Verloren Tehuis.
EUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
Zaterdag 11 Februari 1922.
14863
BUITENLAND.
3*mer bastaat alt 2 bladan
ERSTE BLAD.
>1
EUÏLLÉTON7
JAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN. BOSKOOP. «OUDKRAK. HAASTRECHT. MOORDRECHT, MOERCAPELLE, NIEUWER.
K a. d. IJ.. OUDERKERK a. <LIJ., OUDEWATER, REEUWUK, SCHOONHOVEN. STOLWIJK. WADD1NXVEEN. ZEVENHUIZEN, enz
Dit o» Parlement.
60. Jaargang
Dit blad verschijnt dagelijks behalve óp Zon- en Feestdagen
mensch kan dwalen, doch in zijn I
(Wordt vervelt^
da begeerte
door
DAVID LTALL.
Uit het Engelsch dooi1
P. WESSELINK-VAN ROSSUM.
harden, kan alleen een gek.
Geen algemeen* amnestie!
Berlijn, 10 Pebr. (W. B.). Naar de Bert.
Ztg. am Mittag mededeelt, wordt van bevoeg
de zijde het bericht, dat door het rijksministeri*
van Verkeer een algemeene amnestie zou zijn
nfgekondigd en alleen de twee stakingsleiders
Minne en Scharfschwerdt ter verantwoording
zullen worden geroepen, onjuist genoemd.
(iOlBSUIE COURANT.
TWEEDE KAMER.
rbeid BuitenlandscJie Zaken.
begrooting voor arbeid heeft de Vrij-
I zijn bezuintgingscampagne ijverig
;t. En al mocht het niet gelukken, de
turingswet voorjoopig n!et ingevoerd
i, de oppositie van den Vrijheidsbond
i den onnoodigen post voor een nieuw,
toorgebouw voor een van minister Aal-
liensten van de begrooting weten te
i, een aardig succes, at behoorde de
in deze tijden zelve zulke bezuini-
an te brengen.
de Arbeidsbegrooting hebben gestemd
unisten, die vonden dat Minister Aal-
weinig voor woningbouw doet, en de
iat, die precies het tegenovergestelde
ABONNEMENTSPRIJS» per kwartaal ƒ2.25. p*r week 17 cent, met Zondagsblad
mt kwartaal 2 90.. per week 22 cent, overal waar de^ezorglng par looper geschiedt,
franco per post per kwartaal ƒ8.15, met Zondagsblad ƒ3.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 81, GOUDA#
jÜ onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux xyn dagelijks geopend van uur.; Administratie TeL Int 82;
Redactie TeL 545.
Ie zonderlinge combinatie (communis-
attelander) stemde tegen de Leening-
dinister De Geer, eveneens op de meest
dige motieven. In belde gevallen viel
it de S.D.A.P., die vrij scherpe kritiek
t, zich bij de voorstemmers voegde,
tem voor de Arbeidsbegrooting begrij-
toon van den heer J. ter Laan, den
rder der S.D.A.P. over de Leening-
minder meegaandheid doen verwach-
jmmunisfsche redenaar, Dr. Van Ra-
>egon zijn bestrijdingsrede zelfs met
king, dat hij, na het betoog van den
chen spreker tegen het Regeerings-
niet noodig vond daaraan veel toe te
rat niet belette, dat de heer Ter Laan
verklaarde het „gebaar” van tegen-
Het te zullen volgen.
nclusié niet gewettigd, dat de sociaal-*
n almeer en meer op den beganen
tien? v
hans goedgekeurde wet wordt de Mi-
Financiën gemachtigd, hetzij ineens
edeelten, een som van ten hoogste 300
leenen met een looptijd van ten hoog-
en. Diimaal ontbreekt ook het nomi-
type in de leeningswet, zoodat de Re-
■ij blijft de rente naar de omstandig-
t te stellen.
en beetje tegen deze leening gesput-
ieder ernstig financier zal toegfeven,
i vlettende schuld yaft bijna een mil-
leening alleszins gemotiveerd is. Alle
g van gedwongen leeningen en hef-
s zijn thans pure demagogie. De hee-
zoo spreken, zouden, achter de regee-
gezeten, weldra van hun waan gene-
oven den leden, die bij de algemeene
igen over de begrooting van Buiten
aken het woord hebben gevoerd, geen
doen, indien wij uitspreken dat de
Minister Van Karnebeek het belang-
eweest.
de redevoeringen van verschillende I
kwamen punten voor, waarbij wij I
en waarheid is, is zij moeilijk te be
is zij nog moeilijker in praktijk te
te verwezenlijken."
van het Kruis is niet gemakkelijk,
makkelijk voor Hem, die dat kruis
sdragen heeft Het is slechts door
an heiligheid, zelfopoffering en toe-
de waarheid na te streven, dat de
tn laatste de waarheid zullen ken»
vrij maakt.”
hoord, dat de eenige korte weg, wel
lie der bekeering is, zooals de men-
een onmiddellijke verandering in
pvatting van iemands gedachten en
leeft mij echter nooit toegelachen,
staat zoo iets niet
»t wel. De geest bewandelt verschil-
met de menschen. Sommigen moe-
anier tegengehouden wordenmaar
nooit bezijden de waarheid gaan,
heeft telkens weer In je leven vat
id. Ge zijt ervan teruggehouden,
door jeAferstand, je hartstocht om
e schijnbaar onoplosbaar zijn, op te
de begeerte te weten, voor je tan
gaarne zopden stilstaan, zoo b.v. bij de voor
lichting van cns volk op het terrein der bui-
tenlandsche zaken, de passenkwestie, de Nedcr-
landsch-Belgische politiek, de centralen en den
Volkenbond en zoo meer, doch de belangstelling
concentreerde zich vanzelf op de rede van den
Minister, die mter dan wie ook in ons land in
staat is het geheel der internationale vraagstuk
ken uit den Nederlandschen gezichtshoek te
overzien.
Wij moeten ons tot het allerbelangrijkste
punt bepalen, de confereptie van Washington
en de positie van ons land. Z. Exc. gaf een
breede uiteenzetting van de oorzaken, die tot
de conferentie leidden, van onze positie aldaar
en van de resultaten ,der conferentie. Amerika
sprak het verlossende woord, dat den bewa-
peningswedstrijd deed staken. Van de bestaan
de vlootprogramma’s isx 1,861,643 ton aan slag
schepen geschrapt (68 z.g. kapitale eenheden),
met de bekende verhouding 5, 5, 3, 1, 7 voor
Amerika, Engeland, Japan, Frankrijk en Italië.
Verder is de duikboot verboden als wapen tegen
koopvaardijschepen en de overeenkomst betref
fende de vlootbases heeft den prikkel wegge-?
nomen om de vlootsteunpunten in de Stille Zuid
zee verder te versterken. De Minister voegde
hieraan toe, dat hij deze regeling, toejuicht uit
een oogpunt van vredesbevordering, al wilde Z.
Exc. niet ontkennen, dat de militaire positie van
Amerika (onzen buurman in de Philippijn)
hierdoor eenige wijziging t.o.v. onze koloniën
heeft ondergaan, waartegenover staat een groo-
tere zekerheid in dat deel van de Stille Zuid
zee.
In de laatste plaats heeft de Minister bij het
viermogendhedenverdrag stilgestaan en bij de
groote beteekenis daarvan. Eeh verdrag, waarbij
Nederland geen partij is, doch dat ons land toch
kan tpejuichen, wijl het alle gevaren, die in-
haerent zijn aan de Pacific-eilanden (en die
dreigend waren, voegde Mr. Van Kar
nebeek er aan toe) kan bezweren. Tegenover
Nederland hebben de vier betrokken mogend
heden een verklaring afgelegd, waardoor wij
blijven buiten de controversen, die tusschen de
vier zouden kunnen rijzen, doch waardoor onze
positie niet weinig versterkt is. Hebben de vier
plechtig toegezegd eikaars rechten met be
trekking tot hun insulaire bezittingen en domi
nions in het gebied van den Stillen Oceaan te
eerbiedigen, tegenover Nederland verklaren zij
alle, dat zij vast besloten zijn de rechten van
ons land piet betrekking tot insulair bezit in
genoemd gebied te eerbiedigen. Zoo is, gelijk
de Minister het noemde, een stuk weggenomen
van de spanning, hangende over de Stille Zuid
zee. Niet alle wolken zijn verdwenen van den
horizont in het Verre Oosten, maar wij zijn een
stap vooruitgegaan.
De Minister besloot met te wijzen op de sym
pathie, door Nederland in de Vereenigde Sta
ten ondervonden. Wij zijn, aldus ten slotte Mr.
Van Karnebeek, wat betreft de verhouding tot
de andere landen, ongeschonden van de confe
rentie teruggekomen en Nederland heeft daar
zijn plicht gedaan.
Wij gelooven, dat ons land zijn Minister van
Buitenlandsche Zaken chnkbnar mag zijn voor
het groote aandeel, dat Z. Exc. daarin gehad
heeft!
worden; wat bij geruchte verluidde, als zou'
Frankrijk aan de hand wille doen de conferentie
een maand of drie uit te stellen, schijnt inder
daad met de feiten in overeenstemming te zijn:
een telegram houdt toch in, dat in een nota,
die de Fransche regeering heeft doen toekomen
aan de buitenlandsche regeeringen, het haar
noodzakelijk dunkt voor te stellen de bijeen
komst te Genua minstens drie maanden te
verdagen. De motieven, die haar hiertoe noop
ten, komen in hoofdzaak inderdaad met het
bovenuiteengezette overeen.
slotte aanneemt. Heb ik gpen
„Ja zeker”, antwoordde Her
zijn meest geheime gedachten
hem gelezen waren.
„Dat verlangen bestaat overal. Het is nooit
geheel bevredigd, omdat, als dat het geval zou
zijn, dat element van persoonlijke tucht den
menschen ontnomen zou worden en dat maakt
hen juist sterk. Dingen, die gemakkelijk verkre
gen worden, die ons geen bloed en geen tra
nen kosten, in de stoffelijke wereld, hebben
weinig waarde, om door ons bezeten te worden.
Zoo is het ook in het rijk der geesteliike din
gen. Zooals ik reeds vroegêr gezegd heb, komt
een mensch slechts tot de waarheid langs den
weg van hard en ernstig streven en het duurt
soms een geheel leven voordat hij ten volle
van het licht der waarheid doordrongen wordt.”
Hij had de juiste snaar aangeroerd, die- alles
wat goed was in Duncan Heriot te voorschijn
riep en wekte in hem weer eens de vonk op,
die door een aantal Schotsch-Presbyteriaansche
voorvaderen op hem was overgebracht, van wie
sommigen hun geloof met hun bloed bezegeld
hadden.
„Ik zie het. Ik zie het nu duidelijk, dominee I”
zeide hij, met de nederigheid van een kind. „Ik
zal naar huis gaan en trachten
Maar toen hij zijn huis bereikt had, ontmoet
te hij den eersten tegenslag. De 'dichten brand
den laag in zijn huis, zijn vrouw was naar bed
gegaan en haar deur was gesloten.
HOOFDSTUK VB.
De Heriot’s hadden onder in het huis hun ont
bijtkamer en die gaf uitzicht op een smalle
streep tuin waarin een vierkantje platgeloopen
gras was en een eenzaam boom stond.
In deze kamer, die onnoodig leelijk was door
de inrichting, wöonden, bewogen zich en leefden
Jeanie de kinderea hóofdzakelijk. Ze was
ADVERTENTIEPRIJS» Uit Gouda en omstreken (bahoorenda tot den bezorgkrtng1
15 regels 1.30, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezargkring:
1—5 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20
bijslag op den prijs. Liefdadighelds-advertentiön de helft van den prya.
INGEZONDEN MEDEDKEUNGENt 1—4 regels ƒ2.08, elke regel meer /MO. Op
de voorpagina 50 honger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeel in gen Bij eontrart tot zeer gereduceer
de n prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tuaschenkomst van solledr boekhan
delaren, Advertentiebureaus en onze Agenten en moeten daags vóór de plaatsing
het Bureau zijn Ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn.
ren, dan zouden zijn oogen zich verbazend wijd
gennend hebben.
Hij wist, dat zij ze helder en netjes verzorgde;
dat zij veel meer op hun kleeren en uitzien lette
dan op haar eigenmaar hij had geen .denk
beeld ervan, hoe zij zich geheel aan hen gaf en
zich opende voor hen geestelijk, zedelijk,
zelfs lichamelijk gedurende hun uurtjes van
innig samenzijn.
Niemand, die in Glen Kinder geboren is, of
hij heeft een hoeveelheid verbeeldingskracht en
Jeanie zat tot over de ooren in volksoverleve
ringen en sprookjes, en bleef gelooven in de
geesten, die slechts ’s avonds te voorschijn ko
men, als de maan helder schijnt, en die men kan
zien zweven boven de steenen, die opreizen uit
het Kinder-moeras.
Al die sprookjes hadden Kenneth en Margie
zij wenschten te aanschouwen.
Kenneth had vanwege de Paschen schoolva-
cantie en zij was van plan de kinderen te laten
slapen, tot zij goed opgeschoten zou zijn met
haar wasch. Ofschoon tij de deur van de keu
kentrap dicht getrokken had, kwam de warme
geur van het zeepsop naar boven en drong in
Heriot’s neus, toen hij ontwaakte. Het maakte
hem een oogenblik boos, zooals dit gewoonlijk
het geval was. Meer don tens had hij er over
gebromd en meer door den klink van zifn stem
dan door zijn woorden, laten hooren, dat zulk
werk minstens uitgesteld moest worden, tot een
man buitenshuis was.
Toen hij op zijn horloge keek enzag, dat hei
bijna acht uur was en hij zich herinnerde, dal
het gewone ontbijtuurtje half negen was, maak
te hij aanstalten, op te staan.
Het koude morgenlicht is niet gunstig voor
besluiten, maar Heriot ging met bedaarder
schreden dan gewoonlijk door de kamer en
daar hij het gebabbel der kinderen niet hoorde,
veronderstelde hij, dat ze nog sliepen.
Toen hij naar de badkamer overliep, zag Wj
da deur van zijn vrouw» kamer op een kier
staan en gluurde naar binnen, om de kinder»
te zien.
TELEGRAMKER.
DE CONFERENTIE VAN WASHINGTON.
Washington, lOFebr. (R.). Heden mid
dag heeft Harding zelf in den Senaat zeven ver
dragen ingediend, die besproken zijn op de ont
wapeningsconferentie. Hij verzocht de ratificatie
daarvan als waarborgen voor den vrede. Hij ver
klaarde, dat zij noch de Ver. St., noch eenigen
anderen staat bonden zooals het verdrag van
Versailles. Zij waren opgesteld ais antwoord op
het gebleken verlangen der wereld naar betere
betrekkingen, maar hadden alleen de bevordering
van den vrede ten doel en bevatten geen andere
bepalingen. Als hij niet geloofde, dat zij groo-
ter, zekerheid vqor bestrijding van conflicten
brachten, zou hij niet hebben ingediend.
Het Duitsche ministerie der schatkist.
B e r 1 i j n, 10 F e b r. (W. B.) In de centrale
commissie van den Rijksdag werd het voorstel
der Duitsch-nationalen en der D. V. P. om hst
ministerie der schatkist uiterlijk 1 Oct. 1922 of
1 April 1923 op te heffen, verworpen. Aan
genomen werd een voorstel van het centrum,
waarbij een memorandum der regeering wordt
geëischt over de kwestie der opheffing van
genoemd ministerie.
De Duitsche steenkooBeveranttee.
Berlijn, 10 Febr. (N. T. A. Draadloos).
De vergadering van mijneigenaren en arbeiders
heeft besloten een gemeenschappelijke com
missie te benoemen om te onderzoeken, welke
uitwerking de levering van Duitsche steenkolèn
aan de Entente heeft op den kolenhandel
DE GEËINDIGDE DUITSCHE STAKING
B e r 1 ij n, 1 OF e b r. (W. B.). Naar het rijks-
ministerie van Verkeer mededeelt, kan de spoor
wegstaking als geëindigd worden beschouwd.
Zoowel de beambten als de arbeiders zijn, op
enkele heel-geringe uitzonderingen na, in volle
sterkte op het werk verschenen. De omvang van
bet verleer komt dien van voor de staking nabij.
Met man en macht wordt gewerkt aan het her
stel der locomotieven, die door de vorst schade
!«rlen hebben.
keu 1 en, 10 Febr. (W. B.). De verbetering
in het personenverkeer neemt toe. Tevens zijn
in het goederenverkeer belangrijke verbeterin
gen ingetreden.
De spoorwegstaking in den Rijksdag.
B e r 1 ij n, 10 Febr. (W. B.). De rijksdag
opende heden de besprekingen over de regee-
ringvcrklaring van gisteren. In de eerste plaats
gaf de rijksminister voor het verkeerswezen
Gröner te kennen
Staatsbeambten, die hun ambtseed schenden,
handelen, te beraadslagen. Maar zooals wij zei- doordat zij hun arbeid staken, zonder daartoe
den: Frankrijk voelt niet in ’t minst voor deze het recht te hebben, maken zich schuldig aan
procedure, waardoor het vreest overrompeld te een ernstig vergrijp tegen hun dienst. Aan de
gelijk dicht bij de koeken en had een naar buiten open-
leriot, verbaasd, dat I slaan raam een gerieif te meer, want daar-
zoo goed door door was het niet noodig, de deur naar de gang
open te houden. Maar van het grootste belang
was, dat zij een volmaakt veilige plaats voor de
kinderen was, waar zij konden achtergelaten
worden, terwijl hun moeder bezig was aan haar
huishoudelijke plichten, zonder dat zij zich on
gerust behoefde te maken over de kinderen.
Ofschoon men zijn verbeelding wel zeer liet
werken als, men dat lapje grond tuin noemde,
was het toch een open ruimte, dierbaar aan de
harten van twee 'eenzame, kleine zielen, die
weinig van de genoegens smaakten, weggelegd;
voor de meeste kinderen van
hun stand. Somtijds, als zij minder dan
lijk vermoeid was, nam hun moeder
mee naar Regent’s
lijken Zondag waren ze in hun beste pakjes met
hun vader gt?wee-si,
voor dat doel een vrijkaartje had gekregen van
een lid ervan.
Hij was dien dag een werkelijke, echte vader
voor hen geweest en zij hadden hun gewonen
angst voor hem vergeten en zelfs in zijn zakken
naar verdwaalde stuivers gezocht om broodjes
voor de Keren te koopen. Maar die gebeurtenis
had zich nbeit herhaald.
Zij waren aardige, verstandige kinderen en de
eenige vreugde van hun moeders hart. Zij had
hen de letters geleerd en had Kenneth schrijf-
lessen gegeven en eenvoudige sommen geleerd
voor hij naar de bewaarschool in Momington
Crescent was gegaan, die hem moest voorbe
reiden tot ernstiger studie en dat was werkelijk
een gebeurtenis in de algeheele eenzaamheid
van het leven zijner zuster Margie.
Jeanie Heriot was een wonderbaarlijke moe
der, en indien Heriot haar omgang met de kin
deren ongezien had kunnen cadeslaan en hoo-
hun leeftijd en
gewoon-
nam hun moeder hen wel
Paik en op een onvergete- ------»-
I.. «.d djep in hun hart bewaard en zij wisten niet, dat
den derentuin geweest, daar hijd>e °°k in het hart van hun vader verborgen
I lanen en dat hij somtijds als hij met open
oogen of slapend droomde, terugkeerde naar
die schoone verhalen uit zijn jeugd.
Op den Dinsdag na Paschen stond Jeanie
vroeg op. liet d« kinderen slapen en sloop zacht
jes naar beneden om vuur te maken voor hear
wekelijkschen waschdag. Nu en dan had Heriot
zich zwakjes verzet, tegen af die huiselijke af-
sloverij van haar, me ar zij had dan geantwoord,
dat zij h”t liever zelf deed, zoolang zij er de
kracht voor had. Zij hed getracht het werk met
een soort dagmeid te doen, de eenige hulp, die
hun middelen hen veroorloofden, maar zij kon
haar niet gebruiken en had ook geen ruimte in
huis voor haar.
Het wasschen, begunstigd door mooi weer,
was voor haar geen zwaar werk en als het tuin
tje vol hing met de wapperende kleeren. spoel
den Kenneth en Margie, dat het de zeilen van
een groote vloot waren, klaar en strak geepan-
nen om naar Glen Kinder te zeilen. Zij gingen
altijd naar Glen Kinder, welke haven ze ook
uitzeilden. Want ofschoon ze daar nog nooit
geweest waren, wachtten ze op den dageraad,
die hen daarheen brengen zou. Het was de eenige
zelfopoffering der technische noodhulp zijn wg
veel verschuldigd. Eveneens aan de beambten
en nibeiders, die, in een juist besef van wat zij
moesten doen als leden van hun vakvereeniging
en in hun trouw aan den staat, geweigerd heb
ben nan de staking mee te doen. Deze samen
werking heeft het vaderland bewaard voor een
ernstige ramp. Gröner zou het met zijn opvat*
ting omtrent de verhouding van de beambter
tot den staat en mei verantwoordelijkheid
als minister niet ovejl^kunnen brengen om
ernstige dienstvorgrijpen van beambten niet W
vervolgen. De disciplinaire straffen zouden wor*
den ullgevoa d volgens wet en recht, pe sta
kers ontvangen geen loon vopr de dagen, waar
op zy niet hebben gewerkt. De minister besprak
daarna een ireks vin daden van sabotage.
De voorJtler van den rijksdag Löbe deelde
mee, dat de onafhankelijke sociaal-democratcn
een votum van vantrouwen hadden ingediend
en dat van de zijde der communisten een voor
stel was ingediend om de in beslag genomen
stakingsgelden en de gelden uit de kassen van
de vakvereenigingen dadelijk terug te geven,
de gednne arrestatie» op te heffen en ook het
Be-lijnsche gemeentebestuur te nopen de near
aanleiding der staking te Berlijn genomen
maatrefreler. weer in te trekken.
Do afgevaardigde Wels (meerderhiedssocia-
list) verklaarde, dat de constitutie van Wei
mar den beambten wel het recht van vereenl-
ging toestond, mnar in geen geval het recht
om te staken. Alleen arbeid en discipline kon
den Duitschland redden.
De afgevaardigde Höfle (Centrum) gaf als
zijn meemng Se kennen, dat de spoorwegstaking
een misdaad was tegee den staat. Het Centrum
stond op hetzelfde st»ndnuni als de rijksknnse-
lier. Zijn partij was tegen het voorstel om den
staken voile r.mneatte te vetleenen.
Tumult in den rijksdag.
Berlijn, TO Febr. (W. B.). In de heden ge
houden zitting van den rijksdag voerde ook de
onafhankelijke afgevaardigde Dittmann het
woord. Hij deed een scherpen aanval op den
rijksminister van verkeer Gröner en eischte
diens spoedig heengqan. Hij herinnerde ook ann
de woorden van Gröner„Het is een hondsvot,
die staakt” en zeide: „De maatregelen tegen
de staking waren een hondsvottorij, generaal!*
Bij deze woorden ontstond in het Huis groot tu
mult en enkele afgevaardigden eischtent dat
Dittmann tot de orde zou worden geroepen.
Door de communisten en onafhanke lijken werd
voórtdurend heftig geïnterrumpeerd.
Het rumoer nam nog meer toe, toen de vice-
president Dietrich, de afgevaardigden der linker
zijde tevergeefs verzocht weer naar hun plaats to
gaan. Plotseling riep Dietrich: „De zitting Ja
gesloten en wordt morgenmiddag om één uur
woortgezet." De onalhankel ijken en communis
ten ontvingen deze aankondiging met luid ge
lach en handgeklap. De afgevaardigden verwij
derden zich slechts langzaam, lachend en vooc
een deel luid redetwistend uit de zaal.
OVERZICHT.
Het heeft er allen schijn van, dat door het op
treden van Frankrijk de conferentie van Genua,
welker bijeenkomst op 8 Maart was bepaald,
aanmerkelijken tijd zal worden urtgeateld. Zoo-
wel uit Fransche persuitlalingen als en met
name u't de beschouwingen, die Frankrijk’s
premier Poincaré in de commissie van bulten-
laftdsche zak-n heeft ten beste gegeven, blijkt.
I dat er van Fransche tijde weinig geneigdheid
bestaat om reeds over Vier weken aan de groene
tafel te gaan zrtf«M|And welke m-de de ver-
tegenwoordigers vUFRusInnd en Duitschland
zich zullen scharen: la4th**bbers dus zoowel van
een republiek, wier politiek systeem door Frank
rijk allerverderMijkst wordt gevonden, als van
een republiek, die nog maar kort geleden een
van Fronkrijk’s felste vi.fan*’«m was eru die het
nog steeds niet vertrouwt. Frankrijk gaat niet
al te gaarne naar Genua; het wordt door een
namelooze vrees bezeten daar menige veer te
moeten laten en bovenal overheerscht de be
duchtheid, dat te G«nua, waar beraden za'
worden over internationale economische en
financieele vraagstukken, zal worden getornd
aan het vredesverdrag van Versailles, Trouwens:
ook in een motie, aangenomen door d* com
missie ven burtenlandsrhf zaken uit de Fransche
Kamer, Wordt nadrukkelijk de noodraak betoogd,
„dat geenerlm toevoeging zal geschieden aan de
bewoordingen of den zaH ijken inhoud van het
tractaat van Versailles, dat opgelegd is na de
overwinning, die den oorlog heeft bekroont,
waarin millicenen mannen zijn gesneuveld voor
het recht.” Heimelijk; zit de vrees bij de Fran-|
schen voor, dat te Genua, waar men een weg
wenscht te vinden* om uit den egonemischen
chaos te geraken, vooral door En^elsche aan-
moediging het er op aan zal worden gestuurd
het verdrag van Versailles te herzien, hetzelfde
tractaat, dat, mogen de Franschen het heilig
beschouwen, door vele Britten met nuchter in-
’icht, door tal van neutralen en natuurlijk door
de overwonnenen wordt beschouwd als het
rrroot«te beletsel voor het economisch herstel.
Uit alles blijkt dan ook, dat Frankrijk niet zon
der meer naar Genua wenscht te gaan, maar
trit vrees voor decepties vooraf met zijn
bondgenooten tot overeenstemming wenscht te
"eraken over de te volden gedragslijn; natuur
lijk is Frankrijk vooral huiverig om, zonder dat
een gemeenschapj>elijke politiek is vastgesteld,
naar Genua te gaan, daar h-t vre»st en ver
moedt, dat zijn belangen met betrekking tot de
Duitsche schadeloosstel!'»*», welk vraagstuk zoo
innig verweven is met heel de kwestie van de
wereldeconomie, in ’t gedrang zal raken hij de
beraadslagingen te Genua. M-ar door gevolg te
geven aan de wen-chen der Franschen, zou de
te houden conferentie veel van haar beteekenis
verliezen: de deelnemers zouden dan te zeer ge
bonden zijn, een onbelemmerde uitwisseling van
gedachten zou reeds bij voorbaat de pas zijn
afgesned^n, terwijl juisj het belang der Genuee-
sche conferentie moet zifn gelegen in een zoo
ruim mogelijke uiteenzetting van wenschen, ver- 1
langens, aspiraties, enz. van alle deelnemers.
Niet kan naar Genua worden regaan om beslis-11
siivgen te dicteeren. maar slechts om te onder-1
