Vacantie voor de huisvrouw r« A Verpleegsterstekort bedreigt volksgezondheid! FotoDeRooy N# L „SPIEGEL VAN DE WEEK" EEd VEILIG VERKEER PR03EKTIE - BOUWVAKARBEIDERS OPGELET Vacantiebonnen voor het bouwbedrijf inleveren op donderdag 15 juni a.s. De avonturen van Freddy Fox beva BEVA bevalt u beter 1 ►1 WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN VRIJDAG 9 JUNI 1961 PAGINA 2 HET MEEST schokkende nieuws kwam de afgelopen week stellig uit Utrecht, waar prof. Sillevis Smitt heeft medegedeeld dat de trauma- tisch-neurologische afdeling van het Stads- en Academisch ziekenhuis vermoedelijk gesloten zal worden wegens een ontstellend tekort aan verplegend personeel. Verschillende hoogleraren hebben een adres gezonden aan de minis ter van sociale zaken en volksge zondheid waarin zij hun bezorgd heid over de bestaande toestand en er op aangedrongen, dat nu einde lijk van regeringswege gewerkt zou worden aan een drastische loons verhoging van het verplegend per soneel in academische ziekenhuizen. Mej. dr. J. H. C. de Vink, lid van de Tweede Kamer voor de K.V.P., heeft inmiddels ook enkele klem mende vragen over het verpleeg sterstekort aan de minister gericht. Het nijpend tekort aan verpleeg sters vormt uiteraard een grote be dreiging voor onze volksgezondheid. De vermoedelijke sluiting van de traumatisch-neurologisch afdeling van een ziekenhuis waar wekelijks tientallen slachtoffers van ver keersongevallen met spoed konden worden opgenomen en behandeld, stelt dit wel heel schril in het licht. NOG VRAAGT de mens in nood zelden vergeefs om hulp. Nog steeds kunnen in de meeste afdelingen van de ziekenhuizen enkele bedden worden vrijgehouden voor de be handeling van spoedgevallen, nog steeds weten de doktoren het met behulp van een gering aantal ver- plegenden te klaren. Maar het ver loop onder het personeel neemt zulke ernstige vormen aan, het aanbod van nieuwe krachten is zo gering, dat gevreesd moet worden dat binnen afzienbare tijd ondanks de uiterste inspanning geen oplos sing meer kan worden gevonden. Vrijwel elk ziekenhuis komt tien tallen verpleegsters tekort om de outillage volledig dienstbaar te ma ken aan de zieke mens. In de zo mermaanden loopt dit tekort door de vakanties nog aanzienlijk op. Een ramp dreigt wanneer de werk tijdverkorting wordt geforceerd en de salarissen gehandhaafd blijven op het huidige, veel te lage peil. DE DRIE samenwerkende centra les van ambtenaren hebben dezer dagen de voorzitter van de centra le commissie van georganiseerd overleg in ambtenaren-zaken ver zocht binnen veertien dagen de centrale commissie in vergadering bijeen te roepen om besluiten te nemen over de verhoging van de salarissen van verpleegsters en ver plegers. De onderhandelingen om te komen tot een drastische verhoging van de salarissen van het verplegend per soneel slepen zich nu al vijf jaar voort. Het is werkelijk onbegrijpe lijk, dat hiermee zolang is gedraald. Terwijl in de industrie de ene loonsverhoging op de andere volg de, werd het verplegend personeel op een bestaansminium terugge worpen. Kennelijk vond men de productie en de daarmee verband houdende welvaart belangrijker dan de volksgezondheid. Maar wat heb ben wij aan welvaart, wanneer wij wekenlang op een bed in een zie kenhuis moeten wachten en dus veel te lang door moeten lopen met onze kwalen Een verhoging van het verpleeg sterssalaris over de gehele linie is thans wel dringend geboden. Daar naast zou men extra-toelagen moe ten geven aan hen, die door deel neming aan het rouleringssysteem (veel nachtdiensten) een extra beloning verdienen. if Ziekenhuis moet sluiten if Waarom zo lang uitstel van salarisverhoging? if Evolutie in Suriname if Te grote macht van fiscale recherche Er zijn overigens meer groepen, dsie onvoldoende gesalarieerd worden. Met name geldt dit voor de wetenschap pelijke medewerkers aan onze univer siteiten. Vele hoogleraren worden op de pensioengerechtigde leeftijd met een pensioen naar huis gestuurd, waarvan zij een levensstaat kunnen voeren als een tramconducteur in functie. Wanneer men op 45-jarige leeftijd benoemd wordt tot hoogleraar en dat as geen uitzondering - dan kan men na twintig dienstjaren nau welijks voor een half pensioentje in aanmerking komen. Veel hooggeleer den kunnen hun een uitkering a.o.w. best gebruiken. De wetenschappelijke werkers vormen echter niet een groep, die met stakingen dreigt. We tenschappelijk werk maakt stil, be scheiden en voorzichtig. Deze beschei denheid wordt echter duur betaald. Helemaal zonder gespannenheid is de ronde-tafelconferentie tussen Neder land en de belde gebiedsdelen in de west toch niet verlopen. Het statuut werkt thans zes en half jaar en het is vooral Suriname, dat zich door de praktijk der dingen enigszins onbe haaglijk voelt. Er is nu eenmaal meer, wat de betrekkingen tussen Neder land en zijn voormalige koloniën be paalt, dan de artikelen van het pa pieren statuut. Daar zijn ook de men selijke verhoudingen, belast door het verleden en in velerlei opzicht ook nu nog emotioneel geladen. Het politiek bewustzijn va® de Suri- namers Is stellig groeiende. Zij heb ben kans gezien een degelijk bestuurs apparaat op te bouwen. Het ia niet verwonderlijk, dait aldus de houding tegenover de 'geest van het statuut zich moest wijzigen. Het verlangen om zich een vrij volk te voelen, is in Suriname sterker geworden. Men wij zich met een eigen stem en gezicht richten tot een wereld, die meer om spant dian het koninkrijk der Neder landen. Intussen blijkt Suriname toch vast te willen houden aan de konink- rijks-gedaohte. De regering te Para maribo ziet dit klaarblijkelijk als een goede waarborg voor de politieke sta biliteit. Maar Suriname wil zijn ei gen buitenlandse betrekkingen wel zelfstandig behartigen. Daarover heeft premier Emanuels tijdens de Haagse conferentie geen misverstand laten De heer Bmanuels heeft trou wens het woord evolutie herhaaldelijk gebezigd. Dat betekent, dat wij ons vertrouwd moeten maken met de ge dachte dat Suriname straks weer om andere stappen zal vragen. Dat houdt het woord evolutie nu eenmaal in. D(ie evolutie is beslissend voor de band met het koninkrijk. En die evo lutie kan en mag men niet proberen tegen te houden vanuit Nederland. In zijn afscheidscollege heeft prof. rnr. G. M. G. H. Bussel, hoogleraar in het belastingsrecht aan die universiteit te Nijmegen, scherp stelling genomen te gen de exorbitante macht van de fis cale recherche. De huidige wetgeving is zo, dat iedere burger bij overtre ding der fiscale voorschriften gestraft kan worden, zonder dat van enige schuld of opzet blijkt. Opzettelijk ge pleegde fiscale delicten' is vier jaar gevangenisstraf mogelijk. Dit heeft tot gevolg, dat wanneer het hoofd van een der bureaus van de fiscale recherche vermoedt dat er een fiscaal misdrijf is gepleegd, voorlopige hech tenis kan volgen en dat alles zonder rechterlijke tussenkomst. Terecht heeft prof. Bussel zich afgevraagd, hoe vier jaar gevangenisstraf en voor afgaande vrijheidsberoving inzake in komstenbelasting, vermogenbelasting e.d. kunnen bestaan, terwijl de maxi mum gevangenisstraf hiervoor tot mei 1952 zes maanden was. Het is soms heel moeilijk uit le maken, of een verdachte schuldig is aan een fiscaal delict. Dikwijls komt de rechtbank er niet uit en moet uiteindelijk het Gerechtshof arrest wijzen. Het is voorgekomen dat sommige personen meer dan een jaar in voorarrest za ten, alvorens definitief vonnis werd bepaald. Dit brengt het gevaar mee, dat de fiscale vrijheidsberoving een dwangmiddel wordt tot het doen be kennen van wat waar of niet waar is. Prof. Russel riep aan het eind van zijn college zijn studenten op, een aanval in te zetten tegen bepalingen, welke in lijnrechte strijd zijn met het algemeen rechtsgevoel. Spit, Spierpijn en reumatische pünen_ writft „RUBRIEK VOOR DE VROUW" AU Uet kan: mit u&tledig. \fiettsUn! VAKANTIE voor de huisvrouw kon niet van overheidswege worden ge regeld. Slechts door onderling over leg binnen het kader van het gezin kan hier iets worden bereikt bij het hespreken van de vakantieplannen. Is er geen geld genoeg beschikbaar om „met volledig pension" te huren, dan dient men met vereende krachten toch een vakantie voor moeder te maken. Ook hier geldt het aloude gezegde: waar een wil is, is een weg. MET VEREENDE KRACHTEN. Er kunnen best zeven achtereen volgende dagen worden gevonden waarop moeder zich nu eens ner gens mee behoeft te bemoeien. Daar behoeft men niet eens voor op reis te gaan, want zoiets kan zelfs thuis gebeuren. We weten het wel, dat zou dan nog maar één week van de tweeënvijf tig zijn, maar het is toch beter dan helemaal niets. Hoeveel Nederland se vrouwen kunnen er zeggen, dat ze een hele week lang geen om kijken naar het huishouden had den DRIE MAALTIJDEN. We beginnen dan met „het koken". Dat wil zeggen, er moet tijdig over gedacht worden wat er vandaag, morgen en overmorgen zal worden gegeten, er moet verstandiger in kopen worden gedaan, er moeten groenten worden schoongemaakt en aardappels worden geschild. Pas daarna komt het eigenlijke FEUILLETON Bea heeft het pleit gewonnen door Henk van Heeswijk 4e Hoofdstuk, nr. 6. Toen hij zo onhandig in de kamer bleef staan, kwam ze ook overeind en liep naar hem toe. Ze greep zijn hand en drukte die. „Ik zal altijd een prettige herinnering aan je be houden, Joop." Ze keek hem harte lijk aan en knikte hem vriendelijk toe. Zijn ogen waren als van een gesla gen hond. „Alleen maar prettige herinneringen, Bea? Anders niet? Nu was het haar beurt om te zuch ten en ze liet zijn hand los. „Joop, jongen, maak het niet moeilijker voor jezelf." „Kan er dan niet één afscheidszoen voor me af, Bea?" Opnieuw keek ze hem aan en glim lachte. Ach, wat was hij eigenlijk nog een kind, in al zijn grote liefde voor haar. Ze keek naar zijn grijs blauwe ogen, waarin zich de vraag weerspiegelde. En waarom zou ze de stakker niet die éne zoen gun nen? Je bent een schat, Joop," antwoord de ze zacht. En toen, haar armen uitstrekkend, knikte ze en zei: „Kom dan maar, jongen. In een onderdeel van een sekonde had hij haar aan zijn borst getrok ken en een golf van brandende kussen sloeg over haar heen. Ze wankelde en verloor haar steun op de grond, want Joop had haar om hoog getrokken, naar zich toe. Zon der dat ze er beiden erg in hadden, was ze achterover op de divan te recht gekomen en nog steeds voel de ze zijn brandende kussen op haar lippen, haar wang en in haar hals. Ze wilde zich verweren, boos op zichzelf, dat ze toegegeven had aan een ogenblik van medelijden met hem. Want meer was het niet. Zijn Kussen vermochten haar niet uit haar indolatie te wekken. Haar he le hart kwam in opstand tegen dit brute geweld. Maar ze beheerste zich, zoals ze zich altijd en onder alle omstandigheden had beheerst. En ze liet hem begaan. Deze her innering zou hij aan haar hebben. Haar toegevendheid, het uiterste waartoe ze in staat was, om zich door hem te laten kussen en lief kozen. Apatisch lag ze op de divan en nog altijd verweerde ze zich niet. Maar toen zijn handen langs haar armen afgleden, vond ze het genoeg. Ze dvwde hem van zich af. Gelijkertijd kwam de jongeman tot zichzelf. Hij slaakte een diepe zucht en een vurig rood kwam langzaam op zijn wangen. Bea kwam statig overeind koken, gevolgd door tafeldekken, eten binnenbrengen, tafel afrui men, afwassen en alles weer op bergen. De werkzaamheden voor ontbijt en koffiemaaltijd horen hier eigen lijk nog bij en ook het koffie- en thee zetten, het kopjes inschenken en ook dat allemaal weer afwassen en netjes op z'n plaats weer weg zetten. OVERAL ROMMEL. Ja mensen, er in zo'n huishouden een heleboel te doen, want dit ging nu alleen nog maar over het eten en het drinken. Verder moeten er nog bedden worden opgemaakt, wastafels schoongemaakt, vloeren gezwabberd en stof afgenomen. En dan is er nog een bezigheid waar moeder het meestal heel druk mee heeft en dat is het voortdu rend opruimen van al datgene wat iedereen overal achter zich laat slingeren: pyama's, pantoffels, volle asbakken, gereedschap, kranten, speelgoed. Als nu de zorg voor alle kleren ook eens van moeder zou kunnen worden afgenomen, zouden we al een heel eind op streek komen. Wie meldt zich vrijwillig voor de witste was van z'n leven Wie zorg er eens een hele week lang voor alle erstelwerk NIET AFGETOBD. Het is heslist verkeerd als een vrouw zich week in, week uit voort durend af loopt te sloven, zonder enige mogelijkheid eens even op haar verhaal te komen. Na verloop van weinige jaren is ze dan, terwijl allen nog steeds op haar zorgen zijn aangewezen, een oude, ver moeide en afgetobde vrouw. Het is een absoluut verkeerde ge zinspolitiek, roofbouw te plegen op de energie en de goede wil van de huisvrouw, omdat een dergelijk handelen zich vroeg of laat op de alleronaangenaamste manier gaat wreken. dr. ALFREDA BRIEDE. Het veranderen van richting is in het verkeer een noodzakelijk kwaad „Noodzakelijk" omdat we nu een maal op de weg met alléén-maar- rechtdoor zelden of nooit ons doel bereiken. En „kwaad" omdat dat veranderen van richting tot bijzon der hachelijke situaties en - de praktijk leert dat we moeten zeggen DUS - tot talloze ongelukken of bij na-ongelukken aanleiding geeft. Dat weten we allemaal wel. Of beter gezegd: we kunnen het alle maal weten. Want als we op de weg onze ogen gebruiken, zien we het allemaal gebeuren. Of we lezen het in het avondblad. Dat laatste zijn dan meestal alleen maar de berichtjes die eindigen met de ste reotype mededeling „overleed ter plaatse" of „levensgevaarlijk ge wond naar het naburige enz. enz." Dat zijn dan - banale woordspeling, de echte gevallen van verandering van richting. Maar geen krant ver telt u en ons over de honderden gevallen per dag waar het op het nippertje nog wél goed afliep Begrijpelijk. Want het is geen „nieuws" meer dat veel wegge bruikers er een bewuste of onbe wuste gewoonte van maken om bij het veranderen van richting het noodlot te tarten En voor wie het niet geloven wil spreken de cijfers van een recent onderzoek naar de oorzaken van 145.000 verkeersongelukken, die in 1958 in West-Düitsland gebeurden een woordje mee dat - zij het met een zekere reserve - ook voor ons land een vermanende vingerwijzing kan inhouden. Het bleek dat in 22.814 gevallen (15%) het verkeersongeluk gebeur de bij verandering van richting en wel: 37,3% bij het afslaan naar links; 12,4% bij het afslaan naar rechts 11,2% bij het wegrijden 11,1% bij het keren op de rijbaan RPPtWBTEN NET DE NIEUWSTE SNUF3ES NESSE 2 TEL 2102 -WADDINXVEEN zegelhoekjes inleveren 12 JUNI VOOR LEDEN VAKBOND; 13 JUNI VOOR IEDEREEN van 7-10 uur nam. C. BROERKleïkade 17 REGISTRATIEKAART INGEVULD INLEVEREN 11 van 7,30 tot 10 uur namiddags. bij J. MolenaarKromme Esse 7 Hot bonboekje dient volledig ingevuld te zijn, alsmede de werknemerskaart door de werkgever. 7 bij het inrijden van een uitrit 6,6% bij het verlaten van een uitrit. Bij dit alles speelde - hoe kan het ook anders - het niet of niet dui delijk en tijdig richtingaangeven een belangrijke rol. In 11,1% van de gevallen werd helemaal geen richting aangegeven, in 13,4% ge beurde dat wél maar niet tijdig en/ of duidelijk. Dit betekent, dat bijna 25% van de gevallen uitsluitend te wijten was aan het negeren van de wettelijke plicht om een voor genomen richtingverandering dui delijk kenbaar te maken. Of wel: méér dan 5000 verkeersongevallen die niet behoefden te gebeuren 65. Het afwassen was gauw ge beurd en toen kropen ze maar di rect onder de dekens, want ze wa ren doodmoe. Spoedig was het rus tig in de tent, alleen een zacht ademhalen en een licht gesnurk was hoorbaar. De jongens sliepen vast, zo vast zelfs, dat ze niet eens bemerkten dat ze na een poosje bezoek kregen. Iemand sloop voorzichtig om de tent, keek even naar binnen en liep nog eens heel zachtjes om de tent. De geheimzinnige persoon begon de touwen los te maken, waarmee de tent aan de grond zat. Dat was t werk van een ogenblikje. Nog merkte geen van de jongens iets. Toen nam de nachtelijke wandelaar een van de stokken en tilde de hele tent op, zodat de jongens nu in de openlucht sliepen. De vreemdeling sleepte de tent een eindje weg en rolde hem rustig op. Op dat ogen blik kwam de maan even achter de wolken tevoorschijn en in het flau we licht hiervan kon je zien, dat het een jonge ijsbeer was, die de jongens dit koopje leverde. 66. Freddy was de volgende mor gen het eerst wakker. Niet, zoals wel eens gebeurd, wanneer je in een vreemd bed hebt geslapen, dat je bij het ontwaken je eerst moet herinneren, waar je bent. Nee, hij was meteen klaar wakker, waarbij direct 'n zonderling onrustig gevoel over hem kwam. Wat dat was zou hij eerst niet goed hebben kunnen zeggen. Maar toen zag hij het op eens: de tent was weg! Ook merk te hij, dat het veel kouder was en tot zijn verwondering waren ze met een flinke laag sneeuw bedekt. Van zijn vrienden was niets te zien. Een hevige schrik beving hem eensklaps Rein en Dikkie waren er toch nog wel En waar was hij zelf dan, als hij niet meer bij zijn vrienden was. Dergelijke en andere verwarde ge dachten kwamen in hem op. Plotseling ging de sneeuw naast hem omhoog en het slaperige ge zicht van Rein verscheen. Freddy zuchtte van verlichting, dat ten minste Rein er nog was. liep naar een spiegel en rustig en beheerst kamde ze de in de war geraakte haren. Daarna draaide ze zich naar hem toe. Hij stond nog steeds bij de divan, als een betrapte schooljongen. Weer geheel zichzelf en vastbeslo ten om hem geen gelegenheid meer te geven, liep ze naar hem toe, leg de zijn arm door de hare en liep zo met hem naar de deur, die ze opende. Ze draaide hem naar zich toe en wipte met duim en vinger zijn kin omhoog, zoals ze al misschien dui zenden malen had gedaan met haar kinderen in de klas. „Dat was wel een heel erg lange afscheidszoen, is het niet, Joop?" „Sorry, Bea. was alles, wat hij kon zeggen. „Ik ben het al vergeten, beste jon gen. Hier mijn hand. Voel je die? Voel je, hoe stevig ik de jouwe druk? Dat is en uiting van mijn vriendschap voor jou. Als ik ver trokken ben uit de stad, denk dan niet meer aan al die dwaze zoenen van je, want die hebben me onbe wogen gelaten. Herinner je dan al leen deze handdruk. De druk van mijn vingers om de jouwe. Dank je, kameraad, voor alles, wat je voor me bent geweest in deze vijf jaren Dank je ook voor deze avond. Het ga je goed." In de deuropening draaide hij zich nog eens om. „Bea," zei hij met schorre stemm" Als je het daar niet naar je zin zou hebben, als je mijn hulp nodig hebtals je je eenzaam voeltik zal altijd bereid zijn om je bij te staan. Beloof je me, dat je me dan zult roepen Ze knikte, even haar ogen sluitend. „Joop, ik weet, dat ik zelfs daar een kameraad aan je zal hebben" HOOFDSTUK V. Bea zuchtte en wiebelde met haar benen, zodat het stof op de weg opwaaide. Dat er nu helemaal niets langs kwam om haar mee te nemen naar Elshoven. Ze was verschrikke lijk lui en zag er tegenop als tegen een berg om de resterende zes kilometer met haar bagage te lopen. Of waren het er nog zeven? Ze zuchtte nog eens diep en keek voor zich naar een musje, dat op de weg ijverig zocht naar iets eet baars. Die goeie JoopDat was het afscheid geweest. Ze had hem niet meer gezien. Met de stille trom was ze die morgen uit de stad vertrokken. En nu zat ze hier, tus sen hangen en wurgen. Op een stoffige, smalle bosweg, met een koffer en een tas. En als enig ge zelschap een kleine, grijze mus aan de overkant. Bea, Bea, wat ben je toch begonnen Ze keek op haar horloge: ruim half drie. Als ze nog een uurtje wachtte zou er een bus langs komen. Wat kon het haar schelen Ze had van daag nog de tijd aan zichzelf. Mor gen stond ze weer voor de klas, voor een vreemde, nieuwe klas. Morgen kwam de nieuwe lichting op. Kon ze beginnen met een scho ne lei. Kom, ze zou maar eens een sigaret opsteken. En voorzichtig zijn met vuur. Je was hier in het bos. En de radio waarschuwe iedere dag. Stel je voor, dat ze de boel in brand stak. Las je morgen in de krant: Nieuwe onderwijzeres steekt hos in de fik. Reuze reklame voor de op voedkunde van het onderwijzend personeel. Je zat toch altijd al in een glazen huisje. Dat zou op zo'n dorp nog wel erger zijn. Nadenkend zat ze een poosje te roken, toen ze geluiden hoorde. Ze keek in de richting van waar ze kwamen en na enige tijd zag ze door de bocht een paard en wagen aankomen. Nou ja, dat was in ieder geval iets. Als er maar geen mest of iets dergelijks inzat, accepteerde ze het vehikel als een Rolls Royce. Het was een lege, platte wagen, waarop een boerenjongen zat. Bea kneep haar sigaret uit en stond op. Toen de wagen vlak bij was, trok de jongen aan de teugels en zei: „Hu Meteen stond het paard stil. Bea schonk hem haar glimlach en vroeg: „Kunt u me een lift geven naar Elshoven De man keek naar haar en naar haar bagage. Toen knikte hij be dachtzaam. „Ja, dat zal wel gaan. Kom d'r maar op en leg die tassen maar in de bak." Even later liep het paard weer op een sukkeldrafje over de stoffige weg. De jongeman had verder geen woord meer gezegd en schonk al leen aandacht aan de weg, maar dat was niet nodig, want het paard bleek zelf wel de weg te kennen. „O," antwoordde de boerenjongen, zonder haar aan te kijken, „ik moet toch naar Elshoven." „Ik had al een eindje gelopen, van het station af. Mijn fiets is niet op tijd meegekomen." Nu keek hij haar even terzijde aan. „O ja, Joost had het er al over. Joost is de man van het station. Dus u bent juffrouw van Laar, de nieuwe schooljuffrouw Ze keek hem verbaasd aan. „Kent u mij dan al Hij haalde zijn schouders op. „Och, in een dorp als het onze We weten, dat u vandaag zou komen. En mijn vader zit in het schoolbe stuur Meteen herinnerde ze zich de woor den van haar nieuwe baas: Sange- laar, die staat boven de burgemees ter en boven de dominee en boven mij. Denk er om, hij is de rijkste boer in de omtrek. En geld is hier nog altijd macht. Zorg ervoor, dat hij u niet klein krijgt. L 4 Beva, betere vak kleding past iedere vakman blijft in de maat door krimpvrij Sanfor jGED.MERK 41 Verkrijgbaar l>ij BROl'WEIt

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Weekblad voor Waddinxveen | 1961 | | pagina 7