IUIS
JELUI
U I s
>ND.
1893.
N°. 1417.
Zaterdag 28 October.
Nieuws- en Advertentieblad voor Zuid-ïïolland en Utrecht
Koeien,
HNG
e kilo’s Hooi,
Officiëele Kennisgevingen.
Platteweg.
INCEN
i de Lek.
NHUIS,
f WERKPLAATS,
Ie SCHUUR, DIJK-
op de Noord te
te samen groot
in twee perceelen
ri 1894.
)EIEN,
Ten.
BUITENLAND.
Overzicht.
„Gedenkt den armen I"
BINNENLAND.
COLLECTE
8CH00HH0VEN8GHE COURANT
i Goederen.
ft de Notarii.
i0,ip zal worden
ordt NIET
(1.
waar Ge-
i
S. W. N. VAN NOOTEN te Schoonhoven,
Uitgeven.
IN,
Gemeente SCHOONHOVEN.
ag d» verkoo
lt) UQe
f sullen in
op de rijki-
n, Stortk^r, Kam,
erdere BOUW- en
id fl/a
prachtige
van het
'ragen bij
1ROENENDAAL
voornemens op
i 27. October
ir, te Heeuwljk,
de Bouwmans-
door den Heer
het openbaar te
October 1 893,
iet Koffiehuis van
op de Lekin
RE
otaris A. J. DE
Lekkerkerk «al,
loeke van de be-
erfgenamen van
RIDDER, in het
Ji NOOTEN,
■I
g 27 October
lags 9 nur, aan
contant geld:
•en Inboedel;
ISGEREEDSCHAP-
:N; werkhout,
Deze Courant wordt des Woensdags- en des Zaterdags
morgen s uitgegeven. Prijs: voor Schoonhoven per drie maanden ƒ0,75.
Franco per post door het geheele ryk f 0,90. Men kan zich abon-
neeren bij alle Boekhandelaren, Agenten en Brievengaarders.
GELD.
A, 1 Zeng, een
nl Varkenshok,
aopw, Roeiboot,
i, 'Wringtobben,
Schragen, Gier-
zeJ8, Vlonders,
'sn MELKGE-
LN:
kensvleesch.
Steenkolen
DDE te Meerkerk
enbaar verkoopen:
OVEMBER 1893,
10 uur,
e Dx. DE GROOT,
imond:
GELD.
1RRIEPAARD met
en die hebben aanspraak op ons mede
lijden. Dat wil zegden: wij moeten met
hen lijden,-i- atrtfers is dat woord niet
op te vatten. Maar het lijden van dien
welgedanen armverzorger of voorzitter van
tot enz. is niet zoo
over hem bezorgd be-
Wilt gij Weten, wat
Neem d.m één enkel
uw financiëele krachten u
er meer dan een onder
i de Instructie-
•r het tijdvak
•4, de overige
ran 1 Januari
4.
'lijks, behalve
r, op boven-
ien ter lezing.
5r den laten
'kende schrif-
Jht voor de
Menages van
1 November
)4.
Garnizoens-
S.
Prijs der Ad ver tentiënVan 1 tot 5 regels 0,50. Iedere regel
meer 0,10. Groote letters naar plaatsruimte. Inzending franco
uiterlijk tot Dinsdags-avonds 8- en tot Vnjdags-namiddags 5 uren.
Alle binnenlandsche Advertentiënvoor 3 maal plaatsing opgegeven,
worden slechts 2 maal in rekening gebracht.
sn een
ar oud
Te bevi
astrecht.
en nog eens werd een veelduizendstemmig
gejuich aangeheven!
Admiraal Avellan verklaarde meermalen,
dat hij gedurende die 10 dagen als in een
tooverland geleefd had. De vreugde was
zoo machtig en groot geweest, dat op den
tijd niet meer gelet werd.
Volgens eene berekening der Prefectuur
van Politie te Parijs waren op den dag
der aankomst van de Russische zeelieden
te Parijs 1.000.000 menschen samenge
stroomd tusschen het station van den Ly-
onspoorweg en het „Cercle Militaire”.
Het aantal toeschouwers op de „Place
de l’Hótel de Ville” bij de taptoe wordt op
180.000 geschat. Er waren daar 2500
agenten onder de menigte. Het aantal
kijkers naar den militairen fakkeloptocht
in de straten moet naar schatting 1,500.000
bedragen hebben.
Hot blijkt, dat de man, die op de „Place
de l’Opera” een revolverschot heeft gelost
(zie ons vorig nummer) zulks geenszins
deed op Admiraal Avellan, maar op de
menigte, waarschijnlijker nog: in het
wilde. Het was een door allerlei tegen
spoeden half krankzinnig geworden per
soon, die met een oud wapen vier maal
ketste de revolver en eerst de vijfde maal
ging hij af op zijne wijze protesteerde
tegen eene feestvreugdezoo weinig in
overeenstemming met zyn omstandigheden
en zijn gemoedstoestand.
Het volk had hem bijna verscheurd, toen
gelukkig de politie hem in bewaring nam.
De Eugcleche Bond der steenkoolmijn-
eigenaars, heeft den burgemeester van Shef
field uitgenoodigd, zes bekende deskundigen
aan te wijzen, ten einde de boeken van drie
steenkolenmijnen in drie districten na te
zien, om zoodoende den werkelijken loon-
stand vóór de werkstaking bekend te maken.
De mijnwerkersbond moest er ook het zijne
van hebben en schreef een brief, waarin hij
de eigenaars segit, dat onderzoek ook tot
henzelven uit te strekken. Het is wel
noodig, dat de wereld ook eens weet, wat
de-patroons verdienen! Van verzoening is
dus nog geen sprake. i
Zondag jl. heeft er een bijeenkomst plaats
gehad op het Trafalgar Square te Londen,
waaraan politieke en socialistisch» clubs
en ambachtsvereenigingen deelnamen, ten
gunste van hot algemeen stemrecht. Of- I
schoon er slechts een kleine duizend op
kwamen, was er geweld genoeg. Ze
deden goed hun best en gaven hnn gemoed
lucht over de kooplieden, kapitalisten en
loden der Regeering.
Het Engelsche stoomschip „Etna” heeft
onlangs een ontzettende reis gedaan. Het
bracht 1400 Arabische bedevaartgangers
naar Djeddah en nam die pelgrims, na hunnen j
tocht naar Mekka, weder aan boord, om
hen naar Tanger terug te brengen.
Op de terugreis nu stierven 700 dier t
passagiers en het schip werd een pesthol.
Men mocht de dooden niet overboord werpen
en zij werden nu allen in het ruim van
het schip gelegd.
Het verhaal van die reis in het scheeps- J
joqrnaal, dat de kapitein aan de Marine-
autoriteiten te Swansea overlegde, is ijzing
wekkend. Er worden maatregelen genomen
om voor het vervolg tooneelen als de daar
verhaalde te voorkomen.
In het Oostenrijksche Huis van Afge- 1
vaardigden heeft de Ministerpresident,
Graaf Tuaffe, de voorstellen der Regeering
tot uitbreiding van het stemrecht toege
licht. De Regeering zal haar beginsel van
stemrecht-uitbreiding blijven handhaven, 1
ondanks het verzet van de drie voornaamste
partijen.
De democratische Afgevaardigde Krona-
wettec verdedigde het Regeeringsontwerp,
terwjjl Graaf Hohenwart, namens de con
servatieven, het ontwerp onaannemelijk
verklaarde, omdat een dusdanige uitbreiding
te veel invloed aan het lagere landvolk
geeft, dat later een gemakkelijke prooi
kan worden van de sociaal-democraten.
Verschillende Afgevaardigden kwamen nog
aan het woord en de meeaten oordeelden
uitbreiding van het kiesrecht wel goed,
doch niet ten koste van den middenstand.
De Italiaanscbe Oud-Minister-President
Di Rudini heeft aan zijne kiezers een schrij
ven gericht, waarin hij nadrukkelijk zegt,
dat een gezonde financiëele toestand ónmo
gelijk is, zoolang er geen vermindering van
uitgaven en eene vermeerdering van inkom
sten plaats heeft. Beperkt moeten b. v
worden de militaire uitgaven en die voor de
ambtenaren (door vermindering van perso
neel). In denzelfden trant heeft ook de
oud-Minister Branca tot zijne kiezers gespro
ken. Wie den moed bezit, zei Branca,
Europa door daden te toonen, dat men
den vrede wenscht door beperking der oor
logstoerustingen kan er zeker van zijn de
sympathie te verwerven van de beschaafde
wereld.
Koning Albert van Kaksen heeft het
jubileum van zijn 50-jarigen diensttijd bij
het leger gevierd. Te Dresden werd
daarom een groot feest gevierd, waarvoor
ook Keizer Wilhelm overkwam. Bij de I
receptie in de marmeren zaal van het I
paleis hield Z. M. een hartelyke toespraak, Staten te richten.
3 Novembc
ledkeuring vai
Oorlog, ten
8-Commandant
een vereeniging
grootdat wij ons
hoeven te maken,
medelijden is P
gezin, zoo
niet veroorloven er meer dan
uw hoede te plaatsen, en stel u tot taak,
dat gezin te brengen in een beteren
toestand, te ontrukken aan het verval,
te redden van den ondergang, door de be
langen van dat gezin u aan te trekken
alsof het uw eigene waren, en door, ge
wapend met uw gezond oordeel, op te
klimmen tot de oorzaken van den treurigen
staat waarin het verkeert. Anderen kun
nen dan, of gij mot hen kunt blijven
medewerken aan die groote hervormings-
maatregelen waarover we het thans zoo
druk hebben, gij hebt, al slaagt gij
maar ten deele, den goeden weg ingesla
gen. En waarlijk, als ieder, die maar
eenigszins bij machte is iets van zijn tijd
of zijn bezit af te staanwelbekeken
kunnen de meeste menschen iets missen
wanneer zij maar aan de juiste beteekenis
van het woord medeljjden denken,
dat aan wendt op zoodanige wijze, dat het
verstand niet hoofdschuddend toeziet bij
hetgeen het goede hart meent te moeten
doen, en vooral, als wij onze eigen
werkzaamheid op liefdadigheidsgebied in
de goede richting sturenals wij onszelven
geven, niet aan een stelsel maar aan
bepaalde individuen, wien wij de broeder
hand geven, als wier redders en hel
pers wij verlangen op te tredenwijper
soonlijk dan zalnaarmate aan dien arbeid
door meerderen wordt deelgenomen, ook
het pauperisme slinkenen de werking van
elk ondersteuuings-sys^em ten slotte tot
steeds engere grenWJ beperkt worden.
Want hoe goed het ook bedoeld zij, het
maakt de menschen over ’t algemeen niet
beter, en dat toch moet het hoofddoel
zyn: économisch zwakken en moreel kran-
ken moeten tot een hooger peil van welzijn
worden gebracht. Wat baat het anders of
men al emmers vol water blijft gieten in
het bodemloos vat der verarming Laat
men eens probeerenof er niet met beleid
een bodem onder te schuiven en vast te
hechten is 1
Zaterdag-avond j. 1. is het stoffelijk over
schot van Maarschalk Mac-Mahon van Mon-
teressou naar Parijs overgebracht.
Maandag morgen om elf uren werd de be
grafenis gehouden. De kist was geheel met
bloemen en kransen bedekt, daarbuiten
bulderde het geschut. Alle troepen-afdee-
lingen waren tegenwoordig, terwjjl de
meeste vorsten hunne adjudanten zonden
en Admiraal Avellan en de Russische officie
ren de plechtigheid eveneens bijwoonden.
Van de kerk 8t. Madeleine werd het lijk
overgebracht naar het Hótel des Invalides
waar de Minister-President Dupuy eene rede
voering hield, en vooral hierop wees, hoe
de Maarschalk, alvorens te sterven, nog
had mogen ziendat Frankrijk in een
nieuwen toestand, duurzame waarborgen
voor den vrede had gevonden.
De Minister van Oorlog hield ook een
toespraak, waarin hij den overledene een
laatst vaarwel toeriep. Daarna defileerden
de troepen voor de lijkbaar en toen nam
de Gouverneur van het Hótel des Invalides
het stoffelijk overschot in ontvangst.
De feesten, die naar aanleiding van deze
treurige plechtigheid voor eenige dagen
waren geschorst, zijn den dag, volgende
op dien der begrafenis, weer begonnen, te
Parijs, zoowel als te Toulon, waar weer
zeshonderd Russische matrozen aan boord
van hetFransche pantserschip Hoche” zijn
te gast geweest.
Zaterdag j.l. hebben Admiraal Avellan en
zijne officieren familiaar gedejeuneerd bij
den Minister-President Dupuy, waarby de
gebruikelijke toasten werden gewisseld.
Dinsdag avond had er nog een souper
plaats in de militaire sociëteitwaar Ge
neraal Saussier een dronk wijdde aan den
Czar en de Czarina, die door Admiraal
Avellan beantwoord werd met een toast op
den President van de Fransche Republiek.
De feestelijkheden eindigden met een
gala voorstelling in de Groote Opera, waar
men alle Russische nationale costumes te
zien kreeg eu Fransche en Russische zee
lieden hand aan hand opkwamen.
Er kwam toen geen einde aan het uit
bundig gejuich, zelis stond op een oogenblik
Admiraal Avellan op van zijn zetel en
riep met daverende stem„Leve Frankrijk I”
Na afloop van de voorstelling gingen de
Russische gasten stationwaarts, wat echter
niet zoo heel gemakkelyk ging, want
overal werden ze tegengehouden door een
jubelende volksmenigte, die zich heesch
schreeuwde aan: „Tot weerziens 1” „Leve
Rusland!” Eindelyk te kwart voor tweeën
werd het station bereikt de trein vertrok
Dit bekende opschriftvooral gewild bij
kerkelyke armbesturenkomt ons zoo dik-
wijls onder de oogen, dat wij bijna het
bewustzijn van zijn beteekenis verliezen.
De meeste menschen steken, als zij het
zien, bijna werktuigelijk de hand in den
zakvisschen er een stukje kopergeld uit
open werpen het in de offerbusof
zij gaan huns weegs en merken de aan
sporing in ’t geheel niet op.
En toch hebben die woorden een diepen
zin. Taalkundigen zullen u vertellen, dat
„gedenken” niet precies hetzelfde is als
„deuken”, eu het dus niet eenvoudig geldt
een kleine opscherping van het geheugen,
zooveel als: Vergeet niet, dat er armen
zijn. Er zit iets meer in, wat, dat
behoeft niet gezegd te worden.
Toch zyn er lieden die zich verbeelden,
dat met de uitreiking, bij passende gele
genheid van het kleinst mogelijke munt
stukje aan hun plicht ten opzichte van het
hulpbehoevende deel der menschheid is
voldaan. Voor het overige hebben diege
nen te zorgen, die voor die taak, een
eere-ambt, zijn aangewezen, die de
druppels der liefdadigheid opvangen en
trachten er een stroompje van te maken,
dat leven moet brengen in de dorre woes
tenij van het pauperisme.
Eeuwen lang is op die wijze gecollec
teerd en uitgedeeld, en we zijn er niet
veel verder mee gekomen. Ja, er is zelfs
heel wat meer gedaan. Vermogenden heb
ben by uiterste wilsbeschikking een deel
hunner schatten ter beschikking gesteld
van de diaconie van hun kerkgenootschap,
ten einde de renten te doen dienen tot
ondersteuning van behoeftigen; er zijn ka
pitalen gevormddie op voortreffelijke wyze
worden geadministreerden waarmede men
den tredmolen der bedeeling aan den gang
houdt, ook dan als de gaven der „liefda-
digen” wat tragelijk vloeiden. Jammer,
dat niet overal genoeg geld is vastgezet
om in alle behoeften van voeding en ver
warming te voorzien; men kon dan de
liefdadigheid op non-activiteit zetten, en
men zou de quaestie der armverzorging
opgelost mogen heeten, althans naar de
opvatting dergenen die van meening zijn,
dat men met een stuk brood en een turf
zich van zulk een vraagstuk kan afmaken.
Wij veroorloven ons te beweren, dat
met uitreiking van „onderstand” de zaak
nog lang niet in orde is. Als iemand een
been gebroken heeftdan kan een of ander
pijnstillend middel hem van dienst zijn
maar het been blijft kapot zoolang het niet
met een krachtige en bekwame hand is
gezet en door stevig verbandmateriaal een
poos lang in zijn fatsoen gehouden wordt.
De paupers der moderne samenleving zijn
van die lui met gebroken ledematen,
en het legio aantal kwakzalvers, dat zich
beyvert hun hulp te verleenen, hebben
wel ieder hun eigen drankje en zalfje,
maar het inwendig getimmerte van het
beschadigde corpus laten zij onaangeroerd.
De stumpers blyven leven, maar van het
loopen moeten zjj afzien.
We zuilen niet onbillijk zyn: elke ma
nier van hulpbetoon, zelfs de allerslecht
ste, is oneindig beter dan een lieldeloos
voorbijgaan. W y kennen zedie hoog op
geven van hun afkeer van aalmoezen; als
een aime drommel bij hen aankloptdan
is het stereotype bescheid: ik geef niet
aan de deur; maar by menigeen zou het
antwoord niet te geven zyn op de eenvou
dige vraag: Beste heer, waar geeft gij
dan? ’t is waar, van de tien gevallen,
waarin men wordt aangeklampt door men-
schen, die een beroep doen op ons „me
delijden (I)” kunnen we wel zeven of acht
kansen rekenen dat we worden beetgeno
men door liefhebbers van een stevigen
borrel; maar dan zyn er toch nog twee
of drie, die aanspraak hebben op hulp, en
die men toch zoo niet kan afwijzenomdat
die anderen schavuiten zyn. Want dat
kunnen immers die twee niet helpen? Ja,
als al die uingen bij ons goed in orde
wt&en; als elke arme wist, waar hij moest
WÖ>en om geholpen te wordenniet slechts
met een gave die hem voor het oogenblik
den mond kan vullen, doch met het af
doende geneesmiddel dat hem weer of voor
het eerst van zijn leven maakt tot een
gewoon menschdan hadden we recht
en waren we zelfs verplicht den klagenden
bedelaar af te wijzen. Doch, zooals het
er nu nog bij staat, mogen we ons nu wel
blootstellen aan het gevaar, een honge
renden natuurgenoot zonder voedsel te la
ten rondzwerven?
Zoo zijn er, in de hedendaagsche maat
schappij tal van middelendoor welke wij
willen trachten op de gemakkelijkste wijze
aan onze verplichtingen ten opzichte van
gebrekhjdenden te voldoen. Want, dat
is zeker veel gewonnen, de lieden, die er
toe in staat zijn, laten zich niet onbetuigd,
we hebben allen een geweten, dat ons
verbiedt onverschillig te zijn voor het lot
der broeders I Alleenwe sollen wel
een beetje met dat geweteneigenlijk om
dat wij er niet op goeden voet mee staan
het is voor ons, wat voor den wilde zijn
God iseen lastige potentaatdie zich on
gevraagd in iemands zaken mengt. En
evenals deze het op een accoordje gooit,
omals hij geen kip kan offerenmet een
kraai te volstaan, doen ook wij liefst zoo
min mogelijk, om dat geweten te brengen
tot de verklaring: Nu, enfin, we zullen
maar zeggen dat het mooi is.
Zoo is het met de weldoeners in het
algemeenen niet bet allerminst met de
georganiseerde. Zij hebben hun systeem,
dat passen zij toe, ijverig natuurlijk, en
't ia klaar. Of neen, *t is niet precies
klaar, maar dat is buiten hun schuld. Zoo
hebben .we gekregen allerlei uitgassen op
het gebied der armverzorging, eerst
die kolossale, die overweldigende, de
bedeeling in haar onderscheiden min of
meer stuitende vormen, de openbare
spijziging door de zoogenaamde brood- en
koffiecommissie’sde kindervoeding
de crèches
Of wij dan die dingen zouden willen af
schaffen? Lieve hemel neen, integendeel,
laten we ze onze gaven niet onthouden
ze zijn, helaafe, noodig gewordende maat
schappij is er naar gegroeid of liever ver
groeid. De lijder kan nu eenmaal niet
zonder pijnstillende middelen, gij hebt
hem er aan gewoon gemaakt. Maar terwijl
hij ze gebruikt, moet ge ook eens letten
op de werking, die zij op hem uitoefenen,
en dan aan zijn genezing gaan werken.
Van die waarnemingen ter beoordeeling
van het effect van het tegenwoordig wel-
dadigheidsbetoon kan iedereen doen, die
maar zijn oogen gebruikt. Of is het mis
schien niet waar, dit de bedeelingde men
schen zorgeloos maakt en hun het gevoel
van eigenwaarde ontneemtdat de gang
naar het voedingslokaal der schoolkinde
ren, vooral wanneer het, gelijk wij het
met diep leedgevoel hebben zien doen,
in processie geschiedtnadeel toebrengt
aan het besef, dat de mensch moet trach
ten zichzelf te helpen, dat het idéé van
schaamte er door verloren gaat? Heeft
nooit iemand de opmerking gemaakt dut
bewaarplaatsen van kleine kinderen, op
gericht om aan moeders de gelegenheid
te geven door arbeid buitenshuis wat te
verdienen, in zeer veel gevallen de vrou
wen uit haar eigenlijken werkkring doen
tredenwaardoor öl de mannen kunnen
gaan leegloopen öf tot werkloosheid wor
gden gebracht omdat de vrouwen hun plaats
innemen?
Maar de behoeften van het oogenblik
bepalen de keus van elk redmiddelen het
is gemakkeiijker er nadeelen in aan te
wyzen dan iets betera aan de hand te doen.
Alleen dit ware zeer gewenscht, dat men
minder op zijn eigen houtje aan ’t arm-
verzorgen ging; er zyn een ontzagljjk
aantal genootschappen en commissie’s, op
gericht met de beste bedoelingen wellicht,
maar die elkander toch in de wielen rijden,
en in elk geval een schat van tijd en werk
kracht in beslag nemen, die belangrijk zou
kunnen verminderd worden als men zich
niet zoo in groepjes verdeelde, maar ge
meenschappelijk te werk ging. En voor
de bestryding van het pauperisme ware
het oneindig beteriudien meniu plaats
van die kleine hoopjes, elk afzonderlijk
zyn aanvul beproevende, een fiink aan
eengesloten leger bad, dat naar tactische
voorschriften te werk ging.
Dit, wat de ziekte betreft. Maar en
dat is het wat bij ons meer op den voor
grond moest staan, we moeten ons,
afgescheiden van elk stelsel en van elke
regeling, onverschillig of deze uitgaat van
particuliere vereenigmgenof van de ge
meente, of van den staat, we moeten
ons meer bezig houden met de zieken.
Ziet ge, we zyn wel wat al tethéoretisch.
De armoede is in ons oog geworden een
„économisch feit”. Dat is zij nu wel, maar de
armen iel ven, dat zyn onze broeder»,
*ALBLAS8ERWAARD en VIJFHEEREN-
LANDEN, 27 Oct. De handel zoo in kaas als
boter was deze week weer willigde
prijzen ondergingen geene verandering. Men
besteedt thans in deze streken voor kaas
van f 22 tot’ f 28 per 50 kilo, naar wicht
en kwaliteit; goêboter f0,65, weiboter f0,55
per kilo.
♦BERG-AMBACHT, 25 Oct. Op Zater
dag jl. werd aanbesteed: „De gedeeltelijke
vernieuwing van het staketsel aan den
oprit te Bergstoep.” Het werk is gegund
aan de laagste inschrijvers, de hh. 8. v. d.
Oever en A. Oskam Ja., die ieder voor f 93
hadden ingeschreven.
Daar zich alhier te weinig jongelie
den hadden aangemeldzal dezen winter
geen cursus tot vrijwillige oefening in den
wapenhandel gehouden worden.
BOSKOOP, 25 Oct. Gistoren-avond werd,
na oproeping in het hótel van den heer
Klaassen, door alle aanwezige ingezetenen
een adres geteekend aun de Prov. Staten
van Zuid-Hollaud in zake de vaartverbe-
tering der Gouwe. Men vraagt de niet-
uannemiug van het voorstel van Gedepu
teerden om het vroeger genomen besluit
tot verbetering in te trekken, en zoo men
ouverhoopt hiertoe mocht overgaan, de
aanneming van het voorstel van de min
derheid van Gedeputeerden om het beheer
over de Gouwe in provinciaal beheer te
nemen en tot partiëele verbetering er van
over te gaan.
Ook de gemeenteraad heeft een besluit
genomen om in dien zin een adres tot de
waarin hij de hulde des legers nederlegde
aan de voeten van den eenig overgebleven
grooten leger-aan voerder uit een grooten tijd.
Als een zinnebeeld dier hulde overhandigde
Z. M. den Koning een met briljanten ver
sierden staf, waarvoor deze diep bewogen
dankte.
De feestelijkheid eindigde met een gala
diner waar de Keizer een dronk uitbracht
op den Koning, en deze op den Keizer en
het Duitsche leger.
Uit Washington (N.-A.) wordt gemeld, dat
de democratische leden van den Senaat, voor
standers van de vrije zilver-aanmunting
thans verklaard hebben geen hinderpaal
meer in den weg te zullen leggen aan de
stemming over de intrekking der Shermen-
wet. Binnen een week wordt nu de beslis
sing verwacht, en wel het besluit tot on
voorwaardelijke intrekking.
B,ij Kon. besluit zijn benoemd:
tot ontvanger der directe belastingen en
accijnsen te Woerden o. a. J. P. Reede,
ontvanger derzellde middelen te Leiden,
(buitengemeenten)tot ontvanger der directe
belastingen en accijnsen te Vreeswijk o. a.
J. H. Voerman, ontvanger derzelfde middelen
te Wijk bij Duurstede c. a.
Bij Koninklijk besluit is de
kolonel G. J. Hofstede Crull, van het 8ste
regiment infanterie, commandant van het
koloniaal werfdepot, op zijn aanvrage, op
pensioen gesteld en het bedrag van het
pensioen bepaald op f2100 ’s jaars.
Bij Kon. besluit is benoemd
bij het wapen der inf. tot commandant
het koloniaal werfdepot, de majoor T. j
Roersch, van het le reg.
Tot tweeden gemee
neesheer te Apeldoorn is benoené
I. Van Nooten te Axel.
Naar men verneem:
de maand December de tolle/ _w
wegen in de provincie Zuid-HpHand verpacht
worden. Met het oog op *ene eventueele
afschaffing, zullen zij in plaats van voor 6, nu
voor 3 jaren worden verpacht.
—In de WeesinrichtVsUg te Neer-
bosch zijn thans in de verschillende werk
plaatsen 246 jongens geplaatst, dfê,een hand
werk leeren en tot de navolgende-lakken
worden opgeleid, als: letterzetter 37,
persdrukker 13, timmerman 27, metselaar 8,
schoenmaker 18, kleermaker 28, boekbin
der 29, schilder 10, tuinman 24, klompen
maker 9, landbouwer II, meubelmaker 15
en smid 17.
De directeur der Weesinrichting ontving
uit Leiden van eene weezenvriendin eene
gilt, groot f 1000, voor genoemd gesticht.
Voor het literarisch-mathe-
matisch examen is geslaagd de heer G. 0.
Costerman Boodt te Waddings veen.
Door heeren curatoren van hot
Gymnasium te Zetten is tot intendant dezer
stichting benoemd Ds. W. F. A. Winckel,
predikant bij de Gereformeerde Kerk te
Oudewater.
Overeenkomstig de onlang
vermelde beslissing, dat de Gereformeerd
Kerk rechtspersoonlijkheid bezit en dus
voor hare scholen aanspraak heeft op de
rijksbijdrage krachtens de onderwijswet, zijn,
blijkens bij den Raad van State, afd. voor
de geschillen van bestuur, ingekomen ko
ninklijke besluiten, thans ook ryksbydragen
over 1892 toegekend voor de verschillende
scholen der Gereformeerde Kerk.
De BURGEMEESTER der Gemeente
Schoonhoven doet te weten, dat op Dins
dag 31 October a. s. eene algemeene
zal worden gehouden voor het fonds, het
welk onder bescherming van H. M. de
Koningin-Regentes, door de Vereeniging
„Trouw aan Koning en Vaderland” is op
gericht, tot ondersteuning van behoeftige
gerechtigden tot het dragen van het Metalen
Kruis en Citadel Medaille.
Deze Collecte wordt ten zeerste aan
bevolen.
Schoonhoren, 27 October 1893.
De Burgemeester roornoemd,
Mr. A. D. H KOLFF.