y I 1S 3 a Dinsdag 5 December 1922. 61. Jaargan BUITENLAND. EUILLETON. den Maalstroom .Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon-en Feestdagen d. D., OUDEWATER, REEUWDE, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUI A gevaarlijke plaats weer her- 'U |i Ivjn de park, langs don stillen kleinen vijver. Leefde daarop in zijn laboratorium, In zijn titim' zin KI nnnnnln nf unn Tnnl zin rr>m, YVIlninV nnn ril* olnjon tnfpl in de oneratle- KM 1 het heele een, omdat i 50 mark gst is ondragclijker dan smart; angst stond. Dat was haar afstamming het oude, het gevoel, terwijl smart het af- “*"v J“J Roman van OLGA WOHLBRüCK. J toriseerde vertaling van Mevruuw Wesselink—van Rossum. 4- j?" i oogen lag die oude vraag en al zijn waarmee hij zich tegen zijn ellende Ze logde beide handen op zijn bran- nrhoofd: „Tiet gaat hcelemaal niet intege’ IM" lachten *cgen elkaar, zooals zij dat van den dag deden hit om zijn j om haar leugen te verb1 en. oeer ik je maar zie dan x uel ik me I merkte het niet, hoe grijs de kleur dei r gezicht was, hoe slapjes haar hou- og ^altijd zag hij dat verhevene in •oals hij dat gezien had, toen zij zon M» ktft «tartted van haax moedor OVERZICHT. eindigden Atjjët overzicht van 1 opmerking der Köln. Ztg., *AAA I van Mosk< menschheid zoo ABONNEMENTSPRIJS! per kwartaal ƒ225, per week 17 cent, met Zondagsblad per kwartaal 2,90. per week 22 ceat, overal waar de bezorging per looper geschiedt* Franco per post per kwartaal ƒ8.15. met Zondagsblad ƒ8.80. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 8L GOUDA* M onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren. Onze bureaux zijn degelijk» geopend van 9—4 uur.; Administratie T«L Int 82» ‘fiedactio T«L 645. „...fflSCHE MRMT.ra tGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP. GOUDERAK. HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, NIEUWER^ RK a. d. IJ., OUDERKERK a. i U„ OUDEWATER. REEUWDE. SCHOONHOVEN. STOLWIJK. WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, en* ADVERTENTIEPRIJS» Urt Goods en «nstreks» (babooNBda tot4a toaargMOf 1—-5 regels L30, elke regel meer 0.26. Van buiten Gouda aa den besei gin li<t 1—5 regels 1-155, elke regel meer 0 30. AdvertentUn tn bed ZatordafMUUMr M bij «laf op den pril*. IJefdadighekb-ndveitentiön do helft van don prfla, m INGEZONDEN MEDEDEBUNGENi „1*1. 10». *k> Haalwf /HM Of' de voorpagina 80 booger. Gewon» advertentiën en ingezonden mededeelingen b!J eootmet tot MÉT ftoedWMB* den prija Groots letters en randen worden berekend naar plaatsruimte. Advertentiën kunnen worden ingezonden door tUMchenkomst vaa sotiad» tmairh— delanm, Advertentiebureau:! en onze Agenten en moeten daags vóór dn plaaMnf aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname vwnakard te sQa> nu toe, met stille berusting en barmhartig liegen. Hij hield haar handen nog steeds om klemd, en het was hem nlsof alle vroolijk- heid en ellende der wereld van haar naar hem stroomde. „Waarom is u zoo fiard?” I „Ik Wildo die vrouw niet begrijpen, o! begreep ze werkelijk niet?... Hij lachte bitter, liet haar handen los. Als dat zoo was, dan had hij haar’geschre ven: „Mijn komst is doelloosroep de hulp in van den een of anderen kwakzalver dat is nog het beste. De lui hebben iets dat zieken kalmte geeft en afleidt. Daarop komt het nu nog slechts aan"Maar zoo had hij haar niet kunnen schrijven, daar ai les in hert» haar toegedaan was, daar hij haar wilde helpen.*... haarniet dien levenden doode daar boven, met zijn afschu welijk, onwaardig gefluit Hij tfond op. „Wanneer u op klachten wilt blijven, om uw plicht tot het einde toe te vervullen, dan moet u ook iets voor u zelf doen. Neem ei een verpleger hij. Ga wandelen, paard rij denDan is u des te frisscher.” Ze was verheugd over zijn zakelijkheid, knikte. „Mister Juck rijdt een paard voor mij af te Berlijn. Wanneer ik dat maar eerst heb, dan beloof ik u, dagelijks twee of drie uur to gaan rijden. Bij glimlachte half verzoend. „Prachtig. En nu gaan we een loopj» van een half uur maken. Gelooft u dat ik ook geen beweging en lucht noodig heb, wilt t» 700 ongastvrij jegens mij zijn, dat u me niet wgcuuvwou.^ eens uw bezittingen laat zien? Heb ik dal hij toch hard, zno onverbiddelijk, niet verdiend door mijn komst?" adellijke bloed, dat zich 'deed voelen en niet naar geschreven wetten vroeg. En het was alfsof hij een slag op de borst kreeg, toen die andere kwam, die gezonde plebejer, de man van de wetenschap, die zei: „Uw vrouw heeft lucht noodigbewe ging" en haar eenvoudig bij den arm nam en meetrok, weg trok van hem. En nu liepen zij zij aan zij. Hij echter hoor de niet wat ze zeiden. Ze gingen verder, steeds verder, en ten slotte zag hij hen niet meer, zag hen ook niet, toen hij over het halkonhek boog, met hongerige en bleeke lippen. Hij trok aan een breed, zijden lint, haal de een zilveren fluitje uit de zijzak van zijn rood zijden jasje, zette dat aan de droge lippen. Karola von Glidiën bleef staan, roerloos, met uitgerekten. hals, gelijk een goed afge richte jachthond, die het fluitje van zijn meester hoort. „Hoort u het?" Dokter Julius Graebncr trok haar met zich mede, verder, dieper de donkere parklaan in. Neen. Ik hoor niets en ook u mag niets hooron! Ik verbied het ui" Al wilde die aan den dood overgeleverde daarboven het bloeiende leven van deze vrouw vernietigen, zoolag hij er nog was, liet hij dat niet toe, beschermde haar tegen hem, tegen haar eigen zwakheid. Hij trok haar naast zich op Een bank, hield haar handen in de zijne om haar met gev ld tegen te houden, als het noodig mocht zijn. „W kunt aan de natuurwetten niets veran- _jrenwat de vernietiging tegemoet gaat; kunt u niet tegenhoudt n." wat was i.; Ze had hem niet moeten roepen, als het zool Hij scheitste en ze v is tr blij om 7c 1 -ld ili*" 'blond*. Ze^had het n&eton drauen. «qo&1j .tot ld* Ui»'' xnü‘’- ilwjgcJtoLBroottfc verwaarloo» 'ook i gister dat op irt 1920 het verdrag van Moskou we:d n, waarbij Rusland zich verplichtte de ■kwestie niet zonder Rusland en de Pon en te regelen. De jongste nota van de georing van Oct. j.L aan de mogendhc- 1 dit standpunt opnieuw met alle beslist, genomen en Turkije bij de wapenstil- andorhandelingen van Moedania aan •plichtingtn vastgehouden. daad vindt de Köln. Ztg. was dit mastebij-beste oplossing, vooral daar jere pogingen om de vrijheid der zee- te waarborgen, als mislukt en afgeloo- men worden beschouwd. Men had nu de der zeeëngten trachten te verzekeren beide oevers aan verscheidene bezit- verdeden. Dit plan is eerst opgedoken, in het emde van den eersten Balken de Bulgaren oprukten in de richting van ilinopel en is opnieuw aan het einde i wereldoorlog overwogen. De Bulgaren,, Grieken, zouden dan de meesters van ropeeschen oever geworden zijn en del zouden dan de meesters van den Azia-1 oever zijn gebleven, terwijl beide oevers itariseerd zouden zijn geworden. In wei- d echter vormt het ze frijtengebled een strategische eenheid, d'a niet duirrzaam ?n kan worden. De be/tier van de eem' u zeer spoedig naar het bézit van de zijde der zeeëngten haken en omge let zou hetzelfde zijn, als wanneer men oevers van het Suez- of het Panama- aan twee verschillende mogendheden ideelen. Een verdeeling van het zee gebied zou aldus de K. Z. natuur- sel in het voordeel der Westersche mo rn en geheel ten na-deele van Rusland eest, dat daarom in 1913 tegen een ver- [marsch der Bulgaren dadelijk protes- contingenten van de Dardanellen naar Constan- tinopel teruggetrokken. In de nota van 23 Sept, steld worden. Dit zou ook de oplossing zijn, die zijn de drie mogendheden het eens geworden --- over het voorstel om de neutrale zóne te stellen onder rt gezag van den Volkenbond, waarin de Engelsche invloed overweegt. De K. Z. is van gevoelen, dat dit voorstel eenvoudig de interna- I tionale commissie vervangt door den Volken- bond, zonder aan de zaak iets te veranderen. Natuurlijk blijven ook de moeilijkheden min stens dezelfde. Zelfs wanneer de Volkenbond het zeeëngtengebied overneemt en contingen ten, die hij voorloopig nog niet ter beschikking heeft, zendt, is daarmee de kwestie van de vrij heid der zeeëngten in geval van oorlog niet in het minst opgelost. Want de oorlog tusschen de mogendheden zou dadelijk worden overge- dragen in d n Volkenbond zelf en de contingen ten der belligerenten zouden heel gauw ook ann de zeeëngten met elkaar in strijd geraken en de heerschappij over de engten zou ten deel vallen aan den sterksten staat, GrooV-Brittannië. Gelijk uit deze uiteenzettingen blijkt, betee- kent het woord „vrijheid der zeeëngten" alleen d© strategische vrijheid voor Engeland, om in geval van nood de zeeëngten in naam van het international^ recht onverwijld met zijn over- machtige ma: ine te kunnen bezetten. Deze tactiek om de Engelsche heerschappij over de zeeëng ten een inter nationaal jasje aan te trekken, blijkt reeds uit het eerste Turksch-Engelsch» verdrag van 5 Jan. 1809 en zij is daarna de geheele negentiende eeuw tot op den huldigen dag vol- ^houden. Om de economische viijhrid der zeeëngten zoo mogelijk te verzekeren, blijft er zoodoen de niets anders over, aldus het door ons geci teerde blad, dan deze taak op te dragen aan die staten, voor welke deze Vrijheid van de aller grootste beteekenis is en die tegelijker’ijd slechts in strategisch opzicht er belang bij heb ben, dat de engten worden verdedigd, d. w. z. de oeverstaten van de „Pontische” zee, waar van Rusland en Turkije de grootste zijn. Rus land zou dan eindelijk hebben bereikt, waar naar het streefde m het verdrag van Hunkiar Iskelessi en wat ‘het in bet herverzekeringsvor- drag door Bismarck is toegezegd: het afsluiten der Dardanellen tegen een aanval, die gericht is op die deelen, welke voor het land van het grootste levensbelang zijn. Het slot van ’t arti kel luidt: Rusland, dnt van alle Entente-staten de verre, weg zwaarste offers voor de gemeenschappelijke zaak heeft gebracht, kan erop wijzen, dat de Westersche mogendheden het in 't verdrag van 4 Maart 1915 Constantinopel en het geheele zeeëngten-gebied tot aan de Midia—Enos-linie, met inbegrip der eilanden Imbros en Tenedos, hebben toegewezen. Turkije echter zou echter dit verdrag ditmaal ongedwongen en vrijwillig en op den grondslag van gelijke rechten met Rusland sluiten. Zooals is gemeld, is het eenige middel om de neutraliteit en de vrijheid der zee ëngten in geval van oorlog te handhaven, een sterk Turkije, dat kracht genoeg heeft om zijn neutraliteit te verdedigen. Deze kracht wordt het thans gegeven door Ket bondgenootschap met en den ruggesteun van Rusland. Voor de eerste maal zou de Middcllandsche zee-kwestie voor het „Pontische’ gedeelte van dexre zee op grond v >n de formule „De vrije Middellandsche zee voor de vrije volkeren der Middellandsche zee” geregeld en het Europeesche evenwicht op deze voor den vrede der Ewropeesche per slot van rekening het meest zou beantwoor den qan de Engelsche ïm'angen, daar Engeland door het voeren van een politiek van geweld een emstigen oorlog zou riskeeren, die niet alleen Turkije, met zelfs Rusland in de amen van Frankrijk zou drijven cn zoodoende ook het evenwicht zou verbreken in het Noord-Weste lijke machtscentrum van Europa, dat voor En gland's wereldpositiefcen levensnoodzaak is. i baar, dat hij Scheldemann beschouwde als dfMf1 gene, die alle rampen over het vaderland ha« t gebracht. Het balletje met blauwzuur had hij t van een Hongaar ontvangen, dien hij te Boeda< I pest, waar hij lid was van de vereenlglng deil Ontwakende Hongaren, had jeeren kennen «1 die hem destijds had gezegd, met blauwzuur herhaaldelijk goede resultaten te hebben gehad en er Joden mee uit den weg had geruimd. Op de vraag van den voorzitter: „Moest Scheidemann dan voor gepleegd onrecht wor^ den gestraft, of moest de aanslag als waarsehus' wing dienen f antwoordde Oehlschlilger„Dd aanslag werd als een straf voor gepleegd oW recht beschouwd." Voorzitter En wie geeft u het recht daartoeW OehlschlögerGod gaf mij het recht daartoew Opnieuw ondervraagd over de beweegredne^ tot de daad, zeide bekl. met sleeds zachtetf stem, dat Scheidemann de schuld was van dd revolutie, dat hij zich meubelen uit het keher» lijk slot had toegeëigend en dat hi| ten slo'tè de sdiuld was van aUe ellende die over Duitsch^ land was gekomen. Bekl. ontkent te Wiesbaden!*- tot een dame te hebben gezegdOp mij is he^ lot gevallen, Scheidemann verklaarde, dat alle wraakzucht hem vreemd was. In het belang der beide bes klaagden zou hij evenwel willen weten, wat hert er toe geleid had, een man naar het leven tU staan, die in de jaren 1917 en 1018, toen beiden' nog hun opleiding ontvingen, bijna geen raad wist van de zorgen, die hem drukten. Oelschlöger, zich plotseling omdraaiend en Scheidemann aanziemder In 1918 was ik aan het front, Herr Scheidemann. Voorzitter: Men kan aan het front geweest en toch een zeer onrijpe jonge man zijn. Daarop tot ScheidemannMijnheer de burs gemeester, de ware beweegreden zult u van hert wel niet te weten komen, Ook OelscWfiger ontkent ten stelligste, dat da daad door de organisatie C. of een andere gat' heime organisatie was beraamd. J Ne de middagpauze werd Scheidernam ge* hoard Hij vertelde uitvoerig, hoe de daad ncÜÏ had toegedragen en kwam o.a. op tegen de be* wering, als zou hij in den blinde op de menlgtd hebben geschoten. Bij den, aanslag waren geert anderen dan de reeds genoemde personen aan* wezig geweest. Bij de beëediging van Scheidemann had eert klein incident plaats. Get. verklaarde den eedr niet in den godsdienotigen vorm te willen ah' leggen. De voorzitter zeide de eedsformuW* voor, doch voegde er uit gewoonte de woorden» „zoo waarlijk helpe mij God" aan toe. ScheW demann keek verwonderd op, doch zeide da woorden na, daarbij glimlachend met de hand een beweging makende, also! hij wilde zeggen» Och, *t kan mij ook niet veel sdielen, of is den eed in godsdienstigen of niet-godedienstW^ gen vorm afleg. Het proces wordt morgen voortgezet. BELGIE. DE CONFERENTIE TE BRUSSEL. De preliminaire besprekingWC' Parijs, 4 Dec. (Havas). De Lnsteyria zaf Poincaré vergezellen naar Londen. Poincaré tal Peretti en Dellarocca meenemen, de Lasteyrltf Tannery, inspecteur van financiën. Rome, 4 Dec. (B. T, A.) Mussolini is naar, Milaan gereisd, vanwaar hij Donderdag naai Parijs en Londen vertrekt. naar achtige, alleen staande stallen. 1 „Die hebben alles opgegeten," zei te en ze vertrok haar mond. „Onze laatste twee paar s den worden nu In Karlshorst getraind. Dat I» J hot eenlgste waar mijn man nog belang in i stelt. Eiken dag stuurt Mister Juck lange telegrammen. Alles is zooveel duurder ge i worden de laatste jaren en hij heeft steeds meer geld noodig." i Ze noemde haar stiefvader nooit anders dan „Mister Juck”, glimlachte erbij en voe» de er aan toe: „Knap is hij welen al» we oen hoogen prijs behalen, dan spelen de uit gaven zoo’n groote rol niet." Hij bleef staan, prikte zijn wandelstok in de droge aarde, mot zooveel kracht, dat zich de vorm van den zilveren haak in zijn hand afdrukte. „U is dus ook al aangestoken" Ze zag hem onthutst aan. „Aangestokenhoe bedoelt u?" -Het bloed steeg haar naar het hoofd, vloei do weder terug, wijl hij ten tweeden male haar handen te, haar in de oogen keek, als wilde hij haai tot op den bodem van haar ziel doorzién. „Beste mevrouwbeste mevrouw... Dat i» ijdele fantasieVerliest u nooit den Ftond onder uw voeten!" Zp wendde zich af, gewond en teleurge steld, dat hij haar die stille hoop afnam, die haar moed gaf tot leven. Nu ging hij zwijgend aan haar zijde naar huis terug, beet op zijn onderlip en ver- wenschte zijn eigen woorden. Had hij wel het recht te prediken hij, dio op geen anderen grond steunde dan op dengenen, dien hij zich zelf schiep? Op hoop I Joegen allen allen, die hij kende, die hein |li<Wof onvortchillig waren; on hooi» leefd» t hül de twee binnenplaatsen, mot de reuw kliniek, aan de glazen tafel In de operatie-; kamer. Wanneer hij order» uitdeelde en de oudere doktoren hem aanstaarden ver*( schrikt, met ongeloovfge gezichten, wanneer 4 zij tevergeefs naar precedenten zochten, die^ zoo’n nieuw waagstuk als basis dienden, van den„grond" spraken, „dien hij niet on»^ dtyr de voeten mocht verliezen dan hoon de hij of zweeg, zich gekwetst voelend, zo*' als die vrouw op ’t oogenhlik, aan zijn zijde? Dan'verrichtte hij dingen, ofstak ooï wel een» den een of ander aan met «ijn durf»; zijn meer dan koen zelfvertrouwen. Wa» het iets anders, het toeval, dat hem tot man van de wetenschap gemaakt had iets ander» dart' het toeval, waarvan speler en sportsman? kunstenaar en koopman afhankelijk warenfj Men sprak nu nog over een toespraak, die hij in zijn kliniek em» voor Jonge doctoren gehouden had, die zich Jaar op Jaar in groo»' teren getale om zijn operatietafel achaarden^ die een klein leger van apostelen en vijano den om hem vormden (Wordt vervolgd), fMMfi» Veertiendaagse!* Blad voor de Huishouding. o o o PrU« >«r kwartaal tr. 11| o O O Bgr* Men kan zich abonneeren Boekhandel of bn da Uitoevsr» A ZOOM, GOUDA. j DUITSCHLAND. DE SCHADELOOSSTELLING De Fransdie Rijnpo]jtick. Bonar Law verklaarde in 't Lagerhui» giste ren, dat hij geen enkele informa l had ont vangen met betrekking tot een Fransch plan betreffende bezetting van het Roergebied en dat hij evenmin berid/en had ontvangen, die een bevestiging inhielden van de geruchten in zake een geheime militaire overeenkomst tus- sohen Duitschland en Rusland. De incidenten te Stettin, Passou cn Ingolstadt. Londen, 4D»c. (N. T. A.1. De verontwaar digde Duitsche commentaren op de boeten, door de geallieerden opgelegd wegens <len aanslag I op het personeel j^van de geallieerde militaire contröle-cornmi^i», vinden waarschijnlijk hun oorspröngjn het feit, dat men niet goed bekend is met de gewelddadigen ep verwerpelijken aard dier incidenten. Op drie van die incidenten is de aandacht van de Duitsche regeering geves tigd, met over het algemeen onbevredigend re sultaat Het incident ta Stettin had plaats op 17 Juli, toen de Duitsche militairen niet alleen ge allieerde officieren mat geweld verhinderden te zoeken naar verborgen wapens, maar hen zelfs met geweld eruit gooiden. Vier maanden verliepen en de geallieerden moesten er tweemaal om vragen, voordat zelf» onvolledige veronUcJyuldigingen voor de gebeur tenis werden aangeboden. Te Passau en te In golstadt werdenajlficieren van de contiöle-com- mfssle hevig aangevallen door het gepeupel en in beide gevallen kwam de politie niet tusschen- beide. De omstandigheden waren zoodanig, dat de geallieerden gedwongen waren aanzienlijke boeten op te leggen. Verhooging der poaliarieven. Bor 1 ijn, 4 Dec. (W. B.) De Rijksraad heeft de verhooging van de posltarieven, die 15 Dec. van kracht moet worden, goedgekeurd. Boden, de Brunswijksche gezant, die als rapporteur op trad, legde er den nadruk op, dat het tekort bij de posterijen al ongeveer 120 milliard be draagt. De vermindering van het postverkeer wijst hier en daar ontstellende cijfers a»n. Van daar dat men niet zoover is gegaan defibit door de?e verhooging te dekki dan bijv, het porto voor brieven op gebracht had moeten worden. DE MOORDAANSLAG OP SCHEIDEMANN. B e r 1 ij n, 4 Dec. (Hbl). Hedenvoormiddag be; m voor het Stnatsgeiechtshof te Leipzig hei proces tegen Hustert en Oehlschlager, die in Juni 1.1. nabij Kassei een poging gedaan heb ben om burgemeester Scheidemann, die met zijn dochter en kleindochter een wandeling maakte, te vermoorden. Even over 9 uur opende de president van den verdrag van Sèvres heeft mep daarop rgten-zöne in *t leven geroepen. Zij om- zeeëngten-gebieden met de eilanden Imbros, Samothraki, Tenedos en Myti- zv zóne werd g* neutra!’se c rd en gedemi- d en haar militaire bescherming op- 1 aan Engeland, Frankrijk en Italië. Te- erd een internationale commissie ingc- aarin Amerika, Engeland, Frankrijk, pan en Rusland (zoodra het in den Vol is opgenomen) door twee cn Grieken- emenië, Bulgarije en Turkije (de beide .a hun opneming in den Volkenbond) en vertegenwoordiger gerepresenteerd lijn. Op deze wijze zou de vrijheid der n ook in oorlogstijd gewaarborgd zijn, dijkheid beteekende deze oplossing de n-suprematie van Engeland, dat zich meraal Harington het opperbevel over ieerde contingenten verzekerde en de dere staten namen alle n dm plicht op de zeeëngten tegen e n vijandelijken e verdedigen. Den eersten keer, dat dit de proef werd gesteld, viel het in dui- it de Italianen en Franschen hebben de en bij het oprukken der Kemalisten in dadelijk in den steek gelaten en Ivjin Senaat dr. Schmidt, die ook de processen tegen de „oorlogsmisdadigers" presideert, de zitting, daar dr. Hagen ziek was. Overigens was het Hof op dezelfde wijze samengesteld als in het Rathenau-proces en bij het verhoor ontstond ook dadelijk dezelfde moordatmosfeer. De beklaagden zijn twee slanke jongelieden. Hustert is 22, Oehlslëger 29 jaar oud. Met een verlegen glimlachje groeten zij hun verdedigers en daarna monsteren zij den tegenover hen zitignden Scheidemann, die als „NebenklBger" is toegelaten. Dr. Schmidt ging onmirldellijk over tot het verhooren der beschuldigden, waarbij hij met groote duidelijkheidzijn vragen stelt. Kalm, gemoedelijk en met gekruiste armen vertelt Hustert, hoe het plan tot den moord werd gemaakt en uitgevoerd. In een restaurant spraken zij over het voornemen om Scheide- mann „in politieken zin" uit den weg te rui men. Van een poging tot moord was destijds nog geen sprake. Ten slotte (/verreedde Oehl schlager Hustert met hem naar Kassei te gaan, hetgeen begin April geschiedde. Eerstgenoemde had 20.000 mark bij zich, waarmee men naar Tuikfje wilde vluchten, terwijl Hustert over 5000 mark beschikte. Beiden huurden een kamer en bespiedden Scheidemann’» huls om zijn ge woonten te bestudeeren. Zij ki%gen evenwel twist, omdat OehlschlHger plotseling niet weer wilde meedoen, doch Hustert wist thans hèm te bepraten. Uit München ontvingen zij een met blauwzuur gevulde gummibal. Met Pinkste- ren liepen zij nog rond met het voornemen om de bal in het Bosch te gaan verbranden, deer zij den aanslag onuitvoerbaar achtten, doch toe vallig zagen zij onderweg Scheidemann met zfjn dochter en kleindochter in de tram stap pen naar Wilhelmshöhe. Zij besloten toen van de gunstige gelegenheid gebruik te maken en volgden Scheidemann een uur lang door het Bosch van Wilhelmshöhe. In een hollen weg drukte Oehlschlëger Hustert den bal met het vergif in de hand en zeide„Hier, loop er heen en doe het”. Hustert schoot de gedachte door het hoofd, dat Oehlschlüger zich uit de voeten wilde maken. Niettemin Mep hij op Scheide mann toe en ledigde den bal voor diens hoofd. Hustert vertelt dan verder, dat hij na het plegen der daad is weggeloopen, terwijl hij nog had gehoord, dat op hem werd gescho ten, Leter was hij met OehlschlMger samenge komen en waren zij naar Opper-SilezlS gegaan, waar zij een betrekking als arbeider in het Bosch hadden gekregen. Zij hadden zich daar "oorgedaan als aanhangers van Ehrhardt. Op de vraag van den voorzitter, of een Hd van de organisatie C. ooit aan Hustert let» dergelijks had gevraagd, antwoordde beklaag de „Neen, nooit Het plan is uitsluitend van ons zelf uitgegaan”. Op alle vragen, of hij niet geweten had, vanwaar de bal met blauwzuur kwam, ant woordde Hustert, dat hij OeMschlHger daar naar wel herhaaldelijk had gevraagd, maar nimmer eenige inlichting had gekregen. Vervolgen» werd de tweede beklaagde, OehlschlSger, gehoord. Deze legde nopens de voorbereiding en de uitvoering der daad In hoofdzaak dezelfde vetharingen af als Hustert. Ten annzien van de beweegredenen tot de daad weigert bekl. alle inlichtingen. Alleen 1 betuigt hij met zachte stem, bijna onverstaan- set het allemaal heter dan ik zelf," ten slotte met een spottend lachje met een lach, die hem al zjjn energie lie hij voor korte oogenblikjes nog kon rapen. toen had hij de hand van zijn vrouw

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1922 | | pagina 1