Weekblad voor Waddinxveen
Mocdcc de Vrouw
Di Spieyd van de week
Hijnhardfs tabletten
Naasteiiliefde
Waddinxveen heeft een nieuw
Politiebureau
Nutsspaarbank te
Waddinxveen
IVOROL: De Tandpasta van standing
No. 539
Vrijdag 14 October 1955
s*
lie Jaargang
Adres Redactie en Administratie:
Oranjelaan 30, Waddinxveen, Telef. 438
Verschijnt elke Vrijdag
Abonnementsgeld per kwartaal f 1.00 bq vooruitbetaling
Ad verten tieprys 6 ct, familieadvertenties 7 ct per m.m.
Bijdragen, Verslagen, etc. uiterlijk
's Woensdagsavonds inzenden.
De grijze leider van de Katholieke
Volkspartij,, de oud-minister Welter,
heeft vorige week in de Tweede Ka
mer der Staten-Generaal een harts
tochtelijk beroep gedaan op de rege
ring om de Nederlandse delegatie bij
de Verenigde Naties terug te halen
uit protest tegen het feit, dat ander
maal de kwestie Nieuw-Guinea op de
agenda van de UNO is geplaatst,
werd nog opgemerkt, dat het thans
de geschikste tijd is, om de kwestie-
Ambon aan de Verenigde Naties voor
te leggen.
De minister president, Dr. Drees,
heeft hierop geantwoord en heeft ge
zegd, dat zij niet bereid is Frank-
rijk's voorbeeld te volgen (Frank-
rijk's vertegenwoordigers liepen de
UNO uit, toen bekend werd, dat de
Algerijnsche kwestie op de agenda
zou worden geplaatst), omdat de ver
houdingen in de UNO thans gunsti
ger liggen dan vorig jaar. En, zo
zeide de minister-president o.m., Po
gingen om thans de geschiedenis terug
te draaien, zullen geen succes heb
ben.. Voor Ambon is er geen succes
te behalen in de UNO; wij hebben
het geprobeerd."
Wij merken hierbij op, dat het weg
lopen uit de UNO geen definitieve
breuk met de UNO tengevolge kan
hebben. Dit kan alleen, als Neder
land zijn lidmaatschap officieel op
zegt. En voor zover wij kunnen na
gaan, zal daarover de Staten Gene
raal hebben te beslissen. Wèl had de
regering de bevoegdheid om minister
Luns uit protest terug te roe
pen. Het antwoord, dat Dr Drees
heeft gegeven op de uitlatingen van
de heer Welter, was niet geheel
juist. "Bovendien getuigt het huidige
regeringsstandpunt nu niet bepaald
van kracht
•larger is het standpunt, dat de Ne
derlandse regering inneemt t.a.v. de
kwestie der Ambonnezen. Het „frap-
pez, frappez toujours" zou in de zaak-
.«Ambon geen schade berokkenen, in
tegendeel. Zo goed als Indonesië op
nieuw een poging waagt ten opzichte
van Nieuw-Guinea en andermaal
bereikt, dat de UNO er nog eens over
gaat praten zo goed had de Neder
landse regering de kwestie der Am
bonezen nog eens te berde kunnen
brengen. Wij zien niet in, waarom dit
terugdraaien van de klok is. Een zaak
kan er nog zo hopeloos voor staan,
wanneer energieke politici er zich
voorspannen, is zij nog niet verloren.
Maar de Nederlandse regering durft
de Ambonezen geen recht te doen..
Het is dan ook niet te verwonde
ren, dat het hoofdbestuur van de
stichting „Door de eeuwen trouw" in
een telegram aan de voorzitter der
Tweede Kamer der Staten-Generaal
protest aangetekend heeft tegen het
antwoord dat de minister-president
heeft gegeven in een regeringsant-
woord op de algemene beschouwingen
op het voorstel van prof. Oud om de
kwestie-Ambon in de Ver. Naties te
brengen.
De organisatie wijst er op, dat nim
mer aan de Staten-Generaal is uit
eengezet, waar, wanneer en hoe de
Nederlandse delegatie bij de UNO
heeft getracht de kwestie Ambon aan
hangig te maken en trekt daaruit de
conclusie, dat zulks nimmer is ge
schied.
„Door de eeuwen trouw'' acht de
kwestie Nieuw-Giiinea onverbrekelijK
verbonden aan de Zuid-Molukse vrij
heidsstrijd, zijnde beide onderdelen van
de Indonesische kwestie op het gebied
van het zelfbeschikkingsrecht. Het
zoeken naar recht en rechtvaardig
heid door een „onder de voet gelopen
volk" mag volgens de organisatie niet
worden gekwalificeerd als „pogingen
om de geschiedenis terug te draaien",
zoals Dr. Drees zich uitdrukte. „Door
de eeuwen trouw" hoopt en verwacht,
dat de Staten-Generaal geen genoe
gen zullen nemen met de negatieve
houding der regering inzake de kwes
tie-Ambon, omdat de Staten-Generaal
alleen aan positieve regeringsdaden
inzake het recht der Zuid-Molukken
zich kunnen toetsen, in hoeverre het
de regering ernst is met haar stand
punt inzake Nieuw-Guinea.
De Noord-Wester storm van vorige
week heeft op sommige plaatsen in
Zeeland vrij belangrijke schade toe
gebracht aan de fruitoogst, welke nog
aan de bomen hing. Omdat het fruit
dit jaar over het algemeen groot van
stuk is, aangezien er weinig vruch
ten aan de bomen hangen, werd het
hierdoor een gemakkelijke prooi van
de storm. Vele tienduizenden kilo's
zijn ook afgewaaid en hierdoor be
langrijk in kwaliteit gedaald.
Volgens gegevens van het centraal
bureau voor de statistiek kwamen in
Augustus 1955 4857 woningen gereed
tegenover 5836 in Augustus 1954. In
de eerste 8 maanden van 1955 kwa
men 34.190 woningen gereed tegen
over 40.563 in de overeenkomstige
periode van het vorige jaar. Er is dus
een achterstand van ruim 6400 wo
ningen.
De minister van Binnenlandse Za
ken heeft aan de gemeentebesturen
o.m. geschreven, dat in verband met
de late totstandkoming van, de wet tot
regeling van de financiële verhou
dingen tussen het Rijk en de gemeen
ten voor de jaren 1953-1957, welke
eerst in Januari 1955 in het Staatsblad
verscheen, de beschikking op de bin
nengekomen verzoeken om verhoging
van de algemene uitkering uit het
Gemeentefonds eerst thans mogelijk is.
Hierdoor is een situatie ontstaan,
waarin vele gemeentebesturen genood
zaakt waren bij het opstellen van de
begroting of bij het besluiten tot
uitgaven rekening te houden met
een aangevraagde, doch nog niet tot-
gekende verhoging. In dit verband
adviseert de minister de gemeentebe
sturen er naar te streven de gemeen
telijke begrotingen sluitend te ma
ken met de werkelijk beschikbare
middelen,, en bij het vaststellen der
begroitingen voor 1956 en 1957 niet
te anti-ciperen op een aangevraagde
verhoging der algemene uitkering.
Bfrni'^rdaprt. is de indiening te ver-
waCbfÖoW1 een ontwerp van wet, dat
de regering een blijvende bevoegdheid
geeft de prijzen te controleren. In af
wachting hiervan heeft de regering
bij de Tweede Kamer een wetsont
werp ingediend .om de Prijsopdrij-
vings- en Hamsterwet 1939 opnieuw
voor een jaar te verlengen om de
regering niet de mogelijkheid te ont
nemen zo mogelijk marimumprijzen
voor te schrijven in het tijdperk, dat
aan de afkondiging van de nieuwe
wet vooraf gaat.
In het begin van dit jaar is opge
richt de Stichting hulp aan onze men
sen in Indonesië. De stichting, die on
der voorzitterschap staat van dr L.
G. Kprtenhorst, heeft het doel Ne
derlanders en mensen van Nederland
se stam in Indonesië te helpen, voor
zover zij aanvullende hulp nodig
hebben. De stichting heeft de afge
lopen maanden reeds tal van pak
ketten met levensmiddelen en textiel
naar Indonesië gezonden. Voorts heeft
zij bemiddelend kunnen optreden bij
de repatriëring van landgenoten in
Indonesië.
PASSEN EN METEN.
Wie in het huwelijk treedt, dient
zich te realiseren, dat hij of zij een
aanzienlijk deel van zijn of haar per
soonlijke vrijheid prijs geeft. De over
gang van de vrijgezellenstaat in die
van de echt is voor velen een ge
duchte. Dat is minder merkbaar bij
jonggehuwden, die uit een groot ge
zin komen, dan bij enige kinderen.
Het is wel eens interessant om te
vernemen, dat in Frankrijk de laatste
jaren abnormaal veel echtscheidin
gen voorkomen. Bij mijn bezoek aan
Frankrijk, enige maanden geleden, is
dit probleem breeduit besproken en
tijdens deze debatten kwam aan de
hand van een regeringsstatistiek naar
voren, dat in 82 pCt van de echt-
seheidingsgevallen een of beide der
belanghebbenden enige kinderen wa
ren. Waaruit geconcludeerd werd, dat
een enig kind zich in het huwelijk
moeilijker aanpast, dan- b.v. een kind,
dat uit een groter gezin afkomstig is.
Hierin ligt natuurlijk niet opgesloten,
dat alle huwelijken van jonge men
sen uit grote gezinnen ideaal zijn en
de andere moord en doodslag. Maar
toch geven die Franse statistieken
wel te denken. En aan de hand van
mijn huisbezoeken weet ik eveneens,
dat er veel waarheid in schuilt. Ik
zou het nog sterker kunnen vertellen,
ook aan de hand van statistieken. Ón-
geveer 50 pCt van de mannen en
vrouwen, die niet huwen, zijn enige
kinderen. Ook een bewijs voor het
feit, dat velen, die een vrij grote
mate van vrijheid bezitten, terug
schrikken van het huwelijk, omdat
men weet, dat dan heel wat van die
vrijheid opgeofferd zal moeten wor
den.
Dat aanpassen in het huwelijk, zal
des te gemakkelijker gaan, als man
en vrouw beiden uit een ongeveer ge
lijkwaardig miliieu komen. Een ar
beidersjongen zal over het algemeen
weinig veranderingen behoeven aan
te brengen in zijn levenshouding,
wanneer hij huwt met een meisje uit
zijn eigen stand. Geheel anders
wordt het, wanneer een arbeiders
jongen trouwt met een meisje uit
middenstandskringen. Hier krijgt U
dan twee personen, die uit een geheel
ander miliieu komen, en dan komt
de moeilijkheid: wie van beiden dient
zich met meest aan te passen? In de
regel is dan de vrouw het slachtoffer,
als ik het zo eens mag noemen, want
de financiën spelen in deze uiter
aard een zeer belangrijke rol en dat
géne, wat die arbeider verdient,
vormt de huishoudportemonnaie voor
de jonge vrouw.
U zult wel begrijpen, dat een ver
schillend milieu van herkomst in het
huwelijk een belangrijke rol kan gaan
spelen. Dat hoeft natuurlijk niet al
tijd het geval te zijn. Men mag van
mensen welke omstreeks 21 jaar oud
zijn verwachten, dat ze beschikken
over een zeker aanpassingsvermogen.
Trouwens, dit laatste is een eis in
ieder huwelijk. Al zullen dan in vele
huwelijken niet in de eerste plaats de
financiën een rol spelen, er zijn tal
van andere factoren, die dit wel kun
nen doen. Denk maar eens aan be
schaving, karakter, liefhebberijen,
huishoudelijke kennis, humeur, enz.
verleden jaar bezocht ik een jong ge
trouwd paar, waarvan de vrouw ge
ruime tijd onder toezicht had gestaan
wegens een delict. Haar verloofde
was een jongeman van goede huize,
die wel geschokt werd, toen de daad
van zijn meisje bekend werd, maar
haar desondanks trouw bleef. Ook
nadat het toezicht opgeheven was,
bleef ik de jongelui bezoeken en in
een vertrouwelijke bui, bekende de
jongeman, dat hij ontzettend veel
van zijn vrouw hield, maar eerst
van 's morgens elf uur af. Want
daarvoor had zijn vrouw een vreselijk
humeur: de z.g. ochtendziekte. Daar
hebt U zo'n factor, die een huwelijk
kan bederven. De vrouw mist het
aanpassingsvermogen, om in de vroe-
ZENUW - HOOFDPIJN - LAXEER
ge morgenuren haar slechte humeur
te bedwingen en de man is er de du
pe van. Dat kan fatale gevolgen
hebben op de lange duur.
Het behoeft wel geen betoog ik
zette dat reeds in beide eerste arti
kelen over dit onderwerp uiteen - dat
de opvoeding haar stempel zet op het
huwelijk. Een ouderpaar, dat b.v. al
tijd toegegeven heeft aan de grillen
van hun enige dochter, zal voor haar
een man moeten zoeken, die deze
zaak kan overnemen, ofzoveel
wilskracht en geduld bezit, dat hij die
grillen op de duur afleert bij zijn
vrouw. Als het een noch het ander
mogelijk is, dan wordt zo'n huwelijk
op de duur een fiasco.
Overigens, met het huwelijk is het
net als met de polen: ongelijknamige
polen trekken elkaar aan; gelijkna
mige stoten elkaar af. Want het ei
genaardige is, dat mensen met dezelf
de karakter-eigenschappen, hetzelfde
gelijkmatige humeur en dezelfde fou
ten en gebreken, dikwijls heel slecht
met elkander overweg kunnen. Daar
staat tegenover, dat een rustige man
en een beweeglijke vrouw doorgaans
een harmonisch huwelijk hebben,
evenals b.v. een drukke zakenman en
een rustige, gelijkmatig gehumeurde
vrouw. De een vult de ander aan in
het leven, waardoor een zekere har
monie tot stand komt. En het is bij
voorbeeld helemaal niet erg, als een
vrouw met een flinke dosis wils
kracht trouwt met een man, die b.v.
erg besluiteloos is. Want hetgeen de
man mist, wordt aangevuld door de
vrouw, en laat de wereld dan in zul
ke gevallen maar zeggen, dat zij de
baas is en hij pantoffelheld, want de
„pantoffelheld" zal zich er uitstekend
onder gevoelen en niet de minste zin
hebben om de verhoudingen te ver
anderen. Hoe vele huwelijken zien
wij toch dagelijks om ons heen, waar
in de man en de vrouw in ware zin
des woords antipoden zijn, en toch
een ideaal leven met elkander heb
ben.
Dit alles neemt natuurlijk niet
weg, dat men in het huwelijk passen
en meten moet. En misschien weet U
uit uw eigen huwelijksleven wel, dat
de (eerste maanden dé moeilijkste
waren, ondanks het feit, dat alles dan
zo vaak rozengeur en maneschijn is.
Want die eerste maanden zijn dik
wijls beslissend voor het hele verde
re leven. Is men in staat om alle
verschillende moeilijkheden zonder al
te veel wrijving te overwinnen, dan
ontwikkelt zich als het ware de goe
de basis voor een verder gezond en
harmonisch samengaan. Is die een
maal tot stand gekomen, dan zal men
in de regel verder geen of weinig
weerstand hebben te overwinnen.
Vandaar, dat een verstandige man en
een dito vrouw van het begin af aan
bereid is offers te brengen. En u zult
daarom allen wel begrijpen, dat de-
procedure, als ik het zo mag zeggen,
gemakkelijker gaat bij jonge mensen,
die enige levenservaring hebben, dan
bij tè jonge huwelijkspartners, die
ternauwernood de schoolbanken zijn
ontgroeid. Met andere woorden: hu-
welijksderaillementen zullen minder
voorkomen bij b.v. 25-jarigen dan bij
18-jarigen. Temeer, omdat eerstge
noemde categorie in de regel ook
veel meer verantwoordelijkheidsge
voel bezit. Uiteraard zullen er ook op
deze regel uitzonderingen zijn. Ik
ken 'b.v. een echtpaar, dat eersit
huwde op rijpere leeftijd (man 42,
vrouw 35 jaar.) Misschien zijn bei
den te lang het vrij-zijn gewend ge
weest, dat ze de nodige krachten
konden opbrengen om zich aan te
passen aan de gewijzigde levensom
standigheden. Want het liep volko
men mis in dit huwelijk. Het waren
bovendien nog intellectuelen, dus
men had toch kunnen verwachten,
dat zij zich volkomen bewust waren
geweest van de verantwoordelijke
stap, die ze deden. Daarentegen
woont vlak bij ons in de buurt een
echtpaar van 20 en 19 jaar, thans
enkele maanden gehuwd, waarvan
men kan zien, dat zij zich volkomen
in him nieuwe staat hebben inge
leefd. U ziet voor de zoveelste maal:
generaliseren is ook hier weer onmo
gelijk.
Een eerste vereiste is in het huwe
lijk: ben je bereid offers te brengen,
zonder iets van je persoonlijkheid te
missen. Blijf jezelf, maar verplaats
je ook in de gedachtengang van de
andere partij. En vergeet niet, dat
ware liefde in de eerste plaats de
onmisbare basis is voor blijvend ge
luk. Dan is er al zeer veel goeds, dat
een veelbelovend begin garandeert.
Dora Werth.
Sprekende cijfers
In ons gewone dagelijkse leven ne
men cijfers een grote plaats in. Wie
kan er nu zonder cijferen? Niemand!
We cijferen ons hele leven door en
naarmate de cijfers grotere omvang
krijgen, worden de getallen hoger.
Men heeft het wel eens over spre
kende cijfers. Men bedoelt hiermede
allicht te zeggen, dat zulke cijfers
ons iets te zeggen hebben, ons iets
duidelijk moeten maken, of misschien
ook wel onduidelijk, want er zijn ge
tallen, die een gewoon mens doen
schemeren. Mogen we eens een
voorbeeld nemen? Enkele weken ge
leden stonden de bladen op één dag
vol gedrukt met respectabele getal
len, want, we weten dit allemaal
wel, de millioenennota was versche
nen. Deze eenmaal per jhar gepre
senteerde rekening doet een door
snee-mens duizelen.
Ziehier enkele voorbeelden, welke
we ontleenden aan een blad, welke
het weten kan.
Wij lazen daar dat het nationaal
inkomen van ons land in 1956 op
26.000 millioén wordt begroot. Zou
dit bedrag geheel in cijfers worden
uitgedrukt, dan zou er staan:
26000.000.000. Er had ook kunnen
staan: 26 miljard, maar wij zijn er
nog niet aan gewend met miljarden
te rekenen. Deze manier is wel de
beste, omdat zij het duidelijkst is voor
de gewone mensen.
Van die 26.000 millioen (de lezer
zal toch wel begrijpen dat het om
guldens gaat!) betaalt ons volk onge-
In een klein Brabants dorp
heeft nagenoeg de gehele
boeren-dorpsgemeenschap de
oogst binnengehaald van een
landbouwer, die wegens een
operatie in het ziekenhuis
ligt.
't Was maar zo'n simpel, klein be-
(berichtje,
Dat ik in een der kranten las,
Maar wat het inhield, óók een daad,
fdie
Toch zeker prijzenswaardig was.
Een man ligt op de ziekensponde,
Lid van de nijv're boerenstand;
Het werk ligt stil, de vruchteji rijpen,
't Is immers oogsttijd voor tójt land!'
Wie moet die oogst nu binjfenhalen
Waar zoveel zorg aan is besteed!
Een knecht te huren is niet moog'lijk,
Die zijn er nu niet bjj de vleet.
De velden roepen, het najaar nadert,
De boer ligt in het ziekenhuis
En 't kan geruime tijd nog duren,
Hij is voorlopig nog niet thuis
De dorpelingen kwamen samen
En zij verschaften daad'lijk raad,
Zij hebben éven maar vergaderd,
En 't resultaat was dus: een daad.
Zij zijn die oogst gaan binnenhalen,
Zij, leden van de Boerenstand,
Zij werkten samen voor de zieke,
Zij haalden saam de oogst van
f't land!
't Bekende begrip der naastenliefde,
Kwam in practijk, volop en breed;
Daar, in dat kleine Brabants' dorpje
Daar is 't, dat men van eendracht
(weet.
Daar leven kloeke, flinke mensen.
Hun naaste helpend', al te saam.
Zij zijn uit 't goede hout gesneden,
Zjj dragen saam een erenaam!
Mijn hulde aan U, gij nijv're boeren,
Gij liet Uw naaste niet alleen.
Gij wist pas, wat het zeggen wilde,
Het: Eén voor align, allen één!
HENK VAN HEESWIJK.
een vierde aan belasting, dat is dus
6500 millioen. Dat enorme bedrag
komt voor een belangrijk deel uit in
komsten-, loon- en dividend-belas
ting. De omzetbelasting is ook een
rijk-vloeiende bron. En verder betaalt
iedereen die geld uitgeeft b.v. voor de
huishouding, „iets" bij aan de huis
houding van de staat.
Feitelijk betalen we nog niet ge
noeg, want het Rijk moet telkens
geld lenen. Onze nationale schuld be
draagt 20.000 millioen.
Nederland is een heel fatsoenlijk
land en lost op t\jd af, met rente na
tuurlijk. Die aflossing gaat in 1956
niet minder dan 480 millioen
(480.000.0000) kosten; voor rente is
205 millioen uitgetrokken.
De aflossing en rente vormen sa
men ruim 10 pCt van het bedrag der
millioenennota; de defensie vergt het
dubbele. De sociale sector en het on
derwijs vragen tezamen 30 pCt.
Het burgerlijk rijkspersoneel zal in
1956 ongeveer 120.000 personen tel
len. De schrijver van het artikel,
waarover wij de cijfers namen, vindt
dat niet eens zo veel: één op de 83
inwoners.
Wie zou van zulke cijfers ndet
„duizelen".
X.
Dinsdag 12 October 1955 werd het
nieuwe Groepsbureau van dg Groep
Rijkspolitie te Waddinxveen enigszins
officieel geopend.
Bij deze opening waren aanwezig
burgemeester Warnaar met zijn twee
wethouders, de heren Oudijk en Bui
telaar en de gemeentesecretaris, de
heer Jenné, tevens de heer Krane-
veld, Gemeente-opzichter. De Dis
trictscommandant der Rijkspolitie van
het district Leiden, de Majoor Dr. L.
v. d. Meulen met de Districts-Adju-
dant Grit, twee heren van de Rijks
gebouwendienst uit Rotterdam. Ver
der de aannemer De Jong uit Gouda,
de electricien De Wit en de schilder
C. v d. Zwaard, beide uit Waddinx
veen, de heer De Graaf technisch
rechercheur bij het Gewest 's-Gra-
venhage. De heren Huizer en Kuiper,
leden van de Reserve Rijkspolitie, en
acht man personeel van de groep
Waddinxveen.
De burgemeester opende de plech
tigheid als eerste spreker en zeide:
Het is mij een grote vreugde deze
plechtigheid bij te wonen en dit ge
bouw te mogen overdragen aan de
Rijkspolitie. Het is wel een zware be
valling geweest om het zover te krij
gen, maar eindelijk is het toch gelukt.
Ik heb verschillende d.d. genoteerd,
maar eindelijk is het toch zo ver ge
komen dat het gebouw klaar is.
Ten eerste breng ik dank aan de
heer Jenné, want dat is eigenlijk de
initiatiefnemer.
Op een vergadering van B. en W.
kwam de vraag naar voren, wat wij
met dat oude gebouw moesten doen.
De heer Jenné bracht toen naar
voren, dat de Rijkspolitie eigenlijk
niet op zijn plaats zat in het Dorp.
Dit gebouw is wel iets voor de Rijks
politie.
Dit voorstel viel direct in goede
Kanaalstraat 9 - Telefoon 68g
