Maandag Miele GELD DE KLERK un; Drie Prachtboeken IQ£? eet Zl *°"en Wat ongezellig! Uw Bizondere Aandacht OOK IN BORDUUR Mej. t. d. Heuvel goudsche COURANT Vrijdag 10 Maart 1939 Tweede blad Huiduitslag, Jeuk, Eczeem VERKIEZING AANVANG DER 38e WETTIGE PREMIE TREKKING DER N.V. „H.A.C.O." De uitslagen der trekking zullen regel' matig in DIT BLAD verschijnen. MAGGI5 JULIENNE-SOEP m Koopt een die electrisch wascht én wringt. Miele electrische waschmachines nu ver krijgbaar vanaf f. 6,15 per maand, of met draai baren krachtwringer vanaf f.7,70 per maand. Verkrijgbaar in alle eerste klas zaken. °l OW f, 3.x.«b»"k >^1 165.- ROTTERDAM Maar hij is vO) moe Niets gaat boven het genieten van GOEDE BOEKEN W L. Boldingh-Goemans, DE MOEDER Basil Mathews, HET LEVEN VAN DEN KONING Dr. M. J. Langeveld, WEGEN TOT GOD FRANCIS BARNETT TWEE CADEAU GEGEVEN. MECHANICA - Te'efoon 3378 - Westhaven 30 Schortjes hebben wij nu die aardige bloempatronen KLAVER 4, DE LELIE, De eigenlijke bestaansbron van ons volk. Het Engelsche Koningspaar bezoekt Canada. Waar is mijn vrouw door RALPH URBAN. Krabben verergert de kwaal en mankt IJ on toonbaar. Bestrijdt de oorzaak van uw on dragelijke last en fol- lijkc jeuk bedaren. D.Dto dringt diep in de poriën door en doodt de ziektekie men. zoodat ile huid zich kan heratellen. Flacons k 76 ct.. f. 1.60 en f. 2.60 bij Apot hekers en Drogisten. GENEESMIDDEL TEGEN HUIDARNDOENINGEN De VOORZITTER van het HOOFD STEMBUREAU voor de verkiezing van ,1 qden voor de* Kamer van Koophandel en Fabrieken voor Gouda en Omstreken deelt mede, dat de (CANDIDAATSTELLING) van een Lid voor de Afdeeling Grootbedrijf is vastgesteld op 12 APRIL 1939. Op dien dag kunnen tusschen 9 en 1G uur bij dern Secretaris der Kamer Cral}eth- straat 3 te Gouda, candidaten worden oPg°- gevén, door indiening van een verklaring, onderteekend door tenminste 15 kiezers, die bevoegd zijn deel te nemen aan de vet- kiezing, waarvoor de candidaatstelling ge schiedt, en vergezeld van een schriftelijke mededeeling van den candidaat, dat dete bereid is een candidatuur te aanvaarden. Fortnulieren daartoe zijn ter secretarie der Kamer verkrijgbaar. De Voorzitter van het Hoofdstembureau. J. VAN KRANENBURG. Ambtenaren tot maandinkomen zonder borg. Wettelijk tarief. N.V. NATIONALE VOLKSBANK- GELDSCHIETBANK, Mauritsweg 3 Rotterdam (C.). Inlichtingen (postz. v. antw.) en afwikkeling schriftelijk. WK woiUur Soep MAGGIS JULIENNE-SOEP is een heerlijke, volledige soep. Bevat het beste wat Hollands groentetuin ons biedt. Per tablet voor 2-3 borden 8 cent. pak k-6 15 ,,.-o fiiken. mano o iken. m»hon'e «r Tlveiou» ep,n9 ComP^1 - HOOGSTRAAT 208 BEIJERLANDSCHELAAN 72-78 Komt dat eens een enkelen keer voor - och, dan is het niet zoo erg. Maar avond aan avond, dan scheelt er wat aan. Oververmoeidheid! Let U maar op - hij voelt zich niet meer fit, heeft klachten, moet met rust gelaten worden en kan niets van de kinderen velen. Hij wordt humeurig en ongezellig Daar is maar één middel tegen. Sanatogen! Dat is het, waar zijn verzwakte zenuwen naar hunkeren. Dat zal zijn ver bruikte krachten weer aanvul len en hem over zijn vermoeid heid heen helpen. Qeef hem Sanatogen. Een kuur van een paar weken is ruim schoots voldoende om weer een vroolijken, gezelhgen man- thuis van hem te maken. In het Engelsche Tijdschrift Th» Medical Echo'* worden weten schappelijke proefnemingen be schreven, waarbij werd aange toond, dat door Sanatogen den weerstand tegen vermoeidheid - het uithoudingsvermogen - verhoogd werd met 58 pCt. sanatogen Li.. *71.I IIl1 Het Zenuwsterkend Voedsel Het bezit ervan schenkt durende vreugde. De kosten bcJioeVen geen beletsel te ayn. Izeesl eens met aandacht onderstaande bijzondere aanbieding van Ken bundel proza en poëzie, waarin de moeJere die „staa* in 't hart yan al'e dingen", door bjjdragen van de beste auteurs wordt geëerd, 372 b*lz. en 6 platen, hjjn gebonden. Een boek van ontroerende schoonheid. In dit boek wordt het leven van een Koning beschreven, die geen aardsche macht begeerde. Hy, Jezus Christus, leefde en stierf om de menschen to dienen. Door Ds. J. C. Helders op zeer te loven wyze voor Nederljud bewerkt. Een rjjk geïllustreerd en fraai gebonden boek van 415 bladz. Grepen uit de godsdienstgeschiedenis. In dit boek worden de wereld-gods diensten zóó behandeld dat volwassenen en jongeren er beide door geooetd, worden. 60 teekeningen, 350 bladz. in mooie band Bovendien een zeer leerzaam boek voor iedereen. Aanbevolen o.a. door Prof. -DiT W. J. Aal- ders, Prof. Dr. G. van der Leeuw, Dr. C. J. A. Fetter. I LT(.E\ EftU PLOEGSMA te ZEIST biedt U deze drie pracht- banden in één pakket franco thuis aan voor slechts f 8.70 (De ooispronkelyke prijs was 13.50). I)e Boekhandel levert het pakket af voor denzelfden prijs. Stelt U de be stelling niet uit, want de voorraad is niet groot. vragen wij voor de onder de 60 K.G. Er worden er Vraagt inlichtingen, prijs en condities bij: WAT DOET GE LIEVER? Duur «onen in huurhuis en Uw leven lang huur betalen" ui goedkoop wonen in e«n eigen huie en toen 20 jaar of korter het huis geheel afbe^7°' Hooge hypotheekrente betalen of het rentebe<ir»l gebruiken om Uw schuld af te lopsen? N.V. BOUWKAS „ROHYP" - AMSTERDAM. Ministerieel goedgekeurd. Bankier: De Twen'wc Bank N.V., Utrecht. Vraagt inlichtingen by den Hoofdvertegenwoordiger: JOHAN DESSIN GOUDA - WESTHAVEN 45. BURG. MARTENSSINGEL 131. HOOGSTRAA1 De helft der bevolking leeft van den landbouw. Granen invoeren of zelf produceeren? door Dr. H. MOLHUYSEN. In de laatste algemeene vergadering van het Koninklijk. Nederlandsch Landbouwco- mlté, heeft dr. Oortwijn Botjes de aan dacht gevestigd op de eigenlijke bestaand- bronnen van ons volk. ,,Een volk", aldus de heer O. B., „kan be staan van landbouw, van scheepsbouw, van miïnbouw, metaalindustrie en sommige an dere takken van nijverheid. Dit zijn de pri maire bronnen van welvaart. „Geen volk", zóo ging hij voort, „kan echter bestaan van het bouwen van huizen, het maken en rei nigen van kleeren, het bakken van brood en banket, het fabriceeren van gas en elec- trischen stroom. Dergelijke takken van be drijf zijn de secundaire bronnen van wel vaart." Nog verder gaat de heer J. Smid in het Januari-nummer van het Nederlandscae Volk op deze kwestie in. Deze neemt het standpunt in, dat de landbouw (inclusief de visschery) de primaire bestaansbron der geheele menschheid vormt. Alle andere be staansbronnen acht hy secundair, omdat zij staan of vallen met den landbouw. Voor- Nederland is de toestand z.i. zóó, dat om streeks de helft der bevolking van den landbouw leeft. De andere helft leeft van den buitenlandschen landbouw door middel van vnze exportindustrie, onze aan het buitenland bewezen scheepvaart- en han delsdiensten en onze buitenlandsche, vooral koloniale beleggingen. Onze landbouw vormt de primaire be staansbron van de eene helft van ons volk. Onze exportindustrie, onze aan het buiten land bewezen scheepvaart-, handelb- en kapitaaldieneten vormen de primaire be staansbron van de andere helft van ons volk. Alle andere belangrijke bestaans- bronnen zijn secundair en vervallen met de ineenstorting der genoemde primaire be- staansbronnen. Nu is er echter een groot verschil tus schen den landbouw en andere primaire bestaansbronnen. De exploitatie van onzen bodem is een primaire bestaansbron van de eerste orde, aangezien het buitenland ons daarvan niet kan berooven. Wil men onze bodemproducten niet koopen, dan kunnen wy den bodem exploiteeren voor eigen behoefte, zooals wij in de oorlogsja ren deden. Opgemerkt worde hierbij, dat het los van den bodem staande nevenbe- drijf, dat bestaat in het omzetten van bui- tenlandsch voer in te exporteeren dierlijke producten en waarvan de beteeken ig met politieke bedoelingen zeer wordt over schat, op één lijn is te stellen met de ex portindustrie. De exportindustrie, alsmede het verrich ten voor het buitenland van scheepvaart-, handels- en kapitaaldiensten, vormen pri maire bestaansbronnen van de tweede or de, aangezien wij daarvan alleen kunnen leven voor zoover het buitenland van onze producten en diensten wil gebruik maken. Daardoor is bet op deze primaire bestaans bronnen steunend deel vair onze welvaart zoo kwetsbaar. Dit laatste is, zooals dé heer Smid zegt, te vergelijken met een huis, dat rust op pajen, die staa» op een anders groqd, zoodat het ineenstort als het bui tenland deze palen wegneemt. De oorlogs jaren hebben ona dit kunnen leeren. En voor zoover wij van oorlog in de toe komst mogen verschoond blijven, dreigt er een ander gevaar. Dit is gelegen in de structuurverandering* van de wereld, die een eind maakt aan een toestand, zooaïs die zich in de laatste eeuw heeft ontwik keld, n.1. "dat West-Europa en inzonderheid Nederland een groot-deel van hun land- bouwfundament in het buitenland hebben liggen. John Maynard Keynes heeft er in zijn kort na den wereldoorlog verschenen boek over de economische gevolgen van den oor log op gewezen, dat in de tweede helft der 1 19e eeuw zich in West-Europa een zeer bij- I zondere toestand heeft ontwikkeld, onge- evenaard in de geschiedenis. Deze abnor- J male toestand bestaat hierin, dat het te dicht bevolkte West-Europa een deel van zijn bestaan moet ontleenen aan het njj- len van zijn arbeid tegen de landbouwpro- ducten van andere deelen der wereld. Deze abnormale toestand nu wordt al te zeer als een normale beschouwd en de huidige on derbreking van dien toestand als een ab normale. Men zou zich daarin echter wel eens leeltfk kunnen vergissen. Om die ver gissing in te zien, is men echter al te zeer den kijk op een normale maatschappij structuur kwijt geraakt. De heer Smid wijst er op, dat velen zich blind staren op onze primaire bestaans bronnen van de tweede orde, n.l. de-export industrie en het verrichten voor het bui tenland van scheepvaart-, handels- en ka pitaaldiensten en die daaraan willen op offeren de primaire bestaansbron van de eerste orde, n.l. den landbouw en den stede lijken en industrieelen bovenbouw, welke daarop rust. En h(j vervolgt: „Nog erger echter maken zij het, die uitbreiding van onze bodemexploitatie voor de behoeften- bevrediging van eigen volk willen tegen gaan met het oog op hetgeen handel en scheepvaart verdienen aan den invoer van landbouwproducten, speciaal van granen. Scheepvaart- en handeladiensten, ver richt ten behoeve van eigen volk, vormen echter in het geheel geen primaire, doch slechts een secundaire bestaansbron. En aan deze secundaire bestaansbron wil men onze belangrijkste primaire bestaansbron ondergeschikt maken." In dit verband wijst de heer Smid op een becijfering, afkomstig van den heer H. D. Louwes. Deze berekende, dat op ingevoerd graan mfet een Nederlandsch schip aange voerd, in één onzer havens overgeslagen en naar het buitenland vervoerd, door han- I del en scheepvaart 0.55 per 100 k.g. wordt verdiend.Als wij 2500 k.g. graan van het J buitenland koopen ad 3.— per 100 k.g. dan moeten wij daarvoor betalen f 75.—. Door handel en scheepvaart wordt daaraan verdiend 25 x 0.55 is 18.75. Trekt men 1 deze bate af van het nadeelig saldo van 75.—, dan blijft er toch nog een nationaal verlies van 61.25. Dit nationaal verlies wordt voorkomen, indien wij dit graan hier !te lande laten verbouwen door personen, die anders werkloos zouden zijn. Blijkens het courantenverslag van zijn voor de afd. Rotterdam van de Liberale 1 Staatsparty gehouden rede,"acht prof. mr. I A. N. Molenaar de zienswijze van den heer j J. Smid economisch onhoudbaar. Prof. Mo lenaar is van oordeel, dat de economische wetenschap aantoont, dat van geen der vier takken van volksvlijt landbouw, handel, scheepvaart en industrie gezegd kan worden, d*t aan den een boven den ander een primaire plaats moet worden gegeven De meeste landbouwproducten- "zyn eerst voor menschelyk gebruik geschikt, aldus prof. Molenaar, wanneer zy een industriee- le bewerking hebben ondergaan; men kan ze zonder vervoermiddelen niet eens op de meest schamele tafel krygen. Voorts -vees prof. Molenaar er op, „dat# de landbouw nimmer het huTdige stadium van ontwikke ling zou hebben kunnen bereikt, indien de industrie niet te hulp was gekomen." Wy willen by" het betoog van prof. Mo lenaar eenige kantteekeningen maken en opmerken, dat er inderdaad *en zeer groot aantal kooplieden, handelaren, agenten, enz. is, die den in- en verkoop van land bouwproducten en landbouwproducticnud- delen in ons eigen land bewerkstelligen, hetgeen door de verdeeling van de bevol king over een groot aantal provinciesteden in de hand wordt gewerkt. Nederland leent zich voor zyn cultuur grond by uitstek voor het bedrijven van oe veehouderij en voor den verbouw van aard appelen, peulvruchten, groenten, bloembol len, en nog vele andere producten. Daar door vormt onze bodem een natuurlijke be staansbron voor onze bevolking. Onze in dustrie, die in Nederland is gevestigd, moet met uitzondering van een kleine hoe veelheid steenkolen, de noodige grond- en hulpstoffen van elders invoeren, omdat deze in ons land niet worden voortgebracht, met uitzondering van die industrieën, wel ke in nauw verband met den landbouw wer ken, zooals de'zuivel-, suiker-,, aardappel meel- en stroocartonfabrieken. Prof. Molenaar heeft gelijk als hy zegt, dat men, „de meeste landbouwproducten zonder vervoermiddelen niet eens op de meest schamele tafel kan krijgen". Al die producten moeten worden ver voerd door de spoorwegen, de scheepvaart, de autovrachtwagens. Tal van handelaren, inkoopers, expediteurs, exporteurs, winke liers, handelsagenten en verschillend perso neel zijn noodig om eenerzyds die produc ten te verzamelen en in de consumptie te brengen en om anderzijds al hetgeen do land- en tuinbouw voor hun bedrijf noodig hebben uit het buitenland naar ons land en naar het bedryf te brengen, met daarnaast een goed georganiseerden geldhandel om de geldelijke transacties te bemiddelen Gaat het den boer goed, dan gaat het het geheele land goed, is een aloud bekend ge zegd. Wanneer de pryzen van de landbouw producten behoorlijk loonend «ja, dan zal ook de industrie et* wèl by varen. Het is dus zaak om den landbouw als primaire bestaansbron zooveel mogelyk te bevorde ren, omdat anders de vooruitgang van He industrie, die op de landbouwvoortbrenging rust en zich niet kan ontwikkelen boven de grens, door den landbouw gesteld, zou wor den tegengehouden. De geheele geschiedenis door is telken male bewezen, dat de welvaart van een volk ton nauwste verband houdt niet die van den landbouwenden stand. Slechte tijden voor den boer, doen hun invloed in sterke mate op den handels- en nijéerheidsstand, op het geheele economische leven gevoe len, zooals we in den tijd, dien wy thans beleven, iederen dag kunnen waarnemen. Onder al de groote wereldproblemen, die op een oplossing wachten, is de be'angry k- iite hei vinden van een uitweg uit de im passe voor den landbouw, omdat de vrede en de rust in Epropa vooral worden ge- sèhraugd door de landbouwende bevolking van ons continent, sterker dan door welk internationaal verdrag ook. Wy hebben gemeend aan bovenstaande beschouwing een plaats te moeten ruimen ter voorlichting van hen, die de voorkeur geven aan het invoeren van landbouwpro ducten, inzonderheid van granen, böven het hier te lade produceeren van deze artikelen, en van hen, die hpt- spoor zijn bijster ge raakt by de van zooveel zijden geboden minder juiste voorlichting. Nadruk verboden II k 6 F I T 'n Driohook op t'n f punt (rood. rond, gaen *0 teekening arin) wü wg- A g«i: „pos op, gii nadorl 'SV —a Toorrangtwog". Viorkani op rijn V '•a PM' (oranje met wit- t ten rand) vindtU langs Kleedingzorgen van een vorstin. Vijftig robes voor een reisje naar Amerika! koppen hebben, JJet aanstaande bezoek van het Err^ gelsch koningspaar aan Canada wordt beschouwd als een zeer belangrijke gebeurtenis. Zulk een bezoek brengt echter vele zorgen mede, niet alleen voor den gastheer, den Amerikaan- schen staat, doch ook voor de gasten en vooral voor de koningin. Want hoe zal de vorstin gekleed moeten gaan, wanneer zij naar de Vereenigde Sta ten afreist en wat zal zij fnoeten dra gen bjj de officieele ontvangst al daar? De koningin moet haar land vertegenwoordigen, zij moet de mode van haar land brengen in elk ge- val de mode van het seizoen. Geen wonder, dat de meest vermaarde Amerikaansche „mode spionnen" naar Londen zijn gezonden om een blik te werpen achter de coulissen, waar men druk in de weer is met de vorstelijke voorbereidingen op mode gebied. Maar in Londen is men op zijn hoede. Alles dient geheim te blijven! Men mocht in de Vereenigde Staten eens de brutaliteit hebben een crea tie, welke de Engelsche koningin in Amerika zal dragen, te copieeren! Shocking zou Engeland dat vinden... Maar... ondenkbaar als men ziet hoe Londen de vreemde pottekijkers op een afstand weet te houden! Ook als broche te gebruiken. Het staat vast, dat ook de Keizer lijke kroon mee naar Canada gaat. In de kroon van de koningin bevindt zich de beroemde Kóh-i-noor, die, volgens een zeer oude overlevering, slechts door een vrouw mag worden gedra gen, wil het juweel geen ongeluk aan brengen. Deze Koh-i-noor, een der schoonste diamanten ter wereld, is echter zoodanig in de kroon geplaatst dat hij er met gemak van worden uit gehaald en als sierspeld kan dienen. Natuürlijk gaat een aantal detectives mee, belast met de bewaking der ko ninklijke juweelen. Het zijn mannen, die er niet voor mogen terugschrik ken hun eigen leven te wagen wan neer het gaat om het behoud van deze vorstelijke schatten. Door het overlijden van haar moe der, was Koningin Elisabeth kortge leden nog in rouw, doch op de reis naar Amerika worden geen rouwklee- ren meegenomen, wel enkele zwart witte robes, welke zij ook reeds naar Parijs meenam. 1000 Pond sterling voor het geheim! De jacht naar het geheim van de coupe der 50 door de vorstin mee te nemen kleedingstukken overtreft el ke voorstelling. Een Amerikaansche agente bood bijvoorbeeld 1000 pand sterling aan de costumière van d? vorstin aan, indien zy het geheim wilde verraden, doch de costumière had voordien de noodige instructies gekregen en heeft slechts te zwijgen Zij gaf de Amerikaansche agente aan bij een van de leden der Geheime Hofwacht. Natuurlijk, men vindt in Engeland, evenmin als elders, geen wettelijke maatregelen tegen een der gelijke overtreding, maar wel werd de Amerikaansche dame te verstaan gegeven, dat ze beter deed Engeland te verlaten Yvanneer men bedenkt, dat de reis van het koningspaar circa 50 dagen duurt, kan men zeggen, dat de konin gin voor iederen dag een andere robe neelt, maar men dient niet te verge ten, üat er speciale dagen zijn, waar op de koningin zich driemaal op één üag moet verkleeden. Wij geven hieronder enkele prog- nosen weer W ij merkten reeds op, dat de konin gin enkele wit-zwarte robes zal dra gen. Verder weet men in Londen te vertellen, dat blauw in verschillende schakeenngen zal worden aangewend terwijl enkele pastelkleuren zullen dienen voor ontvang- en avondtoilet ten. De gewone „dagjaponnen" zullen waarschijnlijk bloempatronen heb ben. Bloemen zullen op vrij platge- bolde hoeden worden gedragen. De handschoenen zullen gedeelte lijk lang zijn en by speciale gelegen heid, zooals bij „gardenparties" tot aan den elleboog reiken. In de V. S. alléén als toeristen. Het zal den buitenstaander mis schien verwonderen, dat van deze reis zooveel ophef wordt gemaakt en vooral dat men aan de kwestie der kleeding zooveel aandacht schenkt. Doch men moet hierbij de mentaliteit van de Amerikaansche zoowel als van de Canadeesche vrouw in aanmer- j king nemen. Deze vrouwen volgen op een slaafsche manier het voorbeeld j der mannequins, die bij de groote mo- j dehuizen in dienst zijn. i Een reden temeer om zich te ver wonderen over den ophef, dien En- geland maakt omtrent de kleeding- kwestie is het feit, dat de vorstelijke j personen, zoodra zy voet op Ameri- I kaanschen bodem zetten, als gewone i toeristen zullen worden beschouwd. Het vorstenpaar brengt immers geen staatsbezoek, maar maakt eenvoudig een „reisje" naar het buitenland. Maar hoe het ook zyEngeland en ook Amerika zien met nieuwsgierig- heid en belangstelling uit naar het aanstaande bezoek en de Amerikaan sche modehuizen trachten, ondanks de zorgvuldige maatregelen van En gelsche zyde, al reeds een tipje op te I lichten van den sluier, die over Ko ningin Elisabeth's garderobe hangt... Ik moet vanavond Weg, zeide Frank Besten onder het eten. Alweer? vroeg Paula, z'n vrouw. Ze zuchtte even en haar gezicht leek opeens erg moe. Alweer, alweer, zei Frank on geduldig. Ik ga toch niet voor mijn plezier uit? Het gaat om dat geval met Rotterdam, je weet wel en dat is werkelijk belangrijk genoeg. Boven dien moet jij vanavond toch naar de Reskers toe. Waarom kyk je dan in eens zoo zielig? Er is toch niets en je weet, dat die zaak van groot ge wicht is. Ik heb hoofdpijn, antwoordde 2\jn vrouw, Kom je dus ook niet met het eten thuis? Nee, maar ik zal probeeren om 11 uur weer thuis te zijn. Eerder ben Jij toch ook niet terug. Vergeet je sleutel dan niet mee te nemen, want Annie heeft een vrijen «wond. Ze stond op en streek met haar hand over haar voorhoofd. Ze aarzel de nog even, alsof ze nog iets wilde zeggen, maar toen liep ze langzaam I de kamer uit. Frank keek haar eenigszins onze ker na. Als vrouwen in een slecht hu meur zyn, zeggen ze altijd dat ze hoofdpijn hebben. Dat is altijd maar 1 een uitvlucht. Nu ja, hy kon er ook niets aan doen. Die zaak ging nu een- maal voor. Ze moest niet zoo onrede lijk zyn. En vooral nu ze toch uit ging. Ze had dien afspraak met de Pvesken6, *i een week geleden gemaakt. Hy rooiae zyn sigaar op, zag toen tot zijn grooten schrik, dat het al laat was, sprong toen op en holde weg 't huis uit. Pas later dacht hij eraan, dat hy vergeten had zijn vrouw goe dendag te zeggen. Dat was voor het eerst in de drie jaar dat ze getrouwd waren, dat hij zonder te groeten uii huis was gegaan. Het zakengesprek verliep vlotter dan hy verwacht had. Ze werden het vrij gauw eens en de andere moest dienzelfden avond nog terug, zoodat hij niet veel tijd te verliezen had. Besten bracht hem naar den trein. Toen hij weer uit het station kwam, wist hy eigenlijk niet goed wat hy zou gaan doen. Hy kon Paula afhu- len by de familie Resker, maar hy had daar niet veel zin in. Ze zouden hem dan natuurlijk vragen om nog een tydje te blijven, het zou weer laat worden en hy was trouwens heele- maal niet in een stemming om over koetjes en kalfjes te praten. Het bes te was om gewoon naar huis te gaan en op Paula te wachten. Ze konden dan samen nog een kop thee of zoo- Iets drinken. Misschien zelfs oen flesch wijn. Ze konden het nog bost gezellig maken, zóó laat zou Paula toch wel niet thuis komen en hy had haar den laatsten tijd een beetje ver waarloosd, omdat het met zyn werk j zoo ontzettend druk was geweest. Het huis lag in het stikdonker. Geen raam was verlicht. Maar ja, na tuurlijk, Annie was óók uit, dus er kon ook nergens licht branden. Hij zou zich dus eerst nog een uurtje in zyn eentje moeten vermaken. Hij maakte de deur open en ging naar binnen. Hy hing zyn hoed en jas op en liep toen meteen door naar zijn studeerkamer beneden. De slaapka mers waren boven, maar hii besloot om beneden op zijn vrouw re wach ten. Hij ging in een van zyn diepe stoe len zitten, ham een boek en begon te lezen. Het begon al direct heel span nend en hij was er al gauw in ver diept. Toen hy op bladzijde 100 was gekomen, keek hy eens naar de klok en liet meteen het boek uit zijn hand vallen van schrik. Het was bijna één uur. Nee, zei hy hardop, terwyl hij uit zijn stoel opsprong. Nee, dat wordt toch te gek! Hy liep naar de telefoon en belde de Reskers op. Na een heelen tyd hoorde hij de slaperige stem van zijn vriend aan den anderen kant. Waar Paula blijkt? vroeg Res ker, toen hij eindelijk begrepen had, wat de andere bedoelde. Maar man, die is toch heelemaal niet by ons geweest vanavond! Frank Besten hing den hoorn weer op en bekeek nadenkend zijn schoen punten.- Daarna belde hy alle kennis teen van zijn vrouw op en haalde die arme menschen uit hun slaap. Maar het hielp niets, niemand wist waar Paula was en niemand had haar ge zien. Frank begon zenuwachtig door de kamer heen en weer te loopen. Wat had dat alles te beteekenen? Waar was zyn vrouw op dezen tyd nog? Plotseling bleef hy staan. Hy hoor de een zacht geluid by de voordeur en begreep, dat er iemand zachtjes binnenkwam. Met een paar groote j stappen was hy by de deur en draai de het licht aan. Annie het dienstmeisje, stond met een beschaamd gezicht voor hem. Ach, ben jy het! zei Frank. Ik 1 dacht, dat het mijn vrouw was. Ze is nog niet terug. Hoe laat is ze uitge- gaan? j Ik weet het niet, meneer. Ik ben al om 6 uur uitgegaan. Maar me- i vrouw is nog nooit zoo lang wegge bleven, er zal toch niets... Ik weet het niet, zei Besten be zorgd. Er is iets niet in orde. O, wat ontzettend, riep Annie

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1939 | | pagina 3