Weekblad voor Waddinxveen 1/Koedec de Vrouw JUNI van de week Kris-Kras Blijf meester EMIGRATIE TELEURSTELLINGEN No. 530 Vrijdag~3 Juni 1955 lie Jaargang Verschijnt elke Vrijdag Abonnementsgeld per kwartaal f 1.00 bq vooruitbetaling Advertentieprqs 6 ct, familieadvertenties 7 ct per m.m. Bijdragen, Verslagen, etc. uiterlijk 's Woensdagsavonds inzenden. Adres Redactie en Administratie: Oranjelaan 30, Waddinxveen, Telef. 438 Zij die menen, dat het weerbe richt, afgegeven voor de Pinkster dagen er „gruwelijk naast" is ge weest, hebben toch eigenlijk onge lijk gehad. „Opklaringen, maar niet warm", aldus luidde in enkele woorden saamgevat de voorspelling waar heel uitgaand Nederland naar heeft gekeken en er zijn plannen voor de feestdagen naar heeft be- De optimisten hebben gelijk ge kregen. Zij, die er „mooi zonnig weer" van maakten echt weer om er eens op uit te trekken, kre gen gelijk de Pinksterdagen waren mooi en zonnig. Nu kunnen we weer een paar depressies afwach ten Toch wend op deze zonnige Pink sterdagen een schaduw geworpen door de botsing van een personen trein met een goederentrein, tenge volge waarvan de machinist van de reizigerstrein en de leerling-ma chinist van de goederentrein wer den gedood. Het ongeluk gebeurde op het baanvak Utrecht-Eindhoven. De materiële schade was groot en doordien mede de bovenleiding was beschadigd, bleek het nodig de treinverbinding Culemborg en Leer dam met Geldermalsen met auto bussen tijdelijk te onderhouden. Nog voor de Pinksterdagen tot het verleden behoorden, was de treinverbinding echter weer her steld. Tijdens de feestdagen kwam te vens de eerste Hollandse Nieuwe in het land, waardoor volgens het oude spreukje, de dokters aan de kant konden. Het was de IJmui- dense logger Martha, die de eerste 50 kantjes aan wal bracht de- zelfdje logger, die in 1954 de be- drijfswimpel won. De dokters aan de kant Ziehier een ideaal, dat bij de bestrijding der tuberculose al voor een groot d'eel is verwezen lijkt. Dank zij de vordering van de medische wetenschap gepaard aan massale doorlichting der bevolking, waardoor tijdig de nodige maatre gelen voor de lijdenden kunnen worden genomen, Is de t b c niet langer volksvijand nummer één en komen er zelfs sanatoria leeg te staan bij gebrek aan patiënten. Zo staat sedert 1953 het sanato rium „Erica" te Nunspeet leeg en de regering verleende haar mede werking eraan, dit sanatorium thans te bestemmen voor de verple ging van asthmati'ci. Een goed plan, daar gebleken is, dat bijna twee procent van de Nederlandse werken- dee bevolking lijdt aan asthma bronchiale en dat het aantal lijders sinds 193,7 is verdrievoudigd. Merk waardig is, dat deze ziekte in de Noordelijke provincies meer voor komt dan in het Zuiden van ons land .Willen de plannen voor „Eri ca" voortgang vinden, djan zal er 90.000 bijeen gebracht moeten worden, omdat het sanatorium moet worden omgebouwd. Asthma-lij- ders toch behoeven nïet liggend te worden verpleegd! en daar moet het vroegere t. b. c.-sanatorium op worden ingesteld. Kunnen deze plannen echter doorgaan, dan zal men hier 75 asthma-lijders kunnen verzorgen. Onze regering zorgt niet alleen voor de volksgezondheid, maar te- I vens voor ons leven voor een veiliger verkeer. Zo 'zal deze I en de komende maand een ver- r scherpte controle op het verkeer worden uitgeoefend. Rijks- en ge meentepolitie zullen door het ge hele land bijzondere aandacht schen ken aan het naleven der verkeers regels, terwijl op de verlichting van fiesten en van auto's bijzonder zal worden gelet. Men lette er dus eerst zelf op. Gewaarschuwde men sen gelden voor twee Ofschoon dit geen waarschuwing is, moogt u toch wel weten, dat van 13 tot en met 19 Juni te Amsterdam een grote vlootschouw door de Ko ninklijke Marine wordt gehouden. In di'e week zullen ongeveer 20 een heden der Marine ligplaats kiezen op het IJ grotendeels op stroom en gedeeltelijk gemeerd. Op een enkele uitzondering na zijn het de modernste schepen waarover de Ko ninklijke Marine beschikt. Zij dra gen namen van bekende zeelieden of van vroegere schepen met een roemrijke staat van dienst. Twee jaar geleden werd eveneens te Am sterdam een dergelijke vlootschouw gehouden. Daar was toen zeer grote belangstelling voor, doordat op ver schillende tijden de schepen mochten worden bezichtigd. Wij vernemen, dat zulks ook ditmaal het geval zal zijn. Een kennismaking met on ze Marine kan heel wat rustiger gebeuren dan met de luchtmacht. De Internationale Luchtvaartshow op Ypenburg (de Ilsy) werd met gierende straaljagers en luidruchtig feest zo luidruchtig, dat ver scheidene ruiten te Den Haag en Delft erdoor sneuvelden. De ge luidsbarrière werd dan ook meer malen doorbroken. Vreemde dingen. Je bent altijd gewend het leven te nemen zoals het zich aan je voor doet en daarbij komt dan, dat je helemaal niet denkt dat er ook vreemde dingen zijn, zo vreemd, dat je verbaasd staat te kijken als je er mede in aanraking komt. Om te beginnen was ik deze week op onze luchthaven Schiphol. We werden rondgeleid en plotseling kwamen wij in een hangar die werd bewaakt. De gids vertelde dat dit nodig was omdat er een vlieg tuig in stond dat voor experimen tele doeleinden werd [gebruil# en dus geheim was. Ik vroeg mezelf af waarom dit nu nodig was. Ik herinnerde mij, dat dit ook voor de laatste wereldoorlog gebeurde en uiteindelijk is geheimhouding een ste raar ding. Ik ben ook nog in het Gooi ge weest en heb gedineerd in een of ander voornaarrt restaurant. We dachten voor 'het diner iets te drin ken dat in Schiedam gemaakt wordt, maar groot was de verwon dering, dat alleen maar niet-alco- holische dranken werden geschon ken. En dat In een restaurant Maar misschien heeft het iets te maken met de nuchterheid van de radio-mensen. Het derde vreemde geval maakte iji in een grote stad van 600.000 in woners mede. Door een bijzondere omstandigheid was its gedwongen daar te overnachten in een hotel. Toen ik om half twee in de nacht naar het hotel kuierde, bleek me, dat erg veel bewoners van die stad van de nachtelijke stilte ge bruik maakte étalages te bezichti gen. Overdag kunnen zij natuurlijk geen étalage zien, want dan slapen ze waarschijnlijk. En tenslotte heb ik si een dag of veertien lopen denken over de vraag waarom er nu juist in ons nette dorp mensen zijn die bepaalde artikelen niet langs de legale weg ïn de handel brengen, maar daar voor een achterdeur gebruiken. Wadldinxveners zijn toch stuk voor stuk mensen waarop je kunt bou wen, heb ik altijd gedacht. En nu blijkt, dat zelfs je buurman zwak ke momenten heeft. En hoe meer ik er over denk, des te meer kom ik tot de overtuiging, dat het geen tweede keer zal gebeuren. Desondanks zijn het toch vreem de dingen die een mens meemaakt. Hoe kan het bestaan. KRIS-KRAS. over Uw zenuwen. Neem Mijnhardt's Zenuwtabletten HET TWEEDE HUWELIJK. „Een eerste huwelijk wordt ge sloten uit liefde, het tweede uit nood", schreef ons een lezeres naar aanleiding van de Aprilprijsvraag, en wij zegden toen toe, dat wij binnenkort nog eens in een afzon derlijk artikeltje op dit probleem zouden terugkomen. Wel, ik had verschillende aante keningen hierover en ik meende, dat dit voldoende was, om er eens een visie op te geven. Temeer, om dat ik niet kon verwachten, dat ik hierover zo'n stroom brieven zou krijgen, voor het merendeel afkom stig van lezeressen, die voor de tweede keer gehuwd zijn. Het bovenstaande citaat was uit de brief van mevrouw R. uit Kol- ham die uiteraard meedong naar de prijs. Ik releveerde al, dat zij de enige was van alle lezeressen, die een antwoord inzonden, dat een tweede huwelijk op bovengenoemde gronden afkeurt. Ik laat nu enkele briefschrijfsters aan het woord. Wanneer U nu weet, dat ik hierover in vier dagen tijds 59 brieven kreeg, waarvan 56 van lezeressen, die voor de tweede maal gehuwd zijn, één van een man, di'e voor de tweede keer ge trouwd is en tenslotte twee brieven van kinderen uit een tweede hu welijk ,dan zult U kunnen begrij pen, dat ik een greep moet doen en de briefcitaten zo beknopt mogelijk houdt. Mevrouw K.van D. uit Hel mond jschrijft o.m. „Mijn eerste man kwam in 1943 door oorlogshan delingen om het leven. Wij hadden een harmonieus huwelijk, waaruit vier kinderen zijn geboren. Zijn pensioen stelde me in staat zonder bizondere (zoirgen of bijverdiensten verder te leven. In 1948 ontmoette ik tijdens een vacantïe iri Limburg een vrijgezel van mijn leeftijd. Na een jaar zijn we getrouwd. Dit was geen huwelijk uit nood, integendeel, want na mijn tweede huwelijk ver loor ik mijn pensioen. Ik houd van mijn tweede man. Natuurlijk an ders dan van mijn eerste. Wjj heb ben nu zes kinderen samen en on derscheid wordt niet gemaakt. Alle kinderen gaan met elkaar om als broers en zusters en mijn eerste man wordt ondanks niet vergeten. Zijn portret heeft een ereplaats en op Allerzielen gaan we met z'n al len naar het kerkhof". Mevr. S.-S. uit Velp schrijft„Ik trouwde op 21-jarige leeftijd. Met 23 jaar was ik weer weduwe met een dochtertje van enkele maanden. Zou die mevrouw uit Kolham nu willen, dat ik de rest van mijn le ven weduwe blijf Al ben ük mijn eerste man niet vergeten en zal ik hem nooit vergeten, daarom kan ik toch wel van een andere man gaan houden Ik ben vier jaar weduwe geweest en nu hertrouwd met een schat van een man. Mijn geluk is volkomen". Mevrouw G. van den E.-Th. uit Scherpenzeel (Gld.) schrijft: Met mijn eerste man ben ik 29 jaar ge trouwd geweest. Toen ik weduwe werd, was ik 47 en had twee vol wassen kinderen, ook getrouwd, Beiden hebben me herhaaldelijk geadviseerd, dat ik moest hertrou wen. Maar dat wilde ik niet. Ver leden jaar maakte ik kennis met een weduwnaar, di'e twee jaar jon ger is dan ik. Beiden waren we eenzaam en we besloten te trou wen. Natuurlijk mag ik hem graag, anders zou ik het niet gedaan heb ben. Ik heb er geen spijt van en hij evenmin. En de kinderen zeggen vader, de kleinkinderenopa. Uit nood hoefde ik het niet te doen, want financieel was en ben ik on afhankelijk". Mevrouw P.-De G. uit Hoofddorp schrijft: „In 1947 kwam mijn man door een auto-ongeluk om het le ven. We zouden vier dagen later onze koperen bruiloft gevierd heb ben. U moogt gerust weten, dat ik ontroostbaar was. Wij waren zo dol op elkaar, al hadden we geen kin deren. Financieel had ik geen zor gen. Voor het bedrijf nam ik een bekwame kracht uit een legertje sollicitanten. Hij werd in de loop der jaren een onmisbare steun. De omzet verdubbelde in drie jaar. Maar dat was niet het belangrijk- Ik leerde ook van hem houden en vorige week zijn we getrouwd. Ik was ruim acht jaar weduwe, dus U kunt het geen onberaden stap noemen. En om het geld hoefde ik het ook niet te doen. Ik ben er nu van overtuigd, dat een tweede hu welijk ook uit liefde gesloten kan worden. Hier een brief van de 18-jarige J. van W. Zij is dochter uit een eer ste huwelijk en verzoekt de plaats naam van inwoning niet te ver melden. Deze oudste dpchter schrijft„Ik heb zielsveel van mijn vader gehouden, want hij was in mijn kinderogen alles. Hij was dol op moeder ,maar ook op ons. On uitputtelijk in geduld, altijd aan het spelen of stoeien met de kleintjes en als 's nachts een van de kleintjes riep, dan stond vader op, zodat moeder's nachtrust nle|t werd on derbroken. Toen ik veertien was, stierf vader onverwachts en moest ik thuiskomen om moeder te hel pen. Ik heb namelijk zes broertjes en zusjes. Maar geldzorgen waren er niet. De winkel kon gewoon doorgaan en voor bestellingen weg brengen namen we een knecht. Toen vader stierf, was moeder 35. Zij heeft er erg onder geleden en als er ooit iemand van een man heeft gehouden, dan was het onze moeder. Een vertegenwoordiger van een fabriek, die hier al jaren geregeld komt, en die weduwnaar is, dronk steeds binnen een kopje thee. En heeft misschien wel vaker met moeder gesproken. Moeder is nu bijna 39 en sedert drie maanden hertrouwd, (met de voornoemde ver tegenwoordiger. D. W.) Wij zeggen allemaal vader, want dat is hij voor ons. Hij is erg goed voor moeder en moeder houdt van hem. Mijn eigen vader ben ik hele maal niet vergeten en zal ik nooit vergeten. Mijn broertjes en zusjes evenmin. En ik ben blij dat moe der niet meer alleen is. Dat is toch niks, als je zo jong nog bent?" Ten slotte de enige brief van een man. De 47-jarige J. L. K. uit V. in Zuid-Holland schrijft „Ik ben voor de tweede keer getrouwd en ben ook de tweede man van mijn vrouw. Met mijn eerste vrouw heb ik ne gen jaar een goed huwelijk gehad. De enige schaduw, die er over lag was, dat we geen kinderen hadden. Na haar sterven was ik besloten niet te hertrouwen. Maar toen ik 31 was, leerde ik Gkennen, die bijna tien jaar getrouwd was ge weest en twee zoons had. We wer den het spoedig eens en zijn nu bij na 16 jaar getrouwd. Samen heb ben we ook twee kinderen en er is in ons huwelijk nooit verschil ge maakt tussen de twee jongens en de twee meisjes. Ook zij gaan goed met elkaar om. Moet ik er nog aan toe voegen, dat ik zielsveej van mijn tweede vrouw houd en zij van JuniMaand van warme dagen, Van ontspanning, rust en vreugd JuniAls jij bent gekomen, Is heel Nederland verheugd. Tijd van badpak, limonade, Van vacantie, oj5en kraag, Tijd van ijsjes, zuurtjes, snoepjes, En ook - van den vuile maag. Tijd van de examinandi, Transpriaties en van vrees Junimaand, de maand, dat ik van Bosch- en heidebranden lees Een Frans dametje voorspelde Een bizonder warm seizoen Als dat komt, dan zullen wij 't [weer Op z'n ouderwets, echt doen. d'IJsscobazen zijn tevreden, Want zij krijgen menig' klant, Maar de boer en tuinder hebben Liefst wat regen op hun land. Iedere vacantieganger Hoopt natuurlijk op mooi weer Niet te warm en niet te frisjes, Lieve mens, wat wil je meer Iedereen heeft zo z'n wensen, In het dbrp en in de stad Ieder heeft het liefste rozen En geen doornen op z'n pad. 't Is maar goed, dat de natuur [steeds Ongestoord haar gang blijft gaan, Daarom trekt zij zich van wensen En voorspellingen niets aan Kon de mens ook 't weer beheersen, Ruzie kwam er, vroeg of laat. d' Een wil zon en d' ander regen oorlog was vast "t resultaat. Moedertje natuur weet zelve Wel, wat 't beste voor ons is Daarom is, wat vaak voorspeld [wordt Ook zo dikwijls hopeloos mis HENK VAN HEESWIJK. mij;.? Natuurlijk zal een hu,welijk uit nood (bedoeld is tweede huwe lijk. D. W.) wel eens voorkomen, maar dat behoeft toch geen regel te zijn En dacht U, dat ik miln eerste vrouw vergeten ben? Net zo min als Ghaar eerste man". Ik meen het hierbij te moeten la ten. Misschien zal mevrouw R. er nu wel enigszins anders over hen ken. Bovendien kan ik er nog aan toevoegen» dat ik enkele gezinnen ken, waarin of de man, of de vrouw, beiden voor de tweede maal gehuwd zijn. En waar niet alleen harmonie en wederzijds begrip leeft. Maar ook liefde. En dat is toch wel de stevigste basis voor een huwe lijk. Ook voor een tweede huwelijk. DORA WERTH een brief uit Australië De vorige keer heb ik er op ge wezen hoe belangrijk het is Engels te leren alvorens men gaat emigre ren om vele teleurstellingen en de genslagen te voorkomen. Deze keer wil Ik iets vertellen over de moeilijkheden die verschei dene mij bekend zijnde landgeno ten hebben ondervonden omdat zij zich om principiële redenen niet bij een vakbond wilden aansluiten. Over zulk soort moeilijkheden is in Holland waarschijnlijk heel wei nig bekend, dus zal ik daarom een geval beschrijven wat ongeveer twaalf maanden terug plaats vond. Er werd hier in Albany een groot kunstmestbedrijf gebouwd waar ook diverse Nederlanders aan meewerk ten. Op zekere dag werd hen ge vraagd of ze lid wilden worden van de Union. Verscheidene van deze mensen, behorende tot de hier ge- stichtte Hollandse Kerk (Art. 31), hadden principiële bezwaren. Zij weigerden düs. De bond van arbei ders stapte naar de directie met het verzoek deze mensen te ont slaan. Aangezien het zeer goede werkkrachten waren voelde de di rectie er niets voor. Daar namen de bondsleden geen genoegen mee, sta ken de koppen bij elkaar en gingen toen nog eens naar de directie, maar nu met het dreigement van „Zij er uit of anders staking". De Hollanders vertrokken na tuurlijk. Ook daarna hebben die mensen nog diverse keren onder vonden hoe men hier door een Union of vakbond gedwarsboomd kan worden. Want toen zij op het kunstmestbedrijf ontslagen werden trachten zij ergens anders een baan te krijgen. Zo gauw hen dat geluk te kregen zij met dezelfde moeilijk heden te kampen, zodat het op den duur practisch onmogelijk werd om op een bedrijf een baan te krijgen, temeer daar het geval druk be sproken werd en waaruit bleek dat de publieke opinie niet erg gunstig was. De enige oplossing voor hen was zelf iets te beginnen of op het platteland te gaan werken. Hun principiële bezwaren kwa men voornamelijk hierop neer bat zij in de vakbonden (die hier inder daad zeer sterk zijn.) een commu nistische inslag zagen. Deze mensen hebben dus heel w;<t moeilijkheden ondervonden daar zij hun principes trouw wil den blijven, wat op zich zelf, heel «AlU OOÖ

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Weekblad voor Waddinxveen | 1955 | | pagina 1