ZONDAG 8 MAART.
1874.
N’ 247.
Wï
77
^7*
1026
104
887.
WEEKBLAD VOOR DE KRIMPENER-. ALBLASSER- EN LOPIKERWAARD EN OMSTREKEN.
X ’f «Jori ‘ity
H
3
8
audeei.
3
k
BUITENLAND.
OVERZICHT.
Eene Illusie?
a
i.
groote bewt
de leden der vrede-
sii
S. W. N. VAN NOOTEN,
üitwvttB.
6
5
i onze
dergelijke
102V,
8»7«
272
«1»/,.
SP/,
«6
64’/,
558
1267,
717,
097/,
90«/4
627,
41
81V,
847,
507.
CHTSM.
ennep, 't geheele gtwu
20 per 50 kdogoeboter
per half kilo; k»a» 94
22 4 24 ct. orerlooper»
0 ct. per kilonuchtere
i 30; aardappelen f 9,00
hectoliter. '2 partijen
nagevoerd 10 partijen;
len lldea Maart wor^t
den, 1
iggen voor Engeland 91
gfen f 5,00 411a»oh-
L JU -
SCHDONBOVENSCHE COÜRANT
Deze Courant wordt geregeld iederen Zaterdag-middag
verzonden. Prijs: voor Schoonhoven per driemaanden f 0,70. i
Franco per post door het geheele rijk 0,80.
Alk bianenlandtohe AdVerUntiln waarvan da
plaataing DRIE MAAL wordt opgegaven, worden
■lechti TWEE MAAL in rekening gebracht.
286
287
«7,
97*/.
97*/,
100
99»/,.
M1/,
807»
67*/,
en indien broeder Jonathan zijn geld niet veel
liever voor andere dingen had uitgegeven dan
voor de kosten van een grooten oorlog, dan
zoude geen Geneefsch scheidsgericht hebben kun
nen verhinderen, dat de zwaarden getrokken de
kanonnen geladen werden.
Wie dns van arbitrage te veel voor den vrede
verwacht, zal bedrogen uitkomen, hij verheugt
zich in illusies.
Maar daarom meenen wij niet, dat dit middel
alle waarde zoude missen.
Volstrekt niet. Wij zouden het even warm aan
de regoenugen willen aanbevelenals de ge
leerde Mancini dit deed. Bij alle geschillen waarbij
het bruikbaar is, wende men het aan en wende
men het dadelijk aan.
Tweeërlei nut verwachten wij daarvan.
Vooreerst zullen Vele geschillen in den beginne
worden opgelostalvorens een om vang aan te
nemen waardoor zij ieder» vredelievende oplos-
ing boven het hoofd zijn gegroeid.
In de tweede plaatshoe meer dit middel wordt
gebruikt, boe meer het ook steeds gebruikt wor
den zal. Men zal er langzamerhand mede ver
trouwd rakende deugden van het stelsel zullen
meer en meer blijkeó en de vredelievende om
gang tusschen de staten zal er door worden be
vorderd.
Daarom waarschuwen wij die vrienden van den
vrede en de vredebondendatr zij zich geene illu
sion maken maar tegelijk juichen wij met hen
jto^iiternationale arbitrage toe als een middel
dat moet worden aangegrepen bij $ie onderwer
pen, welke voor scheidsrechterlijke uitspraak vat
baar zijn.
De rede van den Èeer Mancini is dan ook eene
zeer te waardeeren bijdrage tot de kennis van de
quaestie dier arbitrage. Zij is de lezing over
waard.
llOMTl*
8 70
CT</1
187.
»tuk». f;,
lie nieuwe Zocuweche,
VhiuMdw 110,(WA
M' I
ichc wint« MkMMt
•Q. OveroMZhTu
wwh» e» Vkatmcha
r^J7’*****
itfi. Aangevoerd: 956
eren, 105 nuchtere kal-
in, 345 varken», 103
10 «I.; Sdequal. 70 cti;
qual. 95 cL; «chapen
rour Londen 48 A 50
en 3de
i—Nov. 5
>r.Aug. 6
i<Juli. 5
r.—Oct. 5
iOU, 1860.
1864. r
6
5
5
7
6
6
6
.6
100. 5
5
k 5
at. 100. 5
ik.
2e Sectie. 7 p*/.
1869. 7
8
<69. 5
6
8
3
.3
Prijs der AdvertentiënVan 1 tot 5 regels 0,Q0« Ieder»
regel meer 0,10. Groote letters naar plaatsruimte. Inzen
ding franco, en ui ter lijk tot Zaterdags-voormiddags ten 10 ure.
I 11
Keizer al dadelijk de onaangename verrasaing
eener nieuwe crisis in Hongarije. Het Ministerie
Zslavy heeft moeten wijken voor de bestrijding,
die vooral zijne financiêele maatregelen betrof,
en daarop zijn ontslag ingediend.
De Dllitsohe rijksdag werd dezer dagen
verrast door de indiening van een ontwerpstrek
kende om de regeering te machtigen aan weder-
spannige geestelijken het verblijf in zekere land
streken vau het Rijksgebied te verbieden of wel
hun ergens een verblijf aan te wijzen. Het is
een maatregelwaartoe Pruisen zich genoopt ziet,
ten einde de uitvoering der kerkelijk-staatkundige
wetten niet voor een deel illusoir te maken en
mogelijk een eerste poging om die wetten voor
bet geheele rijk bindend te maken. Een tweede
voorstel door eenige afgevaardigden uit Elzas
Lotharingen ingediend en strekkende om 10
van de voor die landstreken in het bijzonder
geldende constitutie te doen vervallen, lokte in
de zitting van 3 dezer een zeer belangrijk debat
uit, waaraan ook de rijkskanselier deel nam.
Bij die wordt aan den gouverneur de bevoegd
heid gegeven om, wanneer hij gevaar vreest voor
de algemeene rust, te handelen alsof die pro
vinciën in staat van beleg verkeerden, eene be
voegdheid die, zooals de Elzasser afgevaardigde
Berger betoogde, geen souverein in Europa zelfs
bezat en die tot allerlei maatregelen van geweld
aanleiding gaf. Hij wees er op hoe school en
kerk onder de tegenwoordige dictatuur verdrukt
werdenen hoezeer dit alles moest medewerken
om de sympathie voor Frankrijk bij de bevol
king levendig tt houden. De regeering bleef
echter het behoud dier dringend noodig ach
ten, vooral, zooals de Hjkskanselier zich uit
drukte, nadat zij met de heeren afgevaardigden
uit Elzas Lotharingen had kennis gemaakt. Hij
ontkende dat er misbruik gemaakt werd van de
bevoegdheid 1en eindigde met de vergadering aan
te sporen om in deze aan de regeering een blijk
van vertrouwen te geven.
Het voorstel werd dan ook met groote meer
derheid verworpen.
In Frankrijk, houdt men zich nog steeds
bezig met naar de middelen te zoeken om in bet
tekort op de begrooting over het loopende jaar
te voorzien. De afgevaardigden beijveren zich
de regeering daariu te hulp te komen, door
het indienen van allerlei, soms zeer zonderlinge,
voorstellen, als eene belasting op het dragen
van hooge hoeden, op photogrammen enz. Al
die voorstellen werden echter verworpen.
De beide verkiezingen voor de Nationale Ver-
gadering, in de departementen Fienne en Fau-
cluses zijn alweder ten nadeele der regeering
uitgevallen, en dat niettegenstaande deze gezorgd
had dat in die departementen regeenngsgezindc
maires en adjuncten aanwezig waren, (u het
eerste departement werd een republikein geko
zen, in het tweede een radicaal, de bekende
Ledru-Rollindie naar ’t schijnt in den laatsten
tijd minder radicale beginsels in toegedaan. Vooral
de verkiezing in Ktenne, dat als een ultra-legi-
timistitch en ultramontaansch departement be
kend staat en ook steeds vertegenwoordigers van
die kleur ufvaardigde, is eene beduidende neder
laag voor de regeering.
Zooals uit de meer uitvoerige berichten van de
Goudkust gebleken is, werd de inneming vau
de hoofdstad Coomassie door de Knggl
tot duren prijs gekocht. In de hevige gevechten
die daaraan voorafgingen verloren zij meer dan
300 man. Over het lot der overgebleven man
schappen, die, naar een gerucht wil, op hun
terugtocht naar de kust door de trouweiooze
Ashantijnen zouden omsingeld zijn, verkeert men
in groote ongerustheid. Zooals gewoonlijk wor
den nu al die jammeren het gevallen ministerie
ten laste gelegd. Het beruchte Tichborne-proces,
dat zeven jaren lang de aandacht bezig hield,
is thans geëindigd met de veroordeeling van den*
zich noemenden u Roger Tichborue” tot een ge
vangenisstraf van 14 jaren met dwangarbeid,
wegens het afleggen van valsche getuigenis en’
meineed. Terwijl de claimant onder liet volk
veie aanhangers telt, betreuren de bladen het
dat iemand, die de rechters zoo langen tijd bij
den neus wist te houdenniet strenger gestraft
kon worden.
De berichten uit Spanje luiden allertreurigst.
Slechts ter loops maakten we melding van
het bezoek, dat Keizer Frans Joseph van Oos
tenrijk dezer dagen aflegde bij het Russische
hof. Toch verdient dat bezoek, om de b^tee-
kenis die er aan te hechten iswel eene afzon
derlijke beschouwing. Het is bekend dat sedert
1849, toen Rusland op minder kiesche wijze
Oostenrijk hulp verleende, tot onderdrukking
van een opstand in Hongarije, eene verwijde
ring tusschen beide staten ontstond, die niet
verbeterde door de zoo, niet* vijandige, <jlan
toch zeker weinig vriendschappelijke hou
ding, die Oostenrijk aannam tijdens den krim-
oorlog. De oproerige beweging, welke een tijd
lang heerschte in Bohemen en onder d« Zuid-Slaven
werd dan ook, en niet geheel ten onrechte
door Oostenrijk toegeschreven aan de kuiperijen
van den Russischen gezant, en Rusland daa?-
entegen beschouwde elke concessie aan Gallicië
gedaan, als een poging van Oostenrijk, om een
opstand in Polen te bevorderen. Zoó ontstond
er een wederztjdsch wantrouwendat slechts
op eene gelegenheid wachtte, om tot eene uit
barsting te komen. De drie-Keizers-bijeenkomst
in het vorige jaar was bestemd om aan dien
toestand een einde te maken. Na den oorlog
van 1870 en 1871 moest Bisiöarck prijs stellen
zoowel op eene goede verstandhouding van
Duitschland met Rusland en Oostenrijk als tus
schen deze beide laatste stolen onderling. Dat
gelukte: de goede verstandhouding tusschen de
hoofden, was hersteld en de ontvangst, den Keizer
van Rusland bij zijn jongste bezoek te Weenen
ten deel gevallen, bewees, dat ook het Oosten-
rijksche volk zich in die toenadering verheugde.
Het bezoek door Keizer Frans Joseph dezer
dagen aan het Russische hof gebracht deed de
laatste slagboom vallen: de Keizerlijke familie,
de Russische adel en bet volk wedijverden om
door een hartelijken ontvangst de laatste sporen
van vijandsc^Vp uit te wisschen.' Dit feit, waar
door ook aan de zoogenaamde Oostersche quaestie
veel van bet dreigende karakter ontnomen wordt,
is voorzeker een beteren waarborg voor het be
houd van den vrededan de toenemende wape
ning waarin de groote mogendheden vrij alge
meen'dien waarborg zoeken.
Bij zijne terugkomst te Weenen wachtte den
'fl'
4
8
3
3
9. 3
)8 eu 1816. 5
1820 5
5
1862.’ 5
IH ƒ1000.
6 5/1000. 5
0 2e leen. 4}
7/69. 4
9. S
1..100. f
le quid, f 68
[Jvermaawche f 8,60*4
n Zeeiuwiw. J 19,50 4
verpiaiuiMhe 10180 4
56.
itciM f 10,90 i iOA»,
>yQrd-Br^t>4nt»che C
ebe/ Fl»kkee»che an
O, <ü«o mindere f 7,50
10, düo mindere ft(BQ
en PveroiaaMche
e fi,*44,80.
la^mseh» f8,504 8,90,
S
i aan voér tan AQgevfer
heden iels
4 800, mindere qudÉ
M6, pulken f 601 9Q,
iedere zware 44 4 46
0, fok varken tan d 4
Onze lezers wetendat in den laatsten tijd in
de beschaafde wereld eene groote beweging is
ontstaan ten gunste van den vrede. Zelfs zijn
er bonden opgericht, welke niets liever zouden
wenschen, dan dat zij in staat waren om den
oorlog af te schaffen en het rijk van den vrede
op aarde te vestigen.
Maar dat gaat niet en
bonden hebben er zich dan ook maar nederig
toe bepaald om de zegeningen van defa vrede
overal te verkondigen en op die wijze langza
merhand de openbare meening ten gunste van
den vrede te stemmen. Op den langen duur
kan een droppel een steen uithollen en op den
duur zou du» de openbare meening ook wel den
oorlog kunnen afschaffen?
Maar die lange duur zoude waarschijnlijk wel
zeer lang wezen. Kondeer dan niets-meer worden
gedaan Moesten de mannen des vredes zwh
bepalen bij het prediken van den vrede? Kon
den zij piet rechtstreeks eenigen invloed uitoefe
nen op de regieringen en deze bewegen tot het
doen vM# stappen wplk® dadelijk den vrede
naderden Konde men niet ééns' beginnen met
een practischen maatregel
t Ze» dachten eij en natuurlijk viel hun oog
dadelijk op hrtgeen men noemt: internationale
arbitraged. w. z. het, beëindigen van geschillen
tusschen de stafefu onderling door scheidsrech
ters. Werd dit stelsel aangenomen en geregeld
gevolgddan.meende menzoude door een
regelmatige uitspraak van fexwame en vertrouwde
personen de quaestie zijn opgelost en zou het
zwaard niet meer ter beslechting van den tv ist
behoeven te worden aangegrepen.
Rechters in den eigenlijken zin kunrfèn over
geschillen tusschen staten niet oordeelen, gelijk
dit geschiedt t>ij geschillen tusschen individuen.
Immers wat maakt een vonnis bindend De
omstandigheiddat partijen er zich aan moeten
onderwerpen dat zij daartoe kunnen worden
gedwongen dat de vonnissen worden gewezen
door eene macht welke staat boven de individuen
en sterker is dan dezen.
Maar boven de staten is geene ma.cht gesteld.
Zij zijn alle zelfstandigalle binnen hun gebied
souverein. Wie aal een rechterlijk college instel
len waaraan zij zich hebben te onderwerpen.
Arbitersscheidslieden door de staten zelven
gekozen en aan wier uitspraken zij vrijwillig
beloven zich te zullen houdendat is derhalve
het eenige mogelijke.
Arbitrage, zij zoude dan de groote vredeaan-
brengster wezen. Zij werd aanbevolen met vuur.
Indien de gouvernementen er maar van wilden
weten. Dat was het eenige. Daarop moest worden
aangedrongen.,
-En ziet wat gebeurde Een zeer belangrijk ge
schil tusschen twee machtige staten beide op
hare zelfstandigheid bijzonder gesteld, werd bij-
gel'egd door arbitrage. Engeland en Amerika
waren verdeeld dóór de Alabahma-quaestiede
vraag, of Engeland aan Amerika schadevergoe-
jfdingoverschuldigd was voor de schending van
de plichten der neutraliteit in den Amenkaan-
scïiea oorlóg door de Alababma en andere in
En'geltind bevrachte schppen gepleegd.
Mei} was m angstige spanning. Men wan
hoopte uerhaaldelijk. Maar ziet, eindelijk was
de uitspraak door het Geneefsche scheidsgericht
gegeven eu Engeland, dat de zaak verloor,
ouderuierp zich aan die uitspraak zonder aan ver
zet 'te denken.
Triomfkreten in de vergaderzalen der vrede
bonden. Het middel der arbitrage bad zich als een
practised uitvoerbaar middel doen kennen. Op
aanneming van dat middel diende thaijs meer
dan ooit te worden aaugedrongen.
Onlangs jfc^ier te lande eene brochure, ver
schenen onder den titelinternationale arbitrage.
Zij deelt aan bet Nederlandscb publiek mede de
vertaling der motie, welke door de Italiaansche
Kamer vau afgevaardigden den 24en November
1878 op voorstel van de afgevaardigde Mancini
aau|énomeit,
Het eerste deel dier motie, waarop het hier
voor ons doel ainkomt, luidt aldus vde Kamer
drukt den wenpch nit, dat de Regeering des
Konings in h»fe betrekkingen met het buiten
land zal trachten de arbitrage te doen worden
het aangenomen en gebruikelijke middel om door
het recht te doéb beslissen alle internationale
geschillen over onderwerpen, die voor scheids
rechterlijke uitspraak Vatbaar* zijn”. De motie
werd met algemeene stemmen aangenomen en de
genoemde brochure bevat zoowel de belangrijke
rede van den welsprekenden afgeva&rdigde, die haar
voorstelde als die van den minister van buiten-
landsche zaken den heer Visconti Venosta, die
zich er mede vereenigde. Aan .de vertaling gaat
een voorwoord van onzen Nederlandschen afge
vaardigde Mr. J. P. Bredius vooraf, een woord
waarin met groote warmte het stelsel wordt aan
gegrepen en na welks lezing meu wel verwach
ten kan, dat door dezen afgevaardigde in
Tweede Kamer bij gelegenheid eene <1‘“'
motie zal worden voorgesteld.
Is van die arbitrage nu werkelijk zooveel voor
den vrede te wachten?
Men verwachte vooral niet te veel. Het is eene
illudie, dat de arbitrage de groote oorlogen zal
kunnen voorkomen. Teleurstelling wacht hem
die dit denkt.
Immers wat is bet geval De oorzaken der
groote oorlógen zijn geen rechts(|naestiën, maar
politieke quaestiën. Het komt ons voor, dat
Mr. Bredius 'zich de zaken al te rooskleurig
denkt, wanneer hij schrijft: uBovenal moet ook
bij alle internationale geschillen de regel gelden
d^t elke quaestie zuiver en duidelijk gesteld worde.
Geschiedt dit, dan z»l zich zeker hoogst zelden,
zoo ooithet geval voordoen dat een internati
onaal geschil niet voor arbitrage vatbaar bevon
den wordt”.
En verder: «Indiên deze regel ook door Frank
rijk en Pruisen ware opgevolgddan zoude zeker
hun geschil, hoe schijnbaar ingewikkeld ook
als het aan scheidsrechters ware onderworpen
geworden, door dezen zijn kunnen worden op
gelost”.
Neen, dat gelooven wij volstrekt niet. Die
Franscb-Duitsche oorlog wa-* noodig, omdat
Duitschland zijne eenheid zocht en Frankrijk dit
wilde tegenhouden, wel inziende dat tegenover
een krachtig Duitschlaud Frankrijk niet langer
in Europa de groote natie zoude kunnen zijp.
Het was hier dus werkelijk de quaestie, wie van
heide de sterkste was en de eerste plaats in
Europa mocht inpemen.
Brengt zoo iets eens voor arbiters I Dat zijn
illusiën.
Een ander zeer sterk sprekend voorbeeld.
Frankrijkdit weet iederzal roodra het zich
krachtig genoeg gevoelt weder de oorlog met
Duitschlapd zoeken en de groote grief zal dan
wezen de annexatie van den Elzas en van Lo
tharingen bij het vredesverdrag van Versailles.
Allerlei zal worden te berde gebracht, om herstel
van die grieve te erlangenja meer nog om den
aartsvijand te vernederen en het it Berlin, a
Berlin werkelijkheid te doen worden.
Is dat eene quaestie voor arbiters? Maar
arbiters zouden nïimers juist moeten beslissen
dat die beide provinciën rechtens aan Duitsch
land behoorden, omdat zij bij een wettig ge
sloten vredesverdrag door Frankrijk zijn afgestaan.
En toch zal er niets aan te doeu wezenFrank
rijk zal den oorlog willen 'en zal dien voeren.
Stelt, <iat de eenheid van Italië bedreigd wordt
door eene of andere mogendheid, welke de we
reldlijke macht van den paus herstellen wil. Wat
zullen arbiters hier doen? Konden arbiters de
zaak- uitmaken tusschen de noordelijke en de zui
delijke Staten vAn N. Amerika?
Genoeg. De beer Mancini was dan ook zoo
voorzichtig, om de arbitrage alleen aan te be
velen bij geschillen over onderwerpen, die voor
scheidsrechterlijke uitspraak vatbaar zijn.
Welnu, bij de mterte geschillen, bij die ge
schillen, welke oorlogen in haren schoot verber
gen zal die vatbaarheid ontbreken.
Zelfs het voorbeeld der Alabahma-quaestie be
wijst zeer weinig. Dit geschil betrof eene rechts-
quaestie. Dat ging dus aan. Maar indien Engelaud
er niet van was doordrongen was geweestdat het
werkelijk tegenover broeder Jonathan schuld had I
