Advertentiên in anfltre bladen
In kwaliteit t hoogst
In prijs 't,laagst
•CEREBOSZOUT
Groote Inventaris-Uitverkoop
moeilijkheden
/fi
Prijzen van af
GOUDA: Westhaven 13.
Bovenwoning
Hypotheek
TELEFUNKEN 26/3
G. J. HEETMAN,
GOUDSCHE COURANT - ZATERDAG 16 JAN. 1926 TWEEDE BLAD
Zit- -en Slaapkamer
Spaar- en Hulpbaak Gouda.
Kitil Cifé-ResM „STATION".
Japansche Artikelen.
M. J. KAMPHUIZEN - Gouwe 14.
BISCUITS DE LINDEBOOM
Het Radiotoestel dat in alle
opzichten voldoet.
Elpctro technischbureau d. F. W. "fÜRION
■I ROTTERDAM Mi
"^7
GOUDSCHE COURANT
Markt 31.
Nerveuzen en Zenuwzieken
anuan
«r
*TE HUUR
Lang» Tiotideweg 47, zeer geschikt voor
twee pames of gezin zonder kinderen.
Te bevragen: C. TEEKENS, Slagery, L.
Tiemdeweg 49. 109 12
GEVRAAGD tegen 1 Maart ruime gem.
met pension voer echtpaar z. kind.
Br. fr. no. 113 VAN BURK's Adv. Bureau,
Kleiweg 39.
UB 10
Zij, die door de huidige omstandigheden
in bijzondere zaken of particuliere
zijn geraakt, worden aangeraden, ter
voorkoming van erger, zich in vertrouwe^
om voorlichting en bijstand te schrijven
onder No. 80, bur. Goudsche Courant,
Markt 31. 15
Volkomen discretie gewaarborgd.
Aan belangstellend» wordt kennis gegeven dat tot BIJSCHRIJVING DER RENTE
over 1925 gelegenheid za] bestaan in het gewoon lokaal dnr Bank op DINSDAG 19,
WOENSDAG 20, DONDERDAG 21 en VRIJDAG 22 JANUARI 1926, telkeni dee
avonds van 8 tot 9/j uur.
Alle houders yan Nuts-Spaarbankboekjes worden opgeroepen om op een dezer avon
den de rente doen bijschrijven, daar nalatigheid in deze, bij teruggaaf van gelden, tot
vertragfaig zou kunnen leiden. ,08W
GOUPA, Januari 1926. HET BESTUUR.
Tegen billijken voorwaarden en rente
worden gelden beschikbaar gesteld voor
op huizen, vaartuigen en landerijen.
Aanvragen te richten onder No. 79, bureau
Goudsche Crt., Markt 31. 10
10919
Zalen voor alle doeleinden geschikt.
Oelegenheid tot maaltijden
per abonnement.
DIN*NS vanaf I
Lunch f 1,75 met schotel naar keuze.
Onder de sigarettenrookers zijn Merken-
rookers en Qualiteitsrookers. Den Quali-
teitsrookers adviseeren wij eens een proef
mei ome Reemtsma-Sigaretfen te nemep.
Wij zijn overtuigd dat het fijne aroma'onzer.
melanges velen hunner tot onze blijvende
^vrienden zal maken.
■.f
Vraag Uw winkelier toch om U te laten
tien de practische gepatenteerde zoutvuller
waardoor men het zout direct van uit
het busje in het zoutvaatje stort
van alle in voorraad zijnde 'jj
Prachtige Japansche Serviezen beneden inkoopprqs.
fc* ZIE ETALAGE. «S
Door groote voorraad kunnen wij
slechts een klein gedeelte etaleeren.
WEDtagDOeSBURGlAHSrEROAM
De origineel; FROU-FROU
en MOCCA TRJC-TRAC
schenken de hoogste voldoening
aan haar die ze presenteer!;
wan! tij streelenden smook «od
wie ie nuttigen
Vraagt inlichtingen en demonstratie aan het iis eo
L. Tiandnweg 24 GOUDA Tal. Ho. 32S.
I. Ho.
AvanVALKE
n /a --iLEVERTR
LEEU WARPEM
Horlogemaker Goudsmid
OOSTPLEIN 8b
Telefoon 6374 3342-1
groote doos 65 ets.
worden zonder eenige prijsverhooging
geplaatst door de Administrtie van de
die lijden aan prikkelbaarheid on wilttwakte, gebrek aan energie, neerslachtigheid,
levensmoeheid, slapeloosheid, hodfdpijn, angst- en dwangtoestanden, hypochondrie,
nerveuss hart- en maagaandoeningen vragen de uitvoerige grati» brochure vaa
Dr. WEISE, over zenuwziekten. DrGEBBARD Co., Frankenstraat 79,
Den Haag.. jsM lg
ELECTROLUX
Amsterdam, Alkmaar, Almelo, Arnhem, Assen, Breda, Dellt, Dordrecht, Eindhoven, Enschedé, s-Gravenhage, Gouda, Groningen, Haarlem.
Heerlen, 's-Hertogenbosch, Hilversum, Leeuwarden, Leiden, Maastricht, Meppel, Middelburg, Nijmegen, Rotterdam, Tilburg, Utrecht, Zaandam, Zwollp.
Kwade Posten.
De Arnhemsche Kamer van Koophandel
heeft het lofwaardige denkbeeld gehad om
den Minister van Justitie een ontwerp van
wet aan te bieden, tot bet wegnemen van
de -groote bezwaren due aan de tegenwoor
dige regeling van bet ine aa se eren
van kleine vorderingen xyn ver
bonden.
Dpor dit flinke initiatief is aldus Mr. "W.
R. van Riedel in de Prov. GeW. en N ij me eg-
sche Courant de behandeling der i. S-
kwade posten eindelijk op officieel terrein
gebracht.
Zy, die belang hebben bij een afdoende
regeling van „kwade posten" en wae
heeft er ten slotte geen belang bij *«ul-
len nu zegt Mr. v. R. goed doen zich ten
spoedigste door middel hunner organisaties
uit te spreken over het Arnh. ontwerp en
daarvan den -Min. van Just, te verwittigen;
anders Iöopt men de groote kans, dat deze
kwestie toch nog weel- in den doofpot op
een „kapstokje" komt. De zaak moet warm
gehouden worden, adhaesie-betuigingen en
adressen zullen aan Regeering en Volks
vertegenwoordiging de dr i n g e n d' e
noodzakelijkheid eener spoedige
voorziening op dit punt duidelijk moeten
maken.
Zooals de toestand thans is, komt het
immers hierop neer, dat óf de goede be
talers iriSirect de portie der wanbetalingen
op hunne nota's krijgen, óf de verieoopers
deze kwade posten noodgedwongen op hun
ondernemerswinst moeten laten vallen.
Meestal zal het 200 zijn: de groote kwade-
posten-risico drukt de ondernemerswinst
evenzeer als het den verkoopsprijs verhoogt.1
De beoefenaars der vrije beroepen
lijden onder dezen toestand trouwens even
zeer als de handel: want zijn er niet art
sen, die telken jare 20 pet. oninbare posten
hebben vooral ten piattelande? f
Doch laat ons bij het Arnhemsche ont
werp even stilstaan. Hoofdzaak daarvan
is, dat een *«der zijn nota op een bepaald
formulier kan zetten om het dan op -de Grif
fie van het Kantongerecht in te dienen,
kosten 2; vervolgens wordt den debiteur
door het Kantongerecht kennis gegeven, dat
tegen hem eene vordering is ingesteld en
dat -hij binnen 14 dagen zijn bezwaren moet
indienen. Dan en ik acht dit des Pudels
Kern verleent de Kantonrechter, doch
alleen als er in dien tijd gpen bezwaar
wordt ingediend, een bevej tot beta-
i i n fw het bedrag der nota plus de kos
ten, hBhen 1.50 zal kosten. Is inmiddels
nog geen betaling gevolgd, dat moet de
schuldei scher een afschrift van het bevel
per deurwaardersexploot aan den
debiteur laten overhandigen. Eerst, wan
neer dan wederom 14 dagen zijn verstre
ken, zonder dat de debiteur per deurwaar
dersexploot in verzet is gekomen, kan het
bevel door beslaglegging en dergelijk© mid
delen worden ten uitvoer gelegd. Gesteld:
de nota wordt op 1 December ingeleverd
en op 2 December gaat de kennisgeving
weg, dan is het bevel op 17 December te
krijgen, waarna bet exploit b.v. op 20 De
cember kan worden uitgebracht en op 4
Januari beslag mag worden gelegd.
Wanneer dus ales vlot hij Griffie en deur
waarder gaat, verloopen er totaal 35 dagen
voordat een dwangmaatregel kan worden
toegepast. Zou dit niet bekort moeten en
kunnen worden? Ik meen zeer zeker van
wel; op dit punt is het ontwerp, hoe goed
het op zichzelf ook is, voor eenige aanvul
ling vatbaar. Waarom b.v. de termijnen
niet te verkorten voor partijen, die dn de
zelfde gemeente wonen? Daarvoor is een
termijn van 5 dagen toch zeker voldoende?
In Duitschland is de termijn als regel 8
dagen, voor ingezetenen van dezelfde plaats
slechtp 3 dagen! Desnoods ware, met het
oog op de minder goede verekersma(kielen
op het platteland, voor gemeenten benedien
20.000 zdelen de termijn steeds op 8 dagen
te houden. Nog een andere verbetering van
het ontwerp zou kunnen worden aangebracht
op het punt van het deurwaardersexploit.
Hopelijk zullen de Heeren Deurwaarders
mij niet al te boos aanzien, als ik hun bij
stand in dezen in het belang der justiciabe-
l«n tot een minimum wal beperken. Onge
twijfeld heeft het Arnhemsche ontwerp dit
expuloit willen behouden om toch vooral de-
zekerheid te hebben, dat de debiteur tijdig
kennis draagt van het tegen hem gerichte
bevel. Dit is echter overbodig voor ver
schillende gevallen, waarvan hier enkele
voigeu, b.v. indien de debiteur wel op de
eerste kennisgeving heeft gereageerd in
een schrijven aan het Kantongerecht zon
der echter serieus verweer te voeren, door
uitstel te vragen of iets dergelijks, en ook
indien debiteur een vast -kantoor heeft,
dat aan het Handelsregister bekend is, zoo
dat verkeerde adresseering niet zal voorko
men. Daarom zou men een bepaling kunnen
opnemen, dat bij de uitvaardiging van het
bevel tot betaling de Kantonrechter verlof
mag geven het afschrift per aangeteeken-
den brief te doen verzenden, mits de cre
diteur ten genoegen des Kantonrechters
aantoont, dat de debiteur met de vordering
bekend is en daartegen geen verweer heeft.
IK heb daarbij geenszins het oog op de En
gel sche regeling van het „affidavit"; wan
neer daar n.l. de crediteur een eed aflegt,
dat hij eerlijk gelooft, dat de debiteur geen
verweer beeft, dan kan dadelijke toewijzing
volgen, tenzij die tegenpartij zijnerzijds
een eed zweert, dat hij wel degelijk een
verweer heeft. Omdat nu dat systeem van
eeds-afleggingen niet zoo zeer bij dein Ne-
deriandschen volksaard past, kan men dat
vermijden, doch den Kantonrechter het
recht geven het exploit door een aangetee-
kenden brief te vervangen* zoo daartoe ter
men zijn, de termijipn te verkorten, het
geen tijd en kosten bespaart Aldus zou,
met behoud van de juiste principes van
het Arnhemsche ontwerp, eene nóg snelle
re en goedkoopere regeling worden verkre
gen., Maar natuurlijk: een half ei is beter
dan een leege dop, ergo, beter dat ontwerp
ongewijzigd, mits spoedig, tot wet te ver
heffen, dan de zaak te laten zooals zij is.
(iHet wetsontwerp met toelichting is op
genomen in het Weekblad van het Recht
no 11419.)
BRIEVEN uit de hofstad.
DOCXCIX.
Het gemoedelijke en genoegelyke stoom
tram-met je, dat zooveel jaren van het sta
tion der Hollandsche Spoor naar den Sche-
venimgschen boulevard is heen en weer ge
sjokt en met zij» tingelbelletje iets dorp
achtigs gaf aam de wijken waar het door
ging, ia met 1 Januari van het toorn eel ver
dwenen. Vier van de vijf stoomtrams, die
weleer den Haag bedienden, zijn thans ver
dwenen e» hebben den strijd tegen de elee-
triciteit moeten dfcgeven.
De Staatsspoor-team, beroemd om zjjn
snelle rijden en zijn goedkoopte, bekend om
zijn vele ongelukken en zijn, vuile wagens,
is nog maar kort geleden geëlectrificeerd
en tegelijk daarmede verdween het knusse
Voor burgert je, waaraan duizenden herinne
ringen voor aoovelen verbonden waren. Men
verhaalt dat Voorburg de trajm als tijd-aan-
wijzer gebruikte op de bekende dorpsche
methode. Als deytram van twaalven „door"
was, werd de koffietafel aangevangen', als
het schoolteam met jexyan half vijf aan was,
werd' het tijd voor het middagmaal. Nu
snorren de electriechte veel vaker en veel
vlugger en voor het grootste deel gaan zij
buiten de kom van het dorp om.
De tram naar Rijswijk en Delft is mede
ter ziele gegaan. Het heeft heel wat ruzie
gekost eer deze in de rose-kleurige, frissche
electrische was omgezet. We herinneren aan
de boomengeechiedenis op het oude Delft-,
sche gTachtje, aan de verbreeding der ver
keerswegen, aap den bruggebouw enz., alte-
gaer puzzles die opgelost moesten worden
eer da moderniseering tot stand kon- komen.
De \enige, die nu nog in leven is, is de
Westlander en ook aan diens bestaan wordt
geducht geknabbeld Het zal nog wel even
duren eer die zijn laatste stoom heeft uit
geblazen, maar ten doode opgeschreven is
ook deze ongetwijfeld. Nu Loosduinen bij
den Haag is gevoegd, verschillende nieuwe
wegen deze bedde verbinden, i&\ de electri
sche tram spoedig een arm naar Loosduitnen^
uitsteken en dan is het met het logge ge
vaarte ongetiteld spoedig gedaaff Trou
wens dat is maar goed ook, want de Loos-
dumsche weg is allerminst geschikt voqr ooan
deze tram. De bussen doen haar al groot^» ^nog
concurrentie aan en het laat zich aanzien,
dat deze eer toe- dan afneemt, zoodat het
financieele voordeel ook wel zal krimpen.
De fiets, de motor, de auto zjjn drie hevige
concurrenten geworden voor de tram en heit
verwondert ons haast dat zij het mog böi-
werkt. Vijftig jaar geleden was er van dit
alles niets. Wie naar den Haag wilde en uit
zjjn Westlandsch achterland moest reizen,
kon tweemaal per week per diligence of te
paard gaan. Nu zal er wel ieder kwartier
een af ander© verbinding zjjn. En de zoozeer
geliefde „koets-met-den-kachel", zooals de
oude Westlander de tram placht te noemen,
gaat den doodstrijd tegemoet.
Inmiddels is nummer vier reeds aan haar
eind gekomen. Rijke jaren hpeft ze gehad,
,ean goudmijntje is ie geweest en zjj had
dat kunnen blijven als de H. S. M. gezorgd
had, dat «e electrisch was geworden tegelijk
met de Haagse he lijnen. Het is een onver
gefelijke fout, dat dit niet tijdig is ingezien.
Nu gaat de gemeente het zaakje overnemen,
stort ©r ruim een nuUioeu gulden in en dus
is een tekort wel zeker te wachten. Boven
dien ligt het verkeer een jaar lang stil.
Waarvoor dit noodig is, begrijpt de buiten
staander niet.
Het staatsspoor-trammetje k in een elec
trische omgezet, zonder dat één dag de
dienst is gestaakt.
Maar dat was particulier weck en het
andere is overbed dsbehaerDat scheelt na
tuurlijk alles. j>
Voor de Scheveningers is het heengaan
van hun geliefd „duinspoortje" een groot
verlies. Wat heeft het gemeentebestuur ma
ling aan die Scheveningersl Eén der lijnen
lijn 8 is doorgetrokken naar het Hol
landsehe Spoorstation, heet het, maar dat
dit geen plaatsvervanging is van het duin-
spoortje weet ieder, die eenigermate op de
hoogte is.
De stoom heeft afgedaan als beweeg
kracht en dit is een typisch verschijnsel. Er
zjjin er, die er van dioomen dat de electrici-
teit ook al retour ia en dat de benzine de
motorische bracht bij. uitnemendheid wordt.
Zoover is het nog niet en zóóver zal het zoo
gauw nog niet komen, maar als je successie
velijk de diligence, de paardetram en de
stoomtram hebt zien verdwijnen, is het ge
makkelijk te veronderstellen dat ook de
electrische tram niet het eeuwige leven zal,
hebben.
TT©t is wel eene da moeite waard aelf
kleine statistieken te maken. Op een wan
deling van onze woning naar het centrum
van den Haag, een wandeling van veertig
minuten .ontmoetten we dezer dagen niet
minder dan 161 auto's en we harden slecht»
het genoegen zeven paarden t*| ontmoeten.
Dergelijke cijfers zaggMi ongetwijfeld iets
al is de steekproef willekeurig en al is de
werkelijke verhouding misschien anders. Wa-
reh wy toevallig een lijkstoet of eon trouw-
stoet tegengekomen dan was de verhouding
ten gunste van de paarden heel wat anders
geweest. Over 't algemeen blijft het paard
voor deae twee gelegenheden zich nog in bi-
zondere gunst verheugen. De tradities bij
deze plechtigheden zyn hechter dan in het
dagely'ksche leven, alhoewel ook daarin op
dei}, duur nog wel meer verandering zal ko
men. Men vertelt dat er in den H*®g geen
vyf equipages meer zyn te vinden en dat
de benzine den „haver-motor" overal heeft
verdrongen. Inderdaad is het een zeldzaam
heid dat men een paarden-equipage ontmoet.
Het dokterskoetsje is ook al lang naar het
museum en de snorder verschijnt alleen dei
zomers nog ten tooneele. Het automaatje is
bij vele nog wel geliefd, vooral met tzyn
gummi-banden, mkar het is dan ook de be
koring van het echt-ouderweteche dat tot
een toertje daarmede uitlokt. Zelfs de melk*,
boer komt met de autb en de groentenboer
heeft hier en daar al zyn eptrée gemaakt.
Er rijdt hier in den Haag een echte Inland-
sche jongen, een gewezen kokkie met een
auto- groen tenwagem.
Inderdaad die is wel heel erg gemoderni
seerd! Een Inlander die Westlandsche groen
st een Ford-automobiel heeft het
oosmopolitwch een eind gebracht. Als die
eens „thuis" komt zal hü verhalen kun-
vertellen waarvan zijn familie waair-
schyulyk niet veel gelooven zal.
HAGENAAR.
MODEPRAATJE.
Vóórloopera der Lentemode.
Het winterseizoeq^was nog niet half, of
reed» begon men flt^belen en vilten hoofd
deksels, door zijden te vervangen. Reeds
een maand, neen langer, zes weken geleden
kon men ze bewonderen te midden van bont
en zwaar wollen winterstoffen. En nu
richt men hen een troon op in apart gehou
den, friseche etalagekasten en met den rom
mel van den uitverkoop daar naast en daar
omheen, komen ze des te beter tot hun
recht
Ze zijn weer klein de 'mode-vóórloopers,
klein, hoog gebold en van glimmende zijde.
Of neen, wel 50 is van lint gemaakt, van
dubbel geweven rips]int, glanzend aan de
ééne en dof aan den anderen kant. Of wed
het is licht bovenop en donker aan zijn
tegenkant, maar^zóó, dat de tinten volmaakt
harmonieeren. Dit met de bedoeling om tot
fraaie effecten te komen, wanneer men de
glanzend-dofte of lichte-donkere linten te
gen elkaar inwerkt, wat tot prachtige ver
sieringen moet leiden. Door lint te verwer
ken in alle breedten, verkrijgt mem ook de
meest uiteenloo pende effecten.
Daar de pattenbolletjes nog zeer in trek
zijn, verkrijgt men nu eens een straalsge
wijze loopende bollen versiering. Dan weer
zet men het lint met punten, hoeken of Mok
ken tegen eikaar. En dit zóó soepel, zoo
correct en zoo wiskundig, gel ijk, dat de nieu
we hoedjes wonder fijn en keurig zijn.
Buiten de zorg- aan de bolletjes heeteed,
vragen ook de randen of liever derzelver
vormen meer en meer de aandacht Ze zijn
zoo maar niet glad, doch beeldig bewerkt in
denzelfden stijl al® het bolletje, of, zoo ze
al glad overspannen zijn, dan steken ze op
in puntvorm van voren, of buigen zich weer
op onverwachte plaatsen, van voren, ter
weerszijden, van Achteren, alwaar dan de
«en of andere garneering, liefst een leuke
kwast hun „mison d'ètre" Jjewyet
De satijnen hoedjes die er ook weer zyn
wijken in vorm wel een beetje van de lint-
hoedjes af. Wel zijn te klein en coquet even
als dezfi^dooh daar ze geene materiaal-ef
fecten toelaten, kry'gen ze hunne garneering
daar een weinig draperie. Hunne bolletjes
zijn zoo mogelijk nog hooger, hebben een
rond vlakje op de kruin, dat bij de fijne mo
delletje» in stervorm gelegd is en een soe
pele», gedrapeerdem of alleen maar inge-
deukten bol rand. Deze bol rand houdt het
midden tuaschen een zijden boeipnpet en de
vroegere officieel© chapeau-claque (der hee
ren en doet in zy'ne glimmendë gladheid zeer
guitig en pikant aan.
Over het algemeen hebben de hoedje® een
pikant airtje over zich, ook door de aardige
veertjes, cocardes en toefjes die hem garnee-
ren. Het zijn niet meer in hoofdzaak zwarte
luchtig verwerkt dat men ze wegblaast, het
ééne met het andere. Ze zijn-voorradig in
1 hoedjes, deze satijnen en ripsen dopjes, zóó
vele, vele modekleuren, groen, beige, neger,
en vooral houtkleuren doen opgeld. De ro
zen hout- de mahonie-, de sandelhoutkleuren,
ze zijn er in alle nuances. En ze voldoen in
deze tinten, de leuke modelletjes, eigenlijk
alle variaties,vmaar dan goedgevonden» va
riaties, op de modellen van dezen winter.
Ze voldoen zoo allerliefst, omdat ze u tegen-
glanzen, omdat hunne kleuren even vreemd-
nieuw en gedrufd als flatteus zyn.
Ze hebben als tegenstelling met de win-
tersc(ie garneeringen haast alle een coquet
uitsteekseltje of ooriiapgertje aan den rech
terkant en ze hebben succes genoeg, wdnt
ze worden nu reeds in storm en regen nogal
volop gedragen. Men vraagt zich wel eens
af, of ze niet een pekalag geven aan den na-
en uitverkoop der winterhoedjes. Inderdaad
schijnt dat zoo, want men ziet deze voor
minder da» een prik in de opruiming-eta
lages geprijsd staan.
GRACE ALLAN.
MEDISCHE BRIEVEN.
Functioneel of organisch?
I.
Thans willen wij te zaxnen een oogenblik
stilstaan bij bovenstaand© vraag, waarvoor
wij medici maar al te vaak gesteld worden
en welke niet altijd even gemakkelijk te be
antwoorden is.
Alvorens wy ddt probleem met elkander
zullen oplossen wil ik u voorstellen aller
eerst een oogenblik onzen aandacht te be
palen bij hetgeen wij onder organisch en
functioneel verstaan en het onderscheid,
dat w!y plegen te maken tusschen een func
tioneel lijden en een organisch lijden. Wefl-
nu, het laatste is zonder meer duidelijk.
Wanneer een patiënt bij ons komt met'een
gebroken arm en de verschijnselen, welke
déze met zich medebrengt vertoont, dan
hebben wij te doen niet een organisch lij
den. Hebben wij iemand voor ons, die klaagt
over hartkloppingen envertelt deze ons
daarbij nog andere kenmerkende teekenen
van één of ander klepgebrek, teqjryl WÜ
ook by ons onderzoek daarmede correspon-
dee rende verschijnselen aantreffen, dan
hebben wij bonder twijfel een organisch ge
val voor ons.
Zoo zou ik nog eenigen tyd met u kun
nen doorgaan, ja wü zouden hiertoe aller
lei aandoeningen, wélke de mensch kunnen
treffen, moeten opsommen, doch ik wil 't
slechts bij deze beide
Hoe geheel anders staan wy nu tegen
over de z.g.n. functioneels aandoeningen.
Ook deze patiënt klaagt over heftige pijn
in de arm, doch ge vindt niet dat deze ge
broken is, terwijl de spieren en zenuwen
door u in normllen toestand bevonden wor
den Bij onzen hartpatiënt, die eveneens
steen en been klaagt, fcunt ge evenmin een
defect constateeren. Het hart is van een
normale grootte, zijn samentrekkingen en
ontspanningen zijn geheel normaal, terwijl
ook de harttoiten volmaakt zuivqr zijn. Wij
hebben in deze beide laatste gevallen te
maken met «en z.g.n. functioneel lijden.
Nu zoudt ge wellicht geneigd zijn een
totaal verkeerde conclusie te trekjeen en
denken dat deze beide laatste patiënten er
by' lange na niet zoo erg aan toe zijn als
de beide eerste.' Ten deele kan ik dit in
slechts enkele gevallen met u eens zjjn
en wel wanneer ge het bdschouwt uit het
oogpunt van dpn levensduur van den per
soon in kwestie in gevallen, waarbij dit
in aanmerking komt.
Het klepgebrek kan natuiAlijk van zulk
een ernstigen aard zijn, dat de levensduur
van zulk een patiënt zeer beperkt is, ter
wijl deze in di£ opzicht B|j den functionee-
len hartlijder even gunstig is als by elk an-
deT normaal mensch.
Laten we deze kwestie rusten en geheel
en al buiten béschouwing, dan moeten wij
helaas tot dè conclusie komen, dat een
functioneel ltfden veelal minstens Jvejy on
aangenaam en hardnekkig is als een orga
nische aandoening, ja er komen niet zelden
gevallen voor, waarbij bij het eerste veel
en veel méér bezwaren voor den dag ko
men dan bij het laatste.
Hadden wij b.v. te doen met een licht or
ganisch hartgebrek, dan zouden wy, by ver
standige levenswyze van den patiënt, reed»
lang lauweren geoogst hebben, terwyi deze
nog jartm en jaren kan leven zonder eenige
klacht. 'Omgekeerd zyn wy, zoowel de pa
tiënt als de medicus, jaren lang verplicht
een zwaren strijd te voeren tegen alle mi
sère, die een functioneel ïyden van dit or
gaan met zich medebrengt.
Wy willen nu den volgenden lieer nog
enkele nadere by zonderheden tover dit
merkwaardige probleem met elkander be-
sprekeiv en zullen wy tevens zien, dat een
groote kennis ten ervaring aoodig is om deze
beide proeven uit elkander te houden, het
geen nog des moeiel ijker word t, wanneer
wy beide by één patiënt aantreffen.
Waar een Jast wordt opgeheschen, part
het zeer bedacht te wezen; WH dus met uw
lrchaam wijkten. Daar de lus licht kan be-
zwyken.
Velen die het ouderlijk huis minachten
zullen op lateren leeftijd tot de ervaring
.komen, dat het daar nog zoo kwaad niet
was.
FEUILLETtyj.
DE MAANSTEEN.
Spannend romantisch verhaal
Van
WILKIE COLLINS.
26)
Terwijl zij om die hoek van het ter
ras in het getódht verschenen, strom
pelde ik naar buiten, om hen te ver
wijderen. Doch het ongeluk wilde, dat
de beide dames Ablewhite mij voor
waren. Zij huppelden naar buiten al^
een paar jonge konijnen en wilden
met alle geweld1 de Indiërs hunne kun
sten laten vertoon,«n. De andere da
mes volgden, die heeren voegden zich
ex bij, en voor men er tusschen kon
komen, hadden de schelmen hunne
buiging gemaakt en kussen de luid-
ruditige zusters den kleinen jongen dat
het klapte.
Mijnheer Franklin plaatste zich naast
juffrouw Rachei ik1 ging achter haar
staan. Indien onae vermoedens gezond
waren, aan welk1 gevaar stelde zij zich
onwetend niet bloot, terw jl zij daar
voor de Indiërs stond' met den diamant
op de borat van haar kleedde. Ik kan
niet zeggen, welke toeren zij vertoon
den mijn hoofd was er te veel voor
Ln de war. Het eerste, wat ik mij AOg
kan herinneren, was de plotselinge
verschijning van den heer Murthwa te
op het tooneel. Den halven cirkel om
gaande, waarin d© toeschouwers zich
geplaatst hadden, kwam1 hij bedaard
achter de goochelaars staan, die hij
op eens in hun eigen taal toesprak.
Indien hij hen met een bajoneb^tiad
gestoken, geloof ik niet dat dè T»-_
daërs meer haÖden kuimeG^sphrikken
Bij 4e eerste woorden, jjj^ITce van zijn
lippen kwamen, sprongdn zij op met
tijgerachtige vlugheid «li staarden hem
een oogenblik aan meKyerljaasde gé-
zichten. Dadelijk daarop inhakten zij
een aantal buigingen voor hem op
hun kruipend beleefde manier.'Na nog
eenige seconden in de onbekende taal
met hen gesproken te hebben, ver
wijderde mijnheer Murthwaite zich
even snel, als hij gekomen was. De
voornaamste Indiër, die als tolk dien
de, keer<Éyach nu tot de aanwezigen.
Ik merkte^», dat 's mans koffiekleu
rige gez'.chl^rijs gewordertffcas, sinds
mijnheer Muirthwaite tot pnu gespro
ken had^Hij boog tegen /nevrouw en
zeidengpr, dat de voorsttelling gedaan
was. De kleine jongen *gmg rond met
z»jn hoed, de dames begaven zich naaf1
de gezelschapszaal en de heeren. met
uitzondering van Franklin en Murth
waite, gingen weer naar hun wijn. Ik
en de huisknecht volgden de Indiërs,
tot zij'buiten het hek waren.
'Toen ik terugkwam, zag ik mijnheer
Franklin en Murthwaite (de laatste
met een sigaar in den mond), lang
zaam in het bosohje op en neer wan
delen. Mijnheer Franklin wenkte mij.
„Dit", zeide hij, mij aan den be-
roemmen reiziger volkstellend, is Ga-
briël Betteredge, de oude dienaar en
vriend onzer familie, over wien ik u
strak» gesproken heb. Deel hem, als
het u belieft, mede, wat gij „mij ge
zegd hebt". Mijnheer Murthwaite nam
de sigaar u t zijn mond! en leunde op
zijn qnverschillige manier tegen een
boomstam.
„Mijnheer Betteredge'V zoo begon
hi] „deze Indiërs zijn evenmin goo
chelaars als gij of ik." v
Dat was inderdaad iets nieuws. Ik
vroeg den reiziger, of hij die lieden
ooit eerder ontmoet had.
„Nooit", antwoorddle hij„maar ik
weet, wat Indische goochelkunst in
werkelijkheid is. Wat gij dezen avond
gezien hebt, is er slechts een onhan
dige nabootsing van. Tenzij fk mij
vergis, beboeren deze mannen tot de
hoogste kaste der Brabminen. Ik ver
weet hen, dat zij zich vermomd had
den, en gij hebt kunnen zien, welken
indruk dat op hen mtaakte. Er is iet?
t»eheimziimig8 in hun gedrag, hetwelk
ik met kan verklaren. Zij hebben dub
bel hun leaste verbeurd eerstens door
de zee over ce steken, ten tweede
door zich als goochelaars te vermom
men. In het laind', Waar zij wonen, is
dat een zware opoffering, en zij moe
ten een gewichtige 'reden hebben ge
had om zoo iets te doèqJ'
Ik stond versteld. Mijnheer Murih
waite begon weer te rooken. Mijnheer
Frankfin verbrak het at Izwijgen en,
sprekend' op zijn innemende Italiaan-
sche manier, waar het gezond ver
stand van zijn Emgllaflh karakter ecn^
ter duidelijk doorschemerde, zeide hij;
,,Ik aarzel min of meer, mijnheer
Murthwaite, u lastig te val en met ïa-
mil5ezaken, welke u geen belangstel
ling inboezemen en waarover ik niet
gaarne spreek buiten onze eigen om
geving. Doch na hetgeen gij mij hebt
medegedeeld, gewoel ik mij, Mn der
wille van mevrpuw Verinder én haar
échter verplacht, u iets te vertellen
hetwelk gij misschien tot oplbésing
kunt brengen. Gij begrijpt, natuurliik
dat zulks geheel in vertrouwen ge
schiedt, en zult dat zeker wel willen
in het oog houden."
Na de»,e inJe'dnng verhaalde hij aan
den reiziger alles, wat wij te samen
bij het dTijfzaaid verhandeld' had^e-1
Zelfs de bedaarde mijnheer Murthwai
te wae zoo getroffen door hebreen hii
hoorde, dat hij zijn öigaaT liet uit-
oaan.
,,Fb nu", hervatte mijnheer Frank
lin, aan het einde van rij» mededee-
i*i% fetL.owm, „wai zegt uwe onaer-
-v uKuüg u met betreaAing tot ait ge-
**t
„Mijn ondervinding zegt röij, dat gij
^rooter gevaar voor uw leven geloo-
pen hebt, uan Ia ooit heb gedaan, riii
uat bei.eeu.ent ni£t weing."
Het was thans ue beurt aan mijn
heer bruaxlm, om verbaasd te Staan.
„Is het inderdaad, zoo ernstig?"
vroeg J^j.
„Mijns jhziana, ja. Ik twijfel er niet
mleer aan, dat het terugbrengen van
den Maarts, een naar zijn plaats in het
voorhoofd van den Indisohen afgod het
doel is, waarvoor deze mannen hun
kaste hebben opgeofferd. Zij zuilen
hil% kans afwachten met het geduld
van een kat en er gebruik van maken
met de wreedheid van éen tijger. H<te
gij'•hun ontkomen zijt, begrijp ik niet''
ging de reiziger voort, terwijl hij op
nieuw zijn sigaar aanstak 'en mijnheer
Franklin streng aankeek. „Gij hebt
den diamant bij us gedragen, hier en
in Londen, en zijt nog in het land
der levenden. Laten wij dat trachten
op te helderen. Het was daglicht ver-
onderste' ik1, toen gij den steen uit de
Bank in Londen haalde*
„He'der dag", antwoordde mijpheer
Franklin.
,,Fn*veel volk in de straten?"
(Wordt vervolgd).
