VOOR GOUDA, EN OMSTREKEN
LHE1D J
■ormen door D. Fr.
JHE KRACHTPIL-
erbare Bustes. Ook
wakken. Bekroond
i eere-dipioma’s. In
I toeneming. Gega-
)oor Artsen aanbe-
e dankbetuigingen.
0 stuks 3.50, 200
ris onder rembours
stwissel.
NIEUWS. EN ADVERTENTIEBLAD
66” Jaargang
Zaterdag 7 Jai
i 1928
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
"UI
No. 18658
ÏOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE,
INHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz.
IG’S
MINE
TEN
FEUILLETON,
ZONNEWEELDE.
Romen van OLGA WOHLBRÜCK.
Met autorisatie vertaald door
Mevr I P. WESSELINK—Van Bossun
(Nadruk verboden).
EERSTE BLAD.
Sshsldan an verplichtingen.
BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP,
NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCH<
JW-
INGEN
I.
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
HAGENAAR
rmogen.
Ja het
lijn
illlllllllMII
leelijke
ts voor
igeving.
lige at-
arbeid
Jan de
ibletten
isschen
;n - en
rdwijnt.
ng en
ie zen.
oii’dait
tig is
LANDSCHE
JSTRIE MIJ
si Vite“»
Den Hu|
We hebben eens een braaf, oppassend
huisvader met een groot gezin hooren zeg
gen: wat een mensch het meeste nekt, dat,
'zyn de geldzorgen. Allerlei zorgen zijn des
menschen deel op aarde, heet daarom menig
■kerkhof „Zorgvlied’’ De ergste zijn de geld
zorgen. Ze houden iemand des avonds uit
den slaap; ze benauwen hem des nachts in
den droom; in den vroegen morgen stormen
ze weer op hem af.
Maar er zijn oök andere zorgen uit onbe
taalde schulden.
We denken aan kinderen, die met moeite
door hun ouders werden groot- gebracht.
Toen ze klein waren, hoe waren ze de vreugd
hunner ouders! Hoe werkte vader, hoe zorg
de moeder voor hen. Geen moeite was voor
de ouders te veel, opdat de kinderen toch
iets, kon het zijn iets meer in de wereld
zouden worden dan hun ouders. En zie, dit
ideaal der ouders, waarvoor gewerkt werd
bij dag, wanneer het moest zijn, ook bij
nacht, werd bereikt. De kinderen klommen
hooger op den maatschappelijken ladder.
Maar de kinderen werden te voornaam voor
de ouders: voor de eenvoudige moeder, voor
den vader, die de manieren niet verstond
van de kringen, waarin de kinderen nu geko
men waren. De bezoeken aan de ouders wer
den zeldzamer en zeldzamer. De dood kwam.
Het eenvoudige meubilair van het ouderlijke
huis kwam op de veiling: de meubelen kon
den ziji niet in hun huis gebruiken; dat bed,
waar ze in geslapen hadden, wanneer de
ouders nog op waren en werkten voor hun
kroost of ook overlegden, op welke wijze ze
het best de belangen van hun kinderen kon
den dieneh. De stoelen, waar vader en moe
der in den huiselyken kring steeds op ge
zeten hadden, pasten niet bij het ameuble
ment der kinderen. Ook zij verdwenen oni
in minder goed gesitueerde kringen een
plaats te vinden. Ziedaar een tastbaar be
wijs van onbetaalde schulden. Want, wan
neer kinderen zoo handelen, is dat een be
wijs, dat ze zich schamen voor hun afkomst,
dat is voor hun ouders. De plicht der kinder
lijke dankbaarheid, der kinderlijke liefde
wordt door hen al heel slecht vervuld.
Och, hoe veel en hoe vaak wordt onder
de menschen over gebrek aan dankbaarheid,
dat is over onbetaalde schulden gesproken?
En als we goed om ons heen zien, merken
we dan niet op, dót en hóe de wereld eigén
lijk vol is van zulke schuldenaren? Hebben
we niet een schuld tegenover het vaderland,
dat nu wel geen hemel op aarde is (welk
land is dat?), maar dat toch ontegenzegge
lijk veel goeds heeft geboden en nog biedt
etr. 21, Den Haar.
(illllMIILIIIIIIRANT
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring)
15 regels 1.30, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
15 regels 1.55, elke regel meer 0.80. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20
bijslag op den prijs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs.
INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN: 1—4 regels 2.05, elke regel meer 0.50. Op
de voorpagina 50 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeeiingen by contract tot zeer gereduceerden
prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van «oliede Boekhande
laren, Advertentiebureau* en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan het
Bureau zyn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn.
Betalen we die schuld door dankbare aan
hankelykheid aan onzen geboortegrond? We
gingen als kleine dreumessen naar schooi
en kenden geen a voor een b. Onze onderwij
zers hebben ons van hun kennis medege
deeld. Later hebben anderen by ons op dien
grondslag voortgebouwd en van ons ge
maakt wat we in de wereld zyn geworden.
Eerst hebben we niet bevroed wat zij. voor
ons geweest zyn. Maar nu we ouder gewor
den zyn, mocht toch in ons hart wel eenige
dankbaarheid tegenover hen gevonden wor
den. Bezitten we die dankbaarheid of moet
ook hier misschien gesproken worden van
een onbetaalde schuld?
We kunnen er niet mee uit met te zeggen,
dat onze ouders, die met zorg ons groot
brachten, niet anders dan hun plicht hebben
gedaan; dat onze onderwijzers voor hun ar
beid betaald zyn geworden en de rekening
gekwiteerd is. Er bestaat ook nog zoo iets
als een moreele verplichting: de verplichting
om in dankbare,herinnering te houden, die
voor ons hebben gezorgd en gewaakt. Zegt
niet een ryk oud spreekwoord: schrijf ge
noten weldaden in marmer, maar bewezen
weldaden in het zand. Genoten weldaden,
hoe spoedig worden ze vergeten! Alweer on
betaalde schulden. Zoo zouden we door kun
nen gaan met voorbeelden uit het dagelyk-
sche leven op te noemen, waaruit duidelijk
te zien is, welk een heirleger schuldenaren
op dit ondermaansche rondloopen, die ver
geten hun schulden te betalen, verzuimen
hun moreele verplichtingen te voldoen.
Zeker behooren wij allen tot hen. Immers
ieder mensch ontvangt in zjj
kwade ook het
het goede Wanneer we het waren, dan zou-<
den er niet zoo heel veel ontevreden
schen zijn. Zyn we dankbaar voor onze ge-
zondheid, welke ons in staat stelt onze dag
taak naar behooren te vervullen? Zyn wc
dankbaar voor het dagelyksche brood Vooi
het dak boven ons hoofd? Voor onze klee*
ding en wat dies meer zy Het mocht watj
We strekken onze handen steeds uit naaj
het meerdere, vergeten dus den plicht der
dankbaarheid, we zijn dus schuldenaren
omdat we onze zedelijke verplichtingen
geenszins nakomen. We moeten ook over d«5
gave heen weten op te zien’tot den goedey
Gever aller goede gaven.
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD.
DCCCXCI.
Wij beginnen d!us weer met (ris-
sctien n oed in het nieuwe pair Al de
feestdagen waarmede het jaar pleegt
te slikten, zijn voorbij en voorshands
!s er geen uitzicht op andere. Alp hel
weer zoo ver is staan wij aan den in
gang van den zomer. Natuurlijk hou
den wij retrospectieve beschouwingen
o\er de stad, die ons dierbaar is zoo-
i zich te
als het
wakt is;
Igehenle
:al dan
>eri.
■Tam in e
i in hun
ijzonder
r zij het
:n zuive-
ezenuw-
nkrach-
vitami-
eiizaam.
ccodoos 1
luwgestel
lerdadige
>ta)en wij
na ont-
ge doos.
oozen van
'.50 bij de
liekers cn
ai» wij in onze eigen 1
revue houden. Voor j
vij niet ontevreden 1
nog een neeile boel aa
te zijn. Tevreden z.jnj
sie plaats over dep
stand ui liet aifgeloopeti
zoo goed ais maar te j
Het eenige waar wij
mee te Kampen liebbei
rood vonk-plaag Hoe di
odiae stad1 is komen te i
mag niemand te zeggei
me|r dat het maar niet i schijnt te "ge
lukken om ons ervatf te oevrijden.
Het aantal gevallen hop over de twee
Leer liefde, die gij ontvangt, waardee-
ren... opdat ze u niet ontnomen worde!
Het cijfer is angstwekkend en men kanj
er zeiver van rijn dat deze 303 nee.
wat passief hebben opgeleverd. Neen,
alleen -maar eens dat van de nalaten
schap van notaris 'Treub waarvan het
tekort naar men zegt om het miilioen
draait Wij ineenen dat cje overheid
al lang een taak had <nu den stroom
lialllissementen tegen te gaan. Indiea
hel incasseeren gecentraliseerd werd
zou spoedig blijken wie bezig is den
weg naar het faillissement te bewan-
de.en. Maar op het gebied van den
koophandel is ons wetooek zeer’ ten
achter.
De werkloosheid geelt mede geer
fraai beeld en in verband met datue-
faillissementen is de uitspraak gerecht
vaardigdl dat het met den econom,
'schen toestand nog niet ad te rooskleu
rig gesteld is. Het index-cijïer voor
deze maatschappelijke kwaal is hooger
den in 1926. Sedert 1922 waren de
cijfers 11.6, 15,3, 12,1, 12,1, 9,5 en
thans zal het weer 11 zijn. Wat wij
ook dikwijls hebben betoogd is dat
wij constante werkloosheid hebben
mei de toeneming der bevolking moest
uit ujier uaien, maar oi er Komeu
toen twg geregeld werKKraciiteii naar
Gen uaag ol de werkgelegenheid, bdijib
veöuiinueren hetgeen geueeiienjK weer
door oen scadsaanwas worui opgene-
ven.
ve Hagenaars zouden kunnen mee
neipen om> ons van dit kwaad te ver
lossen door ia geen geval werkkracn-
ten van bu.ten-ai aan bei nemen. Men
moest toch begrijpen, dat ophetbng
dei werkloosheid een aanzienlijk voor
deel voor allen beteekent ornaat ue
voorziening aan de gemeentelijke schat
kist groote ofiere kost. In een zich zoo
sterk uitbreidende stad was de werk
loosheid ‘e bestrijden als geen import
van nieuwe krachten plaats had.
Dit alles wat de stottélijke welvaart
betreft. Over de geestelijke welvaaft
ontbreken helaas alle cijfers. Het lijkt
ons niet ónmogelijk dat daarover ook
beft een en ander bijéén te brengen
ware maair dit terrein ligt buiten de
s.eer der gemeente bemoeiing.
Stoffelijk is de toestand dus tamelijk
tevredenstellend al zien wij helaas dec.
financieelen en econonuschen toestand
niet zoq gunstig in. Hopen wij dus op
liet nieuwe jaar, gelijk wij al vele
jaien op den eersten dag diezelfde
hoop hebben uitgesproken. Van die
hoop is nog maar bitter weinig ih ver
vulling gegaan
Laat ons den moed er maar Weer
in houden en frisch-weg het nieuwe
jaar tegemoet gaan.
Vroege Voorjaarshoedjes.
sneeuwkleed
bedekt was en de hevige koude ons deed
grijpen naar de warmste kleeding die wy
bezaten, deed de Lente haren intocht in de
modemagazijnen: afdeeling hoeden.
De vroege voorjaarsmodelletjes werden
aldaar geëtaleerd en vormden in hunne
frissche ongereptheid eene schrille tegen
stelling met de stapels opruimmgsgoederen
die in hunne buurt verblyf hielden. Hoog op -
hun voetstuk geplaatst of losjes neerge
legd op den bodem der étalages, lieten zjj
zich welgevallig bekyken en gaven aldus
het voorbeeld aan, voor wat de a.s. voor
jaarsmode ons brengen zal. Wederom zyn
het kleine dopjes die over het hoofd zinken
en wederom vormen zjj slechts schakels in
den langen keten van variaties op de over
bekende vilthoedjes der laatste jaren.
Grootere hoeden zjjn schaarscher dan
ooit, de dopjes beknopter van vorm dan ooit
tevoren het geval was. Sommige hebben
zelfs geen rand of randje, dat van achteren
heelemaal weggesneden is en van lieverlede
tegen den bol gedrukt wordt, zoodat het
schjjnt alsof het daarvan een onderdeel uit
maakt. Deze opgeslagen randen of kleppen
oer geimieentebela&tingen het smettst ea
nvt hoogst gestegen. Brachten voor eten
toorlog, alle gemeente|aelliastiiigieia slecht»
twee imllioen op, nu is het zeventien,
mullioen geworden. Neemt men in aan
merking de toeneming der bevolking
dam betalen we gemiddeld) toch altijd
nog vier a vijf maal zooveieil. Dat is
waarlijk al te» veel en 't is begrijpelijk
da nneffi algemeen met oen enke
le uitzondering aandr.ngl op verla
ging, liefst snel en veel. Veel ver
wachten wij er niet van, want er is
geen overschot en het koet zelfs inoei-
te om rond te komen.
Wij zijn echter schrik niet o
schimpers op die Hatagsche kaalheid
-~ de rijkste stad! van Nederland, heb
ben giemiddeild het hoogste inkomen
en het grootste aantal ook relatief
hoogst aangeslagenen.
Die laatste groep doet het m na
tuurlijk, want er zijn ook groote groe
pen armoezaaiers in dien Hang, al
zijn we met z’n a|llen die rijksten van
Nederland.
De gemeentebedrijven verkeeren al
le in bloeiende staat en leveren steeds
meer at en... op. Zelfs het gasbedrijt
Uiat een heel stuk heeft moeten ai'staau,.
aan het modernere van het efectri-
s< he, gaat weer geregeld vooruit. Min
der hard gaat de teileioon, maar dat
is de schuld van de domme exploita
tie. Zoolang de aanlegkosien niet zijn
a gewehadt en verreikend worden in deni
huurprijs, zoodat dus juist het eerste
jaar niet meer aischrikt, wordt dit nier
beter. Dit bedrijf niet de helft van
wat heit behoorde te zijn.
kleeren kwam en haar warme, gezwol
leai voeten in een kom met lauw v<a-
ter afkoelde, zei
Graaf Gerhard ijlt.-'
En zij moest er zich wel in schik
ken voor den zesden keer naar bene
den te gaan met haar bloote voeten in
vilten pantoffels.
De oud© gravin trok intusschen een
rozenkrans, d\e tot nu toe slecht» als
decoratie boven een prachtig ivoren
crucifix hing, van den muur en begon
te bidden. Dat wil zeggen, aj bewoog
de lippen- slechts en herhaalde
..O, mijn God ,,ik bid u.' ,0 mi ja
Heer’ ,,ik bid u”, want de gebeden
was zij vergeten, die z.j van haar
moeder, de mooie gravin uit Langue
doc, had geleerd.
Intusschen zat graaf Adré Oberwall
hall verborgen in een donkeren hoek
van het tot ziekenkanrer ingerichte sa
lon. Hij zat daar roet streng, gesloten
lippen en vast tegen elkaar geklemde
koude handen, en slechts het spel van
zijn in elkaar geslagen handen verred,
iets van de opwinding, die hij net
moe’te onderdrukte.
De dame» Rockwitz voélden zich
verplicht de gravin) een ‘bezoek te
brem en. Zij drongen binnen nog voor
dat zij Mendel bevél had’ kunnen ge
ven haar af te wijzen.
Ik ontvang vandaag niet, ik voel
mij niet goed’ kreunde de oude gra
vin en wikkelde haar handen ostenta
tief in haar sjaal. De dam e» glimlach-
Men had Gerhard Oberwall uit zijn
slaapkamer naar het groote statiesalor.
gedragen en een bed voor hem opge
slagen, daar, waalr gravin Marie An
toinette na haar dood op een baar
wilde neergelegd worden.
In dien tweeden nacht vatn zijn ziek
te, die zoo heftig begonnen was dat
een verpleger zijn veraorging n)065»!
ovememen. was hij in zijn koortsfan
tasie zijn bed uitgesprongen, had den
verpleger opzij gestooten en was door
de open gelaten tusseliendéur in
staarden zij alle drie naar het witte
schijnsel en onwillekeurig drukten zij
zich ’egen elkaar, vjaöt en zonder ga-
iplng aus een muur, al» verwachtten zij
e|ei< catastrophe, die nog ontzettenuer
kon zi^n, dan alles wat zij tot nu toe
be.eead hadden.
En toen verbraK een korte kreet de
koele, donkere nachtlucht een gebro
ken, vreemde stem stamelde
„Zij zij is daar binnen.
En voor Taysen nog tot bezinning
was gekomen, rende Lou met wijd uit-
gespetde armen, doffe onpamemhan-
gende klanken uitstootende, de stoep
op, hel huis in.
Enkele oogenblikken later vonden
zij haar bewusteloos midden op het
kleed, onder de klompen klei van de
Heilige ^va”. In die| sailing ©balde
hand hield zij een üarde van de ja
pon met pailetten van vorstin Si|ke-
witsch.
ten deelnemend.
„Maar, wij zijn toch ondier ons zei
die ‘barones Dat klonk als wij. be
jiooren toch tot de taour'iie.
De baronessen beproefden met haar
lippen het stukje zijde aan te raken,
dat het dichtst bij de hand van de
gravin was
„Als ik mij ziek voel, dan praat ik
niet graag’ Stiet de oudé vrouw woe-
dend uit.
En heel beminnelijk zei de barones;
„Dat behoeft u ook niet, lieve me
vrouw. Wij zullen u een beetje aflei
ding geven en u wat vertellen. Maar
in de eerste plaats, hoe gaat het on
zen Heken, armen Gerhard
.Slecht. Zeer slecht”, antwoordde
de gravin droog en vastbesloten geen
woord meer over haar lippen t® Wren
gen.
Maar de dames trokken zeer treuri-
ae ^ezfidhten en zochten de gemakke-
lijkste stoelen om te gaan zitten. De
barones zei, dat het ontzettend treurig'
was zij had Gerhard lief als een
zoon. Daarna keek zij die khmer rond,
imJakte de knoopen van haar grijzen
voorjaafsnrantel los en zei tegen haar
dochters
..Doet je mantels los. kinderen Het
is hier warm. Ik begrijp niet dat onze
lieve gravin nog laat stoken En dan
geen zonnestraal, altijd kunstlicht.”
t (Wordt vervolgck
ring ook eens
su Haag zijn
maniieert er
i on. volmaakt
nj in de eer-
;etzondheidsloe
jaar. Die was
renachen viel.
in den Haag
l is met do
i* zoo sterk in
ieerschen, ver
en het is jam-
ervan te oeivrijden.
duizend en het eenige tfat ter vorgoe-
b^ing gezegd kan worden is dat het
sterftecijfer vain deze piaiag zeer ge
ring is, haast niet noejpnswaardHet
nepmit echter met weglat wij graag
deze bezoeking wildeji kwijt raken
zij voor de gezinnen uiterst las
en voor de geaneeutesenatkist
heel erg duur omdat alle patiënten m
de barakken worden gebracht en de
gemeente een goed deelvan de kosten
te betalen krijgt.
De medici hebben, géiijk te begrij
per, valt, al alles gedaan om uit te
vinden waaraan den Haag ueze plaag
Ihee't te danken, maar z# tasten in he^
duister.
Overigens is de gezondheid van de
stad opperbest. Wij hebben hier fris
sche lucht in overvloed en het >taat
voor ons vast dat de opleving van den.
lust om van de natuur te genieten,
zéér tea; goede is gekomen aan de ge
zondheid. Onze stad is ook zeer ruim W4H qvhqot-u© w aiu d,
leven naast ’t gebouwd en da krotiea die er vroeger n n «ifAiru a» h MADRPR A ATIF.-
!t waren, dan zou. rtfinidi Waarschijnlijk zijn wij met het laatBte Vroege Voorjaarshoed,
ontevreden men. sterttMjfer reed» zoo vpr gedaald als
52 -
Z.j drukte zich schuw tegen de nw-
zen, verborg haar gelaat in den don
keren sluier, dien zij had genomen,
zender te vragen, aan wie hij behoor
de
Weldlra werd hef stil in de straat.
I >e oude Seraphine en 'Taysen stonden
voor het hek en keken naar alle kan
ten uit.
„Daar is zij”, riep Taysien en1 ving
Lou'^op in zijn armen,
„Lief haasje”, riep de oude vrouw
„Waarom bent u weggetloopen, dat
was toch nergens goed voor”, zei Tay
sen
„Neen, het dient nergens toe ^er-
luuailde ziij toonloos.
Maar dadelijk •’aarop rukte zij zich
van hem los, strekte haar arm uit
stijf, onbeweeglijk;
„Daar....
Zij wees naar het heidlere witte
licht, dat uit de breidde ramden vjin
het atelier stroomde. Onbeweeglijk
mogeiijk i».
Het geboorte-cijfer daalt ook maar
zeer langzaam en allerminst in gelijke
verhouding tot dat van die sterfte. Er
blijft dus een groot overschot. Daar
naast komen beel wat menscheth zich
in den Haag vestigen aoodiait alles bij
elkaar de aanwas der bevolking over
1927 7500 zielen heeft bedragen, een
cijfer dat een gansch dorp vertegen-
woordiigt. Het jaar 1925 bracht een
aanzienlijk hooger getal, n.l. meer dan
tienduiizendf maar het is toch welletjes
Voor die 7500 menschep zijn een klei
re tweeduizend woningen noodig en
die zijn er ruimschoots gebouwd.
Natuurlijk stijgt het aantal ambtena
ren in gemeenitiedlienst obk geregeld
hoewel wij moeten erkennen dat her.
noig al gaat. De takken van gemeente-
beheeir nemen geregeld toe in aantal
ei, daardoor stijgt het totale legertje
natuurlijk sneller dan alleen het ge-
voflg is van de uitbreiding der bevol
king.
Het meest van alle cijfers is in de
laatste jaren dat voor de opbrengst
werkkamer gevlucht. Hét iiadi ontzet
tend veel moeite gekost hem weer ,n
zijn bed te brengen, en ae verpleger
ijad daarvoor het geheele hluis in op
schudding gebracht. Maar hel getukte
eerst aan graal André rijn zoon te
kalmeeren. Daarbij merkte hij op da<
Gerhard het schitterend bonte Arene
beeldje in zijn arm hiéld. Hij lueici
hel stevig tegen zich aangedrukt en
was zeker aileein naar zijn kamer ge
gaan, om het van den muur te nemen.
Sedert dien zaten twee verplegers
bij het bed van Gerhard) Oberwall.
Eigenlijk was het niet noodig, want
meestal lag hij heel rustig in zijn kus
sens. Maar som», tegen den avond, ais
de koorts steeg, sprak hij urenlang in
zich zelf, nu eens luid, dan weer
fluisterend, meestal Frwisdi, hakke
lend en in het zingend® dialect van
het Zuiden, met uitdrukkingen, dhe hij
als kleine jongen misschien afgeluis
terd had van de herders der Camar
gue, als rij om hun loon teontvapgen
in de hoeve rijner moeder samenkwa-
men. Maar soms ontwrong zich een
lettergreep als een angstkreet van zijn
lippen. Lou Lou.
Zoo doordringend was deze kreet,
dat zij als akelig, somber gehuil door
de naéhtelijke stilte van bét huis drong
,.Wat is dat. Mended?’ vroeg de oude
gravin en dan richtte zij zich op. in
de hoof? opgestapeldé kussens var
haar breed. Fransch ledikant.
De kamenier, die niet meer uit 1 aar
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal P®r week 22^ cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
by onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zyn dagelijks geopend van 9—6 uur. Administratie Telef. Interc. 82;
Redactie Telef. 83. Postrekening 48400.
