Weekblad voor Waddinxveen
T/towUt de Vrouw
De> Spieqd van de week
Ilillioeiieit dames
Kris-Kras
Burgerlijke stand.
Een misverstand.
NIEUWS uil
No. 507
Vrijdag 4 Maart 1955
10e Jaargang
Aires Redactie eti Administratie:
Oranjelaan 30, Waddinxveen, Telel. 438
Verschijnt elke Vrijdag
Abonnementsgeld per kwartaal f 1.00 bij vooruitbetaling
Advertentieprijs 6 ct, familieadvertenties 7 ct per m.m.
Bijdragen, Verslagen, etc. uiterlijk
's Woensdagsavonds inzenden.
Xen congresse van de Partij van
de Arbeid, te .Leiden gehouden, was
net alXerbeftangnjLste misschien
wel de mededeiing van de heer
Wiiiems, dat de Katholieke Werk
gemeenschap de Partij van de Ar-
neid trouw zou blijven.
.xroiessor Ronime sprak hierover
in het Uverij seise congres van de
Katholieke Volkspartij. „Lat deze
gemeenschap niet kan voldoen aan
de wens der bisschoppen (het Man
dement) betekent een scheiding van
onze wegen", aidus de leider der
K.K. politiek. Wat dus de inzet aal
zijn van de verkiezingen die vol
gend jaar zuilen worden gehouden,
staat nu reeds vast en daar grote
gebeurtenissen hun scnadjuwen
vooruit werpen, zullen wij er ook
in de naaste toekomst nog wel een
en ander over vernemen.
Stelde haar congres de Partij van
de Arbeid in de belangstelling
het N.V.V., de socialistische centra-
ie van vakverenigingen, kwam dit
door het verlies dat werd geleden,
toen haar bekende Troeistra-oord
een prooi werd d,er vlammen. Voor
de georganiseerde werknemers, die
hun vacantie plachten door te bren-
in dit oord, gelegen te Beekbergen,
betekent dit een ernstige slag.
Sr is geen twijfel aan, of dit vacan-
tieoord zal zo spoedig mogelijk weer
worden opgebouwd, doch het ziet
ernaar uit, dat het deze zomer geen
dienst zal kunnen doen. Is dit laat
ste rampzalig nieuws binnen onze
landsgrenzen een aantal gezin
nen werd in rouw^gedompeld, door
dien bij de militaire oefening in Su
riname een landmijn ontijdig tot
ontploffing kwam, met het gevolg,
dat zes Nederlandse jongens onmid
dellijk werden gedood en er acht
werden gewond, van wie vier ern
stig.
Ons medeleven gaat uit naar de
genen, die deze mannen, gevallen
ver van huis, voor altijd zullen moe
ten missen.
Dat medelijden moeten wij even
eens opbrengen voor hen, die de
mededeling ontvingen, dat een van
hun verwanten door het ijs gezakt
en om het leven was gekomen. Tel
kens weer kwamen er berichten
over mensen, die door het ijs wa
ren gezakt en verdronken. Nu eens
drie volwassen zonen uit één gezin
dan weer zoals te Zaandam
een gehele generatie, die door het
ijs ging en waarbij een kleinkind
verdronkMisschien is het aan
tal slachtoffers geen winter zó groot
geweest als deze keer. Want hoewel
het de afgelopen weken vinnig
koud kon zijn door de scherpe oos
tenwind in feite vroor het mees
tentijds niet zo geweldig hard als
het wel leek Bovendien was de
harde wind er de oorzaak van, dat
er vele zwakke en zelfs open plek
ken in het ijs waren, zodat ook al
gemeen werd! afgeraden, tochten te
houden. Er kon geen sprake van
zijn, een elfstedentocht te organise
ren, hoewel op de talrijke banen
die ons land rijk is verscheidene
schaatswedstrijden konden worden
gehouden.
De belangrijkste wedstrijden wer
den ongetwijfeld te Herenveen ge
houden op de banen van de hon
derdjarige ijsclub Thialf, waar Ge
rard Maarse op alle afstanden won
en zich een waardige schaatskam
pioen van Nederland betoonde.
Op de Leeuwarder Ijsbaan werd
Tine de Vries landskampioene.
Werd er op de ijsbanen een felle
sportieve strijd gestreden om de
hoogste eer een ergerlijke strijd,
misschien minder sportief, maar ze
ker even fel, wordt gevoerd op ge
heel ander terrein.
In het Gebouw voor Kunsten en
Wetenschappen te Uttecht waren
wij Zaterdag jl. aanwezig bij de
plechtige diploma-uitreiking aan
paranormale genezers.
Het was een paranormaal-plech
tige bijeenkomst, waar Mr. A. van
Doorninck als voorzitter der „Com
missie voor Onderzoek naar Para
normale Begaafdheid" een uitvoe
rige rede hield, waarin hij de ergste
tegenstanders der bonafide magne
tiseurs de charlatans en kwakzal
vers noemde. Hoewel ook de „gelo
vigen in de wetenschap" door Mr.
Van Doorninck werden aangeval
len, keerde hij zich fel tegen de op
vatting van Prof. Tenhaeff, die een
wetenschappelijk onderzoek voor
staat. Laat Prof. Tenhaeff met zijn
in de studeerkamer uitgebroedde
theorie bij zijn wetenschap in zijn
laboratorium blijven", zo zei spr.
Een elftal bonafide magnetiseurs
werd hierna het diploma van de
Commissie uitgereikt. De strijd voor
deze magnetiseurs is met deze er
kenning echter nog niet ten eind.
zeggen: Voor de handen niets
beter dan HAMEA-GELEI
NEDERLAND OP ZIJN SMALST
Vrij Nederland! Jawel, daar heb
ben we wel eens een keer over ge
droomd. Of die droom ooit werke
lijkheid zal worden betwijfel ik.
Wel weet ik dat die beroemde vrij
heid steeds meer wordt beknot. Hebt
U het berichtje gelezen dan van een
gemeente „ergens in Nederland"
waarbij wordt1 vermeld, dat een
nieuwe verordening van kracht
zal worden die verbiedt dat men
samen in het gras gaat zitten? Je
zal daar als man en vrouw een
eindje gaan wandelen. En wat doe
je als het prachtig weer is? Om
watj te irusten zoeken een mooi
plekje in het gras op! Ho, zegt die
nieuwe verordening, dat gaat nu
niet meer. Ofje moet je
trouwboekje kunnen tonen! Als dat
zo door gaat moet je straks met je
trouwboekje naar de slager en
melkboer en kruidenier.
En loopt er nu in die gemeente
een verloofd stelletje te wandelen,
die wat willen rusten,* dan mag dat
wel, maar dan moet er een derde
bij aanwezig zijn, die een oogje in
het zeil houdt. Stel je di'e situatie
nu eens voor. Afijn, dan kun je
„de derde" een fooitje geven om
de andere kant heen te kijken als
je je meisje of je jongen een smak-
kertje wil geven. Deze verordening
is helemaal niet bevordelijk voor
het toerisme in deze streek. Als je
gehoor geeft aan de leus: „breng
uw vacantie in eigen land door"
moet je gaan oppassen niet met een
hele bundel bekeuringen thuis te
komen,. Over ^'huis gesproken:
Waarschijnlijk wordt i'n bedoeld/e
gemeente 'n gehuwden-jacht of raz
zia gehouden, waarbij huis aan huis
gevraagd wordt naar het trouw
boekje. Leve vrij Nederland! Maar
dan zonder gras.
Kris-Kras.
UITGAAN.
In de achter ons liggende weken,
toen ik als gevolg van een auto-on
geval geruime tijd aan bed gebon
den was, kreeg Ik o.m. bezoek van
een oud-collega. Ze is lerares in
een der grote steden van ons, land
en het gesprek kwam toen zo op het
uitgaan in het algemeen. Op een
gegeven moment zei deze vrouw:
„Zeg, jullie leven hier op het plat
teland toch wel bijzonder goedkoop,
he? Vrijwel geen gelegenheid om uit
te gaan. Moet je bij ons in de stad
komen. Daar is altijd; wat te doen".
Ik lachte even en pakte toen het
plaatselijk Nieuwsblad, dat ik haar
zonder meer in de handen duwde.
Ik wees haar de advertentiepagina's
die vol stonden met aankondigingen
van feestelijke jaarvergaderingen,
zang- en muziekuitvoeringen, films,
toneelvoorstellingen, bonte avon
den, en zo voorts. Ik antwoordde,
toen ze zo de rijtjes advertenties
had bekeken: „Er gaat geen dag
voorbij, of er is bij ons in het dorp
wel wat te doen. En als we wilden,
konden we iedere avond wel er
gens heengaan."
Later, toen ze weer naar haar
woonplaats was vertrokken, moest
moest ik over dit gesprek naden-
den. In wezen is er niet zo heel
veel verschil tussen het platteland
en de stad. Goed, in de stad hebben
we de bioscopen, die iedere mid
dag en avond draaien, waarbij nog
komen de andere theaters met to
neel, revue of operette. Maar op
platteland is het niet veel anders.
Het wezenlijke verschil zit m.ï. hier
in, dat in de stad vrijwel alles be-
roepswerk is, terwijl bij ons ih het
dorp voornamelijk dilettanten aan
het werk zijn.
Nu moet toegegeven worden, dat
het d'orp in de wintermaanden leven
diger is dan ih de zomer. In de war
me tijd van het jaar, als de dagen
lang zijn en de nachten kort, wordt
er langer gewerkt °P het platte
land en als dan om een uur of acht
de dagtaak is volbracht, wel dan
voelt men er niet zoveel meer voor
om zich dan op te knappen om „uit"
te gaan. Dat moet maar weer wach
ten tot de wintermaanden.
Een feit is evenwel, dat de laat
ste jaren de mogelijkheid van „uit"
te gaan op het platteland groter is
geworden. Ons land is rijk aan ver
enigingen en clubjes. Er zijn nog
immer geen officiële statistieken,
maar men heeft vorig jaar becij
ferd - en het is een heel ruwe be
cijfering - dat er in ons land ruim
20 mlllioen verenigingen zijn. Dat
komt dus neer op deze conclusie, dat
iedere Nederlander, van zuigeling
tot grijsaard lid ïs van minstens 2
verenigingen', organista^ies, clubs
of corporaties.
Dat lijkt misschien dwaas, maar
gaat U zelf eens even controleren,
van welke verenigingen e.d. U lid
bent. Ik mag aannemen, dat U dich
ter bij de 10, dan bij de 2' komt. Het
ruw geschatte getal van 20 miliioen
verenigingen in ons land ïs dus he
lemaal zo gek niet.
Vanzelfsprekend zijn hieronder
tal van organisaties, die doorgaans
geen feestavonden organiseren. Ik
denk, bijvoorbeeld aan de beroeps-
en vakorganisaties. En om eens een
heel groot contrast te nemen: een
begrafenisverenïging. Zo zijn er na
tuurlijk tal van organisaties, waar
van men lid is, en die misschien
eens per jaar een bijeenkomst be
leggen. Daartegen.ver staan echter
tal van clubjes en organisaties, die
in het winterseizoen minstens' één
keer een feestelijke bijeenkomst
houden. En dan is het niet te ver
wonderen, dat men op het platte
land1 - net zoals in de stad- vrijwel
iedere avond „uit" kan.
Deze aanloop had ik eigenlijk no
dig om te komen op de brief van
een lezeres uit de Wieringermeer-
polder, wier man een min of meer
officiële functie vervult i'n het
openbare leven. Zij schrijft mij o.m-:
„Men verwijt mij, dat ik zelden of
nooit ergens heen ga. Mijn man en
ik zijn beiden erg huiselijk en wij
vinden het prettig om de avond
rustig thuis door te brengen. Maar
dat is niét naar de zin van de men
sen hier. Er zijn er zelfs onder, die
het als een belediging beschouwen,
als we aan een toegezonden uitno
diging geen gehoor geven. Ze den
ken ook, dat ik verwaand ben, en
dat ik me te goed acht om me met
hen in te laten. Dat ïs natuurlijk
onzin. Moet ik - denkende aan de
positie van mijn man - toegeven en
naar duïzend-en-een vervelende
vergaderingen en bijeenkomsten
gaan? Wat is Uw oordeel?"
Mijn oordeel heb ik ten dele hier
boven al neergepend: er is, vooral
ïn het winterseizoen, in ieder dorp
en gehucht zoveel te te doen, dat
het onmogelijk is overal hegn te
gaan.
Maar in dit geval zou ik „de kerk
in het midden laten" en mij af en
toe eens ergens vertonen. Weliswaar
op gevaar af, dat bestuursleden van
verenigingen, die U niet bezocht,
boos zullen worden, „zij komt wel
bij hen, niet bij ons", maar dat ri
sico moet U maar op de koop toe
nemen. Het is natuurlijk onmogelijk
om overal heen te gaan. In dit ver
band heb ik vooraanstaande men
sen als b.v. burgemeesters wel eens
beklaagd. Er kan niets gebeuren,
dat van enige betekenis is voor de
gemeente of het algemeen belang,
of de burgemeester wordt uitgeno
digd. Dikwijls wordt hij dan nog
aangezocht om een „waarderend
woord" te spreken. Gelukkig zijn er
tegenwoordig al heel wat burge
meesters, die de moed hebben om
In bepaalde gevallen te weigeren.
Ik zou willen adviseren: Van alle
uitnodigingen, di'e U krijgt toege
zonden, neemt U er af en toe eens
een uit, welke U accepteert. Als U
dan met Uw keuze een beetje reke
ning houdt met aller belangen, zo
wel van partijen, als van volks
groepen, het soort verenigingen als
mede de kerkelijke richtingen, wel,
dan voldoet U ruimschoots aan uw
verplichtingen a(ls vrouw van een
dorpsnotabel En als U b.v. deze
winter gaat naar de uitvoering van
een christelijk zangkoor, gaat U
volgend winterseizoen naar de uit
voering van het neutrale zangkoor.
Het is helemaal niet gek om een
lijstje aan te houden, zodat U vol
gend jaar kunt controleren, waar
heen U wei en waarheen JJ niét
bent gegaan.
Ook zakenlieden klagen er wel
eens over, dat ze min of meer ver
plicht zijn overal „hun neus" te la
ten zien. Want anders bestaat de
kans, dat de klanten wegblijven. In
dit verband kreeg ik kortgeleden
ook een brief van de vrouw van
een winkelier in het Noorden des
lands.
Wel, ik zou me er niets van aan
trekken, hoor Wij leven in een de
mocratisch land en men moet ge
heel vrij zijn om al of niét naar be
paalde avonden te gaan. En of men
nu een bakkerij heeft, of een manu
facturenwinkel, dan wel helemaal
geen zaak, dat mag geen rol spelen,
wie een winkelier voorbij gaat lo
pen, omdat hij geen kaartje gekocht
h^eft voor de toneeluitvoering,
waarvan men de regisseur is, die
pleegt broodroof. Want ik kan me
voorsteden, dat er tegenwoordig
heel wat mensen zijn, die 's avonds,
na volbrachte dagtaak liever rustig
thuisblijven, dan uit te gaan. Afge
zien nog van het feit, dat „uit gaan"
toch altijd geld kost.
DORA WERTH
Aangiften van 24 Febr. t/m 2 Maart
GeborenMarrïgje d v L. Hak en
H. Bremmer, Wilhelminakade 34;
Gerrit z v L. Bonefaas en F. van den
Bosch, Kerkweg 126;
Ondertrouwd: J. C. Hijzelendoorn
en P. P. van Soest;
J. J. Bos en A. N. Rupke;
OverledtenGerritje Scheijgrond,
88 jaar, wed. van A. van Kersen.
't Was koud, die Februari nacht,
En stil op 't smalle wegje met de
[brede sloten,
Toch was er iets dat leek verdacht,
Een vaststaand feit, haast onom-
[stoten
Want wat men zag in 't nachtelijk
[duister
Deed de toeschouwer toch wel
[vreemd aan,
Men zag als het ware in een
[kluister,
Een leunend levend „wezen" staan.
Een silhouet, een iets gebogen,
Hield in zijn armen iets getorst
Het „wezen" stond daar onbewogen,
Met een baby tegen z'n borst.
Degenen, die dit schouwspel zagen,
(Volgens hun ogen dan gezien),
Achtten 't hun taak om hulp te
[vragen,
Dat leek heel wenselijk bovendien.
Men draaide 't nummer der die-
[naren der wet
En hielden 't „wezen" ih de gaten,
Er werd nauwkeurig opgelet,
Men kon niet hardop praten.
't Leek wel als was het beeld van
[steen
Zo star en stijf en onbewogen,
In die koude, waar moest dat
[heen
Men raakte opgetogen.
Met spanning werd er toen gewacht,
Men spitste beide oren,
Daarop verscheen De Besehermen-
[de Macht,
En stopten de motoren.
De deur ging open, 't portier sloeg
[dicht,
Hun taak lag nu te wachten,
Het lampje werd op 't doel gericht,
Wat waren hun gedachten
Want bij dat kleine lichtje daar
Werd men de toestand snel gewaar;
De wetsdienaren lachten maar,
Hier kon de koude geen gevaar
Want, hij stond gebogen en hield
[getorst,
Een „Kind van 18 aan z'n borst,
En daar wij niet ih Tilburg leven,
Is het daarbij gebleven.
SMALLE WEGBEWONER
JEUGDUITVOERING
T.O.O.S.
Door de Gymnastiekvereniging
T.O.O.S. werd Zaterdag 26 Febr in
de oantine van Dobbelmann de
jaarlijkse jeugduitvoering gegeven
welke op zeer hoog peil stond In
zijn openingswoord riep voorzitter
Bontenbal een hartelijk welkom toe
aan alle aanwezigen, in 't bijzonder
aan de gemeente-secretaris, de heer
Jenné, di'e de overheid vertegen
woordigde, en sprak een woord van
hulde aan de leider de heer van
Welzenis, welke zich op buitenge
wone wijze van zijn taak gekweten
heeft op deze avond. Om een uit
voering met een paar honderd jon
gens te doen slagen valt niet mee,
maar dit is voor de volle honderd
procent geslaagd. Ook de heren be
stuursleden komt een woord van
lof toe voor de discipline welke zij
onder de jeugd wisten te bewaren,
want het is een keurig en verzorgde
avond geworden. Het programma
werd op zeer vlotte wijze naar vo
ren gebracht. Het laatste nummer
voor d!e pauze, de spingrïetoefening
was zeer leuk om te zien. Na de
pauze, waarin een verloting plaats,
vond, kreeg men ook weer een mooi
programma te zien waarin de touw-
ring-oefening en de Japanse lan-
taarndans wel de hoogtepunten wa
ren. Tussen de jeugd door kreeg
men de glansnummers van de grote
dames en heren, welke op prachti
ge wijze naar voren werden ge
bracht. Het sluitstuk was een ryth-
mische oefening van de dames, het
geen een goed besluit was van deze
avond. Toen de heer Bontenbal de
avond besloot met een dankwoord
aan de milde gevers voor de verlo
ting en een woord van hulde aan de
heer van Welzeni's voor de buiten
gewone leiding en een oproep om al
len lid! of donateur te worden, kon
T.O.O.S. op een geslaagde en het pu
bliek op een genoeglijke avond te
rugzien, zodat allen voldaan huis
waarts keerden.
Vanaf 1 Maart oefent T.O.O.S. in
het nieuwe lokaal aan de Kerk
straat. Nieuwe leden zijn van 'harte
welkom, ook gehuwde mannen,
want er is een gezellige Senioren
afdeling.
Maandagavond hield de Ver.
voor Veilig Verkeer haar jaarverga
dering in Hotel „De Unie". De voor
zitter laat in zijn openingswoord dè
afgelopen tijd even de revue passe
ren. Spreker merkt op dat er zo
weinig belangstelling is voor ons
werk, gezien ook de opkomst op
deze avond. Toch heeft het bestuur
in het afgelopen jaar niet stil geze
ten, want uit het jaarverslag van de
een puzzle-rit was gehouden, alsme-
secretaris bleek onder meer dat er
de een bromfiëtsen-cursus, verkeers-
lessen op dé lagere scholen, waarbij
is aangekocht een verkeerstafel.
Daarenboven zijn verschillende
waarschuwingsborden geplaatst. Een
speciaal woord van dank kreeg de
heer G. Karreman voor het vele
werk gedaan in het belang van Vei
lig Verkeer. Uit het verslag van de
penningmeester bleek dat er dit jaar
een voordelig saldo is van 93.08.
Het bestuur werd aangevuld met
de heren Krins, hoofd der school
aan de Onderweg en de politie, de
heer Landman.
Voor dit seizoen staat onder meer
op het programma, 21 Maart 8 uur
in het Centrum een ontspanning en
filmavond, aangeboden door de fa.
Gebr. van Nielen. In deze filmvoor
stelling, die vri[ toegankelijk is
voor iedereen, is o.a. opgenomen
een kleurenfilm van de Sterri't naar
