SCHOONHOVENSCHE COURANT.
WEEKBLAD
ZONDAG 18 DECEMBER.
1870.
4.
N.
VOOR DE KRIMPENER-, ALBLASSER- EN LOPIKERWAARD.
NIEUWE VORMEN.
u
turen.
iet».
i.
omen
n da
mid-
van
doet
hoven
ld:
ECK
le eer
txm-
den
irchi-
MtlJS BEIER COWUUT
Voor Schoonhoven per drie maanden f 0,60.
Franco per poet - 0,75.
(1M»>
ryrior.
ovt*.
rabars.
nKo<
•g«»
htraak.
rink.
1870,
loven.
D en
MUS DEK ADVERTENTIEN
Van 1 tot ft regel*MO-
Iedere regel meer0,10.
Groote letters naar plaatarnimte. Inzending franco.
nemen
bieek-
iijn en
ad als
en alle
ihsver-
kiioi
was het nadeel te
zeemogendheid nu
uit 70
i pboe-
iteiten
aan be
est en
lil **M
3 hec-
heeft eenvoudig verkil
meer gebonden acht
Parijsche tractaat, beti
ie, «li
et uit
renen
cons K
bfcn-,
dPlijl’
rt den
Het
ie dee-
OCta.
ot be
groot*
3EIS8
Mch.-
ren. -
C. Sul-
van zijn toekomst zeker.
Doch klagen baat niet, en wij willen, bij het
zien van deze verontrustende teekenen der tij
den ons afvragen of niet die teekenen er» op
wijzen, dat de oude vormen hebben uitgediend
en dat naar nieuwe moet worden gezocht? Wii
willen niet met andere bladen als laatste woord
zeggen, dat het volkenrecht heeft uitgediend
en dat iedere staat zich daarom tot aan de
tanden moet wapenen, om daarna slechts te ho
pen op zijn goed gestamte.
Vergelijken wij de overeenkomsten, die tus-
schen de individuen, met de tractaten, die tus-
schen de staten worden gesloten, dar» treffen
ons een paar voorname punten van verschil, welke
zoozeer in den aard der zaak zijn gelegendat
wij daarmede rekening moeten houden. De
overeenkomsten waarbij de eene persoon een
reeks verplichtingen op zich neemt ten behoeve
van een ander, worden in den regel slechts aan
gegaan voor een bepaalden tijd-, men deuke b. v.
aan huuraan lijfrenten enz.; zelfs Waar de al
tijddurende uitkeering van renten bedongen te,
staat de wet aau den persoon, die met zijne erf
genamen, ja met zijn gansche nageslacht door
dien la®t is bezwaard, toe, dien last af te koo-
pen. Geldt het verplichtingen die altijddurend
zijn, hetgeen b. v. net geval is met erfdienst
baarheden, waardoor de eigenaars van een erf
voortdurend verplicht zijn de lasten te gedoogen,
welke ten behoeve van een ander erf daarop
kunnen worden uitgeoefendb. v, den last van
niet hooger te bouwen, van bet uitzicht niet
te belemmeren e. a. m., dan heeft die toestand,
waarin het bezwaarde erf daardoor geplaatst
wordt, zulk een invloed op de waarde daarvan,
dat de latere eigenaars, die het nu ook goed-
kooper hebben verkregen, dien last in den tyA
hebben kuunen mederekenen en vermindert dus
die last die toekomstige vermogens niet. Geldt
het een overeenkomst, die in eens afloopt, b. v.
een koop, een minnelijke schikking, waarbij men
wederzijds iets afstaat, dan moge de daardoor
te weeg gebrachte toèstand hem, die er oorspron
kelijk inede werd bezwaard, hinderen, op den
duur wordt het een natuurlijke toestand, waar
aan niemand meer denkt.
Maar de nadeelen, welke aan elaten zyn op
gelegd, worden niet zoo spoedig in den gang der
tijden vergeten. De toestanden uit de tracta
ten ontstaan werken veel langer en drukken
te meer, naarmate de omstandigheden verande
ren. Het ligt in den aard der zaak, dat véle
tractaten bij verandering van omstandigheden
motten worden gewijzigd.
Een tweede belangrijk punt van verschil ligt
hierin, dat wanneer een burger een overeen
komst schendt of opzegt, er een rechter is, die
hem tot zyn plichten brengen kan, terwijl dit
bij de staten met het geval is. Een burger kent
boven zich als souverein de wetgevende en dé
rechterlijke macht in den staat, waartoe hij be
hoort, de staten zijn allen zelfstandig en zelf
zoovele souvereineu, boven wie geen rechter deuk
baar ia.
Daarom staan twee beginselen vast. Voor
eerst: de billijkheid en het reent kunnen soms
eischen dat eens gesloten tractaten worden ge
wijzigd; ten tweede: de naleving der tractateu
Een somber waas ligt over Europa gespreid.
Het is gespreid in den zomer van 1870 door
den Franschen keizer en zijn opgewonden volk
en het is nog niet weggenomen. Onder dien
sluier heeft Europa geweend en gezucht toen
men liet kanongebulder hoorde, toen men het ge
reutel der stervenden en het angstgeschrei der
gewonden vernamtoen het knetteren der vlam
men en het ineenstorten van steden en dorpen
de ooren trof. Doch Europa doet thans meer
dan weenen en zuchten, Europa beeft.
Twee gebeurtenissenvoorgevallen te midden
van dien chaos van e’lende, hebben haar den
schrik om het hart doen slaan. Die twee ge
beurtenissen zijn aan onze lezers bekendde
opzegging van een gedeelte van het Parijsche
tractaat door Rusland, de opzegging van het
Lotttensche tractaat tot neutrialvWrktenng van
Luxemburg door Pruisen.
Rusland is de natuurlijke, de erfvijand van
Turkije. Rusland heeft het nooit kunnen ver
geten dat het oude Byzantijnsche rijk door vde
oageloovigen” is bezet. Rusland houdt zich zelf
voor de erfgenaam van dat Byzantijnsche kei
zerrijk, Rusland is het hoofd der Grieksche
Christenheid. Na eeuwen van rust, en nadat
de Turk reeds langzamerhand in Europa w'as
ingeburgerdpredikte in den jare 1354 de Czaar
Nicolaas I op nieuw den heiligen strijd tegen
de Muzelmannentot bescherming van de Griek
sche Christenen, o.
onder de heerschappij
Frankrijk, Engeland i
daartegen met de wap
werd door hen verdedigd,
1lui ursvuci uiiug
die in het Turksche rijk zuchtten
van de halve maan. Maar
en Sardinië verzetten zich
apenen in de hand. Turkije
ledigd, omdat zij voor het
evenwicht van Europa een uitbreiding der heer
schappij van Rusland met konden verdragen.
Rusland werd in dien Krimoorlog vernederd en
bij het tractaat van 1656 beijverden de mo-
geudhêden zich den vrede in het oosten te waar
borgen, Een dier waarborgen zocht men in de
neutraal verklaring der Zwarte zee, d. i. men be
paalde, teneinde alle maritieme maatregelen van
Rusland tegen Turkije te voorkomen, dat deze
beide mogendheden ieder in die zee aan de
kusten van haar gebied slechts een zeker aan
tal schepen mochten onderhouden van een be
paald kaliber. Dat aantal en dat kaliber werdeu
omschreven in een afzonderlijke overeenkomst
tussclien die beide genoemde staten alleen ge
sloten, welke overeenkomst echter tot eeo in-
tigreerend deel van het geheele tractaat verklaard
werd. De andere mogendheden zouden geen
oorlogschepen op dat neutraal gebied der Zwarte
zee mogen brengen, dan alleen een paar kleine
vaartuigen aan den mond van den Donau, ter
handhaving der internationale reglementen, voor
de bevaarbaar! louding dier rivier gemaakt. Ein
delijk was het aan Rusland en Turkije verbo
den maritieme etablissementen aan de monden
hunner in de Zwarte zee uitvloeiende rivieren
te vestigen. Voor Turkije was deze laatste be
paling zoo bezwarend niet, omdat het in de
Aegeteche ree volkomen vrij wasvoor Rusland
S. W. N. vak NXXXÉEN tè Sühoohhovw,
Uitg^ere.
grodter, omdat het zich als
w alle® ontwikkelen kan aan
de Oost- en de Noordelijke Ijszee.
Inderdaad, Rusland voelde zich door al die
bepalingen de banden binden, en toch, verne
derd als het was, moet» het, onder den druk
der omstandigheden, ach daarin wel voegen.
Doch de gansche regeling had iets onnatuur
lijks en het was te verzien dat Rusland, door
het wantrouwen der ovfpge staten en een nood-
lottigen oorlog in dienftoestaud gebracht, een
maal zou trachten die {kluisters te breken.
Dit is thans geschied. Prins Gortschakoff
i heeft eenvoudig verklaard dat Rusland zich niet
meer gebonden acht door de bepalingen van het
‘treffende de neutraliteit van
de Zwarte zee. Het heeft dit tractaat opgezegd.
Door de houding van Jingeland en tengevolge
van het voorstel van Pruisen zal thans op een
conferentie worden ondèrzocht, wat er gedaan
kan worden om Bushes verlangen te bevredi
gen. Doch, wat vanJdie conferentie het re
sultaat ook zfj, het Wdat Europa heeft doen
ojfcchrikken is dit, niet dat Rusland tegen dat
tractaat grieven heeft en dat waarschijnlijk aau
die grieven zal worden te gemoet gekomen,
maar dat Rusland kortweg heeft verklaard zich
aan een deugdelijk gcleekend tractaat niet langer
te willen houden, er mocht dan van koihen
wat wilde.
Pruisen heeft thans hetzelfde gedaan. De
geschiedenis van het Londenscbe tractaatwaarbij
de /nogendheden de neutraliteit van Luxemburg
hebben gewaarborgd, is bekend. Zij dagteekent
van 1867, toen dat tractaat den oorlog tusschen
Frankrijk en Pruisen tegenhield, dien wij thans
zagen uitbreken. Pruisen nu voert tegen de
houding van Luxemburg ia den oorlog
dezen zomer, terecht of ten onrechte dal
hier niets ter zake, eenige grieven aan en ver
klaart zich niet langer aan dat tractaat te
zullen houdenmet welk doeldat is nog niet
gebleken.
Maar de hoofdtaak is ook hier weder deze:
Pruisen vraagt geen herstel van grieven of her
ziening van het tractaathet zegt, even als Rus
land, het tractaat op.
Bij deze beide feilen vragen ook wijwaar
blijft het recht Binden deugdelijk geteekende
tractaten niet meer? Gaat het aan ze een
voudig op te zeggenwanneer men in zich de
macht gevoelt aan die opzegging met de wa
pens in de hand kracht bij te zetten? Geldt
voortaan macht boven recht?
Europa beeft, omdat haar rechtsgevoel is
geschokt. Het volkenrecht wordt een doode
letter. De kleine siateu weten niet meejr wat
van hun toekomst te denken en de groote
staten moeten zich ieder oogenblik gereed hou
den tot het voeren van een oorlog. Want door
den oorlog moeten voortaan de bestaande trac
taten worden gehandhaafd, terwijl de voortdu
rende geldigheid dier tractaten telkens van den
uitslag dier oorlogen, dus van de ieitelijke
macht der staten, zal afhangen.
Is dat een houdbare toestand? Neen, dat
zal ieder toegeven; niemand, zelfs de mach- i
tigste staat van het oogenblik, die toch ook 1
een nog machtiger nabuur bekomen kan, is
