Zjiierdng'iiiidilag' zwemwedstrijden In de Gouwe
Zaterdagavond Waddinxveen IAmnierstol I -<
Naar een Europese eenheid
De Ontmoeting.
vertellen. Het totale inzicht ont
breekt nog. Maar wel is duidelijk,
dat de politieke windstilte een schijn
kan zijn, die bedriegt. In ieder geval
is het in de politiek niet zo stil als
men oppervlakkig zou vermoeden,
want in de binnenkamers wordt
zwaar gepiekerd.
DE NEDERLANDSE LUCHTMACHT
BESTAAT VEERTIG JAAR.
Van 80 naar 950 km per uur en
straks nog sneller.
Rondvlucht over alle provinciale
hoofdsteden.
Grootse vliegdemonstratie
Soesterberg.
Op 1 Juli is het veertig jaar gele
den, dat het Nederlandse leger er een
luchtvaartafdeling bij kreeg, die in
tussen is uitgegroeid tot de Konink
lijke Nederlandse Luchtmacht. Wan
neer men nu de straaljagers met hun
machtig motorengedaver door de
lucht hoort fluiten, kan men zich
nauwelijks meer voorstellen, dat het
armzalige toestelletjes zijn geweest,
wat latjes tussen twee dekken van
zeildoek en een motortje met een
open zitplaats voor de bestuurder
daar tussen. Een enorm snelle ont
wikkeling heeft de luchtvaart door
gemaakt, want haalden die eerste
toestellen bij gunstig weer zo onge
veer 80 km. per uur, zijn de huidige
Thunder jets met hun snelheid van
ongeveer 900 km. alweer aan het ver
ouderen, nu komen straks de Thun-
derstreaks met hun pijlvormige vleu
gels, die de geluidssnelheid benade
ren in de gewone vlucht! Binnen één
mensengeneratie werd deze ontwik
keling bereikt en men kan nu met
heel wat meer en vooral heel wat
beters voor d.e dag komen dan bij de
oprichting in 1913 het geval was. Dat
gaat men dan nu bij dit jubileum
ook eens op grootse wijze tonen, in
samenwerking met de luchtmachten
der bij de NATO aangesloten landen.
Op 18 Juli heeft te Soesterberg, de
bakermat van de Nederlandse lucht
vaart, een vliegfeest plaats, waarin
men een der oudste zowel als de al
lermodernste vliegtuigen in de lucht
zal zien, stunt- en formatievliegen
zal men er kunnen aanschouwen,
'dropping van parachutisten en men
zal er de geluidsbarrière horen door
breken door de Hawker Hunter-
straaljager.
De geschiedenis in vliegervlucht.
Toen de vliegerij in Nederland be
gon, was dat al een jaar of tien na
dat in Frankrijk de gebroeders
Wright met hun vliegtuigje, een
eindje van de grond waren gekomen
en vijf jaar nadat de mensen ont
roerd hadden staan kijken hoe Wil
bur vijf minuten lang op een hoogte
van vijf meter over hun hoofden had
gevlogen. Daarna kwam Jari Oliesla
gers, een Belg, de mensen in vervoe
ring brengen met zijn „waaghalzerij"
en toen liep ook Marinus van Meel
er gloeiend voor. Deze kocht Ijij Far-
man in Frankrijk diens eerste vlieg
machine, vloog er mee in een Euro
pese rondvlucht, maakte een nood
landing bij Grave en vloog na her
stelling der schade met al zijn 80 km
snelheid naar de Soesterbergse hei.
Marinus was een knutselaar en
bouwde zich een verbeterde versie
van de Farman en, nadat dit toestel
eens in de soep was gedraaid, nog
weer een andere, welke de „Brik"
werd gedoopt en waarvoor hij ook
telkens weer verbeteringen bedacht.
Via diezelfde Marinus van Meel be
stelde de minister van oorlog in 1913
t>yee Farmans, die in dat jaar als
verkenningsvliegtuigen deelnamen
aan de manoeuvres bij Lochem. Ma
rinus zelf nam er ook nog aan deel
met een eigen toestelletje. Het was
generaal C. J. Snijders, die de stoot
had gegeven tot deze aankoop. De
eerste bestuurders van die toestellen
waren Van Heyst, Bakker en Van der
Meel, als waarnemers fungeerden
Walaardt Sacré, Versteegh en Hof
stee.
Gedurende de eerste wereldoorlog
heeft de LVA te Soesterberg zich
verder ontwikkeld. Er ontstond een
afdeling opleiding, een radio- en fo
todienst, een bewapeningsafdeling, 'n
vlieg-medische en 'n meteorologische
afdeling. Direct na die oorlog echter
ging de ontwapeningsgeestdrift door
de wereld en nieuwe orders werden
geannuleerd.
Maar de toen aanwezige vliegers
zelf bleven niet stilzitten en wisten
langzamerhand uitmuntende presta
ties te leveren. Het escadrille van
kapt. Versteegh, de vijf-vingers-aan-
eeij-hand, verkreeg een goede repu-
atie, de Luit.-vlieger Schott verover
de in Zürich de Coupe Echard, Van
Weerden Poelman en Koppen vlogen
voor het eerst naar Indië en met de
Fokker-toestellen werd grote eer in
gelegd.
Zelfstandigheid.
De herbewapening van Duitsland
en toenemende oorlogsdreiging in
Europa waren voor Nederland blijk
baar geen voldoende waarschuwing
om tijdig tot vernieuwing van mate
riaal over te gaan. De aanschaffing
van nauwelijks een half dozijn vieg-
tuigen per jaar mocht geen naam
hebben, maar hoe zuinig dan ook, de
ontwikkeling met nieuwe Fokkers
ging toch door en vooral de G-l jacht
kruiser bleek een groot succes te
zijn.
Op 1 November 1938 werd de mili
taire luchtvaart een afzonderlijk wa
pen en hiermede ging een jarenlange
wens van het gehele personeel in
vervulling.
De oorlog.
Toen Duitsland in 1939 en 1940 de
kleine landen overrompelde, beschik
te Nederland over 124 gevechtsvlieg
tuigen, doch het meeste materiaal
daarvan was ongeschikt voor de
hoofdtaak: de luchtverdediging en
de beheersing van het luchtruim.
Tegenover de honderden en honder
den toestellen van de Luftwaffe, alle
van het modernste type, betekende
onze luchtmacht uiteraard niets.
Toch aarzelden onze vliegers geen
ogenblik om de vijand te lijf te gaan
en wisten zij tot het einde kranig
stand te houden en de vijand nog ve
le verliezen toe te brengen. De hier
bij betoonde moed en zelfopoffering
vonden een beloning in de verlening
van de Militaire Willemsorde 4e klas
se aan het wapen der militaire lucht
vaart. Met de luchtdoelartillerie mee,
had men toch kans gezien om in de
vijf dagen oorlog ongeveer 500 Duit
se vliegtuigen naar beneden te schie
ten.
Daarna hebben vele vliegers in En
geland de strijd voortgezet. Bijna
duizend Nederlanders hebben gevlo
gen bij de RAF. Het 322 Dutch Spit
fire squadrom heeft door zijn vele
operaties van zich doen spreken,
evenals het 320 Mitchell squadron.
Twee honderd zestig man van de mi
litaire luchtvaart is in de oorlog ge
sneuveld.
Erkenning»» -
De erkenning van het belang en de
zelfstandigheid van het luchtwapen
werd ool*«getoond toen op 1 Juli 1948
de militaire luchtvaart van H.M. de
Koningin een eigen vlag kreeg. En
op 27 Maart 1953 werd het praedi-
caat Koninklijke verleend, terwijl
Z.K.H. Prins Bernhard tegelijkertijd
lijke Luchtmacht werd.
De jubileum-viering.
Na de oorlog is ook onze lucht-
inspecteur-generaal van de Konink-
macht ingeschakeld in de collectieve
verdediging van Westeuropese Unie
en NATO. Hierdoor zullen de fees
ten, die ter gelegenheid Van het 40-
jarig bestaan worden gegeven, een
breed internationaal karakter dra
gen.
Nadat op 27 Juni te Nijmegen de
Luchtmachtkapel in de gala-unifor
men zal zijn gestoken, die door een
Nijmeegs comité worden aangeboden,
begint daar diezelfde dag ook een
luchtvaarttentoonstelling, welke van
25 Juli tot 8 Augustus ook te Soes
terberg te zien zal zijn. Op deze uit
gebreide en zeer interessante ten
toonstelling zal men zowel de oudste
vliegtuigen en motoren als de mo
dernste van nabij kunnen bekijken
en ook interessante gegevens zien
over de training van de vliegers.
Op 18 Juli heeft te Soesterberg een
groots vliegfestijn plaats, waaraan
de beste vliegers deelnemen uit Ame
rika, Canada, Engeland, Frankrijk,
België, Italië en Luxemburg. Men
zal die Zaterdagmiddag op Soester
berg minstens 390 jet-vliegtuigen
zien demonstreren, maar ook de be
ginnertjes uit de militaire luchtvaart
zal men in de lucht zien. Er komen
250 parachutisten vanuit België, die
boven Soesterberg worden gedrop-
ped. Dit wordt een vliegdemonstratie
zoals men tot nu toe nog niet in Ne
derland heeft gezien. Men verwacht
die dag te Soesterberg tussen de
honderd- en tweehonderdduizend be
zoekers, die allen een behoorlijke
plaats zullen kunnen verkrijgen.
Op Woensdag 1 Juli maakt de Ko
ninklijke Nederlandse Luchtmacht
met ongeveer 150 toestellen een
rondvlucht ever Nederland. Boven
alle provinciale hoofdsteden zal men
dan in de lucht het getal 40 vormen.
Het stukje Nederlandse geschiede
nis dat door de luchtmacht in deze
periode is gemaakt, draagt sterk het
stempel van persoonlijk initiatief,
van sterk groepsverband, van durf
en doorzettingsvermogen. Er is altijd
geweest en er is nog altijd een uit
stekende teamgeest bij de luchtmacht
en daarom kan dit jubileum in een
aangename sfeer van kameraadschap
worden gevierd. De vliegende Hol
landers zijn lang niet de slechtsten
van ons volk.
(SLOT)
Dan werd na het Marshall-plan
van Juni 1947, dat leidde tot het
Europees Herstelprogramma, als or
gaan voor de practische distributie
der Marshall-gelden opgericht de
Organisatie voor Europese Economi
sche Samenwerking. Daarin hebben
18 landen zitting in de personen
van hun ministers van Buitenlandse
Zaken of de vertegenwoordigers
daarvan. Behalve met de uitvoering
van het Marshall-plan bemoeit zich
de O.E.E.S. ook nog met de vergro
ting van de inter-Europese handel,
het met elkaar in overeenstemming
brengen van de investeringsprogram
ma's der verschillende landen, de
bestudering van agrarische kwesties
en met de bestudering van het bevol
kingsvraagstuk. Bovendien zijn goe
de resultaten bereikt op het gebied
van de vrijmaking van het beta
lingsverkeer. In September 1950
kwam de Europese Betalings-Unie
tot stand met als doel het vlotter,
het soepeler verloop van het Euro
pese handelsverkeer.
Verder heeft in Augustus 1948, dus
nog vóór de oprichting der Europese
Beweging, het coördinatie-comité zich
gewend tot de Westerse Unie met
het verzoek het initiatief te willen
nemen tot het instellen van de Raad
van Europa. Een delegatie van de
Europese Beweging werd uitgenodigd
naar de Londense conferentie van
ambassadeurs. Daarmee was deze af
faire van de particuliere in de offi
ciële sfeer gekomen, met het gevolg,
dat reeds op 5 Mei 1949 de Raad
van Europa werkelijkheid Was ge
worden.
Deze Raad van Europa werd ge
vestigd te Straatsburg en kan be
schouwd worden als het politieke or
gaan voor de Europese eenheid. De
voornaamste organen van de Raad
zijn het Comité van Ministers en de
RaadgevericTe'Vergadering. Het Co
mité van Ministers bestaat uit veer
tien Ministers van Buitenlandse Za
ken of hun plaatsvervangers uit vijf
tien landen. Saarland is slechts toe
gevoegd lid en heeft geen vertegen
woordiger in het Comité van Minis
ters. De Raadgevende Vergadering
telt 125 leden, waarvan er voor Ne
derland zes zitting hebben. Sedert
1950 komt de Raadgevende Vergade
ring tweemaal per jaar bijeen. In
haar midden brengt de voorzitter
van het Comité van Ministers verslag
uit van het werk van de Raad van
Europa, Hij ig aanwezig bij het hier
op volgende debat en beantwoordt de
sprekers. Vervolgens komen de agen-
depunten aan de beurt, die worden
ingeleid hetzij door de rapporteur
van een commissie of door de op
steller' van een motie. De Raad van
Europa omvat nog andere organen,
maar het zou mij te ver voeren daar
over nader uit te weiden.
Vanaf het begin vroeg de Raadge
vende Vergadering een Centraal
Europees Gezagsorgaan met beperk
te bevoegdheden maar met wezenlij
ke macht. De vraag was, hoe men
dit zou bereiken. De Britten en
Scandinaviërs wilden inter-nationale
samenwerking, d.w.z. de volledige
souvereiniteit voor elke staat afzon
derlijk. Dan waren er de supra-na-
tionalisten, die een boven-nationaal
gezag- wensten. Er waren constitutio-
nalisten bij, die een staatkundige
eenwording verlangden met één
Europese grondwet. Hun unitaristi-
sche idee bleek als gevolg van zeer
uiteenlopende belangen in de deel
nemende landen binnen afzienbare
tijd niet voor verwezenlijking vat
baar. De functionalisten wilden de
Europese integratie stap voor stap
bereiken. Alleen hün gedachte is
voorlopig uitvoerbaar gebleken. Zij
willen sector voor sector bekijken om
te beslissen, in hoeverre men daarin
tot een federatievorm kan geraken.
Zulke sectoren zijn: kolen en staal,
landbouwproducten, een Europees
leger, Europees transport en wat zich
verder kan voórdoen. Mén stelt zich
voor, dat boven elke sector een Hoge
Autoriteit zal komen.
Natuurlijk kan het resultaat van
het werken van de Raad van Europa
na zó korte tijd nog niet groot zijn.
Maar in één sector is volslagen over
eenstemming verkregen. Het betreft
het plan-Schuman, eigenlijk opge
bouwd door de heer Monnet, met be
trekking tot de Gemeenschap voor
Kolen en Staal. Die trad op 10 Fe
bruari van dit jaar in werking en
nog dezelfde dag reed de eerste ko-
lentrein zonder douane-formalitei
ten van Duitsland naar Frankrijk.
De Europese Defensie-Gemeen
schap vormt een moeilijker probleem.
En juist de totstandkoming daarvan
is vandaag het meest dringend. Noch
het onderling overleg, noch de ge
ruststellende verzekeringen van En
geland. aan Frankrijk, noch ten slotte
de lang niet zachte drang van de
Verenigde Staten van Amerika bij
Frankrijk en West-Duitsland beide,
hebben tot nu toe een oplossing ge
bracht.' Het wantrouwen in eikaars
bedoelingen is in beide landen te
sterk. Bovendien wil men in Frank
rijk een deel van de strijdkrachten,
die wel eens in de overzeese gebieds
delen nodig zouden kunnen zijn, bui
ten het gezag van de Hoge Autori
teit houden. In West-Duitsland
meent een aanzienlijk deel der be
volking, dat de eenheid van Duits
land nooit kan worden bereikt, als
West-Duitsland in een grotere Wes
terse militaire organisatie treedt.
Eigenaardig is, dat in Frankrijk ook,
maar meer nog in Duitsland, het
juist de socialisten zijn, die zich het
felst tegen de militaire integratie
verzetten, terwijl dertig jaar geleden
de federatieve Pan-Europa-propa-
ganda van graaf Coudenhove-Kaler-
gi speciaal in hun partijen de meeste
weerstand vond. Pogingen van geest
verwanten uit andere landen óók
uit ons land om hen tot een beter
inzicht te brengen, faalden tot heden
jammerlijk. Ook andere groepen in
die landen zien, op dit terrein allerlei
spoken. Het is voor ons allen te ho
pen, dat aan West-Europa nog de
tijd zal worden gelaten om ook op
dit gebied de eenheid tot stand te
brengen. Want hiér juist ligt de
zwakke plek.
Overigens kunnen we slechts dank
baar zijn voor wat ten opzichte van
de Europese eenwording al bereikt is.
De Geschiedenis marcheert niet al
tijd even snel! En wat zijn ten slotte
een paar tientallen jaren in de onein
digheid van de tijd!
Hendrik Maarschalk nestelde zich
in de zachte kussens van de tweede
klas coupé. Dé dieseltrein, waarin hij
had plaats genomen, stond op sprong
om zijn reis ..van Eindhoven naar
Amsterdam aan te vangen. De moto
ren gromden al in het ingewand, ge
reed om de wielen aan te drijven,
zodra de wil van den bestuurder dat
verlangde.
Maarschalk ontvouwde zijn ochtend
blad, nadat hij een sigaar had opge
stoken, met de omzichtigheid van een
fijnproever. Juist had hij het weer
bericht gelezen, toen de trein zich in
beweging zette.
Bij het omslaan van de pagina's
wierp Maarschalk een vluchtige blik
uit het coupéraam. Een staalkaart
van Brabantsch schoon. Eigenaardig,
iedere provincie heeft haar aparte
bekoring; je kunt soms de grens aan
het landschap speuren.
Maarschalk, zakenman van top tot
teen, liet zijn onderzoekend oog glij
den langs de kolommen. Negentig
procent van den inhoud liet hem
koud. Het overige, dat hem belang
inboezemde, borg hij zorgvuldig in
het geordend archief van zijn geheu
gen. Het ging hem. naar den vleze;
de conferentie, die hij in Eindhoven
den vórigen avond bijgewoond had,
had hem inderdaad het zakelijk
voordeel gebracht, 'dat hij ermee
hoopte te bereiken.
Drie en veertig jaar was hij. Mar
kante kop, met vooruitstekende juk
beenderen en diepliggende, staalhar
de ogen, waarmee hjj vorschend en
intelligent de wereld inkeek. Van
protestantischen huize, hield hij de
traditie van zijn voorgeslacht hoog
met een nuchtere zakelijkheid, die
sommigen bevreemdde. Hij schermde
nimmer met teksten; de terminolo
gie, in zijn kringen gebruikelijk, lag
hem verre. In de handel kon men
op hem aan; een man, wiens on
kreukbare eerlijkheid voorbeeldig
was. Een kolom rook steeg langs de
krant omhoog. De trein minderde
vaart, stopte dan voor de tweede
maal: Den Bosch.
„Ochtendblad, De Nieuwe Lach,
Haagse Post, Piccolo", dreunde een
krantenmanneke zijn lesje op. Niet
nodig, ga maar door. Er gingen men
sen uit en er kwamen nieuwe bin
nen.
„Pardon m'neer".
Met een vluchtige frons van z'n
wenkbrauwen trok Maarschalk z'n
benen in, die hij tot dusver ongehin
derd onder de bank aan de overzij
had laten rusten. De plaats tegenover
hem werd ingenomen door een man
met een actetas, Een bleek gezicht
met bruine ogen, die achter venijnige
brilleglazen schichtigden, nerveus,
gejaagd, rusteloos telkens van object
wisselend.
Maarschalk keek de ander over zijn
krant heen aan. Hij monsterde hem.
Hij woog hem af. Hem, één der velen,
wien het leven méér eisen stelde dan
zij konden inwilligen. Een opgejaagd
wild en de jager is het leven zelf,
dat overal zijn strikken zet en zijn
lagen legt. Er lag geen energie meer
om den mond, maar ook geen aan
klacht en bitterheid. Een te zachte
natuur om te wrokken. De hand, die
in het doosje sigaretten tastte, trilde.
Maarschalk's ogen wendden zich af
naar buiten. Hij liet de krant een
ogenblik zakken. De Maas lag als
een kronkelend lint van water in het
groene landschap. Een mat, omfloerst
zonlicht schimmerde op de golven. De
trein sloeg zijn stalen rhythme op de
brug. Hel op het ijzer; donker op het
zand. Eén gedachte nam hem in be
slag: ik ken de man tegenover me,
maar wie is het? Maarschalk had een
scherp geheugen voor gezichten, dat
zelfs vluchtig opgevangen beelden
prompt teruggaf. Hij was er de man
niet naar, zich het hoofd te breken
over iets, dat zonder dat onmiddel
lijk opgelost zou kunnen worden. De
ander keek uit het raam, zonder dat
zijn gezicht interesse voor het be
zichtigde verried. Nu en dan trok hij
heftig aan zijn sigaret,'liet de rook
haastig door zijn longen circuleren
en tipte na iedere trek de as op de
grond.
Maarschalk vouwde zijn,krant op,'
schraapte zijn keel en zei met z'n
zware basstem: „Ik ken U". Het had
iets detective-achtigs, deze aan
spraak.
De ander schrok op, alsof hij op iets
onbetamelijks betrapt werd. Even
joeg het bloed een blos over zijn ge
zicht; trok zich dan weer snel binnen
de bedding van zijn kanalen terug.
De beide mannen zagen elkander
aan. Een gezicht verandert, de
ogen blijven gelijk. De blik, eerst
verdeeld over het ganse gelaat, con
centreerde zich op de ogen. Dat is
eerst met recht elkander-aanzien. De
meeste mensen verduren dien blik
niet, omdat het oog meedeelt wat het
hart verbergen wil. Waarom spreken
wij ons minder moeilijk uit, als het
daglicht wijkt en het duister ons om
vangt? Omdat we op die momenten
liever niet aangezien willen worden.
Maar nu, de een boorde één on
deelbaar moment zijn blik irr de ziel
van de ander en gelijktijdig wist elk
een, wie hij voor zich had. Het mo
ment der herkenning: in één seconde
brak een verre wereld van oude her
inneringen open.
„Henkjij!"
„Arend, dat is een verrasingik
dacht je in Indië zat!"
„Heb ik ook gezeten".
„Je bent dus met verlof over?"
„Nee, voorgoed. Ik ben al weer
een jaar of zes hier. In Indië had ik
een mooie baan, maar ik kon niet
tegen het klimaat. Ik heb er maan
denlang ziek gelegen, en toen ik be
ter was, bleef het sukkelen. Men
plaatste mij over van Makassar naar
Bandoeng, maar 't werd er niet be
ter op.
(wordt vervolgd)
Predikbeurten op Zondag 28 Juni
Ned. Herv. Kerk
8.45 uut en 10.30 uur v.m. Ds. L. Vroegindewey van Papen-
drecht. 6.39 uur nam. Ds. J. J. Moll.
Gereformeerde Kerk
10 uur v.m. en 6.30 uur nam. Ds. J. Snoey.
Ned. Herv. „Wet en Evangelie"
9.30 uur v.m. Ds. F. D. Emous, van Rotterdam.
Chr. Afgesch. Gemeente
9.30 uur v.m. en 5 uur nam. leesdienst.
Woensdag 1 Juli nam. 7 uur Ds. B. Toes, van Kinderdijk.
Rem. Geref. Gemeente
Geen dienst.
£Pe~De Zondagsdienst wordt waargenomen door
Dr. P. v. d. Linde
