7
Met de
Zilveren lepel
ui
m<~ni
en
stralend
weer
Dank voor
Geslaagd
De fiets
van
Juffrouw Ooievaar
II
v
I
t
vaat
bij Sportweek 1969
I
organisatie
„Flitsende start”
WIPPEROEN
EN DE
DUINENDIEF
Vakantieregeling
groente-handel
Oplossing puzzel
van 14 mei
FRANS VAN CAMP
Iwf
ii
K
Pagina 2
DOKTERSDIENSTEN
Uitslagen
aS»
-JE
e
<4^
4-6 Z
WEI
door
Tom Lodewijk
I
c
0-1;
het
eens
4;,‘
WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN/HOLLANDS HART donderdag 12 juni 1969
16 tot en met 28 juni:
K. Sekeris, Kerk weg 203.
14 tot en met 26 juli:
G. Bonefaas, Sint Victorplein 4
4 tot en met 16 augustus:
P. van Beek, Piet Heinstraat 8.
Heel kort maar heeft dinsdagavond de openingsceremonie van de Sport
week Waddinxveen 1969 op het sportcomplex in het Warnaarplantsoen ge
duurd. Maar het begin was veelbelovend. Schitterend zomeravondweer was
de verrassing die de weergoden de Sportweek-organisatoren bereidden.
Vandaar korte toespraken door burgemeester C. A. van der Hooft en co-
mité-voorzitter C. Kool om vervolgens maar zoveel mogelijk van de gun
stige omstandigheden te profiteren om de eerste ronde van het bedrijfs-
voetbaltoernooi (met 21 deelnemende teams dit jaar) vlekkeloos tot een
goed einde te brengen.
C. E. Schook, C. Olieman en G. van
Straalen uit Waddinxveen en B. A.
C. Cammeraat uit Moerkapelle be-
haalden het einddiploma B van de
Rijks HBS in Gouda.
Waddinxveen - C. A. de Geus, arts,
Pr. Beatrixlaan 6, telefoon 2676.
Moerkapelle - Dr. W. Vroegindewey,
Moerhageplantsoen 1, tel. 687. Wijk
zuster: A. J. Kapteijn, Dorpsstraat
16, telef. 530.
21 juli tot en met 2 augustus:
Chr. Zwijgers, Koningin Wilhelmi-
naplein 3; A. Verbree, leplaan 75.
30 juni tot en met 12 juli:
W. Sekeris, Dorpsstraat 23; J. van
Tri et, Brederolaan 15.
Van
Bolder
paars
gemaakt? Nou, en toen was het
Beukenootjesbos van jou. Ik heb
precies hetzelfde gedaan met jouw
hol; dat is dus van mij en je beu-
kenootjes ook”.
”Ik zal je!” brulde Holder Bol
der laaiend van drift. Hij probeer
de zich uit alle macht tussen de
planken door te wringen, maar zijn
grote hoofd was nog groter dan hij
had gedacht en daarom kwam hij
helemaal klem te zitten.
’’Help! Help!” schreeuwdie Hol
der Bolder in paniek!!
di<
br
O
dan
nen
spo
naa
mo;
Zevenhuizen: J. A. Ensing, Dorps
straat 196, Zevenhuizen (tel. 01802-
204).
V
blo<
ten
gen
aa
aa
eii
lij
on
br.
m(
tO(
da
ac
C
kof
see
het
das
led
om
par
VO€
f
ste]
kw
de
nei
C
sto
Ho
OPA
VO(
KLEIWEG 2-61 GOUDA TELEFOON 23W
WIJ HEBBEN ZE AU STRANDKLEDING IN...
HOOFDSTUK IV
Waarin Reindert Stok piekert over de plaats van de
vrouw in het vak.
„Zo juffrouw”, zei Reindert Stok „en tik dit nou met
een paar doorslagjes, hè, want straks komen die lui van
de vakpers en dan heb ik graag dat het er net zo in
staat als ik het heb gezegd. Het zal wel geduvel geven
en dan moeten ze me niet verkeerd citeren-”
Mieke van der Pluim, die de openingsrede die haar
baas als voorzitter van de afdeling van „Bloembollen
cultuur” zou houden had gestenografeerd, knikte. Ze
zou het geval wel niet precies zo overnemen als Rein
dert, heen en weer ijsberend door zijn kantoor, het
haar gedikteerd had, want dat ging zó:
Vakgenoten, wat hebben wij aan die smoezen, nou
ja daar maakt u maar iets behoorlijks van, we heb
ben helemaal niks aan die zogenaamde toezeggingen.
Voor het mulo-b diploma slaagde
de heer W. Buitelaar uit Waddinx
veen.
gers/v.d. Loo-Bakkers/Broer
0-4; Agrariërs-Uniekaas 0-0; comb.
Noordkade-Melk/Groente 0-0. De
Waardt-Slagers/v.d. Loo 2-0
Poule B:
Berghuis/Verhoef-Reym 0-0; Broer
v.d. Starre-Tokion 0-0; Rehorst-
Mulleman 0-0; Albert Heijn-Broer/
v.d. Starre 0-0; Tokion-Berghuis/
Verhoef 1-0; Reym-Rehorst 0-0;
Mulleman-Albert Heijn 2-0.
Poule C:
NKF-Kempkes 2-0;
Molenbouw-Baas 0-2; Boeren/
banken/tuinders-Alblas/Baan
2-2Veldwijk/Boonstoppel-Molen-
bouw 2-0; Baas-NKF 0-3; Kempkes
Boeren/Banken/Tuinders 0-1;
Alblas/Baan-Veldwijk/Boonstop-
pel 1-0.
In die tijd was het, dat Rein de armoe was gaat ha
ten en vastbesloten was, daarboven uit te komen. Hij
moest natuurlijk op zijn dertiende jaar naar een baas,
maar ’s avonds ging hij naar avondschool. Hij kwam
terecht in de bollenstreek, waar een scherpziend zaken
man al gauw ontdekte dat Rein Stok niet alleen „geen
luie draad aan z’n lijf had” maar ook goed uit z’n dop
pen keek, z’n praatje wist te maken en beschikte over
een goede neus voor zakendoen. Rein spaarde gierig el-
kie cent, rookt zondag’s één sigaar, deed in z’n vrije tijd
nog klusjes en alles ging in’t potje. Toen ging hij (ook
al in z’n vrije tijd) voor zichzelf wat bolletjes telen,
scherp speculerend, maar met geluk. Met groot lef be
gon hij voor zichzelf, leefde zo gevaarlijk dicht langs
de rand van het minimum, dat alleen zijn ijzersterk ge
stel hem er bovenop hield, en door zijn opvallend
scherpe kijk op de markt stond zijn bescheiden zaak
stevig op dje benen toen de crisisjaren begonnen. Ook
daar kwam hij door heen, en toen dr. Heckenrath
stierf, kon Magda door haar erfdeel hem een financiële
steun in de rug geven. Hij kon dat te meer aanvaarden,
omdat hij wist, dat enige gedachte daaraan hem vreemd
geweest was, toen hij Magda vroeg. Hij kon zijn vrouw
alles geven wat haar hart begeerde, en al hield ze van
mooie dingen, verkwistend was ze zeker niet. Ze mocht
dan geen bollenvrouw zijn, maar van haar vader erfde
ze het zakenmansinstinkt van diens ras, en Rein was er
van overtuigd, in haar ook de deugdelijke huisvrouw
te hebben gevonden waarvan, zoals zijn moeder placht
te zeggen „de waardij kostelijker was dan die van ro
bijnen”.
Vader en moeder Stok hadden ondanks alle noden en
zorgen kans gezien hun kinderen „met God en met ere”
groot te brengen, ze waren allemaal ’’knap” gietrouwd.
Vader Hannes was overleden en moeder Janna bleef in
haar eigen kleine huisje vol herinneringen, met de
buurtjes van zovele jaren, haar leveranciers die goeie
kennissen van zovele jaren waren geworden. Af en toe
haalde Rein haar af, om eens een dagje in zijn grote
huis door te brengen. De kinderen vonden het altijd
leuk als oma kwam, want ze was goed bij de tijd en
vol humor, ze kende nog allerlei heerlijke liedjjes van
vroeger, en ze zong ze met haar al een beetje gekraak
te stem. „Toen ik op neer langs bergje stond” en „Er
staat een slot met muur en toren” of dat tragische
„Snijdend valt de hagel neder, door een felle storm ge
jaagd” en kleine Hans stonden de tranden in de ogen,
als oma dan zo samertelijk zong „Arme wees, ver
scheurd, versleten, dekken u uw lompen niet, heeft dan
zelfs u God vergeten, dat zijn oog op u niet ziet?” Maar
dan stapte ze gauw over op „Tineken van Heulen, ons
ken „van wie de kinderen iets hebben”, waarbij men
dan meestal bij de aangetrouwde familie terecht komt.
Rein vertrok zijn mond, ’t Zou wel in die duistere, on
bekende familie van Magda zitten, natuurlijk... en
hij dacht aan doctor Heckenrath, te vroeg gestorven
omdat hij zich helemaal opoffierde aan praktijk en zie
kenhuis. Waarom moest een kind bepaalde eigenschap
pen altijd erven? Dan was je er meteen gemakkelijk
van af, kon je het voorgeslacht de schuld geven! Ieder
moest de verantwoordelijkheid maar dragen voor zijn
eigen karakterfouten!
„Van wie ie het heeft doet niet terzake”, zei hij kort.
„Ik ben hem er in ieder geval niet in voorgegaan.”
„Nee”, stemde Janna toe ,maar ik denk wel es Rein
misschien heeft de jongen het te gemakkelijk. Een va
der die hard werkt en genoeg verdient, zulke jongjens
worden met een zilveren lepel in d’r mond geboren. Jij
hebt er zelf hard voor moeten werken, je hebt iedere
steen als het ware met je eigen handen gelegd. Hij
komt in een opgemaakt bed”.
Reindert lachte vreugdeloos, dat opgemaakte bed
kwam hem tegenwoordig nogal eens voor de voeten.
„Ja”, zei hij, „Herman wou er niet in, Hans wil er
niet in, en ik ben bang dat Bas er alleen in wil om lek
ker te maffen”.
,Daar is een bed tenslotte voor”, vond zijn moeder.
„Da’s ’t gevaar van beeldspraak! Als u nog een oud
bakkie koffie hebt staan, dan graag, want ik moet dóór
naar de beurs”.
„Je krijgt bij je moeder nooit ouwe bakkies”, zei Jan
na overbodig, en ze was al op weg naar de keuken.
„Kom niet aan de deur, anders vat u kou”, vermaan-
De vakantieregeling 1969 voor de
Waddinxveense groente- en fruit
handelaren ziet er als volgt uit:
De uitslagen van één avond be
drijfsvoetbal luiden als volgt:
Poule A:
Uniekaas-comb. Noordkade
Bakkers/Broer-Agrariërs 1-1;
Melk/Groente-De Waardt 2-0; Sla-
Hooft in zijn toespraak.
Met een trap tegen de bal aan het
begin van de wedstrijd van het team
van de Nederlandse Kabel Fabrie
ken tegen dat van Kempkes’ Meu
belfabrieken ging de Sportweek 1969
van start.
Van de Jan Ligthartschool wer
den tot de Rijks HBS te Gouda toe
gelaten: Jan Jagtenberg, Gina
Schippers, Marianne Trouwborst,
Koen Veenhuizen en Rien eenhui-
zen terwijl Mieke Obbeek werd toe
gelaten tot het St. Anthoniuscollege
te Gouda.
maart jen, of op de moord van Raamsdonk met al die
schrikwekkende gebeurtenissen, „het jongste kind, de
lop nog dreef in zijn bloed gelijk een aal”.
Magda, die zo vroeg haar moeder had moeten ver
liezen, hield haar hoog in ere. Maar Janna was toch
altijd maar blij wanneer ze weer in haar eigen huis te
rug was. Ze misgunde Rein zijn weelde niet, maar ze
at met minstens evenveel genoegen ’s morgens haar
eenzaam boterhammetje met „suikerdepoeier” suiker
met wat chocolapoeder er doorheen gemengd.
„Moet je niet een sneetje brood bij je koffie?” vroeg
Janna die als zovele moeders van getrouwde kinderen,
altijd scheen te menen dat deze kinderen thuis niet ge
noeg kregen. „Met oranjebovenkaas?” Ze lachte. Ze
kende Reins voorliefde voor die lekkere ronde kaasjes.
„En een beetje dik met de korst eraan?” zei ze verlei
dend. „Welja”, zei Rein, eigenlijk om haar een plezier
te doen, maar ook om de sfeer niet te doorbreken van
weer als kind bij moeder thuis te zijn. En een warme
genegenheid welde in hem op voor de vrouw, die dat
toch altijd maar klaargespeeld had: het huis een thuis
te maken voor alle kinderen zolang God haak het le
ven spaarde. Hij zag hoe ze in die la rommelde naar een
mes en vork, ze wist hoe zorgvuldig Magda altijd dek
te, maar hij wuifde het weg. „Leg ze maar op elkaar
hoor, net als vroeger” en net als vroeger stak hij eerst
een hap in z’n mond voor hij begon te praten. Bij Mag
da zou hij ’em dat niet meer lappen, en gelijk had ze,
maar nu was hij weer jongen bij moeder thuis.
„Kijk es”, zei hij, „je werkt maar dag op dag en jaar
op jaar en je hoopt straks dat alles niet aan vreemden
te moeten overlaten”. „Ja jongen” knikte zijn moeder
„het is zoals de Schrift zegt: dan heb je alle dagen in
de wind gearbeid, en dat is ijdelheid en een kwade
smart”.
„nou, dat niet Herman, dat vond ik al niet zo leuk,
maar ik dacht allé, ik heb er nóg twee. Nou gaat Hans
ook al de verkeerde kant op”. ,anou, nou”, bestrafte
Janna, „dat mocht je niet willen jongen dat dêt waar
is. En dan Johan, zo’n lief kind! En Bas?”
„Bas wil weg”.
„Nou dan zit het toch goed?”
„Moeder, weet u wat Bas wil? Pas wil de weg op!
Bas wil wel in een auto naar het buitenland, naar
Amerika, naar Zweden. Maar werken, en orders opha
len, dat is dan bijzaak, ’t Is nodig en het moet gebeu
ren, maar het werken is voor hem niet de hoofdzaak.
Voor Bas begint het léven pas als het werken gedaan
is, dat merk je nu al”.
„Dat heeft ie dan niet van jou”, zei Janna en haar
toon verried die merkwaardige voorliefde om uit te zoe-
de Rein bij het weggaan.
„Ik ga niet vóór m’n tijd”, zei z’n moeder en keek
hem na, tot de grote wagen om de bocht verdwenen
was.
Rein dacht aan de onderhandeling die zijn moeder
een uurtje tevoren op de openbare weg met de groente
boer had gevoerd. Ze was nooit bang geweest voor
kouvatten!
En toen kon hij zijn aandacht niet langer bepalen
bij zijn moeder, noch bij zijn artistieke, onwillige, noch
bij zijn gewillige doch gemakzuchtige zoon, want hij
was de Haarlemse binnenstad ingereden en zuchtte bij
het vooruitzicht, dat het weer heerlijk zoeken zou zijn
naar een plekje voor dje wagen...
Nadat de heer Kool de vele be
langstellenden via een geluidsinstal
latie had welkom geheten, voerde
Waddinxveen’s burgemeester het
woord. Hij dankte uit naam van al
le Waddinxveniers de organisatoren
voor hun vele werk en sprak er zijn
blijdschap over uit dat er nog altijd
zoveel mannen te vinden zijn die be
reid zijn dit werk te doen.
„Ik wens de ’doeners’ en de kijker
veel plezier, veel succes en een spor
tieve Sportweek toe die door veel
zon zal worden begenadigd. Zet ’em
■op,” zo besloot de heer Van der
Felle, boeiende kleuren. Dat Is de strandkleding nu. Korte shorts met
brede ceinturen. Witte shorts met zwarte, rode shorts met witte cein
tuur. Lage, strak zittende zwembroekjes. Heel sportief. Badslips in een
feest van kleuren. Dit is de zomer van de shocking colours. Vier de
zomer nü al bij onsl
in de lucht heeft ook mijn mededieren,” heeft
gedwongen
voertuig aan
schaffen.
En ja hoor, daar stond
Juffrouw Ooievaar’s éi
gen voertuig deze week werkelijk
Horizontaal: 1. impasse; 6. charter;
12. Ne; 13 rat; 15. ark; 16. zo; 17. vlo;
19. Sumatra; 22. vel; 23. loop; 25. ko
ket; 26. volt; 27. oeros; 29. til; 30. na
dir; 31 en; 32. stro; 34. edel; 36. na;
37. steur; 38. xeres; 40. spel; 41. gros
43. alles; 46. steil; 49. eb; 51. Eire; 52.
Lena; 53. Ra; 54. nijdig; 56. dia; 58.
salon; 60. elan; 61. radar; 63. neet; 64
vak; 65. hanekam; 67. K.M.A.; 68.
eg; 69. peg; 70. aap; 72. es; 73. reptiel;
74. biljart.
Verticaal: 1. invloed; 2. meloen; 3.
ar; 4. sas; 5. stuk; 7. hart; 8. ara; 9.
r.k.; 10. ezelin; 11. roltrap; 14. maki
18. oor; 20. motor; 21. telex; 22. vod;
24. postelein; 26. valeriaan; 28. stel
lig; 30. nergens; 33. Ru; 35. de; 37.
Spa; 39. sol; 42. jenever; 44. er; 45.
Sedan; 46. slaak; 47. te; 48. fantast;
50. bijlage; 53. roemer; 55. dak; 57.
idee; 59. lek; 61. rage; 62. raai; 65. hei
66. mal; 69. Pt; 71. p.j.
Na loting werden de boeken bon
nen toegekend aan de heer J. F. v.d.
Klauw, Oltmanstraat 12, Waddinx
veen 7,50) en mevrouw H. C. v.d.
Berg-Vente, Noordeinde 17, Zeven
huizen 5,-).
28 juli tot en met 9 augustus:
T. de Vos, Stationsstraat 57; H. die
Vos, Stationsstraat 59; J. Tol, Klei-
kade 51.
46. ”Ga weg jij!” riep Holder
Bolder bevend van woede en Wip-
peroen ruw opzij duwend. ”Een
hek om mijn hol...! Wat een bruta
liteit!”
Hij stak zijn grote borstelige
hoofd door de opening van het hek
en keek midden in het verbouwe
reerde gezicht van Snipper.
”Heb JIJ dat hek om mijn hol
gemaakt!” riep Holdjer Bolder on
gelovig.
’’Goed geraden Holder Bolder”,
zei Snipper met een bange bibber
of niet, kinderen, maar ons een behoorlijk voer-
het gehele tuig kenne bestelle
te pralen en te pronken Dierenbos is opgetogen Tot slot lieve kijk-
op het dak van haar va- over dit Witte Plan. buiskinderen, lees ik
kantieverblijf, de ge- Maar wat liees ik nu? hier ook nog dat Juf-
heel Nederlands
vormde kerk in
dinxveen, jawel.
Ie-der-een mag
in zijn stem, want hij had moeite
om zó dapper te zijn. Het hol is
nu niet van JOU, maar van MIJ!”
’’Van JOU-? Van JOU!?”
schreeuwde Holder Bolder met
overslaande stem en paars van
woede.
”Ja, van mij”, zei Snipper met
knipperende ogen. ’’Eerst was het
van jou, maar nu is het van mij;
ik heb er toch een hek omheen ge
maakt? En omdat het hek van mij
is, is je hol ook van mij. Jij hebt
toch een hek om de beukenootjies
-
‘PW'" Zfii
Jawel, lieve kijkbuis- gebruiken, ja ja. Want van Juffrouw Ooievaar
kinderen, ook Juffrouw het is een werkelijk ”De Willem Bever deel-
Ooievaar moet er nu prachtige Witte Fiets, de ons mee: ”Dat ding
aan geloven. De toene- ”Wij moeten wat voor daar, daar kom-ie geen
mende drukte van het elkander over hebben, steek mee vooruit. Dat
verkeer ter zee, ter land Ik breng dit offer voor is een nep-voertuig. Als
en in de lucht heeft ook mijn mededieren,” heeft ze maar niet bij ons
haar gedwongen zich Juffrouw Ooievaar ge- komt om dat geval te
één voertuig aan te gezegd, zo lees ik hier in laten maken, want ama-
de Fabeltjeskrant. teurswerk daar doen
En je kunt het geloven we niet an. Ze had bij
Tot slot 1
over dit Witte Plan. buiskinderen,
Maar wat lees ik nu? hier ook nog
Her- Hier staat dat de Ge- frouw Ooievaars lever-
Wad- broeders E. en W. Be- ancier het geheel met
ver niet zo bie zijn te Willem Bever eens is
hem spreken over het Plan Jawel.
~"'.'sxas^x«
ï***^XX’
OlwBi
(foto Sjaak Noteboom
