't Oranjezonnetje brak door
„SPIEGEL VAN DE WEEK"
p,as öpt. *neé [/wwenHtt*
Verbond voor Veilig Verkeer
®aine,b(iap,latari DOELE
SALON DOELEMAN
Z«inerp«itzegel§
WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN VRIJDAG 5 MEI 196L
PAGINA 2
Dit jaar werd „koninginnedag"
weer eens niet op de dag zelf ge
vierd, doch omdat 30 april op zon
dag viel, verschoven naar de maan
dag 1 mei. Aanvankelijk begon de
dag wat grauw, het weer werkte
niet mee, maar dit heeft de vele
duizenden er niet van kunnen
weerhouden, reeds vroeg uit de
veren te komen en uit alle delen
van ons land de tocht naar Soest-
dijk te ondernemen om daar mee te
lopen in het grote defile, dat vol
gens de goede traditie voor hare
majesteit gehouden werd.
Gelukkig is het weer goed geble
ven en vertoonde zich in de loop
van de dag verschillende malen het
oranjezonnetje. Het defile te Soest
dijk werd voor onze vorstin weer
een grootse manifestatie van de
liefde en waardering die haar volk
voor haar koestert. Anderhalf uur
lang trokken drommen door de pa
leishekken om hun hulde aan ko
ningin Juliana te brengen. Deze
hulde werd onder andere gedemon
streerd in zeer veel cadeaus en bij
zonder veel bloemen. Na verloop
van tijd lag het gehele bordes on
der bloemen begraven. De defile-
renden kwamen uit alle delen van
ons land en zelfs van daarbuiten
en vertegenwoordigden alle rangen
en standen. Onder hen bevonden
zich schoolkinderen, veteranen, stu
denten, verpleegsters, burgers, boe
ren en vissers, Nederlanders van
over de grenzen, gymnasten, schut
ters, en wat al niet meer. Door het
gehele land waaide de gehele zon
dag en maandag de driekleur, tot
verbazing van de tienduizenden
toeristen. Elke plaats in ons land
vierde koninginnedag op zijn eigen
veelal, traditionele wijze, met pa
rades, muziek, kinderfeesten en
vuurwerk. Het was weer koningin
nedag als van ouds.
NASOETION KREEG GEEN
STEUN.
De Indonesische minister van de
fensie, generaal Nasoetion, heeft bij
zijn bezoek aan Australië, Nieuw-
Zeeland en de Filippijnen, minder
succes gehad dan president Soe-
karno bij zijn bezoek aan de Ver-
enige Staten. Nasoetion ging op
reis om te trachten begrip en me
dewerking te krijgen voor de In
donesische aanspraken op Neder
lands Nieuw-Guinea. Doch Austra
lië blijft de Nederlandse souverei-
niteit over dit gebied erkennen en
weigert zijn standpunt te herzien,
ondanks de nauwkeurige uiteen
zetting die Nasoetion heeft gege
ven. De Australische regering
maakte de Indonesische minister
we] duidelijk dat er geen militaire
overeenkomst bestaat met Neder
land en dat Australië neutraal blijft
wanneer door rechtstreekse onder
handelingen deze kwestie zou wor
den geregeld. Zoals gebruikelijk
aan Indonesische zijde, verklaarde
Nasoetion ook deze keer, dat N.-
Guinea een explosieve kwestie is
en dat de Nederlanders wanneer
zij blijven vasthouden aan hun hui
dige politiek, gelikwideerd zullen
worden en het risico-lopen van de
vijandschap van de grote meerder
heid der Afro-Aziatische volken.
WEL OF GEEN RECHT OP
RECLAME
Rondom de nota van de regering
over de plannen voor een tweede
televisieprogramma, te verzorgen
door een commerciële maatschap
pij, is een hevige pennenstrijd ont-
if Blijde koninginnedag
if Nasoetion kreeg geen steun
if De strijd om de reclametelevisie
if Weldra veerdienst op Noorwegen
staan. Daarom meende staatsecre
taris mr Y. Scholten een en ander
eens nader te moeten toelichten.
De tegenstanders van de door de
regering voorgestelde reclametele
visie lopen met een flinke boog om
de principiële grondslag heen.
Wanneer tijdens een debat de
vraag wordt ontweken, op welke
gronden de overheid het recht
heeft een concessie voor reclame-
televisie te weigeren, dan is dat
veelbetekenend. Mr. Scholten
meende, dat indien er eens een
nieuw initiatief komt, waarbij niet
eens aanspraak wordt gemaakt op
de door de staat geheven retrebu-
ties, de overheid niet kan zeggen,
dat dit initiatief niet meer aan bod
komt, omdat het hier een „closed
shop" betreft, waarin geen plaats
is voor nieuwelingen. Voorts zag
de staatssecretaris juist een active
rend element in de competitie tussen
twee netten, waardoor beide ge
noodzaakt zouden zijn de kwaliteit
van hun programma's op een hoog
peil te houden.
VEERDIENST
NOORWEGEN-DELFZIJL
In Mandal (zuid-Noorwegen) is 'n
comité gevormd, dat een veerdienst
tot stand wil brengen tussen Delf
zijl en deze havenplaats. Het ont
werp voor een veerboot ligt ge
reed. Het vaartuig zal 7000 bruto
registerton meten en 1200 passa
giers kunnen vervoeren. De over
tocht kan in 18 uur worden ge
maakt. Men kan al bij benadering
de passageprijs noemen. Deze zou
50,per persoon enkele reis be
dragen. De kosten voor een auto
vervoeren bedragen naar grootte
van de wagen 50 tot 75. Wan
neer dit plan zou worden uitge
voerd, betekent dit, dat Delfzijl
een belangrijke plaats zou gaan in
nemen in het verkeer met Scandi
navië.
RTC BEGINT 29 MEI IN
DEN HAAG.
De Ronde-tafelconferentie over het
statuut van het Koninkrijk begint
29 mei in Den Haag. Wel had de
Nederlandse regering destijds inge
stemd met het voorstel van de An
tilliaanse regering de eerste fase
van de ronde-tafelconferentie in
Paramaribo of in Willemstad te
houden, maar Suriname had daar
tegen bezwaar. Het geeft er de
voorkeur aan, deze in Den Haag te
houden. Om het begin van het ge
sprek zoveel mogelijk te bevorde
ren. gaat de Antilliaanse regering
akkoord met het verzoek van Suri
name.
„RUBRIEK VOOR DE VROUW"
Kort geleden bracht ik een bezoek
bij een oude dame, een vroegere
vriendin van mijn moeder, die ik
in jaren niet gezien had. De ont
vangst was werkelijk allerharte
lijkst.
Hebt u er een dochtertje bij? in
formeerde ik lachend, toen bij mijn
binnenkomst een klein meisje van
vijf jaar met schattige blonde pij
penkrullen op de grond bij de
haard speelde. De oude dame glim
lachte. Neen, niet mijn dochter,
maar mijn kleindochter, verduide
lijkte ze. Ineke, geef mevrouw eens
een handje! Het kind speelde ver
der met haar poppen en reageerde
niet. Ineke toch, ik zei, geef me
vrouw eens een handje! herhaalde
oma. Het kind keek niet op, schud
de alleen het blonde kopje en zei
kortaf: Nee! Even raakte de groot
moeder van haar stuk. Maar toen
keek ze mij lachend aan: „Och laat
haar maar, ze is zo druk aan het
spelen," wimpelde ze af. Zullen we
hier gaan zitten en heb je trek in
een kopje koffie?
EEN SCHEPJE ER OP.
Verwonderd ging ik zitten en
knikte. Zij ging koffie klaarmaken
en ik bleef achter met het spelen
de kind. Besefte deze vrouw wel,
dat zij een enorme fout maakte?
Haar zoon en schoondochter waren
enkele dagen uit en het kind lo
geerde bij oma. Voor de eenzame
grootmoeder betekende dit een
waar feest en ten koste van alles
moest de verstandhouding tussen
haar en het kind prettig en leuk
blijven. Het kind, dat blijkbaar
thuis ook verwend wordt, krijgt
er hier nog een schepje bovenop,
Afdeling Waddinxveen
LEDENVERGADERING °P dinsdag 9 mei a.s. des avonds te
8 uur, in Hotel De Unie, Kerkweg 226.
AGENDA
1. Verkiezing van vier bestuursleden. Aftredend en niet her
kiesbaar zijn de heren: G. Karreman, B. Krins, H. C. Ooms
en H. Posma (vertrokken). Door het bestuur voorgestelde
candidaten: P. v. d. Eijk, H. P. Kater, P. de Lijster en D.
Niezing. Door de vergadering kunnen ook eventuele andere
candidaten worden gesteld.
2. Verkiezing van een voorzitter. De heer H. M. v. d. Dool,
treedt af als voorzitter, blijft echter wel bestuurslid.
3. Wat verder ter tafel zal worden gebracht.
omdat oma niet van plan is het
prettige logeerpartijtje te bederven
door te proberen iets aan de ver
keerde opvoeding die het kind
krijgt, te veranderen. Alles werd
goedgevonden zolang Ineke maar
lief bleef. En het kind dat dit on
middellijk aanvoelde, buitte de ge
legenheid uit om precies te doen
waar het zelf zin in had en liet
zich gelden, bij het onbeschofte af.
VORT MET JULLIE
Kort na dit voorval bracht ik een
bezoek aan mijn jeugdige overbuur
vrouw. We installeerden ons in de
erker, maar nauwelijks waren we
daar gezeten, of vierjarig Toontje
kondigde aan, dat hij daar tram
metje wilde spelen, met de spag-
nolet van het raam en hij verkoos
de erker voor zich alleen, want een
bestuurder staat immers ook alleen
op het voorbalkon. Och, laat hem
maar, verzocht de jonge vrouw, hij
speelt zo lief. We verhuisden naar
het zitje bij de haard. Na een tijd
je, toen Toontje blijkbaar genoeg
had van zijn trambalkon, verdween
hij uit de kamer en kwam met een
houten speelgoedtrcin terug, waar
mee hij op de grond ging rijden.
Het kind speelde er lief mee, maar
na een poosje kwam hij steeds
dichter bij onze stoelen en toen
bleek, dat die hem in de weg ston
den. Toontje, ga in de voorkamer
spelen, gebood zijn moeder. Maar
Toontje reageerde niet. Hij wurm
de zijn trein tussen de stoelpoten
en onze benen door. Vergoeilijkend
lachend tegen mij, beval zijn moe
der hem ten tweede male in de
voorkamer te gaan spelen. Maar
het kind hoorde niets, of wilde het
niet horen. Even bleef hij uit onze
buurt, toen kwam hij terug. De
trein denderde tegen mijn schoe
nen en van mij tegen die van zijn
moeder. „Vort met jullie!" riep
Toontje, ik moet er door. Zullen
we maar weer voor het raam gaan
zitten? stelde de vrouw des hui
zes voor. Ineens had ik haast en
nam afscheid.
GEVAARLIJK ZAAD.
Vermoedelijk zullen velen zeggen:
nee hoor! Zo dwaas doen wij moe
ders en grootmoeders tegenwoordig
niet meer. Dat bestaat niet, ver
beeld je! En toch zijn er zulke
moeders en grootmoeders. Zelfs
meer dan u zoudt denken. Het zijn
hartelijke, lieve, goedbedoelende
vrouwen, die alleen maar geen
flauwe notie hebben van opvoeden
en van het gevaarlijke zaad, dat zij
strooien met haar slappe en ave-
't li, weer iwaA ïïlo-edeA
PARFUMERIE COSMETICS
ÏÏla-edeldag li, ÏÏloe d\ dag,!
Als Moeder als extra geschenk niet
eens extra gekapt mag worden, heeft
onze PARFUMERIE altijd nog een UIT
GELEZEN SORTERING van AL die
prettige dingen (die ze zo graag
heeft... I)
if Heerlijk geurende Eau de Cologne
if van die makkelijke haarborstels
if van die leuke ruime vacantietassen
if Van die beschaafde practische toileitassen
(voor aan de kastdeur I)
if en van die snoezige vlotte sieraden, die
overal bij staan! Exclusief voor de hele om
geving: bijzonder SIAM-zilver (in knopjes,
broches, enz.) in populaire prijzen.
Doeleman heeft de BESTE keus voor U (en voor Moeder) gedaan
Geparfumeerde Eau de Cologne SOIR DE PARIS voor f 11,
Roger et Gallet kost f 15,—, en Desert Flowers 14,80.
Stuk voor stuk chique namen met een nog chiquere inhoud, zoals CHERAMY, voor 9-
En de verrassing die het cadeau echt „extra" maakt
alles in een prachtige luxe SPRAY FLACON I
Voor Moe d'r dag eerst naar de PARFUMERIE van
in de nieuwe Passage van Waddinxveen.
rechtse uitwerkende toegeeflijk
heid. Wie een kind toestaat een
kleine tiran te worden, laat het
opgroeien tot een immer ontevre
den en veeleisende egoist, die in
later jaren zijn omgeving terrori
seert en verdriet en opstandigheid
rondom zich schept.
Het groot geworden kind zal zijn
opvoeders echt niet dankbaar zijn
.voor de onverstandige wijze waar
op het werd opgevoed, maar dan is
er niets meer aan te doen. Later
lijkt zo ver weg, maar het is er
altijd veel eerder dan we vermoe
den, laten we dat niet vergeten!
Elly Martins.
to onze welvaartstaat zijn nieuwe vormen ontstaan van geld bijeenbrengen
voor bijzondere doeleinden, zoals loterijen en toto. De deelnemers aan deze
acties zijn zich vaak niet meer bewust van de vraag waarvoor die gelden
zijn bestemd. Daarom is de zomerpostzegel van zulk een bijzonder grote be
tekenis, omdat daarbij nog is behouden, dat de mens die wil geven, zich
meer realiseert, waarom hij meer betaalt voor iets, wat minder kost. Onge
veer deze woorden sprak onlangs de minister van maatschappelijk werk
mej. dr. M. A. M. Klompé bij de start van de jaarlijkse zomerpostzegelactie.
De eerste series met de vogelafbeeldingen werden door de directeur poste
rijen verkocht aan twee opzichters van het natuur- en vogelreservaat „De
Naardermeer".
In he+ Muiderslot verklaarde daaraajyMinister Klompé sprak de wens uit,
minister Klompé, dat zij om drie re-JPdat de zomerpostzegeLs 1Ö61 een vlucht
clenen de uitgifte van deze zegels bij-W zouden nemen zo hoog, als de yogels,
zonder toejuicht. Ten eerste komen bij
deze actie alle groepen uilt het volk
van alle gezindten tesaanen en juist
deze tijd en de daarmede gepaard
gaande verschraling van de menselijke
verhoudingen maar al te vaak worden
sympathiek omdat het doel zo goed is.
Er zijn zaken, die veel geld vergen,
de minister zelf een groot voonstan-
ster. Ten tweede acht zij de aictie
van samenwerking op deze terreinen
maar die bij het publiek niet altijd
sprekend zijn ite maken. Daink zij de
zomerzegels komt dat geld er.
VRIJWILLIGE ACTIE
Als laatste punt noemde de minister
het feit, dat men zich nog bewust is
iets te geven, indien men vrijwillig
postzegels met toeslag koopt.
Het vrijwillige van deze actie komt
volgens de minister ook tot uitdruk
king door het feit, dat volwassenen
zich vrijwillig inspannen om de zegel
verkoop te stimuleren. Minister Klom
pé, die uit eigen ervaring wist hoe
moeilijk dit werk is vond het echter
verheugend dat nog zo'n 'groot aantal
van die vrijwilligers zich bewust is
van de noden van vele anderen, die
door de materieede ontwikkeling van
vergeten.
VOOR VOGELLIEFHEBBERS EN
VERZAMELAARS
Reeds op de eerste dag van verkoop
is de fraai serie vogelzegefls met de
afbeeldingen van de zilvermeeuw,
scholekster, wulp, kluut en kievit
overal met groot enthousliame ontvan
gen en werden in Waddinxveen in de
eersite dagen al meer zegels verkocht
dan ooit te voren tijdens de gehele
actie.
Tot 10 juni blijven deze zegels, waar
van de geldigheid loopt tot eind 1962,
in de verkoop.
Postzegelverzamelaars, die zich op
dieren hebben 'gespecialiseerd vinden
in deze eerste vogel-zomerpostzegels
die ooit in ons land werden uitgege
ven, een welkome aanwinst voor hun
verzameling. Vogelliefhebbers gaan
deze zomer hun post met de vogel
zegels frankeren. Niet alleen 0,111 het
goede doel te diénen, maar tevens om
de waarschuwing die deze vogelpost
zegels inhouden voor het behoud van
onze vogelstand, over het gehele land
uit te dragen.
„Meester van Gent", kreeg de gouden
ere-medaille, verbonden aan de Orde
van Oranje-Nassau door burgemeester
van der Hooft opgespeld. Wij prijzen
ons gelukkig in de gelegenheid te zijn
ter ere van meester van Gent 'hierbij
zijn „Boomplantlied" af te drukken,
dat door de hoogste klassen van alle
Waddinxveense lagere scholen werd
gezongen op 20 maart 1937.
BOOMPLANTLIED
Haast is weer gevloden het barre
seizoen;
't Is morgen 't begin van de lent'.
Nu zijn wij gekomen inaar 'ft kleine
plantsoen,
Bij elk Waddiiinxvener bekend.
Wat bracht er zo velen hier plechtig
bijeen?
't Is 't feit, dat wij, kind'ren uit heel
Waddinxveen
Gaan planten een boom voor het
vorstelijk paar,
Een boom voor het vorstelijk paar.
Op zeven van Louwmaand was 't feest
in het land:
De trouwdag vam prins en. prinses.
Als blijvend symbool wondt deez' boom
nu geplant
Door ons, die zijn Nederlands „spes"
En mogen we als grijsaards nog opzien
.met schroom.
Naar 't boompje van nu, dan een reus
van een boom,
Het beeld onzer liefde en
aanhank'lijke trouw,
Het beeld onzer liefde en trouw.
Prinses Juiliana, ook met Uw gemaal,
wij wensen U vreugde en geluk.
Dat 't licht uit den Hoge Uw verbint'-
nis bestraal'
U schrage in lijden en druk!
En wordt gij 't duur lang nog eens
onze vorstin,
Dan zijn wij bij alle venschil-één van
last vön zenuwen?
Mijnhardt's Zenuwtabletten
helpen U er overheen
C FEUILLETON
Bea heeft het pleit gewonnen
door Henk van Heeswijk
le Hoofdstuk, no. 1.
l.
Bea van Laar keek een beetje be
teuterd naar de haltechef van het
station, toen deze haar lakoniek
meedeelde, dat er geen fiets was
meegekomen.
Maar hoe kan datbegon ze aar
zelend, desondanks wetende, dat
haar verweer de fiets toch niet te
voorschijn kon toveren. Ik was er
zelf hij, dat men de fiets in de
bagagewagen deed.
De spoorman haalde zijn schouders
op. „Waarschijnlijk vergeten over
te laden, juffrouw," antwoordde hij
rustig. U bent in Amersfoort toch
ook overgestapt?
Ze knikte. Nou, niets aan te doen.
Geen fiets bij de hand en het dorp
lag zeven kilometer van het station.
Dat betekende op zijn minst vijf
kwartier lopen. Tenminste, als ze
haar bagage hier liet.
Mistroostig keek ze naar haar
weekendtas en de kleine koffer. De
rest zou later komen met de bode.
„Om hoe laat komt de volgende
stoptrein?" Oyer twee uur. We
hebben hier een permanente twee
uurdienst.
Ze had dus de keus tussen twee
uur wachten, met het risico, dat
de fiets er dan nog niet was, of
lopen naar haar nieuwe standplaats
Tenslotte besloot ze tot het laatste.
Het was mooi voorjaarsweer, niet
te warm, dus wat belette haar de
benenwagen te nemen?
„Moet u ver?" informeerde de
spoorman, nadat hij een overweg
had opengedraaid.
Elshoven, antwoordde ze, en een
busdienst is er niet van hier naar
het dorp, wel?
De man grinnikte. Jawel, maar die
is net weg. De volgende gaat over
twee uur.
Nou, als die fiets komt, houdt hem
dan maar vast. Ik kom het ding
morgen of overmorgen wel halen.
Komt voor elkaar, juffrouw.
En toen zag hij, dat ze de tas en
de koffer van de grond tilde en
aanstalten maakte om het kleine
perron te verlaten, voegde hij er
aan toe: U kunt uw bagage des
noods ook wel hier laten staan.
Ze schudde haar hoofd. Welnee,
waarom? Als ik onderweg moe
word, ga ik wel een poosje uit
rusten.
Even later liep Bea op de smalle
bosweg naar het dorp, waar ze de
volgende dag als onderwijzeres zou
beginnen. Wel, Bea van Laar, daar
ga je dan, naar je nieuwe school.
Van d estad naar het dorp En
wat voor een dorp, had Vreeland,
haar hoofd gezegd. Dat betekende
immers een degradatie? Maar dat
kon haar allemaal niets schelen.
Ze had plotseling genoeg gekregen
van de stad. Van haar onophoude
lijke en ongelijke strijd met het
verschrikkelijke stadsaccent in de
klas, die aan haar zorgen was toe
vertrouwd. Van haar pogingen, die
altijd pogingen waren gebleven, om
de kinderen van de eerste dag af
behoorlijk Nederlands te leren
spreken. Natuurlijk bleef dit niet
zonder resultaat. Uit de boekjes
werd netjes gelezen, welis
waar mèt het accent, maar het dia
lect bleef huiten de deur van de
klas. Maar zodra de kinderen on
der elkaar waren, begon het weer.
En buiten, op de straat: nog er
ger. Dat was hun blijkbaar met
de paplepel ingegoten en geen on
derwijzeres of onderwijzer zou het
er uit krijgen.
In een balorige hui had ze op een
avond het krantje ter hand geno
men, waarin de openstaande vaca
tures vermeld stonden. Willekeurig
had ze een advertentie uitgekozen,
zonder eigenlijk ook maar op te
letten, uit welke plaats de oproep
kwam: „Driemansschool op een wel
varend dorp in Gelderland vraagt
een onderwijzeres voor de beide
laagste klassen. Salaris volgens
rijksregeling
Bea had geschreven. Nog diezelfde
avond had ze haar schrijfbloc ge
nomen en had in haar keurige
handschrift, waarop zelfs het hoofd
in de stad jaloers was, haar solli
citatiebrief opgesteld. Zes en twin
tig jaar was ze en ze had ruim
vijf jaar ervaring. Ze somde haar
actes en bevoegdheden op en deel
de tenslotte mede, dat ze gebon
den was aan een opzegtermijn van
twee maanden. Het antwoord had
niet lang op zich laten wachten.
Hoewel ze haar sollicitatie feitelijk
alweer vergeten was - het zou toch
wel niets worden - kreeg ze een
oproep van het schoolhoofd om
een proefles te geven. Bij voor
keur op een woensdagmorgen.
Ze pleegde overleg met haar baas
en deze stond verstomd te kijken,
toen hij zich realiseerde, dat zijn
onderwijzeres van plan was om te
vertrekken.
„Maar waarom?" had hij gevraagd.
„Waarom niet?" had ze lachend
geantwoord.
Hij schudde, nog steeds verbaasd
zijn hoofd. Maar je hebt het hier
toch goed? We gaan allemaal als
goede collega's met elkaar om, en
voor zover ik weet, zijn er nooit
narigheden geweest. Je bent uit
stekend geschikt voor onze. peuters
en je hebt een behoorlijk salaris.
Wat wil je nog meer?
Ze had fijntjes geglimlacht. Ik wil
niets meer. Maar ik wil eens iets
anders, meneer.
Het schoolhoofd had in wanhoop
zijn handen ten hemel geheven.
Maar, m'n beste juffrouw van
Laar, wat ter wereld denkt u te
vinden in een gat als Elshoven?
We leren het de kinderen niet eens
bij de behandeling van Gelderland,
zo'n onbetekend plaatsje als het is.
Weet u wel, dat dit voor u een
degradatie betekent? Van de stad
npar zo'n negorij? Als u nu nog
gesolliciteerd had naar een stad als
Rotterdam, of den Haag, of des
noods Arnhem, maar Elshoven
Wat is nu Elshoven
Een welvarend dorp, stond er in
de advertentie, antwoordde Bea,
nog steeds lachend.
Kletskoek, bromde de hoofdonder
wijzer. Het is natuurlijk een ver
schrikkelijk oord, maar dat zet je
niet in een oproep als je 'n juffrouw
nodig hebt. Want dan schrijft er
geen kip op.
Och, vervolgde Bea luchtig, we
kunnen natuurlijk altijd gaan zien
wat het is. We zijn immers weder
zijds vrij? Als ik niet aan de ver
wachtingen van het schoolbestuur
en uw collega daar beantwoordt,
dan word ik toch niet aangesteld.
En als het dorp mij niet bevalt,
wel wie belet me dan om te be
danken?
Hij spreidde zijn handen uit en
keek haar hoofdschuddend' aan.
Enfin, u moet het zelf weten. Na
tuurlijk krijgt u een vrije dag. En
maakt u zich niet zenyyachtig.
