IN MEM0RIAM: JAN BAGIJN
RESPECT4ALL: SPORTEN MET TOUZANI
r
€uióe tii'ücn Heten...
nFeuwerkérk
Ingezonden:
OnderduikerIndiëgangeronderwijzerhoofdonderwijzer
Mevrouw Truus de Bruin- Zonneveld
- geboren 1920 - uit Nieuwerkerk aan
den IJssel aan het woord:
Hart van Holland: dé krant voor de Zuidpias 9 mei 2007
Nieuwerkerk aan den IJssel Rot-
terdam-Overschie- Onder veel be
langstelling werd op 28 april op
het Crematorium Hofwijk afscheid
genomen van Johannes Bagijn
(4 maart 1925-23 april 2007). Jan
Bagijn was lid in de Orde van
Oranje Nassau en onderscheiden
met het Ereteken voor Orde en
Vrede (vier gespen). Jan woonde
vanaf de jaren '60 in Nieuwerkerk
aan den IJssel en was voorzitter
van de bewonersvereniging ZEAM
(Zeestraat, Europalaan, Alexander-
laan, Mauritssingel) en tevens van
het gezamenlijke centraal anten
nesysteem. Jan Bagijn is van grote
betekenis geweest door zijn grote
activiteiten in de KNBLO, onder
meer voor de organisatie van de
Nijmeegse Vierdaagse. Hij was ver
bindingsofficial op Heumensoord,
het grote militaire kamp tijdens
de vierdaagse. Zijn verdiensten
hiervoor werden omgezet tot een
'hoofdbestuurerelidmaatschap.
Namens de KNLBO waren de heren
Doctors van Leeuwen en oud-mars
leider Chris Bos aanwezig tijdens
de crematieplechtigheid. Ik kende
Jan Bagijn uiteraard óók vanwege
onze gezamenlijke Oranje Nassau-
decoratie op het gemeentehuis in
1998.
Direct na zijn onderduikerperiode
werd Jan Bagijn dienstplichtig mi
litair bij de LUA-GP-NL, Lucht Artil
lerie, groep Militaire Luchtvaart.
Bagijn werd als soldaat bij de ge
neeskundige troepen als hospik
naar de 'Gordel van Smaragd' ge
zonden. In interviews vertelt hij
over zijn uitzending deze altijd te
hebben gezien in het teken van
vrede, vriendschap, hulpvaardig
heid en menslievendheid. "Ik voel
de me geen aanvaller, maar ook
geen aangevallene". Jan Bagijn
verbleef in de Oost van 1946 tot en
met 1949. Ter gelegenheid van de
herdenking bij het Indiëmonument
aan de Kerklaan op 14 augustus
2002 verzorgde hij zijn eerste 'Indi-
etentoonstelling' in het gemeente
huis. Nog twee keer zou Jan Bagijn
uit zijn grote privé-verzameling
en persoonlijk archief een ten
toonstelling inrichten. Beide in de
Openbare Bibliotheek, samen met
Jan Schouten, in Indië geboren en
gedetineerd in Japanse kampen.
Jan Bagijn, inmiddels als lid toege
treden tot het comité Oud Militai
ren Nieuwerkerk was van onschat
bare waarde vanwege zijn kennis.
vriendelijkheid en organisatorisch
vermogen.
Henk van Bergen Bravenboer, Frans
Schrijber, Gerard van Teefelen, Jan
Bagijn, allen waren zij Indiëvetera-
nen en allen zijn overleden. Luut
Osinga (Nieuw Guinea-veteraan),
mevrouw Margo Terlouw als secre
taresse en ik, blijven uiteindelijk
met z'n drieën over. De generatie,
die Nederlands-lndië moest paci
ficeren in twee politionele acties
met achterlaten van 6200 doden,
heeft er in Nieuwerkerk, naar ons
idee, geen vertegenwoordigers
meer van.
Henk, Frans, Gerard, Jan: "Terimah
kassie banjak".
Ingezonden door Coen Deering
Hoogtepunt: straatvoetbalshow met Soufiane Touzani.
Nieuwerkerk aan den IJssel - Het
sportbuurtwerk van Stichting
Jeugdwerk Nieuwerkerk aan den
IJssel hield woensdag 2 en don
derdag 3 mei een groots opgezet
sportevent op het verharde veld
naast de Bron. Respect 4 All werd
een bijzonder toernooi met onder
andere een optreden van het Ta-
verna Dance Team, DJ's Leroy en
Sunan en een straatvoetbalshow
met Soufiane Touzani. Hoofdon
derdeel van het programma was
het straatvoetbaltoernooi, waar
beide dagen veel teams in mee
speelden.
Op woensdag 2 mei was de jeugd
onder de 14 jaar aan de beurt. Om
11.00 uur werd het spektakel ge
opend door wethouder Jan Ver
beek. Hij verzorgde ook de aftrap
van het toernooi. Teams speelden
mee met namen als The Reds, The
Mocro's, het Regenboogteam, For-
tis, the Red Devils, Cocktail en Fair-
play. Tussen de wedstrijden door
ging alle aandacht naar de tricks
van de voetbalheld. De jongeren
konden de strijd met hem aangaan
en allerhande tricks leren. De fi
nale werd uiteindelijk gespeeld
door The Red Devils tegen Fairplay,
waarvan de laatste er met de be
ker vandoor ging.
Donderdag 3 mei begon het sport-
spektakel om 16.00 uur voor de
jeugd van 14 jaar en ouder. Weder
om waren er volop teams die in het
toernooi de strijd met elkaar aan
gingen: Ro's, Moordrecht, Street
United, Moordrecht 2, Vraagte
ken, Psycho's en Fairplay. Gezien
het succes van de vorige dag werd
deze naam wederom gehanteerd.
De Moordrechtse Elly van Gelderen
gaat voor Hart van Holland op pad om
oude tijden te doen herleven. Elly is als
vrijwilliger en interviewer actief bij de
Moordrechtse Historische Vereniging. Zij
is auteur van de boeken "Herinneringen
rondom de Hollandse IJssel"en "Leven
en werken rond IJssel en Lekwaarin
zij onder andere verhaalt over de slechte
arbeidsomstandigheden van de steen
plaatsen en touwbanen langs de IJssel,
over verdwenen beroepen (rietsnijders en
zalmvissers), verdwenen scheepswerven
en andere bedrijven, oorlog, watersnood
enzovoort.
Door Elly van Gelderen
Dit keer bracht de naam minder
geluk, het team eindigde op de
vijfde plaats. Voor de finale werd
gespeeld, verzorgde het Taverna
Dance Team een wervelende show.
Ze bleven als achtergrond dansen
bij de soccer showdown van Soufi
ane Touzani; ongelofelijk wat die
man met een bal kan. Briljante bal
behandeling en voetbewegingen
in de lucht. Na deze spectaculaire
dans- én voetbalshow werd de fi
nale gespeeld door Vraagteken te
gen de Psycho's. Uiteindelijke werd
de hoofdprijs door Touzani uitge
reikt aan de Psycho's.
Respect4AII was een groot succes
met beide dagen heerlijk weer,
vele bezoekers en voetballers
en volop spektakel. Op naar een
tweede editie....
Moeder Zonneveld, Truus en zus Tinie.
"Mijn vader en moeder kochten al voor ik was geboren de lege kolen-
schuur van Dekker aan de Parallelweg bij de gele(ophaal)brug. Va
der kwam uit Zevenhuizen en vond de bevolking daar vriendelijker,
daar danste men tenminste de klompendans nog (in Nieuwerkerk op
schoenen) en hadden veel lol met elkaar.
Zij begonnen met reparaties
van meubelen, voor 1.10 gulden
moesten ze een stoel lijmen, ha
len en brengen. Vader werkte
met knecht Simon van Vianen
die naast ons woonde met zijn
gezin. Vader maakte ook de zo
genaamde Zonneveldmeubels,
onder andere buffetkasten met
glas. Toen ik 7 jaar was overleed
vader. Moeder en Simon gingen
verder met de zaak en namen
woninginrichting erbij. Eerst de
biezenmatten en later de Holtap
vloerkleden, die aan beide zijde
te gebruiken was. Zo'n kleed
werd de oorzaak dat moeder
niet meer naar de kerk wilde. Ze
zag dat buurman die ouderling
was met een holtapkleed uit de
bus komen dat hij gekocht had
in Rotterdam. Zij vond dat men
haar als weduwe moest steunen.
Naast ons woonde oom Doris
Hoevelaken, hij had een fietsen-
zaak en verhuurde auto's. Zijn
telefoon stond bij ons en moeder
regelde veel voor hem.
Mijn man Maarten de Bruin heb
ik in het oude Nieuwerkerkse
station ontmoet; daar was het
zaterdagsavonds 'Beurzen'. Moe
der was er niet gecharmeerd van,
mensen uit Kortenoord (waar hij
woonde), waren volgens haar al
leen maar armoedzaaiers en zuip
lappen, overdreven natuurlijk!
Toen ze zag dat Maarten goede
werkhanden aan zijn lijf had was
het gauw over. Maarten werkte
eerst bij een tuinder van 5 tot 18
uur, daarna bij machinefabriek
Rademaker. Hij ging het vak wo
ninginrichting leren bij Verduyn
in Rotterdam en stoffeerde vele
schepen, onder andere de Nieuw
Amsterdam. Na ons trouwen
kochten we eerst één huis en
later het buurpand erbij aan de
Burgemeester Jasstraat (nu Vrij
heidslaan). Wij begonnen daar
een zaak en boven woonden wij
samen met mijn moeder en broer
Aart. De werkplaats bleef aan de
Parallelweg.
We begonnen de eerst vier da
gen met vloer- en tafelkleden
en dekens te venten over onze
schouders. We verkochten niets,
de moed zonk ons in de schoe
nen, totdat we een huisje in Oud
Verlaat moesten inrichten. Door
mond tot mond reclame werden
het er steeds meer.
Het stugge balatum en linoleum
moest gelegd worden bij een
petroleumkachel want bij kou
scheurde het onder je handen.
De eerste sisalvloerbedekking
Jabo kwam, wat zo hard was
dat je vingers zeer deden als we
alle banen aan elkaar moesten
naaien. Na het leggen ging het
golven, daarna begrepen wij dat
je zoiets moest spannen. Ook
lag ik traplopers op draaitrap-
pen met roeden, soms zag ik het
niet meer zitten, al die moeilijke
plooien, thuis ging ik een potje
janken, de andere dag lukte het
vaak wel!
Vaak kwamen er klanten een
hele dag lang vloerbedekking,
bedden en gordijnen uitzoeken.
Moeder zorgde voor brood en
warm eten, zo ging dat. Op een
keer zaten we de hele oudejaars
avond met klanten, we wenste
elkaar nieuwjaar boven de sta
len. Maarten werkte soms een
dag en de nacht daarop aan één
stuk door. Broer Aart bracht met
een bakfiets altijd alle bestellin
gen rond. Bij het stofferen van
een school aan de van Beetho-
venlaan viel hij in het donker van
een onbeschermde keldertrap en
overleed, hij was 67 jaar.
Zoon Alexander probeerde het
in de zaak maar hield het al
gauw voor gezien met volgens
hem gezeur met railtjes en stof
jes en zeurende vrouwen. Hij
verbouwde het pakhuis tot zijn
woning. Wij wonen hier mooi
langs de Ringvaart in de Eureka
en genieten van onze welver
diende rust."
