f II il tl I II f ra Ii ’■tl '1. II 36 fib eeschwaren. i H W of Gouda tn Omgeving I en, en blaas «I Tl Deze Courant komt in meer dan 6000 gezinnen in NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN - No. 18846 Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen kbank EERSTE BLAD. ichines 53, Gouda - 1 1 ranaf f 90 O6flT6nd—rde oplage S1BO ex. 67* Jaargang /leesch a j FEUILLETON. -1- Marie Antoinette. I I II Ij jj 'M Voor alle tijden. Zaterdag 18 Augustus 1828 BERGAMBACHT, BERKENWOUDE. BODEGRAVEN, BOSKQOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, NIEUWERKERK, OUDERKERK,} OUDEWATER, REELWIJK, SCHOONÉOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz. K LN X)RTEN Dit nummer bestaat uit twee bladen HOORWEG greep in HAGENAAR. ewillen zuchtte hij be ha air •t de uit- del, aan naak zijn' (Wordt vervolgd) ver- restaties rtoe zijn jorganen 40 Wees een zegen voor anderen m gij gevoelt u beweldadigd. en t er vele de wat 00— I 25.-. P«r Pond Ö.8ö U.8ü h Ü4W) 0.7ü 0.65 0.5(1 0.75 .0.50 0.40 07ü 0.76 per on» 0.35 0.18 0.18 0.12 0.18 0.25 per busje 0.40 1, O. KAARS. Koningin en martelares. beneden gehaald, gerepareerd, opnieuw in de was gezet en wordt een eereplaats in het salon gegeven. Grootmoeder's sjaal siert nu de jjiano of den divan en dat niet zelden te midden van allerlei, dat geconstrueerd werd uit begeeren om te breken met het oude en om nieuwe dingen te scheppen. Maar ook de moderne antiquiteiten worden aan den man gebracht. Imitatie, zeer zeker, maar die dan toch het bewijs is, dat aan het oude velen hun hart hadden verpand. En waarom ook niet? Ook een vorige ge neratie had haar goeden smaak, haar zin voor wat degelijk en nuttig was, vooral haar voorkeur voor datgene wat blijven kon. Zoo werden toen de huizen gebouwd, waar tegen de tijden stormliepen zonder te kun nen'v sloopen. Zoo werden de zware eiken houten meubelen vervaardigd, die overgin- g«i van geslacht op geslacht; de kleederen, die, aan geen te wisselende' mode onder- hevig, jaren meegingen. Dit alles is voor bij. Maar bij zeer velen is toch het heim wee naar dien tijd gebleven, een heimwee, dat zich uiten ging in het opnieuw naar voren brengen van wat uit den tijd scheen. De oude Romeinen noemden iemand, die aan het oude hing en het verkoos boven het nieuwe, een „laudator temporis acti”, iemand, (lie het verleden prees, daarin lag dan een zekere minachting. Toch is het ver keerd om de liefde voor het oude als iets minderwaardigs te beschouwen, alsof er geen hoogere lof bestaat dan het meegaan met zijn tijd. Zeer zeker, iedére tijd heeft zijn eigenaardigheden, zijn eigen aantrek kelijkheid, maar ook zijn dingen en toestan den, welke gelukkig voorbij zijn. Maar ten slotte heeft toch ook weer iedere tijd iets, dat speciaal hem eigen is, dat vóór hem niet was en na hem niet weer komen zal, althans niet meer in volle kracht zich zal doen gevoelen. De liefde tot net oude is de schakel, welke ons dien tijd doet begrijpen en waardeeren. En daar komt het op aan. Evenzeer als het verkeerd is om alles wat de nieuwe tijd ons bracht ten hemel te ver heffen, even dwaas is het om alles van een vorige generatie terug te stootcn in den diepsten afgrond. De wereldontwikkeling is een geregelde gang: het één ontstaat uit het andere, rust daarom op het andere. Niets kan 2 onder onderling verband begrepen worden. En op het begrijpen komt het aan. Men kan een leervak niet kennen door met het laatste hoofdstuk te beginnen, dat al'een als het vak te aanvaarden en de overige doelen als overtollige bijkomstigheden te beschouwen. Neen, ze hooren bij elkander. Om het. laat ste hoofdstuk te begrijpen is noodig, dat om kaarten te koopöh dan elen uit planten en gij lijdt, man- m een uitvoerige p te zenden aar. Ie medicijnen, bü AM, Jie U alle andenng, met de ten du* geringste mhaiing, ehoorlijk iock-out. li I ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 2.25, per wenk 17 cent, met Zondagsblad per kwartaal 2..'M), per week 22 cent, overal waar de «surging per looper geschiedt. Franco per poet per kwartaal 3.15, met Zondagsblad I.FO. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bui eau: MARK! 31. GOUDA, bjj onze agenten en loopers, den boeknandel en de postk «ui oren. Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 96 uur. Aiiminktratae Telef. Interc. 82; Redactie Telef. 88. Postrekening 48400. 48 ,,Bjj u”, heirnani1 hij koartsachtig. ..Want van u alleen hangt dat af; g.j nio^t het willen. Luister Provence is slechts één jaatr jonger dan ik en hij is eerzuchtig. De kroon, dlie mij zoo önidragelijk zwaar drukt, zou voor hem geluk Leteekenen. Siom. in mijn denk- boeddl too en ik leg haar neder. Een voorwendsel is lietid te viftten- Het kan gezocht worden in gezondheidsre denen, die noodaakelijkneid van een langdurig verblijt in het buitenland bijvoorbeeld. Wij treden af en -gaan als eenvoudige burgers reizen, aller eerst een bezoek brengen aan uw va- derl^idi. uwe möeidier... Hij had bijna simeiekend gesproken. Indien zii had toageWemd zou hij van denkbaarheid hebben kunnen1 weenen; raakt toen hij het waagde den blik (ot zijn jong© gemalin op te slalan, zag hij onmiddéilijk in, dat hij tevergeefs gehoopt had- Zij had zich in hare vol le lengte opgeridht. Haalr gelaat had öen koude trotsche uitdlrukking liegen, die bij haar steeds hevige reddlen.” Hij wierp haar een blik vol enbe schrijf©, ijk ine<le4ijde«i toe. Beter dan iemand anders wist de man, die zich zoo vaan onder de'lijdenden der ne derige klassen bewoog, hoe hoog de zee van haat e.u opstand gerezen was, d’e weldra heel het land zou ovev- stroomen, en het was aiandcmlijk. deze tengere, jonge vrouw te zien, slechts vervuld van de vurige begeer te dien springvloed tegen te houden. „Ik ben bereid te doen wat ik kan antwoordde hij met wa'rmte, „maar ik moet Uwe Majesteit vooraf verwitti gen. dat dit slechts zeer weinig is. „Neen, neen spirak zij op koorl.4- achtigen toon, „boor mij slechts en gij zult zien, dat het veel is. mis schien alles, wat gij vermoogt.” Zij begon hem daarop te spreken Over de merkbare vijandschap van het volk, hare overtuiging dat het recht matige grieven kon aanvoeren tegen vroeger beeftiur, haar vurigen wensch daarin veranderimg aan te brengen, hei denkbeeld eindelijk nieuwe staats lieden aan het bewind te roepen. „Dit zou e n onmisbare maatregel zijn”, verklaarde haalr toehoorder, zich vol bewondering «n met verbazing re kenschap gevende van de juistheid en toch Waardigheid barer inzichten; maar Zijne Majesteit p.jxi veroorg. „Als gij meent dat keizerin Maria 'ILereaia ons zou on.vangen ant woordde zij op koelen loon, „dan ver gist gij u. Zij opent hare deur met voor deserteurs, en diat zouden wij wezen. Lo^ewijk, de staat, hel lami, uw wolk ver Keer en in ge, aar en gij zoudt wegloopen, en hen overiaten aan. een negendenjarigen knaap, die ge’- reed zou zjn het voetspoor van uw grootvader te drukken Provence is lichtzinnig, hij hecht zoozeer aan goud' dat hij aiiieen die stem durfde verhef fen tegen uwe eerste goede daad en gij zandt hem de teugels van het be wind toevertrouwen Dat kan. dat mag u geen ernst zijn geweest. „Het valt mij zoo bitte’r miskend te worden''prevelde de koning veront schuldigend. ,,Eni dan, Marie Antoi nette, ik ben zxx> weimg totregeeren geschikt. Ik was in '>e wieg gelegd om een groot werktuigkundige te wor den ik ben overtuigd nat ik nuttige uitvindingen had kunnen doen ,,Er zijn werktuigkundigen genoeg’ rjep de jonge vrouw driftig. „Gij zljt Gods gezalfde. Ik ben niet vroom zoo- als gij, maar toch geloiof ik aian voor- besichikking God heeft u geroepen tot den troon uwer vaderen Lodewijk XVI. Het komt er niet op aan of gij die opdracht aangenaam vindt of niet, de taak is u door den Opperhieerscher bpgeiegd en1 gij hebt haar te volbren gen en dat uit al uwe macht. kon^zi} daaromtr\tXeter vertrouwen dan dat van den monnik, dien stervende grootvader tot zich geroepen had, wiens oordeel zelfs hare moeder had geroemd Maria Theresia han haar medegedeeld, vroeger, hoe zij overtuigd was met een mjan' te hebben gesproken, dje zelf aan het hof van Frankrijk had geleefd. Hij zou haar dus kunnen raden in deze groote duisternis. „Gun mii eenige dagen", hernam z j snel. ,.en ik zat u namen noemen. Uitstel dus. I)e koning zag haar dankbaar aan. Uitstet, dat was het eenige wat hij nog verlangde, als zijn bartewensch dan toch onvervuld olij ven moest. Hij 'Kgn zich in dien tus- sehentijd tevred^'stellen den morgen aan staatszaken te wi’dfen en verder zou bij vrij zijn zich als een gewoon burger over te geven aan zijn dier baar werk. Van de tegenwoordige ministers be hoefde hij niet te vreezen, diat z j hem met arbeid overstelpen, zouden. Zij voerden d part op zje*lf te Weins'? uit. Er wachtte Marie Antoinette eene teleurstelling Het dluurde veertien da gen voordat zij B roede) r Patri ei us spre Ven kon H i was wederom! op last van zijn generaal-overste op reis ge weest door hetlind. Toen bij einfelijk tof haar kwam strekte zij smeekend de handen naar hem uit met den krüet „Gij moet mij helpen Frankrijk Ie Iedere actie wekt reactie. Dit feit staat ala een paal boven water. Men aiet het overal. In de physica gaat deze regel op. In de geschiedenis der mensohheid ziet men 'hem bevestigd. In den onderlmgen omgang der menschen wordt hij geenszins tegen gesproken. Iedere tijd kenmerkt zich door eigenaardige verschijnselen en die verschijn selen, beschouwd als actie, richten als van zelf onize aandacht op andere verschijnse len, welke met de eerste in lijnrechte tegen spraak zijn en alleen als voortspruitende uit reactie te verklaren zijn. We doen een onzen tegenwoordigen tijd om daaruit te verklaren, hetgeen we hier op merkten. Terecht heeft men opgemerkt, dat aan onzen tijd iets vandalistisch niet geheel wree’md is. Veel wat aan onze voorouders uïerbaar was, hetgeen ze niet zelden met inspanning van alle krachten en opoffering van veel geld tot stand hebben gebracht, heeft voor zeer velen in onzen tjjd weinig of geen waarde meer en wordt meedoogen- loos opgeofferd aan wat nu als mooi, goed of nuttig wordt erkend. Er zijn zelfs ver- eenigingen opgericht, welke ten doel heb ben om te redden wat te redden valt. Er worden in tijdschriften en publieke raad zalen pleidooien gehouden voor het behoud van wat als oud en dus naar den eisch •van den nieuwen tijd als onbruikbaar terzijde wordt gesteld. Natuurschoon wordt opgeofferd aan de eischen van het moderne verkeer. Onze landgoederen vallen onder de bijtl en worden versnipperd. Typische stadsdeelen of marquante gebouwen wor den nog met moeite gered van des sioopers houweel. Hoe meer dit voortgaat, des te breeder worden ook de scharen, welke daar tegen protest aanteekenen. Zij hebben het oude lief, niet uit een bekrompen conserva tisme, maar om het eigen schoon, dat dit oude heeft. Hier heeft de actie de reactie gewekt. In de architectuur werd gezocht naar nieuwe bouwstijlen, het oude had af gedaan. En toch ziet men telkens weer ge bouwen en huizen verrijzen, waarvan de bouwtrant duidelijk zijn verwantschap met den smaak van een vroegere generatie ver raadt. In ons huisraad is het niet anders. Meubeltjes en gebruiksvoorwerpen, die er gens in een verborgen hoek van den zolder terecht gekomen waren, worden weer naar misschien eenige grootere belangstel ling ontstaan. Wie op ne noimefooi naar Amsteraani' trok in de hoep daar wel een toegangskaart machtig te wor den, kwann in den regel onverrichter zak*1 terug mei. een somber verhaal over de organisatie vian eten kdarten verkoop. We kunnen gerust zeggen dat de Olympische Spelen langs den Haag heen zijn gdgaan. Men heeft den Am- sterdammers de pret gaarne gegund en stellig heeft het geval daar meer kana van slagen gehad dan in den Haag het geval geweest tou zijn. Iede re staid heeft zoo haar eigenaardighe den en het lijkt onfe dat dit feest meer geschikt is voor Amsterdam dan voor de reaMentie. Rotterdam heed zijn Nenijtor en Amsterdam zijn Olympiade, wij in den Haag zijn al tevreden ais wij .moed weer hebben en eens vol-op kunnen genieten van den zomer. In dit opwekt kuonbn wij de laatste we ken tevreden Z jn want het is naast dag aan dag goed Scheiveiningen weer Er wordt dan ook druk öezocht iedteren miiddialg en avond is net Vol. Zelfe het vuurwerk is al i maP^n geslaagd, terwijl er vurig ja ren herhaaldéJfjk dt schoone vermaak voor jong en ond moeat worden alge- last De slechte voorzomer wordt thans voor ben deel goedgemaakt en dat is maar heel gelukkig want het zag er onheilspellend' uit, toen de maan'’ Juni ons dag in dag uit teleurstelde. Een Hein symptoom van den groei van den Haag kan men $en in het verdwijnen van het stoomtrammetje LöosduinenKijkduin. Het was een zaj-takje van de algemeen© Westland- sdie stoomtram. Veel heeft het nooit opgeleverd en alleen ’s zomers be duidde, het iets, maar nu den Haag reeds tot vlak bij Kijkduin is gena derd en een autobusdienst daarheen bestaat was het zij-armpje van stoomtram een dood1 armpje geworden- Het wordt nu opgeheven, het eerste begin van de verdwijning dergansche stoomtram Dat deze d jn langsten lijd heeft bestaan is w«l zeker. Ongetwij feld heeft zij het rijke Westland uit zijn isioieji'eint verlost maar nu zijn er andcrei verkeersmiddelen gekomen, die beteir en sneller zijn en meer in den geest van den tijd. De autobussen deden de tram de das om Eerst is het de fliet> geweest die een leelijke condurrent voor de tram werd Nergens vond1 de fiets zoon dankbaar a'zetgebied als hier. Toen zijn vrachtauto’s en de motorfietsen ge-o- men en eindelijk de fordijes en autobussen. ledier van deze nam men zelfs het eerste hoofdstuk ker.t. Om zich een oordeel over den eigen tjjd'te vor men, dat!’ ten naastebjj juist i«, is noodig, dat men ook de‘voorbijgegane tjjden kent. Dit wordt te weinig begrepen. Vandaar vaa^ een toejuichen zonder degeijjken grond van alles wat nieuw is. Hoe oppervlakkiger een mensch is, des te meer zal hy iedere verandering, welke een nieuwe tjjd brengt, toe juichen. Gansch anders de mensch,,die liefde voor het oude heeft. Hy veroordeelt niet voet stoots, hy aanvaardt evenmin aldus wat een andere tijd brengt. Hij weet te waardeeren. Hy weet het oude te waardeeren in zyn beteekenis, hy weet het lief te hebben om het eigen karakter, het eigen schoon, de eigen bruikbaarheid. Maar ook het nieuwe weet hy te waardeeren. Hij aanvaardt het’, omdat hy het beter oordeelt, maar daarom verwarpt hy het oude niet en evenmin werpt hy het weg. Zoo bewaart de mensch, die het oude liefheeft, de jüiste harmonie. Hij ■ziet de wereld aan en hjj, weet den weg, dien de menschiheid op de wereld gegaan is in die eeuwen. Maar daarom ook is het alles voor hem een harmonisch geheel. Hy waar deert, omdat hy begrijpt en hij begrypt op dat hy waardeeren kan. Beter dus dan de- geen, die reeds het nieuwe toe juichen zelfs nog vóór het er is, is die mensch, die het oude liefheeft en uit kracht -lezer liefde het nieuwe onderzoekt en wat er goed in is ook gaarne en dankbaar aanvaardt. BRIEVEN urr HOFSTAD. cmXaaIiI. Wij h©buen n.er in uein. Haag a‘leen het siotje van ue uetawedstrijdien der ^'lympiscut- apeien i© aaiteenouwen ge aiegen, n.et veel zaa*s uue. i.at is ai wat wij van dit grooisciie Amsterdam sen© ttb.ijn heiou-en bespeurd, nu, dat luid men «ok kunnen fnouueif want dat is nu v^ei de miserabeiste sport aie ;i.«en kan bedenken. 4i©t soort publiek uat daarvoor belangstelling neen, :s zoLef nier de elite. Hier in den Haag stellig met. trouwens het lij.it ons zoo dat men in het algemeen zich nie. heel cl. heeft gemaakt over ae Olym- sche Spelen.. De kranten hebben zich heel erg uitgesioold1 maar het publiek, behalve dan de groepjes enthousias ten voor den door hem geliefden lak van de sport, bleef er vrij koel onder. Nergens hoonde je er over praten en uit nie.s is eenige belangstelling ge bleken. Miceite om die I lagenaiars er w*at voor op te wekken heeft men niet gedaan. Ware hier een gelegenheid geweest 1 was er „Dus weigert gij? droefd. „Zoo gij heengaat, weiger ik u te volgen slon.K het trotsch. „Het zou vluchtten zión -nog voor aen aan vang van d°n strijd, i >at doet ze^fs die lai- hartigste niet. „Maar wat... wat moet ik dan doen? r ep hij geheel verslagen uit. „Allereerst uitkijken naar mannen. Uwe ministers zijn liijden zondier ge weien, zonder werklust, zonder talen ten. Het volk verafschuwt ze. Roep lieden aan liet bestuur, die het ver trouwen der natie bezitten, die van den aanvang af de hand aan den ploeg zullen slaan om -de misbruiken uit te roeien, de armoede der schatkist le gen te gaan. Dat zal een groote schre de tot de overwinning wezen. „Wij® ze me aan, Toinon, di© man nen. Ik ken ze niet", klonk het moe deloos. „En hoe wit gij dat ik...?” begon1 de jonge Vorstin maar op eens brak zij hare woorden af. Zij was op een gelukkig denkbeeld gekomen. Ja, h^t was waar, aj kende alleen de lichtzinnige lieden, die zich aan het hof verdrongen hadden; maar rij maakten de ziél van Frankrijk niet uit. De mannen van ernst en weten schap hadden zich afgezonderd van d’en losbaniigen kring. Indien Lode wijk ze al niet bntmioet had. zij leef den voort en ouderen dan hij zouden ze aan kunnen wijzen. Wiene oordeel passagiers en wat goederenvervoer van ue tram weg en langzamerhand werd haar hesman hachelijk, uaiar Komt natuuriijfK nog bij UM de Haag- sebe tram op ue xoer ligt olm naar ih- teicommyuiaie lijnen het Westlaiv D Hfengevi maar uit niet kun begin nen zoo lang de stoomtram er Mén benoeft geen lantastisch proleet te zijn om te vóórspellen dat de stoom- tram1. hee|it afgedaan en de amputatie van net dood zij-armipje naar Kljuduin is een eeft|te imaar oi*idelijk verschijn sel. Wanneer straws de bportlaan die langs het 11 out rust- sport terrein ligt nog een kliein eindje is djoorgetrokken Komt die uit op den weg naar Kijkduin en dan zal een korte snelle verbinding van dit opkounende badplaatsje met den Haag tot stand rijn gebracht. De tram, die daar ligt zaï dan weer dbor- getrokken w.orden. Zoo nadert den Haag al weet de volgende gemeente, Monster, die op den duur een deel van haar terrein wel zal moeten afstaan aan de vraatzucht van de groote stad. De groote verkeersweg den Haag— Hoek van Holland is zeer smal en on- voldoende omdat die z ch door ver- schdllende dorpen slingert. Het is wei een aardig tochtje om dien weg eens te rijden maar voor een ©enigszins belangrijk verkeek- en zeker voor het moderne snelverkeer is die weg veel te smal en te bochtig Buiten de kom men der dorpen om zal een andere weg mjoeten komen en aan den gelei delijken aanleg daarvan werkt den Haag. Daartoor zal het nu opgeheven trambaantje all weer dienst kunnen doen. Trouwens het stuik den HaagLoos- duinen dat vroeger over de enkel© meters breeden weg ging is al ,aai>- zienlijk verbeterd en door verbreeding van den ouden' weg en door verlen ging van de Laan van Meerdervoort die met enkele rijwegen verbinding geeft met dén ouden Loosdutoschen weg. Men zie' hier hoe dringend noodig het is geweest dat een dorpje als Ixxjsduinen Hrd4g werd geannexeerd, want als dat niet het geval wfis ge weest zou het waarsctiijnlijy zelf zijn gaan pru'sen aan zijn wegjén en was «r wellicht veel verknoelid dat IMer niet dan met veel kos enl ware goe^ te maken. Rijswijk, Voorburg en IWassenaar pikken h-et zoo in dat zlji aansluiten tti.i de Haagsche wegen. Zij hopen daarmede hun zelfstandig bestaan no" te rekken, hetgeen hun tot heden is gelukt. GOtllSeilE COURANT. ADVlOiTENrLEFlUJS: Uit Gouda en ornsCroken (behoorende tot den bexorfkring) 1—5 regels f 1.80, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring 1—5 regels 1.55, elke regel meer 0.80. Adrartentiën in het Zaterdagnummer 20 bjja.ag op den prijs. Liefdadigheida-adrerteotièn de helft van den pry*. INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regel» 2.05, elke regel meer f.M. Op de voorpagina 50 hooger. Gewone advertentiën en ingezonden mededeeiingen bjj contract tot zeer gereduceerden prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte. Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusachenkomst van «oliede Boekhand» “aren, Advertentie bureaux en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan be' Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn. na

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1928 | | pagina 1