Weekblad voor Waddinxveen
Hfa&dcc de Vrouw
van de week
Kris-Kras
Wrijf Kou en Pijn
weg met DAMPO
Prinses Beatrix verjaart.
Bij de haard.
Veilig Verkeer
No. 502
Vrijdag 28 Januari 1955
10e Jaargang
Aires Redactie en Administratie:
Oranjelaan 30, Waddinxveen, Telet. 438
Verschijnt elke Vrijdag
Abonnementsgeld per kwartaal f 1,00 bij vooruitbetaling
Advertentieprijs 6 ct, familieadvertenties 7 ct per m.m.
Bijdragen, Verslagen, etc. uiterlijk
's Woensdagsavonds inzenden.
Men zou het vreemd kunnen noe
men, reeds eind: Januari over de
zomermaanden te gaan schrijven,
ware het niet, dat het Centraal
Werkcomité Vacantie geen advïes
had uitgebracht voor de vacantie-
spreïding in 1955, sinds vacantie-krij-
gen niet meer alleen het voorrecht
is van het onderwijzend personeel.
Die vacantiespreiding is een pro
bleem geworden.
Het advïes van vorig jaar, de va-
cantïe indien enigszins mogelijk, voor
15 Juli of na 15 Augustus te nemen
heeft niet veel uitgehaald en daar
om is het Comité thans een stapje
verder gegaan. Het verdeelde ons
land in drie sectoren en gaf de
werkgevers in overweging in die
verschillende sectoren de vacanties
te geven van 10 tot 23 Juli van 30
Juli tot 6 Augustus of van 6 Augus
tus tot 13 Augustus of later.
Het vacantieprobleem blijft moei
lijk, zo lang.de scholen ook geen
inedewerkinga aan deze spreiding
kunnen verlenen. Mensen met
schoolgaande kinderen blijven aan
gewezen op de tijd, dat de jeugd
vrij is. Als vader en moeder er in de
vacantie op uit willen trekken, kun
nen zij de kinderen moeilijk thuis
laten en zo lang er geen regeling
voor is getroffen, de vacanties dei-
scholen meer dan tot dusver te
spreiden, blijft men gebonden aan
een vaste vacantietijd.
De Bedrijfsraad van het bouwbe
drijf verleende in zover zijn mede
werking, dat hij afstapte van de
eerste week van Augustus om de
laatste week van Juli als vacantie-
week voor de 200.000 man die in de
ze vakken werkzaam zijn. bestemde.
Ook hier kan men echter geen re -
kening houden met de sectoren,
door het Comité genoemd.
In die bouwvakken heeft men al
eens geprobeerd, de vacantie ge
spreid te verlenen een- poging,
die al evenmin is geslaagd. Over het
gehele land moet in de vacantie-
weelc het bouwbedrijf „plat" liggen.
Anders komen dte talrijke leveran
ciers die met het bedrijf te maken
hebben, in het gedrang en zou er
een "chaos ontstaan. Bovendien is
het moeilijk een bouwer, die in de
ene sector zijn kantoor en opslag
plaatsen heeft, doch in een andere
sector laat werken „onder" te bren
gen. Ja, die vacantiegeschledenis is
en blijft een moeilijk probleem.
Het Amsterdamse Gerechtshor,
dat de overval, 6 April in de Beem-
ster gepleegd, nader had te berech
ten, zag hierin geen probleem. Tot
ontsteltenis van de daders, die in
hoger beroep waren gegaan, werden
hun straffen geducht verhoogd. De
rechtbank te Alkmaar had hen- elk
veroordeeld tot IV* jaar gevange
nisstraf het Gerechtshof maakte
er liefst vijf en 4V2 jaar gevangenis
straf van waarschijnlijk met de
gedachte, dat het nu maar eens uit
moest -zijn met die roofovervallen,
ook al was het slachtoffer hiervan
niet gedood.
Of de tragische gebeurtenissen te
Doetïnchem, waar een oud-rent
meester van 73' jaar en zijn huis
houdster van 66 jaar vermoord wer
den, eveneens een roofmoord was.
is nog niet uitgemaakt.
Een andere tragische geschiede
nis, te Amsterdam, kwam tot een
oplossing. Daar werden twee een
voudige lieden gearresteerd, ver
dacht van moord op hun 15 maan
den oude zoontje. Gebleken i's, dat
'te moeder het kind een slaappoeder
had gegeven, waarna de kleine naar
oen ziekenhuis moest wprden ver
voerd,
Dom en triest noemde een politie
autoriteit dit geval. Zo is het zeker,
"iaar de vraag mag toch wel wor
den gesteld, of het wel gewenst is,
dat leken, in dit geval dan domme
leken-, „zo maar" slaapmiddelen die
'u bepaalde gevallen een dodelijke
uitwerking hebben, kunnen kopen.
Er zijn nu eenmaal heel wat men-
"en, die tegen hun eigen domheid
"loeten worden beschermd.
Dom en ondoordacht. Deze qualifi-
eaït.e zouden wij niet durven geven
:,"n het besluit van de Haagse ge
meenteraad, om niet minder dan 22
leden
van zijn college naar Londen
(m Zurich te laten gaan op kos
ten der gemeenschap om grote
gebouwen te gaan kijken, in. ver
band met de Haagse plannen voor
een congresgebouw.
Dat uitstapje moet maar liefst
15.000 kosten. Wat zullen de ge
meenteraadsleden van onze hoofd
stad jaloers zijn.
Daar liggen zo veel plannen klaar,
waar wel reisjes „uit te boren" zijn!
GESCHAAKT.
Ik zit zwaar te peinzen over een
bord met vierenzestig velden waar
op de stukken staan opgesteld waar
mede ik straks mijn tegenstander te
lijf zal gaan. Ik heb een nieuwe
opening in zicht en ik moet mij
sterk vergissen als deze serie ope
ningszetten mij straks geen sterk
middenspel zal opleveren. Over het
eindspel bekommer ik mij helemaal
niet, want een goed begin is het
halve werk, zegt een spreekwoord.
Maar die opening, kijk dat in 't 'm.'
Je hebt geluk of niet. Als mijn te
genstander mijn opening „door"
heeft, is alles vergeefse moeite ge
weest. Want ik heb dagen achtereen
opnieuw schaak gestudeerd 'omdat
ïk ga deelnemen aan het grote dam-
en schaaktournooi, dat de andere
week het grootste evenement zal zijn
in onze gemeente. Mijn vrouw is
door mijn studie niet best te spre
ken, ze heeft nu totaal niets aan me.
Ochtend middag en avond zit ik
gebogen over allerlei schaakproble
men. De vorige nacht werd ik plot
seling wakker met een pracht zet in
mijn hoofd. Ik ben naar beneden
gegaan en ruim anderhalf uur latei-
ging ïk verkleumd naar bed. Die
prachtzet nu zit in de -openmgsset-
ten. En in gedachten speel ïk nu een
partij schaak met mijn onzichtbare
tegenstander. Ik peins en peins
maar, mijn hoofd lijkt wel een
draaimolen. Honderden zetten spo
ken er in rond, e5, L g 8, T b 5, P d 2
en ja zo maar door. Tot ik eindelijk
het besluit neem de hele zaak in
een hoek te smijten. Vrouw, schenk
me een kop koffie in, zeg ik. Van
nu, tot 1 Februari kijk ik geen
schaakstuk meer aan. Gelukkig zegt
ze, dan ben ik nu weer eens in tel,
jij ook met je schaken.... Dan
wordt er gebeld. Even later komt
een kennis van ons binnen. Zeg,
Arend zegt ie, jij schaakt nogal
graag. Wil jij een partijtje met me
spelen, een oefenpartijtje, want de
andere week moet ik meedoen aan
het tournooi. Wil je mij dat genoe
gen doen? Wat moest ik? Natuurlijk
doen En laat ik nu die partij nog
verliezen ook Dank zij de uitge
vonden zetten. Weg een gulden en
vijftig cent 1
KRIS-KRAS
H.K.H. Prinses Beatrix gedenkt
haar zeventiende verjaardag. Meer
en meer treedt onze kroonprinses
ongedwongen op de voorgrond. Haar
ouders leiden haar met zorgvuldi
ge hand op het pad, dat haar waar
schijnlijk eens tot de moeilijke taak
van Koningin der Nederlanden zal
voeren. Wij hopen- en vertrouuwen
op dieze heugelijke dag, dat zij, on
ze prinses, nog een lang leven, in
voorspoed en goede gezondheid, be
schoren moge zijn.
DE SFEER IN HUIS.
beïnvloedt het karakter
van Uw kinderen.
Maria Montessori heeft eens ge
zegd „Geef me een maand uw kind,
en ik zal U zeggen hoe gij, ouders
zijt".
Deze uitspraak het) ik al jong in
mijn-oren geknoopt en die waarheid
ervan heb ik talloze malen in de
klassen getoetst. Rumoerige kinde
ren- komen in de regel uit een on
evenwichtig gezin. Zenuwachtige
kinderen hebben meestal drukke
ouders. I-.-n een kind, dat van nature
beschaafd spreekt kan bogen op een
ouderpaar, dat zelden of nooit een
onvertogen woord laat ontglippen
We zouden de uitspraak van Ma -
rïa Montessori ook kunnen omkeren
We zouden namelijk ook kunnen
vaststellen: de sfeer in huis bepaalt
c« beïnvloedt het karakter van Uw
kind.
Ik herinner me nog levendig, dat
111 n oudste dochter, toen ze nog een
peuter van 5 jaar was, eens een
nieuw vriendinnetje meebracht. Het
kind was van dezelfde leeftijd, maar
ik merkte met bezorgdheid, dat ze
woorden uitkraamde, die men in de
regel niet van een 5-jarig meisje zou
verwachten. Aanvankelijk wilde ik
de vriendschap verbieden, maar mijn
man was verstandiger en zei: „Laat
maar betijen; die vriendschap duurt
niet lang meer". Het duurde inder
daad geen veertien dagen, toen mijn
dochter met een boos gezicht thuis
kwam, alleen. Op mijn vraag, waar-
het vriendinnetje was, antwoordde
ze: „ik wil geen vriendinnetje meer
met Ada zijn". „Waarom niet
„Ada's moeder vloekt", antwoord
de de kleine meid doodnuchter en
dat voor haar blijkbaar voloende om
iedere band met Ada en haar fami
lie te verbreken. De sfeer in Ada's
hui's beïnvledde de kleine reeds.
Ja, dat gbruik van ruwe taal, het
vloeken en zelfs de bedenkelijke
moppen, die in vele gezinnen te
genwoordig helaas iets heel ge
woons zijn. Het kan niet andters, of
dit alles moet wel een stempel zet
ten op 'de kinderen. Er is een oud-
Hollands spreekwoord, dat zegt: De
appel valt niet ver van de stam. En
niets is meer waar dan dit. In deze
moderne tijd is in vele geznnen he
laas een ergerlijke verruwing te
constateren. Erger is evenwel, dat
vele vaders en moeders dit in het
geheel niet inzien, maar het als heel
gewoon beschouwen. Ik had hier
over nog niet zo lang geleden een
gesprek met een echtpaar. De man
was van mening, dat in vroeger tij
den de kinderen veel te lang dom
werden gehouen. Hij bedoelde: dom
gehouden op sexueel gebied. En als
de kinderen van hun prilste jeugd
de verschillende sexuele bïzonder-
heden als heel normaal en vanzelf-
sprkend leren kennen, zullen ze op
v o-l was sen leeftijd beter gewapend
zijn tegen de gevaren, die op dit
terrein de jongeman zowel als de
jongevrouw bedreigen .Dat een der
gelijke theorie je reinste kolder is,
behoeft wel geen betoog.
Er zijn verschillende invloeden,
die de verruwing in het hedendaag
se leven in de hand werken. Ik
noem b.v. de radio. En dan denk ik
om maar eens een voorbeeld te
noemen aan de z.g. bonte avon
den, die de laatste jaren wel op een
dusdanig laag peil staan, dat we uit
veïligheidlsoverwegingen onmiddel
lijk de knop omdraaien, als een of
ander „bont" programma wordt
aangekondigd. Tenminste, als de
kinderen in de kamer zijn. Het is
dan ook wel vaak al te bont. De
man in kwestie is gelukkig uit de
luidspreker verdwenen, maar als ik
nog denk aan de Zaterdagavonden,
dat. de z.g. oftelman zijn ruwe taal
door de aether slingerde, besluiten
de met de mededeling, dat hij het
de volgende keer zou hebben over
de „sexuele problemen van de or
gelman", na z'n diverse termen- als
„verrek", „malle eppïe" e.d. geuit
te hebben, dan is het niet te ver
wonderen, dat de jeugd zoiets in
li elf gewone leven overneemt. Het
•fis mij altijd een raadsel, dat er nog
mensen zijn, die hierom kunnen
lachen. Als het gelach van het pu
bliek echt is en dat moet ik wel
aannemen- dan kan ik me wel
enigszins voorstellen, hoe de men
taliteit van dit publiek en zijn kin
deren zal zijn.
En ook op de scholen ik ris
keer hiermede boze brieven van di
verse leerkrachten, maar dat risico
wil ik nemen is onder de onder
wijzers en leraren een verruwing
merkbaar. Mijn zoon is 2e klasser
ULO en op zijn school heeft men
bet systeem ingevoerd, dat men el
kanders werk corrigeert. Het huis
werk wel te verstaan. De eindcon
trole verricht de betreffende leraar,
die dan het cijfer invult. In één
van de schriften was een aanteke
ning van de leraar „Kaffer, kun je
niet beter nakijken?" Er waren na
melijk een paar fouten- over het
hoofd gezien. Bij informatie bleek
mij, dat verschillende leraren ter
men als „suffert", „ezel", „uilskui
ken", ,,groenizaeter"(?;), „slome" en
dergelijke fraaie benamingen- dage
lijks bezigen. Onnodig te zeggen,
dat ze gericht zijn' aan het adres
van diverse leerlingen. Mijn man
heeft onlangs een der leraren opge
zocht en gevraagd „Zie ik er uit
als een uil? Op de verwonderde
vraag van de leraar, wat dit te be
tekenen- had, heeft mijn man geant
woord „Nee, ik vraag dit, omdat
U mijn zoon eens voor een uilskui
ken uitgemaakt heeft".
Denkt U nu niet, dat dit alleen
maar plaats vindt op de school van
onze zoon. Integendeel. Met alle
respect overigens voor de onderwij
zers, onderwijzeressen en leraren, die
het ver beneden hun waardjigheid
achten om ergelijke scheldwoorden
want dat zijn het toch te ge
bruiken, moet ik tot mijn spijt vast
stellen, dat dit gescheld de laatste
jaren bedenkelijk is toegenomen.
Is na bovenstaande uiteenzet
ting het te verwonderen, dat ook
onze kinderen ruw in de mond
worden? Het wordt werkelijk hoog
Grootmoe en haar oudste kleinkind
Zitten samen bij de haard
Trudy luistert blij nieuwsgierig
Naar haar oma, hoogbejaard.
„Kijk-es kind, er komt na regen-
Tch altijd weer zonneschijn,
Zoveel nat kan er niet vallen,
Zó groot kan een bui niet zijn
Net zo is 't met de ministers,
Slaan zij wel eens naast de plank
Kort daarop is er weer reden
Tot tevredenheid en dank 1
Als de melk is opgeslagen
En er ligt een liftverbod,
Trekt een and're excellentie
Het gestrande schip weer vlot
Als en meisje emigrerend
Naar haar verre bruigom gaat,
Dan stelt hij door nette oppas
Een Suurhoffelijke daad
Dan wil hij haar begeleiden,
't Is geen ritje met de tram
Helemaal naar 't zoele zuiden
Door de lucht per K.L.M1
ledereen was in zijn nopjes
En zei, net als kleine Piet
Azzeze zo bezig benne
Heniie ze zo kwaad nog niet1
Opa, die koloniaal was,
Ging wel driemaal overzee,
Maar nooit ging er een minister,
Nog geen burgemééster mee..
Dan is het nou heel wat beter,
Meisjes met een lieve lach
Krijgen grote-baby-sitters
Van het allerhoogst gezag.
Nee, niet onder twintig jaren,
Dat is dom en onbeleefd,
Daar een man op reis natuurlijk
Onderweg graag aanspraak heeft 1
Heus, als jij gaat emigreren,
Neem dat nou maar aan van mij,
Is er best één van de zestien
Deftige ministers vrij 1
Deed dat liften- en dat melken
Eerst ons hart een beetje zeer
Nou herkènnen we gelukkig
Onze excellenties weer I"
JAAP MIJDERWIJK.
ijd, dlat wij ons schrap gaan zetten
en stelling gaan nemen- tegen deze
toenemende verruwing. En dat kan
alleen, als wij bepaaldelijk gaan
opletten op onze eigen woorden en
uitdrukkingen. Het gebeurt ons al
lemaal wel eens, dat we ons een
krachtterm laten ontvallen. We zijn
nu eenmaal niet altijd in eenzelfde
humeur en er zullen in ieder gezin
men, dat een gepeperde uitdruk
king begrijpelijk niét gerecht
vaardigd is. Des te meer een re
den, om onszelf in toom te houden
en bedachtzamer te zijn.
Moeten wij als ouders niet immer
liet goede voorbeeld geven aan onze
kinderen? Dat is dunkt mij toch
wel een eerste vereiste. Het kind
moet naar ons op kunnen zien met
respect, eerbied en trots. Vader en
moeder moeten de levenslijnen
voor hun kroost uitstippelen. Wee
die ouders, die hiervan de verant
woordelijkheid niet beseffen. Het
kwaad, zal vroeg of laat tot uiting
komen, onverschillig in welke vorm.
Over de sfeer in huis wil i'k in
een slot-artikel nog het een en an
der vertellen. Het onderwerp is er
belangrijk genoeg voor.
DORA WERTH.
Wie een der laatste dagen Wad-
dinxveen js binnengekomen, via
Dorpsttraat-Brugweg of Noordkade,
heeft kunnen zien dlat de Vereni
ging Veilig Verkeer weer actief is
geweest.
Op enkele plaatsen zijn nl. reflec
terende waarschuwingsborden ge
plaatst „Doe beheerst in het Ver
keer".
Wat de vereniging nu verzoekt is
het volgende Gedraagt U in alle
opzichten naar dit opschrift. Jon
gens en meisjes, waak over dieze
borden Zij zijn van jullie vereni
ging. Houdt ze in goede staat. Be
denkt dat Veilig Verkeer, vooral op
de school, veel voor jullie tracht te
d|oen. De Vereniging doet ook een
beroep op ouders en onderwijzers
om de bescherming van deze bor
den in de aandacht van de jeugd
aan te bevelen.
