16-57 TIE ïouda V .u; HOUDT HET A \r-Htuw IWEG 23 N! gen NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD VOOR (ÏOUDA en omstreken bergambacht, berkenwoudb, bodegraven, boskoop, goudbrak, haastrecht. moordrecht, moercapelle. nieuwer. iD/li Maandag 26 Juni 1922. Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen BUITENLAND. Fel. 210. flING ouden FEUILLETON. DE GENEZER l - A. 61* Jaargang 99SRS92599ES Ilteïten. K. 559. JONKER deelingen I- 2448 1M KERK a. d. IJ., OUDERKERK a. d. IJ., OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz, 2189 M| Ifi ku> del art Ingezonden Mededeellngen. 'I O achttien jaar had des 2456 2 8 I.S. 2428 W I „Neen, niet ais 2480 89 CIJt h4X >±a door ROBERT HERRICK 1442 100 'j MLS/. FABR1* /KANTEN Wt fSUNUGHTZEEP, GOlIISUIE COURANT. Volgen stervend echter spoe drie jongelui van 2’ 2409 24 plannenJa, dat «roken. Vera had ook eerzucht gehad, maar tot nog toe was zij daarin teleurgesteld geworden. De jonge diplo maat had de verwachte promotie naar Londen niet gemaakt; ook die naar Berlijn en Rome waren hem ontgaan. Waarschijnlijk zou hij te- vreden-moeten zijn met Portugal of met „een van die Zuid-Amerikaansche Staten, die nog erger zijn dan je wildernis." Vera vervolgde pessimistisch: „De politiek in ons land is nog maar heel primitief. Een verstandig, ontwikkeld man ah Gerard heeft hier tegenover een atom millionndirtje geen kans. In den laatsten tijd dachten wij, dat er een verandering ten goede zou komen, maar het schijnt van niet. Ik zou maar willen, dat Gerard zijn betrekking neer legde, maar hij is niet geschikt voor den han del, en dat is toch eigenlijk het eenige voor een man in Amerika I" Vera was dus niet tevreden, haar eerzucht werd niet bevredigd. 4 Helen dacht aan haar eigen leege, kleine steenen woning, aan het hospitaalkamp bene den, waar iedereen altijd bezig was en zij glim lachte over de ongelijk» lotsverdeeling. Dien avond sprak zij met haar man over den brief van haar moeder. Toen zij hem als terloops vertelde van de uitnoodiging om naar huis te komen voor de geboorte van het kind, nam Holden de pijp uit zijn mond en keek zijn vrouw strak aan met zijn vermoeide oogen. Zij be woog onrustig onder zijn onderzoekende blik ken. „Dat beteekent dus, dat je j» kind in je moe- Het onderzoek De politie heeft reeds verschillende getuigen gehooid. In het geheel moeten vier personen als daders in aanmerking komen. Onder hen moet ook een vrouw zijn, welke in den auto zat. e ontwik. :ren ON* energie' on maakte zich klaar voor zijn avondronde. „Je schijnt me niet meer noodig te hebben F 1 riep ze ongeduldig. „Jij hebt genoeg aan je i zieken." Hij keek haar verwonderd aan, duwde de deur open en verdween zonder een woord te spre- i ken. Zij keek het flikkerende schijnsel van de lan- taren na, dat zich lange het steile pad voortbe- woog. Waarom had hij haar niet even gelief- koosdhaar niet met zijn hand aangeraakt, cm haar te verzekeren, dat zij nog de eerste plaats in zijn hart innam, nog degene was, die hij het meeste noodig had „’t Is omdat ik leelqk ge werden ben," zuchtte zij en zij keek naar haar vormelooze gestalte, „zoo ziin da mannen al-| tWF De opgaande zon scheen s morgens doof haar raam, en zij werd wakker toen de eerste gouden stralen op haar vielen. Zij wendde zich' om en zag, dat zij alleen was, en met een plot* seHngen schrik sprong zij op en keek in de woonkamer. Op de bank Voor het uitgedooide vuur, lag haar man te elnpen. Hij was laat thuis gekomen en zooals dikwijls het geval was, was hij bij het vuur gaan liggen om haar niet ia haar slaap te storen. Zij bekkek hem aandacb* tig, sooals hij daar onbewust, nauwelijks adem* halend, lag, zijn mond vast gesloten onder zijn «nor, en zijn gezicht mager en uitgeteerd vaw zijn insjwnnend werken gedurende de laatste wéken. Br ging iets geheimzinnigs van deze» man ait, die zoo dicht bij haar, zoo na aan haar verbonden, haat toch zoo vreemd gebleven was. Terwijl zij hem in zijn diepen slaap gadesloeg, werd zij bijna bang voor hem, alsof hij een on bekende macht was, die haar zou kunnen slaan en leed doen, niet alleen haar, maar ook het kind, dat zij bij zich droeg, de kinderen I Hij was nog de onbeschaafde man uit de wilJernif en zij verbaasde zich over den moed, die haai bezield had om hem lief te hebben en haar fa milie te verlaten om hem te volgen Zi wierp een mantel om en sloop naar da deur, di« zij onhoorbaar opende, ’t Waa «lies «dl buitel in het gouden morgenlicht Zoo bleef zij aarze* lend op den drempel staan, besluiteloos, bijna geneigd om van den slapende weg te vluchten door de donkere bosschen. Plotseling voelde «ij- een atm om haar heen, die haar terug trok en verschrikt keek zij op in het residu van haar man. ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad per kwartaal ƒ2.90, per week 22 cent, overal waar da bezorging per looper geschiedt» Franco per post per kwartaal ƒ8.15, met Zondagsblad 3.80. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan óns Bureau: MARKT 31, GOUDA; by onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren. Onze bureaux zjjn dagelijks geopend van 9—8 uux.; Adminir'.ratie Tel Int. ü2j Redactie TeL 545. weer op. En wanneer onze vermoedens juist zijn, dat Ratlvenau door de rechtsche extremis ten is vermoord heeft de reactie Duitsch- land’s naam opnieuw op schandelijke wijze te grabbel gegooid en het Duitsche rijk een ver- schrikkelijken ondienst bewezen, wijl men de gedragingen der Duitschers in het buitenland thans met waarlijk gemotiveerd Wantrouwen zal gadeslaan. Dit houdt de liquidatie van den oor logstoestand weer geruimen tijd tegen en zoo doende wordt in nog meerdere mate dan door Fransche chsuvinisten door de Duitsche monar chisten de haat jn de wtfekl bestendigd. In Ra- thenau is de man heengegaan, die d© personi ficatie was van het serieus© streven van het bes te deel der Duitschers naar een Fransch-Duit- sche ontspanning. De Helfferichs zijn voor een goed deel verantwoordelijk voor zijn dood en den ondergang, economisch en moreel, van' Duitschland. 88 - ’t Viel haar gemakkelijk hierin toe te geven, urenlang zat zij voor het vuur te luieren. Maar soms, op kalme dagen, wanneer de storm be- caard was, de jon warm scheen op de sneeuw en de wind was gaan liggen, ging zij in den tuin zittenzij tuurde op het bevroren meer, waar over de beladen sleden hun weg baanden, dan ging ze weer naar de hut en haar warme vuur om er te dfoomen van het verleden. Het nieuwe leven, dat onopgemerkt in haar ontwaakt was, scheen langzamerhand een kloof tusschen haar en haar man te doen ontstaan tusschen haar nieuwe en haar oude bestaan. De heerlijke dagen na den storm toen zij beiden al- ‘leen op den top boven de besneeuwde wereld fondom hen ledfden in heerlijke vrijheid en een zaamheid, waren ver, ver achter haar, zij waren •Is achter den gezichtseinder weggezonken, als in een droomleven. Het kind, dat geboren zou porden, bracht haar, vreemd genoeg, weer na- Ber tot haar vroegere bestaan, tot haar leven «óór dat zij den „Wilde” had ontmoet, tot het Jonge meisje uit de stad. Terwijl het kind in haar i groeide, werden oude verlangens en instinkten peer bij haar wakker, oude gewoonten en oude Opvattingen; en het vreemde tusschenspel, de I- periode van liefde en hartstocht zonk weg in 1 Mar herinneringen voor altijd I zoo, door de onzichtbare banden van Meden opgewekt, schreef ztf aan haar jnoe- flinke jongen zijn, hoor ik. Ik denk wel, dat hij een uitstekende man voor de kleine Nora zal zijn, als lüj tenminste aan haar eerzucht kan voldoen.” Dus Nora had eerzuchtige was het, wat haar had ontbi '^^<X>eOI3TECRM»l DE U'VER'SQ «3» Rathenaus laatste uren. Minister Rathenau is Vrijdagavond nog tot één uur 's morgens als gast op een receptie ge weest bij den Amerikaanschen gezant. Onder de uitgenoodigden bevonden zich ook Hugo Stinnes, dien Rathenau in zijn auto naar zijn (Stinnes) huis in Berlijn bracht. Daarin namen de beide mannen tegen 2 uur 's morgens van el kaar afscheid en waarschijnlijk begaf Rathenau zich niet vóór 3 uur ter ruste. Volgens het 8 Uhr Abendblatt heeft de chauf feur van Rathenau bij het verhoor door de po litie gezegd, da\ de aanslag zoo snel plaats greep, dat hij nauwelijks tijd had te denken, wat er eigenlijk gebeurde. De autp met de moordenaars reed links, dicht langs Rathenau’s wagen voorbij. De chauffeur week iets uit, en op hetzelfde oogenblik knal den reeds de schoten uit den anderen auto. Hij had moeite het stuur in handen te houden daar hij door den schok van de ontploffing der Hand- granaat bijna van zijn plaats werd geslingerd. De uitzonderingstoestand ge proclameerd. Thans blijkt, dat Rathenau In de laatste da gen heihaaldelijk dreigbrieven had ontvangen, doch dat hij alle bijzondere beschermingsvoor- zorgen had geweigerd. liet kabinet besloot den uitzonderingstoe stand te proclameeren, bijzondere gerechtsho ven in te stellen, alle publieke samenkomsten te verbieden en onmiddellijk ren speciale uit zonderingswet in bewerking te nemen on dien ten spoedigste in te dienen. De politiepresident heeft een algemeen ver» >od uitgevaardigd'zoowel tot viering van het Zomerfeest als van de regimentsdagen die msn eerstdaags hoopte te vieren. Het Vakverecnigingscongre» In Leipzig be sloot Dinsdagmiddag ah protest tegen den moord op Rathenau, overal het werk neer te leggen en betoogingen te houden. Tumult in den Rijksdag. Wolff seint ons uit Berlijn: Toen gisteren in de belastingoommfaaie van den Rijksdag de moord bekend werd, sprongen de socialisten van hun banken op en riepen Helfferich toe: Gij zijt de moordenaar. Dit is de uitwerking van de rede, welke gij gisteren hebt gehouden. Toen Helfferich poogde de vergadering te ver laten, zag hij zich omringd door afgevaardig den der linkerzijde, die hun vuisten tegen hem balden, en moordenaar I riepen. Ten slotte ge lukte het Helfferich om de zaal te verlaten. De rumoerigste tooneelen speelden zich ech ter af in de voltallige Rijksdagsvergadering. Wolff seint daarovert OflBer den indruk van den aanslag is de ope ning der voltallige vergadering verdaagd. Te half een kwam het in de vergaderzaal tot een liandgemeen, waarbij het Rijkadaglid Schoch (Duitsche Volkspartij) ‘aangevallen en uit de zaal gejaagd ia Het gevecht schijnt een voortzetting te zijn geweest van een opgewonden discussie, welke te voren in de couloirs van den Rijksdag had plaats gehad. vredesverdrag voortvloeiende, verplichtingen te' vervullen, is bet bezwaar der Duitsch-natio- nalen steeds geweest, dat de Duitsche regeering met te veel ijver streefde naar een poitiek van vervulling en zoo deed ook gisteren Helfferich v\ er een hypemerveuzen attaque op het regeer- fteleid ten aanzien van het door Duitschland met de commissie van herstel gesloten verdrag en de verdere buitenlandsche politiekvooral moest de regeering menige veer laten in ver band met de overeenkomst van Wiesbaden, die vooral het werk is geweest van den minister van buitenlandsche zaken Rathenau en de over- eenkomst-Bemelmansin de rijksdagzitting van Vrijdag, die zich kenmerkte door een buitenge woon tumult en een woordenduel zonder weér- ga (Wolff seinde van deze zitting, waarschijnlijk om Duitschland niet te compromitteeren doon het wereldkundig maken van het gesprokene op deze vergadering, geen syllabe!), heerschte dan ook een atmosfeer van felle verbittering. Heeft deze verbittering, die Vrijdag zoo harts tochtelijk in de rijksdagdiscussies tot uiting kwam, heden geleid tot den betreurenswaardi- gen moord op Rathenau, die een der beste po litici van het tegenwoordige Duitschland ver tegenwoordigde? Wij zeiden het boven almet zekerheid kan nier worden vastgesteld, of in derdaad de Duitsch-nationalen in deze droeve zaak opnieuw de hand hebben gehad; maar het vermoeden, vreezen wij, zal weHicht maar al te spoedig moeten worden bevestigd. Deze moord op den eminenten staatsman, die de represen tant was van een beschaafde democratische richting, en dié ook in het buitenland mèt Wirth werd geacht en gerespecteerd, omdat hij er van harte naar streefde om het met Frank rijk eens te worden de overeenkomst van Wiesbaden diende vooral het herstel van Frank- rijk’s verwoest gebied wekt onmiddellijk her inneringen aan den joogsten aanslag op Schei- demann, den socialistischen burgemeester van Cassel, maar vooral aan den verleden jaar ge- pleegden sluipmoord op Erzberger, een der laf ste daden van uiterst links, Waaraan wij dezer dagen nog zijn herinnerd door het trouwens vrijsprekend vonnis tegen Killinger, een der ven medeplichtigheid aan den moord op Erz berger beschuldigden. Bovendien aan het woe len, wroeten en werken der Duitsche reactionai ren werden wij onlangs tevens herinnerd, toen wij den dood meldden van Kapp, den Urheber van den naar hem genoemden Putsch, die en kele jaren geleden plaats had. En zijn nog niet dagelijks de Duitsche militairen van hoogen rang, die her en der in dorp^en stad, op provo- ceerende wijze hun joyeuse entrée doen, de levende bewijzen ervan, dat de oude Duitsche geest nog lang niet dood is, ondanks ontbering en armoe en vernedering, die gewoonlijk ple gen te louteren en de geestelijke wedergeboor te te bewerkstelligen? En moeten wij verder nog ten betooge herinneren aan het systema tisch rouwbeklag van de Beiersche autoriteiten, toen verleden jaar Ludwig III het tijde lijke met het eeuwige verwisselde? En dit terwijl Duitschland een republiek was geworden Zel den heeft een bijzetting, die met oneindig veel Ceremonieel plaats had, meer het karakter ge dingen van een brutale, drieste en openlijke monarchistische manifestatie. Wij behoeven’geen meerdere voorbeelden aan te halenhet DuitSch-nationalistische gevaar is, sinds de Duitsche republiek we?d gevëstigd, nog geen enkele maal werkelijk bezworen geweest telkens en telkens steeks het zijn punthelm Rathenau vermoord, Nog is de beroering niet geluwd over den moord, enkele dagen geleden gepleegd door zeer klaarblijkelijk lersche radicale nationa listen op veldmaarschalk Henry Wilson, of plotseling worden wij opgeschrikt door het onstellende nieuws, dat Rathenau; de Duitsche «unister van buitenlandsche zaken, is ver» Wanneer wij den toestand op het oogen blik in Duitschland nagaan, heeft het stel lig allen zin te gewagen van de groote moge lijkheid, dat men, evenals bij den moord op Henry Wilson, ook hier heeft te doen met een politieken moordde Duitsch-nationalen toch, de buitensporig-felle propagandisten der mo narchistische idee, hebben sinds de Duitsche ne derlaag een feit werd en hun Kriegsherr balling ten onzent werd, nooit stil gezeten. Deze^ ver tegenwoordigers der reactie zijn dank zij hun noodlottige hardleerschheid, door den oorlog niets wijzer geworden en steeds, in stilte of wel openlijk, hebben zij èn geprotesteerd tegen het feit, dat Duitschland een republiek werd èn tegen het feit, dat Duitschland genoegen nam met den vrede van Versailles. Juist den laatsten tijd roerden zij zich weer geduchj en al zullen de links-radicale Duitsche bladen als de Freiheit pour le besoin de la cause wel eens hebben overdreven niettemin blijft het ontegenspreke lijk waar, dat de monarchisten doorloopend blijk geven van een verontrustende activiteit; zij compromitteeren zoodoende bij voortduring de Duitsche regeering en het Duitsche rijk, aan welks democsatische renaissance men in ”t bui tenland niet steeds grif geloof wenscht te hech ten, al werd Duitschland dan ook sinds de instor ting tijdens den oorlog ’n republiek. De Fran- sche beduchtheid voor Duitschland, ai kent deze vrees ook haar dwaze en gevaarlijke uitwassen, b dan ook minsten* in meerdere gevallen ver klaarbaar. Niets duidelijker illustreert trouwens hetgeen wjj boven schreven dan de agressieve rede, die de Duitsch-nationale afgevaardigde Helfferich gisteren in den rijksdag heeft gehouden. In zijn uitvoerige uiteenzettingen bestookte hij aan een stuk door de Duitsche regeering, wier buiten landsche politiek hij aan een felle, trouwens door gezouten tegen-critiek beantwoorde, critiek onderwierp. Uit welken politieken hoek bij de Duitsch-nationalen de wind waait, komt boven al duidelijk tot uiting in die passage’s van Helf ferichs rede, waarin hij den lof zong op het kei zerlijke régime, waaraan de republiek een eind heeft gemaakt. Jahij ging zelfs zoo ver te beweren, dat alleen de restauratie van het kei zerschap het middel aan de hand zou kunnen doen om Duitschland te redden uit zijn staat van misère. Dergelijke uitlatingen, gevaarlijk zoowel voor den binnen- als buitenlandschen toestand van het rijk, wekken bij den nuchteren en redelijken buitenstaander des te meer be vreemding, omdat de Duitsch-nationalen steeds meester zijn géweest in ’t oefenen van een mee- lijdenlooze kritiek op 't buitenlandsch beheer hunner politieke tegenstanders, maar zelf pp dit terrein ook maar niet den minsten synthetischen arbeid hebben verricht. Terwijlde regeering-Wirth-Rathenau steeds er op uit' is geweest de Entente zooveel mo gelijk ter wille te zijn door naar de mate van haar kunnen de door haar aanvaarde, uit het der, en vertelde haar van het kind, dat geboren zou worden. Het antwoord hierop kwam on verwacht snel en wekte vreemde gevoelens bij haar op. Tusschen moeder en dochter had nooit veel sympathie bestaan. Van den eenen kant ongeduld oproerigheid van de andere zijde was de heerschende stemming geweest. Maar haar aanstaand’moederschap bracht moeder en doch ter nader tot elkander. Mevrouw Goodnow schreef vaag en verwij tend het was het eerste woord, dat zij zond na den familietwist en tusschen de regels door las Nel een stroom van grieven. Maar niet tegenstaande dat alles schreef ze hartelqk en belangstellend en eindigde met een dringende uitnoodiging aan haar dochter om bij haar thuis te komen. „Hoe kan je in zoo’n oord behoorlijk leven en verzorgd worden 1” klaagde de oude dame. ,^Je moet dadelijk thuis komen, hoe eer hoe beter Nora is geëngageerd met Alfred Farlow, femand met veel vooruitzichten op je Oom’s kantoor. Ze gaan in Juni trouwen. Maak voor al, dat je op tijd hier bent voor de bruiloft." Dus Nora, dat jonge kind met haar zwarte haren, was m één jaar van een dartel, jongens achtig mesje tot een vrouw gerijpt zooals zij I Ofschoon de brief vol klachten was, viel het haar toch op, dat de toon van haar moeder kal mer was, meer alsof zij zich in het onvermijde lijke geschikt had. En plotseling rees in haar een groot verlangen om weer eens in het groo te, gezellige huis in de stad te zijn, met zijn gemakken en netheid en orde Een brief van Vera, die nu ook getrouwd was, bevestigde den indruk, dien haar moeder's schrijven gemaakt had. ^Je moest werkelijk je moeder eens opzoeken," schreef ze oprecht „zij is veranderd. Zij is erg ingenomen met het engagement van Nora; Mi moet e$n aardige Een nie van 300,000 mark uitgeloofd! Op de opsporing der daders van den moord aanslag is een belooning van 300,000 mark gezet. der’s huis wilt laten geboren worden?" vroeg hij eindelijk op effen toon. Zij had het zichzelf nog niet bekend en zij vond het hard en ongevoelig van hem om haar zoo voor een besluit te stellen, zonder in te zien, dat een vrouw in haar omstandigheden er op gesteld is om alles zoo gewoon mogelijk te doen. „Neen, niet als als," stamelde zij, „als Jij het niet goed vindtMaar het zou wel veel gemakkelijker zijn," besloot ze aarzelend. „Maar je wilt graag terug gaan,” hield hij op den zelfden kalmen topn vol. „Neen I” riep ze, en ze wist, dat ze zichzelf bedroog„neen, ik wil niet van je weg maar waarom zou je niet met me meegaan F „Nu hier weggaan!” mompelde hijen Mj stond op en keerde zich van haar af. ’t Was alsof men een officier midden in een veldslag zou voorslaan om zijn post te verla ten, om nu van zijn werk weg te gaan ter wille van een vrouweiyril. Hij stak zijn lantaren aan, om naar de bron te gaan ADVERTENTIKPRIJSi Uit Gouda en omstreken (behoorende tot dea bezorgkring»» 1—5 regels ƒ1.80, elke regel meer ƒ0.26. Van buiten Gouda en den besorgkring. 1—5 regel» 1.56, elke regel meer 0.30. Advertenttön In het Zaterdagnujgnmer 20 büslag op den prijs. Lle/dadlgheids-advartentlën de helft van den prijs. INGEZONDEN MEDEDEELINGENi 1—4 regel» ƒ2,05, elke regel neer fbM. Op de voorpagina 50 hooger. Gewone advertentie en ingezonden mededeellngen by eontrart tot eoer gorertuese^ den prU»- Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte Advertentiën kunnen worden Ingezonden door tusechenkomst van «oliede boekhan-^ Advertentiebureaus en onze Agenten en moeten daags vóór d» plaataiag Bureau zjjn Ingekomen, teneinde van opname verzekerd te «Un. SSSSSSSSSSSBSS^^ Toen generaal Schoch in de nog vrij <eeg« zaal kwam, hoonden hem verschillende algee vaardigden der socialisten. Het kwam tot een heftige woordenwisseling, waarbij verschillende afgevaardigden op de» generaal toeliepen, die zich eerst te w©er stelde^ maar ten slotte door een der uitgangen ven dween. Even later de vergadering was intussche» nog niet officieel geopend kwam oen alge* vaardigde der onafhankelijken met een grootett bouquet rozen en elkehlaren, waaraan linten de oude rijkskleureh, de zaal In. Hij riep uiti „Dit fa daar pas ah een huldeblijk voor Helffe» rich bezorgd!" Van liris riep men: „’t Is schande, zoo’s mc ordenaaratroepl” Een jongmensch van - ruiker naar de wandelgang gebracht. Hier ruk» ten verscheidene personen den ruiker uit zij» handen, ranselden hem de trap af en leverde* hem over aan de in bet gebouw aanwezige cri< mineele politie, die hem in hechtenis nam. Op het lint stond het opschrift: „Voor Helff* rich, den ver<’ ;er van Duitschland'» eerF Men zegt dat Ixlen van den Duitschen ZukL Afrikaanschen Soldatenbond den ruiker naar den Rijksdag gebracht hadden. De woede tegen Helfferich, De aanleiding van de aanvallen, welke Helffe* rich Zaterdag in den Rijksdag te verduren heeft gehad, fa dien» rede van Vrijdag geweest, waar bij het ook reeds tot rumoerige tooneelen is ge» komen. Helfferich heeft toen o.m. als zijn meaning verkondigd, dat het herstel van het keizerrijk in Duitschland de eenige kans zou zijn, om he( Rijk uit den huldigen ellendiger toestand te hek pen. Dit verwekte bij de linkerzijde een hevig pro test en dit nam nog toe, toen Helfferich later von Oldenburg JamKchau in bescherming nam, dien de soc.-dem. afgevaardigde Stampfer dwz vorigen dag had beschuldigd in den oorlog een groot stuk land onbebouwd te willen laten lig- gen. De eodaal-democraten hadden dit landverraad genoemd, waarop Helfferich repliceerde, dat wen dan evengoed de stakingen door de soek aal-democrotie uitgelokt als zoodanig zou kun nen kwalificeeren. Toen vlogen de socialistisch» leden Maller en Wels onder het uiten va» scheldwoorden op Helfferich toe en de zitting ward steeds rumoeriger. De eischen der Duitsch-nationalen formuleen de Helfferich aldus t Ie. de verwerping der bewering omtrent dr schuld van Duitschland aan den oorlog en 2o de aanpassing der lasten van de schadeloos! «telling aan de draagkracht van Duitschland. een bepaalden stand der merk mogen geel devisen-aankoopen ten behpeve der schadeloos! stelling meer plaats hebben. Deze rede van.Helff»rich fa het geweeet, welkt in de Zaterdag gehouden vergadering gemaakt heeft, dat men moordenaar riep tegen des» af gevaardigde toen het bericht van Rathenau't geweidadigen dood den Rijksdag bereikte. Rathenau door Wirth herdacht Zoowel in den Duitsechen Rijksdag als in dés Pruisischcn Landdag hebben stormachtige too< neelen plaats gehad tusschen links en recht* die zelfs in een handgemeen zijn ontaard. M den Rijksdag prees de Rijkskanielier Rathenaf' DUITSCHLAND. DE MOORD OP MINISTER RATHENAU Hoe Rathenau stierf. -ens nadere berichten is Rathenau «1 naar zijn woning gebracht, w»ar hij >edig den geest gaf. De daders zijn 25—30 jaar. De lijkschouwing. Bij de gerechtelijke lijkschouwing is gebleken, dat verschillende op den minister afgevuurde schoten doodelijk zijn geweest. Het hoofd is door negen kogels doorbowd, één schot drong in den schouder en kwam bij de borst naar buiten. De in den auto geslingerde handgranaat heeft den buik geheel opengereten. Het lijk was ont zaglijk verminkt.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1922 | | pagina 1