SCHOONBOTENSCHE COURANT.
i.
W E E KB L A D
J
ZONDAG 12 JTOL
1870.
F. 50.
7
7
ff.
i
VOOR DE KRIMPENER-, ALBLASSER- EN LOPIKERWAARD.
r.
I
I
NS
id!
Si»,
vetst.
Oude
l,
Brand te Bodegraven.
DE KLEINE PERS.
ure,
5
ure.
10 mi-
70.
(754)
'I
Mg,
en.
ia.
Janten
10 min.
ire,
laocht
aaa>
bij de
<7S°1>
KSCHE
daarmeê
i die
in aan-
onder
(763)
Ier ik
5 tot
men
geen
«nde.
olaas-
vangt
jpakt.
beid
(750)
onzer
over de
der wet
ooni».
ihsen.
Sta-
tel.
PRIJS DEZER COURANT
Voor Schoonhoven per drie maanden f 0,60.
Franco per post- 0,75.
asavan^.,I lil
Bij deze Courant behoort een
Bijvoegsel.
UT,
flee ten.
(7«)
met het
)NS bij
Ct. lee-
?oedig
FRIK OER UVERTERTIEI
Vari 1 tót 5-rtgHs MO.
Iedere regel meer- 0,10.
Groote letters naar plaatsruimte. Inzending franco.
Door Burgemeester en
dezer gemeente is' op Donderdag 11. in
persoon eene collecte langs de huizen
der ingezetenen gedaan, welke collecte
heeft opgebracht de som van 109.
Voor net genoemde doel is bij ons
nog ontvangen en aan Heeren Bur
gemeester en Wethouders ter hand ge-
steldVan N. N. ƒ5.P. te L. 1,23%,
F. 1. Het totaal bedraagt alzoo nu
116,23%.
S. W. N. va» NOOTEN te Schoonhoven,
Uitgevete.
Wanneer deze regelen onder de oogen
lezers komen, is hoogst waarschijnlijk
door de regeering ingediende wijziging
op de brieven-posterij reeds beslist. Immers de
Tweede Kamer heeft in den laatsten tijd herhaal
delijk tot onze vreugde getoond, dat een goed
voorbereid en degelijk bestudeerd wetsontwerp
niet altijd een vuurproef van ettelijke dagen be
hoeft, om gelouterd uit den politieken smelt
kroes te voorschijn te komen. Beschouwingen over
het ontwerp, zooals het is ingediend, zouden dus
waarschijnlijk te laat aan onze lezers worden aan
geboden beschouwingen over het ontwerp, zoo
als de amendementen der Kamer het zullen heb
ben gewijzigdzouden misschien den bal misslaan.
Dit is een natuurlijk gevolg van den afstand,
die noodzakelijk ligt tusschen de pen desr schrij
vers en de pers van’den uitgever, en wij moeten
met die omstandigheid rekening houden. t
Toch geeft de indiening van het genoemde ont
werp en hetgeen bij die gelegenheid ook buiten
de vergaderplaats der vertegenwoordiging gebeurd
is, ons gereede aanleiding tot de korte bespre
king eener zaak, die juist aan den kring onzer
lezers meer dan aan vele anderen ter harte
moet gaan.
De Minister van Financiën had voorgesteld
gelijk men weet, de invoering van een uniform
briefport door het geheele land i 5 cents per
brief, van hoogstens 15 gram gewicht, nl. wan
neer de brief gefrankeerd werd verzonden. De
Minister verwachtte 'van dien bijzonder populairen
maatregel echter in de eerste jaren een vermin
dering van de opbrengst der posterijen en wilde,
in het gevoel zijner verantwoordelijkheid om ook
voor de belangen der schatkist te waken, dat
verlies doen opwegen door een hooger port te
gaan heffen van de dagbladen. Deze toch hadden
door de opheffing van het zegel zulk een groot
voorrecht genotendat het met .onbillijk zoude
zijnhen nu in het algemeen belang ook iets te
laten lijden. Daarom had de Minister voorge
steld de dagbladen voortaan niet langer te laten
betalen 1 cent j»er nommer, zonder onderscheid
of de couranten met bijvoegsels verschenen of
niet, doch hij wilde ze liever betalen laten naar
hoogstens 25 gram gewicht slechts ï/a cent port
per nommer zouden betalen.
Wij hopen zeer, dat wanneer deze regelen
gedrukt wordeneen der kamerleden er reeds
in grtlaagd moge zijn door een amendement
een dergelijk voorschrift aan de aanhangige wet toe
te voegenwant blijft zulk een bepaling thans
achterwege, dan kan er zeker vóór een nieuwe
herziening der postwet, welke iedere Vijf jaren
moet plaats hebbenniet meer aan worden ge
dacht.
Wij hopen dit. Waarom Omdat wij mee
nen, dat de adressanten öen zeer jtiisten Wik
hebben geslagen op de toekomst der dagbladpers.
De bedoelde heerenwaaronder wij vinden hoog-
leeraren, predikanten, handelaren, fabriekanten
en a. m., zijn van meende; //dat vde kleine pers
niet verdient dat hare?fcenngheid eerst over het
hoofd gezien en daarna ouder den voet geloopen
wordt.” Zij zijn er van overtuigd, «dat ons geheele
volk aan kleine bladen behoefte gevoelt en hoe
langer hoe meer zal gevoelen.” Zij gelooven «dat
ois niih «hert» iO
legd om licht en goede gedachtenkennis van
en belangstelling in publieke zaken en honder
den levensbetrekkingende gewoonte om dage
lijks te lezen en nat te denken en zich lid der
groote menschen-maatschappij te voelendaar (e
brengen waar die tot heden te zeer ontbraken.”
Dit oorspronkelijk denkbeeld moet o. i. bij
voorkeur door allen, die tot de kleine pers in
betrekking staan, met beide handen worden aan
gevat. Men noemt de dagbladpers zoo dikwijls
de koningin der aarde, en het is zeker dat ko
ninginnen, wier heerschappij tot een' klein land
beperkt was, haar volk dikwijls het gelukkigst
hebben gemaakt. Een geestig redacteur heeft
onlangs de kamer waar hij zijne artikelen schreef,
de keuken van de koningin der aarde genoemd,
en het is zeker dat uit de keukens waar de meeste
drukte is, niet altijd de beste spijzen komen.
Van de groote bladen zullen er zeker na eenige
jaren verscheidene verdwenen zijn. De concur
rentie kunnen zij niet volhouden en het publiek
heeft toch den tijd niet ze te lezen. Men zal
altijd groote bladen moeten behouden, doch zou
inderdaad genoeg hebben aan twee of hoogstens
drie, verschillend van politieke kleur en welke
op ieder gebied de uitstekendste journalistieke
krachten vereenigden. Maar ons land is geen
Frankrijkwaarvan men zeggen kan dat Parijs
het geheele land is en waar dus de plaatselijke
parijsctie bladen tegelijk algemeene bladen zijn.
Ons laud heeft geen middelpuntieder deelheeft
zijn eigenaardige belangrijkheidde bevolking
der kleine steden en van het land heeft, geen
geringer beteekenis dan die van den Haag of
Amsterdam. Daarom moet naast enkele groote
bladen, de kracht en de invloed der journalis
tiek juist gelegd worden in de plaatselijke cou
ranten, in de kleine pers. Dan zal die jour
nalistiek aan al de (ieelen van het volk, en
dus ook aan het geheel, veel grooterc diensten
bewijzen dan thans het geval is; dan zullen
ook de redacteuren hun lezers veel beter ken
nen, met hun behoeften veel beter rekenen.
Ook de kracht van de koningin der aarde ligt
niet in haar statie, maar in de nauwe betrekking
tusschen haar en het volk.
het gewichtzoodat de bij Degsels het port duur
der zogd^n maken en i
het gewone gewicht van
zou worden gevorderd.
j uit v( orscnriTi lOKte r cus (taueiiji
i zijden den heftigste» tegenstand uit,
voorspelde dat het eenig gevolg van (7
regel hierin bestaan zoudj, dat hei jmpic
couranten slechter en dó inhoud kleiner
worden, zoodat het publiek
dc. schatkist er toch niet by
het heffingen der schatioV
ook, kunnen dergelijkc voorspellingen dikwijls
zonder gevaar zeer goed worden uitgesproken,
sn wij herinneren ons hierbij een aardige om
standigheid uit het leven van den Franschen
staathuishoudkundige J. Q
verhaalt. Hij bewoonde
trek dat het licht ontvii
Toen er nu een belastingwas ingevoerd op de
p_l. AJ J- 1 -W- - QA
selaar naar het vertrek
de« beide venetet* diobt,
voo elke 25 gram boven
gram 1 cent extra
Dit voorschrift lokte r eds dadelijk van alle
I _«a... a__ r..«u-_-a_.. a— Ji-Aj _:a, en men
r van dezen maat-
dat het papier der
r er bij verhezen en
j winnen zou. Waar
I betreft, welke dan
voorspellingen
.Worden uitgesproki
;rin neren ons hierbij -J:~- -
Wethouders
B. Say, welke hij zelf
.e als jongeling een ver
ing door twee, vensters.
lichtramenzond de huisbaas van Say een met-
qa metselde deze een
-op
deze wijze de belasting ontduiken wilde. Dit
feit bracht den jongen staathuishoudkundige tot
nadenken. //Ik krijg een sombere kamer," zeide
hij«en ik verlies er dus bijmaar mijn huis
baas betaalt den staat geen cent meer dan vroe
ger en deze wint er dus volstrekt niet bijin
derdaad ik moet wel haast denken, dat die
geheele belasting niets is dan een voor den gek-
houderij.”
Onze lezers zullen dadelijk inzien, dat Say
hier de zaak slechts van ééne zijde beschouwde
en dat er zeker ook huisbazen waren, die geen
vensters dicht metselden. Doch in de opmer
king zelf ligt veel waars, en alle staatslieden,
die belastingen of andere heffingen der schat
kist willen verhoogen, mogen wel aan den dicht-
metselenden huisbaas denken.
Het was zeer natuurlijk, dat deze gevaarlijke-
nieuwigheid van den minister van Bosse aller
aandacht levendig en alle dagbladen wakker
maakte en deze beweging kan ons niet ver- -
wonderen. Maar er is bij die gelegenheid nog
iets anders geschied, dat inderdaad merkwaar
dig mag worden genoemd.
Immers èn in de Kamer èn in de bladen
èn bovenal in een adres, door bekwame en aan
zienlijke mannen uit Leiden en Amsterdam aan
de vertegenwoordiging gezofiden, is aangedron
gen op het invoeren van een geheel nieuwen
maatregel, volgens welken voor het port der dag
bladen een onderscheid kon worden gemaakt
tusschen de groote en de kleine pers. Tot dus
ver betaalden alle bladen gelijkelijk 1 cent per
nommer; nu stelde de Minister wel voor het
port der bladen, waarvan elk nommer meer dan
50 gram woog, te verhoogen, doch, daar de
kleine bladen natuurlijk altijd minder wegen,
zouden deze onder die verhooging toch nooit
kunnen lijden en zou derhalve hun toestand
geheel bij het oude blijven. Hetgeen de adres
santen met dien nieuwen maatregel beoogden,
was dus volstrekt niet een onbillijkheid te kee-
ren, welke de kleine bladen te wachten stond,
maar veeleer hun een voorrecht te verschaffen,
dat zij tot dus ver nooit hadden genoten. Zij
opperden daarom het denkbeelddat bladen van
