IT
Weekblad puzzekompetitie no. 9
w
de automatische
stuurman
Bi a p p i e
en
Weekblad voor
Waddinxveen
Prinsessen vinden
Partners
SintNicolus Artikelen
Oplossing en uitslag
no. 7 (11 november)
20 jaar geleden:
Puzzelprijzen
Pagina 6
■M
I
WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN/HOLLANDS HART - DONDERDAG 25 NOVEMBER 1965
.l|
PLAK DIT STROOKJE OP BLANCO ZIJDE BRIEFKAART
Oplossing vader:
Oplossing moeder:
Oplossing zoon:
Oplossing dochter:
(wordt vervolgd)
Adresseer aan: Pers-Puzzelcompetitie, postbus 35, Utrecht.
De zon nam een besluit en brak stralend door, als
slechts een
30
MARGUERITE LEES
EINDE
Gebruik het (volledige!) invulstrookje en probeer de ACHT PUNTEN te
behalen, die worden uitgeloofd voor deze opgave, of in elk geval een déél
daarvan.
„Natuurlijk niet, ik kom voor alle mensen. Ik breng mijn goede gaven aan
iedereen. Ik ga niet in één zaak te kijk staan en anderen passeren...”
„Daarom zo’n verdeeldheid hier,” vervolgd Piet. „Grote vergaderingen.
Scheuring in de plaatselijke middenstandsvereniging. O, o, en nu willen ze
ook deze prachtige etalage vannacht in de diggelen gooien, ik hebben ge
hoord door schoorsteen. Maar bij die stoute mensen brengt u toch geen pakje!”
„Nee Piet, die stouterds zal ik gauw opschrijven in mijn grote boek,” ant
woordde de goedheiligman geruststellend. Én hij begon ijverig te noteren.
„Maarr... weten u dan nu al wie dat zijn?” informeerde zijn knecht.
„O, de namen doen er niet toe, beste Piet, maar hun beroepen zie ik zo.”
Daarmee moest Piet het doen en u ook. Maar u kunt zich waarschijnlijk
wel in de situatie van de Sint verplaatsen en zo niet in zijn boek, dan toch
wel op één (of meer) briefkaarten vertellen, welke beroepen de kwaadwilli
gen uitoefenen.
„OCH, OCH,” riep Sint uit, toen hij pas voet aan wal had gezet in een hem
(en u) onbekende stad des lands, „Wat hebben die mensen hier er een werk
van gemaakt om het mij zo gemakkelijk mogelijk te maken bij het inkopen!”
,,’t Mocht wat,” zei Piet, die zijn baas al vooruit gereisd was, „die winke
liers hebben er juist de grootste ruzie over. Ze zijn het helemaal niet eens
over de manier waarop de gemeente u ontvangen moet. Tjaja, een aantal
heeft gezegd: we doen samen en maken grote erepoort, bisschopswijntje op
gemeentehuis, rondrit door de straten en wij allemaal met praalwagens. An
deren roepen: niks samen. Sint komt in mjjn zaak en daarmee basta. O, daar
waren er wel tien die u alleen maar in hun eigen winkel wilden onthalen
om daarmee grote klantenstroom naar hun zaak te trekken. Dat noemen ze
hier reclame. Maar daar lenen u zich toch niet voor...”
kreten te overstemmen. „Ik vraag
me af, of al dat geschreeuw wel
bij het sturen hoort,” zei Knoke-
meyer tot professor Notterkrakr.
De geleerde haalde de schouders
op. „Het hoort blijkbaar tot de
reacties van een stuurman,” ant
woordde hij, „en dus zal ook mijn
automatische stuurman die gelui
den dienen voort te brengen.” En
hij stelde de robot bij tot ook
deze loeide, floot en belde alsof
(Voor élke ingevulde oplossing aan ommezijde briefkaart één
postzegel van 25 cent bijplakken naast de postzegel van 10 cent
(binnenland).
Onder deze titel verschijnt binnen
kort bij La Rivière Voorhoeve te
Zwolle een nieuw Oranjeboek over
de romances van de drie Prinsessen
Beatrix, Irene en Margriet. Het is
geschreven door de bakende auteur
K. Norel, die hiermee een derde boek
heeft toegevoegd aan zijn reeds eer
der verschenen boeken over ons
Koningshuis.
Het boek bevat korte levensschet
sen van de drie Prinsessen en van
hun levenspartners, wier afkomst,
studie, werk en interessen uitgebrei-
der beschreven worden. Verder wor
den de gebeurtenissen beschreven
die zich hebben afgespeeld rond de
verloving van Beatrix en Margriet
en de verloving en het huweliik van
Irene. Daarbij is veel aandacht be
steed aan de reacties van het Neder
landse volk.
Het boek is voor allen die meele
ven met het Oranjehuis, over de in
teressante periode uit het leven der
Prinsessen. Geïllustreerd met meer
dan zeventig foto’s.
Het omzetten van de cijfers in let
ters bleek veel gemakkelijker dan
het er zo op het eerste gezicht uit
zag. Tal van inzenders zonden de
juiste oplossing naar Utrecht en be
zorgden de puzzelredactie heel wat
moeilijkheden bij het bepalen van
de stand in de competitie. Twee van
onze lezers zitten de landelijke kop
lopers vlak op de hielen. Dat zijn J.
Garlich, Juliana van Stolberglaan 29
te Waddinxveen en mevrouw M. van
Eyk, Wethouder Venteweg 81, Gouda
die beiden 36 punten uit zeven puz
zels hebben weten te behalen. Ook
uit puzzel nr 7 verwierven zij weer
zeven punten.
De heer C. Stolker, Mauritslaan 20,
Waddinxveen, kreeg voor zijn origi
nele inzending één punt extra. Deze
regeling geldt voor ieder die een leu
ke of vindingrijke oplossing instuurt.
Men mag echter alleen van de brief
kaart gebruik maken en niets an
ders. Afzonderlijk bijgesloten schen
kingen worden uiteraard wel ge
waardeerd, maar zij komen niet voor
extra punten in aanmerking.
De families M. C. Zijderhand,
Noordeinde 95, Moerkapelle, T. Hil
gers, Kerkweg 27, Waddinxveen en
A. Sol, Raadhuisstraat 33, Moerka
pelle, kregen respectievelijk 4 maal
7, 4 maal 7 en 3 maal 7 punten voor
hun goede oplossingen. Zeven pun
ten werden door de jury ook toege
wezen aan W. Groenendijk, Johan de
Witstraat 48, Moerkapelle, M. van
Leeuwen, Bloemendaalseweg 65, te
Gouda, J. van Oort, Willem de Zwij-
gerlaan 29, Waddinxveen, M. van
Rijswijk, Juliana v. Stolberglaan 62,
Waddinxveen, J. van Soest, Burgem.
Trooststraat 66, Waddinxveen, H.
Hilgers, Stationsstraat 32, Waddinx
veen, F. J. M. Mol, Prinses Irene-
straat 48, Waddinxveen en J. C. Vuu-
rens, de Genestetlaan 57, Waddinx
veen. Boekenbonnen gingen bij lo
ting naar J. van Oort, J. van Soest
en F. J. M. Mol. Zij zullen de win
naars een dezer dagen worden toe
gezonden.
En nu de oplossing. Verreweg de
meeste inzenders hadden de bedoe
ling begrepen. De quizmaster had
alle letters van zjjn aankondiging
omgezet in cjjfers, waarbij de 1 stond
voor de a, de 2 voor de b, enzovoorts.
hij pijn in zijn raderen had. Het
was een hels lawaai in het labo
ratorium; zo luid, dat het zelfs
doordrong tot op straat, waar
Kappie juist uit de taxi stapte.
„Wat een spektakel daarbinnen!”
riep Kappie, „het lijkt ja of ze de
boel daar afbreken!”
„Dat is in dat huis heel gewoon,
meneer,” zei de taxichauffeur.
er iets van die aard moest gebeuren.
„In de eerste plaats je kind; en er komt een tijd dat
een vrouw genoeg van ziekenhuizen heeft. Ik had al
leen gehoopt, dat je in jouw geval niet slechts een
andere betrekking zou moeten zoeken, maar dat je een
een oranje vuurbal. Een stel spreeuwen vocht om de
laatste kruimels. Twee jonge mensen praatten einde
loos op een bankje in het park...
o
Gracia had besloten vertrouwelijk met de directie te
spreken, toen David nog in Londen was. Het zou de
lucht zuiveren; en zonder officieel ontslag te nemen,
kon zij haar voornemen aankondigen een particuliere
betrekking aan te nemen en het voor en tegen bespre
ken. Haar besluit kwam als een donderslag aan hel
dere hemel. De directrice gaf eerlijk toe, dat zij niet
wist, hoe zij haar op de kinderafdeling zou moeten
vervangen. Maar zij voegde er met een zeer begrijpen
de glimlach aan toe, dat zij allang had begrepen, dat
Vrijdag 30 november 1945:
Woensdagavond sprak ds. J.
Vroegindewey in de Hervorm
de kerk over de ernst van het
dansvraagstuk. Ds. Vroeginde
wey las een artikel uit „De
Jongeman” het orgaan van de
Hervormde Bond van J.V. voor,
waarin wordt gesproken over
de ’moderne’ dansen met hun
vaak schaamteloze houding
van de dansparen, de zwoele
sfeer van de danslokalen en de
aparte soort muziek waarop
gedanst wordt. Dat is geen
vermaak meer, maar eenvou
dig ontaarding. We krijgen
eerst een stukje geschiedenis.
De primitieve volken dansen
veel. Hun dansen zijn religieu
ze dansen. Zij dansen om de
gevaren af te weren. In Mexi
co blijft tijdens het landwerk
één lid van het gezin thuis om
door dansen een goede oogst
te bevorderen. Dat is alles iets
totaal anders dan onze paren
dans. Men danst ook om in
verbinding te komen met de
godheid. Zo ook in de Bijbel 1
Kom. 18 26. Het springen te
gen het altaar is een vorm van
dansen. David huppelde voor
de ark, 2 Sam. 6. Ook dat heeft
met onze parendans niets ge
meen. Het komt eerder dicht
bij de hemelse dans. Spreker
haalde vervolgens de geschie
denis van de verwilderde
dans op. De eerste christenen
dansten niet, de gereformeerde
vaderen ook niet. Het is merk
waardig dat er thans dominees
zonder ruggegraat beuzelen
van een nette dans die wel
mag. Dan moet men weten dat
de tegenwoordige dansen uit
de matrozen- en negerkroegen
zijn afgekeken en tot de ge
meenste soort behoren. Het
rapport van de regeringscom
missie inzake het dansvraag
stuk, verschenen in 1931 toont
aan dat de dans totaal ver
worden is. Van sommige dans
zalen moest de commissie zeg
gen dat het er een ’vuile ben
de’ was. Voor allemaal geldt
dat de jonge man en vrouw er
aan gevaren van sexuele prik
keling blootstaan, waarvan het
meisje het slachtoffer wordt.
(fragment)
VOORWAARDEN VOOR DEELNEMING
PUZZELCOMPETITIE NEDERLAND
1. Alleen abonnees en leden van hun gezin mogen meedingen
naar de prijzen en de titel „beste puzzelaar(ster) van Nederland”.
2. Elk meedingend gezinslid is per inzending 25 cent inleggeld
verschuldigd.
3. Het volledig uitgeknipte diagram of invulstrookje met code
letters en oplossing moet op een blanco briefkaart worden geplakt,
te adresseren aan Perspuzzelcompetitie, postbus 35 te Utrecht.
4. Onduidelijke invulling of veranderingen maken een inzending
ongeldig.
5. Oplossingen die na a.s. woensdag 19 uur n.m. in bezit van de
centrale jury komen, dingen die week niet meer mee in de punten
telling.
6. Op elke briefkaart moet het verschuldigde porto (10 cent voor
binnenland) en het extra porto van 25 cent per oplossing rechts
boven aan de adreszijde worden geplakt. Inzendingen die eventueel
niet door de PTT zijn afgestempeld, zijn ongeldig.
7. Voor elke goede inzending verwerft de deelnemer een aantal
punten, in verhouding tot de zwaarte van de opgave. Extra punten
kunnen worden gegeven voor opvallende of originele oplossingen.
Winnaars zijn degenen die in deze competitie het hoogste aantal
punten in totaal verwerven.
8. Wij dragen geen verantwoordelijkheid voor zoekraken, bescha
diging of vertraging.
9. Een deskundige jury van Nederlandse puzzelontwerpers beslist
over geldigheid en waardering der inzendingen. Over opgaven, op
lossingen en toekenning der punten is geen correspondentie mogelijk.
10. Door inzending verklaart men zich akkoord met deze voor
waarden en met de beslissingen van de jury.
„Kan ik u ergens afzetten, dame?” Zijn houding was
zo natuurlijk, zo op zijn gemak, dat zij bijna kon ge
loven, dat zij weer op de oude vriendschappelijke voet
waren en dat alles, wat er tussen lag - de bitterzoete
liefdesbekentenis, het verdriet van het afscheid, zijn
reis naar Londen met de Delameres - slechts een
vreemde droom was.
Zij aarzelde. „Ik ben uitgenodigd ergens thee te drin
ken en ik weet niet, of het op je weg is.”
„Dat is altijd het geval,” zei David met prachtig ge
speelde onverschilligheid. „Kruip erin!”
Zij vertelde hem waar zij naartoe moest en zij reden
weg in de richting van de voorstad. Zij zocht naar een
veilig onderwerp van gesprek, maar kon er geen be
denken. Alles was al gezegd en zij bleef dus zwijgend
naast hem zitten. En oh, hoe heerlijk was het alleen
dicht bij hem te zijn, af en toe een heimelijke blik op
zijn rustig profiel te werpen, en te voelen hoe zijn
mouw soms de hare raakte. Konden zij zo maar altoos
doorrij den, zonder ontmoetingen en afscheid, geen af
wijzingen, die het hart verscheurden...
„We zijn er,” zei David en stopte voor de deftige
stoep van juffrouw Finchley. „Ik vraag me af, of ik
ook een kopje thee zou kunnen krijgen?”
Gracia was pijnlijk verlegen. Als zij elkaar kenden,
was het iets anders; maar... Zij vermande zich. Zij kon
hem net zo goed de waarheid vertellen. Hij zou het
gauw genoeg vernemen - het was wonderlijk, hoe snel
nieuwtjes in het ziekenhuis de ronde deden. Haastig
zei zij: „Het zit eigenlijk zo; ik ga in particuliere be
trekking, waar ik Richard bij me kan houden. Ik moet
een onderhoud hebben. Het is een zekere juffrouw
Thora Finchley. Ze is verschrikkelijk reumatisch, die
arme stakkerd, en ik wordt verpleegster-gezelschaps-
dame bij haar.”
David legde zijn arm op de leuning van de zitbank
en keek haar recht aan.
„Je zocht niet alleen maar een betrekking, waar je
Richard bij je kon houden. Je probeerde mij te ontlo
pen. Dat is toch de waarheid, Gracia? Het komt hierop
neer: Je was bereid je carrière in het ziekenhuis op te
offeren om mij het leven te vergemakkelijken.”
„Voor ons allebei,” fluisterde Gracia. Haar tranen
begonnen te vloeien. „David,” smeekte zij. „Maak het
me niet nog moeilijken!
Zij greep de handle van het portier, maar zijn hand
sloot zich over de hare en hield hem stevig vast.
Hij zei met eigenaardige stem: „Ik vrees, dat het
baantje niet doorgaat. Er zijn intussen enige verande
ringen gekomen.”
„Niet doorgaat? Maar... Maar men heeft me verteld,
dat de geheimzinnige neef, die graag zijn mening zegt,
er zijn goedkeuring aan hecht.”
„Zo stonden de zaken gisteren,” zei David. „Sedert
dien denkt de geheimzinnige neef er anders over.”
Dat gaf bij deze tekening toch wel
enige moeilijkheden, want waar moest
je beginnen, welke cjjfers vormden
de spaties en tegelijkertijd de plaats
in Italië? En wat bijvoorbeeld bete
kenden de cijfers 1416; ’adaf’ of ’np’
of ’adp’ of ’naf’ Problemen te over
dus.
Zeven punten verwierf men als
men het volgende had gevonden:
„Tweepersoons veertiendaagse vlieg
reis Italië Napels”. Degenen, die Na
pels (te vormen uit de letters in de
spaties) niet hadden gevonden, kre
gen een punt minder.
Inzenders die wel een kwartje
hadden bijgedragen voor het goede
doel, maar de puzzel verkeerd had
den aangepakt of met een heel an
dere zin kwamen aandragen boekten
nog een enkel troostpuntje, sommi
gen zelfs twee voor een iets betere
oplossing.
Een extra punt werd toegekend
aan hen die de vliegreis in beeld
hadden gebracht. Twee extra punten
gingen naar degenen die dat op de
meest originele wijze wist te doen.
Gracia staarde hem door haar tranen heen aan; zij
werd vuurrood.
„Je - je bedoelt toch niet...”
„Ik bedoel het wel Ik was stomverbaasd toen tante
Thora me vertelde, dat je gesolliciteerd had. Zij heeft
me vaak genoeg over je horen praten, vóór...” Haastig
ging hij verder: „Vóór ik me in de moeilijkheden
werkte, zoals zij het uitdrukte. Toen ik van mijn ver
bazing bekomen was, vond ik het zo gek niet. Zij is
een goed mens. Zij heeft gevoel voor humor en jullie
bevalt elkaar. En ik twijfel er niet aan, dat Richard
haar hart zou winnen. En ik dacht, dat ik altijd zou
weten waar je was... dat ik je soms zou kunnen zien...”
Hij nam haar beide handen in de zijne en keek haar
aan. Met trillende stem zei hij: „Gracia, wat waren we
stom, toen we dachten dat we onze liefde vaarwel kon
den zeggen - op die manier! Elkaar kussen en afscheid
nemen en verder leven, terwijl we elke dag, elk uur
naar elkaar verlangden... Neen, het is waanzin.”
Gracia beefde. „Dit is waanzin! Ik mag niet naar je
luisteren.” Zij probeerde wanhopig haar handen los te
maken. „David, denk aan Martine!”
„We hebben erg veel aan Martine gedacht. Nu heeft
zij voor de verandering aan ons gedacht... Zij is terug
uit Londen - en zij hebben een pracht prestatie gele
verd, naar ik hoor. Lucas J. is buiten zichzelf van
vreugde! Hij was zo blij, dat het ziekenhuis die nieuwe
radiologische uitrusting krijgt, zelfs nu...”
„David, wat probeer je me te vertellen?”
„Martine heeft me de bons gegeven. Zonder rancune
en de volgende keer beter.” Hij haalde diep adem: „Er
gens in de wereld is een man, voor wie Martine de zon,
maan en sterren betekent. Maar ik was die man niet.”
Gracia kon niet spreken. Een geluk, zo plotseling, zo
zoet, deed de grond onder je wegzinken. Alles draaide
om haar heen. Toen lag haar hoofd op David’s schou
der en hij zei in een felle, opgewonden fluistering: „De
hele wereld is van ons, Gracia, mijn lieveling; van jou
en van mij en van Richard.” Zijn gedachten joegen
voort als hollende paarden. „Als je direct je ontslag
vraagt bij de directrice, dan kunnen we met Kerstmis
trouwen. We vragen direct één van die nieuwe flats
voor de medische staf aan.”
„O, David, is het echt waar?”
„Voor altijd en altijd!... Is Richard oud genoeg om
.het te begrijpen? Ik brand van verlangen naar hem
toe te gaan en het hem te vertellen.”
„Als U tijd hebt eerst binnen te komen voor een
kopje thee, meneer David,” zei Ellis, die bovenaan de
stoep verscheen op strenge toon: „Dan zoudt u uw
tante zeer verplichten.”
10. „Reacties van stuurlieden op
stormvlagen en blikseminslag,”
herhaalde Knokemeyer, enkele
hefbomen overhalend. Meteen be
gonnen een paar ventilatoren met
loeiend geweld naar de Maat te
blazen, terwijl een grote bol knet
terende ontladingen vlak voor de
Maat in de vloer zond. Maar hoe
veel geraas de helse apparaten ook
maakten, de Maat slaagde er in
het nog rijkelijk met zijn angst-
Deze morgen, op weg naar huis, had zij hem geschre
ven, en bekend, dat zij altijd geweten had, hoe het on
geluk gebeurd was; dat hij geen enkele verplichting
had met haar te trouwen; en dat zij hem uit eigen,
vrije wil, zijn vrijheid terug gaf en hem het beste
wenste
Toen de brief gepost was, had zij zich leeg en nutte
loos gevoeld en iets had haar hierheen getrokken. De
schoonheid van een fijne ets lag in de kale takken, de
bevroren vijver, in de zon, die moeizaam doorbrak in
een blauwgroene en gele winterlucht. Het weer was
fris, iets heerlijks na al die ontsmettingsmiddelen van
het ziekenhuis en de ether en wat er nog meer bij
hoorde... Niettegenstaande zichzelf, voelde zij zich op
gewekter worden. Zij had een ingeving.
„Weet je nog, wat je zei over een zaak, die je wilde
beginnen met het smartegeld, dat je voor je ongeluk
hebt gekregen? Ik vraag me af, of mijn vader je zou
kunnen helpen. Hij heeft zelf erg veel succes gehad.
Hij kent de knepen van het vak.”
„Wie is je vader?”
Zij aarzelde. De naam Delamere was belangrijk ge
noeg in deze omgeving om hem voor goed kopschuw
te maken.
„Lucas,” zei zij voorzichtig. „Hij maakt plastic arti
kelen.”
Zijn gezicht klaarde op. „Wat weet jij daarvan af?
Plastic artikelen! Misschien zou ik hém nog wel iets
kunnen vertellen. Het zit zo juffrouw Lucas...”
„Voor jou Martine.”
„Martine. Het klinkt als een lekker drankje. En je
ruikt ook lekker, als ik je dat tenminste nog niet ver
teld heb... Wel, toen ik bedrijfschemicus was, ontdekte
ik een paar belangwekkende dingen, die voor de fabri
cage .van plastic toegepast kunnen worden. Men is al
enorm vooruitgegaan, maar we staan nog maar aan het
begin van de Plastic Eeuw. Ik geloof, dat ik iets ont
dekt heb...”
I. 500,- èn het landelqk kam
pioenschap voor degene die in
totaal het hoogste aantal punten
verwerft uit ALLE opgaven.
2 t/m 10. In volgorde van het
aantal punten keuze uit een draag
baar radiotoestel, div. luxueuze
serviezen, Delftsblauwe vazen, een
dameshorloge, een herenhorloge
en een fondu-pan.
II. Onze speciale rayonprtfs, be
staande uit 50,- (in waardebon
nen) voor de beste puzzelaar(ster)
onder onze lezers.
12 t/m 25. Voorts loven wjj ter
aanmoediging elke week een L.P.-
grammofoonplaat uit voor de in
zender die het HOOGSTE aantal
EXTRA punten verwerft voor een
enkele oplossing van de opgave
voor die week, alsmede enkele
kleinere prijzen.
eigen tehuis zou krijgen.”
Gracia voelde een pijnlijk verlangen; maar het was
een droom, die zij lang geleden van zich af had gezet.
Zij dacht ontmoedigd aan de bejaarde dienstbode van
Miss Finchley en aan de dichte gordijnen, aan de tafels,
overladen met foto’s en ornamenten, de kralen lampe-
kappen!
Niet, dat zij echt verwachtte, dat er iets van zou
komen. De neef was blijkbaar wat mans! Zij was stom
verbaasd toen zij een briefje van het plaatsingsbureau
kreeg met het verzoek op te bellen en vernam, dat de
vooruitzichten hoopvol waren - met of zonder kind. De
oude dame had de kwestie met haar neef besproken en
hij was er erg voor. Wilde zij vanmiddag komen thee
drinken als zij vrij was, om een laatste bespreking te
voeren?
Nu het zover was, had zij de neiging mijlenver in de
tegenovergestelde richting weg te rennen. Het was vre
selijk, eraan te denken, dat zij haar lichte, goed inge
richte kinderafdeling en haar eigen gezellige zit/slaap-
kamer in het zusterhuis moest ruilen voor dat donkere
Victoriaanse museum en de oude dame met de scherpe
tong en slimme, doordringende ogen. Zij hield zich
voor, dat alle voordelen van het ziekenhuis niet opwo
gen tegen de vreugde, Richard voor goed bij zich te
hebben, en dat zij dankbaar moest zijn voor elke be
trekking, waardoor dit mogelijk was.
Bleek en resoluut ging zij er om drie uur op uit in
haar keurige groene mantelpak en haar veren hoedje,
dat om haar blonde, krullende haar sloot. Toen zij het
hek van het ziekenhuis uitkwam begon haar hart hef
tig te kloppen. Dr. Halcott zat te wachten achter het
stuur van de oude auto, waar Martine zo de draak mee
gestoken had. En het was heel duidelijk, dat hij op
haar wachtte. Hij stak zijn hoofd naar buiten en riep:
Jh\--7
