EN
DUDA
KEN
OON.
lanten
ira
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
Maandag 27 Februari 1828
No. 16701
68«Jaargang
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
i
FEUILLETON.
MIES ETER
BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE,
NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOENHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz.
Tabletten i
genezen.
jeen schadelijke
Ivere medicinale
lie Ingrediënten,
vooraanstaande
ijke werking van
net dc gastrische r
:en opgewekt cn H
elen neem een of
U irisch en op-
I
I
j
I
1
Reparation
355 4
>ure8
Telt
n men lijdt.
'S"E
BIHTENLANDSCH NIEUWS.
en
icipen. U bij bet
naar haar man
„lts.
bloed,
waar
(Wordt vervolgdfi
o
oor
jke
»rd.
De groote natuurwet is: probeer en gij
zult de kracht hebben; maar zij, die niet
probeeren, hebben ook niet de kracht.
dere gevallen.
Rotterdam
•n, Breukband»
{•courant gratia
2670
In 5 minuten.
.6 t n minnlnt
geneesmidde-
te vragen aan
in de Medicjj-
•oote Markt 7,
en derde. Dat koet
men ziet hel
ZONNEWEELDE.
Roman van OLGA WOHLBRüCK.
Met autorisatie vertaald door
Mevr. I. P. WESSELINK-— Van Rossum
(Nadruk verbedem
Oe Zuid-Tirolsche kwestie,
Oostenrijksche critiek.
nooten, wier kinderen het voortaan moeten
«tellen zonder godsdienstonderwijs in de
taal, die zij met de moedermelk hebben in
gezogen. Deze nalatigheid wordt Seipel door
vele Oostenrijkers vooral kwalijk genomen,
omdat hij in de katholieke kerk een hoog
ambt bekleed en uit deze hoofde alleen reeds
het gezag bezat om een ferm protest te
laten hooren.
In Italië is men daarentegen ook over Dr.
Seipels woorden zeer verontwaardigd en
zelfs hebben zijn uitlatingen aanleiding ge
geven tot een interpellatie in de Italiaan
sche Kamer. De vraag werd gesteld wat
Mussolini denkt te doen tegen de onwaar
dige manifestaties van haat en de tegen
Italië gerichte demonstratie in den Oosten-
rijkschen nationalen raad.
Verder werd de aandacht gevestigd op
den leugenachtigen veldtocht van verant
woordelijke Oostenrjjksche kringen tegen
de eenvoudige toepassing van Italiaansche
wetten in een Italiaansche provincie.
Mussolini schijnt niet dadel yk te hebben
geantwoord.
Het verluidde dat Italië zijn gezant
te Weenen zou teriugroepen, een stap
die reeds bij voorbaat door de Italiaansche
pers werd toegejuicht. Dit schijnt echter
niet juist te zijn geweest; wel dat de Ita
liaansche gezant van zijn regeering de tele
grafische opdracht kreeg, onmiddellijk naar
Rome te komen, waar hij vandaag door Mus
solini zal worden ontvangen, teneinde dezen
persoonlijk in te lichten over de betooging
in den Nationalen Raad inzake Z.-Tirol.
In Horugaiarsdhe politieke kringen is men
van meening dat de moeilijkheden tussohen
Oostenrijk en Italië omtrent Zuid-Tyrol
welke hier zeer betreurd worden een gevolg
zijn van de reis van Dr. Seipel naar Praag,
terwijl de toenadering tot Rome als doel
van dlezte reis voor oogen werd gehouden
leven ontvangen
ruikers.
ie Handel- en
VEAST-ViTt”
■ag.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (beboerende tot den bezorgkring)
15 regels 1.30, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
15 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20
bijslag op den prijs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs.
INGEZONDEN M EDE DE EL ING EN1-4 regels 2.05, elke regel meer 0.50. Op
de voorpagina 50 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededelingen by contract tot zeer gereduceerden
pry's. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boekhande
laren, Advertentiebureau* en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan het
Bureau zyn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zyn.
beschrijvingovcr
/storingen, huid-
te koude, slapc-
nzwakking.
(1
cte.
Bleekzucht
a Maag of
t, zwaarten in
^uitslag, roode
n enz. op elke
Rheumatiek,
jver, leverstee-
11e ziekten van
Li' een gektei’*-
t stop beduidt,
snelheid, blauw
dwingen.
nieuwe
lijke.
Zij moest aan haar vader denken,
zooats zij hem in Berlijn in een, uit
medelijden voor hem gehuurd, atelier
had gezien En hij schiep werken, die
in die kunstgeschiedenis van zijn tijd
en zijn land blijvende waarde hadden
In die scholen zou misschien eens zijn
had. Dit tweede bericht wekte den indruk,
dat alles in orde was en geen assistentie be
hoefde te worden verleend. De commandant
van de kustwacht had niet het minste idee,
dat het Italiaansche schip in de diepte was
verdwenen.
Later seinde de „Moldania” van de P.
and O., dat men een wrak had gezien, dat
den naam „Alcantara’’ droeg. Terstond na
ontvangst van dit bericht zijn toen de red-
ciingshooten van Dungenea» en Rye Harbaur
uitgevaren, echter tp laat, want men vond
niets dan het wrak van de Alcantara. Van
de opvarenden was geen spoor meer te on -
delcken.
De kapitein van de „Towarisj”, Fried
mans, weigerde na aankomst te Southamp
ton voorloopig eenige verklaring af te leg
gen, hoe hy er toe gekomen was het eerste
S.O.S.-<sein in te trekken.
weer .evend in ons warden.'
Zeker, zei monsieur Uitvier, zulk
ten carrier© lieeit zeds' Serrano Gere-
to zien met hunnen uroomen.
,.iioe bedoelt u dat?” vroeg Suzan
ne Uber wall en ,.vecK heel verbaasd.
Mevrouw Viual zat als altijd op de
schitterend wille stoep van het huis.
x^euior Baja’oz ia.u het eindje van
een algebrande, zwart geworden siga
ret m uen hoek van zijn mond en
snuhieuit'e met zijn breede neusvleu
gels. Het rook naar hooi. Ergens moest
men toch kunnen gaan liggen. Hij ging
op den reuk af en kwam aan de
schuur.
Santo Dios. Dat eindeloos getafel,
en de wijn en de jonge, mooie zon-
uewariue vrouwen. Hij Brok zijn jas
luit, trok den ongewonen kraag qmlaag
en viel met zijn zwaar, warm lichaam
in hel hooi.
(.areto «as toch de beste. Voor de
stióve diners in de groote hotels van
Madrid, daar bedankte hij voor. Maar
zoo n schappelijk landgoed, waar men
na tafel behoorlijk kon uitslapen, dat
was wat voor hem. En dat had Ga-
reto begrepen, tot dank zou bij zich
iiorgetn leenen om te oefenen. Dat
was eigenlijk zijn ambt niet, maar op
reis.;.. Men kon Gareto tooh niet la
ten ritten.... Hij moest overmorgen
weer de eerste zijn in Nimea. Dan viel
er ook wel weer wat af voor hem
Bajadbz een paar honderd op zijn
minst en een vat wijn voor den win
ter.
Een eenvoudig avondn aal vereenig-
dc allen weer in de groote, lage kamer
De professor speelde een larandole,
vergat rich toen een beetje, omdat
hem de zoete wijn naar het hoofd
was gestegen, en begon zelfs zijn
ouden wals te spelen.
„Mag ik?”
Lou keeik vragend
,Wel natuurlijk.”
En zij danste nipt Gareto de ‘afel
om in haar wit wazig kanten kleedje
en haar blonde krufllemle haren flad
derden om hem heen als een lichte
wolk.
,.Kun je dansen, Madlon
Madlon stond aan tafel en ruimde
de borden op. Haar mooi, door de zon
verbrand gezicht gloeide.
Er was niets onbetameüijks in, dat
een landheer met de dienstmaagden
een ronde danste. Niemand zou daar
iets van kunnen zeggen.
Maar mevrouw Vidal sloeg met haar
stok tegen den vloer.
,.Je hebt je werk. Madllon, ga.”
Het mensje werd bleek, een prachtig
Sèvresbord viel uit haar hand en la’
in scherven op den grond.
Mevrouw Vidail herhaalde
„Ga.”
ENGELAND.
Itahaansch stoomschip in het kanaal
gezonken.
Van de 23 opvarenden slechts één gered.
Het Italiaansche stoomschep „Alcantara
vartrokken op 17 Februari van Gibraltar
met Mestemminig naar Eng1,eland, is na een
botsing met het Russische opleidingsschip
„Towarisj” in den mist bij Dungeness ge-
zonken.
De „Towarisj” was met averij op weg
naar Southampton. Het schip is Zaterdag
nacht te Southampton buwengetieept en
had slechts een overlevende van de „Alcan-
taxa” aan boord.
De overige 22 opvarenden van het Italiaan
sche schip hebben den dood in de gplven
gevonden.
Giovanni Pavon, de eenige overlevende
der opvarenden verklaarde by zijn aan
komst te Southampton dat de „Alcantara”
het Kanaal opvoer, toen de „Towarisj” haar
bijna midscheeps trof. Hij zelf werd geren,
doordat hij zich na de aanvaring aan de
kettingen bij den boegspriet van het Russi
sche schip wist; vast te klemmen.
Able verdere nasporingen naar andere
overlevenden der „Alcantara” zijn zonder
resultaat gebleven. Wel zyn een leege red
dingsboot en twee reddingagordels van het
gezonken schip bij Rye Harbour aan land
geipöéld.
Het blijkt thans, dat het reddingswerk
vertraagd is dooj- een zeer ongelukkig mis
verstand. De commandant van de kustwacht
te Sandgate verklaart, dat hij Vrijdagnacht
een fJ-O.S.-sein opving van het Russisöhe
schip. Terstond 'telefoneerde hij naar de
reddingsbooten te Dungeness en Rye
Harbour om naar het tooneel van de ramp
te vertrekken. Bijna onmiddellylk na het
eerste noodsein kwam echter een tweede
bericht van de „Towarisj”, meldend, dat
alles wel was en het schip geen hulp noodig
vooral af te keuren is dte houding van Julius
Barmat tegenover dr. Höfle.
rnANJUU».
Een erfenis van 250 tyillioen -francs.
Een Parijsche weduw# de gelukkige.
De Petit Parisien meld^.dat de weduvv.
Jaubert-Berthelot te Parjja een erfehis van
250 millioen frans heeft gekregen, die huur
door een in Amerika overfcjjen neef zyn na
gelaten. Volgens den laatEen wil van dten
overledene zal madame Jautert echter eerst
over zes maanden in hetLbez.it van dit ge
weldig vermogen komen.;'Tot de nalaten
schap behooren groote lazerijen in dér.
staat Montana en een ^antal ranches in
Arizona en Califomië.
De gelukkige erf genante is natuurlijk
zeer in haar schik met het haar te beurt ge-
valllen buitenkansje, dochjy was ontstekt,
toen zy de hoogte vernai&van het bedrag
aan successierechten, dat zy zal hebben te
betalen.
arijs.
fparys, dat da-
■t evenals in
pende aandacht
ir van politie
faeYing der ver
plaats .:gehad, waarin
ilitie, een nieuw
Hng heeft voor-
rois naar
vangen genomen, ais verdacht van fraude
met de leveringen in natura herstelrekening
tusschen Duitschïand en Frankrijk. Hij is
nu op verzoek van zjjn dokter uit de voor-
loopige hechtenis ontslagen, maar heeft in
afwachting van zijn proces «en borgstorting
moeten stellen.
Alvorens hem te laten vertrekken heeft
de onderzoeksrechter hem geschat en... een
millioen als waarborgsom geëischt. En het
miilliioen is onmi<Melllyk neengjeteld gewoi-
den.
Dat de rechter niet verwonderd is ge
weest, bewjjst wel, dat men ook zich onder
<le toga moderniseert. 'Tijdens het proces-
Bolio viel een rechter uit de wolken, toen
bleek, dat Bolo op een van zijn reizen een
millioen had gebeurd. Hij begreep niet, hoe
iemand, dat maar zoo bij zich kon steken;
waarop Bolo zei:
.^Mijnheer de rechter, een mïllioen, dat Is
niet vee). Dat is maar een klein pakje. Daar
gaan er verscheidene in mijn portefeuille”
De rechter was er niet zoo spoedig van
bekomen.
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal 3.15, met Zondagsblad 3.80.
Abonnementen Worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
bij onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zyn dagelijks geopend van 9—0 uur. Administratie Telef. Interc. 82;
Redactie Telef. 83. Postrekening 48400.
GOinsr.lïE COURANT.
Zuid-Tirol, het gebied dat by het. sluiten
van het vredesverdrag van St. Germain aan
Italië werd toegewezen, een Italiaansche
provincie dus is geworden, staat ntomenteel
in het teeken der belangstelling.
Indertijd ia van Italiaansche rijde
nadrukkeLyik toegezegd, dat het eigen
wezen van het Duitsche element in
Zuid-Tirol, zoowel in nationaal, taal-
als regilieus opzicht, zooveel moge! ijk
zou worden ontzien. Het fascisme draagt
echter een ultra-nationalistisch karakter en
naarmate Mussolini’s macht en aanzien
steeg, werd een politiek gevoerd, die het er
op aanstuurde de nieuw verworven gebieden
geheel in Italaaanschen geest te U-geeren,
de Italiaansche autoriteiten beijverden zich
bjjna hartrtochtelyk om alles, wat maar
eenigiszins aan het Duitsch herinnerdle, te
doen verdwijnen. De Duitsche taal raakte
volkomen in het gedrang, in de schóól, in
de pers, in de kerken. Zelfs de famih'ènamen
moesten Italiaansch worden en evenéens de
grafinscripties. Van zelfbestuur, in welken
Vorm ook, is niet de minste sprake meer.
Verscheidene Duitsche vereenigingen wed
den ontbonden, maar vooral heeft het de
ontstemming der betrokkenen gewekt, dat
er een verbod werd uitgevaardigd, hierop
neerkomende, dat het godsdienstonderwijs
niet langer in het Duitsch mocht worden
gegeven.
Dat vele Oostenrykers de maatregele-1,
die tegen hun vroegere landgenooten wor
den genomen en die hun van vele vrijheden
berooven, laken, is iets vanzelfsprekends en
ook is het natuurlijk, dat in den Oostenryk-
scheo Nationalen Raad verschillende leden
van het parlement lucht hebben gegeven
aan hun verontwaardiging over de Italiaan
sche politiek, die zy volstrekt in stryd met
het vredesverdrag achten. Een scherpe kri
tiek is er op het fascistische regiem ge
oefend, die door afgevaardigden van de
meest uiteenloopende politieke richtingen
werd toegejuicht. Eén der sprekers deed ten
slotte dan ook een beroep op het wereld
geweten.
De rede, welke hjj hield, nadat Mussolini’s
regeermethode ten opzichte van Zuid-Tirol
in 't parlement zoo scherp was veroordeeld,
werd gekenmerkt door een voorzichtigheid
zonder weerga. Tot den Volkenbond wensch-
te Seipel zich niet te wenden en ook zeide
hy, dat het niet aanging zich te mengen in
Italie’s binnenlandsche aangelegenheden. Hy
bepaalde er zich toe een beroep op de Ita
liaansche regeering te doen. Seipel gaf fei-
teljjk toe, dat een sterke zich alles mag ver
oorloven tegenover een zwakke en het recht
ongestraft met voeten kan treden. Vrees
voor het zoo spoedig geprikkelde Italiaan
sche nationalisme bracht Seipel er waar
schijnlijk toe een felle kritiek achterwege te
laten en te volharden in zijn passieve poli
tiek tegenover Italië. Zelfs kwam hy niet
eens krachtdadig op voor zyn geloofsge-
93 -
Sedert dien onveirgotelijken dag in
de arena laat men Gareto bij alle mo
gelijke gelegenheden door een of twee
ven zijn pachters vergeaellen. «Jij
spreeilrt ternauwernood met ben, maar
hij laat hen deelnemen aan al het
eerbetoon, dat hem bewe|zen wordt.
Hij gee t hun te eten en te drinken,
en drinkt hen zelfs toe zooals u
ziet En zij komen weer thuis terug,
bedwelmd' door rijn persoonlijkheid
en doordrongen, van zijn beteekenis.
Lou was geheel verward door al nel
en het voor haar onbegrijpe-
ui u uiiuuivu.
5 tot 10 minuten.
,0 tot 15 minuten. J
10 tot 15 minuten
in 24 uren. H
DUITSCHLAND.
Het proces-Barmat.
Vyf jaar gevangenisstraf
•100.000 Mark boete geëischt.
Zaterdagmiddag heeft in Berlyn de Ober-
staatsanwalt dr. Trautmann requisitoir ge
houden in het Barmat-proces. Hy eischte
tegen Julius Baa’mat 5 jaar gevangenisstraf
met 400.000 mark boete, siubs. voor <le geld
boete voor elke 100 mark 1 dag gevangenis
straf, met verlies van burgerrechten vooi
den tyd van 5 jaar, met aftrek van de pr£
venltieve hechtenis ran 31 Dec. 1924 tot 2J
Mei 1925 en van 6 Maart 1926 tot 10 Maart
1926.
In zijn requisitoir wees de Oberstaaitsan*-
walt erop, dat de door misdrijven van Julius
Barmat veroorzaakte schade op rond 30
miillioen goudmark geraamd moet worden,
in het bizonder van belang is de henadre
ling van de Pruisische bank, terwijl moreel
naam worden geleeru, oplat de op-
bloeiendie jeugd zich naair rijn voor
beeld zou vormen.
hu lodi keken de besten van zijn
k'nxi, de voornaaimsteu, over hem heen,
zoolang hij nog onder hen leefde, ol
wendlden hem koel den rug toe, omdat
hij anders was dan rij.
Malar hier, aan deze tafel, zat een
man, dien het volk toejubtelde, voor
wien de eersten van het land zich
bogen, omdat hij een stuk ijzer vol
gens de regelen van de kunst in den
schedeil van een stier wist te stooten.
Haar oogen brandden, rij kon nau-
wHijks meer adem halen in de heete
lucht.
Mevrouw Videl hief eindelijk de ta
fel op ter eere van den gast had
men in den tuin matten uiitgespreid en
(rieten stoelen en tafels neergezet. Men
dronk sodawater met ijs en daarbij
zwarte koffie met cognac. Bewonde
rend gingen de blikken van Gareto
naar de fijne, slanke gestalte der jon
ge vrouw.
„U bent een Duitsche, niet
mevrouw
Hij reikte liaar het kopje koffie toe
en hield het zilveren emmertje met
stukjes ijs voor haar vast.
Gerhord streek Lou met een snelle
beweging over het haar.
„De vader van mijn vrouw is een
bekend beeldhouwer.”
Gareto boog even.
„Ik ben van plan een
Gasimaai ten Hove.
Zaterdagavond is m ue uaierijzaal
vun het kou. paleis in het Nooruein-
de te ’a-Gravenhage een gastmaal ge-
nouueu door de Komngui aangebouen
a*iii ue numaiire auioineuten.
.uet de Koningin namen oe Prins
en Prinses Junana aan uen maauUju
deel, alsook, een aantal leden der hol-
nunuingen.
van de mrtitaiire autoriteiten die lot
de genoodigden behooruen noemen wij
gep. generaal bnijuprs, ouu-opperbe-
vetneboer van land en zeemaan t, en
vice-namraal Rambonnet, insp. gene
raal v. h. loodswezen.
De Koniiigin-xiioeUcr.
'Het huidehnjk ger Nederi*,idMChe
vrouwen.
oen yer leuen van het nooidcomit
voor hei buiuebiijk scnrijn aan, ue
bladen
in januari 192U zal het vijiug' jaar
geleden rijn, uat ouze ai^emeen Oe-
ininue en geterue Koningin-Moeuer
naar voet op Nedeiuanuscucu dow-sh
zette, eUf aoor haar buhenjn. met ko
mug Willem den Derde onze Konin
gin zou worden, de eerste Neuerianu-
sene Vrouwe.
Ln nu na een halve eeuw weten
wij* ad 1 en, hoezeer onze Komngin-Aloe-
aer er in geslaagd is een der onzen
te zijn. Wie wij ook zijn, noog ol
laag, rijk of arm, jong oi oud, wjj
voulen. liet, de Koningin-Moeder staal
midden in ons leven. Aan „alle din
gen waarin een Klein land grooi kan
rijn' (een van tiaar afhomstig gevleu
geld woord), gaf zij haar bciangstei-
nng, en er was veel, dat haar moree-
len en daadwerkelijken steun Kreeg.
Meer bevoegden zullen schrijven over
alles wat wij de KoningJi-Moeder (e
danken hebben, als Koningin en als
Regentes, als do Moeder onzer gekiel
de Koningin, wij vrouwen eeren haar
Het verkeer te 1
Het verkeersprobleem te
g| liijiks moei'yker wordt, u
alle groote steden de voortd
der politie. In de prefectiui
heeft deaer dagen een ven^
keerscommissie
Guichard, de directeur der
plan voor een verkeersiveg
gelegd. «*- i
Een helangiijke verandering is dat ae
gewone borden met waars®wingen en in
structies aan voetjganfg'erg7|èn chauffeurs
zullen woiden vervangen
de schijf: rood, wanneer
groen voor het matigen d
voor alle andere waarschüwingen. Deze
waarschuwingen n,i.St
woorden worden aangeduid, maar met beel
den. Zoo zal b.y- de schijf by een kruispunt
voor voetgangers een plaatje vertoonen
met een loopenden man; de nabijheid van
een school zal worden aangetoond door de
afbeelding van een schoolknaap met eon
tasch.
De richtingssignalen zullen bestaan uit
dikke metalen pijlen, terwijl de paden, waar
over de voetgangers drukke straten moeten
oversteken, met metalen platen zullen zijn
„geplaveid”.
De voetgangers worden trouwens aan een
streng reglement onderworpen. Voor hen
gekit het beginsed: de weg is voor de voer
tuigen en de trottoirs zijn voor de voetgan
gers. De voetgangers moeten de straat in
loodrechte richting van het eene trottoir
naar het andere oversteken. Zij magen
nooit een kruispunt oversteken, maar er
langs omheen loopen. Voertuigen moeten
hun vaart inhouden en zelfs stoppen om den
voorrang te geven aan den voetganger,
wanneer deze van de eene straat naar de
andere gaat, of wannöer hij zich op een
punt bevindt, dat speciaal voor het over
steken is aangewezen.
De meneer die een millioen waard i°.
Een veehandelaar, Luicien Levy was ge-
Duitbchlaiiili te maken. Menschen ais
wij leeiren slechts op reis. Ik houd van
ue beeldhouwkunst. Zij is eenigszins
verwant met ons. Men staal tegenover
een kolos en moet hem overweldigen.
Gerhard lachte harteMjk.
„Maar de kolos van den beeldhou
wer is ui elk geval makker?’
„Doch heit duurt langer, voordiat men
hem meester wordt. Ik heb eens a.s
model gediend voor een bedldhouw^r.
Ik weet dus wat dat is. Die lapge
marteling dat aarzelen ik wexd
dadelijk in marmer gehouwen die
eerste sLag met den hamer en dan
de tweede en derde. Dat koet ook
bloed, waarde graaf
alleen niet.”
„Ik houd van de kleur van het
bloed, zei Gerhard. Die behoort er bij.
Gareto bekeek den kleinzoon vJn
mevrouw Vidal voor het eerst op
rnerkzaam.
..Hoe lang bent u hier?” vroeg hij.
Gerhard' keek hem vragend aan.
Dewen zomdr Maar ik ben hier
gebaren en ben mijn kinderjaren niet
vergeten.”
Heit k,lonk een beetje hoogmoedig.
Op de bank onder het raam van
Lou’s slaapkamer zat mémère met mon
sieur Olivier. Hij vertelde haajr ze«er
hetzelfde, wat hij te voren aan Lou
had' verteld. De oogen straalden in
haar mooi, goed gezich|t. Zij zei
„Het rijn buitengewoon mooie 'a-
gen, als de sprookjes onzer jeugd
I