Bloemen voor trouwe cursisten
Scholieren in halve finale "Thinkquest"
Eén van de deelnemers aan het konvooi naar Roe
menie van de Stichting Kinderhulp Roemenië uit
Moerkapelle maakte een verslag van dag tot dag.
Hart van Holland publiceert dit verslag in delen.
Deze week het slot.
Hart van Holland/3 december 1997 pagina 17
Bij aankomst stond het ontvangstcomité al klaar.
Jong, maar
vol trots op de
wagen.
Waddinxveen - "Thinkquest" is een
enorme internationale wedstrijd voor
scholieren uit alle landen, waarbij ge
bruik gemaakt wordt van internet.
Drie scholieren van de VWO-afdeling
van het Coenecoop College, Angeli-
que Aerts, Karin van de Werf en Karlo
Wessels, hebben samen een team ge
vormd en meegedaan aan de wed
strijd. Vorig schooljaar werden zij
door twee van hun docenten min of
meer 'verplicht' om mee te doen.
Het actieve drietal is tot in de zomer
vakantie bezig geweest om de inzen
ding samen te stellen. Als onderwerp
werd gekozen: "College Bjeneath The
Sea" en handelt over het verschijnsel
'polder'. Hierbij komen onder andere
het aquaduct en de waterhuishou
ding aan de orde en uiteraard het feit
dat het 'Coenecoop' gelegen is in één
van de diepste polders ter wereld: de
Zuidplaspolder.
Het resultaat is een erg levendig en
onderhoudend werkstuk waarin veel
gebruik wordt gemaakt van plaatjes,
kaartjes en geluiden. Het werkstuk is
te vinden via de school-wb-page:
http://www.wirehub.nl/-coenecol
De inspanningen van Angelique,
Karin en Karlo zijn inmiddels beloond
met een plaats in de halve finale. Dit is
een indrukwekkende prestatie, voor
al gezien het feit dat er duizenden
teams aan de wedstrijd deelnemen
met vooral oudere amerikaanse stu
denten. Het "College Beneath The
Sea" werkstuk kwam bij de beste 18%
uit.
Hongarije mag dan binnenkort toetre
den tot de NAVO en misschien over een
flink aantal jaren tot de EU, zo'n stukje
karton doet toch wel heel erg knullig
aan. De grensafhandeling bij de Hon
gaar duurt in totaal ca. 4 uur. Om 15.15
u. kunnen we via de busbaan oprijden
naar de Roemeense grens, waar de tota
le afhandeling inclusief de visums iets
minder dan een uur in beslag neemt.
Om 16.15 u. rijden we Roemenië in. Ei
genlijk moeten we nu de klok een uur
vooruit zetten, want in Roemenië is het
een uur later dan bij ons. Dus om 17.15
u. rijden we Roemenië in. Tijdens het
wachten bij de Hongaar, is besloten om
net als vorig jaar te parkeren op het
grote parkeerterrein voorbij Arad rich
ting Deva. Bram en Wim rijden vooruit
om te kijken of er voldoende plaats isEr
staan weliswaar een aantal wagens,
maar die 14 van ons kunnen er nog wel
bij. Even snel doorgeven via het bakkie.
Om 19.15 u. rijden onze wagens de par
keerplaats op. Een ding is zeker: het is
vroeger en ook lang niet zo koud als
vorig jaar. Op het menu staat bami met
saté en kroepoek. Dat wordt genieten.
Je kan het zo gek niet bedenken, maar
als er ook maar een klein kansje is om te
douchen, dan ben je Willem Storm-
broek kwijt. Nou Ben Koole (ook vaak
zoek) bij jullie in de auto moet het wel
heerlijk ruiken... Maar laten we eerlijk
zijn, niet alleen Willem gaat graag onder
de douche ook andere deelnemers heb
ben dankbaar gebruik gemaakt van
deze mogelijkheid. Na het eten nog even
een afzakkertje in het restaurant bij het
parkeerterrein. Niet te laat, want mor
genvroeg - geen pardon - vertrek om
6.00 uur.
Zondag 9 november. Om 05.00 uur voor
de meeste reveille. De keukenploeg
staat als gewoonlijk een klein uur eer
der op om het ontbijt en de koffie voor
te bereiden. Of het nou door de tempe
ratuur komt of het 'verkeerde biertje',
een paar mannen waren duidelijk niet in
orde. Maar..., 's-avonds een vent, 's-
morgens een vent en geen excuses. Om
615 u (2 uur eerder dan in 1996) ver
trekken we van de parkeerplaats rich
ting Sibiu. De temperatuur loopt snel op
en het belooft een stralende dag te wor
den Dat we 2 uur vroeger vertrekken
heeft 2 redenen, op de le plaats willen
we vroeg in de middag in Rosia arrive
ren, zodat we bij daglicht alle voorberei
dingen kunnen uitvoeren en op de 2e
plaats waren we 2 uur eerder op de
Parkeerplaats dan vorig jaar, dus kun
nen met minder nachtrust toekomen.
Omstreeks 8.30 u. een korte stop om
worden gehaald om ruimte krijgen. Deze
platen hebben we kort voor vertrek ge
kregen van Martens uit Oosterhout. Een
flinke partij die we over verschillende
wagens hebben verdeeld en in het bij
zonder over de aardappels om even
tueel bevriezen te voorkomen. Twee
tractoren met aanhanger rijden langs de
wagens en laden de platen op. Hierna
kan het uitdelen van de goederen aan de
bevolking beginnen. Alhoewel we meer
artikelen hebben dan vorig jaar (meer
soorten) gaat alles toch in een razend
tempo. De technische ploeg is inmid
dels begonnen aan het magazijn van de
medische post. Deze ruimte wordt langs
de wanden voorzien van planken. Aan
de straatzijde wordt voor het raam een
hekwerk gemonteerd als inbraakbevei
liging. Verder staat ook nog het plaatsen
van 16 waterreservoirs voor de school
gebouwen op het programma. Om
streeks 15.00 u. zijn de mensen van de
maandag allemaal geweest om hun spul
letjes op te halen. Dan alvast een flink
aantal mensen van de dinsdag oproepen
om te komen. Je moet maar zo denken,
klaar is klaar. Rond 18.00 u. definitief
gestopt en de wagens afgesloten. De
bewakingsploeg begon aan hun ronde.
Vanavond eten we Italiaans. Macaroni
en dat is heel wat anders dan peen en
uien. Eerst even een opkikkertje. Dat
hebben we wel verdiend. De macaroni
smaakt goed en een tweede bord(je)
lijkt me wei verantwoord. De rioolbuis
(plaatselijk etablissement) wordt welis
waar bezocht maar niet zo frequent als
in '96. Nee, in ons eigen 'dorpshuis' was
het drukker (en goedkoper), maar ook
buiten staan groepjes mensen, want de
temperatuur Iaat het toe. Sommigen
maken ook nog dankbaar gebruik van de
douchemogelijkheid die een 3-tal fami
lies ons biedt. Morgen nog ca. 300 fami
lies, een vracht naar het kindertehuis
"Toar" in Talmaciu en de wagen van v.d.
Ende (Gerrit Luyken en Piet Verschoor)
die inmiddels leeg is, gaat naar Prislop,
een dorpje op 25 km afstand van Sibiu
stad. Daar hebben 30 families 6000 be
zems gemaakt die wij mee terug nemen
naar Nederland. Voor deze 30 families
een aardige bron van inkomsten, 't Is
nou middernacht en een mooie tijd om
te gaan slapen. De meesten liggen al.
Dinsdag 11 november. Wat ik nu vertel
gebeurt eigenlijk elke morgen bij het
opstaan. De keukenploeg staat ca. 1 uur
eerder op dan de rest. Zij slapen ook in
de slaapwagen. Je staat er versteld van
wat ze tijdens hun slaap allemaal moe
ten hebben meegemaakt. Een constant
gefluister en gegiechel, het wekkertje
doet het niet goed, even testen... Kort
om, nadat zij de wagen hebben verlaten
ga ik er ook maar uit, want opnieuw
slapen lukt niet meer, alleen al vanwege
het 'snurk-orkest' dat op volle sterkte de
zoveelste symfonie uitvoert. Eerst even
naar één van de twee Dixie's (onze
mobiele toiletten). Vervolgens scheren,
wassen en tanden poetsen. Zo, klaar
voor een vers bakkie koffie. Vandaag
begint de distributie om 9.00 u. Het zon
netje begint al vroeg te prikken. De wa
gen voor het kindertehuis is inmiddels
gereed voor vertrek. Het tehuis ligt op
ca. 20 km. afstand van Sibiu stad. Mark
Fijan en Arjen Veenman - twee nieuwe
lingen in ons konvooi - gaan deze vracht
wegbrengen. Koos van Marle gaat mee
om de zaak op video vast te leggen. Ook
vandaag loopt alles weer op rolletjes.
Rond een uur of twee is de klus geklaard.
Alle families hebben hun goederen op
gehaald. Een aantal mensen gaat, net als
vorig jaar, een bezoekje brengen aan de
vallei waar de meest arme families wo
nen. De rest begint inmiddels met het
afbreken van de geluidsinstallatie en
een deel van de verlichting. Dadelijk,
tijdens de maaltijd - we eten culinair
gebakken aardappelen, 3 soorten groen-
Waddinxveen - Tijdens de herhalings
avond van de reanimatiecursus van
de Nederlandse Hartstichting waren
er bloemen voor drie trouwe bezoek
sters van de herhalingscursus. Me
vrouw Y. Pat deed voor de twaalfde
keer een herhalingscursus en me
vrouw. T. Geers is in 1987 begonnen
met de cursus en deed voor de tiende
keer de cursus. Er waren ook bloemen
voor mevrouw Houtman, deze was
echter helaas verhinderd en kon de
bloemen dus niet in ontvangst ne
men. Nadat mevrouw Pat en mevrouw
Geers beiden de techniek van het re
animeren hadden geoefend kregen zij
hun certificaat en de bloemen.
een klein euvel te verhelpen en om 9.30
u. nog een sanitaire stop. Rond 12.30 u.
arriveren we bij Rosia. Net als vorig jaar
is de weg 'geblokkeerd' door een lijn met
daarover een aantal kleden. Een delega
tie staat klaar om ons te verwelkomen.
Kennelijk kunnen ze zich nog herinne
ren, dat ik vorig jaar stond te prutsen
met een te groot brood en een te onhan
dig mes waarmee ik een stuk brood
moest afsnijden. Het brood was al keu
rig in plakken gesneden zodat iedereen
die ook maar in de buurt durfde te staan,
onmiddellijk een stuk brood kreeg aan
geboden. Even in het zout dopen en
natuurlijk opeten. Na dit welkom rijden
we richting dorp waar de bevolking
langs de weg staat en ons toezwaait. De
auto's worden op logistieke volgorde
opgesteld. De technische ploeg begint
met het plaatsen van de verlichting rond
de wagens en het ophangen van de
speakers voor de geluidsinstallatie. Te
gen 16.00 u. zijn de voorbereidingen uit
gevoerd en wordt van het zonnetje ge
noten. Inmiddels hebben de 24 Roem
eense medewerkers van ons kantoor in
Sibiu zich bij ons gevoegd. Net als in
voorgaande jaren assisteren zij ons bij
het uitdelen van de goederen en zorgen
zij voor de bewaking van het materiaal
en de goederen tijdens de avond en de
nacht. Het 'dorpshuis' staat er nog
steeds, dus we kunnen weer alle dagen
overdekt eten in een verwarmde ruimte.
Peen en uien staat voor vanavond op het
menu. Nou lust ik heel erg veel, maar
peen en uien... nee. Met smaak eet ik een
ring rauwe ui op, maar de combinatie
van peen en uien is voor mij niet te
pruimen... Dus, met nog een paar ande
ren aten wij puree en doperwten verge
zeld van 2 flinke ballen. De meesten van
ons waren toch wel aardig moe gewor
den en gingen tijdig naar bed. Niet om
dat we er de volgende dag vroeg uit
moeten, maar een paar uurtjes normale
rust kan echt geen kwaad. De helft van
onze Roemeense vrienden was inmid
dels gestart met de bewaking van het
materiaal, de andere helft zat te eten.
Hierna zou er worden gewisseld zodat
ook de rest kon eten.
ten en een karbonade - wil mevrouw de
burgemeester een kleine toespraak hou
den en ons bedanken. Tijdens de maal
tijd komt er - geheel onverwacht -een
jonge inwoonster uit Rosia en biedt ons
een mand met 'oliebollen' aan. In het
Engels bedankt zij ons voor het werk dat
we hebben gedaan. Ook de burgemees
ter bedankt ons en biedt Bram een pen
tekening aan, voorstellende "landarbei
ders rondom Rosia". Verder krijgen wij
van de gemeente enkele honderden
handgemaakte tasjes voor de deelne
mers en de rest b.v. voor verkoop. Zo, nu
eerst een hapje eten. Na de maaltijd
hebben we nog een tijdje zitten napra
ten met een paar bobo's van Rosia. Uit
eindelijk om 23.00 u. richting slaapwa
gen want morgen wacht ons een lange
dag.
Woensdag 12 november. Gisteravond
hebben we afgesproken om vandaag ui
terlijk om 9.00 u. te vertrekken. Behalve
wat gemanoeuvreer met de combinatie
van Rien Lindhout (slaap- en keukenwa
gen) staan alle wagen klaar voor vertrek.
Nog wat handen schudden, een af-
scheidskusje en dan de wagens in en
richting Hongarije. Aan het eind van het
dorp staat een flink aantal mensen die
ons bloemen en een takje groen aanbie
den. Eigenlijk is het een 'kopie' van 1996.
Want ook toen was het mistig bij ver
trek. Het enige grote verschil is. dat we
nu bijna 2 uur vroeger en zonder pech
wegrijden. Eenmaal beneden aan de
berg is de mist verdwenen en straalt de
zon ons vrolijk toe. Omstreeks 11.15 u.
een korte sanitaire stop gehouden en
van schijfjes gewisseld. Op naar de
grens... Toch wel een beetje spannend,
want de grenspassage van vorig jaar zit
bij de meesten nog vers in het geheugen.
Omstreeks 16.15 u. arriveren we bij de
grens. Kijk, nu hebben we een voordeel
tje want we gaan mooi een uur terug.
Dus om 15.15
u arriveren
we bij grens.
Slechts 10
wagens voor
ons. Bijna
niet de moei
te dus maar
rustig in de
rij. Ja, bij de
Roemeen
was het zo ge
piept. Maar
bij de Hon
gaar leek al
les weer mis.
Druppelsge
wijs lieten ze
onze wagens
door. Par
keerterrein
vol, dan
wachten...!
Maar wan
neer er van
ons een wa
gen het par
keerterrein
op kwam dan
werden de
papieren wel
gelijk in orde
gemaakt. Klaar is maar klaar! Uiteinde
lijk reed onze laatste wagen om 21.20
Hongarije in op weg naar het tankstation
in Mako. De meeste wagens waren in
middels al afgetankt en we besloten om
de nacht in Mako door te brengen. Mor
genvroeg - uiterlijk 06.30 u. - op weg
richting Duitsland. Maar eerst nog even
eten, Boerenkool met worst... Zal onge
twijfeld smaken na zo'n lange dag. Rond
23.00 u. ging de laatste naar bed tenmin
ste in de slaapwagen. Of de chauffeurs
allemaal in hun bed lagen... tja.... dat
horen we morgen dan wel weer!
Donderdag 12 november. Nou, eerst
maar eens even de wagens langs lopen
en flink op de deuren bonken. Er moeten
er nog een paar komen, 't Is nog donker
dus kijk ik maar even naar Nederlandse
kentekens, dan maak ik per ongeluk
geen buitenlandse chauffeur wakker.
Jammer dat er bij ons ook een Neder
landse vrachtwagen staat die om 8.00 u
in Mako zonnepitten moet laden. 'Ik hoef
er niet uit...!" Sorry, ik heb alleen maar
naar Nederlandse kentekens gekeken en
niet naar de wagens, weet je wat, slaap
nog maar een uurtje door...! Uiteindelijk
was iedereen wakker en konden we rond
6.20 u. vertrekken. Gisteravond nog
t
eens extra de kaart van Hongarije beke
ken, want vandaag beslist geen tol!
Frans Veenman, Ton de Bruijn en Toon
van Dongen hebben zich verdiept in de
route, dus dat kan niet meer mis gaan.
Met de kaart op schoot rijden we weg en
inderdaad we omzeilen keurig de tolweg
om rond 10.30 u. een korte stop te hou
den, waarna we onze tocht weer ver
volgden richting 'mandjes'. Ja, zoals elk
jaar zullen we ook nu weer even stoppen
- maximaal een half uur - om wat souve
nirs te kopen. Dat gebeurt om 12.45 u. en
om 13.20 u. rijden we weer weg richting
Hongaars/Oostenrijkse grens waar we
om 14.30 u. aankomen. Ook hier'typisch
Hongaarse werklust' het duurt uiteinde
lijk tot 17.00 u. voordat we allemaal de
grens over zijn. Een aantal wagens was
al eerder klaar en vast doorgereden
naar een tankstation. Toen de laatste
wagens daar ook waren volgetankt, re
den we rond 18.00 u. richting Duitsland.
Onze hoop om nog een beetje tijdig
Duitsland in te komen, werd steeds klei
ner zeker gezien de drukte rond Wenen.
Laten we er maar van uitgaan dat we
naar de grens rijden en hopen dat we
daar voldoende parkeerplaats hebben.
Het werd toch nog 22.15 u. voordat de
laatste wagen geparkeerd stond. Snel de
keuken open voor onze laatste maaltijd:
Nasi en Saté, moet geen problemen ge
ven. Mannen even de aandacht: Morgen
vroeg vertrek uiterlijk om 7 uur. We
hebben onze tijd erg hard nodig om de
laatste 940 kilometer te rijden. Nog even
nagepraat met een stel Nederlandse
chauffeurs die er al 2 dagen stonden met
gevechtstanks van de UN uit Bosnië. De
tanks zijn te hoog, te breed en ook nog
tezwaar, nou jawe zien wel.. Vind ik ook,
welterusten... en sterkte!
Vrijdag 14 november. Zoals gepland rij
den we zelfs voor 7 uur weg. Om 10.30 u.
de eerste stop. Tanken en sanitaire be
hoefte. Om 11.10
u. rijden we weer
weg van het tank
station. Om 15.15
u weer een nood
zakelijke stop en
snel allemaal een
plakje worst, dat
door de keuken
ploeg rijdende
weg alvast was
gesneden. We
houden de moed
erin. Nog zo'n
300 kilometer te
gaan. Toch wat
autoproblemen.
De DAF van Wil
lem Stormbroek
kan niet meer
schakelen. We
besluiten om bij
Hünxe een stop
te maken en te
kijken of een en
ander te verhel
pen is. De Duitse
radio meldt een
bankoverval in
Bocholt vlak bij
de grens. Het is
ook meteen een
drukte van jewelste. Politiewagens met
gillende sirenes komen ons voorbij en
rijden richting grens. Toen wij om 18.00
u. bij Hünxe aankwamen leek het wel een
invasie. Tientallen politie- en overval
wagens staan geparkeerd, en een flink
aantal politiemensen staat met elkaar te
praten. Zal wel te maken hebben met de
overval. Het zijn in elk geval geen halve
maatregelen. De wagen van Willem
Stormbroek is niet 'even snel' te repare
ren en hij gaat vooruit en zal uiteindelijk
via een andere weg Moerkapelle binnen
komen omdat hij niet meer kan schake
len. De laatste kilometers. Om toch via
het dorp binnen te komen was vooraf al
besloten om bij Bleiswijk de weg af te
gaan en vervolgens via de Kruisweg en
Zijde Moerkapelle in. Het werd een war
me ontvangst, vermoeide deelnemers,
die allemaal op eigen wijze heel veel te
vertellen hebben. Emmy Noordam
sprak een korte welkomstwoordje waar
na Bram de aanwezigen bedankte voor
de warme ontvangst. Tot slot liet Jan
Zijderhand geheel op rijm en op zijn
eigen wijze alle deelnemers nog eens de
revue passeren. Maar een ding hebben
alle deelnemers gemeen: ze weten waar
voor ze het hebben gedaan!
Bram Noordam.
Reanimatie is niet alleen van levens
belang in het geval van een hartstil
stand als gevolg van een hartinfarct,
maar ook andere oorzaken kunnen
een hartstilstand veroorzaken. Bij
voorbeeld bij verdrinking, verstik
king of bij ongevallen kan een hartstil
stand optreden. In een levensbedrei
gende situatie is het prettig als er een
of meerdere personen aanwezig zijn
Bloemen waren er voor mevrouw Y. Pat en mevrouw T. Geers.
die de reanimatietechniek beheer
sen. De cursussen worden in Wad
dinxveen gegeven in wijkgebouw De
Paddestoel in de Lijsterbesstraat.
Voor informatie kan men contact op
nemen met Lydia van Tol, telefoon
0182-619561 of Carla Hoogwerf, tele
foon 0182-615308.
Maandag 10 november. Omstreeks 8.00
uur zitten of hangen de meesten toch
wel aan het ontbijt. Vorig jaar kwam de
douane om 9.00 u. naar Rosia en konden
we een half uur later beginnen met het
uitdelen van de goederen. Angela had
afspraken gemaakt met de douane en
het zou nu nog sneller gaan dan vorig
jaar. 09.30 u... Geen douane, 10.00 u....
nog steeds geen douane, eindelijk rond
11.00 u. kwam er een ambtenaar en kon
den we be
ginnen. Ver
geet niet
dat er 's-
morgens
om 7.00 u. al
mensen
klaar ston
den om hun
goederen
op te halen.
Diestonden
dus al 4 uur!
Als eerste
moeten de
golfplaten
(voor de da
ken) uit de
wagens
