SCHOONHOVENSCHE COURANT
WEEKBLAD
r.65.
VOOR DE KRIMPENER-, ALBLASSER- EN LOPIKERWAARD.
raus DER advertentien
m
IAËN.
FRANKRIJKS TOEKOMST.
nes,
i&Zoon
S'. W. N. van NOOTEN te Schoonhoven,
A
en
LCHIMB4
Ichoonhovea.
m» het echte
- raus DEZER COURANT/
Voor Schoonhoven per drie maanden f 0,60.
Ftaboo per post 0,75.
Van 1 tot 5 regels0,50.
Iedere regel meer - 0,10.
Groote letters naar plaatsruimte. Intending franco.
«arfafc o»
ükt« 8Ujm-
>t de handfae-
welke hand-
waarmede het
ent op te »ijn
lamaafctel, dat
en hartelijlen
rmede hij uit
de de Kermis
voorkomende
a.
ESSEN.
(«8f)
itgereiktzoodat
Wij meenen in
An de menschlievende
it geld doen voegen bij
Spaarbank ten naine der
pilaren staat ingeschreven
winter eene algemeene bjii-
aan de armen van alle ge-
ïet bedrag wordt door ons
8t beate gevolg
md gebruikt
tering zeer
e gal en leer
It het doosje,
de navolgende
den Oudsten.
«»-), A. Stam.
Kruithof.
H.
aptein.
i Santen KoW’
Wolff.
I, op den Steen-
ofakentr., 378.
ter», Pb. den
xer maand,
re.
men dagelijks
worden, mits
oernden Deur-
(984)
ijanden van
en hoewel
erschijnen
den Pro-
3S, en naar
K’BCBB
volkomen
eeds toene-
ijs voor de,
etwelk aan
«den aan-
(977)
Frank rijks toekomst is een raadsel, waarop
alle scherpzinnigheid afstuit” Het karakter der
Fransche inwendige politiek sinds het begin der
groote revolutie van het einde der vorige eeuw
is in die woorden van Ernest Kenan, den be
kende geleerdegeteekend. Daar ligt de kwaal
dat die toekomst een raadsel is, omdat een on
zekere toekomst alleen voortspruit uit een on
vast verleden. Het mag streelend zijn voor het
vernuft, aAn de scheriainuigheid een poets te
spelenmaar het staatkundig leven van een volk
is een te ernstige zaak, dan dat men tevreden
zou kunnen zijnwanneer er weder een nieuwe
poets gespeeld is.
Het treurigste van oe zaak is wel dit, dat
die toekomst tegenwoordig het grootste raadsel
is voor Frankrijk zelf. Tegen den 2. October
zijn de verkiezingen voor de constitueerende
vergadering bijeengeroependoch wie zal men
afvaardigen en wat zullen de afgevaardigden zelf
beslissenHet geldt thans niet meer, zooals wan
neer in den laatsten tijd nieuwe leden voor het wet
gevend lichaam moesten verkozen wordenvraag
stukken van wetgevpnden aard, die, hoe belangrijk
ook, het bestaan der regeering zelf ongemoeid lie
ten, het geldt thans niets meer of minder dan
den vorm van het staatsleven zelf, en in Frank
rijk is, helaas! in minder dan een eeuw, die
quaestie telkens en telkens ter tafel gebracht.
Het geldt thans de moeilijkheid, om van deze
nieuwe periode der volkomenste regeeringloosheid
eindelijk eens, zoo mogelijk, de laatste te maken.
Daarom juist is die moeilijkheid thans zoo
grootomdat het vraagstuk op zijn onverwachtst
is opgeworpen. In vroegere tijden was dat an
ders. Het onvermogen der eerste republiek had
de heerschappij van den eersten Napoleön tot
eene behoefte gemaakt. De val van dat militair
despotisme en de reactie tegen de uitersten der
revolutie maakten den terugkeer der Bourbons
imtLiGf.
Donderdag
in velerhande
i een partij
PPWN, -ten
I. B. VAM
buis sde drie
Behalve het in No. 58 dt
melde, hebben wij nog ontvangen voor
hoeftige betrekkingen van 1
Van XX/1, dus m het
RD,10. Een bedrag van
velijk aan belanghebbend#
nog 12,60 in ka»
s te wegen
m de koebak
XE»
Ie systemen.
EBtS
IN.
rBBU.'be-
voor Laiid-
(971)
dig:
f 52,50 en
-t kaf malen.
IMBB
rijk gegaan met zijn revolutie.
Maar deze omstandigheid verklaart niet alles.
Had Frankrijk een nwulijker taak te vervullen,
waarom miste het dan dié meerdere kracht, waar
door het de vervulling toqh had kunnen berei-,
ken
De omwenteling heeft in Frankrijk op den
voorgrond gebracht de republikeinsche, of wel
licht beter de democratische ^partij, en juist die
partij is altijd machtig genoeg gewees't om veel
te bedervenmaar heeft nooit de kracht beze
ten om iets wezenlijks tot stand te brengen.
Hoe komt dat? Wij laten voor een oogenbjijk
den regeeringsporwe buiten \spel, doch moeten
er vóór alles op wijzen, dat een gezond staats
leven onmogelijk is, wanneer men niet in den
staat iets meer ziet dan een eenvoudige verza
meling van eenige menschepdie allen gelijke
rechten bezitten e.n krachtens dat gelijke recht
allen streven naar de grootst ipogelijke welvaart
en het meeste genot. Die beschouwing van dep
Staat is zoo materialistisch mogelijk en leidt tot
een onverdragelijke overhéersohing der meerder
heid. Immers al hebben allen voor de voldoe
ning hunner belangen evenveel recht, die vol
doening voor allen tegelijk blijkt in de praktijk
al spoedig onmogelijk te zijnrS. Dan is niets
natuurlijker dan dat, zoo niet allen, toch de
meesten hun zin krijgen en dat derhalve alles
geschiedt naar den wensch der eenvoudige ge-
talsmeerderheid. De meerderheid der individueele
belangen is volgens die leer het algemeen be
lang, en op het gebied der politiek bestaat er geen
grooter ketterij dan deze. Volkssouvereiniteit
is het geliefkoosde woord van de voorstanders
dier materialistische theorie, maar een woord,
waarachter het grofste egoïsme verborgen is.
De soevereiniteit berust bij den staat. Dat
is de leer van het nieuwere staatsrecht. Doch
wat beteekent dit Dit beteekentdat van de
individuen hoogere dingen worden gevraagd dan
het najagen van zelfzuchtige bedoelingen. Zelf
opoffering, dat is de groote deugd van den
staatsburgerzelfopoffering voor het geheel. Het
staats-, het algemeen belang staat boven het
eigenbelang. //Geen maatschappij«egt de
zelfde Kenau//kan bestaan zonder overlevering,
zonder liefdezonder eerbied zonder onderlinge
welwillendheid.”
Vóór de Fransche revolutie had het gods
dienstig vereerde Fransche koningschap die een
heid van den staat vertegenwoordigd. Dat ne
velbeeld moest natuurlijk vallen, toen eenmaal
de oogen waren geopend en ook de burgerij haar
bestaan erkend had willen zien Maar toen die
versleten vorm der eenheid van allen was ver
dwenen, verdween helaas ook het begrip der
eenheid zelf. De democratische partij in Frank
rijk meende, dat men het belang van allen er
langde, door alle belangen der enkele personen
bij elkaar op te tellen, en zoo leed alles, wat
zij tot stand bracht, aan een egoïsme, dat na
tuurlijk bij de menigte, die er niet door werd
bevoorrecht, de behoefte moest doen ontwaken
aan de regeering van een krachtige» l>escher-
mer, al was die beschermer ook een despoot.
De republikeinsche regeeringsvorm schijnt tie
natuurlijkste en is de moeilijkste. Geen repu
bliek, ten minste in onze Europeesche maat-
lezér Courant ver-
r de be-
oehuwde miliciens
[heel eene som van
10,50 is successi-,,
nog ƒ12,60 in kas overgeef,
den geest te handelen
geverswanneer wij j
hetabédrsgdat in 4®
verschillende arml
om daarvan in dei
tengewone bedeeln
zindten te doeyf w
ten dien einde aan het Burgerlijk Armbestuur,
dat zich welwillend met de administratie daar
over belastter hand gesteld. Ook uit naam van
hea, die van de bijeengebrachte gelden ondersteu
ning genoten, betuigen wij aan de vriendelijke
gevers oprechten dank, terwijl de rekening en
verantwoordingonzer administratie aan het Bureau
m dit Blad ter image ligt.
B. J. R. Engilbbiot.
9. W. N. van Nootkc.
Uitgevirs.
mogelijk. Het afgeleefde van dat oude régime deed
alles hopen van Óen meer liberalen tak der Orlean-
se». Door de socialistisch republikeinsche partij
ondermi) nd, moest deze kouingstroón wel wijken
voor de republiekterwijl de verdorvenheid dier
republiek in het belang der orde moést wor
den genezen door den harden geneesheer van
het persoonlijk gouvernement.
Doch thans? Het keizerrijk en de dynastie
zijn niet voor de slagen der republikeinsche op
positie bezweken, zij zijn een natuurlijken dood
gestorven, of, wil jpen, gevallen door zelfmoord.
De republikeinsche pari ij- heeft Napoleon niet
overwonnen, waarom zou men haar,dan als over
winnaar uitroepen? De keizer is niet verdreven
door de keurbenden van Orleanswaarom zou
mén dan Orleans in zijne plaats stellen? De dood
van het keizerrijk heeft Frankrijk nog in veel
moeilijker toestand gebracht dan zijn leven het
ooit heeft kunnen doen.
Gedurende het bestaan der keizerlijke regeering
had Frankrijk inderdaad een zekere toekomst
kunnen erlangenwant tfe keizer had een cón-
stitutionneel monarch kunnen worden. Hij heeft
een oogenblik den schijn aangenomen alsof hij
het wilde, maar hij heeft het nooit gewild.
Emile Ollivier en zijne ambtgenooten hadden het
kunnen dwingen’, wanneer zij, zoodra hun ’s
keizers toeleg duidelijk werdhun ontslag had
den genomen eu aan de natie hadden doen be
grijpen, dat er op een constitutionneele hervor
ming van het keizerlijk régime niet te rekenen
viel. VVant had de keizer dan nog willen blij
ven staanhij had moeten toegeven.
Zoo is de gunstige tijd voorbijgegaan en staat
Frankrijk voor een ledige ruimte, zooals nooit
te voren.
Frankrijk heeft de groote revolutie, die het in
bet laatst der vorige eeuw begonnen is, nog
niet geëindigd; al die wisselingen van regeering
zijn één voortgezette revolutie geweest. Terwijl
de andere natiëntot wie de schok dier wereld
gebeurtenis doordrong, er sinds jaren de voor-
deelen van hebben genoten en het zuiverings
proces zijn doorgekomen om in de harmonieën
eener zich meer en meer ontwikkelende consti
tutionneele monarchie de verzoening te vinden
der orde en der vrijheid, heeft het land, dat
aan die wereldgebeurtenis den Stoot gaf, maar
altijd door getobd, totdat het tobbensmoede op
nieuw wordt opgezweept om den roarsch weer
te beginnen.
Dit verschijnsel wekt medelijden en nadenken,
want het, heeft diepe oorzaken.
Vooreerst is het gevoelen niet zoo geheel uit
de lucht gegrepen van hendie bewerendat
ieder volk, hetwelk zulk een ontzachelijk feit tot
stand brengt, als de Fransche revolutie geweest
iseen feit /dat de grenzen van het gewone zoo
ver overschrijdt, dat door zijn schok een halve
wereld dreunen doet, dat zulk eén volk die
heldendaad altijd moet boeten. De bliksemstraal
zuivert de atmosfeer in den omtrekmaar ver
woest de plaats waar hij neervalt. Zoo is het
Duitschland gegaan met de kerkhervorming, die
op Duitschen bodem den dertigjarigen oorlog
heeft ’voortgebrachtterwijl in zooveel andere
staten de zaden van het protestantisme langzaam
en geleidelijk zijn ontkiemd. Zoo is het Frank-
