EKOOKT ïn! t. S3 VILDERNIS &p GOUDSCHE COURANT Vrijdag 30 Juni 1939 ÏINT EEN tijdperk: VROUWEN Tweede blad JNIE Norderney, zooals het was in Bismarck’s tijd. Amerikaansch geheimpje. ICANEN De verzorging van rozen in den zomer. De geur der bloemen. Gonda ten.” DE ROUTE NAAR DE T.T.-RACES. r re-oua '.SDAG 6 JULI FILMWERK recht, indien zy alleen in een vaas staan, zonder andere bloemen, liever beperken men zich dus tot enkele ro zen, b.v. vijf of zeven, om in het mid den op tafel te plaatsen b.v. in een kristallen vaas. De vaas moet mooi van vorm zijn, naar boven toe -wijder uitloopen om de bloemen geheel en al tot haar recht te laten komen. OIESSL ea BRAZILIAANSCHE IERS EEN STRIJD RT. 'IS FIETSENSTALLING. I, <O, 60 cent vooi dat probleem van jou. Ik gebruik st rij k patroont j es Weer onderbrak Tine haar. „Ah bah, zeker van die leeljjke inkt- merken in je lingerie!” „Kind, je bent ongenietbaar van ochtend. Laat me nu eindelijk eens uitspreken en als je nog wat te ver tellen hebt, doe het dan daarna. Luis ter eerst: ik zei je, dat ik strykpatro- nen gebruikte, die vervaardigd zijn volgens een nieuwe Amerikaansche vinding, waardoor de letters, wanneer zij op gewasschen goed, waar dus geen pap meer in zit, gestreken zijn, onverbleekbaar zijn. Je moet er met een heete strijkbout even stevig op drukken en dan is het klaar.” „Maar Marianne, staat dat dan niet leelyk?” „Integendeel, juist heel aardig. Je kunt de lettertjes in rood en zwart in twee foAnaten krijgen, waardoor heei leuke combinaties mogelijk zijn. Ik zal je eens wat laten zien.” Weg holt Marianne en even later is ze terug met een stapeltje teere lingerie. Als ze de kleedingstukken openvouwt, kan Tine een kreet van verrassing niet onderdrukkenkeurig gecombineerd prijken daar een sier lijke M en V in de zijden dessous. „Wat staat dat leuk”, zegt ze dan on Marianne knikt instemmend. Maar dan betrekt Tine’s gezicht plotseling. ■dramn ENRI WILCOXON Jantes Fenimore Jiteiten bezit om le Indianen en te JS. Er bestaat haast altijd een zeker verband tusschen de geuren die onze bloemen verspreiden en de kleur of het looistofgehalte van de betreffen de bloem. Anderzijds kan echter ook de temperatuur, zoowel als het licht en de vochtigheid van invloed zijn op den geur. Botanische onderzoekingen hebben uitgewezen dat de intensiteit van den geur af neemt naarmate levendigheid van kleur en het looistofgehalte der bloemen toenemen, zoodat dus sterk gekleurde en sterk looistofhoudende bloemen altijd minder geuren dan witte of teer gekleurde en looistof- arme bloemen. Zuiver witte bloemen geuren b.v. dikwijls zeer sterk en kunnen daardoor de in de schemering en des nachts rondvliegende insecten tot zich trekken, op wier hulp zij voor de bevruchting zijn aangewezen. Groenachtige bloemen geuren niet. Met het toenemen van de kleur neemt dan in den regel de geur meer en meer af. Dit is weer zoo’n doelma tige inrichting waaraan de natuur zoo rijk is, want de levendig tot sterk gekleurde bloemen, die door de dag vlinders worden bevrucht, hebben den geur niet noodig, om de vlinders aan te lokken. De gele, roode en blau we bloemen vallen al voldoende op door haar kleur. Volslagen zonder geur zijn alle groenachtige en groene bloemen. Men meent tegenwoordig overigens met vrij groote zekerheid te mogen aan nemen, dat de eerste bloemen, die in de natuur in het bovenste krijt- en tertiaire tijdperk optraden, groen of groenachtig van kleur waren en niet geurden, doch zich met organi sche stoffen voedden, om welke reden een stralende kleur voor deze bloemen ook geen nut gehad zou hebben. 21/2 cent. Probeer het eens, dan loop je nooit meer de kans dat je de ver keerde spulletjes uit de wasch krijgt.” „Dat doe ik zeker”, zegt Tine en- ben jb vanochtend een gezellige brom- thousiast. „Ik ga er straks direct op pot. Nee, die Amerikaansche letters zijn heelemaal niet duur. In iedere 'handwerkzaak kun je een strookje uit. En dan zal ik het ook aan Fried je vertellen, die zit elke avond te zuch- ten en te steunen over het merken met ongeveer 15 letters koopen voor van haar uitzet.” den op het circuit van Drenthe op l1 Juli a.s. op dö heen- en terugreis tt Meppel gebruik maken van den in goeden staat zynden binnen-rondweg, via Stationsweg, Parallelweg, Burgemeester Knopperslaan en Ceintuurbaan. „Wat zet jij een kwaad gezicht op zoo’n heerlij ke vacantie-ochtend, nu je na zoo’n lange studie tijd weer eens een paar weken thuis bentI” plaagde Marianne haar zusje Tine, die boos al lerlei kleedingstukken uit haar koffer trok en op bed gooide. „Ja”, antwoordde Ti ne verontwaardigd. „Lies, Friedje en ik la ten, nu we op één flatje wonen, ook karnen wasschen, omdat dat voordee- 'liger is; maar het is zoo lastig, want alles raakt in de war. Zie je, ik heb verkeerde kousen meegenomen en een Verkeerde onderjurk en ik ha<| pas alles nieuw gekocht. Hè, wat verve lend is dat.” Marianne deed haar mond open om iets te zeggen, maar Tine ging ver der: „Ik weet wel, wat je nu zeggen wilt: :merk je goed dan, of maak er monogrammen in. Maar dit is het hem nu juist: daar heb ik geen zin in en ook geen tyd-voor. Als ik ’s avonds thuis kom en er is nog van alles te doen, heb ik geen zin meer in al die karweitjes.” „Maar Tine, als je nu eens niet zoo doordraafde, zou ik je iets kunnen vertellen, dat een oplossing zou zyn men een kleine slaapkamer met de noodige bedden, in den regel zonder gordijnen en met zeer harde matras sen. Door middel van een kleine fooi kan men echter ook andere krijgen. Alles is zoo zindelijk, dat men het zon der eenige vrees in gebruik kin ne men.” Wat dominee echter minder beviel, was hetgeen wij tegenwoordig „het mondaine leven” zouden noemen en dat ook een eeuw geleden reeds op Norderney zijn intrede gedaan scheen te hebben. „Gelijk in andere badplaatsen, ont breekt het ook hier niet aan ver strooiingen en' ontspanningen, als bals en andere^ vermakelijkheden, waaraan, ik, daar mijn positie dat nu eenmaal meebrengt, niet deelneem. Ik kan mij niet begrijpen, hoe het met de regelen van het fatsoen in over eenstemming te brengen is, bij het dansen gekleed te zijn, zooals velen hier. Ik kan mij ook niet indenken, dat dat wilde dansen niet zeer nadee- lig zou zijn voor de gezondheid, voor- De liefde voor rozen, de ook thans nog onbestreden koningin der bloe men, is reeds vele eeuwen oud, maar vooral de laatste jaren is het gelukt, door zorgvuldige cultuur de mooie voranen en kleuren te krijgen, die het oog verrukken en ons stil doen zyn over de heerlijkheid dezer bloemen. Van sneeuwwit, tot diep, bijna bruinachtig goudgeel, van het zacht ste rose tot het diepste purperrood treft men allerlei nuances aan. Hoe verrukkelijk is niet de geur, die tot ons komt, wanneer wij door een ro zentuin wandélen met hooge stam rozen, terwijl de klimrozen onze mu ren en prieelen op een sprookjesach tige wijze begroeien en het kleine mosroos je bescheiden tusschen het groen der perken prijkt. In de buitenwijken bloeien om de hekken en lage muurtjes der tuinen de trosrozen, die weliswaar niet geu ren, maar het oog boeien door haar hoeveelheid bloemen. De mode tracht ook bij de keuze der rozen een woord je mee te spreken; zoo was b.v. de rose roos „La France” voor 40 jaar een der meest begeerde soorten en heeft deze als zoodanig thans min of meer afgedaan, evenals haar gelijk waardige mededingster de gele „Ma- réohal niel”. Nieuwe soorten fyjn evenwel ge kweekt en bevredigen den meest ver fijnden sjjiaak, maar stellen dan ook hooge eischen, wat hare verzorging betreft vooral in droge dagen is rij kelijk begieten noodig. Wanneer men bemerkt dat de rozen luis hebben, is het noodig, dat zij ’s avonds met een speciale spuit worden bespoten. Wil men eenige rozen afsnijden, 'dan neme men de stelen niet te lang, want hierdoor maakt men den stam minder sterk en meer dan enkele bla den moet men er niet bij afsnijden. Uitgebloeide rozen moeten, zoodra zij gaan verwelken, weggeknipt wor den, hetgeen de plant ten goede komt en de bloeitijd verlengt. Wil men eenige rozen als kamerversiering plukken, dan moet dit heel in de vroegte geschieden, alvorens de zon op de bloemen heeft kunnen inwer ken. Rozen komen het meest tot haar De K.N.A.C. deelt mede, dat in verband met werkzaamheden betreffende de riolee- ring te Meppel het centrum dezer gemeente minder goed berijdbaar is. Het is daarom noodzakeltfk, dat in het bijzonder het groot aantal bezoekers <lqj T.T.-races te hou- en met - «'IRS, „Norderney, Brieven by een Bad bezoek”, luidt de titel van een klein boekje, dat in den loop der jaren een jroote zeldzaamheid is geworden. Het 1 verscheen te Groningen in 1852 en de schrijver er van is M. A. Amshoff, 'predikant te Groningen. Dominee Amshoff bracht twee zomervacanties bp het eilandje Norderney door. Zijn geestdrift was zoo groot, dat hij niet fclleen tal van uitvoerige brieven aan vrienden en kennissen schreef, maar deze brieven later zelfs in boekvorm het licht deed zien. Het ging er in de dagen, dat Bis marck op Norderney een graag ge ziene gast was, nog tamelijk primitief aan toe, ofschoon het mogelijk is, dat dominee hier overdrijft, want een uit gesproken vriend van het zeewater schijnt hij niet geweest te zijn. „Welk een vreugde, wanneer de Stoomboot van Leer—-Delfzijl, de „Kroonprinses Marie”, na een eenigs- zins stormachtigen overtocht het eiland Norderney immer nader komt. Op dejeede aangekomen, zijn we ech ter nog niet aan wal. Roei booten moe ten ons en onze bagage overnemen en dat is heusch geen kleinigheid, vooral niet bij woelige zee. Hoe schudden ons de golven, nu eens naar links, dan weer naar rechts. En dan komt er ook nog water over, als moesten we nu reeds een bad nemen. Wy prijzen ons gelukkig, wanneer wy het gevaarte bestijgen, dat ons naar het strand zal brengen. Dit is weliswaar slechts een open kar op hooge wielen, zoo volge laden, als maar eenigszins mogelyk is maar we voelen tenminste weer vas ten grond onder de voeten, een heer- lijk gevoel voor wie bang is op zee!” Op dit eerste avontuur volgt het tweede, hetwelk bestaat in het zoeken naar een onderdak. Groote „logeer huizen”, zooals dominee Amshoff het uitdrukt, waren er in zijn tijd nog niet en het was dus gebruikelijk, dat men bij een particulier in pension ging. Nu, keuze was er genoeg! Ten minste in het begin van het seizoen. Éénmaal kwam dominee wat later en toen had hij het aan de gastvrijheid van zijn ambtsbroeder op Norderney, dominee Rein, te danken, dat hy „met xijn lieve levensgezellin” den nacht niet op een stoel of een bank hoefde door te brengen. „Het is eigenaardig om te zien, hoe telkens wanneer er vreemdelingen per schip of per wagen arriveeren, de huisvrouwen aan de deur komen en meer door houding en gebaren als door woorden haar woningen aanbe velen. Daarbij leggen zy een beftiin- uelyk altruisme aan den dag, want geeft men te kennen dat men liever iets anders had, dan vergezellen zy u dadelyk naar een buurvrouw, waar u misschien vinden kunt wat u zoekt.” Dominee Amshoff toont zich zeer tevreden over de eenvoudige wonin gen der bewoners van Norderney: „Het dorp telt 1000 inwoners en on geveer 200 huizen. In het algemeen maken deze huizen een goeden indruk, want in den laatsten tyd streeft men er van hoogerhand naar, dat een ieder zijn woning zoo goed mogelyk ver- zorge en zoo noodig vernieuwe. Vry- Wel alle huizen hebben slechts één verdieping en uitzonderingen daar gelaten, liggen zy alle op het Zuiden °m de kostbare zonnestralen op te vangen. Dreigt de hitte te groot te borden, dan spant men een zeil, waardoor een veranda ontstaat, waar ’Hen zich soms van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat kan ophouden. De meeste huizen hebben een tuintje...” En wat de inrichting betreft: „De kamers, die men huurt, zyn meestal kleine, vriendelyke vertrekjes met twee ramen op het Zuiden. Het meu bilair bestaat uit een ruime kast, Waarin men zyn kleeren en andere dingen kan opbergen, een commode, oon spiegel en stoelen; ook een cana pé of een sofa ontbreekt zelden. Ach- t«r of naast het woonvertrek vindt a. J (ebruiltt minder ga» en a wasmiddelen meer zachte zeep en ouder- nu overbodig. Rinio It dan Ul le hele was Dat is het motto van iroduct heelt genoeg teel de wasl U heeft om te weken; nu is 1 te koken. Een wu- dat is eenvoudig en goedkoop. De nieuwe vaskracht In Rlnso intwikkelt een over vloed van werkzaam chuim, dat het goed lagelwit maakt, telkens vanneer U het kookt Het artistieke leven van die verre dagen stond dominee Amshoff veel beter aan„Wat de concerten betreft die hier gegeven worden, hierover meen ik anders te moeten oordeelen. Goed bespeelde instrumenten en nog liever welklinkende menschen stem men, die stukken ten gehooTe bren gen, welke groote meesters ons ge schonken hebben, zyn er by uitstek toe geschikt ,den smaak te veredelen ten het hart te ontroeren.” Het lykt intusschen eenigszins twy- felachtig, of dominee erg muzikaal Was. Na eenige algemeene frasen, die overigens in tegenstelling tot zyn an ders uiterst eenvoudige taal niet hee lemaal vry zyn van pathos, wydt hij een lang verhaal aan rondreizendc muzikanten van het genre, dat in Ne derland vroeger bekend stond als „de Moffen” en die men op Norderney „d&Bohemen” genoemd heeft. Deze muzikanten hebben dominee naar hy zelf toegeeft voor een flinke fooi ingehaald en later nog eens een serenade gebracht en dat schijnt veel al wanneer het tot in den laten avond dieper op zijn gemoed ingewerkt te ten soms zelfs tot middernacht wordt hebben dan de voortreffelijke kunste- voortgezet. Eveneens mishaagt my naars, die „zich van tyd tot tyd voor dat urenlange zitten achter de kaar- I de badgasten laten hooren.” Vrijdag 30 Juni tot en 1 4 Juli DE LANE ZUSTEI R RAINS, DICK FORAN, •RANK Mc HUGH in ■R DOCHTERS oofdfllm 1AYNARD en i’n paard in en een wereldberoemd ondharmonica-Orkest Wrekende Water >egang boven 14 jaar. j’b Populaire Voorstelling, voor ieder 25-40.60 ct. OCHTEND 10.30 uur •rate vertooning Gouda: BETTE DA VIS in i zekere 4Vrouw, SDAG 2 UUR MATINEE. „Wat kosten die lettertjes nu? Ze ker tamelyk duur hè? En je weet dat kan Bruin niet frekken.” „Oh Tineke”, lacht Marianne. „Wat Friezen aan het strand van Nordern'cy. MEPPEL

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1939 | | pagina 1