531 Mensen zonder werk Hond over? Geen probleem D Muziekavond Zevenhuizen te zien in bibliotheek Selecties en DE TIJD trainingen voetbalclubs Oud-burgemeester mr. Bert Smallenbroek kijkt wéér terug ’’Mijn moeder waarschuwde mij voor Smallingerland” yfi DE OORLOGJES VAN BERT SMALLENBROEK ”Dick Bruna” Vacatures Kater Meer kennis "Bertus Bokma?” Friezen Burgemeesters Be Fair Concerten Ruud Lubbers Kerk DE 0 iï«AI I A H Wi ■■4 j Pagina 13 Weekblad voor Waddinxveen - Woensdag 25 juli 1990 door DOOR OREMUS VANKPAMW IMSSVFRHAlfMH MAROtWHAANS: SWING 01 SHOW VANWRAMBURS (Door Oremus woont aan de Heem- raadweg £9 in Waddinxveen). Nee, dan kan je ze beter vrij laten in de natuur. Want daar komen ze in prin cipe toch ook vandaan, nietwaar? Ja toch?? Dat is tenminste natuurlijk. Gedurende het tweede kwartaal van dit jaar werden bij het Arbeidsbureau Gouda uit geheel Midden-Holland 940 nieuwe vacatures gemeld, een groter aantal dan in het eerste kwartaal toen *Mr. Bert Smallenbroek voor zijn boekenkast gefotografeerd door Allert Blaauboer voor De Tijd. Bert Smallenbroek: ”De kater van de Zwolse affaire is pas vorig jaar geko men, in het najaar. Sindsdien voel ik me door de top van het CDA in de steek gelaten en verraden. Ik ben in 1988 opgestapt - ik wilde zelf ook graag weg -, om een conflict te lossen tussen mij en de gemeenteraad van Drachten waarvan ik burgemeester was. Natuur lijk wil een nieuwe baan - ik ben per slot van rekening pas 53 jaar. Maar die nieuwe baan zal een bestuurlijke en be slist full-time moeten zijn, anders hoeft ’t niet. De CDA-top wekt de indruk dat ze zoekt, maar ik heb weinig vertrou wen. Bert Smallenbroek heeft nu een maal de naam een alcoholist en een hoerenloper te zijn - dat is het hele punt”. ZEVENHUIZEN - Zaterdagavond 29 september om acht uur houdt de Stich ting De Zeven Muzen in Zevenhuizen in het dorpshuis Swanla een muziek avond voor volwassenen. Op deze avond kan worden gezongen of ge speeld, dóór en vóór elkaar. De bedoeling van deze avond is om eens ergens anders te kunnen spelen dan in de huiskamer en ook om naar een ander te kunnen luisteren. Het gaat uitdrukkelijk niet om de prestatie maar om er samen een gezellige avond vol muziek van te maken. Wie wil meedoen aan zo’n avond, al léén, met zijn tweeën of met een hele groep, kan contact opnemen met Peter Lelieveld (tel. 01793-1829) of Bertie Scheepens (tel. 010-4228804). meestal meer opleiding en meer kennis van een heleboel zaken. Maar nee, de PvdA vond dat ik mijn portefeuille moest afstaan aan hun wethouder, me neer Lammers, van wie iedereen wist dat die geen verstand had van Finan ciën. Ik heb over hem eens gezegd dat hij net zoveel van financiën weet als zijn hond van Chinese talen. Vanaf het moment dat de wethouders voor Lammers kozen, verkeerden zij in staat van oorlog met hun burgemees ter. Ja, werkelijk. Ik zette die wethou ders voor joker, schopte ze links en rechts, haalde ze onderuit. Een gebro ken nek bezorgde ik ze. Het was mijn strijd. Ik kon die lui wel het raam uit smijten. Ik kookte voortdurend van *Eén van de laatste keren dat Waddinxveens oud-burgemeester in dit Gou- wedorp een officiële bijeenkomst bijwoonde was het afscheid van gemeen te bode P. T. Rooks vorig jaar. (Foto: Archief). Het verhaal van mijn vader, het ver haal over mijn studietijd waar je beslist niet bij de chocoladeketel werd groot- WADDINXVEEN/GOUDA - Waddinxveen heeft in juni het tweede kwartaal afgesloten met 531 mensen zonder werk: 244 mannen en 287 vrouwen. Dat blijkt uit gegevens van het Arbeidsbureau in Gouda. die tijd altijd terecht vooreen stevige quote. Op het gemeentehuis werd de sfeer per dag slechter. Ik had nu ook echt hele maal niets meer te doen. Als ik ’s avonds thuiskwam, zie ik tegen m’n vrouw: ”Zo, zo, zo, wat heb ik vandaag weer een hoop lucht verplaatst”. Ik realiseerde me dat de kans bestond dat ik uiteindelijk zelf slachtoffer zou worden van deze strijd, maar ik was be te doen. Als ik ’s morgens om negen reid die prijs te betalen. men op de camping. Weet je, we komen toch langs de Velu- we, zetten we ze daar effe af, ja wel sa men hoor, ach ze zijn zo aan mekaar gehecht. Weet je dat het daar enorm gezellig is voor die beesten? Het is daar hardstikke druk ’s zomers, lopen héél véél Tarzan’s rond hoor, echt waar. Op de terugweg gaan we effe kijken of ze d;r nog zijn. Dan kunnen ze mis schien wel weer mee terug, maar dat weet ik nou nog niet hoor. Als ze d’r niet zij nook geen probleem dan ga ik na de vakantie even langs het asiel, want daar barst 't van de beesten. Sommige mensen doen daar zomaar opeens afstand van, zo vlak voor de vakantie worden de kinderen opeens allemaal allergisch voor de hond die ze al héél lang in huis hebben. Nou daar geloof ik toch mooi niks van hè. Dat vind ik toch zó gemeen. Daarom haal ik altijd na de vakantie minstens 1 hond en 1 kat uit ’t asiel! Die beestjes zitten daar zo zielig. Ach, dan draait je hart toch om. 825 vakante arbeidsplaatsen werden geregistreerd. Ten opzichte van het tweede kwartaal 1989 deed zich een stijging voor van het aantal ingediende personeelsaanvra- gen met maar liefst 70%. Hoewel de meeste vacatures afkomstig zijn van bedrijven in Midden-Holland neemt het aandeel van de bedrijven en jen, die buiten het rayon Gouda zijn gevestigd toe. In het eerste kwartaal was dat aandeel nog 25%, in het tweede kwartaal zelfs 44%. In de loop van het tweede kwartaal kwamen ruim 700 vakatures te verval len, waarvan bijna 200 via aktieve be middeling van het Arbeidsbureau. Aan het eind van het tweede kwartaal bedroeg het bestand aan vacatures 1.085waarvan 675 van in Midden-Hol land gevestigde bedrijven. Veel vakante arbeidsplaatsen werden ingediend door de handels- en horeca- sector (33%), de industrie (21%) en de overige (niet zakelijke) dienstverlening (17%). Boven de 10% kwam ook de bouw (12%). ”Bij de verkiezingen van *86 ging het dus mis tussen mij en Friesland. De PvdA kreeg er twee zetels bij. En wat ik vreesde, gebeurde. Ze eisten mijn portefeuille op. Verschrikkelijk vond ik dat. Ik was niet van plan het erbij te laten zitten. Ik werd dat jaar vijftig en voelde er niets voor om tot aan mijn pensioen door het leven te moeten als lintenknipper. Ik probeerde het college duidelijk te maken dat in de grondwet noch in de gemeentewet staat dat een burgemeester geen portefeuille mag hebben. Vroeger was het heel gebrui kelijk dat burgemeesters zeker in niet al te grote overzichtelijke plaatsen zo als Drachten, de belangrijkste porte feuilles hadden. Zij zijn full-time be stuurders, die ook nog eens veertig pro cent meer verdienen dan wethouders. Bovendien heeft een burgemeester Elco Brinkman en Jan de Koning heb ik meerdere malen geïnformeerd over de onwerkbare situatie in Drachten. Ze hoorden mij aan, konden zich mijn on genoegen voorstellen maar ja, ze de den er weinig aan. Kun je er dan niet wat leuks bij zoeken, zeiden ze dan. Nou, ik deed er genoeg bij maar ik vond dat ik voor die anderhalve ton die ik als burgemeester kreeg, zinvol werk voor de gemeenschap moest kunnen verrichten. De heer Van Aartsen, secretaris-gene- raal van binnenlandse zaken, ver trouwde ik ruim voor de Zwolse affai reeens toe dat ik zelfs al zover was om met de televisielampen in mijn nek, van Drachten naar het westen te krui pen”. In vergelijking met de cijfers van het tweede kwartaal had Waddinxveen een jaar geleden 581 werklozen. Het eerste kwartaal van dit jaar waren dat er 580. In het tweede kwartaal had Boskoop 284 werklozen, Moerkapelle 20 en Ze venhuizen 71Het gaat allemaal om da lende cijfers. De werkloosheid (bemiddelingsbc- stand-zonder-baan) is in de maand juni instelling) in heel Midden-Holland toegenomen j -• van 5.210 tot 5.410. Die stijging heeft voor een deel te maken met de inschrij ving van schoolverlaters. Aan het eind van het eerste kwartaal bedroeg het ingeschrevenbestand 5.535. Dat daalde in het tweede kwar taal met 125 tot 5.410. Ten opzichte van een jaar geleden constateren we een af name van het aantal werkloze mannen van 3.250 tot 2.860 (met 12%). De da ling van het aantal vrouwen zonder baan was wel kleiner (nog geen 3%) en wel van 2.620 tot 2.550. De langdurige werkloosheid is vergele ken met een jaar geleden met 70 ge daald tot 2.530. Toch is het aandeel van de langdurige werkloosheid op het to taal nog wat toegenomen en wel van 45% tot 47%. ’’Mijn vader trad in 1966 af als minister van binnenlandse zaken nadat er ru moer was ontstaan over een ongeval waarbij hij tegen een auto was aangere den. Of vader nu wel of niet een borrel te veel ophad, doet hier niet ter zake. De reden voor zijn vertrek was dat - zo als dat zo mooi heet -, de hoogheid van het ambt in het geding was. Exact de zelfde formulering gebruikte ik twee en twintig jaar later, bij mijn vertrek als burgemeester van Drachten. Dat komt op u misschien tragisch over, ik voel dat zo niet en ik heb me tijdens die turbu lente weken in het najaar van 1988 ook nooit zo gevoeld. Nadat de nieuwe wethouders mij m;;n portefeuille hadden ontnomen, ik heb de oorlog had verklaard en me bewust was dat er voorlopig geen andere banen voorhanden waren, wist ik dat het zaakje een keer zou gaan knallen. Ik heb de wethouders zelfs een keer ge zegd dat ik ondanks mijn fatalistische gedrag mijn opvatting niet zou veran deren. Door de Zwolse affaire is het es- calatiepunt een jaar eerder gekomen dan ik had verwacht. gebracht, het akkefietje dat ikzelf had in ’79 toen de rechter mij m’n rijbe voegdheid ontnam wegens rijden on der invloed, en dan nog al die indianen verhalen over hoe ik ’s nachts een keer in het centrum van Drachten het ver keer stond te regelen; tegen al die ver halen kan één mens eenvoudig niet op. Ik lust best een borrel maar ben geen alcoholist. En een hoerenloper ben ik zeker niet. Dat is mijn stijl gewoon niet. Trouwens, als ik een borrel op heb, heb ik daar helemaal geen zin in. Dat uitstapje in Zwolle was ik drie da gen later alweer vergeten. Maar ja, toen begon het en in zekere zin duurt het nog steeds voort. Als ik nu in Drachten over straat loop, wordt er ge fluisterd. Hoe zegt u, dat ze mij noemen? Bertus Bokma? Dat spul drink ik nooit. Mijn dochter zit hier nog in Drachten op school. Wellicht dat die er wel eens lastig over wordt gevallen. Ik weet dat niet zeker want ze heeft zich daar nooit over uitgelaten maar ik ga ervan uit dat ze haar die affaire af en toe onder de neus wrijven. Ik heb de gebeurtenissen in een rustige gemoedstoestand en met een voortdu rende analytische instelling, onder gaan. De brieven met smerige teksten, de telefoontjes, de hoon die ik overal voelde, ik heb er geen traan om gela ten. Echt niet. Van nature beschik ik over een Neeskens-achtige hardheid. Ik wist dat Zwolle door mijn vijanden werd aangegrepen om mij een defini- tiéve klap toe te brengen. Het leek ge woon bij de strijd te horen die werd ge voerd. Wie uitdeelt, zoals ik, zal ook ontvangen. Dat is een wetmatigheid. De klap die ik kreeg bleek evenwel har der dan ik aanvankelijk vermoedde. Later, toen ik met minister Van Dijk tot een akkoord kwam over mijn aftre den, maakte zich een zekere blijmoe digheid van me meester. Ik had de oor log natuurlijk niet echt verloren. Ik voelde me zelfs de morele winnaar. Ga maar na: men heeft mij m’n werk afge pakt; men heeft mij uitgemaakt voor alcoholist, voor hoerenloper; men heeft mij m’n carrière zeven jaar te vroeg laten beëindigen, en het einde er van verliep uiterst onaangenaam; ik kan mijn geschiedenis niet in Drachten achter laten maar zal die voortaan al tijd en overal met me mee moeten zeu len. Ze hebben me dat allemaal aangedaan maar ze hebben me niet kapot kunnen krijgen. Mentaal niet, en ook niet waar het mijn opvattingen betreft aan gaande het werk van een burgemeester in een plaats als Drachten. Ik sta nog steeds voor de dingen die ik vind. Met rechte rug. Ik heb niets geslikt. Niets. Dat doet een antirevolutionair niet zo gauw, begrijpt u wel”. WADDINXVEEN - Ha vakantie. Ein delijk is het dan zover. Die lang ver wachte welverdiende vrije tijd is einde lijk aangebroken. Lekker weg uit de sleur. Voordat ik wegga nog even de checklist doorne men. Heb ik alles? Koffers gepakt, vakantiehuis geboekt, verzekering binnen, auto nagekeken, eten en drinken voor onderweg, kleur boeken en speeltjes voor de kidneren. O, ik kan nog wel even ’n paar nieuwe cassettebandjes halen voor in hun walkman. Zoveel kost dat niet en dan zijn ze weer ’n uurtje zoet. Ja, dan is al les klaar. Overal is aan gedacht. Oh ja! Op ’n kleinigheidje na. Gisteren nog dat dierenpension gebeld voor Tar zan en Kater. ”Zit hardstikke vol” zeg gen ze. ”Had ik maar eerder moeten bellen”, zeggen ze. Ja, wat een onzin zeg, 2 dagen van te voren is toch ruim zat. Ben ik bereid voor de 2 opvreters nog ’s kost en inwo ning te betalen hebben ze geen plek, al leen thuis kunnen ze natuurlijk ook niet blijven. Nou ’s cchi ’n probleem hoor. Van mij mogen ze dan de vrije natuur in, doe ik wel xakvi Da’s heus niet zielig hoor, en d.m wat je anders? Je kan ze toch moeilijk meenemej), ze zien je aaqj^o- *De voorpagina van het weekblad De Tijd. De omslag stond in het te ken van Waddinxveens oud-burge- meester mr. Bert Smallenbroek (1976-1980). "Smallingerland, zeg maar Drachten, was vanaf het begin een ramp. Een grote ramp. Ik heb hier weinig gela chen, ik ging hier meer en langer met vakantie dan ik ooit heb gedaan. Drachten heeft mij twee hartinfarcten opgeleverd. Een gemoedelijk volkje, die Friezen. Zegt u dat wel. Toen ik hier kwam waren er vier wet houders en een gemeentesecretaris. Die wethouders waren als de dood dat ik hun portefeuilles zou afpakken. Ik heb wel gezegd dat ik als burgemeester iets te doen wilde hebben. In Harmelen en Waddinxveen, mijn vorige stand plaatsen, hadden de wethouders abso luut geen moeite met het feit dat ik Fi- woede. Journalisten konden bij mij in nanciën, mijn grote liefde, in porte feuille had. Als in Drachten niets om handen zou hebben, dan konden ze re kenen op moeilijkheden met mij Het duurde acht maanden voordat er weer verkiezingen zouden plaatsvin den, en dan zouden de portefeuilles op nieuw worden verdeeld. Daar wachtte ik maar op. Tot die tijd hield ik me rus tig. Tandenknarsend, wat dacht u. Er was voor mij niets maar dan ook niets uur op het gemeentehuis kwam, hoefde ik de post niet door te nemen want er was meestal nauwelijks post. De weke lijkse vergaderingen van B. en W. kost ten in de regel één ochtendje, en dat was al veel, voor overleg met de politie hoefde ik per week maar een half uur tje uit te trekken, voor de brandweer was het met tien minuten per maand ook wel gedaan. Er kwam ook zelden iemand langs om mij bij voorbeeld eens te informeren over Smallingerland. Niets gebeurde er. Ze lieten me volle dig aan m’n lot over. Op het gemeentehuis bracht ik mijn tijd door met het lezen van kranten. Man, ik spélde ze werkelijk. Later vond ik godzijdank een paar bijbaan tjes zodat ik me daarme kon bezighou den. Op een gegeven moment had ik om precies te zijn, elf nevenfuncties: commissariaatjes, adviseurschappen, noem maar op. Een paar bezoldigd, een paar ook pro deo. Maar' het was een idiote situatie natuurlijk. Daar kwam dan nog bij dat ik in die eerste maanden gedwongen was mijn intrek te nemen in een hotel. Acht maanden leefde ik in zo::n klein kamertje; over dag zat ik me al te vervelen en dan ’s avonds ook nog eens. Maar goedde verkiezingen kwamen in zicht en dan zou het allemaal gaan ver anderen. Maar weer kreeg ik geen por- schap in dat soort grote provincieplaat- tefeuille. Totdat na anderhalf jaar een overigens bekwame wethouder over leed. Er vond een hervedeling van por tefeuilles plaats en toen heb ik tot ’86 de financiën beheerd. Ik moet zeggen dat ik daarvan aardig opleefde. Door mijn toedoen kon worden begonnen met een stadsvernieuwingsproject. Ik heb Drachten ook een splinternieuwe schouwburg bezorgd - vooral dat schouwburg-project deed ik met erg veel plezier. Maar toch, het gevoel van onbehagen bleef aan me knagen, de ene dag wat meer dan de andere. Ik dacht vaak aan wat mijn moeder had gezegd toen ik van Waddinxveen naar Smallingerland ging. Jongen, zei ze, Smallingerland wordt niks. Je vader kon ook niet overweg met Friezen. Haar voorspelling is uitgekomen. Ook ik ken veel Friezen die stug zijn, bene pen, sterk naar binnen gericht en die een uiterst burgerlijke en dorpse men taliteit hebben. Daarbij, zijn ze veelal humorloos, ze beschikken over zeer lange tenen en als ze boos op je worden blijven ze dat ook heel lang. Nee, het is niet mijn volkje, die Frie zen”. 5<HRHVN4AJ A.J.DUNMNG en de waarde van M ,<>- BGEN HARTSLAG ”Ik heb gedongen naar het burgemees terschap van Hilversum. Maakte ook goede kans. Minister Van Dijk achtte me er geloof ik wel geschikt voor. Toch was er aarzeling - dat is een beetje het probleem met mijik ben veeleisend en niet zo gemakkelijk. Maar ik zou ih Hilversum ook geen portefeuille heb ben gekregenDat is tegenwoordig niet meer gebruikelijk in plaatsen van der gelijke omvang. Het burgemeester- dat ze in het Groningse college ook niet wisten wat ze anders met ’m moesten doen. En denkt u dat Ed Nijpels het in Breda druk heeft? Ja, nu misschien even met de reorganisatie van de poli tie, maar als dat voorbij is zal hij inhou delijk in een diep gat vallen. Gerrit Brokx in Tilburg: zelfde verhaal. Burgemeesters in de grote provincie plaatsen houden zich een beetje bezig met de politie, met de brandweer, met wat vergaderinkjes van B. en W. en voor de rest is het vooral public rela tions. Ik nam aan dat Brokx, Nijpels, Van Kemenade daar ook niet van hou den maar voor mij is het helemaal niets om steeds recepties af te moeten lopen; om enkele maanden per jaar op kosten van de gemeenschap mooie en verre reizen te maken; om op straat herkend te worden en praatjes te moeten maken met wildvreemde mensen. Natuurlijk, de status, de auto met chauffeur, dat mis ik. Hans Wiegel is ook zo’n man die van dat representatieve houdt maar die er tegelijk iets van maakt. Geen kwaad woord over Wiegel, ik mag ’m erg graag, maar zijn functie als Commissa ris van de Koningin in Friesland stelt in houdelijk niet veel voor. In denk dat-ie er alles bij elkaar één dag in de week voor nodig heeft. De rest van zijn tijd vult hij met promotie van de provincie, en met een hele reeks bijbanen. Een Commissaris van de Koningin kan zon der problemen drie keer per jar met vakantie - dat doet Wiegel dan ook. In de zomermaanden moet hij wat vaker z’n gezicht laten zien, tijdens het skütjeszielen en zo. Voor het overige doet een Commissaris van de Koningin inhoudelijk erg weinig”. De A-selectie van de voetbalclub Be Fair voor het nieuwe seizoen bestaat uit Rob Asscheman, Rinie Breugel, Henk van Dorp, Michel Glasbeek, Dirk Grif fioen, Arjan Groenendijk, Pieter van Herk, Harold den Heijer, Jan-Marten Houweling, Richard Karsten, Otto Kempkes, Leon en Peter Konijn, Er win Korevaar, Frans Lalihatu, Jan van der Lugt, Marco Noordhoek, Iman Smallegang, Arjan Taal, Eric ValkPe ter Verkerk, Henk-Jan Verzijl, Hans Visser, Ruud Willemstein, Frans van Woudenberg, Peter Zandee en Barry de Zeeuw. Doelverdedigers zijn Bcii van Eenenaam, Hans Jongejan, Lugthart, Hank Vermulm en Zalm. Bij Be Fair is afscheid genomen v.m cll- talleider en wcdstrijd-secretai- Piet Roos en selectiespeler Peter R< >tl< Dc laatste is verhuisd naar Maassim In de kamermuziekserie van de Stich ting ”De Zeven Muzen” staan voor het seizoen 1990-1991 de volgende concer ten op het programma. 27 Oktober 1990: The Rotterdam Con sort. Dit ensemble speel barokmuziek op authentieke instrumenten: viool, fluit, cello en clavecimbeL Vrijzinnige Kerk, Dorpsstraat 139, Zevenhuizen. Aanvang 20.00 uur. 14 December 1990: Ensemble Pelle grino en Conens van Wiechen. Mu ziek en beeld bij de pelgrimstocht naar Santiago de Compostella. Men hoort niet alleen de Middeleeuwse muziek, maar tegelijkertijd ziet men miniatu ren, architectuur en landschappen die horen bij de wereld van de eeuwe noude pelgrim. Vrijzinnige Kerk, Dorpsstraat 139, Zevenhuizen. Aan vang 20.00 uur. 2 Maart 1991: Docentenconcert. Con cert door de muziekdocenten van de Zeven Muzen: René Broeders (dwars fluit), Harry Hawinkels (gitaar), Elayne Lussenburg (viool), Bertie Scheepens (piano) en Ton van de Wolf (blokfluit). Dorpshuis Swanla, Zeven huizen. Aanvang 20.00 uur. 25 Mei 1991: Mandoline-gitaar duo. Het duo bestaat uit Hans Wesseling en Leo Heijdra. Zij spelen muziek van Bach, Handel, Chopin, Satie. Vrijzin nige Kerk, Dorpsstraat 139, Zevenhui zen. Aanvang 20.00 uur. De toegangsprijzen zijn ƒ7,50. Vrien den van de Zeven Muzen betalen ƒ5,-. Jongeren tot 16 jaar hebben gratis toe gang. Kaarten zijn verkrijgbaacaan de zaal. Informatie: Peter Lelieveld (01793-1829). ’’Drie maanden geleden was ik bij de minister-president op bezoek. We heb ben toen het conflict in Drachten door gesproken en Ruud wekte de indruk de analyse die ik ervan gaf, te delen. Lub bers heeft mij niets concreets beloofd; maar als hij echt zou willen heeft-ie na tuurlijk binnen een uur een andere baan voor me. Misschien heeft Lubbers nog het beste met mij voor, maar kan hij domweg niks doen omdat hij weet dat dan de achterban begint te steige ren. En die achterban van het CDA is van onversneden conservatieve signa tuur. Voor die CDA’ers - het zijn over wegend roomskatholieken met een sterk ethische inslag - speelt Bert Smal lenbroek absoluut geen rol meer. En als vertegenwoordiger van de voorma lige dissidenten-groep hoef ik in het he dendaagse CDA helemaal nergens op te rekenen want figuren als Wim Mate man zijn momenteel veel meer ”in”. In het CDA worden te gemakkelijk en te snel mensen afgeschoten. Smallen broek, Gerrit Brokx, René van der Linden, Jan Nico Scholten, wie ben ik vergeten? Ze worden - hup, zonder enig probleem aan de kant gezet. Ter wijl ik vind dat men in een christelijke partij te allen tijde loyaal aan elkaar moet zijn. Ik had ’t er wel eens over met mijn vader. Die zei: als je bestuurt doe je dat met elkaar. Dan draag je geza menlijk verantwoordelijkheid, dus als er iemand buiten de boot valt, om welke reden dan ook, dan help je hem of haar. Dan ben je solidair, loyaal. Loyaliteit stelt pas wat voor als je je er van bedient op een moment dat het je persoonlijk schade kan toebrengen. In het CDA hoef je daar dus niet meer mee aan te komen. In die zin heeft de partij mij verraden. De omgang met hun mensen heeft te maken met een verandering van cul tuur in het CDA: het krijgt steeds dui delijker kenmerken van de vroegere KVP, de protestantse inbreng ver dwijnt. Dat merk je ook inhoudelijk. Zorgwekkend begint dat te worden. Het CDA gaat onafwendbaar de rich ting op van het Westduitse CDU. Het draait in het CDA om macht en alles wordt daaraan ondergeschikt gemaakt. De partij straalt daardoor geen enkele vernieuwingsdrang uit. Het CDA wil liever een minister op Justitie, want dan kan men de euthanasie wetgeving in KVP-richting buigen - het verdedi gen van het bestaande: het CDA claimt Landbouw want dan kan men tenmin ste de katholieke bolwerken in stand houden. Het CDA zou op de bres moe ten staan voor het milieu. Als geen an dere partij heeft het CDA de bijbelse opdracht de samenleving te behouden zodat onze kinderen er ook wat aan hebben. Als geen andere partij heeft het CDA de taak te beschermen wat de Schepping heeft voortgebracht. Dus had Lubbers vorig jaar bij de kabinets formatie moeten kiezen voor CDA-be- windspersonen op Verkeer, Ruimtelijk Ordening, Milieu en Volkshuisvesting. Vooral volkshuisvesting; een huis is het hoogste welzijnsgoed dat iemand kan bezitten. Een huis met z’n omgeving behoort per definitie de aandacht te hebben van christelijke politici. De buitenwereld ziet alleen maar het succes van Lubbers maar onderhuids sluimert een inhoudelijke crisis. Dat weet iedere CDA’er die de politiek volgt, het wordt alleen niet hardop ge zegd. Ook dat is het CDA-nieuwe stijl” Het interview in De Tijd van Frans van Deijl - het weekblad was afgelopen weekeinde in Waddinxveen vrijwel di rect uitverkocht - wordt vergezeld van drie ’’levensgrote” foto’s van Bert Smallenbroek en de teksten: ”De oor logjes van Bert Smallenbroek” en ’’Mijn CDA-broeders hebben mij laten barsten”. Eén van de uitspraken die hij in het in terview, waarin velen er van langs krij gen behalve hijzelf, doet is: ”Men heeft mij m’n werk afgepakt, me uitgemaakt voor alcoholist, voor hoerenloper. Maar ze hebben me niet kapot kunnen krijgen”. Ook zegt hij: ”In het CDA hoef je met loyaliteit niet meer aan te komen” en ”Ik heb niets geslikt. Niets”. Het interview in De Tijd - dat ook de tekst: ”Ik dacht vaak aan wat mijn moeder had gezegd toen ik van Wad dinxveen naar Smallingerland ging. Jongen, zei ze, Smallingerland wordt niks. Je vader kon ook niet overweg met Friezen. Haar voorspelling is uit gekomen” - is geschreven als een mo noloog van mr. Bert Smallenbroek. Gezien de Waddinxveense interesse voor dit artikel volgt het hier volledig. ’’Daarmee is gezegd dat het hele gedoe geen wonden heeft geslagen. Van alles wat er is voorgevallen heeft een ding mij het meest geraakt en dat is dat mijn eigen gereformeerde medebroeders in het CDA en in de kerk mijn aftreden hebben ondersteund zonder dat ze ook maar de geringste moeite hebben geno men mij de gelegenheid te bieden mijn kijk op de gebeurtenissen te laten ge ven. Ik ben geen verticalist die alle heil ver wacht in het gebed, ik ben ervan over tuigd dat het Nieuwe Jeruzalem op aarde gestalte moet krijgen. Daaraan moeten we met z’n allen werken; chris ten, maar ook socialisten, liberalen, ie dereen. Mijn gelovige medebroeders en zusters hadden mij best mogen ver oordelen maar dan hadden er toch min stens twee diepgaande gesprekken moeten plaatshebben. Die zijn er niet geweest. Zelfs met mijn ergste vijan den zal ik nog praten. Mijn eigen broe ders hebben mij laten barsten. Ik vind dat zo teleurstellend, zo ongehoord. Daar ben ik zo door gegriefd dat ik na dien in de kerk niet meer naar het Avondmaal ga. Ik overweeg zelfs uit de gereformeerde kerk te stappen”. WADDINXVEEN/DRACH- TEN - Waddinxveens oud-burge meester en ereburger mr. Bert Smallenbroek (53) blijft in het nieuws komen met de hem in 1988 overkomen oude affaire. Na de VARA-televisie en de AVRO-ra- dio vorig jaar komt deze week het weekblad De Tijd weer terug op het beruchte Zwolse uitstapje dat de toenmalige burgemeester van het Friese Smallingerland uitein delijk per 1 januari 1989 zijn baan kostte. ui» WADDINXVEEN - WSE-voetbal hervat op dinsdag 31 juli de training voor de nieuwe competitie. Op dinsdag 7 augustus staat de eerste oefenwed strijd tegen Rohda’76 in Bodegraven op het programma. De verjongde se lectie, zonder Rene Moons en Jan Ver- bakel, bestaat uit Guus van Beek, Willy Beelen, Willem den Besten, Rene Boekhorst, Ronals Borsboom, Oswin Bouman, Marcel van Dijk, Theo de Heer, Dennis Jager, Timo van Leeuwen, John Moons, Erwin Pleus, Patrick Rijnbeek, Marco en Richard Scheurwater, Martijn Sol, Jan-Willem van Triet, Ramon Vakkers, Marcel Valk, Rob Verbakel, Guillaume van Wilgen, Peter de Wit en Robert de Zeeuw. *”De oorlogjes van Bert Smallen broek” was de titel die de mono loog van Tijd-verslaggever.Frans van Deijl meekreeg. sen stelt derhalve niet veel voor. Het is represenatie, en nog een representatie. Kijk nou eens naar Jos van Kemenade van Eindhoven; die gaat naar Zuid- Afrika. Wat moet-ie daar? Hoezo, in het belang van Eindhoven? Ik geloof er niks van. En wat moet burgemeester Staatsen van Groningen in hemels naam op die milieuconferentie - waar was ’t ook al weer? Nou ja, ergens in het buitenland in ieder geval. Wethou der Zunderop antwoordde laatst op mijn vraag waarom Staatsen weg was, WADDINXVEEN - In de openbare bibliotheek aan de Van Mecklenburg Schwerinlaan zijn tijdens de zomer maanden niet alleen door leerlingen van de Samenwerkingsschool voor HAVO-Atheneum gemaakte kamer schermen te zienmaar kan ook nog an derhalve week gekeken worden naar Dick Bruna. Dick Bruna geniet vooral grote be kendheid bij de jeugd met zijn boekjes van Nijntje, Snuffie en Betje Big. De expositie is dan ook vooral bedoeld voor de jeugd. Grote posters in heldere kleuren trekken de aandacht. Nijntje blijkt niet allen in boeken voor te komen maar ook op posters, kaar ten, truien, shawls, kussen. Dick Bruna woont en werkt in Utrecht waar hij in 1927 werd geboren. Voor de uitgeverij van zijn vader en grootvader ontwerpt hij vele omslagen. De meeste bekendheid verwerft hij met zijn werk voor de ’’Zwarte Beer- tjes”-reeks. Voorde misdaadseries van Havank, Simenon en Charteris be denkt hij simpel opgezette maar raak getypeerde omslagen die op subtiele wijze de essentie van het boek weerge ven. Sinds 1953 ontwerpt Dick Bruna ook kinderboeken. Inmiddels zijn er meer dan 70 titels van hem in omloop waar van de bekendste in meerdere talen zijn verschenen. De meeste boekjes van Bruna vertonen een simpel ver haaltje uit het dagelijks leven van een kind. De herkenbare vierkante vorm geving en de heldere kleuren maken de boeken makkelijk toegankelijk voor jonge kinderen. Dick Bruna besteed momenteel ongeveer driekwart tijd aan het tekenen en schrijven van zijn boeken. Daarnaast ontwerpt hij affiches en vig netten voor festiviteiten en goede doe len, waaronder de Utrechtse Kunst markt, de bloedbank en het Astma- fonds. rf iï V T?< QS «föSli-K CiFMuniillK U: Sxl ttf.SSf.N :E>: f !T hbctix cWie hynütru .feeaê-WW fel SüUthftgcdMa «xr kw' tihdtxkxj.a-ite Fckr. fa

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Weekblad voor Waddinxveen | 1990 | | pagina 13