a
lil
JOOR GOUDA EN OMSTREKEN
1UDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE,
IHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz.
i
Ho. 16775
Zaterdag^ 26
ii 162
NIEUWERKERK, OUDERKERK, OU DEWATER, REEUWUK, SCJK
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
II
EEUILLETON.
HET GEHEIME SPEELHOL
EERSTE BLAD.
Euwa
in heden.
i
Onze onrust.
Pinksteren.
rgang
67"Jaa
bergambacht, berkenwoude. bodegraven, boskoop, I
a-'-*-' I V171 AllVxi T AuX1 J VZOAXV/w 1
«4i
I
K.
on).
echt in het Huis"
est.
ex-
(Wordt vervolgd)
watertjes of haar-zalfjes.
mijn lijaar maar liever vergrijzen,
an zeer emstigen
i strenge straf op
jaren gevangenis-
(Nadruk verboden)
loliliek liep het discours
,li een Royalist in merg
Des drijvers geweldige roede
Jaagt rustloos ons voort op ons pad
die iets
oopgevan
'.gij kunt gemakkelijk schertsen
Bericht.
MAANDAG (2e Pinksterdag) zal
de GOUDSCHE COURANT niet
verschijnen.
Darc,
mij te 'romen
in.
nenkoor en orkest).
operettemuziek.
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
dere perspectieven: God, ons aller Vader,
de God van Christenen, Joden, Mahomeda-
nen, ook der Heidenen. Zij hebben allen aan
deel aan Zyn deest en niemand is uitgeslo
ten van Zijn liefde, niemanj), die den heer
zoekt met ingespannen krachten. Dat is het
universeele, het al-omvattende, het niemand
uitsluitende van het Christendom. En tot
die allen spreekt Gods Geest „zonder aanne
ming des persoons. Hij kent niet onze
scheidsmuren, Hy, die de harten kent en de
nieren proeft. Tot allen klinkt zyn vermaan:
komt allen tot my.
Wij weten ook, dat veel voor Gods geest
wordt uitgegeven, wat in wezen uitdenksel
van menschelyken geest is. Woorden als:
„Gy weet niet, van welken geest gij zyt”
of „Onderzoekt de geesten, of ze uit God
zijn”, wyzen hierop uitdrukkelijk. En wie in
Nederland geen vreemdeling is, weet maar
al te goed, hoe vaak een heilige vlag een
onheilige lading dekt.
Op den Pinksterdag worde ieder, die
ook in het godsdienstige waarheid en vrij
heid vragen, versterkt in het bewustzijn,
dat zy niet uitgesloten zyn van den Geest
Gods.
;e het O. M. het be-
r de verklaring van
*t groote bedrag op
spaarbankboekje.
eischte spreker 1
igenisstraf.
echt die 29-jarige
iDen Haag, gedeti-
n.1. het uit winst-
iljetten van 1000
Éten tot een bedrag
afkomstig van het
ichte. verduisterde
„Nu, dïv. laat ik in hetnek ipam
1- als
ikJ daarbij een gevoelig hart mag be-
Dao blijft gij
Melykheid, over
E bver alles pra-
Lgelyk. Vroeger
ueven verandert
[andere bedoelen
j,de vraag. Maar
telfde gezegd en hun
iggen. Daarom
zeker heimwee naar
ns denken: „Vroeger
het leven, rustiger.” In die uitspraak
t de 32-jarige kan-
3., uit Den Haag,
:e van verduiste-
i van 1000.— ten
herdachte bekende
>er 1927 heeft de
appy, waarby ver-
tam was hem naar
enheim en van Till
halen en. wel 15 bil-
van 100.
haald (had, is by
len om hiervan
houden. Hy is naar
t daar de 15 biljet-
ettendoosje gedaan
volgens is hy naar
naar de politie ge-
y 15.000 verforen
hg mede, dat vrien-
.dden aangespoord
m bewusten dag is
ekf toe overgegaan,
n door mr. Polman,
nde, zeide, ondanks
ran verdachte, toch
diens houding te
'Ch ten slotte is uit-
aweest aan het vol-
po'l.itie. Eerst toen
is hy gaan beken-
•r van verdachte
dat hij Liebei-
v«n zijn
Ie», eui eveneens
vordering voor
o» voldoen
nidt kon. Voort*
‘ij van de ooe-
ar bemoeide hij
netelt hij aan den
Bvraagdi, of do
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring)
1—5 regels 1.80, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
1—5 regels 1.55, elke regel meer 0.80. Advertontiën in het Zaterdagnummer 20
bijslag op den prijs. Liefdadigheida-idveitontiën de helft van den prijs.
INGEZONDEN MEDEDEELINGENi 1—4 regels 2.05, elke regel meer 0.50. Op
de voorpagina 50 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededelingen btf contract tot zeer gereduceerden
prijs. Groote lettere en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boekhande
laren, Advertentiebureaus en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan het
Bureau zjjn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn.
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD.
OMXXL
Het eerste kwartaal van dit jaar geeft een
eigenaardig verschijnsel voor de residentie.
De aanwas der (bevolking bedraagt slechts
twaalfhonderd zielen. Dit is ternauiwernoo 1
het getal geboorten, zoodat de vestiging
boven het vertrek slechts aanrvult het getal
der sterfte. Zoo gering was de toename in
de laatste jaren haast nooit. Misschien
komt er eindelijk een kentering in de zucht
om zich in de groote stad te vestigen; mis
schien duidt het op een afneming der werk
loosheid buiten de groote steden. De cyfers
voor Amsterdam en Rotterdam wijzen het
zelfde verschijnsel aan en dus is er stellig
een al genreene oorzaak. Indien dit zóó is
dan is dit een reden tot verheuging. Wy zijn
Het diner werd opgedragen en
Des dryvers geweldige roede
Jaagt rusteloos ons voort op ons pad.
Wy spreken veel en gemakkelijk van den
tijd van heden, als van een tijd van onrust en
gejaagdheid en
vrediger, den rustiger, den gemoedelyker
tyd. Graag stellen we ons daarbij voor, dat
de mensch in dat verleden rustig en genoe-
gelijk en zonder ge jaagden haast, maar voor
al ook tevreden voortleefde, en dat leven in
zichzelf een zekere standvastigheid, een sta
biliteit had, die het tegenwoordige mist.
Nu valt het niet te loochenen, dat ons
leven voortdurend haastiger wordt en in
sneller tempo gaat en dat het daarbij, steeds
meer van die rust inboet, waarnaar we vaak
zoo heftig kunnen verlangen. De ontwikke
ling der techniek, die het verkeer, de pro
ductie, ja feitelyk alles een sneller tempo
heeft gegeven, heeft wel voor een deel die
onrust gebracht, waarover we ons =oms be
klagen. Maar het is toch maar voor een
klein deel. En het is niet die onrust, die
daarmee in ons leven gekomen is, waarvan
we den meesten last hebben. Het is nu een
maal een gewoonte van alle geslachten, het
tegenwoordige zoowel als het voorbijgegane
om het verleden beter en mooier te zien dan
het heden. Die gewoonte kunnen we zich
telkens en ieder oogenblik zien openbaren.
„Vroeger was dat toch anders”, zeggen de
menschen, wanneer ze over de ongezegge
lijkheid en brutaliteit der jeugd, over het
De Pinksterklokken luiden in breede gal
men ovejt een herboren aarde, en nooden
allen, die van Christelyken huize zijn, naar
de onderscheiden tempels der Christenheid.
Daar hooren zy wederom het oude verhaal,
hoe een handvol eenvoudigen van harte een
drachtelijk bijeen waren, en hoe zy, onder
vreemde teekenen, tot de aanwezigen spra
ken in vurige geestdrift, in velerlei talen,
vervuld als zy waren door Gods geest.
Gelyk het Kerst-evangelie zal ook het
Pinksterverhaal zyn bekoring nimmer ver
liezen: het spreekt tot de ziel der Mensch-
heid in alle hemelstreken, in alle talen,
onder alle volken.
Gelyk niemand de Godheid kan grijpen,
zoo kunnen wy ook slechts Gods geest be
naderen: het is de Geest, die in ons hart de
vurige geestdrift ontvonkt tot het doen van
Godswerk op aarde, zonder hoop op loon.
Hy doet ons spreken en leven voor een
ideaal en het stoffelyke gering achten.
Die geest werkt niet alleen in hen, die in
sommige kringen zoo gaarne worden aan
geduid als de bekeerden, de begenadigden.
Niet alleen in de helden des geloofs: profe
ten, apostelen vernieuwers, heiligen. Ook in
de eenvoudigen van harte, die anderen tot
zegen zyn: de liefdevolle moeder in het ge
zin, de stille zuster der barmhartigheid,
allen, die troost en hulp brengen aan een
lijdende en verdwaalde menschheid. Hy
brengt niet enkel tot inkeer maar tot terug
keer: hy maakt tot een nieuw schepsel. Wat
wij voor waardevol aanzagen in het licht der
Materie, het wordt waardeloos in het licht
des Geestes. Wy aanbidden wat wij hebben
verworven, wat wy hebben aangebeden. Ziet
maar naar Augustinus, den voormaligen
wereldling, naar Franciscos van Assisdë,
den vroegeren ryken koopman.
Gelyk alle cultureele waarden, heeft ook-
het geloof in Gods Geest een evolutie door-
loopen. Het oude Israël erkent één God.
Jehova, Heer van al het Geschapene. Dit
plaatst dit volk verre boven de Heidensche
natuurstaten, die den wreeden Baël aanbid
den, of den menschenoffers-eischenden Mo
loch, of de zinnelijke Astarte. Maar Jehovah
is toch steeds een speciale, een nationale
God. Het Christendom volgt wel eerst deze
Joodsche lyn, maar het opent weldra bree-
getuigenverhoor.
Bhii, advocaat en
anv, die curator
zoowel van de
ek'bank als van
ik voor Cre-r-et.
dab die balans
ettinootschap niet
het passief ook
st rente aan oe
Jkbank.
•000 by de H. T. M.
nk heeft gisteren
e zaken, welke ver-
September van he;
verduistering van
ran de Haagsche
zoeken naar genot, over i
de echtscheidingen, feitely
ten. Ze hebben natuurlijk
was het anders, want het
voortdurend. Maar met dal
ze beter. En dat is vaak no
hun ouders hebben hetze
kinderen zullen het ook
zeggen we ook met een i
dat verleden, dat we ons
was
openbaart zich onze vermoeidheid ,ons ver
langen naar rust Maar het is, ook’ ter be
reiking van die rust, die we zoeken, beter,
dat we ons bewust worden, dat in het ver
leden die rust er evenmin was als in het
heden en dat ze alleen te vinden is wanneer
in ons de rust daalt, de verzoening, de vrede
met het leven.
Want zoo al het leven van heden in menig
opzicht gejaagder en onrustiger is dan dat
van het verleden, het is niet deze onrust, die
ons plaagt. De onrust ,de gejaagdheid zit
in ons zelf en is een onvermydelyk gevolg
van ons zoeken, ons streven, onze onvol
daanheid.
Wat gefluisterd wordt, wordt het
hardst uitgebazuind.
zegt de dichter. Maar die roede is de eigen
begeerte, de eigen onbevredigdheid, het
eigen rustelooze zoeken, dat ons niet op
adem laat komen, maar ons voortdryft tot-
nuemen liet v etleüeii Utn
wenkt. Want wy, menschen, wy allen, htnz-
ben nooit genoeg aan het oogenblik, het
tegenwoordige. De werkelijkheid, die we
doorleven bevredigt ons niet, blyft beneden
het peil onzer verwachtingen. We droomen
van een vollere heerlijkheid^ van een vol
komener geluk. En tot het laatst toe zien
we uit langs den weg der toekomst, of het
nog niet nadert. Maar byi dat uitzien blyft
het niet. We werpen het bereikte weg, dat
ons niet voldoen kan en zoeken, werken om
iets anders te vinden. Daar is een goede
kant aan. De onvoldaanheid met het leven,
die een bewys is, een bewys kan zyn ten
minste van ’t ideëele, het voorname van ons
streven, houdt ons actief en werkzaam,
maakt, dat we hooger trachten te grijpen en
beters te dóen, dat we onvermoeid arbeiden
aan de ontwikkeling, aan den vooruitgang
van het leven. Maar deze onvoldaanheid
brengt «tok de onrust, die ons vermoeit en
doet ons telkens weer het goede en schoone
voorbyzien, dat in het heiden' leeft. In het
verlangen naar het betere, het schoonere,
het volmaakte, dat we droomen, gaan we
vaak zooveel geluk van het oogenblik onge
merkt voorby. We geven ons niet aan dat
oogenblik, we gaan niet op in de gewaar-
wa'ien”, zeide A<lk>lf.
leder zijn keüs.
e&uwig jong.”
„Ocfi graaf”, zei die West,
vun ’t laatste gesprek had
gen, ,'.gij kunt gemakkelijk
me+ gevoelszaken, ge zijt immuers nop it
verliefd’ geweest.’
„Ik niet Welzeker. Als ik mij iu t
vergis, zelfs drietmaal dkxch dat was
tussetoen mijn twintigste en vijfentwin
tigste jaar. Hebt ge dan die kleine
Lizette vergeten?”
„Nooit hooren noemien’', diachtWest
doch luid sprak hij
„Dait was geen liefde, dat was lou
ter tijdverdrijf, maar bennind, werkt
lijk bemind hebt gij, van zoo ver ia
weet nooit.”
„Nu, gij kunt wed gelijk hebben
ik weet niet juist die grens van liefde
en amusement te bepalen Ik weet
wd. dat ik indertijd tranen heb Ge
stort ower 't verlies van Désirée, maar
toon was ik niet ouder dan Iw-ee en
twintig jaar. Neen, neen. West, ik
•-blijf er bij wie oud' wil worden, moet
niet hartsiochiteflijk afijn?’
„Dat is gemakkelijk getoqgd, als men
in *t geheel geen her heeft, maar gij
maakt u zelf slechter dan gij zijt, de
’a Chaüx’
wordingen, de gevoelens en indrukken, die
dat oogenblik ons als opdringt. En we laten
den beker der vreugde, die dat oogenblik
ons biedt, ongemerkt voorbijgaan of drinken
haar niet leeg met die volle teugen, die het
drinken ervan tot een zaligheid maakt. We
haasten ons langs den weg van ons leven
vooruit naar wat er ginds in de verte aan
verlokkends schynt te schitteren en zien
niet wat voor schoons er bloeit voor onzen
voet, noch waar liefde en vriendschap ons
terzijde noodigen voor een heerlyken feest
dag. Terwijl we het geluk najagen, dat we
hopen, hebben we geen tyd voor het geluk,
dat zich ons ongezocht aanbiedt, niet voor
de wondere genietingen, van het oogenblik.
Het is onze eigen onrust^g^yolg van de on
voldaanheid met wat we vonden en van de
verwachting voor het toekomende, die ons
belet het geluk te genieten, dat we bezitten
konden. En we blijven de zoekers en de ho-
peloozen vaak, die ons leven lang het droom
beeld najagen van een toekomstig en ge
waand geluk, totdat we aan het einde van
onzen levensweg nog nauwelijks begrijpen,
welk spel onze eigene hoop met ons gespeeld
heeft. We kunnen er nooit geheel aan ont
komen. Des dravers geweldige roede blyft
ons dryven en maakt ons leven onrustig en
vermoeiend. Maar het is w^l mogeiyk toch
om wat beter om ons heen te zien. En wan
neer we dan oog krijigen voor de schoonheid
der werkelijkheid, dan kunnen we soms stil
staan op onzen weg en genieten van de
van het leven, ieder bloempje
en, heb- en iedere zonnestraal aannemenoe um-
dankbaarheid van wie weet, dat het geluk,
dat we najagen een droombeeld en alle ge
luk op deze aarde onvolkomen is. We moe
ten blyven streven. Maar we moeten trach
ten by dat streven naar het toekomende
nooit het heden te vergeten. Dan zullen we
iets kunnen wegdoen van de onrust, die ons
kwelt.
INBOUW,
wtentoonstelling
iblik.
ber ai.s. zal dopr
(Wik en Ornstre-
shet Maatschappij
'rootè land- en
g georganiseerd
itterschiaip van Z.
i Bwienlandsciie
Mr. J. B. Kan,
der Koningin, in
oU.and, Jhr. Mr.
m uitvoerig eiere-
waarin de ver-
uimbouwspecialis
autoriteiten heo-
Deze tentoon-
;ende afdteelingea
ichaipen,, varkens,
lijnen, bijen, ak-
W, fruitteelt, zaad
uur, bloemisterij,
organigBtie enin-
haiwel en nip
e-prijzen vford^-
sen zilveren me-
Koningin en een
igin-Mioedler.
iteljng zal op 12
eene vergadering
dier Hollandsere
ndlbouw. Vooris
eon hardldraverij
i door die hard-
Prins Hendrik”
Mirs hippique s"
ptember Carou-
acoujrs van boe-
ABGNNEMENTSPRIJSs per kwartaal 2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal f 2.90, per week 22 cent, overal waar de '«worging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal 8.15, met Zondagsblad .110.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bui eau: MARK1 81, GOUDA,
bij onze agenten en loopers, «len boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 9—6 uur. Adnun^trahe Telef. Inters. 82:
Redactie Telef. 88. Postrekening 48400.
Zoo liep het gesprek, nu over dii
en dan over dat en hetzij de graal
inderdaad een egoist was, he zij 1 ij
zich daax zoor gaarne liet doorgaan, nij
toonde zich een aangenaam prater, die
veel gezien had' en ongetwijfeld zeer
rijk moest zijn. En toen 't geselsenap
van dokter West huiswaarts keerde e
m t prachtige winterweer oen gedeel
te van den weg gezamenlijk afb gde,
naanem banvers en Summeirs va.i hun
nieuwen kennis afscheid met den bar-
telijken wensch spoedig elkander w*-
der te ontmoeten.
Graaf de la Chaux w oude in een
deftige straat in Mayfair, en een stee-
nen trap aan het achterhuis leidde
naar eem erngen, duisteren doorgang.
Uil bedoelden doorgang Wwann een
haj;? uur na het huiswaarts keere» van
de.i graaf een langen man in een
grooten pels gewikkeld op straat. Het
hebt van een lantaarn bescheen een
b ond hoofd eh e*r baardeloos ge
zicht. I
„Reeds één uur” sprak hij op zij'
horloge, ziende, ,,ikl zal tocb niaar eeps
naar Mrs. Pemberton gaan, on» te ien
o- Vida nog niet weg is.”
Hij bewoog rich weder in de rich
ting van Piccadilly, kwam in He Strat-
ton-Stmeet en bevond' rich, vijf minuten
later in de met gasten ovefcvu'.de z&
len van Mrs. Pemberton, waar hij Vi
da ontdekte in een toilet van rlver-
grijze zijde, in een opgewekt gesprek
..WCHEWRAW:
pasten begaven zich naar de eezagl.
i raaf de lai Chaub, die het Engeisch
viij 'wi&l sprak, cSodli met een gepr
teerd vreemd accent, toonde in ieder
opzicht een gezellig dischgenoot te
zijn, door en door een man van de
wereld, een weinig spotter, ma'ar ze.er
geestig, z^er beschaafd en, zooals Lau
rence Summer» dadelijk gemerkt hgd
oij lang geen vreemdeling aan de
groene tafel.
Ook over politiek liep het discours
Hij toonde zich een Royalist in merg
eti been, doch moest aan de andere
heeren &ewonnen geven, dat bet Ko
ningschap in Frankrijk geen kans op
h stel meer *'on hebben. Ook hij had
eens dien zoe.en droom' gehad, doen
zooails hij meer in 't bijzonder tot
den jongen Tollemaehe zei de op
twintig jarigen leeftijd gevoelt men
n eerst op veertigjarigen leeftijd
denkt men.”
„En voélt dan tevens merkte Adlolt
lachend aan.
,,'t Is niet ónmogelijk, maar he‘ is
zeer verkeerd”, meende! de graaf.
„Gevoei vermoeit m maakt het haar
grijs. Ge> ziet naar mdjn haar; ja, diai
is nog geheel donker,, ofschoon ik
rdedb een goed eind over de veorug
ben. dat komt, omdat ik allee wat naar
gevoel «verheit, steeds vermeden eb,
daarin bestaat het geheefe geheim,
t Is proefondtervindblijk veel voor-
neftelijker dan alle mogetijke haar-
45 -
„Hoe maakl gij het oude vriend
vroeg de graaf in het Fransch. „Ik
hoop niet, dat ik op mij- komst heb
laten wachten en verzoek als dat
’t geval mocht zijn mij wel te
cuseeren.'
„Gij komt volstrekt niet te laai,
amice”, antwoordde de dokter, d.c
moeite genoeg had om a'l zijn ernst te
bewaren. „Mag ik u met dOzei heeren
m kenns stellen?’
Onopgemerkt onderzochten dte' oogen
achter den lidht-blauwen bril al
gezichten, die Imet Devereuirt even
vriendschappelijk omgingen als onder-
'ing, bogen zoo pllechtstat g a’s bij
ontmoeting gebruikdijk is.
„’t Gaat goed”, dacht de gewaande
graaf tevreden. ,,Tk kan mij overal en
aan iedereen onder deze vermomming
presenteeren, zonder vrees van n -
mwI te worden. West zelf zou niet
geweten ebben, wie hij voor z’ch
jag, zoo ik hefn' niet in het gehe’m
l ingewijd.”
niet zoo vóór diensnellen groei der steden
omdat het voor een deel zeer weinig kapi
taalkrachtige personen zyn die hierheen
trekken en zy op den duur meer kosten dan
zy inbrengen.
Tegenover dien geringen aanwag der be
volking staat weer een zeer groote toene
ming van het aantal woningen. Die bedroeg
In het eerste kwartaal achthonderd. Aange
zien voor twaalf honderd zielen slechts drie
honderd woningen noodig zyn is de voorraad
dus weer met vijfhonderd vermeerden!.
Bovendien zyn er op 1 April 3300 nog in
aanbouw waarvan een zeer groot deel vóór
den winter gereed komt. Het gemiddelde
aantal bewoners per woning is nu gedaald'
tot 3.98, een cyfer lager dan het ooit is ge
weest, waarschijnlijk zelfs lager dan in den
tyd toen het heette dat er een overcompleet
was. Wanneer in de zelfde verhouding het
verdere jaar voortgaat dan i8 het te ver
wachten dat aan het eind daarvan een toe
neming der bevolking met vijfduizend zielen
is bereikt en een groei van het aantal wo
ningen met 3500 a 4000, d. w. z. een twee
duizend vytf en twintig honderd meer dan
noodig is voor dien aanwas. Het gemiddelde
cijfer voor het aantal personen per woning
daalt dan tot 3.96.
Op deze verschijnselen wijzend, meenen
wy te mogen concludeeren dat er spoedig
een 'betere toestand op de woningmarkt zal
ontstaan die door een daling der huren moet
worden bereikt.
Als deze brief in de krant staat naderen
wij de Pinksterdagen, die dit jaar juist zóó
vallen dat ze de opening van het zomersei
zoen kunnen vormen. Het ie nu maar te
Ire^vorme2^ il0U('en en 060 en'
gaan open maar in de. dagen die ons nog
van Pinksteren scheiden mag de zon wel
eens flink schijnen om de temperatuur van
het water te doen stijgen. Op het oogenblik
is dit nog zóó dat een bad allerminst aan
lokt. Als aan het eind van den zomer deze
temperatuur is bereikt gaat het nog wel
omdat men er geleidelijk aan gewend is,
maar om -er mee te beginnen is het niet
bizonder lekker.
Het groote openluchtbad in het Zuider-
park is reeds een week eerder opengestebi.
Ook daar zal het er alles van afhangen of
de zon het water koestert. Wie van zwem
men houdt moet als hij in den Haag komt,
I niet verzuimen dat bad eens te bezoeken. Het
is iets heel bizonders. Even voorby Ryswyk
in de richting van den Haag gaande ziet
men aan de linkerkant de torens van dit
bad, dicht langs de spoorbaan. Het ligt dus
vlak bij het station en het is de bezichtiging
alleszins waard.
Meer dan honderdduizend baden zijn er
per jaar genomen sedert het twee jaar ge
leden geopend werd. Hoezeer daardoor dél
hygiëne bevorderd wordt kan men zich voor
stellen. Geen verschijnsel op gezondheids
gebied is zoo belangrijk als de toenemende
zx)O t scheen, nrel een ïetila» dames
en heeren.
Eeui glans va» vreugde over toog
naar gelaat, toen zij haar echtvriend
zag
,,Hoe lief van je, <te» je ni.j nog
komt afhalen Dare sprak zij. „We
moesten u-u, 'unkt me. maar da.'elij.i
naar huis gaan.’’
Zoo had xij op die partij sierlik,
stralend en gelukkig gesdienen, wan
zij was dat eerst iwjerkelijk, terwijl sij
net haar echtgenoot huiswaarts fed
In de auto hing zij in zijn armen,
leunde me. haar hoofd tegen zijn hors
en slaakte een zucht van verlichting.
t Werd' mï/ daar ai te vdrmoeiend'
zei" zie. „Welke goede engel, Dare,
heeft je ingegeven, om mij te 'romen
afhakn?'
,De~lfde ngel, de nnj reeds zoo
dikwijls heeft gelokt naar de plaatsen
wkar gi.i waart, jn schut. Maar waar
om ging je dan naar die pa-t'J.
ie liever had willen thuis blijven-.
O, ik had ook niet veel gen'oei>“ii
Ir thuis te,blijven, terwij je uit was.
üaarom ging ik naar Mrs «Pemberton
maar ik was daar nauwelijks oen ha't
uur, of ik vond alles even vwzelcw'-
Ben ik niet zeer grillig van aard Dare.
