>00.
SCHOONHOVENSCHE COURANT
mm.
WEEKBLAD
VOOR DE KRIMPENER-, ALBLASSER- EN LOPIKERWAARD.
ZONDAG 20 NOVEMBER.
1870.
N°. 73.
DS,
SR,
'igl, dat de
i voortgezet,
Kamerbe-
VTHASSEN,
tgeen verder
prompte en
HVRADS.
Pl-
1
ILLEN.
DOO,
Hij
S.AW.W.TAK'NOOWNteScnoojtHnrt»,
EEN BROCHURE VAN NAPO
LEON III.
PRIJS 0E2ER COURANT’
Voor Schoonhoven per drie maanden f 0,60.
Franco per post 0,75.
(1168)
hij door zijn
9 van beat
Tevens maakt
daAn van de
-Kompagnie,
Ct. per kilo-
te leveren.
UEds. gunst.
ELDER,
itraat) (1188)
CURING.
VERCK'sche
hale, keel- en
it ontstaande
>n te bevelen
jzonder daar-
n deze Borst-
bekend ben
>ffen aanwezig
•per Staf-arta.
is zijn in ver
lig, steeds te
ed. WOLFF
ERLING; te
JEN. (1157)
op Sedan.
hoewel hij
toen de slagen bij Weissenburg, Woerth en Spi-
.tu verdwijnen.
dat hij slechts defen-
i en wilde terugtrekken
daar met zijn geheele
slag te wagen.
PRIJS OER ADVERTENTIES’
Van 1 tot 5 regels
Iedere regel meer- 0,10.
Groote letten naar plaatsruimte. Inzending franco.
het beste gevolg
kond gebruikt
rtering «eer
de gal en zeer
ent het doosje,
»ij de navolgends
A. den Oudsten.
Vïtffcip-), A. Stam.
4. Kruithof.
G. van Veen.
G. H. Post.
Kaptem.
ran banten Kolff,
dsteeg.
A. Wolff.
tena, op den Steen-
a Donkerstr., 878.
I. Florie, geb. des
(1H«)
ende.
11870.
Donboven.
langer zoo meer tegen den keizer zelf, terwijl
het leger alles weet van den minister van oor
log. Daarom gaf Napoleon het bevel hebberachap
over aan Bazaine en wilde hij zelf terugkeeren
naar Parijs, om aldaar de regeering weder op
te vatten. Hij wachtte tot het leger den lin-
ker Moezeloever bereikt had en geen algemee-
nen veldslag voorziende, vertrok hij 16 Augus
tus naar Chalons.
Daar overlegde hij met Trochu, bevelhebber
der troepen van het kamp, en Mac-Mahon.
Men besloot dat de eerste commandant zou
worden van de hoofdstad, dat Mac-Mahon zijn
leger zou doen trekken vóór de muren van Pa
rijs, om het daar te herstellen en de stad ie
verdedigen, en dat de keizer ook te Parijs zijn
taak weder zon opvatten.
Het regentschap en het ministerie evenwel
keurden dit voorstel ten sterkste af en gelastten
dat Mac-Mahon Metz zoude ontzetten. De ver-
toogen van Mac-Mahon dat deze tocht veel te.
olgens het echte
HOVEN
Heer
K
echt», en sinds on-
ebruikte Slijm-
inet de bsudtee-
eker, welke hand-
ik, waarmede het
attent op te zijn
en namaaksel, dat
(11M)
B, Schoonhoven,
geschieden als men zich dit had voorgesteld.”
De fouten der Franeche Do’erorganisatie waren
voornamelijk deze twee: te groote verspreiding
der manschappen over het geheele land, te groote
opeenhooping van het materieel. De keizer had
in 1860 hierin wel eenige verandering gebracht
doch het schijnt dat de 'minister ven oorlog in
1866 weder (eigenmachtig?) op die verandering
is teruggekomen. Bij de recruteering nu wordt
ieder soldaat dadelijk bij een regiment ingedeeld
en ingeval van mobielverklaring moet hij zich
eerst begeven naar het depot van dat regiment
ten einde aldaar te worden toegerust. Nu be
hoorde b. v. een milicien, die te Straatsburg
was gevestigd, tot een corps, dat reeds in den
Elzas stond, doch waarvan het depot b. v. in
het zuiden van Frankrijk of zelfs in Algerië
geplaatst was. Na de mobielverklaring moest
die soldaat zich dan eerst naar dat verafgelegen
depot begeven en van daar vervoerd worden naar
den Elzas, waar zijn regiment stond, terwijl hij,
nog te Straatsburg zijndf, reed» in de onmid
dellijke nabijheid van dft corps geweest wM.
Bij een geregeld vervoer zou. dit bezwaar nog
niet zoo groot zijn geweest, wanneer maar in
elk depot het noodige tot uitrusting der sol
daten was aanwezig geweest. Doch ziet, men
had het stelsel gevolgd, volgens hetwelk alles
slechts in enkele steden, in eenige groote ma
gazijnen lag opeengepakt. Het ontpakken en
vervoeren van al dat materieel ging zoo lang
zaam en gaf tot zooveel verwarring aanleiding,
dat een snelle uitrusting onmogelijk werd.
Toen dan ook de keizer den 28sten Juli te
Metz kwam, waren van de 150,000 man die
hij er dacht te vinden, slechts 100,000, te
Straatsburg van de 100,000 slechts 40,000 aan
wezig aftn het leger te Chalons ontbraken eenige
divisiën, alsmede de noodige cavalerie en ar
tillerie. De keizer Wanhoopte echter niet en
gaf eenige juiste orders, die evenwel slechts
langzaam werden uitgevoerd, omdat het minis
terie AlgiersParijs en Ljon niet zonder gar
nizoen wilde laten. Nog hoopte men dat de
Duitschers toch eerst later zouden gereed zijn,
j_ _iu:: iQ_:
chern alle illusiën deden
De keizer begreep nu
sief konde te werk gaan
naar Chalons, ten einde
leger een beslissenden slag te wagen. De Pa-
rijsche regeering keurde eerst dit plan goed,
doch twee dagen later ontving Napoleon een
brief van Emile Ollivift-, hem berichtende dat
de ministerraad, na rijpe overweging, hem ern
stig in bedenking gafdat plan te laten va
ren men vreesde dat de publieke opinie tegen
het verlaten van Lotharingen sterk zoude op
komen.
Napoleon gaf voor het oogenblik toe en wilde
nu het geheele leger, dat nog door een paar
divisiën van Canrobert was versterkt, om Metz
concentreeren. Het gevecht bij Spichern, het
slechte weder en de volkomen on bekendheid
waarin men verkeerde ten aanzien der positiën
van den vijand, die zich steeds achter het uit
gestrekt gordijn zijner cavalerie verborg, ver
hinderden deze beweging.
I De openbare meening keerde zich echter hoe
gevaarlijk was hielpen niet. Hoewel hü zjn
troepen reeds deed oprukken naar Reims, kwam
het formeel bevel naar Metz te gaan.
Mac-Mahon was een man van zijn plicht
en ook de keizer wilde zich niet verzetten tegen
den raad van het gouvernement der regentes,
rdie zooveel doorzicht en energie in al de
moeilijkheden toonde;” hij besloot het leger te
volgen en zijn lot te deden. Maar het leger
zelf was verzwakt, en, na alle nederlagen, nut-
telooze marschen en contramarschen, moedeloos.
De tocht werd nog veitraagd door de nood
zakelijkheid, om een ganschen dag aan provi-
andeering te wijden en de maarschalk bemerkte
dat de vijand met zijn geforceerde marschen
sneller voorttrok dan hij. Nog eenmaal wilde
hij zijn soldaten sparen en naar het westen te-
rugkeeren, maar een telegram uit Parijs her
haalde het vroeger bevel formeel.
Daarop volgden den SOsten Augustus de ge
vechten bij Beaumont en Remilly. Het was
onmogelijk naar Metz door te dringende weg
was afgesneden. Er bleef den maarschalk niets
anders over dan terug te trekken
Ook de keizer begaf zich daarheenuucwui uij
met denzelfdfn spoortrein even goed had kunnen
doorgaan naar Mézières, om aldus zijn persoon
in veiligheid te brengen. Men stond aan Men
vooravond van den beslissenden slagdien men
niet meer kon weigeren. De vijand was het
leger naar Sedan gevolgd en vormde een wij-
deren halven cirkel om den halven cirkel der
Franscben. Deze laatsten waren wel gedekt door
Sedan, maar deze plaats was inderdaad niet
zoo sterk als waarvoor zij werd uitgegeven. Van
de hoogten in den omtrek kon zij gemakkelijk
worden plat geschoten. Vóór den slag gaf Na
poleon nog een Ihatste proclamatie ter bemoe
diging. De slag begon den Isten September en
welhaast moest het Fransche leger voor de over
macht wijken. Het werd terug gedrongen tegen
de muren van Sedan en door ae vijandelijke artil
lerie verpletterd. De keizer had niet geschroomd
gedurende den slag zich zelfs naar zeer gevaar
lijke plaatsen te begeven, waar een kruisvuur
van granaten hem bedreigde. Hij begaf zioh
in de stad, doch kon ze niet meer verlaten. De
uitgangen werden versperd door alles, wat het
vDe veldtocht van 1870. Over de oorzakenl
welke de capitulatie van Sedan hebben te weeg!
gebracht; door een officier van den generalen
staf.” Ónder dezen titel is dezer dagen te
Brussel een brochure verschenenwelke wijm
het opschrift van dit artikel, een brochure ytm
Napoleon III hebben genoemd.
Inderdaad, of de keizer zelf, of een zijner
meest vertrouwde vrienden, aan wien hij zelf de
woorden heeft in de pen gegeven, moet dit
boekje hebben geschreven. Zoo vele kleine bij
zonderheden betreffen omstandigheden, die alleen
door den keizer zijn ondervonden, zoovele ge
moedsaandoeningen welke alleen hij heeft ge
voeld, worden hier medegedeeld, dat eene an
dere meening omtrent deri oorsprong van dit
geschrift niet licht mogelijk is. Bovendien valt
aan verdichting niet te denken. De stijl is daar
voor te eenvoudig, de opmerkingen van den
schrijver zelf zijn daarvoor te sober. Een ver
haal der feiten, maar van feiten die tot dus
ver nog niet in allen deele bekend waren, en
tot slot een korte les uit de geleden rampen
getrokken, ziedaar den inhoud van 29 bladzij
den. Had een vriend van den keizer deze bla
den geschreven zonder bepaald diens gedachten
uit te sprekendan bad zeker de wierook niet
ontbroken en was deze met mildheid toegezwaaid
aan de gevallen grootheid, die toch misschien
nog een toekomst hebben kon. Doch thans niets
van dat alles.
De keizer deelde inderdaad bij den aanvang
van den oorlog de lichtvaardige opgewondenheid
van toovelen zijner onderdanen niet, en hoe
gelukkig ook met de bewijzen van gehechtheid,
waarmede het volk in geestdrift hem begroette,
toch kon hij een droevigen glimlach niet on
derdrukken, wanneer hij om zich heen hoorde
roepen: vnaar Berlijn, naar Berlijn!” Hij wist,
dat hun een groote worsteling wachtte en dat
hij een veel sterker vijand tegenover zich had,
bovenal wanneer Zuid-Duitscbland zich met Prui
sen vereenigde.
Napoleon had daarom het volgende plan. Hij
wilde 150,000 soldaten vereenigen te Metz,
100,000 te Straatsburg en 50,000 in het kamp
van Chalons. Door deze verdeeling der troe
pen zou de vijand niet kunnen vermoeden of
bij zijn aanval wilde wagen aan de zijde van
de Saar of van den Rijn. Daarna wilde de
keizer die beide troepenmassa’s vereenigen en
aan het hoofd van 250,000 man den Rijn over
trekken, de zuidelijke staten van het noorden
afscheiden en noodzaken neutraal te blijven
zich alsdan op Pruisen werpen en door een schit
terende overwinning Oostenrijk en Italië tot een
bondgenootschap met Frankrijk trachten te lokken.
De gebeurtenissen hebben doen zien dat van
dit geheele plan niets gekomen is. Waardoor?
//Zou dit plan gelukkenzegt de keizer zelf,
*dan moesten wij den vijand in spoed overtref
fen, doch helaas, de verplaatsing van troepen
en materieel kon, niettegenstaande het gebruik
der spoorwegen, op verre na niet zoo spoedig
