531 Mensen
zonder werk
Hond over?
Geen probleem
D
Muziekavond
Zevenhuizen
te zien in
bibliotheek
Selecties en
DE TIJD
trainingen
voetbalclubs
Oud-burgemeester mr. Bert Smallenbroek kijkt wéér terug
’’Mijn moeder waarschuwde
mij voor Smallingerland”
yfi
DE OORLOGJES
VAN BERT
SMALLENBROEK
”Dick Bruna”
Vacatures
Kater
Meer kennis
"Bertus Bokma?”
Friezen
Burgemeesters
Be Fair
Concerten
Ruud Lubbers
Kerk
DE 0
iï«AI
I A
H
Wi
■■4
j
Pagina 13
Weekblad voor Waddinxveen - Woensdag 25 juli 1990
door DOOR OREMUS
VANKPAMW
IMSSVFRHAlfMH
MAROtWHAANS:
SWING 01 SHOW
VANWRAMBURS
(Door Oremus woont aan de Heem-
raadweg £9 in Waddinxveen).
Nee, dan kan je ze beter vrij laten in de
natuur. Want daar komen ze in prin
cipe toch ook vandaan, nietwaar? Ja
toch?? Dat is tenminste natuurlijk.
Gedurende het tweede kwartaal van dit
jaar werden bij het Arbeidsbureau
Gouda uit geheel Midden-Holland 940
nieuwe vacatures gemeld, een groter
aantal dan in het eerste kwartaal toen
*Mr. Bert Smallenbroek voor zijn
boekenkast gefotografeerd door
Allert Blaauboer voor De Tijd.
Bert Smallenbroek: ”De kater van de
Zwolse affaire is pas vorig jaar geko
men, in het najaar. Sindsdien voel ik
me door de top van het CDA in de
steek gelaten en verraden. Ik ben in
1988 opgestapt - ik wilde zelf ook graag
weg -, om een conflict te lossen tussen
mij en de gemeenteraad van Drachten
waarvan ik burgemeester was. Natuur
lijk wil een nieuwe baan - ik ben per slot
van rekening pas 53 jaar. Maar die
nieuwe baan zal een bestuurlijke en be
slist full-time moeten zijn, anders hoeft
’t niet. De CDA-top wekt de indruk dat
ze zoekt, maar ik heb weinig vertrou
wen. Bert Smallenbroek heeft nu een
maal de naam een alcoholist en een
hoerenloper te zijn - dat is het hele
punt”.
ZEVENHUIZEN - Zaterdagavond 29
september om acht uur houdt de Stich
ting De Zeven Muzen in Zevenhuizen
in het dorpshuis Swanla een muziek
avond voor volwassenen. Op deze
avond kan worden gezongen of ge
speeld, dóór en vóór elkaar.
De bedoeling van deze avond is om
eens ergens anders te kunnen spelen
dan in de huiskamer en ook om naar
een ander te kunnen luisteren. Het gaat
uitdrukkelijk niet om de prestatie maar
om er samen een gezellige avond vol
muziek van te maken.
Wie wil meedoen aan zo’n avond, al
léén, met zijn tweeën of met een hele
groep, kan contact opnemen met Peter
Lelieveld (tel. 01793-1829) of Bertie
Scheepens (tel. 010-4228804).
meestal meer opleiding en meer kennis
van een heleboel zaken. Maar nee, de
PvdA vond dat ik mijn portefeuille
moest afstaan aan hun wethouder, me
neer Lammers, van wie iedereen wist
dat die geen verstand had van Finan
ciën. Ik heb over hem eens gezegd dat
hij net zoveel van financiën weet als
zijn hond van Chinese talen.
Vanaf het moment dat de wethouders
voor Lammers kozen, verkeerden zij in
staat van oorlog met hun burgemees
ter. Ja, werkelijk. Ik zette die wethou
ders voor joker, schopte ze links en
rechts, haalde ze onderuit. Een gebro
ken nek bezorgde ik ze. Het was mijn
strijd. Ik kon die lui wel het raam uit
smijten. Ik kookte voortdurend van
*Eén van de laatste keren dat Waddinxveens oud-burgemeester in dit Gou-
wedorp een officiële bijeenkomst bijwoonde was het afscheid van gemeen
te bode P. T. Rooks vorig jaar. (Foto: Archief).
Het verhaal van mijn vader, het ver
haal over mijn studietijd waar je beslist
niet bij de chocoladeketel werd groot-
WADDINXVEEN/GOUDA - Waddinxveen heeft in juni het tweede
kwartaal afgesloten met 531 mensen zonder werk: 244 mannen en 287
vrouwen. Dat blijkt uit gegevens van het Arbeidsbureau in Gouda.
die tijd altijd terecht vooreen stevige
quote.
Op het gemeentehuis werd de sfeer per
dag slechter. Ik had nu ook echt hele
maal niets meer te doen. Als ik ’s
avonds thuiskwam, zie ik tegen m’n
vrouw: ”Zo, zo, zo, wat heb ik vandaag
weer een hoop lucht verplaatst”.
Ik realiseerde me dat de kans bestond
dat ik uiteindelijk zelf slachtoffer zou
worden van deze strijd, maar ik was be
te doen. Als ik ’s morgens om negen reid die prijs te betalen.
men op de camping.
Weet je, we komen toch langs de Velu-
we, zetten we ze daar effe af, ja wel sa
men hoor, ach ze zijn zo aan mekaar
gehecht. Weet je dat het daar enorm
gezellig is voor die beesten? Het is daar
hardstikke druk ’s zomers, lopen héél
véél Tarzan’s rond hoor, echt waar.
Op de terugweg gaan we effe kijken of
ze d;r nog zijn. Dan kunnen ze mis
schien wel weer mee terug, maar dat
weet ik nou nog niet hoor.
Als ze d’r niet zij nook geen probleem
dan ga ik na de vakantie even langs het
asiel, want daar barst 't van de beesten.
Sommige mensen doen daar zomaar
opeens afstand van, zo vlak voor de
vakantie worden de kinderen opeens
allemaal allergisch voor de hond die ze
al héél lang in huis hebben.
Nou daar geloof ik toch mooi niks van
hè. Dat vind ik toch zó gemeen.
Daarom haal ik altijd na de vakantie
minstens 1 hond en 1 kat uit ’t asiel! Die
beestjes zitten daar zo zielig. Ach, dan
draait je hart toch om.
825 vakante arbeidsplaatsen werden
geregistreerd.
Ten opzichte van het tweede kwartaal
1989 deed zich een stijging voor van het
aantal ingediende personeelsaanvra-
gen met maar liefst 70%.
Hoewel de meeste vacatures afkomstig
zijn van bedrijven in Midden-Holland
neemt het aandeel van de bedrijven en
jen, die buiten het rayon
Gouda zijn gevestigd toe. In het eerste
kwartaal was dat aandeel nog 25%, in
het tweede kwartaal zelfs 44%.
In de loop van het tweede kwartaal
kwamen ruim 700 vakatures te verval
len, waarvan bijna 200 via aktieve be
middeling van het Arbeidsbureau.
Aan het eind van het tweede kwartaal
bedroeg het bestand aan vacatures
1.085waarvan 675 van in Midden-Hol
land gevestigde bedrijven.
Veel vakante arbeidsplaatsen werden
ingediend door de handels- en horeca-
sector (33%), de industrie (21%) en de
overige (niet zakelijke) dienstverlening
(17%). Boven de 10% kwam ook de
bouw (12%).
”Bij de verkiezingen van *86 ging het
dus mis tussen mij en Friesland. De
PvdA kreeg er twee zetels bij. En wat
ik vreesde, gebeurde. Ze eisten mijn
portefeuille op. Verschrikkelijk vond
ik dat. Ik was niet van plan het erbij te
laten zitten. Ik werd dat jaar vijftig en
voelde er niets voor om tot aan mijn
pensioen door het leven te moeten als
lintenknipper. Ik probeerde het college
duidelijk te maken dat in de grondwet
noch in de gemeentewet staat dat een
burgemeester geen portefeuille mag
hebben. Vroeger was het heel gebrui
kelijk dat burgemeesters zeker in niet
al te grote overzichtelijke plaatsen zo
als Drachten, de belangrijkste porte
feuilles hadden. Zij zijn full-time be
stuurders, die ook nog eens veertig pro
cent meer verdienen dan wethouders.
Bovendien heeft een burgemeester
Elco Brinkman en Jan de Koning heb
ik meerdere malen geïnformeerd over
de onwerkbare situatie in Drachten. Ze
hoorden mij aan, konden zich mijn on
genoegen voorstellen maar ja, ze de
den er weinig aan. Kun je er dan niet
wat leuks bij zoeken, zeiden ze dan.
Nou, ik deed er genoeg bij maar ik
vond dat ik voor die anderhalve ton die
ik als burgemeester kreeg, zinvol werk
voor de gemeenschap moest kunnen
verrichten.
De heer Van Aartsen, secretaris-gene-
raal van binnenlandse zaken, ver
trouwde ik ruim voor de Zwolse affai
reeens toe dat ik zelfs al zover was om
met de televisielampen in mijn nek,
van Drachten naar het westen te krui
pen”.
In vergelijking met de cijfers van het
tweede kwartaal had Waddinxveen een
jaar geleden 581 werklozen. Het eerste
kwartaal van dit jaar waren dat er 580.
In het tweede kwartaal had Boskoop
284 werklozen, Moerkapelle 20 en Ze
venhuizen 71Het gaat allemaal om da
lende cijfers.
De werkloosheid (bemiddelingsbc-
stand-zonder-baan) is in de maand juni instelling)
in heel Midden-Holland toegenomen j -•
van 5.210 tot 5.410. Die stijging heeft
voor een deel te maken met de inschrij
ving van schoolverlaters.
Aan het eind van het eerste kwartaal
bedroeg het ingeschrevenbestand
5.535. Dat daalde in het tweede kwar
taal met 125 tot 5.410. Ten opzichte van
een jaar geleden constateren we een af
name van het aantal werkloze mannen
van 3.250 tot 2.860 (met 12%). De da
ling van het aantal vrouwen zonder
baan was wel kleiner (nog geen 3%) en
wel van 2.620 tot 2.550.
De langdurige werkloosheid is vergele
ken met een jaar geleden met 70 ge
daald tot 2.530. Toch is het aandeel van
de langdurige werkloosheid op het to
taal nog wat toegenomen en wel van
45% tot 47%.
’’Mijn vader trad in 1966 af als minister
van binnenlandse zaken nadat er ru
moer was ontstaan over een ongeval
waarbij hij tegen een auto was aangere
den. Of vader nu wel of niet een borrel
te veel ophad, doet hier niet ter zake.
De reden voor zijn vertrek was dat - zo
als dat zo mooi heet -, de hoogheid van
het ambt in het geding was. Exact de
zelfde formulering gebruikte ik twee en
twintig jaar later, bij mijn vertrek als
burgemeester van Drachten. Dat komt
op u misschien tragisch over, ik voel dat
zo niet en ik heb me tijdens die turbu
lente weken in het najaar van 1988 ook
nooit zo gevoeld.
Nadat de nieuwe wethouders mij m;;n
portefeuille hadden ontnomen, ik heb
de oorlog had verklaard en me bewust
was dat er voorlopig geen andere banen
voorhanden waren, wist ik dat het
zaakje een keer zou gaan knallen. Ik
heb de wethouders zelfs een keer ge
zegd dat ik ondanks mijn fatalistische
gedrag mijn opvatting niet zou veran
deren. Door de Zwolse affaire is het es-
calatiepunt een jaar eerder gekomen
dan ik had verwacht.
gebracht, het akkefietje dat ikzelf had
in ’79 toen de rechter mij m’n rijbe
voegdheid ontnam wegens rijden on
der invloed, en dan nog al die indianen
verhalen over hoe ik ’s nachts een keer
in het centrum van Drachten het ver
keer stond te regelen; tegen al die ver
halen kan één mens eenvoudig niet op.
Ik lust best een borrel maar ben geen
alcoholist. En een hoerenloper ben ik
zeker niet. Dat is mijn stijl gewoon
niet. Trouwens, als ik een borrel op
heb, heb ik daar helemaal geen zin in.
Dat uitstapje in Zwolle was ik drie da
gen later alweer vergeten. Maar ja,
toen begon het en in zekere zin duurt
het nog steeds voort. Als ik nu in
Drachten over straat loop, wordt er ge
fluisterd.
Hoe zegt u, dat ze mij noemen? Bertus
Bokma? Dat spul drink ik nooit.
Mijn dochter zit hier nog in Drachten
op school. Wellicht dat die er wel eens
lastig over wordt gevallen. Ik weet dat
niet zeker want ze heeft zich daar nooit
over uitgelaten maar ik ga ervan uit dat
ze haar die affaire af en toe onder de
neus wrijven.
Ik heb de gebeurtenissen in een rustige
gemoedstoestand en met een voortdu
rende analytische instelling, onder
gaan. De brieven met smerige teksten,
de telefoontjes, de hoon die ik overal
voelde, ik heb er geen traan om gela
ten. Echt niet. Van nature beschik ik
over een Neeskens-achtige hardheid.
Ik wist dat Zwolle door mijn vijanden
werd aangegrepen om mij een defini-
tiéve klap toe te brengen. Het leek ge
woon bij de strijd te horen die werd ge
voerd. Wie uitdeelt, zoals ik, zal ook
ontvangen. Dat is een wetmatigheid.
De klap die ik kreeg bleek evenwel har
der dan ik aanvankelijk vermoedde.
Later, toen ik met minister Van Dijk
tot een akkoord kwam over mijn aftre
den, maakte zich een zekere blijmoe
digheid van me meester. Ik had de oor
log natuurlijk niet echt verloren. Ik
voelde me zelfs de morele winnaar. Ga
maar na: men heeft mij m’n werk afge
pakt; men heeft mij uitgemaakt voor
alcoholist, voor hoerenloper; men
heeft mij m’n carrière zeven jaar te
vroeg laten beëindigen, en het einde er
van verliep uiterst onaangenaam; ik
kan mijn geschiedenis niet in Drachten
achter laten maar zal die voortaan al
tijd en overal met me mee moeten zeu
len.
Ze hebben me dat allemaal aangedaan
maar ze hebben me niet kapot kunnen
krijgen. Mentaal niet, en ook niet waar
het mijn opvattingen betreft aan
gaande het werk van een burgemeester
in een plaats als Drachten. Ik sta nog
steeds voor de dingen die ik vind. Met
rechte rug. Ik heb niets geslikt. Niets.
Dat doet een antirevolutionair niet zo
gauw, begrijpt u wel”.
WADDINXVEEN - Ha vakantie. Ein
delijk is het dan zover. Die lang ver
wachte welverdiende vrije tijd is einde
lijk aangebroken.
Lekker weg uit de sleur. Voordat ik
wegga nog even de checklist doorne
men. Heb ik alles?
Koffers gepakt, vakantiehuis geboekt,
verzekering binnen, auto nagekeken,
eten en drinken voor onderweg, kleur
boeken en speeltjes voor de kidneren.
O, ik kan nog wel even ’n paar nieuwe
cassettebandjes halen voor in hun
walkman. Zoveel kost dat niet en dan
zijn ze weer ’n uurtje zoet. Ja, dan is al
les klaar. Overal is aan gedacht.
Oh ja! Op ’n kleinigheidje na. Gisteren
nog dat dierenpension gebeld voor Tar
zan en Kater. ”Zit hardstikke vol” zeg
gen ze. ”Had ik maar eerder moeten
bellen”, zeggen ze.
Ja, wat een onzin zeg, 2 dagen van te
voren is toch ruim zat. Ben ik bereid
voor de 2 opvreters nog ’s kost en inwo
ning te betalen hebben ze geen plek, al
leen thuis kunnen ze natuurlijk ook
niet blijven.
Nou ’s cchi ’n probleem hoor. Van mij
mogen ze dan de vrije natuur in, doe ik
wel xakvi Da’s heus niet zielig hoor,
en d.m wat je anders? Je kan ze toch
moeilijk meenemej), ze zien je aaqj^o-
*De voorpagina van het weekblad
De Tijd. De omslag stond in het te
ken van Waddinxveens oud-burge-
meester mr. Bert Smallenbroek
(1976-1980).
"Smallingerland, zeg maar Drachten,
was vanaf het begin een ramp. Een
grote ramp. Ik heb hier weinig gela
chen, ik ging hier meer en langer met
vakantie dan ik ooit heb gedaan.
Drachten heeft mij twee hartinfarcten
opgeleverd. Een gemoedelijk volkje,
die Friezen. Zegt u dat wel.
Toen ik hier kwam waren er vier wet
houders en een gemeentesecretaris.
Die wethouders waren als de dood dat
ik hun portefeuilles zou afpakken. Ik
heb wel gezegd dat ik als burgemeester
iets te doen wilde hebben. In Harmelen
en Waddinxveen, mijn vorige stand
plaatsen, hadden de wethouders abso
luut geen moeite met het feit dat ik Fi- woede. Journalisten konden bij mij in
nanciën, mijn grote liefde, in porte
feuille had. Als in Drachten niets om
handen zou hebben, dan konden ze re
kenen op moeilijkheden met mij
Het duurde acht maanden voordat er
weer verkiezingen zouden plaatsvin
den, en dan zouden de portefeuilles op
nieuw worden verdeeld. Daar wachtte
ik maar op. Tot die tijd hield ik me rus
tig. Tandenknarsend, wat dacht u. Er
was voor mij niets maar dan ook niets
uur op het gemeentehuis kwam, hoefde
ik de post niet door te nemen want er
was meestal nauwelijks post. De weke
lijkse vergaderingen van B. en W. kost
ten in de regel één ochtendje, en dat
was al veel, voor overleg met de politie
hoefde ik per week maar een half uur
tje uit te trekken, voor de brandweer
was het met tien minuten per maand
ook wel gedaan. Er kwam ook zelden
iemand langs om mij bij voorbeeld eens
te informeren over Smallingerland.
Niets gebeurde er. Ze lieten me volle
dig aan m’n lot over.
Op het gemeentehuis bracht ik mijn
tijd door met het lezen van kranten.
Man, ik spélde ze werkelijk. Later
vond ik godzijdank een paar bijbaan
tjes zodat ik me daarme kon bezighou
den. Op een gegeven moment had ik
om precies te zijn, elf nevenfuncties:
commissariaatjes, adviseurschappen,
noem maar op. Een paar bezoldigd,
een paar ook pro deo. Maar' het was
een idiote situatie natuurlijk. Daar
kwam dan nog bij dat ik in die eerste
maanden gedwongen was mijn intrek
te nemen in een hotel. Acht maanden
leefde ik in zo::n klein kamertje; over
dag zat ik me al te vervelen en dan ’s
avonds ook nog eens.
Maar goedde verkiezingen kwamen in
zicht en dan zou het allemaal gaan ver
anderen. Maar weer kreeg ik geen por- schap in dat soort grote provincieplaat-
tefeuille. Totdat na anderhalf jaar een
overigens bekwame wethouder over
leed. Er vond een hervedeling van por
tefeuilles plaats en toen heb ik tot ’86
de financiën beheerd. Ik moet zeggen
dat ik daarvan aardig opleefde. Door
mijn toedoen kon worden begonnen
met een stadsvernieuwingsproject. Ik
heb Drachten ook een splinternieuwe
schouwburg bezorgd - vooral dat
schouwburg-project deed ik met erg
veel plezier. Maar toch, het gevoel van
onbehagen bleef aan me knagen, de
ene dag wat meer dan de andere.
Ik dacht vaak aan wat mijn moeder had
gezegd toen ik van Waddinxveen naar
Smallingerland ging. Jongen, zei ze,
Smallingerland wordt niks. Je vader
kon ook niet overweg met Friezen.
Haar voorspelling is uitgekomen. Ook
ik ken veel Friezen die stug zijn, bene
pen, sterk naar binnen gericht en die
een uiterst burgerlijke en dorpse men
taliteit hebben. Daarbij, zijn ze veelal
humorloos, ze beschikken over zeer
lange tenen en als ze boos op je worden
blijven ze dat ook heel lang.
Nee, het is niet mijn volkje, die Frie
zen”.
5<HRHVN4AJ
A.J.DUNMNG
en de waarde van M ,<>-
BGEN HARTSLAG
”Ik heb gedongen naar het burgemees
terschap van Hilversum. Maakte ook
goede kans. Minister Van Dijk achtte
me er geloof ik wel geschikt voor. Toch
was er aarzeling - dat is een beetje het
probleem met mijik ben veeleisend en
niet zo gemakkelijk. Maar ik zou ih
Hilversum ook geen portefeuille heb
ben gekregenDat is tegenwoordig niet
meer gebruikelijk in plaatsen van der
gelijke omvang. Het burgemeester-
dat ze in het Groningse college ook niet
wisten wat ze anders met ’m moesten
doen. En denkt u dat Ed Nijpels het in
Breda druk heeft? Ja, nu misschien
even met de reorganisatie van de poli
tie, maar als dat voorbij is zal hij inhou
delijk in een diep gat vallen. Gerrit
Brokx in Tilburg: zelfde verhaal.
Burgemeesters in de grote provincie
plaatsen houden zich een beetje bezig
met de politie, met de brandweer, met
wat vergaderinkjes van B. en W. en
voor de rest is het vooral public rela
tions. Ik nam aan dat Brokx, Nijpels,
Van Kemenade daar ook niet van hou
den maar voor mij is het helemaal niets
om steeds recepties af te moeten lopen;
om enkele maanden per jaar op kosten
van de gemeenschap mooie en verre
reizen te maken; om op straat herkend
te worden en praatjes te moeten maken
met wildvreemde mensen. Natuurlijk,
de status, de auto met chauffeur, dat
mis ik.
Hans Wiegel is ook zo’n man die van
dat representatieve houdt maar die er
tegelijk iets van maakt. Geen kwaad
woord over Wiegel, ik mag ’m erg
graag, maar zijn functie als Commissa
ris van de Koningin in Friesland stelt in
houdelijk niet veel voor. In denk dat-ie
er alles bij elkaar één dag in de week
voor nodig heeft. De rest van zijn tijd
vult hij met promotie van de provincie,
en met een hele reeks bijbanen. Een
Commissaris van de Koningin kan zon
der problemen drie keer per jar met
vakantie - dat doet Wiegel dan ook. In
de zomermaanden moet hij wat vaker
z’n gezicht laten zien, tijdens het
skütjeszielen en zo. Voor het overige
doet een Commissaris van de Koningin
inhoudelijk erg weinig”.
De A-selectie van de voetbalclub Be
Fair voor het nieuwe seizoen bestaat uit
Rob Asscheman, Rinie Breugel, Henk
van Dorp, Michel Glasbeek, Dirk Grif
fioen, Arjan Groenendijk, Pieter van
Herk, Harold den Heijer, Jan-Marten
Houweling, Richard Karsten, Otto
Kempkes, Leon en Peter Konijn, Er
win Korevaar, Frans Lalihatu, Jan van
der Lugt, Marco Noordhoek, Iman
Smallegang, Arjan Taal, Eric ValkPe
ter Verkerk, Henk-Jan Verzijl, Hans
Visser, Ruud Willemstein, Frans van
Woudenberg, Peter Zandee en Barry
de Zeeuw. Doelverdedigers zijn Bcii
van Eenenaam, Hans Jongejan,
Lugthart, Hank Vermulm en
Zalm.
Bij Be Fair is afscheid genomen v.m cll-
talleider en wcdstrijd-secretai- Piet
Roos en selectiespeler Peter R< >tl< Dc
laatste is verhuisd naar Maassim
In de kamermuziekserie van de Stich
ting ”De Zeven Muzen” staan voor het
seizoen 1990-1991 de volgende concer
ten op het programma.
27 Oktober 1990: The Rotterdam Con
sort. Dit ensemble speel barokmuziek
op authentieke instrumenten: viool,
fluit, cello en clavecimbeL Vrijzinnige
Kerk, Dorpsstraat 139, Zevenhuizen.
Aanvang 20.00 uur.
14 December 1990: Ensemble Pelle
grino en Conens van Wiechen. Mu
ziek en beeld bij de pelgrimstocht naar
Santiago de Compostella. Men hoort
niet alleen de Middeleeuwse muziek,
maar tegelijkertijd ziet men miniatu
ren, architectuur en landschappen die
horen bij de wereld van de eeuwe
noude pelgrim. Vrijzinnige Kerk,
Dorpsstraat 139, Zevenhuizen. Aan
vang 20.00 uur.
2 Maart 1991: Docentenconcert. Con
cert door de muziekdocenten van de
Zeven Muzen: René Broeders (dwars
fluit), Harry Hawinkels (gitaar),
Elayne Lussenburg (viool), Bertie
Scheepens (piano) en Ton van de Wolf
(blokfluit). Dorpshuis Swanla, Zeven
huizen. Aanvang 20.00 uur.
25 Mei 1991: Mandoline-gitaar duo.
Het duo bestaat uit Hans Wesseling en
Leo Heijdra. Zij spelen muziek van
Bach, Handel, Chopin, Satie. Vrijzin
nige Kerk, Dorpsstraat 139, Zevenhui
zen. Aanvang 20.00 uur.
De toegangsprijzen zijn ƒ7,50. Vrien
den van de Zeven Muzen betalen ƒ5,-.
Jongeren tot 16 jaar hebben gratis toe
gang. Kaarten zijn verkrijgbaacaan de
zaal. Informatie: Peter Lelieveld
(01793-1829).
’’Drie maanden geleden was ik bij de
minister-president op bezoek. We heb
ben toen het conflict in Drachten door
gesproken en Ruud wekte de indruk de
analyse die ik ervan gaf, te delen. Lub
bers heeft mij niets concreets beloofd;
maar als hij echt zou willen heeft-ie na
tuurlijk binnen een uur een andere
baan voor me. Misschien heeft Lubbers
nog het beste met mij voor, maar kan
hij domweg niks doen omdat hij weet
dat dan de achterban begint te steige
ren. En die achterban van het CDA is
van onversneden conservatieve signa
tuur. Voor die CDA’ers - het zijn over
wegend roomskatholieken met een
sterk ethische inslag - speelt Bert Smal
lenbroek absoluut geen rol meer. En
als vertegenwoordiger van de voorma
lige dissidenten-groep hoef ik in het he
dendaagse CDA helemaal nergens op
te rekenen want figuren als Wim Mate
man zijn momenteel veel meer ”in”.
In het CDA worden te gemakkelijk en
te snel mensen afgeschoten. Smallen
broek, Gerrit Brokx, René van der
Linden, Jan Nico Scholten, wie ben ik
vergeten? Ze worden - hup, zonder
enig probleem aan de kant gezet. Ter
wijl ik vind dat men in een christelijke
partij te allen tijde loyaal aan elkaar
moet zijn. Ik had ’t er wel eens over met
mijn vader. Die zei: als je bestuurt doe
je dat met elkaar. Dan draag je geza
menlijk verantwoordelijkheid, dus als
er iemand buiten de boot valt, om
welke reden dan ook, dan help je hem
of haar. Dan ben je solidair, loyaal.
Loyaliteit stelt pas wat voor als je je er
van bedient op een moment dat het je
persoonlijk schade kan toebrengen. In
het CDA hoef je daar dus niet meer
mee aan te komen. In die zin heeft de
partij mij verraden.
De omgang met hun mensen heeft te
maken met een verandering van cul
tuur in het CDA: het krijgt steeds dui
delijker kenmerken van de vroegere
KVP, de protestantse inbreng ver
dwijnt. Dat merk je ook inhoudelijk.
Zorgwekkend begint dat te worden.
Het CDA gaat onafwendbaar de rich
ting op van het Westduitse CDU. Het
draait in het CDA om macht en alles
wordt daaraan ondergeschikt gemaakt.
De partij straalt daardoor geen enkele
vernieuwingsdrang uit. Het CDA wil
liever een minister op Justitie, want
dan kan men de euthanasie wetgeving
in KVP-richting buigen - het verdedi
gen van het bestaande: het CDA claimt
Landbouw want dan kan men tenmin
ste de katholieke bolwerken in stand
houden. Het CDA zou op de bres moe
ten staan voor het milieu. Als geen an
dere partij heeft het CDA de bijbelse
opdracht de samenleving te behouden
zodat onze kinderen er ook wat aan
hebben. Als geen andere partij heeft
het CDA de taak te beschermen wat de
Schepping heeft voortgebracht. Dus
had Lubbers vorig jaar bij de kabinets
formatie moeten kiezen voor CDA-be-
windspersonen op Verkeer, Ruimtelijk
Ordening, Milieu en Volkshuisvesting.
Vooral volkshuisvesting; een huis is het
hoogste welzijnsgoed dat iemand kan
bezitten. Een huis met z’n omgeving
behoort per definitie de aandacht te
hebben van christelijke politici.
De buitenwereld ziet alleen maar het
succes van Lubbers maar onderhuids
sluimert een inhoudelijke crisis. Dat
weet iedere CDA’er die de politiek
volgt, het wordt alleen niet hardop ge
zegd. Ook dat is het CDA-nieuwe
stijl”
Het interview in De Tijd van Frans van
Deijl - het weekblad was afgelopen
weekeinde in Waddinxveen vrijwel di
rect uitverkocht - wordt vergezeld van
drie ’’levensgrote” foto’s van Bert
Smallenbroek en de teksten: ”De oor
logjes van Bert Smallenbroek” en
’’Mijn CDA-broeders hebben mij laten
barsten”.
Eén van de uitspraken die hij in het in
terview, waarin velen er van langs krij
gen behalve hijzelf, doet is: ”Men heeft
mij m’n werk afgepakt, me uitgemaakt
voor alcoholist, voor hoerenloper.
Maar ze hebben me niet kapot kunnen
krijgen”. Ook zegt hij: ”In het CDA
hoef je met loyaliteit niet meer aan te
komen” en ”Ik heb niets geslikt.
Niets”.
Het interview in De Tijd - dat ook de
tekst: ”Ik dacht vaak aan wat mijn
moeder had gezegd toen ik van Wad
dinxveen naar Smallingerland ging.
Jongen, zei ze, Smallingerland wordt
niks. Je vader kon ook niet overweg
met Friezen. Haar voorspelling is uit
gekomen” - is geschreven als een mo
noloog van mr. Bert Smallenbroek.
Gezien de Waddinxveense interesse
voor dit artikel volgt het hier volledig.
’’Daarmee is gezegd dat het hele gedoe
geen wonden heeft geslagen. Van alles
wat er is voorgevallen heeft een ding
mij het meest geraakt en dat is dat mijn
eigen gereformeerde medebroeders in
het CDA en in de kerk mijn aftreden
hebben ondersteund zonder dat ze ook
maar de geringste moeite hebben geno
men mij de gelegenheid te bieden mijn
kijk op de gebeurtenissen te laten ge
ven.
Ik ben geen verticalist die alle heil ver
wacht in het gebed, ik ben ervan over
tuigd dat het Nieuwe Jeruzalem op
aarde gestalte moet krijgen. Daaraan
moeten we met z’n allen werken; chris
ten, maar ook socialisten, liberalen, ie
dereen. Mijn gelovige medebroeders
en zusters hadden mij best mogen ver
oordelen maar dan hadden er toch min
stens twee diepgaande gesprekken
moeten plaatshebben. Die zijn er niet
geweest. Zelfs met mijn ergste vijan
den zal ik nog praten. Mijn eigen broe
ders hebben mij laten barsten. Ik vind
dat zo teleurstellend, zo ongehoord.
Daar ben ik zo door gegriefd dat ik na
dien in de kerk niet meer naar het
Avondmaal ga. Ik overweeg zelfs uit de
gereformeerde kerk te stappen”.
WADDINXVEEN/DRACH-
TEN - Waddinxveens oud-burge
meester en ereburger mr. Bert
Smallenbroek (53) blijft in het
nieuws komen met de hem in 1988
overkomen oude affaire. Na de
VARA-televisie en de AVRO-ra-
dio vorig jaar komt deze week het
weekblad De Tijd weer terug op
het beruchte Zwolse uitstapje dat
de toenmalige burgemeester van
het Friese Smallingerland uitein
delijk per 1 januari 1989 zijn baan
kostte.
ui»
WADDINXVEEN - WSE-voetbal
hervat op dinsdag 31 juli de training
voor de nieuwe competitie. Op dinsdag
7 augustus staat de eerste oefenwed
strijd tegen Rohda’76 in Bodegraven
op het programma. De verjongde se
lectie, zonder Rene Moons en Jan Ver-
bakel, bestaat uit Guus van Beek,
Willy Beelen, Willem den Besten,
Rene Boekhorst, Ronals Borsboom,
Oswin Bouman, Marcel van Dijk,
Theo de Heer, Dennis Jager, Timo van
Leeuwen, John Moons, Erwin Pleus,
Patrick Rijnbeek, Marco en Richard
Scheurwater, Martijn Sol, Jan-Willem
van Triet, Ramon Vakkers, Marcel
Valk, Rob Verbakel, Guillaume van
Wilgen, Peter de Wit en Robert de
Zeeuw.
*”De oorlogjes van Bert Smallen
broek” was de titel die de mono
loog van Tijd-verslaggever.Frans
van Deijl meekreeg.
sen stelt derhalve niet veel voor. Het is
represenatie, en nog een representatie.
Kijk nou eens naar Jos van Kemenade
van Eindhoven; die gaat naar Zuid-
Afrika. Wat moet-ie daar? Hoezo, in
het belang van Eindhoven? Ik geloof er
niks van. En wat moet burgemeester
Staatsen van Groningen in hemels
naam op die milieuconferentie - waar
was ’t ook al weer? Nou ja, ergens in
het buitenland in ieder geval. Wethou
der Zunderop antwoordde laatst op
mijn vraag waarom Staatsen weg was,
WADDINXVEEN - In de openbare
bibliotheek aan de Van Mecklenburg
Schwerinlaan zijn tijdens de zomer
maanden niet alleen door leerlingen
van de Samenwerkingsschool voor
HAVO-Atheneum gemaakte kamer
schermen te zienmaar kan ook nog an
derhalve week gekeken worden naar
Dick Bruna.
Dick Bruna geniet vooral grote be
kendheid bij de jeugd met zijn boekjes
van Nijntje, Snuffie en Betje Big. De
expositie is dan ook vooral bedoeld
voor de jeugd. Grote posters in heldere
kleuren trekken de aandacht.
Nijntje blijkt niet allen in boeken voor
te komen maar ook op posters, kaar
ten, truien, shawls, kussen. Dick Bruna
woont en werkt in Utrecht waar hij in
1927 werd geboren.
Voor de uitgeverij van zijn vader en
grootvader ontwerpt hij vele omslagen.
De meeste bekendheid verwerft hij
met zijn werk voor de ’’Zwarte Beer-
tjes”-reeks. Voorde misdaadseries van
Havank, Simenon en Charteris be
denkt hij simpel opgezette maar raak
getypeerde omslagen die op subtiele
wijze de essentie van het boek weerge
ven.
Sinds 1953 ontwerpt Dick Bruna ook
kinderboeken. Inmiddels zijn er meer
dan 70 titels van hem in omloop waar
van de bekendste in meerdere talen
zijn verschenen. De meeste boekjes
van Bruna vertonen een simpel ver
haaltje uit het dagelijks leven van een
kind. De herkenbare vierkante vorm
geving en de heldere kleuren maken de
boeken makkelijk toegankelijk voor
jonge kinderen. Dick Bruna besteed
momenteel ongeveer driekwart tijd
aan het tekenen en schrijven van zijn
boeken.
Daarnaast ontwerpt hij affiches en vig
netten voor festiviteiten en goede doe
len, waaronder de Utrechtse Kunst
markt, de bloedbank en het Astma-
fonds.
rf iï V
T?< QS «föSli-K CiFMuniillK
U: Sxl ttf.SSf.N :E>: f !T
hbctix cWie
hynütru
.feeaê-WW
fel
SüUthftgcdMa
«xr kw'
tihdtxkxj.a-ite
Fckr.
fa