Weekblad voor Waddinxveen T/towUt de Vrouw De> Spieqd van de week Ilillioeiieit dames Kris-Kras Burgerlijke stand. Een misverstand. NIEUWS uil No. 507 Vrijdag 4 Maart 1955 10e Jaargang Aires Redactie eti Administratie: Oranjelaan 30, Waddinxveen, Telel. 438 Verschijnt elke Vrijdag Abonnementsgeld per kwartaal f 1.00 bij vooruitbetaling Advertentieprijs 6 ct, familieadvertenties 7 ct per m.m. Bijdragen, Verslagen, etc. uiterlijk 's Woensdagsavonds inzenden. Xen congresse van de Partij van de Arbeid, te .Leiden gehouden, was net alXerbeftangnjLste misschien wel de mededeiing van de heer Wiiiems, dat de Katholieke Werk gemeenschap de Partij van de Ar- neid trouw zou blijven. .xroiessor Ronime sprak hierover in het Uverij seise congres van de Katholieke Volkspartij. „Lat deze gemeenschap niet kan voldoen aan de wens der bisschoppen (het Man dement) betekent een scheiding van onze wegen", aidus de leider der K.K. politiek. Wat dus de inzet aal zijn van de verkiezingen die vol gend jaar zuilen worden gehouden, staat nu reeds vast en daar grote gebeurtenissen hun scnadjuwen vooruit werpen, zullen wij er ook in de naaste toekomst nog wel een en ander over vernemen. Stelde haar congres de Partij van de Arbeid in de belangstelling het N.V.V., de socialistische centra- ie van vakverenigingen, kwam dit door het verlies dat werd geleden, toen haar bekende Troeistra-oord een prooi werd d,er vlammen. Voor de georganiseerde werknemers, die hun vacantie plachten door te bren- in dit oord, gelegen te Beekbergen, betekent dit een ernstige slag. Sr is geen twijfel aan, of dit vacan- tieoord zal zo spoedig mogelijk weer worden opgebouwd, doch het ziet ernaar uit, dat het deze zomer geen dienst zal kunnen doen. Is dit laat ste rampzalig nieuws binnen onze landsgrenzen een aantal gezin nen werd in rouw^gedompeld, door dien bij de militaire oefening in Su riname een landmijn ontijdig tot ontploffing kwam, met het gevolg, dat zes Nederlandse jongens onmid dellijk werden gedood en er acht werden gewond, van wie vier ern stig. Ons medeleven gaat uit naar de genen, die deze mannen, gevallen ver van huis, voor altijd zullen moe ten missen. Dat medelijden moeten wij even eens opbrengen voor hen, die de mededeling ontvingen, dat een van hun verwanten door het ijs gezakt en om het leven was gekomen. Tel kens weer kwamen er berichten over mensen, die door het ijs wa ren gezakt en verdronken. Nu eens drie volwassen zonen uit één gezin dan weer zoals te Zaandam een gehele generatie, die door het ijs ging en waarbij een kleinkind verdronkMisschien is het aan tal slachtoffers geen winter zó groot geweest als deze keer. Want hoewel het de afgelopen weken vinnig koud kon zijn door de scherpe oos tenwind in feite vroor het mees tentijds niet zo geweldig hard als het wel leek Bovendien was de harde wind er de oorzaak van, dat er vele zwakke en zelfs open plek ken in het ijs waren, zodat ook al gemeen werd! afgeraden, tochten te houden. Er kon geen sprake van zijn, een elfstedentocht te organise ren, hoewel op de talrijke banen die ons land rijk is verscheidene schaatswedstrijden konden worden gehouden. De belangrijkste wedstrijden wer den ongetwijfeld te Herenveen ge houden op de banen van de hon derdjarige ijsclub Thialf, waar Ge rard Maarse op alle afstanden won en zich een waardige schaatskam pioen van Nederland betoonde. Op de Leeuwarder Ijsbaan werd Tine de Vries landskampioene. Werd er op de ijsbanen een felle sportieve strijd gestreden om de hoogste eer een ergerlijke strijd, misschien minder sportief, maar ze ker even fel, wordt gevoerd op ge heel ander terrein. In het Gebouw voor Kunsten en Wetenschappen te Uttecht waren wij Zaterdag jl. aanwezig bij de plechtige diploma-uitreiking aan paranormale genezers. Het was een paranormaal-plech tige bijeenkomst, waar Mr. A. van Doorninck als voorzitter der „Com missie voor Onderzoek naar Para normale Begaafdheid" een uitvoe rige rede hield, waarin hij de ergste tegenstanders der bonafide magne tiseurs de charlatans en kwakzal vers noemde. Hoewel ook de „gelo vigen in de wetenschap" door Mr. Van Doorninck werden aangeval len, keerde hij zich fel tegen de op vatting van Prof. Tenhaeff, die een wetenschappelijk onderzoek voor staat. Laat Prof. Tenhaeff met zijn in de studeerkamer uitgebroedde theorie bij zijn wetenschap in zijn laboratorium blijven", zo zei spr. Een elftal bonafide magnetiseurs werd hierna het diploma van de Commissie uitgereikt. De strijd voor deze magnetiseurs is met deze er kenning echter nog niet ten eind. zeggen: Voor de handen niets beter dan HAMEA-GELEI NEDERLAND OP ZIJN SMALST Vrij Nederland! Jawel, daar heb ben we wel eens een keer over ge droomd. Of die droom ooit werke lijkheid zal worden betwijfel ik. Wel weet ik dat die beroemde vrij heid steeds meer wordt beknot. Hebt U het berichtje gelezen dan van een gemeente „ergens in Nederland" waarbij wordt1 vermeld, dat een nieuwe verordening van kracht zal worden die verbiedt dat men samen in het gras gaat zitten? Je zal daar als man en vrouw een eindje gaan wandelen. En wat doe je als het prachtig weer is? Om watj te irusten zoeken een mooi plekje in het gras op! Ho, zegt die nieuwe verordening, dat gaat nu niet meer. Ofje moet je trouwboekje kunnen tonen! Als dat zo door gaat moet je straks met je trouwboekje naar de slager en melkboer en kruidenier. En loopt er nu in die gemeente een verloofd stelletje te wandelen, die wat willen rusten,* dan mag dat wel, maar dan moet er een derde bij aanwezig zijn, die een oogje in het zeil houdt. Stel je di'e situatie nu eens voor. Afijn, dan kun je „de derde" een fooitje geven om de andere kant heen te kijken als je je meisje of je jongen een smak- kertje wil geven. Deze verordening is helemaal niet bevordelijk voor het toerisme in deze streek. Als je gehoor geeft aan de leus: „breng uw vacantie in eigen land door" moet je gaan oppassen niet met een hele bundel bekeuringen thuis te komen,. Over ^'huis gesproken: Waarschijnlijk wordt i'n bedoeld/e gemeente 'n gehuwden-jacht of raz zia gehouden, waarbij huis aan huis gevraagd wordt naar het trouw boekje. Leve vrij Nederland! Maar dan zonder gras. Kris-Kras. UITGAAN. In de achter ons liggende weken, toen ik als gevolg van een auto-on geval geruime tijd aan bed gebon den was, kreeg Ik o.m. bezoek van een oud-collega. Ze is lerares in een der grote steden van ons, land en het gesprek kwam toen zo op het uitgaan in het algemeen. Op een gegeven moment zei deze vrouw: „Zeg, jullie leven hier op het plat teland toch wel bijzonder goedkoop, he? Vrijwel geen gelegenheid om uit te gaan. Moet je bij ons in de stad komen. Daar is altijd; wat te doen". Ik lachte even en pakte toen het plaatselijk Nieuwsblad, dat ik haar zonder meer in de handen duwde. Ik wees haar de advertentiepagina's die vol stonden met aankondigingen van feestelijke jaarvergaderingen, zang- en muziekuitvoeringen, films, toneelvoorstellingen, bonte avon den, en zo voorts. Ik antwoordde, toen ze zo de rijtjes advertenties had bekeken: „Er gaat geen dag voorbij, of er is bij ons in het dorp wel wat te doen. En als we wilden, konden we iedere avond wel er gens heengaan." Later, toen ze weer naar haar woonplaats was vertrokken, moest moest ik over dit gesprek naden- den. In wezen is er niet zo heel veel verschil tussen het platteland en de stad. Goed, in de stad hebben we de bioscopen, die iedere mid dag en avond draaien, waarbij nog komen de andere theaters met to neel, revue of operette. Maar op platteland is het niet veel anders. Het wezenlijke verschil zit m.ï. hier in, dat in de stad vrijwel alles be- roepswerk is, terwijl bij ons ih het dorp voornamelijk dilettanten aan het werk zijn. Nu moet toegegeven worden, dat het d'orp in de wintermaanden leven diger is dan ih de zomer. In de war me tijd van het jaar, als de dagen lang zijn en de nachten kort, wordt er langer gewerkt °P het platte land en als dan om een uur of acht de dagtaak is volbracht, wel dan voelt men er niet zoveel meer voor om zich dan op te knappen om „uit" te gaan. Dat moet maar weer wach ten tot de wintermaanden. Een feit is evenwel, dat de laat ste jaren de mogelijkheid van „uit" te gaan op het platteland groter is geworden. Ons land is rijk aan ver enigingen en clubjes. Er zijn nog immer geen officiële statistieken, maar men heeft vorig jaar becij ferd - en het is een heel ruwe be cijfering - dat er in ons land ruim 20 mlllioen verenigingen zijn. Dat komt dus neer op deze conclusie, dat iedere Nederlander, van zuigeling tot grijsaard lid ïs van minstens 2 verenigingen', organista^ies, clubs of corporaties. Dat lijkt misschien dwaas, maar gaat U zelf eens even controleren, van welke verenigingen e.d. U lid bent. Ik mag aannemen, dat U dich ter bij de 10, dan bij de 2' komt. Het ruw geschatte getal van 20 miliioen verenigingen in ons land ïs dus he lemaal zo gek niet. Vanzelfsprekend zijn hieronder tal van organisaties, die doorgaans geen feestavonden organiseren. Ik denk, bijvoorbeeld aan de beroeps- en vakorganisaties. En om eens een heel groot contrast te nemen: een begrafenisverenïging. Zo zijn er na tuurlijk tal van organisaties, waar van men lid is, en die misschien eens per jaar een bijeenkomst be leggen. Daartegen.ver staan echter tal van clubjes en organisaties, die in het winterseizoen minstens' één keer een feestelijke bijeenkomst houden. En dan is het niet te ver wonderen, dat men op het platte land1 - net zoals in de stad- vrijwel iedere avond „uit" kan. Deze aanloop had ik eigenlijk no dig om te komen op de brief van een lezeres uit de Wieringermeer- polder, wier man een min of meer officiële functie vervult i'n het openbare leven. Zij schrijft mij o.m-: „Men verwijt mij, dat ik zelden of nooit ergens heen ga. Mijn man en ik zijn beiden erg huiselijk en wij vinden het prettig om de avond rustig thuis door te brengen. Maar dat is niét naar de zin van de men sen hier. Er zijn er zelfs onder, die het als een belediging beschouwen, als we aan een toegezonden uitno diging geen gehoor geven. Ze den ken ook, dat ik verwaand ben, en dat ik me te goed acht om me met hen in te laten. Dat ïs natuurlijk onzin. Moet ik - denkende aan de positie van mijn man - toegeven en naar duïzend-en-een vervelende vergaderingen en bijeenkomsten gaan? Wat is Uw oordeel?" Mijn oordeel heb ik ten dele hier boven al neergepend: er is, vooral ïn het winterseizoen, in ieder dorp en gehucht zoveel te te doen, dat het onmogelijk is overal hegn te gaan. Maar in dit geval zou ik „de kerk in het midden laten" en mij af en toe eens ergens vertonen. Weliswaar op gevaar af, dat bestuursleden van verenigingen, die U niet bezocht, boos zullen worden, „zij komt wel bij hen, niet bij ons", maar dat ri sico moet U maar op de koop toe nemen. Het is natuurlijk onmogelijk om overal heen te gaan. In dit ver band heb ik vooraanstaande men sen als b.v. burgemeesters wel eens beklaagd. Er kan niets gebeuren, dat van enige betekenis is voor de gemeente of het algemeen belang, of de burgemeester wordt uitgeno digd. Dikwijls wordt hij dan nog aangezocht om een „waarderend woord" te spreken. Gelukkig zijn er tegenwoordig al heel wat burge meesters, die de moed hebben om In bepaalde gevallen te weigeren. Ik zou willen adviseren: Van alle uitnodigingen, di'e U krijgt toege zonden, neemt U er af en toe eens een uit, welke U accepteert. Als U dan met Uw keuze een beetje reke ning houdt met aller belangen, zo wel van partijen, als van volks groepen, het soort verenigingen als mede de kerkelijke richtingen, wel, dan voldoet U ruimschoots aan uw verplichtingen a(ls vrouw van een dorpsnotabel En als U b.v. deze winter gaat naar de uitvoering van een christelijk zangkoor, gaat U volgend winterseizoen naar de uit voering van het neutrale zangkoor. Het is helemaal niet gek om een lijstje aan te houden, zodat U vol gend jaar kunt controleren, waar heen U wei en waarheen JJ niét bent gegaan. Ook zakenlieden klagen er wel eens over, dat ze min of meer ver plicht zijn overal „hun neus" te la ten zien. Want anders bestaat de kans, dat de klanten wegblijven. In dit verband kreeg ik kortgeleden ook een brief van de vrouw van een winkelier in het Noorden des lands. Wel, ik zou me er niets van aan trekken, hoor Wij leven in een de mocratisch land en men moet ge heel vrij zijn om al of niét naar be paalde avonden te gaan. En of men nu een bakkerij heeft, of een manu facturenwinkel, dan wel helemaal geen zaak, dat mag geen rol spelen, wie een winkelier voorbij gaat lo pen, omdat hij geen kaartje gekocht h^eft voor de toneeluitvoering, waarvan men de regisseur is, die pleegt broodroof. Want ik kan me voorsteden, dat er tegenwoordig heel wat mensen zijn, die 's avonds, na volbrachte dagtaak liever rustig thuisblijven, dan uit te gaan. Afge zien nog van het feit, dat „uit gaan" toch altijd geld kost. DORA WERTH Aangiften van 24 Febr. t/m 2 Maart GeborenMarrïgje d v L. Hak en H. Bremmer, Wilhelminakade 34; Gerrit z v L. Bonefaas en F. van den Bosch, Kerkweg 126; Ondertrouwd: J. C. Hijzelendoorn en P. P. van Soest; J. J. Bos en A. N. Rupke; OverledtenGerritje Scheijgrond, 88 jaar, wed. van A. van Kersen. 't Was koud, die Februari nacht, En stil op 't smalle wegje met de [brede sloten, Toch was er iets dat leek verdacht, Een vaststaand feit, haast onom- [stoten Want wat men zag in 't nachtelijk [duister Deed de toeschouwer toch wel [vreemd aan, Men zag als het ware in een [kluister, Een leunend levend „wezen" staan. Een silhouet, een iets gebogen, Hield in zijn armen iets getorst Het „wezen" stond daar onbewogen, Met een baby tegen z'n borst. Degenen, die dit schouwspel zagen, (Volgens hun ogen dan gezien), Achtten 't hun taak om hulp te [vragen, Dat leek heel wenselijk bovendien. Men draaide 't nummer der die- [naren der wet En hielden 't „wezen" ih de gaten, Er werd nauwkeurig opgelet, Men kon niet hardop praten. 't Leek wel als was het beeld van [steen Zo star en stijf en onbewogen, In die koude, waar moest dat [heen Men raakte opgetogen. Met spanning werd er toen gewacht, Men spitste beide oren, Daarop verscheen De Besehermen- [de Macht, En stopten de motoren. De deur ging open, 't portier sloeg [dicht, Hun taak lag nu te wachten, Het lampje werd op 't doel gericht, Wat waren hun gedachten Want bij dat kleine lichtje daar Werd men de toestand snel gewaar; De wetsdienaren lachten maar, Hier kon de koude geen gevaar Want, hij stond gebogen en hield [getorst, Een „Kind van 18 aan z'n borst, En daar wij niet ih Tilburg leven, Is het daarbij gebleven. SMALLE WEGBEWONER JEUGDUITVOERING T.O.O.S. Door de Gymnastiekvereniging T.O.O.S. werd Zaterdag 26 Febr in de oantine van Dobbelmann de jaarlijkse jeugduitvoering gegeven welke op zeer hoog peil stond In zijn openingswoord riep voorzitter Bontenbal een hartelijk welkom toe aan alle aanwezigen, in 't bijzonder aan de gemeente-secretaris, de heer Jenné, di'e de overheid vertegen woordigde, en sprak een woord van hulde aan de leider de heer van Welzenis, welke zich op buitenge wone wijze van zijn taak gekweten heeft op deze avond. Om een uit voering met een paar honderd jon gens te doen slagen valt niet mee, maar dit is voor de volle honderd procent geslaagd. Ook de heren be stuursleden komt een woord van lof toe voor de discipline welke zij onder de jeugd wisten te bewaren, want het is een keurig en verzorgde avond geworden. Het programma werd op zeer vlotte wijze naar vo ren gebracht. Het laatste nummer voor d!e pauze, de spingrïetoefening was zeer leuk om te zien. Na de pauze, waarin een verloting plaats, vond, kreeg men ook weer een mooi programma te zien waarin de touw- ring-oefening en de Japanse lan- taarndans wel de hoogtepunten wa ren. Tussen de jeugd door kreeg men de glansnummers van de grote dames en heren, welke op prachti ge wijze naar voren werden ge bracht. Het sluitstuk was een ryth- mische oefening van de dames, het geen een goed besluit was van deze avond. Toen de heer Bontenbal de avond besloot met een dankwoord aan de milde gevers voor de verlo ting en een woord van hulde aan de heer van Welzeni's voor de buiten gewone leiding en een oproep om al len lid! of donateur te worden, kon T.O.O.S. op een geslaagde en het pu bliek op een genoeglijke avond te rugzien, zodat allen voldaan huis waarts keerden. Vanaf 1 Maart oefent T.O.O.S. in het nieuwe lokaal aan de Kerk straat. Nieuwe leden zijn van 'harte welkom, ook gehuwde mannen, want er is een gezellige Senioren afdeling. Maandagavond hield de Ver. voor Veilig Verkeer haar jaarverga dering in Hotel „De Unie". De voor zitter laat in zijn openingswoord dè afgelopen tijd even de revue passe ren. Spreker merkt op dat er zo weinig belangstelling is voor ons werk, gezien ook de opkomst op deze avond. Toch heeft het bestuur in het afgelopen jaar niet stil geze ten, want uit het jaarverslag van de een puzzle-rit was gehouden, alsme- secretaris bleek onder meer dat er de een bromfiëtsen-cursus, verkeers- lessen op dé lagere scholen, waarbij is aangekocht een verkeerstafel. Daarenboven zijn verschillende waarschuwingsborden geplaatst. Een speciaal woord van dank kreeg de heer G. Karreman voor het vele werk gedaan in het belang van Vei lig Verkeer. Uit het verslag van de penningmeester bleek dat er dit jaar een voordelig saldo is van 93.08. Het bestuur werd aangevuld met de heren Krins, hoofd der school aan de Onderweg en de politie, de heer Landman. Voor dit seizoen staat onder meer op het programma, 21 Maart 8 uur in het Centrum een ontspanning en filmavond, aangeboden door de fa. Gebr. van Nielen. In deze filmvoor stelling, die vri[ toegankelijk is voor iedereen, is o.a. opgenomen een kleurenfilm van de Sterri't naar

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Weekblad voor Waddinxveen | 1955 | | pagina 1