I
I
I
I
iit^
3
>E
2^
I
NiEÜWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
bergambacht, berkenwoude, bodegraven, boskoop, gouderak, haastrecht, moordrecht, moercapelle,
NTEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWITK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADD1NXVÉEN, ZEVENHUIZEN, enz.
No. 16073
65"Jaargang
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
A
t ss]
I met~
•t"l
FEUILLETON.
ÜE MAANSTEEN.
Woensdag 10 Febribari 1926
M.v. Hl
lANEN’S
Fabrieken
4ERVEER I
irioht 1765 'i
IOTSTE g
gswaaida. J
ij
rzieken
r
HUITENLANDSCH NIEUW^
I
'K
iten.
de
igste I
het
en
ant-
,dlat
(Wordt vervolgd)
I
dere oplossing dan te wachten tot de Sep-
tembervergadering, die dan den Spaanschen
vertegenwoordiger in den Raad door een
vertegenwoordiger van'een ander land zou
kunnen vervangen.
vraagt rij gestadig, wan-
in stille avonduren een-
269 60
Den Haag.
was
had
me-
I
e zenuwen versterkt,
iden, verkwikkenden
.ohijnselen die anae-
len.
Spannend romantisch verhaal
van
WILKIE COLLINS.
sproken beleedigende aanvallen en uitvallen
en waarin wordt gezegd dat het 'Duitsche
volk zich geen beperking laat opleggen,
wanneer zij voor de Duitsche minderheden
onder vreemde souvereinitedt op een recht
vaardige behandeling wil aanspraak maken.
De ^Manchester Guardian” meent, dat
van de drie landen die een permanenten ze
tel lin den Raad van den Volkenbond eischen:
Spanje, Polen en Brazilië, Spanje de groot
ste moeilijkheden kan veroorzaken, omdat
het gedreigd heeft tegen het afstaan van
een permanenten zetel aan Duitschland te
Stemmen indien zijn eisch niet wordt inge
willigd. Spanje heef^ thans een niet-perma-
nenten zetel en daar het toelaten van
Duitschland tot den Raad met algemeene
stemmen door de tegenwoordige leden van
den Raad moet worden goedgekeurd, zou
het dus die toelating kunnen verhinderen
in welk geval Duitschland ongetwijfeld het
lidmaatschap van den Volkenbond zou wei
geren. Het blad betwijfelt echter, of Spanje
de verantwoordelijkheid zal aandurven om
aldus het verdrag van Locarno te niet te
doen en het spreekt de hoop uit, da^ Enge
land zich niet zal laten intimideeren. Mocht
Spanje doorzetten dan bestaat er geen an-
ADVEBTENT1EPR1JS: Uit Gouda «n omfctreken (bahoorande tot den bezorgkringj
1—6 regels 1-3U, alka regel maar 0.26. Van buiten Gouda en dan bazorgkring
15 regels 1 56, elke regel maar 0.80. Advertentiën in hot Zatardagnummer 29
'•ijslag op den prijs. Liefdadigheida-advertentiën do helft van dan prijs.
INGEZONDEN MEDEDEELÏNGEN: 1—4 regels ƒ2.06, elke mgel meer ƒ0.60. Op
de voorpagina 60 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden madedeelingan b|j contract tot sear gareducoer
den prijs. Groote letten en randta worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boekhan
delaren, Advertentiebureaus en onze Agenten en moeten daags vóór de plaatsing
aan het Bureau zfjn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn.
ons Bureau: MARKT 81, GOUDA
postkantoren.
uur. Administratie Tol. Int. 82;
Ga langs vele wegen door het leven,
maar houdt steeds één doel vast voor
oo gen.
is middel.
urt van anaemie en
dan moet gij, nu
smaakt U niet? Gij
bt hoofdpijn, suizin-
de deur van mevrouw’s kamer
„Het zou
fluisterde de politieman
schouder, „dlat e
schandaal in huis
maar niet ongerust, ik heb in mijn
leven wel erger diengen gesust.
Met hoorde !k die steen mijner mees
teres, die „binnen” riep.
OOSTENRIJK.
Een persschandaal.
Naar de Weensche correspondent van de
Frankf. Ztg., volgens het Hbl. meldt, moet
volgens de bladen de hoofdredacteur van de
radicaal-soc. Abend als zoodanig aftreden,
omdat hij van zijn positie misbruik heeft
gemaakt en ten koste van het blad zaken
moet hebben gedaan voor eigen rekening.
De aanklacht zou zijn afpersing.
Strasamann’a antwoord aan Musaolini.
De toetreding van Duitschland tot den Volkenbond.
die geen bewijs behoeven te zjjn van inner
lijke kracht.
Indien het aantal Duitsche toeristen in
Italië afneemt, behoeft dd^ niet het gevolg
te zijn van Duitsche maatregelen, maar we!
van Mussqlina’s rede.
Er’ was een tijd, dat Mussolini anders
over Duitschland sprak.
Minister-president Heldt heef^ duidelijk
alleen van de vrijheid der Duitsche cultuur
in Zuid-Tirol gesproken. Overigens komt
het mjj wenschelijk voor, zoo ging de Mi
nister voort, dat de buitenlandsche politiek
alleen door hot rijkskabinet en in den rijks
dag wordt gemaakt. De verantwoordelijk
heid voor de buitenlandsche politiek draagt
in elk geval alleen de rijksregeering. Wij
laten ons het recht niet ontnemen, voor de
cultureele rechten der Duitsche minderhe
den in het buitenland op te komen, geljjk
w|j ook de rechten der binnen onze grenzer
wonende nationale minderheden wenschen
te beschermen. De deelneming van het Duit
sche volk in het wel en wee der menschen
van Duitsch bloed aan gene zijde onzer
landsgrenzen is een natuurrecht, dat w|j
ong niet laten betwisten.
Uitenlijke machteloosheid, zoo besloot de
Minister, is niet gelijkbeteekenend met ver
lies van innerlijke kracht. In dit gevoel wijs
ik tegen Duitschland gerichte dreigementen
ten stelligste af.
■Deze woorden van den Minister werden
ten slotte samengevat in een verklaring,
De woorden door Mussolini in de Itali—
aansche Kamer gesproken, izijn door Minis
ter Stresemann 'gisteren in den Duitschen
Rijksdag beantwoord
De verklaringen van den Italiaanschen
minister-president grijpen, zoo zeide Minis
ter Stresemann diep in de verhouding van
Duitschland tot Italië in en raken ook den
algemeenen toestand, die met het sluiten
der verdragen van Locamo en Duitschlands
toetreding tot den Volkenbond in verband
staat. v
De rethorische uitval van Mussoini geeft
aanleiding, dezen op dezelfde wjjze te be
antwoorden, doch de Duitsche regeering
denkt er niet aan, denzfelfden toon aan te
slaan als hjj.
De minister deed voorlezing van de pu
blicaties en plechtige verzekeringen van den
koning van Italië en de Italiaansche autori
teiten, waarin bij de inbezitneming door
Italië aan de Duitsche bevolking van dif
land de toezegging werd gedaan, dat haar
beschaving en het 'Duitsche schoolwezen
zouden worden .gegarandeerd, en hoe ip
strijd met al deze verzekeringen het fascis
tische regime een bewuste veritaliaanschdng
op touw heeft geöet onder de Duitschers in
Zuid-Tirol.
Te München is «inderdaad door eenige
particulieren een beweging in het leven ge
roepen om Italië te boycotten. Achter die
beweging staan noch de Beiersche regee-
ring noch de Duitse «j.toriteiten. Deze waamKe v(a
T .°nV°rant- de, en waarin een proleet werd uitgespan
woontelpte beden heeft den im^awrten
mrtrter.preeident aanleiding gegeven tot „DXn beleodieeodo aanvallen „n „itvabm
den Duitschen ambassadeur te Rome de
verklaring te richten, dat hjj er toe zou
overgaan den invoer van Duitsche goederen
te verbieden en tot het boycotten van
Duitschland uit te noodigen, indien een der-
geljjke actie niet ophield.
Tot dusver was het, aldus de Minister,
een ónmogelijke handelwijze om een van de-
regeering onafhankelijke beweging van on
verantwoordelijke kringen met de pressie
van internationale politieke overeenkomsten
te willen beantwoorden. Op zulk een grond
slag is een internationale samenleving der
volken onmogeljjk.
Het rjjkskabinet heeft .gisteren besloten,
zoo ging de Minister voort, om tot den Vol
kenbond toe te treden en het werd in dat
besluit nog gesterkt door Mussolini’s rede.
Deze verlangt niet al|leen de degermanisa-
tie van Zuid-Tirol, maar zjj is ook in de
heele wereld opgevat als een bedreiging
niet oorlog jegens Dpitschland en Oosten
rijk. iDergeljjke dreigementen zjjn met den
geest van den Volkenbond moeilijk in over-
eensteming te brengen. Onvereenigbaar
daarmede is ook de geheele toon van Mus
solini’s rede, zjjn zelfverheffing, het alle
Parken te buiten gaande zijner woorden,
•gie, neoralacht»^'
inden, hyp®*»”"*
brochn"
p^enn^*
nem, mee te gaan eten. Hij bleef cen
ter en mompelde iets van de geuren
in den tuin, die hem zoo goed deden.
Ik verwijderde mij en op den drem-
pe,'. hoorde ik heV nog „De laatste
roos” fluiten. Hij had wederom een
ontdekking gedaan en thans was onze
jonge juffrouw er in betrokken.
Deeie laatste gedachte voerde mij
terug naar zijn zijde, onder voorwend
sel, dat ik hem niet alleen wilde la
ten.
„Is daar iets, dat gij niet begrijpt?”
vroeg ik, naar het venster wijzend.
Naar zijn steun te oordeel en, was
Cuff eensklaps weer eenige graden in
zijn eigen achting gerezen.
.,Hier in Yorkshire houdt men nog
al van wedden, is het niet zeide
hij.
„Nu goed, aangenomen dat het zoo
is?” gaf ik hem tot bescheid.
„Als ik *een Yorkshireman was”,
hervatte hij, mijn arm nemend, „zou
ik een guintje tegen u durven zetten,
dat de jonge dame opWens tot het be
sluit is gekomen, het huis te verlaten.
Indden ik won, zou ik nog een guin
tje willen verwedden, dat zij dat voor
nemen heeft opgevat binnen het laatst
verloopen uur.”
De eerste opmerking verraste mij.
De tweede scheen mij, hoe dan ook,
in verband te staan met hetgeen wij
straks hadden vernomen, dat Rosanna
HOODSTUK XV.
Mevrouw zat met een boek voor
zich bij een tafel zonder ander licht
dan de leeslamp. Zij keek niet naar
mij, doch sprak dadeiijx Cuff aan.
„Mijnheer zeide zij, „is het in de
tegenwoordige omstandigheden voor u
van belang, vooruit te weten, of iemand
die thans in huis is, wenspht te ver
trekken
„Van het grootste belang mevrouw.
In dat KgxfiJ moet ik u mededee-
ien, dat jdtiröufci Verinder het plan
heeft, naar haar unite, mevrouw Able-
white. rnzingr-aik te gaan. Zij wil
morgenochtend, zoo 'vroeg mogelijk,
haar voornemen ten uitvoer brengen
Cuff keek mij aan. Ik wilde wai
zeggen, maar kon niet.
„Mag ik u vragen, mevrouw, wan
neer juffrouw Verinder het eerst op
die gedachte is gekomen sprak de
inspecteur.
„Ongeveer een uur geleden”,
woord de mijn meesteres.
Cuff wierp weder een blik naar mij.
Men zegt, dat het hart bij oude men
schen niet snel meer kan kloppen.
M jn hart bonsde mij tegen de ribben,
alsof ik pas vijf en twintig jaar was
geweest.
„Ik heb het recht niet, mij tegen
een begeerte van juffrouw V erinder te
verzetten”, zeide Cuff. „Al, wat ik
verzoek is, dat z’j haar vertrek uit-
ENGELAND.
Een verlies voor de liberale fractie.
Het Lagerhuislid Fisher gaat heen.
t*e libertue partij jwl een harer voor-
n msie leden verliijzein, doordat, naar
gemeld word', de heer Fisher zich uit
het Lagerhuis zal terugtrekken. Fisher
was van 19161922 minister van on
derwijs en voorstander eener vooruit
strevende onderwijigpolitiek als van het
hoogste belang voor het welzijn des
lands. Verleden jaar werd hij benoemd
tot rector van het New College te Ox
ford en zijn terugtrekken u t de poli
tiek is naar vernomen wordt toe te
schrijven aan zijn wensch om meer
tijd te wijden aan die functie.
Een Chinees ter dood veroordeeld.
ie miester is een te Biraeiihead
wonend Chinees, Lock Ah lam ge
naamd, ter dood veroordeeld, omdat
iiij zijn vrouw en twee dochters had
vermoord. De jury, die over Tam s lot
besliste, bleef slechts tien minuten in
raadkamer, 'loen de rechter het von
nis uitsprak, vertrok zich geen spier
in het gelaat van den veroordeelde, oie
gedurende het lieele proces de groot
ste indifferentie .tophde. Een groote
menigte, die ttet pro^s op de publie
ke tribune tot acht a negen rijen diep
bijwoonde, legde daarentegen de groot
ste levendigheid aan den dag.
Dq verdediger, die werd gehonoreerd
uit een fondsje, vooimamelijk door
Chineezen in de Britsche havens bij
eengebracht, vroeg ontoerekenbaarver-
klaring, omdat, naar deskundigen ver
klaarden, 'l'am in een toestand van
latente epilepsie had" verkeetd en dat
opwinding en sterke drank in den
nacht van de tragedie een acuten-aan-
val van epilepsie hadden veroorzaakt.
Een der getuigen-dieskundigen ver
klaarde echter, dlat hij geen bewijzen
had gevonden van een aanval van
epilepsie op het tijdstip van den
moord.
GOTJDSCHE COURANT.
snelt tot later op den dag. Ik zelf moet
morgen naar Frizinghall en zal tegen
twee uur terug zijn, zoo niet vroeger,
Indien jufirouw Verinder zoo lang wil
blijven, zou ik gaarne, onvoorbereid
wat haar betreft, een paar woorden
tot haar willen spreken.”
Mevrouw gelastte mij, de» koetsier
orders te geven, het rijtuig niet voor
twee uur in te spannen.
,,Hebt gij nog iets te zeggen?’’ vroeg
zij Cuff.
„Een ding nog, mevrouw. Als juf-
froiijw Verinder soms yerwosiderd/modht
zijn over deze verandering in haar
reisplan wees d/in zoo goed, mij aiet
te noemen ah de oorzaak daarvan.
Mijn meesteres keek plotseling van^
haar boek op, als wilde zij iets '.eg
gen, zij scheen evenwel geweld te
doen, haar gevoel te ondeidrukken en
de oogen weder otp de geopende blad
zijde slaande, gaf zij een teeken, dat
wij ons verwijderen konden.
,,Een wonderlijke vrouw, uw mees
teres”, zeide Cu'f, toen wij de gang
doorliepen. „Als zij zich niet zoo goed
in bedwang wist te houden mijnlieer
Betteredge, was het geheim, dat u
zooveel hoofdbrekens kost, van avond
nog opgehelderd.”
Een gebeurtenis, welke wy anders niet
zouden vermelden, maar- die wel even de
aandacht verdient, wanneer men zich herin
nert, dat de Abend het eerst een niet geheel
juist relaas publiceerde van de correspon
dentie BethlenPerenyi.
Vermeld mag ook nog wel even, dat het
blad indertijd allerzonderlingste verhalen
over mr. Zimmerman heeft verspreid.
De Weensche correspondent van de Tel.
meldt d.d. 8 Febr. nog nader:
In de laatste dagen, is te Weenen een
perscorruptie-schandaal ontdekt. De leiden
de persoonlijkheden van een der grootste
bladen, de links-radicale Abend, de uitgever
de voormalige „Kaiserliche Raï” Colbert en
de hoqfdredacteur Weiss worden openlijk
van chantage tegen crediet-ins tellingen,
bankiers en industrieelen beschuldigd. Op
aandringen van'de burgerlijke pers heeft
thans <le officier van justitie ingegrepen.
Tot de ondernemingen, waartegen door
de Abend een campagne was geopend, be
hoorde ook de dochtermaatschappij van de
cacaofabriek Bensdorp.
HONGARIJE.
De valsche bankbiljetten-affaire.
Indrukken uit de gevangenis.
Eeui Hongaarsch journalist, mede
werker van het blad Ujsag, die we
gens een politiek misdrijf eenigen tijd
in de gevangenis in de Markogasse te
Boedapest doorbrengt, heeft daar con
necties aangekiiioopt, die hij, wanneer
hij nog in vrijheid rondliep, zeker niet
lidht bekend zou hebben gemaakt,
maar thans., in zijn blad vertelt.
Hij - -heeft 'ér prirfff MSctfOratz,
den held uit het valsche bankbiljetten
schandaal en Nadossy, den gewezen
chef der politie ontmoet. En zijn honr
ger naar copij (een Fransöii publicist
heeft terecht eens betoogd dat
journal stiek eigenlijk geen beroep,
maar veeleer een hartstocht is) heelt
hem er toe gebracht in zijn blad
te vertellen hoe deze beide hooge hee-
ren, die in voorloopige hechtenis zit
ten, hun dagen slijten. De prins ont
vangt dagelijks uit zi.n particuliere
woning de kostelijkste spijzen, welke
hem door zijn kamerdtienaair worden,
voorgezet. Huishoudelijken arbeid be
hoeft de prins niet te verrichten; een
armzalige veroordeeld veegt voor tie.n
den vloer. Tot groote ergernis van
een brandkast-forceerder, die met den
journalist in den kerker heel bevriend
is geraakt.
Intens genieten doen de in de ge
vangenis veridijvemda boeven van de
tegenwoordigheid van Nadosey, ,céns
do opperste ordebewaarder, thans ze’f
gedetineerd. Zij, armzaiige dieven en
moordtenaars, achten zich gelukkig met
den gevToesden politiechef, hun ge-
duditsten vijand, onder ééti dak te
toeven. Wünneer Nadossy „gelucht
wordt, wringen de boeven hun hooid
dooir de traliën hunner cellen om te
aanschouwen hoe de groote mail van
weleer, het hoofd omlaag, de handen
diep in zijn jaszakken, in doffen tred
over de binnenplaats loopt. En wan
neer NadOssy na de wandeling *Jveer
naar zijn cel wordt geleid1, gluren zij
met verheugde oogjes door de kijk
gaatjes van hun hole om het wonder
te aanschouwen het hoofd der poli
tie, door een| celbewaker thuisge
bracht.
Frau Kodelkas, een doortrapte mis
dadigster, die haar man uit den weg
heeft geruimd en daarna gevieren
deeld, stelt grooit belang in prins Win-
disch-Graietz. Sedert hij zijn intrede
V.i de gevangenis deed', kleedt zij zien
met eer zorg (zij zit nog preventiel)
en laat haar gebobd haar meer
dan noodig is bijknippen. „Was macht
der PrlnZ vronnt ml. naatarHa
neer zij zich
zaam gevoelt.
Deze veroordeelde is bij de bewo
ners van de gevangenis zeer in aan
zien en des avonds kan men de cel
bewoners een lied' hooren zingen,
waarvan de eerste regels als volgt
luiden
Was 1st im Koffer, Mizzi, du süsse
Sind es nicht Kotelka’s Hfinde und
Füsse
VEREENIGDE STATEN.
De echtMheidmRuaak^tiUmaa.f
Verzoening na zes jaren.
Men herinnert zich wellicht nog het ge
ruchtmakend echtscheidingsproces-Still-
man. James Stillman, <ie bekende Newyork-
sche bankier, had, zes jaren geleden, tegen
zijn vrouw een proces tot echtscheiding aan
hangig gemaakt, omdat zij het leven gaf
aan een zoon, waarvan hij het vaderschap
niet kon aanvaarden. Stillman gaf eenige
millioenen dollars uit om juistheid van
zijn standpunt te bewijzen, doch vermocht
daarin niet te slagen. De loop van het pro
ces nam voor James Stillman zelfs een on
gunstig verloop, omdat hij op een bepaald
moment gedwongen werd te erkennen, dat
hij ongeoorloofde betrekkingen met andere
vrouwen had onderhouden. Mrs. Stillman
diende dan ook op haar béurt een eisch tot
.echtscheiding in.
Thans komt volkomen onverwacht ’t be
richt, dat het echtpaar zich... verzoend
heeft. James Stillman heeft riin vrouw om
vergiffenis gevraagd en deze verkregen.
Deze verzoening is te danken aan de kinde
ren, die voortdurend het contact tusschen
de beide ouders hebben in stand gehouden
en op deze verzoening hebben aangestuurd.
Het paar is onder aangenomen namen met
de „Olympic” naar Europa op verzoenings-
reis gegaan.
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.26, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt
Franco per poet per kwartaal 8.15, met Zondagsblad 8.80.
Abanaementen worden dagelijks aangenomen aan -
hjj onze agenten ea loopers, den boekhandel en de
Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 96
Redactie, Tel. 83.
I ihuls gekomen, vernamen wij, dat
net meisje een uur geleden terugge-
L keejd was en thans met de andere
I dienstboden aan het avondeten &at.
I r j On^er iets te zeggen, wandelde
I 6uif, diep in gedachten, naar het ach-
I gedeelte van het huis. In het
I donker den» ingang missend, ging nij
I voort, tot hij tegengehouden werd door
I oen heb. Toen ik bij hem kwam, om
em op den rechten weg terug te
I na6^6*1’ mlet aan<,acht
I a<ar- 00,1 vensfcGr o<P de tweede ver-
I Wng kijken.
I van ziin volgend.
I Koio het voorwerp zijner
I IrJ 'Stelling het raam was van jut-
I ’r<*w Rachel’s
I "f6* fleen
I T" ?1^ewWMls voorviel.
I VeriLi kan*e®‘ van juffrouw
I Verinder vroeg Ouff.
E antwoordde van ja, en verzocht
namelijk een uur geleden van
strand terug was gekeerd.
Ik geraakte geheel van streek,
den arm van den inspecteur van mij
afschuddend, dirong ik hem voorbij
naar binnen, om zelfs verder navraag
te doen'.
Samuel, de huisknecht, was de eer
ste die ik in de gang ontmoette.
„Mevrouw wenscht u en den heer
Cuff te spreken”, zeide hij, voor ik
hem nog iets had kunnen vragen.
,,Hoe lang heeft zij al op ons ge
wacht?” klonk de stem van Ouff ach
ter mij.
„Een uur, mijnheer”.
Daar had gij het al. Rosanna
teruggekeerd juffrouw Rachel
een zonderling besluit genomen,
vrouw had gewacht op den inspecteur
alles in het laatst verloopen uur.
Het was vreemd, allervreemdst. Ik
ging de trap op, zonder Cuff aan te
zien of iets tegen hem te zeggen. Mijn
hand beefde geweldig, terwijl ik op
zlizk Aizmio* va.n Irnjyixkj. klopte,
mij niet verwonderen”,
over mijn
er van avond een
9 voorviel. Maak u
volgend,
het voorwerp zijner
kamer. Men scheen er
en weer te loopen, als-
