16-57
TIE
ïouda
V
.u;
HOUDT HET A
\r-Htuw
IWEG 23
N!
gen
NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD VOOR (ÏOUDA en omstreken
bergambacht, berkenwoudb, bodegraven, boskoop, goudbrak, haastrecht. moordrecht, moercapelle. nieuwer.
iD/li
Maandag 26 Juni 1922.
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
BUITENLAND.
Fel. 210.
flING
ouden
FEUILLETON.
DE GENEZER
l -
A.
61* Jaargang
99SRS92599ES
Ilteïten.
K.
559.
JONKER
deelingen
I- 2448 1M
KERK a. d. IJ., OUDERKERK a. d. IJ., OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz,
2189 M|
Ifi
ku>
del art
Ingezonden Mededeellngen.
'I
O
achttien jaar had des
2456 2 8
I.S.
2428 W
I
„Neen, niet ais
2480 89
CIJt
h4X
>±a
door
ROBERT HERRICK
1442 100 'j
MLS/. FABR1*
/KANTEN Wt
fSUNUGHTZEEP,
GOlIISUIE COURANT.
Volgen
stervend
echter spoe
drie jongelui van 2’
2409 24
plannenJa, dat
«roken. Vera had
ook eerzucht gehad, maar tot nog toe was zij
daarin teleurgesteld geworden. De jonge diplo
maat had de verwachte promotie naar Londen
niet gemaakt; ook die naar Berlijn en Rome
waren hem ontgaan. Waarschijnlijk zou hij te-
vreden-moeten zijn met Portugal of met „een
van die Zuid-Amerikaansche Staten, die nog
erger zijn dan je wildernis." Vera vervolgde
pessimistisch: „De politiek in ons land is nog
maar heel primitief. Een verstandig, ontwikkeld
man ah Gerard heeft hier tegenover een atom
millionndirtje geen kans. In den laatsten tijd
dachten wij, dat er een verandering ten goede
zou komen, maar het schijnt van niet. Ik zou
maar willen, dat Gerard zijn betrekking neer
legde, maar hij is niet geschikt voor den han
del, en dat is toch eigenlijk het eenige voor een
man in Amerika I"
Vera was dus niet tevreden, haar eerzucht
werd niet bevredigd. 4
Helen dacht aan haar eigen leege, kleine
steenen woning, aan het hospitaalkamp bene
den, waar iedereen altijd bezig was en zij glim
lachte over de ongelijk» lotsverdeeling.
Dien avond sprak zij met haar man over den
brief van haar moeder. Toen zij hem als terloops
vertelde van de uitnoodiging om naar huis te
komen voor de geboorte van het kind, nam
Holden de pijp uit zijn mond en keek zijn vrouw
strak aan met zijn vermoeide oogen. Zij be
woog onrustig onder zijn onderzoekende blik
ken.
„Dat beteekent dus, dat je j» kind in je moe-
Het onderzoek
De politie heeft reeds verschillende getuigen
gehooid. In het geheel moeten vier personen
als daders in aanmerking komen. Onder hen
moet ook een vrouw zijn, welke in den auto zat.
e ontwik.
:ren ON*
energie'
on maakte zich klaar
voor zijn avondronde.
„Je schijnt me niet meer noodig te hebben F 1
riep ze ongeduldig. „Jij hebt genoeg aan je i
zieken."
Hij keek haar verwonderd aan, duwde de deur
open en verdween zonder een woord te spre- i
ken.
Zij keek het flikkerende schijnsel van de lan-
taren na, dat zich lange het steile pad voortbe-
woog. Waarom had hij haar niet even gelief-
koosdhaar niet met zijn hand aangeraakt, cm
haar te verzekeren, dat zij nog de eerste plaats
in zijn hart innam, nog degene was, die hij het
meeste noodig had „’t Is omdat ik leelqk ge
werden ben," zuchtte zij en zij keek naar haar
vormelooze gestalte, „zoo ziin da mannen al-|
tWF
De opgaande zon scheen s morgens doof
haar raam, en zij werd wakker toen de eerste
gouden stralen op haar vielen. Zij wendde zich'
om en zag, dat zij alleen was, en met een plot*
seHngen schrik sprong zij op en keek in de
woonkamer. Op de bank Voor het uitgedooide
vuur, lag haar man te elnpen. Hij was laat thuis
gekomen en zooals dikwijls het geval was, was
hij bij het vuur gaan liggen om haar niet ia
haar slaap te storen. Zij bekkek hem aandacb*
tig, sooals hij daar onbewust, nauwelijks adem*
halend, lag, zijn mond vast gesloten onder zijn
«nor, en zijn gezicht mager en uitgeteerd vaw
zijn insjwnnend werken gedurende de laatste
wéken. Br ging iets geheimzinnigs van deze»
man ait, die zoo dicht bij haar, zoo na aan haar
verbonden, haat toch zoo vreemd gebleven was.
Terwijl zij hem in zijn diepen slaap gadesloeg,
werd zij bijna bang voor hem, alsof hij een on
bekende macht was, die haar zou kunnen slaan
en leed doen, niet alleen haar, maar ook het
kind, dat zij bij zich droeg, de kinderen I Hij
was nog de onbeschaafde man uit de wilJernif
en zij verbaasde zich over den moed, die haai
bezield had om hem lief te hebben en haar fa
milie te verlaten om hem te volgen Zi
wierp een mantel om en sloop naar da deur, di«
zij onhoorbaar opende, ’t Waa «lies «dl buitel
in het gouden morgenlicht Zoo bleef zij aarze*
lend op den drempel staan, besluiteloos, bijna
geneigd om van den slapende weg te vluchten
door de donkere bosschen. Plotseling voelde «ij-
een atm om haar heen, die haar terug trok en
verschrikt keek zij op in het residu van haar
man.
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal ƒ2.90, per week 22 cent, overal waar da bezorging per looper geschiedt»
Franco per post per kwartaal ƒ8.15, met Zondagsblad 3.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan óns Bureau: MARKT 31, GOUDA;
by onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zjjn dagelijks geopend van 9—8 uux.; Adminir'.ratie Tel Int. ü2j
Redactie TeL 545.
weer op. En wanneer onze vermoedens juist
zijn, dat Ratlvenau door de rechtsche extremis
ten is vermoord heeft de reactie Duitsch-
land’s naam opnieuw op schandelijke wijze te
grabbel gegooid en het Duitsche rijk een ver-
schrikkelijken ondienst bewezen, wijl men de
gedragingen der Duitschers in het buitenland
thans met waarlijk gemotiveerd Wantrouwen zal
gadeslaan. Dit houdt de liquidatie van den oor
logstoestand weer geruimen tijd tegen en zoo
doende wordt in nog meerdere mate dan door
Fransche chsuvinisten door de Duitsche monar
chisten de haat jn de wtfekl bestendigd. In Ra-
thenau is de man heengegaan, die d© personi
ficatie was van het serieus© streven van het bes
te deel der Duitschers naar een Fransch-Duit-
sche ontspanning. De Helfferichs zijn voor
een goed deel verantwoordelijk voor zijn dood
en den ondergang, economisch en moreel, van'
Duitschland.
88 -
’t Viel haar gemakkelijk hierin toe te geven,
urenlang zat zij voor het vuur te luieren. Maar
soms, op kalme dagen, wanneer de storm be-
caard was, de jon warm scheen op de sneeuw
en de wind was gaan liggen, ging zij in den tuin
zittenzij tuurde op het bevroren meer, waar
over de beladen sleden hun weg baanden, dan
ging ze weer naar de hut en haar warme vuur
om er te dfoomen van het verleden.
Het nieuwe leven, dat onopgemerkt in haar
ontwaakt was, scheen langzamerhand een kloof
tusschen haar en haar man te doen ontstaan
tusschen haar nieuwe en haar oude bestaan. De
heerlijke dagen na den storm toen zij beiden al-
‘leen op den top boven de besneeuwde wereld
fondom hen ledfden in heerlijke vrijheid en een
zaamheid, waren ver, ver achter haar, zij waren
•Is achter den gezichtseinder weggezonken, als
in een droomleven. Het kind, dat geboren zou
porden, bracht haar, vreemd genoeg, weer na-
Ber tot haar vroegere bestaan, tot haar leven
«óór dat zij den „Wilde” had ontmoet, tot het
Jonge meisje uit de stad. Terwijl het kind in haar
i groeide, werden oude verlangens en instinkten
peer bij haar wakker, oude gewoonten en oude
Opvattingen; en het vreemde tusschenspel, de
I- periode van liefde en hartstocht zonk weg in
1 Mar herinneringen voor altijd I
zoo, door de onzichtbare banden van
Meden opgewekt, schreef ztf aan haar jnoe-
flinke jongen zijn, hoor ik. Ik denk wel, dat hij
een uitstekende man voor de kleine Nora zal
zijn, als lüj tenminste aan haar eerzucht kan
voldoen.”
Dus Nora had eerzuchtige
was het, wat haar had ontbi
'^^<X>eOI3TECRM»l
DE
U'VER'SQ
«3»
Rathenaus laatste uren.
Minister Rathenau is Vrijdagavond nog tot
één uur 's morgens als gast op een receptie ge
weest bij den Amerikaanschen gezant. Onder
de uitgenoodigden bevonden zich ook Hugo
Stinnes, dien Rathenau in zijn auto naar zijn
(Stinnes) huis in Berlijn bracht. Daarin namen de
beide mannen tegen 2 uur 's morgens van el
kaar afscheid en waarschijnlijk begaf Rathenau
zich niet vóór 3 uur ter ruste.
Volgens het 8 Uhr Abendblatt heeft de chauf
feur van Rathenau bij het verhoor door de po
litie gezegd, da\ de aanslag zoo snel plaats
greep, dat hij nauwelijks tijd had te denken,
wat er eigenlijk gebeurde.
De autp met de moordenaars reed links, dicht
langs Rathenau’s wagen voorbij. De chauffeur
week iets uit, en op hetzelfde oogenblik knal
den reeds de schoten uit den anderen auto. Hij
had moeite het stuur in handen te houden daar
hij door den schok van de ontploffing der Hand-
granaat bijna van zijn plaats werd geslingerd.
De uitzonderingstoestand ge
proclameerd.
Thans blijkt, dat Rathenau In de laatste da
gen heihaaldelijk dreigbrieven had ontvangen,
doch dat hij alle bijzondere beschermingsvoor-
zorgen had geweigerd.
liet kabinet besloot den uitzonderingstoe
stand te proclameeren, bijzondere gerechtsho
ven in te stellen, alle publieke samenkomsten
te verbieden en onmiddellijk ren speciale uit
zonderingswet in bewerking te nemen on dien
ten spoedigste in te dienen.
De politiepresident heeft een algemeen ver»
>od uitgevaardigd'zoowel tot viering van het
Zomerfeest als van de regimentsdagen die msn
eerstdaags hoopte te vieren.
Het Vakverecnigingscongre» In Leipzig be
sloot Dinsdagmiddag ah protest tegen den
moord op Rathenau, overal het werk neer te
leggen en betoogingen te houden.
Tumult in den Rijksdag.
Wolff seint ons uit Berlijn:
Toen gisteren in de belastingoommfaaie van
den Rijksdag de moord bekend werd, sprongen
de socialisten van hun banken op en riepen
Helfferich toe: Gij zijt de moordenaar. Dit is de
uitwerking van de rede, welke gij gisteren hebt
gehouden.
Toen Helfferich poogde de vergadering te ver
laten, zag hij zich omringd door afgevaardig
den der linkerzijde, die hun vuisten tegen hem
balden, en moordenaar I riepen. Ten slotte ge
lukte het Helfferich om de zaal te verlaten.
De rumoerigste tooneelen speelden zich ech
ter af in de voltallige Rijksdagsvergadering.
Wolff seint daarovert
OflBer den indruk van den aanslag is de ope
ning der voltallige vergadering verdaagd.
Te half een kwam het in de vergaderzaal tot
een liandgemeen, waarbij het Rijkadaglid
Schoch (Duitsche Volkspartij) ‘aangevallen en
uit de zaal gejaagd ia
Het gevecht schijnt een voortzetting te zijn
geweest van een opgewonden discussie, welke
te voren in de couloirs van den Rijksdag had
plaats gehad.
vredesverdrag voortvloeiende, verplichtingen te'
vervullen, is bet bezwaar der Duitsch-natio-
nalen steeds geweest, dat de Duitsche regeering
met te veel ijver streefde naar een poitiek van
vervulling en zoo deed ook gisteren Helfferich
v\ er een hypemerveuzen attaque op het regeer-
fteleid ten aanzien van het door Duitschland
met de commissie van herstel gesloten verdrag
en de verdere buitenlandsche politiekvooral
moest de regeering menige veer laten in ver
band met de overeenkomst van Wiesbaden, die
vooral het werk is geweest van den minister
van buitenlandsche zaken Rathenau en de over-
eenkomst-Bemelmansin de rijksdagzitting van
Vrijdag, die zich kenmerkte door een buitenge
woon tumult en een woordenduel zonder weér-
ga (Wolff seinde van deze zitting, waarschijnlijk
om Duitschland niet te compromitteeren doon
het wereldkundig maken van het gesprokene op
deze vergadering, geen syllabe!), heerschte dan
ook een atmosfeer van felle verbittering.
Heeft deze verbittering, die Vrijdag zoo harts
tochtelijk in de rijksdagdiscussies tot uiting
kwam, heden geleid tot den betreurenswaardi-
gen moord op Rathenau, die een der beste po
litici van het tegenwoordige Duitschland ver
tegenwoordigde? Wij zeiden het boven almet
zekerheid kan nier worden vastgesteld, of in
derdaad de Duitsch-nationalen in deze droeve
zaak opnieuw de hand hebben gehad; maar het
vermoeden, vreezen wij, zal weHicht maar al te
spoedig moeten worden bevestigd. Deze moord
op den eminenten staatsman, die de represen
tant was van een beschaafde democratische
richting, en dié ook in het buitenland mèt
Wirth werd geacht en gerespecteerd, omdat hij
er van harte naar streefde om het met Frank
rijk eens te worden de overeenkomst van
Wiesbaden diende vooral het herstel van Frank-
rijk’s verwoest gebied wekt onmiddellijk her
inneringen aan den joogsten aanslag op Schei-
demann, den socialistischen burgemeester van
Cassel, maar vooral aan den verleden jaar ge-
pleegden sluipmoord op Erzberger, een der laf
ste daden van uiterst links, Waaraan wij dezer
dagen nog zijn herinnerd door het trouwens
vrijsprekend vonnis tegen Killinger, een der
ven medeplichtigheid aan den moord op Erz
berger beschuldigden. Bovendien aan het woe
len, wroeten en werken der Duitsche reactionai
ren werden wij onlangs tevens herinnerd, toen
wij den dood meldden van Kapp, den Urheber
van den naar hem genoemden Putsch, die en
kele jaren geleden plaats had. En zijn nog niet
dagelijks de Duitsche militairen van hoogen
rang, die her en der in dorp^en stad, op provo-
ceerende wijze hun joyeuse entrée doen, de
levende bewijzen ervan, dat de oude Duitsche
geest nog lang niet dood is, ondanks ontbering
en armoe en vernedering, die gewoonlijk ple
gen te louteren en de geestelijke wedergeboor
te te bewerkstelligen? En moeten wij verder
nog ten betooge herinneren aan het systema
tisch rouwbeklag van de Beiersche autoriteiten,
toen verleden jaar Ludwig III het tijde lijke met
het eeuwige verwisselde? En dit terwijl
Duitschland een republiek was geworden Zel
den heeft een bijzetting, die met oneindig veel
Ceremonieel plaats had, meer het karakter ge
dingen van een brutale, drieste en openlijke
monarchistische manifestatie.
Wij behoeven’geen meerdere voorbeelden aan
te halenhet DuitSch-nationalistische gevaar is,
sinds de Duitsche republiek we?d gevëstigd, nog
geen enkele maal werkelijk bezworen geweest
telkens en telkens steeks het zijn punthelm
Rathenau vermoord,
Nog is de beroering niet geluwd over den
moord, enkele dagen geleden gepleegd door
zeer klaarblijkelijk lersche radicale nationa
listen op veldmaarschalk Henry Wilson, of
plotseling worden wij opgeschrikt door het
onstellende nieuws, dat Rathenau; de Duitsche
«unister van buitenlandsche zaken, is ver»
Wanneer wij den toestand op het oogen
blik in Duitschland nagaan, heeft het stel
lig allen zin te gewagen van de groote moge
lijkheid, dat men, evenals bij den moord op
Henry Wilson, ook hier heeft te doen met een
politieken moordde Duitsch-nationalen toch,
de buitensporig-felle propagandisten der mo
narchistische idee, hebben sinds de Duitsche ne
derlaag een feit werd en hun Kriegsherr balling
ten onzent werd, nooit stil gezeten. Deze^ ver
tegenwoordigers der reactie zijn dank zij hun
noodlottige hardleerschheid, door den oorlog
niets wijzer geworden en steeds, in stilte of wel
openlijk, hebben zij èn geprotesteerd tegen het
feit, dat Duitschland een republiek werd èn
tegen het feit, dat Duitschland genoegen nam
met den vrede van Versailles. Juist den laatsten
tijd roerden zij zich weer geduchj en al zullen
de links-radicale Duitsche bladen als de Freiheit
pour le besoin de la cause wel eens hebben
overdreven niettemin blijft het ontegenspreke
lijk waar, dat de monarchisten doorloopend
blijk geven van een verontrustende activiteit;
zij compromitteeren zoodoende bij voortduring
de Duitsche regeering en het Duitsche rijk, aan
welks democsatische renaissance men in ”t bui
tenland niet steeds grif geloof wenscht te hech
ten, al werd Duitschland dan ook sinds de instor
ting tijdens den oorlog ’n republiek. De Fran-
sche beduchtheid voor Duitschland, ai kent deze
vrees ook haar dwaze en gevaarlijke uitwassen,
b dan ook minsten* in meerdere gevallen ver
klaarbaar.
Niets duidelijker illustreert trouwens hetgeen
wjj boven schreven dan de agressieve rede, die
de Duitsch-nationale afgevaardigde Helfferich
gisteren in den rijksdag heeft gehouden. In zijn
uitvoerige uiteenzettingen bestookte hij aan een
stuk door de Duitsche regeering, wier buiten
landsche politiek hij aan een felle, trouwens
door gezouten tegen-critiek beantwoorde, critiek
onderwierp. Uit welken politieken hoek bij de
Duitsch-nationalen de wind waait, komt boven
al duidelijk tot uiting in die passage’s van Helf
ferichs rede, waarin hij den lof zong op het kei
zerlijke régime, waaraan de republiek een eind
heeft gemaakt. Jahij ging zelfs zoo ver te
beweren, dat alleen de restauratie van het kei
zerschap het middel aan de hand zou kunnen
doen om Duitschland te redden uit zijn staat
van misère. Dergelijke uitlatingen, gevaarlijk
zoowel voor den binnen- als buitenlandschen
toestand van het rijk, wekken bij den nuchteren
en redelijken buitenstaander des te meer be
vreemding, omdat de Duitsch-nationalen steeds
meester zijn géweest in ’t oefenen van een mee-
lijdenlooze kritiek op 't buitenlandsch beheer
hunner politieke tegenstanders, maar zelf pp dit
terrein ook maar niet den minsten synthetischen
arbeid hebben verricht.
Terwijlde regeering-Wirth-Rathenau steeds
er op uit' is geweest de Entente zooveel mo
gelijk ter wille te zijn door naar de mate van
haar kunnen de door haar aanvaarde, uit het
der, en vertelde haar van het kind, dat geboren
zou worden. Het antwoord hierop kwam on
verwacht snel en wekte vreemde gevoelens bij
haar op. Tusschen moeder en dochter had nooit
veel sympathie bestaan. Van den eenen kant
ongeduld oproerigheid van de andere zijde was
de heerschende stemming geweest. Maar haar
aanstaand’moederschap bracht moeder en doch
ter nader tot elkander.
Mevrouw Goodnow schreef vaag en verwij
tend het was het eerste woord, dat zij zond
na den familietwist en tusschen de regels
door las Nel een stroom van grieven. Maar niet
tegenstaande dat alles schreef ze hartelqk en
belangstellend en eindigde met een dringende
uitnoodiging aan haar dochter om bij haar thuis
te komen.
„Hoe kan je in zoo’n oord behoorlijk leven en
verzorgd worden 1” klaagde de oude dame. ,^Je
moet dadelijk thuis komen, hoe eer hoe beter
Nora is geëngageerd met Alfred Farlow,
femand met veel vooruitzichten op je Oom’s
kantoor. Ze gaan in Juni trouwen. Maak voor
al, dat je op tijd hier bent voor de bruiloft."
Dus Nora, dat jonge kind met haar zwarte
haren, was m één jaar van een dartel, jongens
achtig mesje tot een vrouw gerijpt zooals zij I
Ofschoon de brief vol klachten was, viel het
haar toch op, dat de toon van haar moeder kal
mer was, meer alsof zij zich in het onvermijde
lijke geschikt had. En plotseling rees in haar
een groot verlangen om weer eens in het groo
te, gezellige huis in de stad te zijn, met zijn
gemakken en netheid en orde
Een brief van Vera, die nu ook getrouwd was,
bevestigde den indruk, dien haar moeder's
schrijven gemaakt had. ^Je moest werkelijk je
moeder eens opzoeken," schreef ze oprecht
„zij is veranderd. Zij is erg ingenomen met het
engagement van Nora; Mi moet e$n aardige
Een nie van 300,000
mark uitgeloofd!
Op de opsporing der daders van den moord
aanslag is een belooning van 300,000 mark
gezet.
der’s huis wilt laten geboren worden?" vroeg
hij eindelijk op effen toon.
Zij had het zichzelf nog niet bekend en zij
vond het hard en ongevoelig van hem om haar
zoo voor een besluit te stellen, zonder in te
zien, dat een vrouw in haar omstandigheden er
op gesteld is om alles zoo gewoon mogelijk te
doen.
„Neen, niet als als," stamelde zij, „als
Jij het niet goed vindtMaar het zou wel veel
gemakkelijker zijn," besloot ze aarzelend.
„Maar je wilt graag terug gaan,” hield hij
op den zelfden kalmen topn vol.
„Neen I” riep ze, en ze wist, dat ze zichzelf
bedroog„neen, ik wil niet van je weg maar
waarom zou je niet met me meegaan F
„Nu hier weggaan!” mompelde hijen Mj
stond op en keerde zich van haar af.
’t Was alsof men een officier midden in een
veldslag zou voorslaan om zijn post te verla
ten, om nu van zijn werk weg te gaan ter wille
van een vrouweiyril. Hij stak zijn lantaren aan,
om naar de bron te gaan
ADVERTENTIKPRIJSi Uit Gouda en omstreken (behoorende tot dea bezorgkring»»
1—5 regels ƒ1.80, elke regel meer ƒ0.26. Van buiten Gouda en den besorgkring.
1—5 regel» 1.56, elke regel meer 0.30. Advertenttön In het Zaterdagnujgnmer 20
büslag op den prijs. Lle/dadlgheids-advartentlën de helft van den prijs.
INGEZONDEN MEDEDEELINGENi 1—4 regel» ƒ2,05, elke regel neer fbM. Op
de voorpagina 50 hooger.
Gewone advertentie en ingezonden mededeellngen by eontrart tot eoer gorertuese^
den prU»- Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte
Advertentiën kunnen worden Ingezonden door tusechenkomst van «oliede boekhan-^
Advertentiebureaus en onze Agenten en moeten daags vóór d» plaataiag
Bureau zjjn Ingekomen, teneinde van opname verzekerd te «Un.
SSSSSSSSSSSBSS^^
Toen generaal Schoch in de nog vrij <eeg«
zaal kwam, hoonden hem verschillende algee
vaardigden der socialisten.
Het kwam tot een heftige woordenwisseling,
waarbij verschillende afgevaardigden op de»
generaal toeliepen, die zich eerst te w©er stelde^
maar ten slotte door een der uitgangen ven
dween.
Even later de vergadering was intussche»
nog niet officieel geopend kwam oen alge*
vaardigde der onafhankelijken met een grootett
bouquet rozen en elkehlaren, waaraan linten
de oude rijkskleureh, de zaal In. Hij riep uiti
„Dit fa daar pas ah een huldeblijk voor Helffe»
rich bezorgd!"
Van liris riep men: „’t Is schande, zoo’s
mc ordenaaratroepl”
Een jongmensch van -
ruiker naar de wandelgang gebracht. Hier ruk»
ten verscheidene personen den ruiker uit zij»
handen, ranselden hem de trap af en leverde*
hem over aan de in bet gebouw aanwezige cri<
mineele politie, die hem in hechtenis nam.
Op het lint stond het opschrift: „Voor Helff*
rich, den ver<’ ;er van Duitschland'» eerF
Men zegt dat Ixlen van den Duitschen ZukL
Afrikaanschen Soldatenbond den ruiker naar
den Rijksdag gebracht hadden.
De woede tegen Helfferich,
De aanleiding van de aanvallen, welke Helffe*
rich Zaterdag in den Rijksdag te verduren heeft
gehad, fa dien» rede van Vrijdag geweest, waar
bij het ook reeds tot rumoerige tooneelen is ge»
komen.
Helfferich heeft toen o.m. als zijn meaning
verkondigd, dat het herstel van het keizerrijk in
Duitschland de eenige kans zou zijn, om he(
Rijk uit den huldigen ellendiger toestand te hek
pen.
Dit verwekte bij de linkerzijde een hevig pro
test en dit nam nog toe, toen Helfferich later
von Oldenburg JamKchau in bescherming nam,
dien de soc.-dem. afgevaardigde Stampfer dwz
vorigen dag had beschuldigd in den oorlog een
groot stuk land onbebouwd te willen laten lig-
gen.
De eodaal-democraten hadden dit landverraad
genoemd, waarop Helfferich repliceerde, dat
wen dan evengoed de stakingen door de soek
aal-democrotie uitgelokt als zoodanig zou kun
nen kwalificeeren. Toen vlogen de socialistisch»
leden Maller en Wels onder het uiten va»
scheldwoorden op Helfferich toe en de zitting
ward steeds rumoeriger.
De eischen der Duitsch-nationalen formuleen
de Helfferich aldus t
Ie. de verwerping der bewering omtrent dr
schuld van Duitschland aan den oorlog en 2o
de aanpassing der lasten van de schadeloos!
«telling aan de draagkracht van Duitschland.
een bepaalden stand der merk mogen geel
devisen-aankoopen ten behpeve der schadeloos!
stelling meer plaats hebben.
Deze rede van.Helff»rich fa het geweeet, welkt
in de Zaterdag gehouden vergadering gemaakt
heeft, dat men moordenaar riep tegen des» af
gevaardigde toen het bericht van Rathenau't
geweidadigen dood den Rijksdag bereikte.
Rathenau door Wirth herdacht
Zoowel in den Duitsechen Rijksdag als in dés
Pruisischcn Landdag hebben stormachtige too<
neelen plaats gehad tusschen links en recht*
die zelfs in een handgemeen zijn ontaard. M
den Rijksdag prees de Rijkskanielier Rathenaf'
DUITSCHLAND.
DE MOORD OP MINISTER RATHENAU
Hoe Rathenau stierf.
-ens nadere berichten is Rathenau
«1 naar zijn woning gebracht, w»ar hij
>edig den geest gaf. De daders zijn
25—30 jaar.
De lijkschouwing.
Bij de gerechtelijke lijkschouwing is gebleken,
dat verschillende op den minister afgevuurde
schoten doodelijk zijn geweest. Het hoofd is
door negen kogels doorbowd, één schot drong
in den schouder en kwam bij de borst naar
buiten.
De in den auto geslingerde handgranaat heeft
den buik geheel opengereten. Het lijk was ont
zaglijk verminkt.