p
t J
EN
VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
"ad
'eren
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
Zaterdag 18 februari 1928
No. 16694
66* Jaargang
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen'
EERSTE RIAD-
kalles eren
i
I
GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE,
lONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz.
ib Tabletten i
- s
FEUILLETON.
Hit Ontwtrp-Zhktewit.
r., Hiarkundige
BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP^
nieuwerkerk, .ouderkerk, oudewater, REEUWUK, SC®
iur genezen.
at geen schadelijke I
t zuivere medicinale
evolle ingrediënten, -
•est vooraanstaande
delijke werking van
nt met de gastrische
ikteen opgewekt en
evoelen neem een of
w'.
■t meewülen?
Uit nummer bestaat uit twee bladen.
K.
(Wordt vervolgd).
4
m Omgeving
kade, ROTTERDAM.
ia 10 tot IS minuten
in 24 uren.
bord
laten
ZONNEWEELOE.
Roman van OLGA WOHLBRüCK
Met autorisatie vertaald door
Mevr. I. p. WESSELINK—Vanttossum
(Nadruk verboden)
en
voor
poli-
regee-
ta»:el
vertoonde
op-
en tot de uit-
in
dmiddel,
sn
en smaak
HET FELSTE WAPEN.
Het puntjè van een gouwe pen,
Is 't felste wapen dat ik ken.
Cats-
port-prestaties
Daartoe zijn
lalingsorgancn
i loeten dus
de geringste
e ademhaling,
et behoorlijk
ig kncck-out.
Dr. F. E. Posthuma, owd-Minister, heeft
i een> betagwdsfemd^ de be
zwaren ontwikkeld, welke in breede kringen
bestaan tegen het ingediende wetsontwerp
tot wijziging der Ziektewet 1913.
Dit wetsontwerp geeft een groote uitbrei
ding aan den kring der verplicht-verzeker-
den; het betrekt erin categoriën van per
sonen, die óf daaraan geen behoefte hebben
(de hooger gesalarieerden), óf in wier noo-
den reeds op andere wijze is voorzien (het
huispersoneel), óf die geen recht op ziekte-
gelduitkeering’ krachtens verplichte verze
kering behooren te kunnen doen gelden
(degenen die weleens een dag voor een an
der werk verrichten). Zoo is het een volsla
gen raadsel, waarom een dienstbode, die
ziek wordt, die in het gezin verpleegd
wordt, en wier loon doorbetaald wordt, ook
nog een recht op ziektegelduitkeering moet
worden gegeven. 'De ervaring, die juist het
huispersoneel met die Invaliditeitswet heeft
opgedaan, moest een meer dan afschrik
wekkend voorbeeld zijn. En wie zal het noo-
dig achtfen, aan het hooger gesalarieerde
personeel (directeuren, procuratiehouders)
wier dagloon meer dan 8.bedraagt, een
ziektegelduitkeering‘te garandeeren tot een
maximum van 70% van 8.Deze uit
breiding van de bescherming der wet leidt
de aandacht af van de hoofdzaak, de verze-
brieven ontvangen
erbrulkers.
cha Handel- en
„YEAIT-W'
Hm»
dan kwam ik naar jelui toe. Maar wat
moet ik beginnen, na ik mijn arm
lichaam aan haar afschuwelijke harde
handen heb toeverilrouiwd en zij te
stijl is om van ons huis nog naar de
Linden te gaan. Sedert eenige dagen
heeft 2'j het zich in het hoofd gezet
op het rustbed in mijn kamer te sla
pen'. Nu doe ik geen oog meer toe.
Zoo ontzettend stoort mij baar gesnork
En ais iK mij verroer, springt zij op
ep brengt me heel en al uit den slaap
Dèn verbaast zij zich nog, dqfeik over
dag plecht geluimd ben en laat den
dokter komen om mij zijn verschr'k-
kelijke poedertjes voor te schrijven.
Blij<t zoo lang als hét jelui bevalt
ginds. Want hier is het ontzettend.
Jelui ^Grootmoeder."
„Nu zie je?” riep Gerhatrd
strekte behagélijk zijn beenen
zich uit.
Heel zacht zei Lou
„Ik geloof; dat zij naiar oi
langt, beter gezegd naar jou.
kering van arbeiders in dienst van een on
derneming; bevordert in hooge mate de ad
ministratieve romplomp en daardoor de ad
ministratiekosten.
Voorts wordt bezwaar gevoeld tegen de
volgende bepalingen van het ontwerp:
le. waarbij de verzekering wordt uitge-
breid tot alle arbeiders, ongeacht het be
drag van hun loon en ongeacht of zij in een
onderneming werkzaam zjjn of niet;
2e. waarbjj aan de bijzondere ziekenkas
een voorrang wordt gegeven;
3e. waarbij het aantal ondernemingen,
dat te zamen een ondernemingsziekenkas
mag oprichten, tot vier is beperkt;
4e. waarbij aan den werkgever belem
meringen bij het oprichten van een onder
nemingsziekenkas in den weg worden ge
legd, in deze zin, dat zijn arbeiders daar
over zullen hebben te beslissen;
5e. waarbij bedrijfsvereenigingen opge
richt door werkgevers, slechts telkens een
levensduur van vjjf jaren is toebedeeld, ook
al voldoen zij aan de bepalingen der wet;
6e. waarbij in de ziektewet ten aanzien
van de dagloonberekening bij ziekte wordt
afgeweken van de overeenkomstige bepalin
gen in de Ongevallenwet.
tlsbeschrflvjngover
luwstoringen, huid-
vatte koude, slapc-
verswakkiflg.
!R, Amerika,
■n 10—3 en uur
het aannemen van een nieuwen vorm rea
geert, kan zoo sterk, de ontwikkeling van
dat volksleven zoo duidelijk zijn, dat men
wel moet besluiten tot het passen van den
nieuwen vorm by rijn innerlijke gestalte.
Het leven kan zich zoo nadrukkeljjk te
gen dezen nieuw op te leggen vorm verzet
ten, dat reeds dadelijk deze vorm uiteen
scheurt en slechts een mismaaktheid toont
van wat hij bedoelde te zijn.
De grond westelijke regeeringsvorm ver
onderstelt, den groei van een volk tot een
zich zelf bewuste eenheid. In het voelen en
denken van dit volk moeten de individuen,
staatsrechtelijk gezien, volkomen opgegaan
zjjn in deze eenheid, die alle gezag verte
genwoordigt, moeten .beslist ondergeschikt
geworden zijn niet aan andere individuen,
als dragers van dat gezag, maar aan dat ge
zag als begrip. Het staatsgezag als zooda
nig moet dus volslagen losgedacht zjjn van
zijn individueele dragers of vertegenwoordi
gers.
De Oostersche volken kenden over het al
gemeen dit gezagsbegrip niet.
De overheid is yoor hen giet een ge-
wij terugkomen.”
-Onzin. Wat verbeeld je je ail met.”
Terts vijandigs verhief zich in h^rm
tegen Lou. Zij begreep helm in het
geheel niet. Ginds in Berlijn
daar was hij naiar Kaar zin geweest
met zijn jongenisafch(ti|gé zachtmoedig-
h'eid. zijn ingèdrilde terughouding.
Nu, nu hii voelde’ hoe zijn inner-
li’kst wezen zich ontplooide, .nu 'trok
en rukte zij aan hem', kritiseerde zijn
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring):
15 regels 1.30, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring-.
15 regels 1.55, elke regel meer 0.80. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20
bijslag op den prjjs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den pry’s.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 14 regels 2.05, elke regel meer 0.50. Op
de voorpagina 50 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeeüngen bjj contract tot zeer gereduceerden
prjjs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boekhande
laren, Advertentiebureaux en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan het
Bureau zjjn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zjjn.
Volk- en regeeringsvorm.
Een Vorm is maar niet een toevalligheid.
Hij is, zal hy goed zjjn de uitdrukking var.
den inhoud naar buiten toe, wordt door
dien inhoud bepaald.
Inhet organisch leven bepaalt de groei
dien vorm van zelf. Wjj zien dat in het na
tuurlijk leven van mensch en dier en plant.
Maar wij zien het ook in het geestelyk
ieven. En toen de literaire beweging van
’80 er nadrukkedyk de aandacht op vestig
de, dat in kunst vorm en inhoud waren,
sprak zij eigenlijk een vMizelfeheid uit, om
dat iedere goede vorn^Jre uitdrukking is
van het wezen der gedachte.
Het is niets bijzonders, wanneer ik zeg,
dat de vorm van ons staatkundig en maat
schappelijk leven door zjjn groei bepaald
wordt,' dat wil zeggen, dat de groei, dae
wording natuurlijkerwijs een vorm moest
scheppen, waarin hij past, en dat die vorm
veranderen zal fn overeenstemming met de
verandering van het wezen van dat leven,
dat de ontwikkeling van ons leven van zelï
nieuwe vormen en nieuwe toestanden te
voorschijn brengt en de staat van die ont
wikkeling, niet van de individueele ontwik
keling wel te verstaan maar van die van
het geheel ais organische eenheid gedacht,
de gestalte' van ons oeconomdsch en
tiek leven den vorm dus ook onze
ring bepaalt.
r ibit aangenomen zyhde spreekt het van
zelf, dat afgescheiden nog van den bizon-
deren aard van een volk, niet eenzelfde re
geeringsvorm voor ieder volk past.
De groei van een volk zelfzal zjjn ge
stalte vormen en zoo’ft volk kan maar niet
kruipen in de huid van een ander. Iedere
phase van zijn ontwikkeling zal, wanneer
men alles zjjn natuurljjken loop laat gaan
en niet 'kunstmatig te verwringen tracht,
den vorm scheppen, die bij die phase past,
zooals de groei van een plant van zelf het
daarbij passend omhulsel schept.
Ook de, objectief geaden, beste regee-
nngsvorm zal niet voldoen voor ieder volk.
En dezelfde grondwetteljjke vorm, dien de
Europeesche staten hebben aangenomen en
die bjj hun wezen zoo volkomen schjjnt te
passen, kleedt daarom nog niet alle volken,
maar hangt anderen dikwijls slobberig om
het Ijjf, hindert hen in hun bewegingen en
veroorzaakt ten slotte allerlei ongemakken
en ongelukken.
Mien heeft daarmee niet altjjd rekening
gehouden. Jonge volken van Amerika en-
oude van Azië hebben dezen grondwetteljj-
Ken regeeringsvorm, die hen, theoretisch, ue
mooiste en beste scheen van'Europa over
genomen ot willen overnemen,. rentier
ai te vragen, of de groei van nun voiks- en
staatswezen in dien vorm paste. \Vant het
is niet genoeg, dat een volk oï ue meest
ontwikkelden van een volk een staatsvorm
mooi vinden en begeeren. Het wezen, van
dat volk moet in dien vorm tot uitdrukking
kunnen komen. Zjjn maatschappelijke en
cui tuurt,oestand moet in daen vorm pasten.
Niet enkele individuen moeten zich daarin
thuis kunnen vinden, maar de vorm moet
dut volk, als organisch geheel, passend om
sluiten. Waar dus met het geval is, ver
vormt die vorm zich toch naar het wezen
van het volk en wordt daardoor geheel iets
anders, een paskwil vaak van het oorspron
kelijk bedoelde. Maar die vervorming ver
oorzaakt velerlei ongemak en gaat met zorg
en pjjnen gepaard.
Dat zien wjj ook juist zoo duidelijk,
waar - die grondwetteljjke vorm klakkeloos
wordt oveigenomen door een volk, dat daar-
«voor nog niet rjjip is.
Natuurlijk moet men niet uit het zich op
doen van moeiljjkheden bjj het aannemen
van dien vorm dadelijk tot het niet passer,
besluiten. Een nieuw kleed, ook al is het nog
zookeurig passend, hindert én bemoeilijkt
altjjd eenigszins. En het overgaan in een
nieuwen toestand, zich ook in het aahne-
men van een nieuwen vorm openbarende,
zal altjjd moeilijkheden opleveren en het le
ven een oogenblik uit zjjn evenwicht bren
gen.
Maar de wijze waarop het volksleven op in
dachte, maar een persoon of meerdere per
sonen. Hun onderworpenheid aan het ge
zag is dan ook alleen txnderworpenheid aar
den persoon van den gezagsdrager, als hoe
danig zjj zich natuurlek het gemakkeljjkst
één mensch, een koning of keizer kunnen
voorstellen. Het staatsgezag is dus voor hen
nooit iets, dat boven alle individuen staat.
En zoodra, om iwelke redenen dan ook, hun
gehoorzaamheid aan dien eenen persoon
ophoudt, malen ze niet meer om het gezag.
Dat die eene persoon zich eveneens t© on
derwerpen heeft en wetten, geschreven of
andere te erkennen heeft, wordt hun niet
recht duideljjk.
Het is natuuriyik, dat hierdoor hét ge
zag een speelbal wordt van gezaghebbende,
krachtige of slimme door een geheimzinnig
waas omgeven personen en dat, zoolang
een volk nog in dit stadium van ontwikke
ling verkeert, een grondwetteljjke regee
ringsvorm niet wel mogeljjk is.
Het zou natuurljjk met juist zjjn volken
als het Italiaansche, het Spaansche, het Rus
sische met de haltf-ontwikkelde Oostersche
op één Ijjn te stellen. Maar wanneer we
aaien, 'hoe in onzen tjjd verschillende volken
zich niet in den grondwetteljjken regee
ringsvorm bljjken thuis te voelen, dan zal
het goed zjjn ons te herinneren, dat de aard
van het volk is, die ten slotte geen regee-
ringsvorm bepaalt.
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal 3.15, met Zondagsblad 8.80.
Abonnementen worden dageljjks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
bjj onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zjjn dageljjks geopend van 9—6 uur. Administratie Telef. Interc. 82;
Redactie Telef. 83. Postrekèning 48400.
(iiinmiE courant
on?, ver-
- c - Ik ge
loof. dlat zij er4.efl0dits op walebt tfat
86 -
r.Z'even kalmiers, Haasje voor de a(-
want wie zal nog nalair haar toe
willen komen na die geschiedenis”?
het zou hem natuurlijk koud laten
als hij van dominee Taysen vernam,
2?jn zoon reeds in den winter naar
Europa zou terugkeeren om voor zijn
P^roleumondememing eenige groote
contracten te sluiten. Zij legdd alleen
een paar regels van de oude gravin
voor hem op de tafel. Het schrift was
hog slechts ternauwernood leesbaar,
*00 beefdie haar hand reeds.
„Laat e lummel van een man maar
Joed uitranen. Ik ben er van over-
JJd. dat zijn vadter hem de vrijheid
"^ijdt. (fie mj ze]f nooit heelt weten
benutten. Hij fe nu nog gefelotener
gorden en schrift en latest slechts.
•k 'hem soms in dagen niet Als
•k jonger was. en Mendel kon missen
De huldiging was eenvoudig maar mis
schien kostelijke^- dan op eenige andere
vjjze mageïyk ware geweest Het is alleen
nog jammer dat het ia duplo is geschied
maar daaraan is helaas niets te doen. Het
is de oude misère die van verdeeldheid en
versnippering, welke hier neg bestaat en
dje nu eenmaal niet uit te roeien is. Bulchri
Studio omvat een groep schilders en. niet
anders dan deze en de Kunstkring omvat
schilders, letterkundigen, architecten en
musici. Een deel der Haagsche schilders is
van. beide instellingen tó Dit is natuurljjk
een dwaze toetand maar het schjjnt onmo-
geljjk om daArin veranctering te brengen.
Misschien moet de tijd diit euvel doen ver
groeien. Konijnenburg was ook van bekte
lid en is dus tweemaal gehuldigd, een
eenigszins humoristische vertooning waar
van de humor velen schjjnt te ontgaan.
Over de huddrigiingen zullen wjj niet uit
weiden. Slechts een paar aardige momen
ten er uit willen wjj even aanstappen. Uit
den ouden tijd worden herinneringen opge-
haakl en onder andere deze dat Konijnen
burg als jong schilder eens geschorst ia als
lid van den Kring omdat hjj zeer achter
was in de betaling van zijn contributie. Aan
het einde van zjjn loopbaan ward hem het
eerelidmaatschap aangeboden, dat als. te
doen gebruiikel'jjk is, inhoudt dat hjj geen
contributie meer behoeft te betalen.
Toen hjj geschorst was in zjjn lidmaat
schap gebeurde het juist dat een feest
avond werd gehouden djien hjj nu niet mocht
bijwonen.
Op den avond van het feest weid ontdekt
dat Konijnenburg er toch was. Hjj had iich
als dame verkleed en was zóó met een dtor
heeren binnengekomen. Wat er met deze
pseudo-dame verder is gebeurd, is er niet
bjj verteld. Misschien mocht hjj in dezen
voran we] bljjven. In ieder gevafl had hjj dat
met zjjn vrouwenlist wel verdiend.
De Kring waarin dit alles geschiedde
vormt een belangrjjk centrum van geeste
lijk cultuurleven en het ware te wenschen
dat allen die deelnemen aan d|it leven zich
daarbij aansloten. Het is een békend fe.it
dat deze werkers over het algemeen in niet
al te beste levensomstandigheden verkee-
ren en dat zjj vooral sedert den oorlog waar
in een vergroving viel te constateeren een
nog banieren strjjd hebben te voeren gekre
gen. Zij zjjn door de concentratie in alle
vakken in een hoekje gedreven en naar hun
stem woedt helaas niet genoeg geluisterd.
Bjj een huldiging als die van één der
eerste wordt de Regeering wel officieel ver- 4
tegenwoordlgd en worden namens haar wel
vele mooie woorden gesproken, maar wat
doet de Regeering voor de bevordering van
dat d'eeü van het cultuurleven? Allermisera-
belst weinig, gelijk zelfs door haar verte
genwoordiger niet werd ontkend. Voor de
muziek wordt nog iets gedaan, voor de
overige kunsten heelemaal niets. Men
vraagt wel eens wat de Regeering zou kun
nen doen maar daarover bedroeven we pas
zien. Het volgend oogerijlik was de
stier door twintig messen en lansen
geveld Maar de ongelukkige man iao
in de ziekenzaal haltdood en ver
minkt. Tojtii leeldtoi hlij nog vijitien
jaar en verviel bijna tót armoede,
zijn oud&te zoon bezocht de school voor
slierenvechters in Sevilla. Ik was met
je grootvader getuige van zijn eerste
optreden in Erankrijk het was ge-
loof ik, in Marseille. Hij was nog te
onstuimig, maar behfendSg, en krach
tig. en zeker van zijn bewegingen. De
vrouwen leken wel krankzinnig zij
wierp&n hem bloemen toe, haar doe
ken. ja zelfs haar waaiers, en para
sols. Dre jaren latétr droeg men hem
uit de arena, zooals vroeger zajn va
der. Er was nog een kleine jongen,
dp jongöte. Acht jaren geledéfi sprak
men voor het eerst over hem nu is
hij millionair. Ja die Garetos.
Bewondering, teederheid en de
zachte echo van een stormachtige
jrfugdverliefdheid klonken in de woor
den der oude vrouw.
Haar gezicht werd eensklaps hard.
„Weet ge nog. professor, waarop ik
vroeger .hoopte voor Suzanne T
De professor antta oorddfe niet, schoof
in zijn‘verlegenheid met zijn stoèl
naar M'nvère toe en zei
„Laat toch rusten grootjo dat z’ jn
oude droomen. -En haar vader zou er
nooit in hebben toegestemd.”
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD.
DUCCXUVH.
Eenjgen tjjd geleden heeft een Fransch
bla d eens aardig den draak gestoken met
de eere-comité’s die gevormd plegen te
wonden voor hiuldiging van 'groote figuren
en het blad wist op een verdienstelijke wijae
vele höogwaardigheddisbekileediers er in te
laten loopen door hen uit te noodilgen om
zitting te nemen in een comité voor iemand
die niet bestond en nooit bestaan had. Het
moge in ons land niet zoo eng zjjn als m
dat geval aan den dag kwam, het is toch
ook bekend dat dengelijke comitó’s op zon
derlinge wjjze in elkaar gezet worden.
Het heeft ons genoegen gedaan, dat voor
de huldiging van één onzer grootste schil
ders Willem van Konjjnenburg nu eens niet
een eere-comité is opgericht en dat al die
liefhebbers in het huldigen achter zjjn ge
laten. Hjj is op zjjn zestigsten verjaardag
eens uitsluitend in de kringen zjjner colle
ga's en zijner vrienden ontvangen zonder al
dat poeha-vertoon dat een huldigingscomité
achter zich sleept. In de beide 'kringen van
Puilchri Studio en den Haagschen Kunst
kring, waarin hjj beide een geziene, een ge
waardeerde en een erkende figuur is, i« hij
ontvangen op een hem waardige wijze. In
h$t deftige Pulchri met een diner, in het
jcvale miCireu van den Kunstkring op een
gemoedelijken avond van kunst en joljjt.
Wc zullen niet in bespiegelingen treden
over de verdienste^ van Konijnenburg; als
er .ets is dat vaststaat ten aanzien van de
kunst dan is het wel dat zjjn werk voor het
nageslacht bewaard zal bljjven. Dat erken
nen zal ieder kunstenaar en ieder kunat-
vrined onmiddellyk moeten doen.
manieren en begreep plets van datge- Zuid'-Fransche steden dacht te gebrui-
na, wei he»n kracht en vroolijKhe'd
6af-
Zij gedroeg zich, maar het hem toe
scheen als een gouvernante, die zich
het recht aanmaiigt aan1 hem te knoei-
on en hem te vermanen
„N'u ga ik een beetje naar bene
den, zei hij kortaf, nam zijn hoed van
de kist, en stiet de deur met zijn voet
open.
Verward keek Lou hem aan.
Men zat reeds aan tafel, toen Löu
beneden kwam. Alleen de professor
knikte- haar toe, en laan haar
aan, om dat door Mémlèrei te
vullen.
Het witte aeil, waartnecte de
op werkdagen was gedeikt, vwte
sporen van haastig en achteloos
schoppen. Mélmère had rood© wangen
en mevrouw Vidal» had haar hoornen
bril opgezet en las opmerkzaam een
korten brief met gouden naam in dén
linkerhoek.
Er heerschte groote vreugde in het
huis der Vidads Eduardo Serrano,
een jonge Spaansche stierenvechter,
meldde zijn komst met een van zijn
stierenfokkere, om eenige jonge stie-
’ren uit de Camargue te koopen. Hij
bad veel gehoord van de fokkerij der
Vidals, en daar hij in dé eerstvolgen
de weken voor de Corrida naar Nimes
moest, zou hij graag te veren een paar
makke Provencaafeche stieren koopen.
die hij over twéé jtfar in de kleine
cwcaên neem cc» uf
)dt U friseb en op-
0 helpen U bQ bet
fnftmtnnten.
4n5tot lOmlnnten. jg
In 10 tot 15 minuten.
ken. Hij besloot met een. onderdanige
groet aan metvrouw Vidal, van wier
gastvrijheid zijn vader de beroemde
matador Serrano Gareto, zoo dikwijls
had verteld.
Mémère kon van opwinding bijna
niet. eten.
„Ik herinner Jmij hem nog heel goed,
zei zij, ofschoon ik toen nog een klein
nteisje was. Mijn vader was boos op
hem, omdat hij onzen goeden wijn
niet wilds drinken. Hij at alleen drui
ven. En ook alleen witte.
Mevrouw' Vidal knikte.
„Hij was een goed, zachtmoedig
rmensch.
Zij nAn haar hoornen bril af en
haar nog altijd moolie, donkere oogen
rustten met een vreemd* lachje op haar
kleinzoon.
,,Ik zou bijne zajn «oh? rijn ge-
wortf|en. Alaar ik was toen temaiiwer-
nood' vijftien jaar oud en mijn ouders
wildien mij nog niet aen hem geven.
Mevrouw Vidal ging voort
Iben de knaap later terugkwam was
ik met je grootvader getrouwd. Hjj
was een1 groot man, d e Gareto Maar
toen betaalde men nog niet zoo. als
tegenwoordig. Hij heeft lang moeten
wqtfren. Met de jaren verloor hij zijn
behendigheid Ik was er tb Montpel
lier bij. toen die stier, dien hij moest
dooden. hem op zijn horens nam, in
de luc* t wierp en spietste Het is het
verschrikkelijkste wat ik ooit heb ge
na
