IUIS JELUI U I s >ND. 1893. N°. 1417. Zaterdag 28 October. Nieuws- en Advertentieblad voor Zuid-ïïolland en Utrecht Koeien, HNG e kilo’s Hooi, Officiëele Kennisgevingen. Platteweg. INCEN i de Lek. NHUIS, f WERKPLAATS, Ie SCHUUR, DIJK- op de Noord te te samen groot in twee perceelen ri 1894. )EIEN, Ten. BUITENLAND. Overzicht. „Gedenkt den armen I" BINNENLAND. COLLECTE 8CH00HH0VEN8GHE COURANT i Goederen. ft de Notarii. i0,ip zal worden ordt NIET (1. waar Ge- i S. W. N. VAN NOOTEN te Schoonhoven, Uitgeven. IN, Gemeente SCHOONHOVEN. ag d» verkoo lt) UQe f sullen in op de rijki- n, Stortk^r, Kam, erdere BOUW- en id fl/a prachtige van het 'ragen bij 1ROENENDAAL voornemens op i 27. October ir, te Heeuwljk, de Bouwmans- door den Heer het openbaar te October 1 893, iet Koffiehuis van op de Lekin RE otaris A. J. DE Lekkerkerk «al, loeke van de be- erfgenamen van RIDDER, in het Ji NOOTEN, ■I g 27 October lags 9 nur, aan contant geld: •en Inboedel; ISGEREEDSCHAP- :N; werkhout, Deze Courant wordt des Woensdags- en des Zaterdags morgen s uitgegeven. Prijs: voor Schoonhoven per drie maanden ƒ0,75. Franco per post door het geheele ryk f 0,90. Men kan zich abon- neeren bij alle Boekhandelaren, Agenten en Brievengaarders. GELD. A, 1 Zeng, een nl Varkenshok, aopw, Roeiboot, i, 'Wringtobben, Schragen, Gier- zeJ8, Vlonders, 'sn MELKGE- LN: kensvleesch. Steenkolen DDE te Meerkerk enbaar verkoopen: OVEMBER 1893, 10 uur, e Dx. DE GROOT, imond: GELD. 1RRIEPAARD met en die hebben aanspraak op ons mede lijden. Dat wil zegden: wij moeten met hen lijden,-i- atrtfers is dat woord niet op te vatten. Maar het lijden van dien welgedanen armverzorger of voorzitter van tot enz. is niet zoo over hem bezorgd be- Wilt gij Weten, wat Neem d.m één enkel uw financiëele krachten u er meer dan een onder i de Instructie- •r het tijdvak •4, de overige ran 1 Januari 4. 'lijks, behalve r, op boven- ien ter lezing. 5r den laten 'kende schrif- Jht voor de Menages van 1 November )4. Garnizoens- S. Prijs der Ad ver tentiënVan 1 tot 5 regels 0,50. Iedere regel meer 0,10. Groote letters naar plaatsruimte. Inzending franco uiterlijk tot Dinsdags-avonds 8- en tot Vnjdags-namiddags 5 uren. Alle binnenlandsche Advertentiënvoor 3 maal plaatsing opgegeven, worden slechts 2 maal in rekening gebracht. sn een ar oud Te bevi astrecht. en nog eens werd een veelduizendstemmig gejuich aangeheven! Admiraal Avellan verklaarde meermalen, dat hij gedurende die 10 dagen als in een tooverland geleefd had. De vreugde was zoo machtig en groot geweest, dat op den tijd niet meer gelet werd. Volgens eene berekening der Prefectuur van Politie te Parijs waren op den dag der aankomst van de Russische zeelieden te Parijs 1.000.000 menschen samenge stroomd tusschen het station van den Ly- onspoorweg en het „Cercle Militaire”. Het aantal toeschouwers op de „Place de l’Hótel de Ville” bij de taptoe wordt op 180.000 geschat. Er waren daar 2500 agenten onder de menigte. Het aantal kijkers naar den militairen fakkeloptocht in de straten moet naar schatting 1,500.000 bedragen hebben. Hot blijkt, dat de man, die op de „Place de l’Opera” een revolverschot heeft gelost (zie ons vorig nummer) zulks geenszins deed op Admiraal Avellan, maar op de menigte, waarschijnlijker nog: in het wilde. Het was een door allerlei tegen spoeden half krankzinnig geworden per soon, die met een oud wapen vier maal ketste de revolver en eerst de vijfde maal ging hij af op zijne wijze protesteerde tegen eene feestvreugdezoo weinig in overeenstemming met zyn omstandigheden en zijn gemoedstoestand. Het volk had hem bijna verscheurd, toen gelukkig de politie hem in bewaring nam. De Eugcleche Bond der steenkoolmijn- eigenaars, heeft den burgemeester van Shef field uitgenoodigd, zes bekende deskundigen aan te wijzen, ten einde de boeken van drie steenkolenmijnen in drie districten na te zien, om zoodoende den werkelijken loon- stand vóór de werkstaking bekend te maken. De mijnwerkersbond moest er ook het zijne van hebben en schreef een brief, waarin hij de eigenaars segit, dat onderzoek ook tot henzelven uit te strekken. Het is wel noodig, dat de wereld ook eens weet, wat de-patroons verdienen! Van verzoening is dus nog geen sprake. i Zondag jl. heeft er een bijeenkomst plaats gehad op het Trafalgar Square te Londen, waaraan politieke en socialistisch» clubs en ambachtsvereenigingen deelnamen, ten gunste van hot algemeen stemrecht. Of- I schoon er slechts een kleine duizend op kwamen, was er geweld genoeg. Ze deden goed hun best en gaven hnn gemoed lucht over de kooplieden, kapitalisten en loden der Regeering. Het Engelsche stoomschip „Etna” heeft onlangs een ontzettende reis gedaan. Het bracht 1400 Arabische bedevaartgangers naar Djeddah en nam die pelgrims, na hunnen j tocht naar Mekka, weder aan boord, om hen naar Tanger terug te brengen. Op de terugreis nu stierven 700 dier t passagiers en het schip werd een pesthol. Men mocht de dooden niet overboord werpen en zij werden nu allen in het ruim van het schip gelegd. Het verhaal van die reis in het scheeps- J joqrnaal, dat de kapitein aan de Marine- autoriteiten te Swansea overlegde, is ijzing wekkend. Er worden maatregelen genomen om voor het vervolg tooneelen als de daar verhaalde te voorkomen. In het Oostenrijksche Huis van Afge- 1 vaardigden heeft de Ministerpresident, Graaf Tuaffe, de voorstellen der Regeering tot uitbreiding van het stemrecht toege licht. De Regeering zal haar beginsel van stemrecht-uitbreiding blijven handhaven, 1 ondanks het verzet van de drie voornaamste partijen. De democratische Afgevaardigde Krona- wettec verdedigde het Regeeringsontwerp, terwjjl Graaf Hohenwart, namens de con servatieven, het ontwerp onaannemelijk verklaarde, omdat een dusdanige uitbreiding te veel invloed aan het lagere landvolk geeft, dat later een gemakkelijke prooi kan worden van de sociaal-democraten. Verschillende Afgevaardigden kwamen nog aan het woord en de meeaten oordeelden uitbreiding van het kiesrecht wel goed, doch niet ten koste van den middenstand. De Italiaanscbe Oud-Minister-President Di Rudini heeft aan zijne kiezers een schrij ven gericht, waarin hij nadrukkelijk zegt, dat een gezonde financiëele toestand ónmo gelijk is, zoolang er geen vermindering van uitgaven en eene vermeerdering van inkom sten plaats heeft. Beperkt moeten b. v worden de militaire uitgaven en die voor de ambtenaren (door vermindering van perso neel). In denzelfden trant heeft ook de oud-Minister Branca tot zijne kiezers gespro ken. Wie den moed bezit, zei Branca, Europa door daden te toonen, dat men den vrede wenscht door beperking der oor logstoerustingen kan er zeker van zijn de sympathie te verwerven van de beschaafde wereld. Koning Albert van Kaksen heeft het jubileum van zijn 50-jarigen diensttijd bij het leger gevierd. Te Dresden werd daarom een groot feest gevierd, waarvoor ook Keizer Wilhelm overkwam. Bij de I receptie in de marmeren zaal van het I paleis hield Z. M. een hartelyke toespraak, Staten te richten. 3 Novembc ledkeuring vai Oorlog, ten 8-Commandant een vereeniging grootdat wij ons hoeven te maken, medelijden is P gezin, zoo niet veroorloven er meer dan uw hoede te plaatsen, en stel u tot taak, dat gezin te brengen in een beteren toestand, te ontrukken aan het verval, te redden van den ondergang, door de be langen van dat gezin u aan te trekken alsof het uw eigene waren, en door, ge wapend met uw gezond oordeel, op te klimmen tot de oorzaken van den treurigen staat waarin het verkeert. Anderen kun nen dan, of gij mot hen kunt blijven medewerken aan die groote hervormings- maatregelen waarover we het thans zoo druk hebben, gij hebt, al slaagt gij maar ten deele, den goeden weg ingesla gen. En waarlijk, als ieder, die maar eenigszins bij machte is iets van zijn tijd of zijn bezit af te staanwelbekeken kunnen de meeste menschen iets missen wanneer zij maar aan de juiste beteekenis van het woord medeljjden denken, dat aan wendt op zoodanige wijze, dat het verstand niet hoofdschuddend toeziet bij hetgeen het goede hart meent te moeten doen, en vooral, als wij onze eigen werkzaamheid op liefdadigheidsgebied in de goede richting sturenals wij onszelven geven, niet aan een stelsel maar aan bepaalde individuen, wien wij de broeder hand geven, als wier redders en hel pers wij verlangen op te tredenwijper soonlijk dan zalnaarmate aan dien arbeid door meerderen wordt deelgenomen, ook het pauperisme slinkenen de werking van elk ondersteuuings-sys^em ten slotte tot steeds engere grenWJ beperkt worden. Want hoe goed het ook bedoeld zij, het maakt de menschen over ’t algemeen niet beter, en dat toch moet het hoofddoel zyn: économisch zwakken en moreel kran- ken moeten tot een hooger peil van welzijn worden gebracht. Wat baat het anders of men al emmers vol water blijft gieten in het bodemloos vat der verarming Laat men eens probeerenof er niet met beleid een bodem onder te schuiven en vast te hechten is 1 Zaterdag-avond j. 1. is het stoffelijk over schot van Maarschalk Mac-Mahon van Mon- teressou naar Parijs overgebracht. Maandag morgen om elf uren werd de be grafenis gehouden. De kist was geheel met bloemen en kransen bedekt, daarbuiten bulderde het geschut. Alle troepen-afdee- lingen waren tegenwoordig, terwjjl de meeste vorsten hunne adjudanten zonden en Admiraal Avellan en de Russische officie ren de plechtigheid eveneens bijwoonden. Van de kerk 8t. Madeleine werd het lijk overgebracht naar het Hótel des Invalides waar de Minister-President Dupuy eene rede voering hield, en vooral hierop wees, hoe de Maarschalk, alvorens te sterven, nog had mogen ziendat Frankrijk in een nieuwen toestand, duurzame waarborgen voor den vrede had gevonden. De Minister van Oorlog hield ook een toespraak, waarin hij den overledene een laatst vaarwel toeriep. Daarna defileerden de troepen voor de lijkbaar en toen nam de Gouverneur van het Hótel des Invalides het stoffelijk overschot in ontvangst. De feesten, die naar aanleiding van deze treurige plechtigheid voor eenige dagen waren geschorst, zijn den dag, volgende op dien der begrafenis, weer begonnen, te Parijs, zoowel als te Toulon, waar weer zeshonderd Russische matrozen aan boord van hetFransche pantserschip Hoche” zijn te gast geweest. Zaterdag j.l. hebben Admiraal Avellan en zijne officieren familiaar gedejeuneerd bij den Minister-President Dupuy, waarby de gebruikelijke toasten werden gewisseld. Dinsdag avond had er nog een souper plaats in de militaire sociëteitwaar Ge neraal Saussier een dronk wijdde aan den Czar en de Czarina, die door Admiraal Avellan beantwoord werd met een toast op den President van de Fransche Republiek. De feestelijkheden eindigden met een gala voorstelling in de Groote Opera, waar men alle Russische nationale costumes te zien kreeg eu Fransche en Russische zee lieden hand aan hand opkwamen. Er kwam toen geen einde aan het uit bundig gejuich, zelis stond op een oogenblik Admiraal Avellan op van zijn zetel en riep met daverende stem„Leve Frankrijk I” Na afloop van de voorstelling gingen de Russische gasten stationwaarts, wat echter niet zoo heel gemakkelyk ging, want overal werden ze tegengehouden door een jubelende volksmenigte, die zich heesch schreeuwde aan: „Tot weerziens 1” „Leve Rusland!” Eindelyk te kwart voor tweeën werd het station bereikt de trein vertrok Dit bekende opschriftvooral gewild bij kerkelyke armbesturenkomt ons zoo dik- wijls onder de oogen, dat wij bijna het bewustzijn van zijn beteekenis verliezen. De meeste menschen steken, als zij het zien, bijna werktuigelijk de hand in den zakvisschen er een stukje kopergeld uit open werpen het in de offerbusof zij gaan huns weegs en merken de aan sporing in ’t geheel niet op. En toch hebben die woorden een diepen zin. Taalkundigen zullen u vertellen, dat „gedenken” niet precies hetzelfde is als „deuken”, eu het dus niet eenvoudig geldt een kleine opscherping van het geheugen, zooveel als: Vergeet niet, dat er armen zijn. Er zit iets meer in, wat, dat behoeft niet gezegd te worden. Toch zyn er lieden die zich verbeelden, dat met de uitreiking, bij passende gele genheid van het kleinst mogelijke munt stukje aan hun plicht ten opzichte van het hulpbehoevende deel der menschheid is voldaan. Voor het overige hebben diege nen te zorgen, die voor die taak, een eere-ambt, zijn aangewezen, die de druppels der liefdadigheid opvangen en trachten er een stroompje van te maken, dat leven moet brengen in de dorre woes tenij van het pauperisme. Eeuwen lang is op die wijze gecollec teerd en uitgedeeld, en we zijn er niet veel verder mee gekomen. Ja, er is zelfs heel wat meer gedaan. Vermogenden heb ben by uiterste wilsbeschikking een deel hunner schatten ter beschikking gesteld van de diaconie van hun kerkgenootschap, ten einde de renten te doen dienen tot ondersteuning van behoeftigen; er zijn ka pitalen gevormddie op voortreffelijke wyze worden geadministreerden waarmede men den tredmolen der bedeeling aan den gang houdt, ook dan als de gaven der „liefda- digen” wat tragelijk vloeiden. Jammer, dat niet overal genoeg geld is vastgezet om in alle behoeften van voeding en ver warming te voorzien; men kon dan de liefdadigheid op non-activiteit zetten, en men zou de quaestie der armverzorging opgelost mogen heeten, althans naar de opvatting dergenen die van meening zijn, dat men met een stuk brood en een turf zich van zulk een vraagstuk kan afmaken. Wij veroorloven ons te beweren, dat met uitreiking van „onderstand” de zaak nog lang niet in orde is. Als iemand een been gebroken heeftdan kan een of ander pijnstillend middel hem van dienst zijn maar het been blijft kapot zoolang het niet met een krachtige en bekwame hand is gezet en door stevig verbandmateriaal een poos lang in zijn fatsoen gehouden wordt. De paupers der moderne samenleving zijn van die lui met gebroken ledematen, en het legio aantal kwakzalvers, dat zich beyvert hun hulp te verleenen, hebben wel ieder hun eigen drankje en zalfje, maar het inwendig getimmerte van het beschadigde corpus laten zij onaangeroerd. De stumpers blyven leven, maar van het loopen moeten zjj afzien. We zuilen niet onbillijk zyn: elke ma nier van hulpbetoon, zelfs de allerslecht ste, is oneindig beter dan een lieldeloos voorbijgaan. W y kennen zedie hoog op geven van hun afkeer van aalmoezen; als een aime drommel bij hen aankloptdan is het stereotype bescheid: ik geef niet aan de deur; maar by menigeen zou het antwoord niet te geven zyn op de eenvou dige vraag: Beste heer, waar geeft gij dan? ’t is waar, van de tien gevallen, waarin men wordt aangeklampt door men- schen, die een beroep doen op ons „me delijden (I)” kunnen we wel zeven of acht kansen rekenen dat we worden beetgeno men door liefhebbers van een stevigen borrel; maar dan zyn er toch nog twee of drie, die aanspraak hebben op hulp, en die men toch zoo niet kan afwijzenomdat die anderen schavuiten zyn. Want dat kunnen immers die twee niet helpen? Ja, als al die uingen bij ons goed in orde wt&en; als elke arme wist, waar hij moest WÖ>en om geholpen te wordenniet slechts met een gave die hem voor het oogenblik den mond kan vullen, doch met het af doende geneesmiddel dat hem weer of voor het eerst van zijn leven maakt tot een gewoon menschdan hadden we recht en waren we zelfs verplicht den klagenden bedelaar af te wijzen. Doch, zooals het er nu nog bij staat, mogen we ons nu wel blootstellen aan het gevaar, een honge renden natuurgenoot zonder voedsel te la ten rondzwerven? Zoo zijn er, in de hedendaagsche maat schappij tal van middelendoor welke wij willen trachten op de gemakkelijkste wijze aan onze verplichtingen ten opzichte van gebrekhjdenden te voldoen. Want, dat is zeker veel gewonnen, de lieden, die er toe in staat zijn, laten zich niet onbetuigd, we hebben allen een geweten, dat ons verbiedt onverschillig te zijn voor het lot der broeders I Alleenwe sollen wel een beetje met dat geweteneigenlijk om dat wij er niet op goeden voet mee staan het is voor ons, wat voor den wilde zijn God iseen lastige potentaatdie zich on gevraagd in iemands zaken mengt. En evenals deze het op een accoordje gooit, omals hij geen kip kan offerenmet een kraai te volstaan, doen ook wij liefst zoo min mogelijk, om dat geweten te brengen tot de verklaring: Nu, enfin, we zullen maar zeggen dat het mooi is. Zoo is het met de weldoeners in het algemeenen niet bet allerminst met de georganiseerde. Zij hebben hun systeem, dat passen zij toe, ijverig natuurlijk, en 't ia klaar. Of neen, *t is niet precies klaar, maar dat is buiten hun schuld. Zoo hebben .we gekregen allerlei uitgassen op het gebied der armverzorging, eerst die kolossale, die overweldigende, de bedeeling in haar onderscheiden min of meer stuitende vormen, de openbare spijziging door de zoogenaamde brood- en koffiecommissie’sde kindervoeding de crèches Of wij dan die dingen zouden willen af schaffen? Lieve hemel neen, integendeel, laten we ze onze gaven niet onthouden ze zijn, helaafe, noodig gewordende maat schappij is er naar gegroeid of liever ver groeid. De lijder kan nu eenmaal niet zonder pijnstillende middelen, gij hebt hem er aan gewoon gemaakt. Maar terwijl hij ze gebruikt, moet ge ook eens letten op de werking, die zij op hem uitoefenen, en dan aan zijn genezing gaan werken. Van die waarnemingen ter beoordeeling van het effect van het tegenwoordig wel- dadigheidsbetoon kan iedereen doen, die maar zijn oogen gebruikt. Of is het mis schien niet waar, dit de bedeelingde men schen zorgeloos maakt en hun het gevoel van eigenwaarde ontneemtdat de gang naar het voedingslokaal der schoolkinde ren, vooral wanneer het, gelijk wij het met diep leedgevoel hebben zien doen, in processie geschiedtnadeel toebrengt aan het besef, dat de mensch moet trach ten zichzelf te helpen, dat het idéé van schaamte er door verloren gaat? Heeft nooit iemand de opmerking gemaakt dut bewaarplaatsen van kleine kinderen, op gericht om aan moeders de gelegenheid te geven door arbeid buitenshuis wat te verdienen, in zeer veel gevallen de vrou wen uit haar eigenlijken werkkring doen tredenwaardoor öl de mannen kunnen gaan leegloopen öf tot werkloosheid wor gden gebracht omdat de vrouwen hun plaats innemen? Maar de behoeften van het oogenblik bepalen de keus van elk redmiddelen het is gemakkeiijker er nadeelen in aan te wyzen dan iets betera aan de hand te doen. Alleen dit ware zeer gewenscht, dat men minder op zijn eigen houtje aan ’t arm- verzorgen ging; er zyn een ontzagljjk aantal genootschappen en commissie’s, op gericht met de beste bedoelingen wellicht, maar die elkander toch in de wielen rijden, en in elk geval een schat van tijd en werk kracht in beslag nemen, die belangrijk zou kunnen verminderd worden als men zich niet zoo in groepjes verdeelde, maar ge meenschappelijk te werk ging. En voor de bestryding van het pauperisme ware het oneindig beteriudien meniu plaats van die kleine hoopjes, elk afzonderlijk zyn aanvul beproevende, een fiink aan eengesloten leger bad, dat naar tactische voorschriften te werk ging. Dit, wat de ziekte betreft. Maar en dat is het wat bij ons meer op den voor grond moest staan, we moeten ons, afgescheiden van elk stelsel en van elke regeling, onverschillig of deze uitgaat van particuliere vereenigmgenof van de ge meente, of van den staat, we moeten ons meer bezig houden met de zieken. Ziet ge, we zyn wel wat al tethéoretisch. De armoede is in ons oog geworden een „économisch feit”. Dat is zij nu wel, maar de armen iel ven, dat zyn onze broeder», *ALBLAS8ERWAARD en VIJFHEEREN- LANDEN, 27 Oct. De handel zoo in kaas als boter was deze week weer willigde prijzen ondergingen geene verandering. Men besteedt thans in deze streken voor kaas van f 22 tot’ f 28 per 50 kilo, naar wicht en kwaliteit; goêboter f0,65, weiboter f0,55 per kilo. ♦BERG-AMBACHT, 25 Oct. Op Zater dag jl. werd aanbesteed: „De gedeeltelijke vernieuwing van het staketsel aan den oprit te Bergstoep.” Het werk is gegund aan de laagste inschrijvers, de hh. 8. v. d. Oever en A. Oskam Ja., die ieder voor f 93 hadden ingeschreven. Daar zich alhier te weinig jongelie den hadden aangemeldzal dezen winter geen cursus tot vrijwillige oefening in den wapenhandel gehouden worden. BOSKOOP, 25 Oct. Gistoren-avond werd, na oproeping in het hótel van den heer Klaassen, door alle aanwezige ingezetenen een adres geteekend aun de Prov. Staten van Zuid-Hollaud in zake de vaartverbe- tering der Gouwe. Men vraagt de niet- uannemiug van het voorstel van Gedepu teerden om het vroeger genomen besluit tot verbetering in te trekken, en zoo men ouverhoopt hiertoe mocht overgaan, de aanneming van het voorstel van de min derheid van Gedeputeerden om het beheer over de Gouwe in provinciaal beheer te nemen en tot partiëele verbetering er van over te gaan. Ook de gemeenteraad heeft een besluit genomen om in dien zin een adres tot de waarin hij de hulde des legers nederlegde aan de voeten van den eenig overgebleven grooten leger-aan voerder uit een grooten tijd. Als een zinnebeeld dier hulde overhandigde Z. M. den Koning een met briljanten ver sierden staf, waarvoor deze diep bewogen dankte. De feestelijkheid eindigde met een gala diner waar de Keizer een dronk uitbracht op den Koning, en deze op den Keizer en het Duitsche leger. Uit Washington (N.-A.) wordt gemeld, dat de democratische leden van den Senaat, voor standers van de vrije zilver-aanmunting thans verklaard hebben geen hinderpaal meer in den weg te zullen leggen aan de stemming over de intrekking der Shermen- wet. Binnen een week wordt nu de beslis sing verwacht, en wel het besluit tot on voorwaardelijke intrekking. B,ij Kon. besluit zijn benoemd: tot ontvanger der directe belastingen en accijnsen te Woerden o. a. J. P. Reede, ontvanger derzellde middelen te Leiden, (buitengemeenten)tot ontvanger der directe belastingen en accijnsen te Vreeswijk o. a. J. H. Voerman, ontvanger derzelfde middelen te Wijk bij Duurstede c. a. Bij Koninklijk besluit is de kolonel G. J. Hofstede Crull, van het 8ste regiment infanterie, commandant van het koloniaal werfdepot, op zijn aanvrage, op pensioen gesteld en het bedrag van het pensioen bepaald op f2100 ’s jaars. Bij Kon. besluit is benoemd bij het wapen der inf. tot commandant het koloniaal werfdepot, de majoor T. j Roersch, van het le reg. Tot tweeden gemee neesheer te Apeldoorn is benoené I. Van Nooten te Axel. Naar men verneem: de maand December de tolle/ _w wegen in de provincie Zuid-HpHand verpacht worden. Met het oog op *ene eventueele afschaffing, zullen zij in plaats van voor 6, nu voor 3 jaren worden verpacht. —In de WeesinrichtVsUg te Neer- bosch zijn thans in de verschillende werk plaatsen 246 jongens geplaatst, dfê,een hand werk leeren en tot de navolgende-lakken worden opgeleid, als: letterzetter 37, persdrukker 13, timmerman 27, metselaar 8, schoenmaker 18, kleermaker 28, boekbin der 29, schilder 10, tuinman 24, klompen maker 9, landbouwer II, meubelmaker 15 en smid 17. De directeur der Weesinrichting ontving uit Leiden van eene weezenvriendin eene gilt, groot f 1000, voor genoemd gesticht. Voor het literarisch-mathe- matisch examen is geslaagd de heer G. 0. Costerman Boodt te Waddings veen. Door heeren curatoren van hot Gymnasium te Zetten is tot intendant dezer stichting benoemd Ds. W. F. A. Winckel, predikant bij de Gereformeerde Kerk te Oudewater. Overeenkomstig de onlang vermelde beslissing, dat de Gereformeerd Kerk rechtspersoonlijkheid bezit en dus voor hare scholen aanspraak heeft op de rijksbijdrage krachtens de onderwijswet, zijn, blijkens bij den Raad van State, afd. voor de geschillen van bestuur, ingekomen ko ninklijke besluiten, thans ook ryksbydragen over 1892 toegekend voor de verschillende scholen der Gereformeerde Kerk. De BURGEMEESTER der Gemeente Schoonhoven doet te weten, dat op Dins dag 31 October a. s. eene algemeene zal worden gehouden voor het fonds, het welk onder bescherming van H. M. de Koningin-Regentes, door de Vereeniging „Trouw aan Koning en Vaderland” is op gericht, tot ondersteuning van behoeftige gerechtigden tot het dragen van het Metalen Kruis en Citadel Medaille. Deze Collecte wordt ten zeerste aan bevolen. Schoonhoren, 27 October 1893. De Burgemeester roornoemd, Mr. A. D. H KOLFF.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Schoonhovensche Courant | 1893 | | pagina 1