y I 1S
3
a
Dinsdag 5 December 1922.
61. Jaargan
BUITENLAND.
EUILLETON.
den Maalstroom
.Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon-en Feestdagen
d. D., OUDEWATER, REEUWDE, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUI
A
gevaarlijke plaats weer her-
'U
|i
Ivjn
de park, langs don stillen kleinen vijver. Leefde daarop in zijn laboratorium, In zijn
titim' zin KI nnnnnln nf unn Tnnl zin rr>m, YVIlninV nnn ril* olnjon tnfpl in de oneratle-
KM
1
het heele
een, omdat
i 50 mark
gst is ondragclijker dan smart; angst stond. Dat was haar afstamming het oude,
het gevoel, terwijl smart het af- “*"v J“J
Roman van
OLGA WOHLBRüCK. J
toriseerde vertaling van Mevruuw
Wesselink—van Rossum. 4-
j?"
i oogen lag die oude vraag en al zijn
waarmee hij zich tegen zijn ellende
Ze logde beide handen op zijn bran-
nrhoofd: „Tiet gaat hcelemaal niet
intege’ IM"
lachten *cgen elkaar, zooals zij dat
van den dag deden hit om zijn
j om haar leugen te verb1 en.
oeer ik je maar zie dan x uel ik me
I merkte het niet, hoe grijs de kleur dei
r gezicht was, hoe slapjes haar hou-
og ^altijd zag hij dat verhevene in
•oals hij dat gezien had, toen zij zon
M» ktft «tartted van haax moedor
OVERZICHT.
eindigden Atjjët overzicht van
1 opmerking der Köln. Ztg.,
*AAA
I van Mosk<
menschheid zoo
ABONNEMENTSPRIJS! per kwartaal ƒ225, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2,90. per week 22 ceat, overal waar de bezorging per looper geschiedt*
Franco per post per kwartaal ƒ8.15. met Zondagsblad ƒ8.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 8L GOUDA*
M onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zijn degelijk» geopend van 9—4 uur.; Administratie T«L Int 82»
‘fiedactio T«L 645.
„...fflSCHE MRMT.ra
tGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP. GOUDERAK. HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, NIEUWER^
RK a. d. IJ., OUDERKERK a. i U„ OUDEWATER. REEUWDE. SCHOONHOVEN. STOLWIJK. WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, en*
ADVERTENTIEPRIJS» Urt Goods en «nstreks» (babooNBda tot4a toaargMOf
1—-5 regels L30, elke regel meer 0.26. Van buiten Gouda aa den besei gin li<t
1—5 regels 1-155, elke regel meer 0 30. AdvertentUn tn bed ZatordafMUUMr M
bij «laf op den pril*. IJefdadighekb-ndveitentiön do helft van don prfla, m
INGEZONDEN MEDEDEBUNGENi „1*1. 10». *k> Haalwf /HM Of'
de voorpagina 80 booger.
Gewon» advertentiën en ingezonden mededeelingen b!J eootmet tot MÉT ftoedWMB*
den prija Groots letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tUMchenkomst vaa sotiad» tmairh—
delanm, Advertentiebureau:! en onze Agenten en moeten daags vóór dn plaaMnf
aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname vwnakard te sQa>
nu toe, met stille berusting en barmhartig
liegen.
Hij hield haar handen nog steeds om
klemd, en het was hem nlsof alle vroolijk-
heid en ellende der wereld van haar naar
hem stroomde.
„Waarom is u zoo fiard?” I
„Ik
Wildo die vrouw niet begrijpen, o! begreep
ze werkelijk niet?...
Hij lachte bitter, liet haar handen los.
Als dat zoo was, dan had hij haar’geschre
ven: „Mijn komst is doelloosroep de
hulp in van den een of anderen kwakzalver
dat is nog het beste. De lui hebben iets
dat zieken kalmte geeft en afleidt. Daarop
komt het nu nog slechts aan"Maar zoo
had hij haar niet kunnen schrijven, daar ai
les in hert» haar toegedaan was, daar hij
haar wilde helpen.*... haarniet dien
levenden doode daar boven, met zijn afschu
welijk, onwaardig gefluit
Hij tfond op.
„Wanneer u op klachten wilt blijven, om
uw plicht tot het einde toe te vervullen, dan
moet u ook iets voor u zelf doen. Neem ei
een verpleger hij. Ga wandelen, paard rij
denDan is u des te frisscher.”
Ze was verheugd over zijn zakelijkheid,
knikte.
„Mister Juck rijdt een paard voor mij af te
Berlijn. Wanneer ik dat maar eerst heb, dan
beloof ik u, dagelijks twee of drie uur to
gaan rijden.
Bij glimlachte half verzoend.
„Prachtig. En nu gaan we een loopj» van
een half uur maken. Gelooft u dat ik ook
geen beweging en lucht noodig heb, wilt t»
700 ongastvrij jegens mij zijn, dat u me niet
wgcuuvwou.^ eens uw bezittingen laat zien? Heb ik dal
hij toch hard, zno onverbiddelijk, niet verdiend door mijn komst?"
adellijke bloed, dat zich 'deed voelen en niet
naar geschreven wetten vroeg.
En het was alfsof hij een slag op de borst
kreeg, toen die andere kwam, die gezonde
plebejer, de man van de wetenschap, die zei:
„Uw vrouw heeft lucht noodigbewe
ging" en haar eenvoudig bij den arm nam en
meetrok, weg trok van hem.
En nu liepen zij zij aan zij. Hij echter hoor
de niet wat ze zeiden. Ze gingen verder,
steeds verder, en ten slotte zag hij hen niet
meer, zag hen ook niet, toen hij over het
halkonhek boog, met hongerige en bleeke
lippen.
Hij trok aan een breed, zijden lint, haal
de een zilveren fluitje uit de zijzak van zijn
rood zijden jasje, zette dat aan de droge
lippen.
Karola von Glidiën bleef staan, roerloos,
met uitgerekten. hals, gelijk een goed afge
richte jachthond, die het fluitje van zijn
meester hoort.
„Hoort u het?"
Dokter Julius Graebncr trok haar met zich
mede, verder, dieper de donkere parklaan in.
Neen. Ik hoor niets en ook u mag niets
hooron! Ik verbied het ui"
Al wilde die aan den dood overgeleverde
daarboven het bloeiende leven van deze
vrouw vernietigen, zoolag hij er nog was, liet
hij dat niet toe, beschermde haar tegen hem,
tegen haar eigen zwakheid.
Hij trok haar naast zich op Een bank, hield
haar handen in de zijne om haar met gev ld
tegen te houden, als het noodig mocht zijn.
„W kunt aan de natuurwetten niets veran-
_jrenwat de vernietiging tegemoet gaat;
kunt u niet tegenhoudt n."
wat was i.;
Ze had hem niet moeten roepen, als het zool Hij scheitste en ze v is tr blij om 7c 1 -ld ili*"
'blond*. Ze^had het n&eton drauen. «qo&1j .tot ld* Ui»'' xnü‘’- ilwjgcJtoLBroottfc verwaarloo» 'ook
i gister
dat op
irt 1920 het verdrag van Moskou we:d
n, waarbij Rusland zich verplichtte de
■kwestie niet zonder Rusland en de Pon
en te regelen. De jongste nota van de
georing van Oct. j.L aan de mogendhc-
1 dit standpunt opnieuw met alle beslist,
genomen en Turkije bij de wapenstil-
andorhandelingen van Moedania aan
•plichtingtn vastgehouden.
daad vindt de Köln. Ztg. was dit
mastebij-beste oplossing, vooral daar
jere pogingen om de vrijheid der zee-
te waarborgen, als mislukt en afgeloo-
men worden beschouwd. Men had nu de
der zeeëngten trachten te verzekeren
beide oevers aan verscheidene bezit-
verdeden. Dit plan is eerst opgedoken,
in het emde van den eersten Balken
de Bulgaren oprukten in de richting van
ilinopel en is opnieuw aan het einde
i wereldoorlog overwogen. De Bulgaren,,
Grieken, zouden dan de meesters van
ropeeschen oever geworden zijn en del
zouden dan de meesters van den Azia-1
oever zijn gebleven, terwijl beide oevers
itariseerd zouden zijn geworden. In wei-
d echter vormt het ze frijtengebled een
strategische eenheid, d'a niet duirrzaam
?n kan worden. De be/tier van de eem'
u zeer spoedig naar het bézit van de
zijde der zeeëngten haken en omge
let zou hetzelfde zijn, als wanneer men
oevers van het Suez- of het Panama-
aan twee verschillende mogendheden
ideelen. Een verdeeling van het zee
gebied zou aldus de K. Z. natuur-
sel in het voordeel der Westersche mo
rn en geheel ten na-deele van Rusland
eest, dat daarom in 1913 tegen een ver-
[marsch der Bulgaren dadelijk protes-
contingenten van de Dardanellen naar Constan-
tinopel teruggetrokken. In de nota van 23 Sept, steld worden. Dit zou ook de oplossing zijn, die
zijn de drie mogendheden het eens geworden ---
over het voorstel om de neutrale zóne te stellen
onder rt gezag van den Volkenbond, waarin de
Engelsche invloed overweegt. De K. Z. is van
gevoelen, dat dit voorstel eenvoudig de interna-
I tionale commissie vervangt door den Volken-
bond, zonder aan de zaak iets te veranderen.
Natuurlijk blijven ook de moeilijkheden min
stens dezelfde. Zelfs wanneer de Volkenbond
het zeeëngtengebied overneemt en contingen
ten, die hij voorloopig nog niet ter beschikking
heeft, zendt, is daarmee de kwestie van de vrij
heid der zeeëngten in geval van oorlog niet in
het minst opgelost. Want de oorlog tusschen
de mogendheden zou dadelijk worden overge-
dragen in d n Volkenbond zelf en de contingen
ten der belligerenten zouden heel gauw ook ann
de zeeëngten met elkaar in strijd geraken en de
heerschappij over de engten zou ten deel vallen
aan den sterksten staat, GrooV-Brittannië.
Gelijk uit deze uiteenzettingen blijkt, betee-
kent het woord „vrijheid der zeeëngten" alleen
d© strategische vrijheid voor Engeland, om in
geval van nood de zeeëngten in naam van het
international^ recht onverwijld met zijn over-
machtige ma: ine te kunnen bezetten. Deze tactiek
om de Engelsche heerschappij over de zeeëng
ten een inter nationaal jasje aan te trekken, blijkt
reeds uit het eerste Turksch-Engelsch» verdrag
van 5 Jan. 1809 en zij is daarna de geheele
negentiende eeuw tot op den huldigen dag vol-
^houden.
Om de economische viijhrid der zeeëngten
zoo mogelijk te verzekeren, blijft er zoodoen
de niets anders over, aldus het door ons geci
teerde blad, dan deze taak op te dragen aan die
staten, voor welke deze Vrijheid van de aller
grootste beteekenis is en die tegelijker’ijd
slechts in strategisch opzicht er belang bij heb
ben, dat de engten worden verdedigd, d. w. z.
de oeverstaten van de „Pontische” zee, waar
van Rusland en Turkije de grootste zijn. Rus
land zou dan eindelijk hebben bereikt, waar
naar het streefde m het verdrag van Hunkiar
Iskelessi en wat ‘het in bet herverzekeringsvor-
drag door Bismarck is toegezegd: het afsluiten
der Dardanellen tegen een aanval, die gericht
is op die deelen, welke voor het land van het
grootste levensbelang zijn. Het slot van ’t arti
kel luidt:
Rusland, dnt van alle Entente-staten de verre,
weg zwaarste offers voor de gemeenschappelijke
zaak heeft gebracht, kan erop wijzen, dat de
Westersche mogendheden het in 't verdrag van
4 Maart 1915 Constantinopel en het geheele
zeeëngten-gebied tot aan de Midia—Enos-linie,
met inbegrip der eilanden Imbros en Tenedos,
hebben toegewezen. Turkije echter zou echter
dit verdrag ditmaal ongedwongen en vrijwillig
en op den grondslag van gelijke rechten met
Rusland sluiten. Zooals is gemeld, is het eenige
middel om de neutraliteit en de vrijheid der zee
ëngten in geval van oorlog te handhaven, een
sterk Turkije, dat kracht genoeg heeft om zijn
neutraliteit te verdedigen. Deze kracht wordt
het thans gegeven door Ket bondgenootschap
met en den ruggesteun van Rusland. Voor de
eerste maal zou de Middcllandsche zee-kwestie
voor het „Pontische’ gedeelte van dexre zee op
grond v >n de formule „De vrije Middellandsche
zee voor de vrije volkeren der Middellandsche
zee” geregeld en het Europeesche evenwicht
op deze voor den vrede der Ewropeesche
per slot van rekening het meest zou beantwoor
den qan de Engelsche ïm'angen, daar Engeland
door het voeren van een politiek van geweld een
emstigen oorlog zou riskeeren, die niet alleen
Turkije, met zelfs Rusland in de amen van
Frankrijk zou drijven cn zoodoende ook het
evenwicht zou verbreken in het Noord-Weste
lijke machtscentrum van Europa, dat voor En
gland's wereldpositiefcen levensnoodzaak is.
i baar, dat hij Scheldemann beschouwde als dfMf1
gene, die alle rampen over het vaderland ha«
t gebracht. Het balletje met blauwzuur had hij
t van een Hongaar ontvangen, dien hij te Boeda<
I pest, waar hij lid was van de vereenlglng deil
Ontwakende Hongaren, had jeeren kennen «1
die hem destijds had gezegd, met blauwzuur
herhaaldelijk goede resultaten te hebben gehad
en er Joden mee uit den weg had geruimd.
Op de vraag van den voorzitter: „Moest
Scheidemann dan voor gepleegd onrecht wor^
den gestraft, of moest de aanslag als waarsehus'
wing dienen f antwoordde Oehlschlilger„Dd
aanslag werd als een straf voor gepleegd oW
recht beschouwd."
Voorzitter En wie geeft u het recht daartoeW
OehlschlögerGod gaf mij het recht daartoew
Opnieuw ondervraagd over de beweegredne^
tot de daad, zeide bekl. met sleeds zachtetf
stem, dat Scheidemann de schuld was van dd
revolutie, dat hij zich meubelen uit het keher»
lijk slot had toegeëigend en dat hi| ten slo'tè
de sdiuld was van aUe ellende die over Duitsch^
land was gekomen. Bekl. ontkent te Wiesbaden!*-
tot een dame te hebben gezegdOp mij is he^
lot gevallen,
Scheidemann verklaarde, dat alle wraakzucht
hem vreemd was. In het belang der beide bes
klaagden zou hij evenwel willen weten, wat hert
er toe geleid had, een man naar het leven tU
staan, die in de jaren 1917 en 1018, toen beiden'
nog hun opleiding ontvingen, bijna geen raad
wist van de zorgen, die hem drukten.
Oelschlöger, zich plotseling omdraaiend en
Scheidemann aanziemder In 1918 was ik aan
het front, Herr Scheidemann.
Voorzitter: Men kan aan het front geweest
en toch een zeer onrijpe jonge man zijn.
Daarop tot ScheidemannMijnheer de burs
gemeester, de ware beweegreden zult u van hert
wel niet te weten komen,
Ook OelscWfiger ontkent ten stelligste, dat da
daad door de organisatie C. of een andere gat'
heime organisatie was beraamd. J
Ne de middagpauze werd Scheidernam ge*
hoard Hij vertelde uitvoerig, hoe de daad ncÜÏ
had toegedragen en kwam o.a. op tegen de be*
wering, als zou hij in den blinde op de menlgtd
hebben geschoten. Bij den, aanslag waren geert
anderen dan de reeds genoemde personen aan*
wezig geweest.
Bij de beëediging van Scheidemann had eert
klein incident plaats. Get. verklaarde den eedr
niet in den godsdienotigen vorm te willen ah'
leggen. De voorzitter zeide de eedsformuW*
voor, doch voegde er uit gewoonte de woorden»
„zoo waarlijk helpe mij God" aan toe. ScheW
demann keek verwonderd op, doch zeide da
woorden na, daarbij glimlachend met de hand
een beweging makende, also! hij wilde zeggen»
Och, *t kan mij ook niet veel sdielen, of is
den eed in godsdienstigen of niet-godedienstW^
gen vorm afleg.
Het proces wordt morgen voortgezet.
BELGIE.
DE CONFERENTIE TE BRUSSEL.
De preliminaire besprekingWC'
Parijs, 4 Dec. (Havas). De Lnsteyria zaf
Poincaré vergezellen naar Londen. Poincaré tal
Peretti en Dellarocca meenemen, de Lasteyrltf
Tannery, inspecteur van financiën.
Rome, 4 Dec. (B. T, A.) Mussolini is naar,
Milaan gereisd, vanwaar hij Donderdag naai
Parijs en Londen vertrekt.
naar
achtige, alleen staande stallen. 1
„Die hebben alles opgegeten," zei te en ze
vertrok haar mond. „Onze laatste twee paar s
den worden nu In Karlshorst getraind. Dat I» J
hot eenlgste waar mijn man nog belang in i
stelt. Eiken dag stuurt Mister Juck lange
telegrammen. Alles is zooveel duurder ge i
worden de laatste jaren en hij heeft steeds
meer geld noodig." i
Ze noemde haar stiefvader nooit anders
dan „Mister Juck”, glimlachte erbij en voe»
de er aan toe: „Knap is hij welen al» we
oen hoogen prijs behalen, dan spelen de uit
gaven zoo’n groote rol niet."
Hij bleef staan, prikte zijn wandelstok in
de droge aarde, mot zooveel kracht, dat zich
de vorm van den zilveren haak in zijn hand
afdrukte.
„U is dus ook al aangestoken"
Ze zag hem onthutst aan.
„Aangestokenhoe bedoelt u?"
-Het bloed steeg haar naar het hoofd, vloei
do weder terug, wijl hij ten tweeden male
haar handen te, haar in de oogen keek,
als wilde hij haai tot op den bodem van haar
ziel doorzién.
„Beste mevrouwbeste mevrouw... Dat
i» ijdele fantasieVerliest u nooit den
Ftond onder uw voeten!"
Zp wendde zich af, gewond en teleurge
steld, dat hij haar die stille hoop afnam, die
haar moed gaf tot leven.
Nu ging hij zwijgend aan haar zijde naar
huis terug, beet op zijn onderlip en ver-
wenschte zijn eigen woorden.
Had hij wel het recht te prediken hij,
dio op geen anderen grond steunde dan op
dengenen, dien hij zich zelf schiep? Op hoop
I Joegen allen allen, die hij kende, die hein
|li<Wof onvortchillig waren; on hooi» leefd»
t hül
de twee binnenplaatsen, mot de reuw kliniek, aan de glazen tafel In de operatie-;
kamer. Wanneer hij order» uitdeelde en de
oudere doktoren hem aanstaarden ver*(
schrikt, met ongeloovfge gezichten, wanneer 4
zij tevergeefs naar precedenten zochten, die^
zoo’n nieuw waagstuk als basis dienden, van
den„grond" spraken, „dien hij niet on»^
dtyr de voeten mocht verliezen dan hoon
de hij of zweeg, zich gekwetst voelend, zo*'
als die vrouw op ’t oogenhlik, aan zijn zijde?
Dan'verrichtte hij dingen, ofstak ooï
wel een» den een of ander aan met «ijn durf»;
zijn meer dan koen zelfvertrouwen. Wa» het
iets anders, het toeval, dat hem tot man van
de wetenschap gemaakt had iets ander» dart'
het toeval, waarvan speler en sportsman?
kunstenaar en koopman afhankelijk warenfj
Men sprak nu nog over een toespraak, die
hij in zijn kliniek em» voor Jonge doctoren
gehouden had, die zich Jaar op Jaar in groo»'
teren getale om zijn operatietafel achaarden^
die een klein leger van apostelen en vijano
den om hem vormden
(Wordt vervolgd),
fMMfi»
Veertiendaagse!* Blad
voor de Huishouding.
o o o
PrU« >«r kwartaal tr. 11|
o O O
Bgr* Men kan zich abonneeren
Boekhandel of bn da Uitoevsr»
A ZOOM, GOUDA.
j DUITSCHLAND.
DE SCHADELOOSSTELLING
De Fransdie Rijnpo]jtick.
Bonar Law verklaarde in 't Lagerhui» giste
ren, dat hij geen enkele informa l had ont
vangen met betrekking tot een Fransch plan
betreffende bezetting van het Roergebied en
dat hij evenmin berid/en had ontvangen, die
een bevestiging inhielden van de geruchten in
zake een geheime militaire overeenkomst tus-
sohen Duitschland en Rusland.
De incidenten te Stettin, Passou cn Ingolstadt.
Londen, 4D»c. (N. T. A.1. De verontwaar
digde Duitsche commentaren op de boeten, door
de geallieerden opgelegd wegens <len aanslag I
op het personeel j^van de geallieerde militaire
contröle-cornmi^i», vinden waarschijnlijk hun
oorspröngjn het feit, dat men niet goed bekend
is met de gewelddadigen ep verwerpelijken aard
dier incidenten. Op drie van die incidenten is
de aandacht van de Duitsche regeering geves
tigd, met over het algemeen onbevredigend re
sultaat Het incident ta Stettin had plaats op 17
Juli, toen de Duitsche militairen niet alleen ge
allieerde officieren mat geweld verhinderden te
zoeken naar verborgen wapens, maar hen zelfs
met geweld eruit gooiden.
Vier maanden verliepen en de geallieerden
moesten er tweemaal om vragen, voordat zelf»
onvolledige veronUcJyuldigingen voor de gebeur
tenis werden aangeboden. Te Passau en te In
golstadt werdenajlficieren van de contiöle-com-
mfssle hevig aangevallen door het gepeupel en
in beide gevallen kwam de politie niet tusschen-
beide. De omstandigheden waren zoodanig, dat
de geallieerden gedwongen waren aanzienlijke
boeten op te leggen.
Verhooging der poaliarieven.
Bor 1 ijn, 4 Dec. (W. B.) De Rijksraad heeft
de verhooging van de posltarieven, die 15 Dec.
van kracht moet worden, goedgekeurd. Boden,
de Brunswijksche gezant, die als rapporteur op
trad, legde er den nadruk op, dat het tekort bij
de posterijen al ongeveer 120 milliard be
draagt. De vermindering van het postverkeer
wijst hier en daar ontstellende cijfers a»n. Van
daar dat men niet zoover is gegaan
defibit door de?e verhooging te dekki
dan bijv, het porto voor brieven op
gebracht had moeten worden.
DE MOORDAANSLAG OP SCHEIDEMANN.
B e r 1 ij n, 4 Dec. (Hbl). Hedenvoormiddag
be; m voor het Stnatsgeiechtshof te Leipzig hei
proces tegen Hustert en Oehlschlager, die in
Juni 1.1. nabij Kassei een poging gedaan heb
ben om burgemeester Scheidemann, die met
zijn dochter en kleindochter een wandeling
maakte, te vermoorden.
Even over 9 uur opende de president van den
verdrag van Sèvres heeft mep daarop
rgten-zöne in *t leven geroepen. Zij om-
zeeëngten-gebieden met de eilanden
Imbros, Samothraki, Tenedos en Myti-
zv zóne werd g* neutra!’se c rd en gedemi-
d en haar militaire bescherming op-
1 aan Engeland, Frankrijk en Italië. Te-
erd een internationale commissie ingc-
aarin Amerika, Engeland, Frankrijk,
pan en Rusland (zoodra het in den Vol
is opgenomen) door twee cn Grieken-
emenië, Bulgarije en Turkije (de beide
.a hun opneming in den Volkenbond)
en vertegenwoordiger gerepresenteerd
lijn. Op deze wijze zou de vrijheid der
n ook in oorlogstijd gewaarborgd zijn,
dijkheid beteekende deze oplossing de
n-suprematie van Engeland, dat zich
meraal Harington het opperbevel over
ieerde contingenten verzekerde en de
dere staten namen alle n dm plicht op
de zeeëngten tegen e n vijandelijken
e verdedigen. Den eersten keer, dat dit
de proef werd gesteld, viel het in dui-
it de Italianen en Franschen hebben de
en bij het oprukken der Kemalisten in
dadelijk in den steek gelaten en Ivjin
Senaat dr. Schmidt, die ook de processen tegen
de „oorlogsmisdadigers" presideert, de zitting,
daar dr. Hagen ziek was. Overigens was het
Hof op dezelfde wijze samengesteld als in het
Rathenau-proces en bij het verhoor ontstond
ook dadelijk dezelfde moordatmosfeer.
De beklaagden zijn twee slanke jongelieden.
Hustert is 22, Oehlslëger 29 jaar oud. Met een
verlegen glimlachje groeten zij hun verdedigers
en daarna monsteren zij den tegenover hen
zitignden Scheidemann, die als „NebenklBger"
is toegelaten.
Dr. Schmidt ging onmirldellijk over tot het
verhooren der beschuldigden, waarbij hij met
groote duidelijkheidzijn vragen stelt.
Kalm, gemoedelijk en met gekruiste armen
vertelt Hustert, hoe het plan tot den moord
werd gemaakt en uitgevoerd. In een restaurant
spraken zij over het voornemen om Scheide-
mann „in politieken zin" uit den weg te rui
men. Van een poging tot moord was destijds
nog geen sprake. Ten slotte (/verreedde Oehl
schlager Hustert met hem naar Kassei te gaan,
hetgeen begin April geschiedde. Eerstgenoemde
had 20.000 mark bij zich, waarmee men naar
Tuikfje wilde vluchten, terwijl Hustert over 5000
mark beschikte. Beiden huurden een kamer en
bespiedden Scheidemann’» huls om zijn ge
woonten te bestudeeren. Zij ki%gen evenwel
twist, omdat OehlschlHger plotseling niet weer
wilde meedoen, doch Hustert wist thans hèm
te bepraten. Uit München ontvingen zij een
met blauwzuur gevulde gummibal. Met Pinkste-
ren liepen zij nog rond met het voornemen om
de bal in het Bosch te gaan verbranden, deer zij
den aanslag onuitvoerbaar achtten, doch toe
vallig zagen zij onderweg Scheidemann met
zfjn dochter en kleindochter in de tram stap
pen naar Wilhelmshöhe. Zij besloten toen van
de gunstige gelegenheid gebruik te maken en
volgden Scheidemann een uur lang door het
Bosch van Wilhelmshöhe. In een hollen weg
drukte Oehlschlëger Hustert den bal met het
vergif in de hand en zeide„Hier, loop er heen
en doe het”. Hustert schoot de gedachte door
het hoofd, dat Oehlschlüger zich uit de voeten
wilde maken. Niettemin Mep hij op Scheide
mann toe en ledigde den bal voor diens hoofd.
Hustert vertelt dan verder, dat hij na het
plegen der daad is weggeloopen, terwijl hij
nog had gehoord, dat op hem werd gescho
ten, Leter was hij met OehlschlMger samenge
komen en waren zij naar Opper-SilezlS gegaan,
waar zij een betrekking als arbeider in het
Bosch hadden gekregen. Zij hadden zich daar
"oorgedaan als aanhangers van Ehrhardt.
Op de vraag van den voorzitter, of een Hd
van de organisatie C. ooit aan Hustert let»
dergelijks had gevraagd, antwoordde beklaag
de „Neen, nooit Het plan is uitsluitend van
ons zelf uitgegaan”.
Op alle vragen, of hij niet geweten had,
vanwaar de bal met blauwzuur kwam, ant
woordde Hustert, dat hij OeMschlHger daar
naar wel herhaaldelijk had gevraagd, maar
nimmer eenige inlichting had gekregen.
Vervolgen» werd de tweede beklaagde,
OehlschlSger, gehoord. Deze legde nopens de
voorbereiding en de uitvoering der daad In
hoofdzaak dezelfde vetharingen af als
Hustert.
Ten annzien van de beweegredenen tot de
daad weigert bekl. alle inlichtingen. Alleen 1
betuigt hij met zachte stem, bijna onverstaan-
set het allemaal heter dan ik zelf,"
ten slotte met een spottend lachje
met een lach, die hem al zjjn energie
lie hij voor korte oogenblikjes nog
kon rapen.
toen had hij de hand van zijn vrouw