Weekblad voor Waddinxveen
Verschijnt elke Vrijdag
de SpUad van de week
Uit het Parlement
DE KWAAL
Kris-Kras
No. 323
Vrijdag 17 Augustus 1951
7e Jaargang
Abonnementsgeld per kwartaal f 0.90 bij vooruitbetaling
Advertentieprijs 6 ct, familieadvertenties 7 ct per m-m.
Adres Redactie en Administratie:
Oranjelaan 30, Waddinxveen
Bijdragen, Verslagen, etc. uiterlijk
's Woendagsavonds inzenden.
De moeilijkheden, waarin ons land
momenteel verkeert, beginnen door
te werken in die bedrijven, die niet
over voldoende liquide middelen be
schikken. Het geld begint tegenwoor
dig duur en schaars te worden en
zodoende kan men niet meer zo vlot
geld lenen als een paar jaren gele
den. De mislukte lening van de ge
meente Haarlem is daarvan wel het
sprekendste bewijs. Een ander symp
toom is wel het gebrek aan geld
voor de woningbouw in die gemeen
ten, die niet voldoende financieel
gezond staan. De woningzoekenden
worden er de dupe van en alle op
timisme van Minister in 't Veld ten
spijt, dat we over een kleine tien
jaar door het woningtekort heen zijn,
ziet het er niet naar uit, dat we in
1960 weer bordjes zullen zien met
het vooroorlogse bekende opschrift
„Te Huur".
Maar, zoals gezegd, er zijn al be
drijven in moeilijkheden. En dat is
ernstiger. Daar is in Den Haag Wal
dorp, met ongeveer 500 man perso
neel. De directie heeft geen weg meer
gezien in de moeilijkheden en was
al van plan om het bedrijf te sluiten
en ontslagen aan te vragen voor
vrijwel het gehele personeel. De
Herstelbank is zich er nu mee gaan
bemoeien en misschien komt er nog
een oplossing, hoewel al een 50
man zijn ontslagen en nog een ge
lijk aantal zelf ontslag heeft genomen.
In Utrecht is het Jongerius - een
bedrijf met 700 man personeel, dat
nog voor jaren orders heeft, ook
voor de export, dat in liquide moei
lijkheden zit. Ook hier wordt ge-
doktert en men hoopt tot een com
promis te kunnen komen, zodat de
bestaanszekerheid voor de 700 man
gehandhaafd kan worden. Afgezien
nog van het feit, dat het bedrijf van
Jongerius gezond is - immers er is
nog werk voorjaren! - zou sluiting
weer vergroting der werkeloosheid
betekenen. En deze is in Juli toch
al weer gestegen
Ook de moeilijkheden met de ta-
pijtenfabrieken in Hilversum schijnen
nu voorlopig opgelost te worden.
Hier is nog geen ontslag gevolg,
maar wel een wachtgeldregeling, die
nu voor de tweede maal een zes-
weekse periode ingaat. Men hoopt,
dat de komende winter opleving zal
brengen. Maar erg optimistisch is
men niet, temeer, daar de directies ge
klaagd hebben over de vele sociale
lasten en administratieve rompslomp,
die hen tegenwoordig wordt opge
legd.
Nieuwe moeilijkheden ontstonden
in Dieren. De Lepperzadelfabriek
heeft voor 80 van haar 340 man
personeel ontslag aangevraagd. Deze
fabriek zit met exportmoeilijkheden.
Hetzelfde geldt voor Becht en
Dijserinck, een haardenfabriek in
Weespercarspel, alwaar reeds 50
arbeiders zijn ontslagen. Ook al af-
zetmoeilijkheden. En het lijstje zal
hiermee voorlopig nog niet afgesloten
zijn
Rond de Ambonnezen, die in ver
schillende woonoorden des lands ge
huisvest zijn, is het weer rumoerig.
Vooral het z.g. vlaggen-incident, te
Woerden, waarvoor de regering
geen aanvaardbare reden kon geven,
heeft de gemoederen verhit. In Den
Haag is Zaterdag j.l. een protest
vergadering gehouden, waar nogal
krasse termen zijn gebruikt en harde
woorden gesproken zijn o.m. aan
het adres van minister Maarseveen.
Het korte geding over deze affaire
aanhangig gemaakt door de stich
ting „Door eeuwen trouw", dat
eerst midden Augustus zou plaats
vinden, is inmiddels uitgesteld tot
begin September. Ook al eigenaardig.
Voeg hierbij nog de recente rel
letjes in Hooghalen, waar leden van
het bureau Zuid-Molukken uit Rot
terdam en Den Haag met elkaar
slaags geraakten en die trots het
verbod het kamp te Hooghalen be
traden - waarna prompt proces-ver-
baal tegen hen werd opgemaakt, dan
kunnen we tot de slotsom komen'
dat we met de kwestie-Ambon maar
lelijk in onze maag zitten en de in
druk gevestigd wordt, dat de rege
ring nu niet bepaald tactisch optreedt
in deze aangelegenheid.
Bedenkelijk is tevens de nasleep,
die de relletjes van vorige week in
Eindhoven heeft. Een lid van de
Eindhovense gemeenteraad heeft aan
Burgemeester en Wethouders ge
vraagd, of het gemeentebestuur geen
aanleiding ziet om ernstig te prote
steren tegen de aanwezigheid van
Britse Militaire politie in deze stad.
Het blijkt nu, dat deze buitenlandse
militaire politie een werkzaam aan
deel heeft gehad in het uitdelen ven
tikken en dergelijke tijdens de rel
letjes, waarbij immers hoofdzakelijk
Nederlandse militairen betrokken wa
ren. Volgens de grondwet is een
buitenlandse militair daartoe niet be
voegd. Trouwens, in Eindhoven is
het sedert deze beruchte 5e Aug. al
geen geheim meer, dat de Britse
militaire politie onbevoegd is opge
treden.
Deze week komt weer een groep
van 65 Nederlanders terug, die in
Russischekrijgsgevangenkampen heb
ben vertoefd. Voor het merendeel
zijn het gewezen SS-ers en arbei
ders van de Duitse weermacht. Vol
gens de Russen is dit het laatste
transport; volgens de betrokken Ne
derlanders zitten er nog heel wat
Nederlanders gevangen achter het
IJzeren Gordijn, o.m. de voormalige
Berlijnse correspondente van „Het
Volk", als enige vrouw
Het gaat niethet gaat wel
Onderhand een bar vervelend liedje,
maar op het ogenblik gaat het weer
wel, namelijk de export van onze
groente naar Duitsland. Voor zo
lang het duurt, maar de betrokken
bedrijven profiteren er weer van.
Hoewel, insiders zijn van- mening,
dat voor eind Augustus de export
wel weer opnieuw zal stagneren.
In de West hebben wij met een,
min of meer politieke stakingen te
maken. In zoverre tenminste dat de
communisten aan de staking in de
olievelden De Lago op Aruba lei
ding geven. De 4000 stakers willen
meer loon en hoewel de directeur
16 pCt. meer wil geven, achten zij
zulks niet voldoende.
Nu de parlementaire debatten
voorbij zijn en vooral de leden
der Tweede Kamer blij zijn dat
zij niet meer iedere dag de dik
wijls lange reis naar het Binnenhof
behoeven te maken, is het nuttig
om eens de resultaten van één
jaar noeste arbeid te overzien.
En als we dat doen, zal een ie
der aan het eind van dit verhaal
moeten toegeven dat er hard is
gewerkt en men zal tevens gaan
beseffen dat het ambt van Kamer
lid niet maar een erebaantje is,
maar dat het een volle dagtaak
is geworden. Het is zo de ge
woonte dat de voorzitter der Ka
mer op de laatste dag voor het
reces een terugblik geeft op het
afgelopen jaar. Daarvoor heeft
men altijd aandacht.
Maar de debatten op zo'n laatste
dag verzanden meestal in het ge
roezemoes van de Kamerleden, die
als schooljongens hun blijdschap
uiten. Voor de oorlog was dit
heel erg. De afgevaardigden ver
loren dan alle waardigheid en
als er nog eentje was die over
een bepaald onderwerp wilde
spreken, moest hij een stem als
een bazuin opzetten. Niet alleen
om het geroezemoes te overstem
men, oh, neen, dat is veel te
zwak uitgedrukt, want het was
destijds in de plechtige vergader
zaal een oorverdovend lawaai.
Men klepperde met de laden in
de banken dat het een lieve lust
was en de afgevaardigde die naar
het spreekgestoelte stapte, werd
achtervolgd door luide tekenen
van ontstemming. Dit was meer
dan alleen baloorigheid, het was
een soort traditie. Dat is nu een
beetje aan het veranderen.
Voorzitter Kortenhorst is een
man, die ieder jaar nauwgezet
vastlegt hoe hard er is gewerkt.
Daarvan laat hij statistieken aan
leggen om die op de laatste dag
te kunnen bekendmaken. Dit jaar
had hij alle reden om trots te
zijn.
Ondanks de Kabinetscrisis, die
zeven weken duurde, zijn er in
de achterliggende maanden 92
raiddag- en 41 avondvergaderin
gen gehouden. In totaal is er
meer dan 500 uur in het open
baar beraadslaagd. Misschien zeg
gen deze cijfers niet zoveel als
men bedenkt dat een jaar 365
dagen telt. Een zittingsweek in
de Tweede Kamer duurt echter
van Dinsdag tot Vrijdag. Men
moet per slot van rekening ook
de tijd hebben om de redevoe
ringen te maken en om de stuk
ken te lezen. Bovendien; voor
dat men in het openbaar verga
dert, is er binnenskamer al heel
wat geschied.
Zo beschouwd, heeft de Kamer
dus hard gewerkt. Voor de voor
zitter was er alle aanleiding om
de Heren van Honderd de „gele
trui" aan te bieden.
Deze uitlating was weer een
bewijs dat politici ook nog wel
eens belangstelling hebben voor
andere zaken, zelfs als het de
Tour de France betreft. Die gele
trui werd uitgereikt omdat in de
na-oorlogse periode verschillende
records werden gebroken. Niet
alleen wat het aantal vergader-
dagen betreft, maar ook de lengte
van de debatten is van record
gehalte geweest.
Dit jaar had men 3050 blad
zijden voor de Handelingen nodig.
Dat dit een record was, blijkt
wel uit de cijfers van de vorige
jaren toen de Handelingen tus
sen de 2200 en 3000 bladzijden
telden. Gedurende de laatste tien
Jansen kwam op Maandagmorgen
Suf en zwijgend op kantoor;
Nauw'lijks hoorde men hem groeten,
Iets, dat kwam anders nooit voor.
't Lopen scheen voor hem zeer pijnlijk
Zuchtend zeeg hij in zijn stoel.
Iedereen kreeg medelijden
En de chef sprak met gevoel
„Kerel, wat is er aan het handje,
Voel je je niet goed misschien?
Zeg je doet me werk'lijk schrikken,
'k Heb je nooit nog zo gezien."
Jansen die als half gebroken
Scheef in zijn bureaustoel zat,
SprakIk weet het werk'lijk zelf niet,
Nooit mankeerde ik nog wat.
'k Voel me helemaal geradbraakt,
'k Ben te slap haast om te staan,
'k Kan met goed fatsoen niet lopen
En ik wankel onder 't gaan."
Een collega, die te doen had
Met zijn kwaal, sprak „Beste man,
Moog'lijk kan een dokter helpen,
Zeg ons wat mankeert je dan 1"
,,'n Arts" sprak Jansen, „kan niet
[baten,
Rust, dat helpt misschien het meest,
'k Heb me veel te druk gemaakt, want
'k Ben pas met verlof geweest
HENK VAN HEESWIJK.
jaren voor de oorlog varieerde
dit cijfer van 1850 tot 2500.
Voorzitter Kortenhorst was on
danks deze cijfers echter van me
ning dat de Kamerleden zich dit
jaar meer zelfbeperking hadden
opgelegd dan hun collega's in de
voor-oorlogse jaren, De tijden
zijn nu eenmaal veranderd en
het werk is meer omvattend ge
worden.
Een feit is, dat het de Kamer
na de oorlog nooit is gelukt om
de begrotingen op tijd af te doen.
Het is streven om de begro
tingenvoor het volgend jaar voor
Kerstmis af te doen. De Eerste
Kamer kan aan deze eis echter
nooit voldoen. En daarom deed
de voorzitter het voorstel om
het begrotingsjaar niet te doen
samenvallen met het kalenderjaar
maar b.v. te doen lopen van 1
April tot 31 Maart. Dan zou
het mogelijk zijn dat ook de
Eerste Kamer op tijd klaarkomt
met deze materie.
Vast staat echter dat de wens
van de voorzitter, dat alle Ka
merleden een verkwikkende en
zonnige vacantie hebben mogen,
een vacantie zonder onderbreking
en zonder staatszorgen, niet zon
der reden werd uitgesproken.
VOORBIJ
Ik ben vandaag teruggekeerd van
vacantie. Gebruind, innerlijk verjongd
en ik heb het gevoel of ik bergen
zou kunnen verzetten, met de kracht
die ik heb opgedaan in mijn 12-daagse
rustperiode.
De balans van die twaalf dagen
valt dus nogal vrij gunstig uit. Want
hoe dikwijls hoort men niet de mening
verkondigen, dat juist na een genoten
vacantie de lust om aan het werk te
gaan nihil is Voor mensen die zo
denken is de vacantie eigenlijk maar
verspilde tijd 1 Men moet in die dagen
toch weer nieuwe moed, nieuwe
werklust opdoen voor de komende
50 weken, waarin wij, ieder op zijn
eigen plaats onze taak naar behoren
moeten vervullen? Dan wordt er weer
