SCHOONHOVENSCHE COÏÏ
T.
WEEKBLAD
ZONDAG 5 IAART.
F. 88.
1871.
LING.
DB VREDE.
VOOR DE KRIMPENER-, ALBLASSER- EN LOPIKERW.
!ID,
35,0(10, per
ZONEN,
URKIJE.
1871.
*g»
I
eg
BUITENLAND.
sruimte. Inzending franco.
S. W. N. van NOOTEN te Schoonhoven,
Uitytvers.
ITAM- en
en vele soor-
50
3g
‘nomen,
Europa
slot
gen
X PRIJS DEZER COURANT:
Voor Schoonhoven per drie maanden f 0,60.
Franco per post0,70.
’EN/8,25.
*,25.
geld franco.
1ST,
TRECHT.
PRIJS DER
Van 1 tot 5 regels
Iedere regel meer
Groote lettere naar pli
N,
r WEGEN,
’t groot, van
(1420)
ndheeler etc.
in verzegelde
krijgbaar ge-
n bij Wed.
OÖSTER-
U MINGEN.
Schoonhoven.
IVERTENTIEN:
f o,so.
- 0,10.
(H17)
IDE.
MXGKN. F
BORST-
zoek voorge-
egen heesch-
lelen de niét
slechts uit
door het lig-
le spijsverte-
len ook door
t goede uit*
nij zelf door
staande hos
deel 2,
trekkingen
iets behoeft
teeft, in het
e hooge prij-
’/s»
Boskoop
i bij voortdu-
Kan Beste
MEN
Hit
Gebr». s
tl Vr. 6000.
- 3000.
- 1000.
Iedere andere beschouwing moet heden wijken
voor een enkel woord over het groote feit der
afgeloopen week.
O, niet alleen in het zegevierende maar toch
zoo pijnlijk getroffen Duitschland niet alleen
in het vernederde en doodelijk gewonde Frank
rijk, ook in het onzijdige Nederland is menige
juichtoon geuit, heeft menige vreugdetraan in
de oogen geblonken, heeft in ytilte menig hart
van dankbaarheid geklopt. Wij hebben het ge
voeld, toen de telegraaf ons de tijding bracht,
dat de Nationale Vergadering te Bordeaux de
preliminairen van Versailles had aangei
wij hebben het gevoeld hoe van gansch 1
het zware kruis was afgenomen, dat sinds den
16. Juli op haar schouders drukte. Vrede!
dat wil zeggen, niet langer dat vuurbraken der
vesting- en veldbatterijen, die dood en verderf
verspreidden in de gelederen, die daartegen moes
ten oprukkendat wil zeggen, niet langer dat
woedend op elkaar indringen met bajonetten
en sabels, niet langer dat mikken met chasse-
pots en naaldgeweren op menschen van vleesch
en bloed, om de plek te zoeken waar men ze
doodelijkst kan treffen; dat wil zeggen, niet
langer die angstkreten der gewonden, nederlig-
gende en stuiptrekkende op de kille slagvelden,
terwijl de scherpe oostewind daarover henen
strijkt; dat wil zeggen, niet langer dat peinzen
en zinnen op nieuwe middelen, om nog meer
menschen te dooden, nog meer steden te ver
nielen, nog meer gevangenen van hun vaderland
weg te zendennog ineer oorlogsschattingen te
heffen, nog meer vruchtbare bouwlanden om te
spitten tot batterijen en begraafplaatsen. Vrede!
dat wil zeggen, ten minste voor het oogenblik
minder haat, minder wraakzucht, minder ver-
verdierlijking. Vrede! dat wil niet zeggen in
één oogenblik een verandering van het voorko-
men der aarde, in één oogenblik welvaart in
plaats van dood en vernieling, maar dat wil
ten minste zeggen, hoop op welvaart, hoop op
herlevinghoop op zegen in de toekomst.
De^vredeis hard. Dat was te voorzien. JVie
het monster van den oorlog loslaat, geeft zich
aan de kansen van den oorlog over en weet
dat, de ganache geschiedenis der wereld door,
de overwonnene veel wat hem lief was aan den
overwinnaar heeft moeten afslaan. Wanneer een
oorlog ten einde is en de overwinnaar bezig is
zijne eischen te stellen, dan verzamelt zich aller
sympathie om de zwakkere partij en is iedereen
gereed om van eiken eisen des overwinnaars
te zeggen dat zijn recht om die eischen te
stellen geen ander is dan het door ieder edel-
denkend mensch verachte en gevloekte recht van
den sterkste. Toch wachte men zich voor der
gelijke eenzijdigheid. Het recht van den sterkste
is geen recht, maar wanneer een staat den an
deren uitdaagt, wanneer hij hem den oorlog ver
klaart en hem oproept om samen hunne krach
ten te meten, dan aanvaart hij de kansen van
den strijd, dan onderwerpt hij zich aan het
geen de fortuin der wapenen hem brengen of ont
nemen zal, dan neemt hij aan zich aan den
uitslag van den kamp te houdendan verklaart
ESTERS
»z., in vele
vermelden,
twintig jaren
og, en beve-
t het leveren
soen enz.
welke geen
loor brieven
met hunne
ff Februari)
ren te spre-
den HOED
Dienaren,
S ft ZONEN.
hij als recht te zullen erkennenwat zijne te
genpartij als overwinnaar eischen zaldan ver
langt hij voor zich zelf als racht erkend te zien,
wat hij vorderen zal, wanneer de overwinning
zich aan zijtfe zijde schaart. Het onzedelijke
van den oorlog is o. i, juist hierin gelegen
dat men zich aan de uitspraken der macht als
aan die van het recht onderwerpt, maar wan
neer die macht haar woord ten slotte gesproken
heeft, dan is het ons, die daarbuiten staan, niet
geoorloofd te beweren, dar, nu elke uitspraak
dier macht daarom alleen onrecht is. Men
vergeet dit in den regel te veel.
Doch die eischen van dea overwinnaar kun
nen naar bun inhoud onrecht wezenen ook
thans zijn de beweringen menigvuldig, dat Duitsch-
land in zijne eischen alle grenzen der billijk
heid it te buiten gegaan. De te betalen scha
devergoeding van vijf milliarden franken is "ze
ker ontzettend hoog, maar wanneer men be
dacht wat die lichtvaardig aangevangen krijg al
aan Duitschland gekoft heeftdan kon men
zich op een hoog cijfer voorbereiden wanneer
men bovendien bedenkthoe Thiers bij de on-
der handelingen over het behoud van Metz te
vergeefs nog één milliard thaler geboden heeft,
dan kan'men daaruit wel besluiten, dat Frank
rijks hulpbronnen ontzachelijk rijk zijn.
En de afstand van grondgebied? Daarover
heeft Duitschland veelzeer veel moeten hooren.
De scherpste pennen werden versneden om het
eiséhen van den Elzas en van Duitsch Lotha
ringen te brandmerken als een daad van het
ongehoordste onrecht, in strijd met alle be
grippen van menschelijkheid met het moderne
beginsel der nationaliteiten. De toekomst eerst
zal het oordeel over Duitschland^ bedoelingen
geven, maar voor het oogenblik kunnen wij ons
met die harde uitspraken niet vereenigen. Duitsch
land heeft zijn grondgebied niet willen vermeer
deren om grooter te zijn, om Fransche bevol
kingen aan het Fransche vaderland te ontruk
ken. Duitschland heeft die landen met de
vestingen gevorderd als verdedigingslinie tegen
Frankrijk, tegen dat Frankrijk', dat sinds jaren
de begeerige blikken naar den Rijn had ge
slagen, dat zich als>Duiiï^®Jahds erfvijand steeds
tot een aanval tegén Duitschland had willen voor
bereiden, hoe slecht die voorbereiding dan bij
11 van rekening ook geweest is. En wij mo-
w er ter verdediging onzer redeneering dan
ook wel op wijzen, dat men Belfort in de han-
den der Franschen gelaten heeft, Belfort, de ves
ting in het zuiden van Lotharingen, die door hare
ligging in het bezit van Frankrijk een
van defensie zal wezen, doch in het bezit van
Duitschland alleen als steunpunt vook een aan
val dienen -konde. Dat steunpunt voor een
aanvallenden oorlog heeft Duitschland losgelaten.
En bovendien, de inwoners der ingelijfde land
streken hebben de bevoegdheid om zich te ver
klaren tot welke nationaliteit zij wenschen te
behooren. Vroeger werden de bewoners van ver
overde streken gedwongen onder het bestuur van
den overwinnaar te leven op straffe van ver»
beurdverklaring hunner bezittingen. Thans heeft
men die oude, barbaarsche leer laten varen.
Maar ook voor Frankrijk hebben wij een woord
van warme, innig gemeende sympathie. Wij
hebben Frankrijk lidfgekregen in deze laatste
dagen, bovenal nu hei getoond heeft hoe hoog
hartig het zijn ongeluk draagt. Het Fransche
volk is thans geheel ontgoocheld en heeft de
ijdelheid van het keizerrijk bitter ervaren. Het
Fransche volk bfto den oorlog kunnen voorkomen
wanneer het in den laatstverloopen zomer reeds zich
met alle macht tegen den krijg had verzet en zich
had vereeoigd om den lichtzinnigen keizer van
zijn troon te stooten. iMaar toen geloofde Frank
rijk nog in den roem. Thans is het gelouterd
en het doet de heerlijkste verwachtingen koes
teren van zijne toekomst. Het heeft, door zich
aan te sluiten aan mannen nis Thiers, Favre,
Jules Simon, Dufaure en anderen, getoond dat
het oogen heeft voor de werkelijkheid, en, zonder
dolzinnige overijling, .in Frankrijk inwendige
kracht, deugd en welvaart ontwikkelen wil.
Frankrijk is het gróótst geweest in-de dagen
zijner vernedering.
En de toekomst? De vrees voor een her
vatting van den krijg na tien of twintig jaren
is algemeen. De tijd zal het leeren. Doch wie
weet wat de tijd leeren zal. Misschien worden
de volken wijzer. Misschienwanneer de tijd
daar is, en hij zal lahg uitblijven, waarop Frank
rijk krachtig genoeg zal zijn om een nieuwen
aanvallenden krijg te wage.nmisschien zijn dan
de begrippen van Vrede en vrijheid dieper door
gedrongen dan thans. Laat ons ten minste
hopen.
Dit is zeker, dit Frankrijk een schoone rol
te vervullen heeft. I Het zal een palladium we
zen der vrijheid en wellicht zal het eenmaal
de grootste overwinning op Duitschland behalen,
door ook in Duitschland de vrijheid te planten
zonder bloedmaar door de kracht van het
voorbeeld.
Want ook Duitschland heeft nog stormen te
wachten; het zal zijn crisis ook nog moeten
doorworstelenvóórdat het met de eenheid de
vrijheid veroverd (heeft. Laat ons weder hopen,
dat die worsteling niet te pijnlijk móge zijn.
En Nederland. I Het make zich de dagen van
vrede ten nutte, i Het bereide zich voor tot ver
dediging naar zijn vermogen; het ontwikkele
bovenal inwendig! zijn national^ktacht, en het
hebbe altijd een! helder bewustzijn van zijne
roeping, om in Europa een voorbeeld te wezen
van een staat, waar de vrijheid heilig en de orde
geëerbiedigd is, (waar die beidetusschen welke
de eeuwige strijd in de wereldgeschiedenis ge
voerd wordt, topheil van allprt die jn Nederland
en zijn koionieëp wonen, Met ideaal der ver
sleutel *zoeriing hebben l gevonden.
Nadat dej vredespreliminairendoor van
BismarckThiers en Favre vastgesteldZondag
te Versailles wedden geteekend, werden zij aan
de goedkeuring! der nationale vergadering in
Frankrijk, te Bordeaux, onderworpen. Na een
levendige woordenwisseling werden zij Woens
dag, I Maart, j door die vergadering met 546
tegen 107 stemmen aangenomen.
De voorwaarden, waarop de vrede thans is
gesloten, luiden; aldus:
1. Frankrijk doet ten gunste van het Duit-
