Weekblad voor Waddinxveen
Mozde-e de Vrouw.
de> fyieg-ei van de week
Kris-Rras
Uit het Parlement
SCHOONMAAK
No. 406
Vrijdag 27 Maart 1953
8e Jaargang
Adres Redactie en Administratie:
Oranjelaan 30, Waddinxveen, Telef. 438
Verschijnt elke Vrijdag
Abonnementsgeld per kwartaal f 1.00 bij vooruitbetaling
Advertentieprijs 6 et, familieadvertenties 7 ct per m-m.
Bijdragen, Verslagen, etc. uiterlijk
's Woendagsavonds inzenden.
Men behoeft geen pessimist te
zijn, om te voorspellen, dat ons Na
tionale Rampenfonds, dat 1 April de
reclame-actie om te geven zal sta
ken, de f 125 millioen niet zal halen.
Ook al zou men - al met al - niet
tot de f 100 millioen komen, dan is
er nog geen reden, daar het hoofd
over te schudden. Ons volk heeft ge
geven wat het kon, sommige Neder
landers zelfs meer en het is te be
grijpen, dat de stroom ingekomen
giften geleidelijkaan afneemt. Ook
aan de gezamenlijke „geef-capaciteit"
komt een einde. Daaraan willen wij
het in de eerste plaats toeschrijven,
dat de thermometer-stand der wel
dadigheid niet meer met zulke grote
sprongen omhoog gaat als in de eer
ste dagen van Februari. Een bij
komstigheid is, dat naar ons gevoel
te vlug, te radicaal ente rauw
werd medegedeeld, dat men de kle-
dinginzameling moest stopzetten. Dit
kunnen wij nü wel zeggen. Het is
ons bekend, dat mensen, die spon
taan, van eigen nooddruft kleding
hebben afgestaan, daar na die publi
caties spijt van hadden, doordat men
gegeven had, want meneigenlijk
niet kon missen. Toen nu werd ge
meld, dat het Rode Kruis niet goed
raad wist met de kledingstroom, is
het te begrijpen, dat bij velen een
gevoel van teleurstelling opkwam,
welke teleurstelling teen' terugslag
gaf op het geld dat binnenkwam.
Wij hebben reeds gemeld, dat met
het uitgaven van de gelden aan dege
nen, die hiervoor in aanmerking ko
men, een begin is gemaakt. Het heeft
daarbij verwondering gewekt, dat
men het nodig heeft gevonden, een
Naionale Raad van Advies en Bij
stand in te stellen, waarin voorlopig
een 20 verenigingen zitting kregen.
De vraag dringt zich op: had dit niet
ietwat eenvoudiger gekund? Het mo
ge dan waar zijn, dat alle lagen en
alle gezindten der maatschappij in
dit logge advieslichaam zijn verte
genwoordigd, het ware ons liever ge
weest, indien men eenvoudigweg de
burgemeesters had ingeschakeld. Die
ambtsdragers hebben in het Ramp
gebied getoond, -dat zij metterdaad
hulp konden verlenen. Zij zijn uiter
aard met de noden en de behoeften
der bevolking bekend en als die zich
door een klein aantal onpartijdige
vertrouwensmensen belangloos zou
den laten voorlichten, dan zou men
de zekerheid hebben, dat de waarlijk
getroffenen kregen waar zij recht op
hadden en dat de zo spontaan - zon
der Raad van Advies of Bijstand
door' ons gehele volk en door het
meelevende buitenland - bijeenge
brachte gelden ook de juiste bestem
ming kregen.
Voor het werk, dat de Spoorwe
gen in het Rampgebied verzetten,
mag een woord van lof niet ontbre
ken. Wie zich de foto's van over
spoelde spoorwegen herinnert - wie
er de ravage heeft gezien, staat er
verwonderd over, dat binnen korte
tijd de N.S. de normale diensten
weer zullen gaan onderhouden. Op
23 Maart bij voorbeeld, om maar iets
te noemen, zullen er weer treinen
over de Moerdijkbrug rijden.
Van foto's gesprokenTot 29
Maart wordt in het Waaggebouw te
Amsterdam een tentoonstelling ge
houden van foto's die in het Ramp
gebied zijn gemaakt. De tentoonstel
ling, die artistiek isingericht, geeft
een treffend beeld van het leed, dat
velen door de Ramp heeft getroffen.
Minister Algera, opende deze expo
sitie op orginele wijze door met een
kleine zandzak een opgeworpen
dijkje te dichten. Zijne Excellentie
sprak de hoop uit ,dat het spoedig
mogelijk zal zijn, een dergelijke ten
toonstelling van het herstelwerk te
arrangeren. Aan het herstel worden
nu alle krachen gewijd. Zo zullen in
de komende zomer in samenwer
king met de dienst Landbouwherstel
studenten in de noodgebieden werk
kampen houden. Ook buitenlandse
studenten zullen daaraan medewer-
ken.
De berichten, die uit het noodge-
bied komen, kunnen de indruk ge
ven, dat men de zaken hier volko
men onder de knie heeft. Dat is
echter nog geenszins het geval. Om
een gebied, dat niet minder dan
14.000 hectare beslaat, zal nog hard
moeten worden gevochten: op
Schouwen, bij Schelphoek bij Zierik-
zee en Ouwerkerk, op Zuid-Beveland
bij Kruiningèn en Bath en in de
Brabantse kustlijn in de dijk van de
Henrica Sabinapolder ten Westen
van Willemsstad en in de hoofdwa
terkering ten Noorden van Nieuw
Vosmeer zijn nog zeven moeilijke
stroomgaten, zo werd medegedeeld.
Maar er wordt aan gewerkt. Zijn
we er dan nog niet - wij komen er
wel!
Dat moet de huisvrouw ook maar
bedenken, als ze - door het duurder
worden van de thee en koffie - een
kopje minder kan schenken
Ditmaal geen Aprilgrapde
tollen in Maartensdijk worden
Woensdag verwijderd.
RIJDENDE TENTOONSTELLING
Wat zou George Stephenson, ver
baasd opkijken, als hij nu ons mo
dern spoorwegmateriaal zou kunnen
aanschouwen!
George Stephenson immers komt
de eer toe de locomotief tot een
bruikbaar instrument te hebben ge
maakt. Tussen 1813 en 1829 heeft hij
vele modellen ontworpen en ge
bouwd.
Het vervoer van passagiers over
lange afstanden was een streven van
de beroemd geworden Stephenson.
Natuurlijk ontstond een storm van
protesten tegen het nieuwe vervoer
middel. Een commissie van de Royal
Society maakte zich onsterfelijk
door te beweren, dat een trein niet
harder dan 30 mijl per uur zou mo.-
gen rijden, wilde niet de luchttoe
voer naar de coupé's onmogelijk
worden, waardoor de passagiers zou
den stikken. Men vreesde een klei
nere melkproductie van het vee
langs de spoorweg, brandstichting
door de vonken uit de schoorsteen,
gevaar op overwegen. Het laatste
Was aanleiding tot een wet, die be
paalde, dat een trein op 100 meter
vooraf moest worden gegaan door
een man te paard met een rode vlag,
waardoor natuurlijk ook de snelheid
beperkt werd.
Ja, de locomotief heeft veel tegen
stand moeten overwinnen.
En toch is de vervolmaking van de
locomotief steeds uitgebreid en wor
den veranderingen aangebracht, die
de locomotief gemaakt hebben tot
datgene wat nu is. En als Stephen
son nu eens kon kijken, dan zou hij
grote ogen opzetten.
Het is daarom een zeer goede ge
dachte geweest, nu de locomotief on
geveer 140 jaar bestaat, een uitge
breide foto-verzameling aan te leg
gen, gevuld met enige miniatuur
modellen van de eerste locomotieven,
en deze te exposeren in een rijdende
tentoonstelling en de Nederlandse
bevolking in de gelegenheid te stel
len deze expositie te bewonderen.
In tal van plaatsen heeft deze ten
toonstelling reeds duizenden bezoe
kers getrokken en aan hen werd een
folder uitgereikt, waarin tal van lo
comotieven staan afgebeeld.
Donderdag a.s. wordt aan al de
inwoners van Waddinxveen gele-
legenheid gegeven deze expositie te
gaan zien en wij geloven, dat vele
van onze plaatsgenoten hiervan ge
bruik zullen maken. De expositie, op
gebouwd in een grote oplegger van
de Nederlandse Spoorwegen, die
standplaatszal nemen op het plein
bij de Oranjelaan, verdient ze
ker onze belangstelling, temeer door
een miniatuur-model van de locomo
tief, die de allereerste verbinding
onderhield in ons land, te zien zal
zijn..
Tot de volgende week.
LOGE'S
Het klinkt als een verhaaltje, maar
we hebben een jong echtpaar ge
kend, dat op de bruiloft iedereen,
familie en kennissen uitnodigde:
,,Komt U eens een weekeinde bij
ons? We zullen het erg prettig vin
den!"
De uitnodigingen werden prompt
aanvaard en toen de wittebroodswe
ken voorbij waren, schreven de eer
ste ooms en tantes, dat ze kwamen.
Het echtpaar woonde dan ook inder
daad ideaal, een mooi modern huis
je midden in de bossen. Wel, ik kan
erg kort zijn: gedurende het eerste
zomerseizoen zaten ze ieder week
eind met familie en vrienden en het
was zo erg, dat de heer des huizes
op het laatst zei: De vacantie moet
er dit jaar maar bij inschieten, want
we hebben er de centen niet meer
voor.
Waarmee we maar willen zeggen:
Wees niet al te spontaan met uw in
vitaties, want logé's in huis hebben
schept verplichtingen enhet kost
geld, want U haalt toch altijd een
extraatje in huis nietwaar? Met z'n
tweeën of drieën eet U minder op
als met z'n zessen of zevenen.
Ik moest aan dit jonge paar den
ken, toen ik een brief kreeg van
een trouwe lezeres van onze vrou
wenrubriek. Ik citeer een korte pas
sage:
„Mijn man en ik willen dit jaar
de Paasdagen rustig thuis doorbren
gen. De laatste jaren hebben we tij
dens de feestdagen: Kerstmis, Pa
sen en Pinksteren, steeds logé's ge
had of we waren zelf ergens. We
worden beiden een dagje ouder, on
ze beide kinderen zitten in Canada,
en we verlangen naar rust. Onze fa
milie- en kennissenkring begrijpt dit
niet en wil ons, juist met de feest
dagen, altijd afleiding bezorgen,
want ze denken dat wij in ons een
tje op zulke dagen zitten te kniezen,
omdat onze kinderen onbereikbaar
zijn. Nu, voor de komende Paasda
gen, hebben zich alweer verschillen
de familieleden aangemeld: „We ko
men met de Pasen gezellig bij jullie,
hoor!" Maar mijn man en ik willen
nu eens geen logé's en toch willen
wij onze familie niet voor het hoofd
stoten, als ik het zo mag uitdrukken.
Wat raadt U me aan?"
Ja, daar zit ik nu mee, he? Want
wat moet ik hierop antwoorden? Ik
kan me deze situatie best indenken.
Het gaat niet, om botweg een briefje
te schrijven en te zeggen: „Het spijt
me, beste neef en nicht, oom en tan
te, broer en zus, zus en zwager, maar
we kunnen jullie met de Pasen niet
hebben." Ik kan me best indenken,
dat de al te hartelijke familieleden
zich dan min of meer beledigd zul
len gevoelen. Een tweede mogelijk
heid is te schrijven: „Jullie kunnen
niet komen, want we gaan zelf uit."
En als je dan niet uitgaat? Wel, ja,
dan is het een leugen.
Dus is het een probleem. De tijd
is te kort anders zou ik zeggen: Le
zeressen van ónze rubriek, vertelt U
me eens, wat zoudt U in dit geval
doen? Ik ben ervan overtuigd, dat ik
tal van wijze raadgevingen zou ont
vangen, waarvan er meerdere bruik
baar waren. Het echtpaar is daar nu
niet mee geholpen.
Ik moet eerlijk bekennen, dat ik
er lang over nagedacht heb. Laat ik
nog eerlijker zijn: Ik heb er met
mijn man over gesproken. En hij
wist de oplossing, die me onder de
gegeven omstandigheden de beste
lijkt. Het antwoord is het volgende:
Schrijf U zo spoedig mogelijk aan
Uw familieleden en/of vrienden, die
het plan hebben om met de Pasen
te komen het volgende: We vonden
het aanvankelijk erg aardig van jul
lie, om met de Pasen te willen ko
men en zo onze eenzaamheid wat op
te vrolijken. Toch moeten we jullie
verzoeken je bezoek uit te stellen
tot een volgende gelegenheid. We
hebben het de laatste tijd nogal ta
melijk druk gehad (dat klopt en is
niet bezijden de waarheid!) en we
zeiden tegen elkander. Nu kunnen
we met de Pasen eens heerlijk een
paar dagen van de rust genieten. Dat
hebben we beiden namelijk hard no
dig. Hoewel we jullie plan erg op
prij.' stelien, zullen we afspreken:
een volgende maal en dan heel graag.
Dus niet met de Pasen, he? We zul
len ons heus niet vervelen en de rust
van de beide feestdagen zal ons goed
doen. Tot een volgende maal dan.
In deze geest zou ik dus het ant
woord willen formulieren. Ik hoop,
dat het betrokken echtpaar resultaat
zal hebben.
Ja, ik moet er toch nog een paar
dingen over zeggen. En dat is in
hoofdzaak aan het adres van die
mensen, die familie hebben wonen in
een mooie omgeving. Zelf wonen we
in de bossen, weliswaar dicht bij
een provinciale hoofdstad, maar
poch rustig en landelijk; Ook wij
ontvangen veel logé's. Voornamelijk
uit de stad. En we kunnen ons best
indenken, dat die mensen graag eens
een paar dagen van een rustig, bos
rijke omgeving willen genieten. Maar
vergeet U dan niet, dat dit een ver
kapte vorm van pension is. Waar
voor U niet betaalt. Nu ja, U geeft
de dienstbode een fooitje en U
brengt wat voor de kinderen mee,
wat voor de vrouw en een rokertje
voor de heer des huizes. Maar de
gastvrouw en de gastheer zitten dan
toch maar opgescheept met de logé's.
Wij willen dit maar zeggen: Nodig
Uzelf nimmer uit. Wacht liever tot
eens een uitnodiging krijgt. Dat
is veel beter en dat bederft de sfeer
ook niet.
In de oorlogsdagen kregen we dik
wijls familie en kennissen op bezoek,
die er op uit waren om wat levens
middelen te bemachtigen. Vooral in
de laatste oorlogsmaanden. Mensen,
die we jaar en dag niet gezien had
den, herinnerden zich plotseling ons
adres. We zitten namelijk midden in
de landbouwende bevolking en we
hebben gelukkig geen gebrek gele
den. Ook waren we in staat velen te
helpen. Dezelfde mensen hebben we
na de oorlog nooit meer gezien, laat
staan er van gehoord. Met velen on
zer lezeressen zal het wel zo vergaan
zijn, veronderstel ik.
Het moet dus zo zijn: De uitnodi
ging moet altijd komen van degenen
die op bepaalde hoogtijdagen logé's
willen hebben. En neem die dan met
beide handen aan. Vergeet echter
niet, dat dit verplichtingen mee
brengt, want al woont U in een stad,
de buitenmensen willen daar oök wel
eens heen en zullen U dan ongetwij
feld een bezoek brengen. Wees dan
zo en zegt: „Als jullie in de stad ko
men, loop dan even aan, he? Schrijf
vooraf, dat we het weten, dan kun
nen jullie mee-eten". Kom dus nooit
onverwachts, want dat kan pijnlijke
situaties ten gevolge hebben. Zoals
dat echtpaar met twee kinderen, dat
onverwachts bij een familielid bin
nenstapte (achterom gelopen; familie
belt immers niet aan!) en tegen wil
en dank getuige werd van een malse
echtelijke ruzie!
Dora Werth.
Na een dagenlang debat heeft de
Tweede Kamer Woensdag jl. de Zon
dagswet aanvaard. Het is een ver
moeiend debat geweest en tot bijna
de laatste dag toe vroeg men zich
af hoe de eindstemming zou zijn.
Tijdens de behandeling van de 21
amendementen werd duidelijk dat de
twee grote partijen, de k.v.p. en de
p.v.d.a., elkaar op de critieke pun
ten hadden gevonden. Daardoor was
een meerderheid verzekerd. De k.v.p.
en de c.h.'u. - hoewel deze laatste
verschillende bezwaren had - stem
den tenslotte ook voor het ontwerp,
dat aangenomen werd met 60-24
stemmen. Tegen waren de a.r., s.g.p.,
v.v.d. en de c.p.n. De andere frac
ties stemden voor.
De huidige Zondagswet dateert
uit het jaar 1815. Het is dus een oud
beestje. Zo oud, dat deze wet niet
meer wordt gebruikt. Zij slaat niet
meer op de praktijk. Er zijn burge
meesters geweest, die zo doordron
gen waren van het feit, dat zij de
wet moesten nakomen, dat zij ook
gebruik maakten van de bepalingen
der oude Zondagswet. Maar zij kre
gen dan een tip van de Regering om
deze activiteit maar te staken. Het
is meer dan eens geprobeerd de oude
wet te vervangen. Maar nimmer luk
te het. Nu eens werd het ontwerp
gekraakt, dan weer kwam de Kamer
zelfs niet aan de behandeling toe.
Het moet dan ook een moedige po
ging van minister Van Maarseveen
worden genoemd ,dat hij met een
nieuw ontwerp is gekomen. Hoe
moeilijk het is een dergelijke materie
Het zeepsop-, dweil- en bezemfeest
is weer in volle gang;
Er is in huis een schoonmaakgeest,
maar die maakt niemand bang.
De ragebol is zeer' actief,
de mattenklopper ook;
Papa vindt Ma nu heel niet lief,
en raakt wat van de kook.
Ma denkt meteen aan nieuw behang,
Pa aan z'n portemonnaie;
de werkster zingt een schoon gezang
van: harkie-harkie-dee.
Het halve huis staat op z'n kop,
er wordt geboend, gesopt;
het water stroomt in een galop,
er wordt gezeemd, geschrobd.
Pa valt over een bezemsteel
en zegt een lelijk woord;
Ma zwijgt maar kijkt' heel even
[scheel
of zoonlief 't heeft gehoord.
De schoonmaakkoorts klopt in het
[bloed
en 't is vast veertig-vier;
doch Ma zegt: Werken doet je goed,
en ik doe 't met plezier
Het is maar hoe je het beziet
zo'n schoonmaak, vlot en fris;
'k Dicht in de schuur m'n week'lijks
[lied,
want bij mij is 't ook mis
HENK VAN HEESWIJK.
te regelen in ons land, waarin de
principiële tegenstellingen een grote
rol spelen, zal iedereen duidelijk zijn.
Minister Beel wees daar op, maar hij
voegde er aan toe, dat een volk ge
lukkig is als het zo zijn principiële
opvattingen kan uiten. Op een be
langrijk punt was er echter grote
eenstemmigheid. En dat was de re
den waarom de regering de kans kon
wagen. Dit punt betreft de taak der
Overheid. Alle fracties, behalve de
s.g.p. van ds. Zandt, stelden zich op
het standpunt, dat de Overheid
slechts een taak heeft in de publieke
sfeer. Voor de een was dit een zake
lijke overweging, voor de ander was
dit een principiële opvatting. Maar
hoe men ook tot deze stelling was
gekomen, men was het er over eens,
dat de Overheid de bevolking niet
mag dwingen naar de Kerk te gaan.
Zou zij dat doen, dan vergooit zij de
Christelijke vrijheid en is zij op weg
naar de totalitaire staat. Niet dwin
gen dus om naar de kerk te gaan,
maar ook niet dwingen om de Zon
dag op een bepaalde wijze door te
brengen. Het raakt de Overheid niet,
zo zeide de a.r.-afgevaardigde Bruins
Slot wat de burger op Zondag doet.
Anders was het met ds Zandt. Hij
verweet de regering, dat zij de men
selijke inzichten stelt hoven Gods
Geboden. Een verschil tussen de ge
hoorzaamheid van de Overheid en
de burger aan de Wet Gods erkende
hij niet. De beperkte taak van de
Overheid (alleen op het publieke ter
rein) werd daarom door hem ver
worpen. De andere rechtse afgevaar
digden waren van mening, dat het
de taak van de Overheid is om de
rust te waarborgen op de Zondag,
zodat deze kan worden geheiligd. Ds
Zandt wenste dat de Overheid deze
dag zal heiligen en dat zij haar on
derdanen daartoe zal dwingen. De
Zondag, de dag des Heren ,is een
„ravotdag en een zondedag" gewor
den. Voor hem was het daarom niet
verwonderlijk, dat de grote overstro
mingsramp juist op een Zondag
heeft plaatsgevonden.
Zo heeft de Tweede Kamer weer
een principieel debat gevoerd. Zij
is dan op haar best. Nu ging het
over een zaak die moeilijk in een
wettelijke vorm is te gieten. Daar
over was iedereen het eens. Daarom
kan men waardering hebben voor
de poging die wijlen minister Van
Maarseveen heeft ondernomen. Hoe
men ook over dit ontwerp denkt, het
is in ieder geval een knap staaltje
van wetgevingstechniek.
De wet werd aangenomen met 60-
24 stemmen.
Gevonden en verloren voorwerpen
Gevonden: 1 pakje Kinderkleren; 1
paar groene handschoenen; 1 nylon
kous; 1 rode portemonnaie met inh.;
1 donkerblauwe tweedjas; 1 rode al
pino;
Verloren: 1 paar motorhandschoe
nen; 1 zakmes; 1 hoofddoek; 1 rode
portemonnaie; 1 wieldop van D.K.W.
