I
r
lanten
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE,
NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUW1JK, SCHOONHOVEN, STOLWUK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz.
Ho. 16682
Zaterdag 4 Fel
kbank
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
EERSTE BLAD.
FEUILLETON.
Haarkundije
iari-|628
1
i "1
II
d
i I
i
HOORWEG.
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
rname drogisten.
Den Haag.
i men lijdt.
tendienzen
IS
(Wordt vervolgdfi
O
ke middelen vèi
ran bovengenoem-
let dankbaarheid
On?'
Redact
en
de
(ingeving.
e, ROTTERDAM.
ZONNKWEELDE.
Komen van OLGA WOHLBRüCK.
Met autorisatie vertaald door
Mevr. I. P. WESSELINK-Van Kossum
(Nadruk verheden)
rah den prys.
elke regel meer 0.60. Op
lere gevallen.
00—
Amerika.
08 en 68 uur
geneesmidde-
te vragen aan
in de Medicij-
oote Markt 7,
den Wkrschdav morgen, die zou moeten
vervaL^n, aan den bulonredti J2_
voor Zondag bericht zo* moc.cn co
ben, aan choleradruppels en ijscom-
pressen, aan
haar gelukkig huwelijk.
Aan dat alles dacht rij met ontstel,
lenden schrik, omdat haar man in een
rijtuig van het station kwam
„Kijk goed,, liet kind'. misschien is
het iemand anders.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (beboerende tot den bezorgkring)
16 regels 1.30, elke regel meer 0.26. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
15 regela 1.66, elke regel meer 0.30. Advertentaénón het Zaterdagnummer 20
bjjeiag op den prjjs. Liefdadigheids-advertentien de helfBva’ J
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels 2*6,
de voorpagina 60 hooger.
Gewone advertentien en ingezonden mededeelingen by contract tot zeer gefeduceerden
prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Aavertantiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soüede Boekhande
laren, Advertentiebureau* en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan het
Bureau zyn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zyn.
zoodait hun alles
len komen; die te
het weerstands-
uai zij iuer zoqn goed onueroaa. anj-
gen met mners en ooucerieui toe, nes
geen hei uera. is van een instelling
ue Meuropool, waaraan neiaas de Ha
genaars nog gela geven hoezeer d.t
een armenzorg is uie heelemaai mei
meer naar den geest van den tijd m
en slechts het oude Kara.der van be
doeling” heeft.
iiker, die
moe. en eo-
fs en ijscom-
den moeien tulband en
Vergaar, spaar, bewaar,
Maar als ’t daarbij blijft is ’t naar.
w eggegapt en waarschijnlijk door men
seden me belust zijn op curiosa *n
me deze nandteeKenmig willen bezit
ten. t is wei een zondlerlmge wijze
van doen.
De andere dien wi) willen vermel
den is Willem van Konijnenburg die
11 Februari rijn zestigsten verjaardag
zal vieren. Konijnenburg benoort tot
d<- grootmeesters van de schiiderAunst
één van de weinige waarvan wij ze
ker kunnen zijn aait hun werk door
het nageslacht zuilen worden aan
vaard a s het beste wat er gegeven i
in dezen tijd. Zijn symbolische Kunst,
neigend naar het mystieke toont een
groote verfijning en toch een lierheid
zondier verwijidheid at vefrweexeyj-
klng.
Men zal Konijnenburg gaan huldi
gen en het is een verheugend ver
schijnsel dat ten slotte de beste niet
vergeten worden. In het groote ge
drang van de velen die een plaatsje
in de zon willen veroveren loepen
juist de beste wel een» gevaar achter
op te geraken.
Dat Konijnenburg nog eens in het
volle licht wordt geplaatst, is een öe
Jukkige en prijzen»waardige daad.
HAGENAAR.
te.
Bleekzucht
1 Maag of
zwaarten in
uitslag, roode
i enz. op elke
Rheumatiek,
ver. leverstee-
le ziekten van
„ik zou weji eens willen weten,
waar z\, nu uithangt. Nu kan xaj toch
niet meer in Venetie zijn. De Kana
len stinken in dezen tijd van het jaar.
„Zal ik er eens naar intormeeren?
vroeg Lou heel zacht.
Hij haalüe rijn schouders op en
streek met rijn hand over rijn gezicht.
„Haal geen dwaasheid! uil, wat voor
zin zou het hebben. Hierheen kan zij
niet terugkomen Geen hond neemt
n<% een. stuk brood van haar aan
Neen, met het „schitteren hier,
het eens en voor goed gedaan.
Hij brak at en beet met zijn sterke
witte tanden in de onderlip.
„Het spijt mij, dm jou. Ik had mij
moeten beheerschen, om jou. Maar ik
kan mezelf toch niet heelemaai weg
cijferen. Bij dat leven ging ik ten
gronde. Nu pas weet ik weer wat wer
ken is en wat ik waard' ben. Zeg, die
Wachmann, dat is een fatsoenlijke ke
rel. Heeit me alles verschalt, wat ik
noodig heb materialen en het ate
lier en geld om te leven nu ja, hij
weet ook wel, dat het niet weggesme
ten is. Dezen winteir breng ik een
tentoonstelling van mijn werken bjj
Keiler en Reiner samen. Dan is mijn
nieuwe werk ook gereed dan is
er weer een beetje onsterfelijkheid ->n
geld dan ben ik weer een groot
man. Want rie je mijn lieve kind
al achten zekere menschen ons niet
meer dan een stuk vuil, iets hebben
wij kunstenaars toch op hen voor. On-
(i IHIIMH 1(0 illlV
iVIet belangstelling vólgt ieder onze'"
natuurlijk *e cijfers waarin men iracnt
ae koeien van het levensonderhoud ie
(vergelijken met uie van vorige jaren.
\vle genoopt mocht neuben, dat die
cijiers geregeld, rij het met ainemen-
de snelheid voor zoover dan van
snelheid gesproken mag worden
zouden dalen, moei teleurgesteld zijn.
In de laatste drie jaar is de daling
zoo goed als achterwege gebleven en
in het jaar 1927 valt zells oen cjeine
stijging waar te nemen hetgeen het
gevolg is van de stijging der woning-
huren. Hel staat dus wel vast dat do
prijzen der eerste levensbehoeften met
meer dalen, indien er geen bizonapr-
heden gebeuren. De hoogste aland van
1920 is wel een heel eind gedaald
maar het is een leelijk ding dat de
dating stilstaat.
0o|K zonder deze statistiek konden
wij dit verschijnsel wel constateeren
want ieder huismoeder weet dat er
haast nooit meer een cent van de prij
zen afgaat. Het is natuurlijk heel
moeielijk aan te geven welke prijzen
wel konden dalen, maar één ding we
ten wij wel dat de hooge belastingen
één der redenen rijn dat de prijsbe-
paler» er niet toe zijn te brengen om
hun prijzen te verminderen.
Als 1920 op 100 stond zijn wij zoo
wat op 80 gedaald en daarom heen
zweefde het cijfer in 1926 ook. Het
ia dus uit met de daling want niets
doet verwachten dat dte prijzen in
1928 Jager worden. Zoolang de werk
loos! eid niet verdwijnt en als gevolg
daarvan de inkomstenbelasting met 10
procent kan worden verlaagd is Jier
ademing haast niet te wachten. We
zitten in den boosaardige» cirke-l dat
men niet tot prijsverlaging kan over
gaan als de algemeene kosten met
dalen en dat de algemeene koeten
niet kunnen dalen zoolang er geen
prijsverlaging is.
Monopolisme en armoede.
De bekende Stoddholmschc professor
Cassel heeft ter Economische conferentie te
Genève een memorandum overgelegd over:
Moderne monopolistische tendenzen in in
dustrie en handel. Dit memorandum is ook
afzonderlijk in het Dudtsch uitgegeven
bevat enkele opmerkingen, wélke zeer
aandacht verdienen.
Het monopolie, zegt Cassel, speelt in de
tegenwoordige wereld een groote rol, spe
ciaal ook als oorzaak van de nooden van
onzen tyd.
Wanneer er van monopolies gesproken
wordt, dan denken velen in de eerste plaats
aan de aaneensluitingen van werkgevers
met het doel de productie te beperken en
de prjjzen te controleeren. Toch ligt, meent
de schrijver, in deze monopolies niet eens
het grootste kwaad. Naast de genoemde
schaduwzijde, vertoonen zij althans ook
eene lichtzijde, n.1. dat zy leiden tot vermin
dering der productiekosten door verbetering
der arbeidsmethoden.
Naast deze werkgeversmonopolies heeft
ontstaan
zy
der
groot is, wil men dien kant op. Teekenend
ui dit opzicht is, wat onlangs door den Ame-
i.kaanschen professor Taylor op eene ver
gadering van landbouwers werd gezegd. Hy
meende, dat één der middelen, om den le
vensstandaard te plattelands te verhoogen,
hierin is gelegen, dat de landbouwers als
groep een beteren levensstandaard moeten
eischen, of anders weigeren langer het land
bouwbedrijf uit te oefenen. Zij doen daar
om, zoo betoogde hy, verkeerd een deel van
hun inkomen aan te wenden voor het ver
meerderen van hun land of hun vee. Daar
door zou nog maar meer geproduceerd wor
den en de pry's wederom worden verlaagd.
Hy acht thet daarom beter een grootor deel
van het beschikbare geld te gebruiken voor
de aanschaffing van goederen, die het le
ven veraangenamen.
Ter vengadéring, zoo wordt vermeld, was
men het algemeen met den spreker eens,
dat verbetering der productie de concur
rentie nog maar zou doen toenemen, terwijl
de grootste macht in het economisch leven
heden ten dage is het beperken der concur
rentie.
Wy willen ons niet aan voorspellingen
wagen omtrent de waarschijnlijkheid, dat
men in den landbouw algemeen den raad
van Prof. Taylor gaat opvolgen. Ongelyk
kan men de landbouwende bevolking echter
niet .geven.
Als zulks geschiedt, zal intusschen de in
de laatste jaren door de industrieele ar
beiders verkregen lotsverbetering door de
hoogere prjjzen der levensmiddelen grooten-
deels gércteU ‘tejjjgk gedaan- Deze lotpywi*
beWHog toch berust hoofdzaikelyk hierop,
dat dén bewerkers van den bodem te kort
wordt gedaan. Slagen deze er in dezelfde
methoden toe te passen als in de industrie,
dan zal blyken, dat prof. Gassel wel ter dege
gelijk heeft, waar hy .beweert, dat het stre
ven, om door organisatie te komen tot hoo
gere loonen en hoogere prjjzen .slechts leidt
tot werkloosheid en armoede. Beperking
der productie kan enkele groepen bevoor-
deelen ten koste van andere. De mensch-
heid als geheet! moet het echter hebben niet
van beperking, maar van uitbreiding der
productie. Met recht kan men dan ook be
weren, dat de wereld tot zekere hoogte
bezig is, zich arm te organiseeren.
74
Zij raakte de spijzen1 ternaiuwernoodi
aan, terwijl haar vader halastig en niet
buitengewoon groote happen hot etein
««slikte.
Hörselkamp sprak tot Lou
>,Ik ben maar blij, dat dM einde-
looze getafel uit is. Gewoomlijk ben
»k in twintig minutep klaar. Met je
moeder zat ik nooit langer dian een
r alf uur a#n tafel. Het zou maar tijd-
vorknoeien geweieai zijn langer te ta
felen. En nooit hiöb ik er buitenge
woon op gelet, wat ik op mijn bord
had. Natuurlijkl was het verhemelte
gewend aan de prikkeling. Maar het
is ook wat waard', ais men niet rechts
en links tegenover rich gedichten h«eft
waartegen men allerlei complimenten
moet maken. Ik heb je alltijd gezegd:
op zekeren dag wordt het mij te machi-
en dan is het uit/’
Hij schoof het bord met de braiam-
beasen weg.
naar
meer aan dal het üaair verheugde.
Over het geneel wist zij met goed,
wat met Lou te beginnen noe zij er
ook over topde, zij koo maar met oe-
grijpen, wat ,,die jongen aan haar
had „gevonden” mooi was rij, ter
wijl zij denl eigen gebakken tuloami
neerzette, dien zij gewoondjk twee
maal! in de week baste.
„Bij deze warmte zal het wel wat
lang duren....
„Dapr Kolmt een r.jtuig zei Lou.
Al ijet bloed liep mevrouw Taysen
naar het hart. Er zou naar man toch
niets overkamen rijn, dat hij een rij
tuig had genomen Dat gebeurde an
ders nooit.
Zij dacht aan haar zoon, die op
verren afstand was, aan het bed, dai
zij nieuw had' laten overtrekken, aan
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD.
t DCCCXCV.
Er is in den laatsten tijd weer een
algemeen geklaag over die puaag die
in den Haag heel erg is. Of het el
ders ook zoo bar üs weten we niet
maar hier is het inderdaad zeer oa.
We bedoelen de honden-plaag, nel
gemeentebestuur blijft er maar dood
kalm rich niets van aantrekken en al-
ze voorouders dat rijn onze wer
uen, <iie wij voortgeoracnt neboen.
Zij zaten nog een poosje bij eiKaar.
Meer om oen trein ai te wachten aan
omdat l.iörselKamp wat tegen zuju doch
ter te zeggen had.
Zij was Hem in zïjn sterk ongespro
ken kunstenaarsegoïsme nu zeer las
tig. Zijn begeerte om te scheppen was
nu door zijn eugen woorden weer op
gewekt. Zijn werk trok hem weer met
de onweerstaanbare lokstem van vroe
ger, zoo machtig, dat hij er geen weer
stand aan kon bieden), lilij wist, dat
Loe goed geborgen was, m^er wilde
hij in het geheel niet weten. Aan
haar kleine verdrietelijkheden moest
zij zelf maar een einde maken, hr
waren gewichtiger dingen in de we
reld,.
En evenlmm als hij aan Lou ge
dacht had, toen hij indertijd vorstin
Sukewitsch trouwdië, evenmin lette hij
nu op haar nu rij hem m haar smar
telijke eenzaamheid haar handen toe
stak. Zij was immers goed geborgen.
En hij had haar niet noodig.
Zij was na tiet bezoek aan haar va
der teruggekeerd naar die kleine pas
torie, alls iemand, die op hooggaande
zee allen, die hem dierbaar rijn, en
geheel rijn have verloren heeft.
„Nu, nu, mijn kindje, wat is er?
Dominee Taysen nep het haar van
zijn schrijftafel (oe door het open raam,
liep haar tegemoet haast tot in het
bloeiende tuintje, trok haar rijn klei-
MODEPRAATJE.
CarnavalcostuumB.
De tyd voor uitgelatenheid en dolle pret
ia weer daar.
Tegen vastenavondstyd is er byna geene
vereeniging welke niet voor hare leden en
jntroducées een gemaskerd bal organiseert,
waarvan maar al te gaarne wordt deelge
nomen; vooral tegenwoordig nu „eeuwige
jeugd” de balaaal regeert.
Zelfs in deze wereld van schijn, zwaait
koningin Mode den scepter.
Ieder jaar is er wat nieuws, is er iets op
vallends dat met de loopende wereldgebeur
tenissen verbandt houdt. Geen wonder dat
mejuffrouw „Charleston” met haar partner
mynheer „Fox-trott” als het modernste
paartje gelden. Geen wonder ook, dat zy
uitgedoscht zyn in den gestreepten neger-
pantalon met het roode jasje, waarvan de
hooge zwarte zyden hoed en eene kruise
lings gedragen star-and-stripesvlag onaf
scheidelijk bijkomstigheden zijn.
Ook de „Josephine Bakers” zullen niet op
het appèl ontbreken, al is het geen gemak-
keiyk baantje om een parelsnoer te bemach
tigen dat lang genoeg is, om Josephine’s
onbehoorlijk rugdécolleté naar HoUandsche
begrippen te ontsluieren.
Met de „Dolly Sisters” wordt het al ge-
makkelyker. Zoo vaak treden zij op in an
tiek baby-costuum, bestaande uit: wit satij
nen empire japonnetje met zwanendonzen
afzetting en den groot-igeliöfelden baby hoed
die daarbij past en dat laat zich wat ‘best
imiteeren.
Het minst gevederd zwanen-gewaad van
We mogen net nalaten even een
tweetal vooraanstaande kunstenaars in
do aandacht der lezers te plaatsen.
Toorop is de ééne. Men weet dat hij
ziek is en ernstig riek zoodat het erg
ste bevreesd wordt. Eén bizondierheid
vermelden wij. lederen dag wordt aan
de deur van zijn huis een bulletin aan
geplakt. Toorop plaatste daaronder
zijn handteekening persoonlijk T°i
kens is dat bulletin naar wij hoorden
nc miet pook gevulde kamer binnen. geholpen te worden. Het dlruKie
twee lange uren bleven zij samen 1
en toen mevrouw Taysen daarna voor
den derden keer krachtig tegen de
deur klopte, had Lou een besluit ge
nomen. Zij wilde naar een betrekking
(Uitkijken, op de een oi andere manie?
beproeven in haar onderhoud ie voor
zien.
1 lominee Taysen beproefde niet eens
haar dit pjan uit het hooidi te praten.
|ipe ver, hij ook van de wereld) loeide
hij wist, dat moeilijker nog dan
voor andere wouwen de levens
strijd voor haar was, die onder en
last van een beroemden uaam zuchtte.
Hij had een ander plan. Wat nel
was, zei hij haar niet.
Alleen, dat bij voor a'mbtelijke aan
gelegenheden den volgenden morgen
naar Berbjn moest, deelde hij bij het
avondbrood mede, onder het geelacn-
tige 1 cht van die hangende, dikbuikige
pefroleumflamp.
Aan dat alles dacht Lou, toen zij
aan het raam stond van het lichte,
luchtige vertrek, dat eens tot slaapka
mer van twee jongens gediend had.
Het rnkelen met het koffie orvies
drong tot *aar door en rij rook den
geur van versche koffie.
Met loome beenen ging zij de trap
pen af, dekte de tatel in het ronde
prieel en zette de koppen neer. De
dominees vrouw dankte bij elk hulp
betoon, een beetje verlegen, bijna
ontevreden. Zij was het niet gewoon
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 2.26, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per poet per kwartaal 8.15, met Zondagsblad 8.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
by onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
ize bureaux zjjn dagelijks geopend van 96 uur. Administratie Telef. Interc. 82;
ctie Telef. 83. Postrekening 48400.
men echter ook de monopolies,
door de aaneensluiting der arbeiders,
hebben niet die aangeduiide lichtzijde
werkgeversorganisaties, maar werken uit
sluitend in de richting van het verkleinen
en duurder maken der productie.
Eene volkomen abnormale werkloosheid,
zegt Piwf. Ca«8Bi. is MMHMI
‘gevolg van de monopolistische
van onzen tyd.
Hy wijst er vervolgens op, hoe ove®al de
disharmonie tuisschen die prijzen der indus-
trleele producten en die der landbouwpro
ducten den afzet der industrieele producten
beperkt en de landbouwproductie in hare
ontwikkeling belemmert, welke twee ver
schijnselen de werkloosheid, zoowel in in
dustrie als in landbouw doen toenemen.
Wy weten niet, of de schrijver wel gelijk
heeft, waar hy meent te kunnen constatee
ren eene thans reeds bestaande onvoldoende
ontwikkeling van de landbouwproductie.
Het is echter wel zeer waarschijnlijk, dat
beperking van die productie voor de deur
staat, zy het dan dat die komt langs na
tuurlijken weg, zy het door aaneensluiting
der producenten. Velerwege wordt in land-
bouwkringen de noodzakelijkheid gevoeld,
om evenals in de industrie, te komen tot
beperking dier productie ten >einde hoogere
prijzen voor de producten te kunnen bedin
gen. Vooral in de Vereenigde Staten, waar
de nood der landbouwende bevolking zeer
iönt|i me zijn aamgew&na
uui toen euiis ïoi ecui voomeuiiig ie
Komen, zijn tot nu misiuud. is
vroeger eens een geUjeenie|?aau»iia ge
weest uie er aitija voor sireea om oats
eens van (lie eüeiWi te oevrijaien
miauu- in plaats van gehoor te geven
aan zijn vertoogen gai men mem een
bijnaampje aai ontleend was aan den
laairu vaji rijn pieidlaotien tegen ue ver
vuiling van die straat door ae honden.
i»e voor id arende vervuiling is °en
der vormen van de plaag. Bij alle
iijgione-bevordering is het maar ni t
mogelijK nei gemeentebestuur tot nel
inzicht te oireugen dat deze verontrei
niging nadeelige gevolgen kan hebben
met name in oen zomer a.s het siuul
langs de straten en de microben lustig
bun zweeftochten doof de lucht maken.
Maar behalve ait geaeeiie van av
plaag is er de onmaaideiihjbe ovejiast
die de wandelaars hebben van de
honden, die in vrijheid langs de sda
ten loopen. Eigenaare van honden
schijnen een bizondere mentaliteit te
hebben, want rij vinden het buiten^e-
twooin komisch als iemand toont heeie-
maal niet gesteld te zijn op de 7.
vriendelijalieaien van het ueest, be
staand in geblaf en schijn-beweging
van bijten. Volgens ail die honden
mammies en pappies doet het beestje
Feen kwaad Toen iemand eens een
^ergeiijKen blafierigen hond een trdb
trachtte toe te dienen en d*ei hond hem
daarna in zijn broekspijpen beet, be
toogde de honden-pappte heel veront
waardigd dat het die man zijn eigen
schuld was dat de hond hem had ge
beten. viajh ais hij dto trap-bewe^mg
niet had gemaakt zou de hond met
zoo boos zijn geworden en niet gebe
ten hebben. Tot schadevergoeding was
de eigenaar van den hond niet bereia
want de hond had uit taellfverdediging
gehandeld.
Het is inderdaad dringend noodig,
dai bepaald wordt dat op straat alie
Imiulen aan de lijn worden gehouden.
Heel wat ongelukken rijn ai door ae
losloopende honden veroorzaakt ea het
is ook gewenscbi «Hat de weinig aes
thentisebje tooneeleo die een groep
honden nu en dan te zien geven eens
voor goed verdwijnen, ’s Avonds bij
voorbeeld om een uur ol elf worden
overal do hondjes nog eens uitgela
ten. Vele van die beesten rijn infet
donker schrikachtig en het is ons noo
dig geblekeih om juist op dat uur van
den dag epn rotting mee te nemen,
fen einde ons voer de blufferige vrien
delijkheden van verdacht allooi te
beschermen
De honden en de bedelaars, wier
aantal ook maar lustig toeneemt, die
nen eens van die straat verwijd rd te
worden. Men zegt dat de bedelaars
naar den Haag getrokklen worden om-
