Weekblad voor Waddinxveen
Verschijnt elke Vrijdag
de SfUe#d van de week
Rris-Kras
Uit het Parlement
INGEZONDEN
No. 324
Vrijdag 24 Augustus 1951
7e Jaargang
[Adres Redactie en Administratie:
Oranjelaan 30, Waddinxveen
Abonnementsgeld per kwartaal f 0.90 bij vooruitbetaling
Advertentieprijs 6 ct, familieadvertenties 7 ct per m m.
j Bijdragen, Verslagen, etc. uiterlijk
's Woendagsavonds inzenden.
Nederland gonsde nog na van de
geheimzinnig blijvende schipbreuk
van het Tweede Kamerlid Burger,
toen voor nieuwe geheimzinnigheden
de aandacht werd gevraagd. In de
Ooypolder bij Nijmegen ontstonden
branden die kennelijk werden gesticht.
De boerenbevolking hield dag en
nacht de wacht om hun bezittingen
tegen die pyromaan te beschermen
en groot was enerzijds de verbazing
en anderzijds de opluchting, toen de
politie een 17-jarige jongen, een zoon
van een der rijkste boeren uit de
polder, in arrest stelde. Na diens
arrestatie zijn tot nu toe geen
nieuwe branden in de Ooypolder
meer gemeld, zodat mag worden aan
genomen, dat de politie de dader heeft
gepakt.
Het was trouwens een week van
ongelukken, die voor een deel aan
de vacantietijd zijn toe te schrijven.
Zo werd door onbekende oorzaak,
het zeiljacht „Xexaio" van dr. P.
Brons uit Steenwijk onder Enkhuizen
lek geslagen waarna het volkomen
zeewaardig jacht onmiddellijk zonk.
Er waren vijf mensen aan boord, van
wie er twee zich zwemmende konden
redden. De 54-jarige eigenaar van het
jacht, dr. Brons, de 35-jarige ingenieur
H. L. Prinsen Georligs uit Giethoorn
en de 23-jarige medische student A.
van Arkel kwamen echter om het
leven, De vuurtorenwachter had van
de ramp die in de vroege ochtend
gebeurde, niets bemerkt.
De inzittenden van de Haagse bus,
die door een goederentrein werd
„geramd" bemerkten wel degelijk dat
er iets bijzonders aan de hand was.
Hoewel de trein slechts heel lang
zaam reed werd de bus nog geen
twintig meter voortgeduwd, nadat zij
in de flank was geraakt. Acht bus
passagiers werden door glasscherven
gewond zeven moesten er met
kneuzingen naar een ziekenhuis
worden vervoerd en de chauffeur, die
bij zijn werk waarschijnlijk was af
geleid, moest met een shock worden
opgenomen.
Ja, ongelukken genoeg deze week.
In Amsterdam vloog weer eens een
tramwagen uit de rails. Ditmaal was
lijn 7, die dicht bij zijn eindpunt, bij
Artis, tegen een muur van het douane
kantoor opreed en een geweldige
ravage aanrichtte. De bestuurder en
de conducteur werden gewond. De
enkele passagier kwam met de schrik
vrij. Verder'waren er de „gewone"
vacantieongelukken mensen die zich
te ver in zee wagen en verdrinken
er waren verkeersongelukken,
waarvan dat, een moeder van negen
kinderen bij Almelo overkomen, wel
de meeste indruk heeft gemaakt. De
motor van baar echtgenoot, bij wie
zij achterop zat, slipte roevrouw
Kleine Staarman-Meyerink sloeg met
het hoofd tegen de straat, met het
noodlottige gevolg, dat zij spoedig
daarna overleed. Haar echtgenoot
moest met een zenuwschok in het
ziekenhuis te Almelo worden opge
nomen.
Bij Eindhoven een botsing van een
truck met oplegger en een met Philips
arbeidsters bezette autobus. De met
zware waterleiding buizen geladen
trailer drukte na de botsing door,
met gevolg, dat deze door de cabine
schoven en chauffeur, de 43-jarige E.
Segaar uit Leiden, onmiddellijk dood
de. Van de Philipsbus werden drie
meisjes ernstig, een aantal anderen
licht gewond.
Helaasongelukken te over deze
week.
Ook verder was het nieuws wei
nig opwekkend. De relletjes in de
kampen der Ambonnezen duren
voort. Onderlinge verschillen van
mening worden door de bewoners
bloedig uit gevochten en zeer zeker
zullen er maatregelen moeten worden
genomen, om de Ambonnezen hier
tegen te beschermen. Het zal zaak
zijn, alleen gelijkgezinden in bepaal
de kampen te houden, zodat uitbars
tingen als te Vught niet meer kun
nen vóórkomen.
Na de gevechten moesten vijf
zwaar gewonden naar een zieken
huis worden overgebracht.
De verhouding Nederland-Indone-
sië werd door een rede van Soekarno
weer eens in het middelpunt der
belangstelling geplaatst. Indonesië
wil van de Unie af: Indonesië wil
Nieuw-Guinea. Professor Supomo
kwam er al over spreken. Toch is
er blijkbaar ook nog iets, wat de
Indonesiër van Nederland waar
deert. Deze waardering betreft de
Nederlandse millitaire missie, welke
werd ingesteld om het land deskun
dige hulp te verlenen voor de in
richting der strijdkrachten. Medege
deeld werd dat deze missie ongeveer
drie jaar werk zal hebben. Men streeft
er echter naar, deze termijn korter te
doen zijn.
DE BEDELAAR
Zo lang als ik nu in onze straat
woon, zo lang komt elke maand en
precies op dezelfde dag, ja zelfs
telkens op dezelfde tijd, de bedelaar
aan de deur. Niet zo maar een bede
laar, neen, DE bedelaar. Het is er
een met vaste klanten, waaronder
ook ik gerekend word. Mijn vrouw
laat geen enkele bedelaar zonder
meer weer weggaan en daarom ko
men ze telkens terug. Maar DE be
delaar heeft het tot nu toe uitge
houden elke maand aan te bellen
en daarom beschouw ik hem als
„bedelaar van beroep". Toen hij van
de week kwam vroeg ik hem binnen
te komen. Nu moet U weten, dat
ik aan die leegloperij danig het land
heb en nu eindelijk zag ik de kans
schoon mij met zo'n lanterfanter te
onderhouden.
Nadat wij hadden plaats genomen
vuurde ik gelijk het eerste salvo af.
Hoe komt het, dat jij, man van mid
delbare leeftijd, het beroep uitoefent
van bedelaar? Is er nu voor jou
helemaal niets te vinden, waarmede
je je brood kunt verdienen (ik
beklemtoonde het woord verdienen)
in plaats van het gegeef te leven
Ja mijnheer, dat is een lang ver
haal. Ik geef toe, ik ben vitaal ge
noeg een of andere betrekking te
aanvaarden, maar de lust tot zwer
ven zit mij in het bloed. Ik houd
het tussen vier muren niet lang uit
en gecommandeerd te worden bevalt
mij niet. Ik wil vrij zijn en er is
geen heerlijker bezigheid dan in de
vrije natuur te wandelen. Ik was 12
jaar en moest, omdat mijn vader was
overleden, voor mijn vier broertjes
en een zusje de kost bij elkaar bren
gen. Daarom trok ik het boerenland
in, want die kunnen altijd wel iets
missen. Mijn moeder was wat blij
als ik 's avonds thuis kwam met
aardappelen, tarwe, spek en soms
wat geld. Sinds die tijd bedel ik.
En het bevalt mij uitstekend. Eén
keer heb ik in een fabriek gewerkt,
vijf lange weken. En ik begon er al
aardig aan te wennen. Maar toen de
baas hoorde dat ik gebedeld had,
kreeg ik ontslag. Daarna nam ik de
bedelzak maar weer op en ik moet
zeggen, ik heb er nooit geen spijt
van gehad. Ik heb een best leven
vergeleken met de mensen die wer
ken. Want die betalen alles peper
duur en kunnen niet sparen voor
hun oude dag. Ik kan U vertellen,
als ik 65 jaar ben, heb ik mijn
schaapjes op het droge en ga ik
uitrusten van mijn lange zwerftoch
ten. En probeert U nu maar niet
mij te vertellen van het verkeerde
leven dat ik leid, want ik k a n niet
anders. Dat de mensen zo dom zijn
mij iets te geven, ja, dat is niet mijn
schuld. Natuurlijk ben ik het pu
bliek dankbaar, want zij verschaffen
mij veel genot. En nu mijnheer, ik
dank U voor de thee en ik ga ver
der, want over precies een half uur
moet ik bij mijn volgende klant zijn.
Ik werk volgens een tijdschema ziet
U, dat levert meer op, want ik word
verwacht. Dat is het voordeel als
je je, net als de lapjeskoopman, op
tijd laat zien. Het beste met U en
tot over een maand, zelfde dag en
zelfde tijd. Maar dan kom ik niet
binnen, want dat kost te veel tijd.
Ik heb de man weg laten gaan
zoals hij was gekomen. Ik vermoed
dat mijn vrouw hem de volgende
maand wel dubbel zal geven, hoezeer
ik daar ook tegen gekant ben. Maar
daar is DE bedelaar dan ook DE
gentleman-bedelaar voor.
Tot de volgende week.
Kris-Kras.
Als er zich geen schokkende
gebeurtenissen voordoen, zal de
Tweede Kamer niet meer bijeen
komen voor Zaterdag 15 Septem
ber a.s. Dan wordt door Minis
ter van Maarseveen, als Minister
van Binnenlandse Zaken, het
zittingsjaar officiëel gesloten. Het
parlementaire jaar 1950-1951 zal
dan voorgoed voorbij zijn en de
Eerste en Tweede Kamerleden
zullen drie dagen moeten wach
ten voor zij aan het jaar 1951-
1952 kunnen beginnen. Op die
derde dag wordt het jaar weer
geopend door H.M. de Koningin,
die dan haar troonrede uit spreekt
en dan vol pracht en praal door
de Haagse straten zal rijden. Het
feest van de „Gouden Koets" zal
dan weer zijn aangebroken en
van stad en land zal men komen
om dit feest bij te wonen.Intussen
zitten we nu in de periode van
rust. Het lijkt heel wat, om va-
cantie te hebben van 20 Juli tot
18 September. Maar ook hier
bedriegt de schijn. In de eerste
plaats moeten zij op 5 Septem
ber al weer bijeen komen om
het Schuman-plan binnenskamers
te bespreken, terwijl Minister
Lieftinck nog een zware dobber
krijgt aan de behandeling van
het ontwerp inzake het toezicht
op het credietwezen.
Het wereldgebeuren wacht heus
niet op een vacantie van Kamer
lid Gerritsen of Pietersen. Het
gaat gewoon door. Worden de
schokken al te groot dan kunnen
Gerritsen en Pietersen gerust hun
vacantie onderbreken om met
hun partijgenoten te gaan praten
over de nieuwe situatie. Wat zal
het nieuwe parlementaire jaar ech
ter brengen? Geen mens kan
dat natuurlijk vooruit zeggen,
maar toch zijn er enkele punten
die ongetwijfeld in het middel
punt der belangstelling zullen
staan. Daar is bijv. allereerst de
zekerheid dat er in Mei/Juni van
het volgend jaar weer de perio
dieke verkiezingen zullen zijn. De
altijd noodzakelijke, maar vaak
vruchteloze verkiezingsstrijd zal
weer in alle hevigheid gevoerd
moeten worden. Het zijn wel de
periodieke verkiezingen, om de
vier jaar, maar er is toch nog
een andere kwestie die deze ver
kiezingen interessant maakt en
wel de grondwetswijziging. Het
vorige kabinet Drees heeft een
Grondswetscommissie ingesteld
die tot opdracht kreeg verschil
lende wijzigingen tot stand te
brengen door onze hoogste wet
aan te passen aan deze tijd.
Er zullen verschillende punten
ter sprake gebracht worden zoals,
bijv. de uitbreiding van het aan
tal kamerleden, de vrije menings
uiting, de buitenlandse betrekkin
gen en nog enkele andere. De
uitbreiding van het aantal Kamer
leden is een aangelegenheid die
door alle fracties wordt aanvaard.
Onze Tweede Kamer met haar
honderd en de Eerste met haar
vijftig leden zijn kleine parlemen
ten als men deze vergelijkt met
andere landen, ook als men lan
den noemt die even groot zijn
als het onze.
Onze „geachte afgevaardigden"
worden overbelast en de pro
blemen worden steeds moeilijker.
Er bestaat dus behoefte aan meer
Kamerleden. Het is de bedoeling
het aantal Kamerleden uit te breid
den tot 150 en de Eerste Kamer
te brengen van 50 op 75 leden.
Daar is veel voor te zeggen. Een
grotere Kamer zal een betere
taakverdeling geven-
Wij verliezen echter het oude
geslacht van parlementariërs, die
de politiek in hun vingertoppen
hadden en die in een fris debat
elkander met grote virtuositeit
te lijf gingen, Die tijd is al bijna
voorbij, het zijn de Kamerleden
van voor 1940, die de beste zijn,
maar nu ziet het er naar uit, dat
zij ook nooit meer terugkomt.
De romantiek gaat er uit. Dat is
jammer.
(buiten verantwoordelijkheid der redactie)
Mijnheer de Redacteur
Gaarne zag ondergetekende onder
staand in Uw weekblad opgenomen.
Bij voorbaat hiervoor dank
Ter meerdere opheldering
Naar aanleiding van bet ingezonden
stuk voorkomende in het nummer van
10 Aug. 1.1. deelt ondergetekende
mede dat zij ruim 2l/2 jaar lerares is
geweest aan de Waddinxveense
Modevakschool en in het bezit is van
alle diploma's op dit gebied. De
reden van dit ontslag aan de Wad
dinxveense Modevakschool is aan
alle onder haar staande leerlingen
bekend en behoeft, ondanks de wijze
waarop dit is geschied, geen nader
commentaar.
Al haar gewezen leerlingen kennen
haar kunde en prettige wijze van
lesgeven, en vervolgen de lessen die
zij van haar hebben genoten.
Mej, E. van Herpen.
