Weekblad voor Waddinxveen
KLAPROOSDAG Zaterdag 14 November
VKoedet de Vrouw.
ue, Spittyd van de week
Kris-Kras
Uit het Parlement.
IVOROL: Behoud Uwer tanden!
Klaproosdag:
No 438
Vrijdag 6 November 1953
9e Jaargang
Adres Redactie en Administratie:
Oranjelaan 30, Waddinxveen, Telef. 438
Verschijnt elke Vrijdag
Abonnementsgeld per kwartaal f 1.00 bq vooruitbetaling
Advertentieprijs 6 ct, familieadvertenties 7 ct per. m-m.
Bijdragen, Verslagen, etc. uiterlijk
's Woendagsavonds inzenden.
Alom in den lande zijn onze doden
weer herdacht. Allereerst op de ere
begraafplaats te Overveen, waar de
minister-president, dr. W. Drees een
indrukwekkende rede hield.
„De tweede wereldoorlog kostte
het leven van 15 millioen soldaten,
van 5 millioen burgers en van 11
millioen gevangenen, die in concen
tratiekampen stierven", aldus de mi
nister. „Niet minder dan 3'5 millioen
mensen werden verminkt.. Deze ge
tallen, die de menselijke geest nau
welijks kan verwerken, dreigen sta
tistische cijfers te worden, waarach
ter het eindeloos leed ons zou kun
nen ontgaan".
Dank zij de samenwerking van de
regering met het Nationaal Steun
fonds is de erebegraafplaats te Over
veen tot stand gekomen. Acht jaar
geleden is met de aanleg begonnen
met het onthullen van vier her
denkingsplaten, die de herinnering
aan de terreur, maar ook van het
verzet levendig houden is de erebe
graafplaats nu voltooid.
Het eindeloos leed, dat de grote
oorlog over ons bracht, werd voor
velen overschaduwd door de Ramp
van 1 Februari. Wij hebben voor de
ze slachtoffers geen erebegraafplaats,
doch temidden van degenen die hen
lief waren, werden zij ter aarde be
steld. Maar ook hier willen wij
uiting geven aan ons medeleven en
hen die bij de strijd tegen de golven
het leven lieten, eren. Zo werd op
het kerkhof te Kortgene een monu
ment onthuld, vervaardigd door de
Vlissingse beeldhouwer Frans Maes.
Dit gedenkteken opgericht voor 49
slachtoffers van de Ramp, stelt twee
handen, opgeheven uit de golven,
voor. Die strijd tegen het natte ele
ment vindt nog steeds voortgang.
Hoewel het weer tot dusver de
grootst mogelijke medewerking heeft
verleend bij het dichten der gaten,
die in de Rampnacht in de dijken
werden geslagen, wordt er toch re
kening mee gehouden, dat de na
jaarsstormen wel niet lang meer op
zich zullen laten wachten. De harde
wind bij laag tij en het dientenge
volge woelige water heeft tot dusver
het grote werk aan de dijk bij
Ouwerkerk op Schouwen Duiveland
niet kunnen belemmeren. Het werk
verloopt volgens plan en de ver
wachting is, dat nog deze week het
laatste gat wordt gedicht.
Eindeloos leed wordt mede ver
oorzaakt door het nog altijd grote
aantal verkeersongelukken. Als men
hier even bij stil staat, grijpt men
verbijsterd naar het hoofd, als men
verneemt, dat een examinator van
het Centraal Bureau tot afgifte van
Rijvaardigheidsbewijzen, zoals de of
ficiële naam is, er niet tegen op zag,
iemand die voor zijn examen was
gezakt toch, tegen betaling van f 50.
een rijbewijs te bezorgen. Het ver
moeden bestaat, dat deze verkoop
van rijbewijzen al vaker is gebeurd.
Een minutieus onderzoek hiernaar
en een geduchte straf voor degenen,
die aldus het leven van hun mede
mensen in gevaar brengen, is zeker
op zijn plaats.
Zien wij aan de ene kant, dat een
mensenleven niet wordt geteld, an
derzijds is ons streven erop gericht,
het kostbaarste dat de mens bezit,
zijn leven, zo lang mogelijk te doen
behouden en te beschermen. Velen
zal het echter niet aangenaam aan
doen en wij behoeven slechts te
verwijzen naar het begin van ons
overzicht om dit duidelijk te maken
dat onze regering het wenselijk
acht, met Wesfr-Duitsland tot een be
paalde vorm van samenwerking te
komen in zake de Bescherming Bur
gerbevolking. Het volgend jaar zei
de organisatie van de Bescherming
Burgerbevolking haar voltooiing na
deren, doch wij kunnen ons voorstel
len, dat velen zich zullen afvragen of
hierbij nu Duitse deskundigen moe
ten worden ingeschakeld.
Velen vragen zich ook af en het
Tweede Kamerlid Peters heeft zich
de tolk van die mensen gemaakt
door de Minister van Justite schrif
telijk vragen te stellen of in som
mige gevallen de politie niet al te
kwiek is met het gebruik van vuur
wapenen. Het Tweede Kamerlid
stelde zijn vragen naar aanleiding
van een schietpartij onder de ge
meente Helden, waar een vluchtende
jonge man, van stropen verdacht,
door een wachtmeester van de rijks
politie op een afstand van ongeveer
20 meter op klaarlichte dag werd
neergeschoten. De heer Peters vraagt
ten slotte, welke maatregel de mi
nister denkt te nemen om meer of
minder lichtvaardig, gehryik van het
vuurwapen tegen arrestanten te
voorkomen.
Ja, de ddod moet een oorzaak
hebben. Het is mooi, onze doden te
herdenken, maar.... wij herdenken
er toch maar het liefst zo weinig mo
gelijk.
sident mede. Geef deze instanties de
gelegenheid dit in vrijheid te doen.
Daar zat iets in. En het was maar de
vraag, wat Prof. Romme wilde ris
keren. Een Kabinetscrisis zeker niet.
Dat is wel heel duidelijk gebleken.
Hij had deze kunnen forceren door
zijn motie te handhaven. Maar wat
zou een crisis op dit moment bete
kenen? Zeker, dat de belastingver
laging niet op 1 Januari 1954 zou in
gaan. Maar bovendien was Prof.
Romme dit Kabinet heel wat vrien
delijker tegemoet getreden dan ver
leden jaar. Over de daden daarvan
bleek hij zeer tevreden te zijn. Geen
crisis dus Een der formele bezwaren
van de socialisten tegen de motie
Romme was, dat zij te gedetailleerd
is. En ook de heer Schouten (a.r.)
vreesde dat op zo'n manier dat de
marsroute aan de onderhandelaars
zou worden voorgeschreven.
„Vereenvoudig Uw motie", zo zeide
dr. Schouten. „Spreek alleen uit dat
U een loonvorming wilt met een
vrijer karakter". Maar daar wilde
Prof. Romme niet aan. „Pat is zo
vaag, dat men er consequenties uit
kan trekken, die ik niet wil". Hij
vond het beter zijn gedachtengang
tijdens onderhandelingen te laten
rondwaren. Maar de motie in stem
ming te laten brengen ging hem te
ver intrekken deed hij ook niet. Hij
vond de enige tussenoplossing: voor
lopig van de agenda afvoeren.
Gok op een ander punt concen
treerde Prof. Romme de politieke
aandacht op zijn fractie. Hij deed nl.
het voorstel de vereveningsheffing af
te schaffen voor de eerste f 10.000.
uitgekeerde loonsom per onderne
ming. De Regering voelde daar niet
voor en kwam met twee tegenvoor
stellen. Ten eerste een vrijstelling
van f 5000.van de inkomstenbelas
ting bij overdracht of liquidatie van
een onderneming en ten tweede de
mogelijkheden voor een verbeterde
investeringsaftrek ook te doen gel
den voor de eerste f 3000.Zij
meende, dat daardoor meer directe
hulp wordt geboden aan de Kleinere
ondernemingen. Ook vond zij dat
haar voorstellen meer oetrekking
hebben op de werkgelegenheid. En
om die te bevorderen, wordt juist de
belasting omlaag gebracht. Met deze
voorstellen is het een beetje eigen
aardig gelopen. „De grens is bereiKt,
wij geven niets meer toe", zo onge
veer zei de Minister v. d. Kieft in de
middagvergadering. Dat moest hij
wel, want van alle kanten had men
er bij hem op aangedrongen de rijks
uitgaven te verlagen. Men vond hem
te royaal met de belastinggelden
omspringen.
Ook nu moest Prof. Romme zijn
voorstel laten schieten. Maar hij kon
dit doen met een vrij gerust hart,
want hij heeft 23 millioen verdiend,
waarvan 11 millioen voor de mid
denstand. Natuurlijk in samenwer
king met andere fracties, want een
eenling presteert in onze Kamer nu
eenmaal niets. Alle andere grote
voorstellen van de Kamer troffen
hetzelfde lot.
Zo is dit grootse debat met een
sisser afgelopen. Het Kabinet zit
weer stevig in het zadel en kan met
genoegen op de vermoeiende veertien
dagen terugzien.
Maar nadat Prof. Romme op het
hoofdpunt had moeten wijken voor
de Regering, was de behandeling
van de afzonderlijke ontwerpen
weinig interessant meer. Grote moei
lijkheden waren niet meer te ver
wachten. Voor de huisvrouw is van
belang dat op 1 Januari 1954 de sui
ker 9 cent per kilo goedkoper wordt
en dat op die datum tevens de om
zetbelasting op huisbrand en schoe
nen wordt afgeschaft. Ook het be
drijfsleven mag niet mopperen. Alle
ontwerpen inzake de belastingverla
ging worden aanvaard; om de werk
gelegenheid te bevorderen. En ten
slotte mag zeker niet onvermeld
worden belaten de komende drasti
sche verlaging van de loon- en in
komstenbelasting waar iedere loon
trekkende van profiteert. In dit ont
werp is ook een artikel opgenomen,
dat een uitbreiding van de kinderaf
trek voor studerende kinderen tot 25
en 26 jaar behelst. Alsmede een ver
dubbeling van de kinderaftrek voor
schoolgaande kinderen tussen 16 en
27 jaar en voor gebrekkige kinderen
tussen 16 en 21 jaar. Voor buitens
huis studerende kinderen, die ge
heel of nagenoeg geheel ten laste van
<Je belastingplichtige komen, is de
kinderaftrek op het drievoud gesteld.
Den Haag contra de Hoofstad.
Dat 's een schrik voor onze hoofd-
Dit berichtje in de krant: [stad
volgens onze grondwet is er
Zens geen hoojxtstad van het land.
WeiKe ambt'naar heeft dat nu weer
zo zorgvuldig uit gekiend?
ik viha dat zo'n pienter heertje
Wei een eerbewijs verdient.
Gaat die trotse Amsterdammers
Maar eens in hun hempje staan,
Want waar haalt men die ver
waandheid
Nota benetoch van daan?
Daten we 'meteen besluiten
En die knoop thans doorgehakt!
Dit pronieem moet in de kamer
Nu, meteen maar aangepakt!
Welke stad moet hooidstad wornen?
is het iets voor Loon op Zand?
Raamsdonkveer, Sexbierum, Alphen?
Soest oi nroek in Waterland
Och, het kan mij niet veel schelen
Elke stad, hoe groot of klein
is me welkom, maar ach laat het
Alsjeblieft Den Daag niet zijn.
deel zal kunnen noen met Uw ad
vies. En ais beloning is deze maann
het boek voor U, dat U inmiddels ai
wel zult hebben ontvangen.
Een eervolle vermelding verdienen
de dames Mej. C. A. V. te Boskoop
en mevr. lvt. v. D.—H. te Slochteren
(Gr.) En alle andere dames, die op
oeze vraag een antwoord zonden;
hartelijk dank! Natuurlijk geldt deze
dank ook de drie heren, want hun
oordeel stellen we eveneens zeer op
prijs.
DORA WERTH.
WELVAART.
De laatste loonronde is oorzaak ge
weest, dat ik deze week op een
avond mijn vrouw aan de tafel vond
met vele papieren, waarop allerlei
sommen met grote getallen waren
geschreven.
Ik vroeg haar wat ze aan het uit
rekenen was en waarom ze dat deed.
Nu moet U weten, dat mijn vrouw
in de rekenkunde goed thuis is. Op
school had ze de beste cijfers van de j
hele klas en soms is ze daar nog
trots op: ze liet en laat onze kinde
ren nog wel eens de rapporten zien,
die ze al die jaren trouw heeft be-
waard. Ja, rekenen is haar machtig- 1
ste wapen. En dat komt goed uit in
deze tijd, nu er heel wat moet wor
den afgerekend voor dat de week
om .is en.zonder schuld te heb
ben gemaakt.
Maar afijn, ze is nu bezig geweest
om uit te rekenen met hoeveel pro
cent ons welvaartspeil met ingang
van 1 Januari 1954 omhoog gaat.
Ja, daar moet U niet om lachen,
want U denkt misschien, dat U de 5
pet. die U straks meer krijgt, ook
weer zo kwijt bent. Maar dan bent U
er naast! Kijk, dat heeft mijn vrouw
nu precies uitgerekend.
Het is eigenlijk ja*mer, dat mijn:
vrouw deze Kris-Kras niet wilae
schrijven: zij had U van A-Z kunnen
vertellen hoeveel procent voor dit
en voor dat en voor wat anders U
krijgt te betalen en hoeveel procent
U er mee vooruitgaat. Ik zie er geen
kans voor dat haarfijn uit te knobbe
len.
Wat ik nu wel weet is, dat ons;
welvaartspeil, dus van ons gezin, be
ter wordt. We kunnen eenmaal per-
week een stukje vlees meer kopen,,
een half litertje melk meer drinken;
en voor mij persoonlijk schiet er een
extra pijpje tabak over. Dat is de
winst die we uit de 5 pet. loonsver
hoging slaan!!
En.toch is mijn vrouw teleur
gesteld en ik ook. Want we zien op
de achtergrond van deze hele historie
de houding van de werkgevers, ver
enigd en uitgesproken in het overleg
dat plaats heeft gehad. Ons wel
vaartspeil is van hen afhankelijk.
Ze eisen steeds meer kennis van hun
werknemers. Dat is hun goed recht.
Maar voor die kennis moet geleerd
worden en dat kost geld. Voor vele
ouders zijn deze kosten nu nog te
zwaar en wy willen onze kinderen
toch bekwame mensen laten worden
in onze samenleving, onverschillig
mèt of zonder boord.
Niet alleen meer loon brengt wel
vaart, maar ook vakkennis!
Tot de volgende week.
KRIS-KRAS
Het grote debat is geëindigd.
Regering haalt eindstreep met
vlag en wimpel.
De motie-Romme over de vrijere
loonvorming is niet in stemming ge
komen. Dit was wel het voornaamste
resultaat uit de veertiendaagse de
batten tijdens de Algemene Beschou
wingen. Het voorstel van de k.v.p.-
fractievoorzitter vormde de inzet
van het grote politieke steekspel van
dit jaar. Enerzijds de christeiyke
fracties en de v.v.d., die voorstan
ders zijn van een vrijere loonvor
ming, anderzijds de socialisten, die
op dit moment nog maar liever vast
houden aan de gebonden loonpoli
tiek,, die ongetwijfeld in de eerste
jaren na de oorlog zegenrijk heeft
gewerkt. De „narigheid" is dat het
Kabinet Drees zowel socialisten, als
leden van de christelijke party en
telt, zodat ook in het Kabinet dit
verschil van inzicht tot uiting komt.
Vandaar het antwoord van dr. Drees,
dat hij geen behoefte heeft aan een
motie. De Regering en het bedrijfs
leven (De Stichting van den Ar
beid) gaan zich over de loonvorming
beraden, zo deelde de Minister-Pre-
HET KIND, DAT TE LAAT THUIS
KOMT.
De vraag van de maand.
De vraag van October was een
kreet uit Apeldoorn, van onze leze
res, mevrouw G. B. U. herinnert het
zich misschien nog wel: haar klein
zoon komt altijd te laat thuis (uit
school) en niets kan hem van die
slechte gewoonte afbrengen, hoewel
het overigens een lieve jongen is.
Er kwamen welgeteld 99 adviezen
van verschillende lezeressen en le
zers. En wel zelden heb ik zulke uit
eenlopende meningen gelezen, als
over dit geval. Desondanks was het
ditmaal niet zo moeiiyk om het ad
vies er tussen uit te halen en te
bekronen met een boek. Maar dat
komt straks.
Wat zoudt U in een dergelijk ge
val doen?
Een pak slaag?
Lichamelijke straf? „Ja", zegt me
vrouw G. L. van I.S. uit Boxfneer.
„Een flink pak voor zijn broek; dan
zal hij het wel spoedig laten en
voortaan op tijd uit school komen".
Nooit slaan!
Lichamelijke straf? „Neen", zegt
mevrouw J. de K. van A. uit Jut-
phaas. „Een kwaad sla je er wel in,
maar niet er uit. Het kind tegemoet
gaan en zo op straat opvangen. Niets
zeggen en mee naar huis nemen. Op
de duur begint het kind dit verve
lend te vinden en komt dan vanzelf
wel op tijd uit school".
Geen eten?
„Maar eens een paar keer des
avonds geeh eten geven", adviseert
mevrouw L. M. de B.Kr. uit Hoog
land (U.) „Mijn ondervinding is,
dat dit de beste straf is".
school halen, net zo lang tot het be
looft uit eigen beweging op tijd thuis
te komen".
Onderzoeken
„Het kind laten schaduwen", advi
seert mevrouw J. S.N. uit Gorin-
chem. „Als men dit een week pro
beert, komt men er wel achter, waar
het zoveel belangstelling voor heeft".
Geen spionnage.
En hier staat weer recht tegen
over de mening van de heer S. van
E. te Opperdoes (N.H.), die adviseert
in geen geval het kind achterna te
gaan. Dat kweekt bij het kind wan
trouwen, als het zulks zou ontdek
ken. Niets zeggen en net doen, of
men er geen erg in heeft. Dan laat
het kind dat te laat thuiskomen op
de duur vanzelf wel".
Dit zijn zo een paar grepen uit de
diverse adviezen. U ziet, dat de me
ningen inderdaad wel zeer uiteenlo
pen.
Het beste advies leek ons dat van
mevrouw J. SchriekNijhof, Nieuwe
Hoven 42 te Gorinchem, die hierover
het volgende schreef:
„Vele kinderen hebben zoveel in
teresse voor dit en voor dat, dat het
kan gebeuren, dat ze alles om zich
heen vergeten. Het zijn in de regel
niet de domste kinderen. Maar ik
zou die mevrouw willen aanraden:
Laat ze het kind eens laten schadu
wen door iemand, die het kind onbe
kend is. Als men dit een week pro
beert, komt men er wel achter, waar
het zoveel belangstelling voor heeft,
trots vermaningen en bestraffingen.
Zijn het onschuldige dingen, dan zou
ik het kind willen zeggen, dat je er
wel iets van weet, waarom het zo
lang wegblijft, maar liever had, dat
hy eerst direct uit school naar huis
komt en daarna heen mag gaan,
Nimmer eten inhouden.
„Wat te doen?" vraagt mevrouw B.
T. uit Deventer zich af, „in geen ge
val als strafmaatregel eten inhou
den. Dat is een ouderwetse gedach
te, die niet in onze moderne tijd
past". Voor de rest adviseert deze
lezeres: „Eenvoudig het kind uit de
waar hy zoveel interesse voor heeft.
Zyn het bepaald slechte dingen, dan
moet dit kind zulks liefderijk onder
de ogen worden gebracht. Doet men
zulks met tact, dan zdl de jongen het
zelf begrijpen en er zich voor wach
ten".
Fijn, mevrouw Schriek, we hopen,
dat mevrouw U te Apeldoorn voor-
Evenals vorige jaren zal er ook
dit jaar op 14 November een „Klap-
roosdag'' worden gehouden.
De „Klaproosdag" is 'ingesteld
door het oorlogscomité.
Op 14 November zal er dan een
kleine gave van u gevraagd woraen.
Deze opbrengst is behalve voor het
onderhouden van de oorlogsgraven,
tevens bestemd voor de nabestaan
den, aie financieel met in staat zijn,
de graven te bezoeken.
Nu is de Bond van Plattelands
vrouwen in Waddinxveen evenals
andere jaren verzocht deze collecte
hier ter plaatse te verzorgen. Hoe
wel er tegenwoordig veel van u
wordt gevraagd, is het onze plicht
voor dit zo sympathieke doel te of
feren.
Wintertijd is studietijd.
Aan de in de afgelopen zomer ge
houden examens ter verkrijging van
ae graad van gezel" of „meester"
in het timmeren, meubelmaken,
smeden, huisschilderen, metselen,
machinebankwerken, metaaldraaien,
modelmaken en steenhouwen, afge
nomen door de bekende Vereniging
ter Veredeling van het Ambacht,
hebben 1310 candidaten deelgenomen.
Helaas konden slechts 725 of 56
pet. hiervan het. diploma behalen.
Wanneer men zich afvraagt waar
aan dat lage percentage te wijten is,
dan verwerpen wij stellig de veron
derstelling dat dit zou kunnen ko
men door onvoldoende intelligentie
van onze ambachtslieden. Ook aan
het niveau van de eisen kan het niet
liggen, want van de candidaten
wordt niet meer gevraagd dan een
goede, volslagen ambachtsman be
hoort te weten.
Er moet dus een andere reden zijn
en deze moet hoofdzakelijk gezocht
worden in onvoldoende voorberei
ding voor de examens, waarbij dan
nog komt dat tal van candidaten
zich niet tijdig genoeg op de hoogte
stellen van de eisen welke op het
examen worden gesteld. Het is zelfs
voorgekomen dat een candidaat be
weerde dat hij bij zijn ambacht de
kennis van rekenen én meetkunde
niet nodig had. Zo'n candidaat moest
uiteraard worden afgewezen, hegeen
jammer is van de moeite en kosten.
Er kan derhalve niet nadrukkelijk
genoeg op gewezen worden dat
iedere jonge ambachtsman reeds bij
de aanvang van zijn studie en
daarvoor lenen de wintermaanden
zich het beste zich ervan over
tuigt wat de examenstof omvat.
Om een goede richtsnoer te hebben
verdient het dus aanbeveling nu
reeds om de nodige gegevens tot het
Secretariaat van de Vereniging ter
Veredeling van het Ambacht, Stad
huis, kamer 197, Amsterdam-C.
Wacht daar niet mee totdat U zich
voor het examen moet aanmelden,
want dat leidt onherroepelijk tot een
teleurstelling
