaar en lager on
derwijs, zoomede de Rijkswerklieden en
'de loodsen.
De gevallen, waarin recht op pensioen
bestaat, zijn ongeveer gelijk aan «die van
de thans geldende wetten. Alleen wordt
r in de wet in plahts van een diensttijd van
A| 110 jaren een 7-jarige diensttijd geëjscht.
Het recht op uitgesteld pensioen is
Uitgebreid tot hen, die op eigen verzoek
na een diensttijd van 15 jaren worden ont-
klagen.
Ontslag wegens wangedrag of plichts-
Verzuim doet het recht op pensioen niet
verloren gaan.
Het eigen pensioen bedraagt voor elk
jaar in aanmerking komenden dienst 2
van de gemiddelde grondslagen over de
laatste 3 jaren (-{-), met een minimum
I van 30 en een maximum van 70
Het pensioen overschrijdt niet een bedrag
van ƒ4000.
De dien^Mijd, die voor pensioep mede
telt, is vrijwel dezelfde als thans. Dienst
in Indië doorgebracht, wordt dubbel ge-
teld. Tijd op wachtgeld doorgebracht komt
in aanmerking. Verloftijd langer dan een
jaar, wordt niet als diensttijd in aanmer-
I king gebracht. Ziekteverlof langer dan een
jaar wel. Echter moet een ambtenaar, die
3 jaren achtereen ziek is geweest, gekeurd
Worden. Weigert hij zich aan de keuring
te onderwerpen, dan heeft dit ongevraagd
ontslag tengevolge.
Het weduwenpensioen bedraagt 50
van de eerste 2000 en 40 van het
overige. Het wordt ten hoogste over een
te zetten. Deze coniercntie heeft Üu.lsch- i cenzettingen zullen hebuen, nog meer zal er vaU
land tot de eerstvolgende conferentie als dcelne- afhangen, of de Fransche regeering bereid is haa»
mer uitgenoodigd, wanr met name over de kwestie invloed te ondergaan.
De verklaring van Poincaré, dat Frankrijk niet
door wraakzucht en haat of door egoïsme ricK
laat leiden, kan een belofte zijn. De rijkskan*»*
lier was geneigd dit te gelooven, maar ’t zou
moeilijk zijn in Duitschland een dergelijk optM
misme te propageeren, wanneer men b.v. dg
houding van den Franschen minister-president
ten aanzien van de z.g. oorlogsmisdadiger» bk
aanmerking nam. De minirter-prerident had na-
drukkelijk zich vereenlgd mot het besluit van d*
commissie, dat het toevertrouwen van de verder*
gevallen aan ’t Reichsgericht tot geen resultaat
leidt en de Duitsche regeering daarom de be
schuldigden aan de geallieerde mogendheden
moest uitleveren. (P f u i-geroep rechts). Het ven»
wijt van partijdigheid tegen 't Refchsgericht en
het besluit der commissie moet zoo scherp mo-
gelijk van de hand worden gewezen. Op onbe
perkte wijze is geput uit het beschuldigingstna*
terinal der geallieerden. Uitdrukk-liik is er doo»
personen uit neutral» staten en door leden van
de Engelsche delegatie op gewezen, dat d»
processen het karakter droegen van algeheel*
onpartijdigheid. Hij hoopte, dat de Ópperst*
Raad het rapport der commissie niet zou be
schouwen als grondslag voor een verzoek offl
uitlevering. De Duitsche regeering verkeert ooï
thans nog In de psychische onmogelijkheid tot de
uitlevering over te gaan. Geen Duitsche rege*»
ring kan zich handhaven, die aan de uitlevering,
gedwongen, gevolg zou willen geven. (Leven
dige toejuichingen).
Wanneer de Fransche regeering deze en an
dere vraagstukken wil gebruiken om opnieuw
het stelsel vnn garanties en strafmaatregelen to«
te passen, dat op noodlottige wijze een redelijk*
regeling tusschen Duitschland en Frankrijk be
moeilijkt, zullen wij tegenover dit negatieve pro
gramma een positief pre^rammé plaatsen, dot -<
naar wij hopen zortl-sean ook voor de open
bare meening in Frankrijk een licht ta! doen op
gaan.
Het belangrijkste programme nunt Is het spoe
dig herstel van 't verwoeste gebied. Reeds in de
nota vnn 23 April 1021 verklaarde Duitschland
zich bereid aan den wederopbouw met all*
krachten en middelen mede te werken en reke
ning te houden met eiken wensch der betrokken
mogendheden.
In de overeenkomst van Wiesbaden is met het
Fransche verlangen om tot de wederopbouw»
leveranties over te eraan ondanks den «ngunstl-
«en toestand der Fransche financiën rekening
gehouden. Ook voor 1022 is een bevredigende
regeling van het vraagstuk der schadeloosstelling
niet denkbaar, wanneer niet het herstel van
Noord-Frnnkrijk op den voorgrond wordt ge
plaatst. Wanneer wi| met betrekking tot <fit en
andere vraagstukken bereid zijn Frankrijk ge
noegdoening te verschaffen, dan verwachten wij,
dat Duitschland’s vrees wordt weggenomen, die
het tot dusver koesterde voor zijn stantsvrijheid
en onschendbaarheid vnn zijn grenzen.
Wat de eisch betreft de Duitsche begroeting
in evenwicht te brengen, zijn de belangen der
geallieerden en van Duitschland volkomen iden
tiek. De regeering beijvert zich daarom haar uit
komsten te vermeerderen, hnar uitgaven In te
krimpen en het deficit van ’t budget te doen ver
dwijnen.
Daarna geeft de rijkskanselier een overzicht
over het heden tot stand gekomen belasting-
W"»1"
i Mar New>yorty 1
L
nut Rottiwd*^ I
Amsterdam puq
naar Batavia ver*
Rotterdam kwa«g
ri van Rotterdam
m Soerabaja naa^
I.
Rotterdam pasa^J
terug van proeft
OVERZICHT
Wij geven hier de vertaling van de rede van
den Duitscl.en Rijkskanselier in den Rijksdag:
zij-het"huwelijk w7s''gëslotenVnadatVhij
ck 1i 1 'Wel e€n vraagstuk van buiten- als van binnen-
landsche politiek. Aan deze cardintde kwestie
heeft de regeering de laatste weken haar voor-
naamsten arbeid gewijd en zij heeft er al haar
zorgen toe uitgestrekt.
Daarna zette de rijkskanselier uiteen de ont
wikkeling, die zich den laats ten tijd ten aanzien
van 't vraagstuk der schadeloosstelling voltrok.
Het door de commissie van herstel te Cannes
geëischte programma zal morgen in den vorm
van een kort memorandum met verklarende bij
lagen aan de commissie van herstel worden over
handigd.
De rijkskanselier zegde in dit verband dr.
Rathenau dank, die, met medeweten van de
regeering, m de hoedanigheid van particulier,
besprekingen te Londen en Parijs heeft gevoerd.
(Toejuichingen).
De kanselier legde er den nadruk op,
Cannes voor de eerste maal was gelukt
gedwongen wijze den toestand van T
irbarloht
nen g beuren, zouden wij niets meer hooren van
het stemiecht voor vrouwen.”
Mevrouw Ferrars Het deze bewering glkn-
lac' rnd on weerlegd voorbijgaan.
„Het is een jonge, Schotsche dokter onze
eigen dokte’-”, ging Speed verder. „Ofschoon
ik naar het Zuiden ben getrokken, om fortuin t»
maken, geloof ik, dat men de eigen nijverheid
moet onderstcimen”, antwoordde hij grappig.
„Ik teeken oo «He liefdadigheidsHfsten voor
Schotland en ik breng mijn grondbeginselen
over op mijn naasten. Ik heb in noorderlijk
Londen gewoond, toen Ik voor het »erat naar
Londen was gekomen en ik vischte daar een
Schotsche dokter op in Oakley Square, Wal
lace genaamd Die b nu natuurlijk dood; deze
is opvolger, ziin naam is Ferguson en hij b een
van de besten! Standvastig, werkzaam en wan
hopig knap! Ik heb dien jongen man gadege-
sleg?n. Hij b er een na»r mim eigen hart. Hi!
311
