Weekblad voor Waddinxveen
De Spiegel van de week
Kris-Kras
Herdenking van onze gevallenen
Uit het Parlement
Moederdag
NÜTSSPAARBANK te WADDINXVEEN
No. 412
Vrijdag 8 Mei 1953
8e Jaargang
Adres Redactie en Administratie:
Oranjelaan 30, Waddinxveen, Telef. 438
Verschijnt elke Vrijdag
Abonnementsgeld per kwartaal f 1.00 bij vooruitbetaling
Advertentieprijs 6 ct, familieadvertenties 7 ct per m-rn.
Bijdragen, Verslagen, etc. uiterlijk
's Woendagsavonds inzenden.
Wij mogen het betreuren, dat er
een stroming in ons volk bestaat, die
de Nationale Feestdag het liefst aan
de kant zou willen zetten het
stemt tot voldoening, dat men alge
meen en in eendracht eens per jaar
uiting wil geven aan de gevoelens
van bewondering en eerbied die men
koestert ten aanzien van hen, die
voor het vaderland vielen hetzij
in de officiële militaire strijd het
zij in de rijen van het verzet.
Op de Grebbeberg is het Legermo-
nument, dat de herinnering levend
houdt aan de grote strijd die hier in
1940 is gevoerd, en dat degenen her
denkt, die daarbij het leven lieten,
aan de Staat overgedragen. In bijna
alle plaatsen van ons land werden
voorts Maandag jl. de doden her
dacht eenvoudig, door bloemen te
brengen naar een kerkhof of naar
een monumentherdenkingen
met, maar de meeste zonder officiële
toespraken.
Te Den Haag werd een monument
onhuld voor de Stijkel-groep en werd
in de Ridderzaal een plechtige her
denking gehouden. Te Den Helder
werd de vlag plechtig halfstok ge
hesen, hetgeen ook door de schepen
aldaar werd gedaan. Militaire afde
lingen zo te Fort de Bilt, te Oud-
Roosteren bij Heerenveen en Heus-
den, hielden door de daar gehouden
plechtigheden de herdenking van het
verzet in ere.
En wij allen, van hoog tot laag
hebben de twee minuten stilte in acht
genomen.
Twee minuten stilteTwee mi
nuten om de gevallenen te herden.
ken. Er zijn misschien vele redenen
aan te voeren, om de viering van on
ze Nationale Feestdag der Bevrijding
niet meer te houden wij hebben,
bij al de argumenten der tegenstan
ders nog nooit gehoord, dat men deze
even eenvoudige als plechtige her
denking der doden zou willen af
schaffen. Gelukkig maar. In al haar
simpele eenvoud zijn deze twee kor
te en toch zo lange minuten treffen
der en zeggen zij meer voor de mas
sa van ons volk, dan menige indruk
wekkende rédevoering of grootse
tocht naar erebegraafplaatsen of mo
numenten vermag. Het volk, dat
twee minuten roerloos en in stilte
herdenkt dat even, arm en rijk,
jong en oud, met de gedachten ver
wijlt bij hen die vielen voor het va
derland, voelt zich die korte spanne
tijds weer een eenheid.
De week van herdenken ligt echter
weer achter ons: Na de blik terug
kijken wij weer naar het heden en
naar de toekomst. Zoals men weet,
heeft de K.L.M. ingeschreven voor
de z.g. nieuwe Melbourne-race, wel
ke in October van dit jaar zal wor
den gehouden. Ouderen onder ons
herinenren zich bij het woord Mel
bourne-race onmiddellijk het grote
succes, dat de K.L.M. bij die eerste
wedstrijd, in 1934 met de Uiver be
haalde. Men herinnert zich ook, dat
die iver later verongelukte. Er schij
nen nu bij de K.L.M. stemmen te zijn
opgegaan om niet deel te nemen aan
deze weede race. Men voert daar
verscheidene gronden voor aan, waar
van de vornaamste wl is, dat een
dergelijke race niet meer nodig is,
omdat het internationale luchtver
keer geen behoefte meer heeft aan
een dergelijke propaganda. Wellicht
is deze week nog een beslissing hie-
in genomen.
Een volgend punt, dat onze aan
dacht vroeg is het feit, dat de Hin
derwet meer en meer verouderd
blijkt. Door de geweldige ontploffing
te Amsterdam, waarbij tien brand-
werlieden werden gewond, is er de
aandacht op gevestigd, dat er in
volkrijke arbeidersbuurten bedrijven
zijn, die voor de omwonenden groot
gevaar opleveren. Nu zijn de adres
sen van deze brandgevaarlijke be
drijven uiteraard bij de Hinderwet
bekend, maardeze bedrijven
zijn, meegaande met de moderne tijd,
die autogeen lassen bij voorbeeld
iets heel gewoons vindt, veel gevaar
lijker geworden, dan in de tijd dat
zij zich mochten vestigen. De Hin
derwet is uit haar pakje gegroeid,
om het maar eens populair te zeggen.
Zulks is deze week ook te Rotter
dam gebleken. Bij een fabrieksbrand
aan de Oudedijk aldaar kwam in let-
terlije zin aan het licht, dat hoogst-
gevarlijke brandbare en ontplofbare
stoffen waren opgeslagen temidden
van de achtertuinen van een dicht
bevolkte blok woningen. Onder de
bevolking brak een paniek uit en die
zelfde bevolking zal er nu alles op
zetten, om die brandgevaarlijke fa
briek uit haar omgeving weg te krij
gen. Reeds eerder is daartoe een po
ging gedaan, welke toen mislukte,
omdat aan de voorschriften der Hin
derwet waren voldaan. Die voor
schriften moeten dan maar veran
deren.
HULDEDAG.
De 10e dag is het dan weer zover:
wij mannen nemen dan voor één
dag de taak van onze vrouw over.
Maar dat is niet het allerbelangrijk
ste van Moederdag. Het aller-aller
belangrijkste is dat wij, mannen, op
die dag kunnen tonen, dat ons hart
overloopt van dankbaarheid, omdat
onze vrouwen 365 dagen in het jaar
van 's morgens vroeg tot 's avonds
laat de huishouding laten marche
ren.
Wassen, strijken, verstellen, schoon
maken, uithaal, koken, afijn, dui-
zend-en-één dingen zijn er waar
voor een vrouw moet zorgen. Dui
zend-en-één dingen zijn er, die een
vrouw doet en waar een man niet
eens erg in heeft. Laat staan zorg
over heeft. En de vrouwen hébben
tegenwoordig zorgen. Dat valt niet te
loochenen.
Het is mij nog elke week weer een
raadsel hoe mijn vrouw de eindjes
aan elkaar weet te knopen. Ik durf
bijna te zeggen, dat er vele slapelo
ze nachten mee gemoeid zijn om het
zover te krijgen. Een avond per week
gaat mijn vrouw zitten rekenen. Dit
hiervoor, dat daarvoor, zoveel over
om te eten, en zoveel om weg te
leggen. Maar dat spaarpotje wil niet
erg best groeienEn ik, met mijn
domme mannenverstand, zeg dan
wel eens; als je het nu eens zó doet,
zou het dan niet beter zijn? Maar
dan is er altijd nog iets waar ik niet
aan denk en mijn vrouw wél. Dgn
lacht ze en zegt: ach, man, laat mij
nu maar zorgen. En dan rekent ze
weer verder. Net zo lang tot de zaak
sluitend is gemaakt. En dan is er
weer een grijze haar bij
De zorg die een vrouw heeft is ge
woon door een man niet te peilen.
Als een man die zware zorgen zóu
hebben, welnu, dan zaten alle man
nen elke dag diep in de put. En
daarom bewonder ik de vrouwen in
deze tijd. Daarom is het goed dat er
Moederdag is. Een dag waarop wij
onze vrouwen, figuurlijk gesproken,
op de handen kunnen en mogen dra
gen. Een dag, waarop een vrouw niet
vergeefs mag uitzien naar een har
telijk blijk van waardering voor al
die grote en kleine zorgen waar een
vrouw het gehele jaar mee te maken
heeft. Een dag, waarop moeder de
vrouw in het middelpunt der be-
langtelling staat van het gezin.
Moederdaghuldedag
Tot de volgende week.
KRIS-KRAS
Maandagavond had de tot traditie
geworden kranslegging plaats bij het
monument voor de gevallenen, aan
het Stationsplein.
Even te voren hadden zich onder
het gelui van de beide kerkklokken
de burgemeester, de gemeentesecre
taris, raadsleden en bestuursleden
van verschillende verenigingen naar
het monument begeven en daar, als
een stille hulde aan hen, die voor
onze vrijheid het leven gegeven heb
ben, kransen en bloemen neergelegd.
Direct na deze kranslegging had in
de Geref. Kerk een herdenkings
dienst plaats, waar allereerst Ds. J.
van der Haar sprak over de „Herden
king der gevallenen". Een mens, al
dus spr., vergeet vlug, zie de ge
schiedenis van de schenker tegen
over Jozef in Egypte. Veel leed is al
weer vergeten. Men heeft geen tijd
meer om er aan te denken. Er zijn
weer nieuwe problemen en nieuwe
zorgen. Maar toch mogen we niet
voorbijgaan aan Gods leiding in on
ze geschiedenis, ook niet aan al die
nood en aan het kruis, tengevolge
van het oorlogsgeweld ons volk op
gelegd. Vijf rampjaren brachten de
Duitsers over ons, jaren van slaver
nij, van beknotting van onze vrij
heden, van ontering van het Oranje
huis, van gijzeling en bombardemen
ten en niet te vergeten de honger
winter '44-'45. Wij mogen de redding,
die God ons schonk niet vergeten, als
een gouden draad loopt Gods be
moeienis door onze historie. In onze
nationale zonden zijn we solidair,
we moeten dit ook zijn in onze dank.
Nederland heeft bidders nodig en
Gods heilige wet moet bedacht, op
dat er weer orde en tucht onder ons
mag komen.
Spr. besloot zijn toespraak met Ps.
90 en een fragment uit „Schaduwen
van morgen"1 van Prof. Heroma.
Vervolgens sprak de heer H. M.
van den Dool over „Een Ereschuld".
Ereschuld aan de nagelaten betrek
kingen van. de verzetsleiders. Het
comité, aldus spr., heeft zich afge
vraagd, nu er zoveel voor de waters
noodramp is geofferd, of het zou nog
durven vragen voor de Stichting '40-
'45. Toch is de nood in die gezinnen
even groot gebleven en daarom
vraagt de stichting opnieuw. Ver
geet toch nooit hoe we in de jaren '40
'45 gebukt gingen onder het Duitse
regiem en onder maatregelen, welke
strijdig waren met onze volksaard.
Fiere Nederlanders stonden toen op
tot verzet, principieel verzet, verzet
tegen de verkrachting van onze
rechten, sabotage, vervalsing van
verschillende bewijzen, overvallen op
distributiekantoren. En dit alles voor
ons en onze kinderen. Wij wilden
geen slaven zijn, maar wilden God
dienen overeenkomstig onze overtui
ging. Dit verzet geschiedde door
mensen, die het Grote Gebod voor
ogen hadden en daardoor in botsing
kwamen met onze bezetters. Helaas
werden er veel slachtoffers gemaakt
door verraad. De geruststelling van
de verzetsmensen was de belofte,
dat voor hun gezinnen gezorgd
zou worden als zij kwamen te val
len. Een ereschuld dus. Niet de ge
vallenen eren en hun nabestaanden
vergeten. De Stichting, geboren uit
het verzet, wil voor al die weduwen
en wezen zorgen. Niet de Staat, zo
als sommigen wensen. Vrijwillig of
feren betekent warm medeleven.
Geld, veel geld is hiervoor nodig, in
de eerste zes jaar zelfs wel elf mil-
lioen gulden. Het comité, aldus spr.,
doet een beroep op u alleh, als bin
nenkort de collectrices bij u komen,
met gulheid te geven. Het geld wordt
uitsluitend besteed voor het doel
waarvoor het gevraagd wordt, nl.
ten bate van de nagelaten betrek
kingen der slachtoffers. Bedenkt: zij
gaven alles
Hierna werd het woord gevoerd
door burgemeester A. Warnaar Jz.
Deze noemde deze bijeenkomst histo
risch, omdat dit de laatste keer zou
zijn dat in een dienst als deze onder
scheidingen uitgereikt worden. Het
waren dit keer allen onderscheidings
tekenen „voor orde en vrede". De
burgemeester betreurde het dat het
zg lang moest duren, alvorens hij
deze onderscheidingen kon uitreiken.
Hij kon begrijpen dat zij, die in In
donesië gestreden hebben, zich wel
eens afvragen, waarom zij hun offer
brachten. Niet het belangrijkste daar
bij noemde hij dat Indië thans los
van Nederland is, maar of in Indo
nesië thans inderdaad de orde, vrede
én welvaart heersen, die daar werd
verlangd. Daarbij noemde hij het
gedwongen verblijf van de Ambon-
nezen in ons land een aanklacht te
gen ons volk. Toch noemde de bur
gemeester het verblijf van de mili
tairen in Indonesië niet vergeefs, al
leen al omdat zij daarmede hun
plicht jegens het vaderland vervul
den. Aan de volgende personen wer
den onderscheidingen uitgereikt: C.
Alblas, J. J. Bos, N. de Bruin, J. A.
Doeleman (met 3 gespen), P. Drost,
N. van Dijk (met 2 gespen), J. J.
Grotendorst, W. C. Hartog, S. Hek
man, A. M. Hofman, C. F. A. Huls
man, J. N. Janmaat, J. C. L. van der
Klauw, J. J. Kleiweg (met 2 gespen),
E. C. Klomp, R. van Kooten, R. C.
van Kooten (met 2 gespen), J. Lan-
gendam, G. C. Langerak (met 2 ges
pen), J. Loef.(met 2 gespen), J. Mei-
derwijk, W. van Oort, W. Roos (met
2 gespen), C. van Triet (met 2 ges
pen), J. G. N. Vaneman (met 3 ges
pen), E. J. Verkleij (met 1 gesp), J.
Vermeer (met 2 gespen), J. Vermeu
len (met 3 gespen), P. Verweij, L.
Visser (met 3 gespen), N. P. de Zwart
Als laatste spreker trad op Ds.
J. Snoey om te spreken over „Onze
Nationale roeping". Deze wees zijn
gehoor op het machige feit dat God
ons de vrijheid had teruggegeven.
Een feit dat we nooit genoeg zullen
kunnen waarderen, maar verkregen
langs de weg van grote ellende en
veel bloed. Het ging echter ook na
de oorlog niet langs effen wegen,
maar met veel lasten en zorgen.
Vergeten we nimmer dat God ons de
vrede heeft bestendigd in tegenstel
ling van zo veel volken, welke thans
nog zuchten onder terreur en tyran-
nie. Wij vinden dit al weer heel ge
woon, maar 't was Gods genadegave
en genadegave verplicht tot opgave.
Bidden en werken in diepe afhanke
lijkheid met de hand aan de ploeg.
Sprak Prinses Wilhelmina in Parijs
eens bij het beeld van de Coligny
„Christus voor alles", dit woord
geldt ook voor ons allen, op alle le
vensterrein en geeft hoop voor de
toekomst. Het kan het schoonste ge
schenk zijn voor ons gehele volk in
het vervullen van zijn nationale roe
ping.
Het gesprokene werd afgewisseld
door het zingen van enkele Vale-
rius-liederen en het Wilhelmus en
orgelspel.
De collecte voor de Stichting aan de
uitgang gehouden bracht op 121.67
Dezer dagen heeft de voorzitter
van de Tweede Kamér, dr. Korten-
horst, zijn eerbiedwaardig gestoelte
verlaten om deel te kunnen nemen
aan de beraadslagingen over het
nieuwe Europa. Wie alleen daaruit
de conclusie zou trekken, dat dit een
belangrijk debat is geweest, zou te
kort doen aan de waarheid. Er wa
ren nog andere hoogtepunten. Maar
toch is het waard te vermelden, dat
voorzitter Kortenhorst gedurende
twee dagen de hamer uit handen
heeft gegeven, want dat is in de af
gelopen honderd jaar slechts vier
keer voorgekomen. Prof. Oud lan
ceerde de stoute gedachte, dat mis
schien dr. Kortenhorst wel de eerste
Europese Minister-President zal wor
den.
Eigenlijk voerde de Kamer geen
debat, maar slechts een bespreking.
De tegenspeler, de Regeling, ontbrak
namelijk. Minister Beijen was wel
aanwezig, doch uitsluitend als toe
hoorder. Men zal zich herinneren,
dat krachtens artikel 38 van het ver
drag over de Europese Defensie Ge
meenschap, gestreefd zal worden
naar de oprichting van een Europese
Politieke Gemeenschap. Naar een
Europese Regering met een Europees
Parlement. Daarvoor zijn de rege
ringen en de Parlementen van de zes
deelnemende landen nodig. Binnen
kort gaan de besprekingen tussen
de Ministers beginnen. En om te we
ten hoe de Kamer over de Straats-
burgse voorstellen denkt, is vex-leden
week in Den Haag het debat gehou
den. Dat kan de onderhandelingspo
sitie van onze Minister van Buiten
landse Zaken vergemakkelijken.
Over de grote lijn was men het
eens. Slechts in details verschilde
Zondag gaan we U verwennen,
moeder, want dan is 't Uw dag,
en dan komt er in Uw ogen
heel beslist een blijde lach.
Waarom? Och, dat is niet simpel,
dat weet ieder, naar ik meen;
in "t gezin toch is de moeder
vast en zeker nummer één.
Moeders krijgen nooit eens lintjes,
staan nooit in de Staatscourant;
Moeders kennen enkel kindjes,
die gaan lopen aan haar hand.
Moeders zijn de stille werksters
in haar wereld: het gezin;
daar is zij vraagbaak voor ieder,
want daar staat ze middenin.
„Moeder" klinkt het alle dagen,
„Moeder, helpt U mij eens ganw!"
Zij geeft antwoord op de vragen,
zij verzorgt het hare trouw,
'n Standbeeld zag je nooit voor
[moeder,
daar is ze te bescheiden voor;
Moeder doet haar taak maar altijd
heel haar blijde leven door.
Daarom is zij 't liefste wezen
in ons leven, ons bestaan;
Moeders ogen zijn de mooiste,
liefdevol kijken z' ons aan.
Moeders handen zijn de zachtste,
Moeders's hart klopt altijd warm;
Moeder'S woord kan wond'ren
[wekken,
steeds beschermd ons moeder's arm.
Daarom, moeder, krijgt U 'n liedje
op deez' dag in deze krant;
in gedachten druk ik hiermee
alle moeders zacht de hand.
Zondag gaan we je verwennen,
al is 't met een kleinigheid;
U bent met dat weet ik zeker
ied're gave dan verblijd.
Moeder is een erenaam, hoor,
daarin zit de mooiste klank;
daarom past op Moederdag een
woord van hartelijke dank
voor wat U altijd gedaan hebt,
met een traan en met een lach.
Ja, is eig'lijk in ons leven
ied're dag geen „Moederdag"?
HENK VAN HEESWIJK.
men.
Een der strijdvragen was of het
Europese Parlement twee kamers
moet hebben. Volgens het ontwerp-
grondwet zullen er twee Kamers ko
men: een Kamer der Volkeren en
een Senaat. De leden van de Kamer
der Volkeren zullen direct worden
gekozen, dus door de mannen en de
vrouwen uit de deelnemende landen.
Over de verdeling was niet veel
strijd. Deze is na zorgvuldig beraad
tot standgekomen. Moeten er echter
twee Kamers komen? De heren Kor
tenhorst en Schouten verzetten zich
tegen deze gedachte. Waarom twee
Kamers, als zij alle twee hetzelfde
werk moeten doen? Het is nl. zo, dat
niet de Regering van Europa die
is slechts uitvoerend orgaan maar
het Parlement de wetgevende arbeid
verricht.
Voorstanders van de directe ver
kiezingen waren slechts met.een lan
taarn te vinden. Dit probleem is niet
eenvoudig. Men zal moeten toege
ven, dat een Parlement het beste
rechtstreeks gekozen kan worden.
Maar is de tijd hiervoor rijp? Wie
denkt er in Nederland aan, dat we
over twee jaar de Europese verkie
zingsstrijd zullen moeten voeren? Is
daarvoor internationale partijvor
ming niet noodzakelijk? Zover zijn
we nog lang niet. De Nederlandse
Regering voelt niets voor deze di
recte verkiezingen, zodat zij op dit
punt gesterkt aan de onderhandelin
gen zal kunnen beginnen.
Ik zie, waer dat ik ga of kom
Geen bij maeckt honing zonder blom
Cats
De vrucht van Uw arbeid kunt ge vermeerderen door Uw inkomen met
overleg te verdelen en een klein bedrag te bestemmen voor Uw reke
ning bij de OPHAALDIENST van de
Kanaalstraat 9 Telefoon 668
Bijkantoor van de Nutsspaarbank te Gouda
